10e Jaargang, Nr 49 Frits: 10 Centiemen. Zondag 9 December 1917 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond Aile briefwisselingen te zendan naar : POU DE W1TTE, Verspyenstraat, 10, Gent, verantwoordelijke uitgever. De zaoK der Cacaoschlllen Het veroorzaakte wat opschudding in d. slad toen De Waarheid hare lezers raeedeelde dat de cacao die men in de S'adswinkel bat verlcocht, geeri cacao was, maar slechls poe der van de schillen van cacao, dat weinig o geen waarde had. Dit geschiedde slechts na dat de verkoof van dit poeder, die de eerste dagen een groo ten toeloop veroorzaakt had, plotselings was stilgevallen. Men sprak nietterain van laster, var valsche uitstrooisels en zoo meer. Alsof wi voor ons plezier of uit boosaardigheid, onbe kWaamheid, dwaashedenof misbruiken onze; bestuurders aan de kaak stelden. Neen, wi doen dit slechts aarzelend, met spijt en treur-nis, enkel om meer waakzaamheid, meei oppassendheid uit le lokken, en aldus onze bevolking in deze benarde tijden zooveei mogaHjk voor bedrog te vrijwaren. Dat we niet gelasterd, of niet lichtzinnig een mare verbreid hadden zonder grond, wordt bewezen door het volgende dat al de dagbladen van Gent hebben medegedeeld : Boetstraffelijke Rechtbank De vervalschte cacao. Dinsdag namiddag werd door de rechtbank van eerstçn aanleg uiispraak gedaan in de zaak van de vervalschte cacao, die dooi de heeren Heyndeiyckx en De Smet, ruim eenjaar geleden, aan de stad is verkocht. De heer H^ynderyckx werd veroordeeld tôt het betalen van duizend frank boete, of drie maanden gevangenisstraf, en het betalen van al deonkosten. Dj heer De Smet werd vrij gesproken. Den heer Heynderyckx heeft on-tniddellijk beroep aangeteekend. Ofschoon nu deze zaak nog voor het Be-roepshof moet komen, en dus uit een rechts-kundig oogpunt nog hangend is, achten wij toch het oogenblik gekomen om de punten op de i's te te zetten en de verantwoordelijk-heid vast le stellen van hen die de schuld zijn dat dergelijke fouten begaan werden, omdat wij niet kunnen veronderstellen dal de magistraten der Rechtbank van eersten aanler, noch de heer onderzoeksrechter licht vaardig zoudcn gehandeld hebben. Eerst en vooral moet het verwondering bar' datdenoverste van den aankoopdienst der Slad kon verklaren, dat aide verbruikers van de cacao-pellen-poeder tevreden waren over eene waar,die'één frank par kilo waarde had, aan 3 fr. wr'd afgezet, âan 4 fr. aan de Stad werd geleverd, en door deze aan 5 fr. werd voortverkocht. Al de^enen die nog een greintje gezond verst ; d hebben zullen het gevoel hebben opgredaan dat we op een verkeerde wereld leven. Verkeerde wereld inderdaad, waar pelicn voor boonen worden gehouden en waar slechte waar wordt geprezen en goede verwezen. Of vvel is de aankocpdienst der Stad samen-gesteld uit volstrekt onbevoegde beambten, zonder eenige kennis van de artikelen waarin men handel wil drijven, ofwel gaat men te werk met een kinderachtig goed vertrouwen, of zorgeloosheid. Wie pellen voor boonen, of appelenvoor citroenen zichin handen laat stoppen,is onbe-kwaam een dienst waar te nemen zoo belang-rijk als die der aankoopen voor de Plaalselijke Bevoorradingscommissie. Dj openbareopinie, terecht ontroerd.eischt dat hi :r gehandeld worde en dat de verantwoordelijke ambtenaren haar voldoening geven. Met wooiden mag men het pubiiek niet langer paaien. * * De zaak is kiesch om te behandelen, en wij hebben tôt nu toe gewacht er ons verder mede in te laten, in de hoop dat de er in be-trokken personen door een tijdig terugtreden ons die inoeite zouden gespaard hebben. Daar dit niet het geval is, dienen wij er wel op te wijzen. Er bestaat namelijk innige verwantschap tusschen een onzer schepenen en de veroor-deelde cacaoverkooper. De heer schepen is de vader van den ver-oordeelde.Wij begrijpen dat zulks zeer treurig is vooi wien zulks aangaat, maar wanneer men teger bezoldiging een ambt aanneemt zoo gewich-tig en aanzienlijk als het schepenschap vai: een stad als Gent, moet men aïs van de vrouw van César, kunnen zeggen dat mer niet eens mag verdacht worden. -- Wat het feit nog treuriger maakt is, dat de heer wiens vader schepen is,-verkoopt aar den dienst waarvan dien vader het hoofd is Wij zijn er ver af te veronderstellen da hier voorwetenschap in het spel was. Necn wij gelooven aan de goede trouw, maar he staat niet te min vast, dat hij van zijn zooi valsche waar gekocht heef», waarvoor diei zoon veroordeeld werd. En toch blijft de heer schepen aan he hoofd van het bestuur, dat blijkens het von nis der boetstraffelijke rechtbank, door ziji zoon werd bedrogen. Ware het niet betamelijk dat de heer sche ' pen voorloopig, tôt na de uitspraak van he Beroepshof zijn ambt neerlegde? Wij meenei het wel. Wordt zijn zoon vrijgesproken — wat wi van harte wenschen — dan zal niemand kun nen zeggen dat hij onschuldig bevondei werd omdat hij de zoon is van een Gentsche: schepen. Het volk mag niet kunnen herhalen wa eens door een beroemd advokaat werd ge zegd : « Il ne faut pas que l'on puisse dire : 1 pauvre on le condamne, le riche on l'acquitte. (Ermag nietgezegd worden : de arme wordt veioordeeld, de rijke wordt vrijgesproken). : Eveneens moet men beletten dat zich onder , het volk de meeningverspreidt dat ons Stad-I huis een sukkursaal is geworden der beruchte kapel van Konkelfoes en Cie. t Al ware het maar veronderstelling. H. 1 Spaart uwe Schoenen met het schoonbeslag HICH LIFE, voor heeren, damen en kinderschn»nen. Licht, ; sterk, praktisch, sierlijk. Huis Du/iy-Colson, Veld-straat, 12, Gent. Een Eroodtrusf E»nige maanden geleden deelden wii mede dat het plan bestond geheel het bakkers-bedrijf in eenige handen — of in een enkel hand — samen te trekken. Dit plan is op het punt in uitvoering gelegd te worden. Enkele groote bakkerijen zouden al het brood bakken voor Groot-Gent met Wondel-gem, Mariakerke en Meirelbeke. De bakkers zouden hunne klanten mogen behouden, maar het brood zou hun geleverd worden uit de bakkerijen die het monopool van het bakken zouden bekomen. Ze zouden voor het uitdragen betaald worden. Hoeveel is nog niet vastgesteld. Als reden voor die verandering wordt de kolennood opgegeven, een zeer ongelukkig voorwendsel, volgens ons, immers, voor de omstreeks 350 à 400 bakkerijen in boven-genoemde gemeenten bestaande, zijn er misschien 50 à 60 wier ovens met kolen ge- . stokt worden, de overigen allen met hout. Als dus al de houtbakkerijen stop gezet worden, zou het kolenverbruik ongetwijfeld toenemen in plaats van te verminderen. Ware het dan niet doelmatiger de bakkerijen met kolen stil te Ieggen, en a'.leen deze met hout te laten bestaan ? Wat meer is, het plan zoo als onze vroe-gere melding bewijst, werd opgevat en in werking gezet toen men de huidige kolennood nog niet voorzag. Wij staan hier dus weder voor de inrich-ling van een trust, die een groot getal onaf-hankeliike neringdoeners zal uitschakelen ; zij worden enkel broedvoerders, geen voor eigen rekening werkende bazen meer. En het is dan nog de vraag of dit baantje niet voorloopig is. Het zou immers wel kunnen gebeuren dat na eenigen tijd de trust het profijtiger Zou vinden zelf het brood uit te voeren. Verleden Zondag en Maandag zijn de bakkers der twee maatschappijen in vergadering bijeen geroepen geweest om over hunnen toestand te beraadslagen. Wij weten nog niet welke besluiten er ge-nomen zijn, doch komen op de kwestie terug. \ Toekomende week deelen wij verscheidene , klachten van bakkers mede. VAN ALLES WAT ! Vraagt < KOPRA >, het 1 beste poetsmiddel voor aile metalen. Ken 'tVoodingskomiteit tooveren? — Wij zijn geneied het te gelooven. f Verleden week verscheen in de dagbladen het be-richt over het rantsoen waren te bekomen in de Ame- / rikaansche winkels, 140 grammen boonen en 200 gr j zout (voor hen die niet om soep gaai ) en 100 gr. voor deze welke soep krijgen. Kreten en zuchten van ont- ' steltenis stegen alom op. Moeten we daarmede drie s weken leven, met 1 1/2 kilo aardappelen en twee kilo < brood per week ? Zoo klaagde en jammerde terecht < iedereen. Doch men begreep dat, zoo het Voedings- i komiteit niet meer gaf, het was omdat het zelf niet meer had. Een paar dagen naderhand evenwel verscheen er een nieuw bericht, waaibij 100 gr. rijst en 80 gr. smout gevoegd werd. Van waar was dat ineens gekomen? Hadt een mede-lijdende toovenaar ze er bij getooverd? We moeten het gelooven, want we kunnen niet aan- ' nemen dat de heeren bestuurders van 't Komiteit er ; een wreedaardig plezier zouden in vinden de bevolking ; nog korter te zetten dan volstrekt noodig is. Zou men dien brave toovenaar niet kunnen overha-len de voorraad nog een beetje te vermeerderen ? We ] kunnen verzekeren dat het nog veel, zeer veel te wei- i nig is. , Ons blad. — Vooruit laat in zijn nummer van 27Nov. ' de volgende klachten los over de aanvallen en vervol-gingen waaraan hij, in sommige middens beweert bloot 1 te staan. Het is heel eigenaardig dat het ongeveer < dezelfde klachten zijn, welke wij te zijnen opzichte, alhier, moeten doen hooren. Leest liever, lezers : « T© Wetteren Ons blad. — Het is ongelooflijk met welke woede 1 ons blad aangevallen wordt door de godsvrede-man-nen. Geene middelen, hoe oneerlijk en laf ook, die niet gebruikt worden om ons te schaden. En trots al dien laster en loensche middelen kunnen zij ons geene lezers ontnemen. Van op den predikstoel worder. de gemeenste leu-gens op orfi blad uitgekraamd... ; Zwartgcllllige mannen, de werklieden zien meer en meer klaar in uwe plannen en uwe onderduimsche werking om de rijke liberalen en katholieken te ver-• eenigen (!) om na den oorlog de werklieden onder de l roede te houden, heeft vele klaarzienden en onweten-f den doen begrijpen wat uw doel is. Zeker is onze strijd i moeilijk, daar wij arm zijn, en niet zooals gij het woord vrij hebben. 1 Maar ondanks die moeilijkheden kunnen wij u ten I 1 stelligste verzekeren dat gij vergeefsche pogingen I doet, enz. » ^ Aldus spaart de redactie van Vooruit ons de moeite om zelve onze aanklacht tegen hem te formuleeren. Eene bedenking nochtans : Zijn de Vooruiters dan 1 niet meer de bondgenoten der liberalen tegen de katholieken, of hoe zit het nu? Mogen de gaaien dat weten? , Uit da oude doos. — Wij herlazen niet zonder * hu-1 mour » in Vooruit van Maart 1.1. de volgende kritiek : 1 « T© Ôt-Niklaas Voor de vrienden. — Telken maie wij feiten kenbaar j maken, door onze stadsbestuurders gepleegd ten na-deele der arme lieden, hebben die heeren het air van 1 gestoord te zijn. Waarlijk, wij doen het niet voor ons plezier (wij ook niet, Red.) en veel liever zouden wij 1 de gelegenheid wilien hebben die menschen nu en dan eens om hunne goede daden te prijzen. Spijtig genoeg: t ze gedragen er zich niet naar. Om u een gedacht le geven : verleden week, (en nu nog altijd) zat iedere werkman te snakken naar wat ^ kolen. Bij gekende handelaars kwamen kolen aan, niet » bestemd voor de nijverheid. Zoudt gij nu denken dat ons stadsbestuur op^die kolen de hand legde om ze rcchtvaardig aan iedereen te kunnen verdeelen ? Dan zij t gij mis, want men liet ze bij groote hoeveelheden bestellen bij de rijke menschen, terwijl de arme dompelaars er met moeite 20 kilos konden krijgen in den vinkel! 1s dat rechtvaardig ? Is dat menschlievend ? Neen, t is eene schande en al waren die heeren nog zoo kwaad op ons, wij zullen niet nalaten het aan het mibliek kenbaar te maken. „ Men zegt dat Vooruit zeer streng is, als er sprake is /an andere gemeentebesturer. Wat zou er niet aanhan-*en, indien die gemeentebesturen b. v. cacaoschillen /oor cacaopitten moesten veil-oopen, welke hun b. v. loor den zoon van eenen scliepene aan 4 fr. het kilo souden geleverd wezen? Een psycholoog (zielkundige• schijnt Clemenceau te vezen. Op zijn bevel zijn vc\ r de eerste maal sedert îet begin van den oorlog, a: n de fransche dagbiaden îorlogsberichten van Duitsche zijde medegedeeld. Tôt nu toe wisten de franschen niet anders dan wat ian de dagbladen vanwege het goevernement werd nedegedeeld, en berichten opnemen uit andere bron-îen was streng verboden, waarom Clemenceau zijn )lad, dat vôôr den oorlog De vrije man heelte, her-loopte in De geketende man. Nu heeft het weer zijn ierste titel. Clemenceau is dus niet bang dat zijne landgenooten tens de klok van den vijand zullen hooren lr.iden, en >ewijst daardoor een goed psycholoog te zijn, die weet îoe weinig gevaar er in schuilt nieuws uit vijandelijke >ron onder het oog der lezerslte brengen. De menschen ovei het algemeen toch kunnen geen jeloof schenken aan al wat hun onaangenaam is. Al vat met hunne wenschen en begeerten overeenkomt laarentegen, gelooven zij geheel gretig, al was het iog zoo onwaarschijnlijk. Zoo zijn wij. « MILLI0R » vervangt de beste koffie, onovertrefbaar loor zijnen lekweren smaak. Hsft "larars» standpustf XII « Het is door zijne afgestorvene veel meer, lan door zijne levenden dat een volk wordt ;eleid, zegt verders Dr G. Le Bon ; 't is do,or le voorzaten dat een ras wordt gevormd. îeuw na eeuw, hebben zij onze denkbeelden :n onze gevoelens geschapen en daarmede evens al de drijfveeren van ons gedrag. De rervlogen geslachten hebben ons niet alleen îun lichamelijk gestel opedaden ; zij hebben >ns ook hunne denkw.jze toegeprint. De looden zijn de eenige, waarachtige inees-ers der levenden. Wij dragen het gewicht lunner, schulden, wij cntvangen de beloo-ùngen hunner deugden. Het vormen van de geestelijke gesteltenis ran een volk vereischt niet, zoo als het icheppen der dierlijke soorten die aardkun-lige tijdperken, waarva;- de onœctelijke duur-lan al onze berekeningen ontsnapt. Het 'ereischt nogthans eeuwenlange werking. Om >nder een volk als het onze (fransche), en iat nog in een zwakken graad, die gemeen-;chap van gevoelens en denkbeelden daar e stellen, waaruit zijne ziel is ontstaan, is er neer dan duizend jaar noodig geweest. Het belangrijkste werk van onze revolutie vas juist het versnellen dier vorming met let bijna volledigvetbreken der kleine natio-laliteiten : Picardiers, Vlamingen, in Fransch /laanderen, Burgondiers, Gasconjers, Bre-arjers, Provençalen, enz., die vroeger ver-;preid leefden op den Fianschen bodem. Er mangelt nog veel aan dat de éénma-iing volkomen weze en het is omdat Frank-ijk samengesteld is uit verschillige rassen of stammen), natuurlijker wijze met ver-icheidene denkwijze en gevoelens belicht, lat wij het slachtoffer zijn van zoo veel ver-leeldheden, dewelke meer gelijkaardige vol-ceren, zoo aïs de Eogelschen niet kennen. Dank aan de versmelting zijner elemenlen, — Saksers, Noormannen, Britten — hebben :ij (de Engelschen) de drie grondvesten !ener s'evige volkszie! verkregen, waarop îun nalionaal gebouw rust: gemeenzame gevoelens, gemeenzame belangen, gemeen-:ame meeningen. Wanneer eene natie op dit punt gekomen s, bestaat er instinktmatig akkoord van al îare medeleden over de algemeene vraag-îtukken en ernstige misverstanden kunnen n haren schiotniet meer oprijzen. Die gemeenzaamheid van gevoelens, ge-Jachten, meeningen en belangen, geschapen 3oor traagzame erfelijke opeenstappeling jeven aan de geestelijke gesteltenis van een /olk eene aanzienlijke eenzelvigheid en eene iroote vastheid. » Tôt hier Dr Gustave Le Bon. O.ize lezers hebben onthouden dat wij jns voorgesteld hebben de gedachten van Vooruit's F. H , en deze van den Franschen wijsgeer tevens, eens aan de werkelijkheid te toetsen en daarom is het onontbeerlijk dat svij hier eens onderzoeken of Vlamingen en Walen, inderdaad, eenen gelijken aard be-zitten, 't is te zeggen « die gemeenzame gevoelens, die gemeenzame belangen, die gemeenzame meeningen » dewelke noodza-kelijk zouien wezen om de beide stammen tôt « eene Belgische natie » — den werke-lijken toestand, volgens F. H. — te hebben kunnen « versmelten ». Wat de gemeenzame gevoelens betreft, zal het voor iederen eenigszins aandachtigen opmerker niet moeilijk vallen om het be-langrijk verschil van karakter te zien dat de beide stammen ondcrscheidt. Om het wer-kelijk te kennen is het zaak eenigen tijd in Vlaanderen en in W.Jenland verbleven te hebben. Maar zij die in de Balgische kazer-nen Vlamingen en Walen een paar jaren lang hebben kunnen gadeslaan, zullen ook genoegzaam het verschil hebben beseft, en welke breede kloof er tusschen de gevoelens der beide stammen gelegen is. In algemeenen vergelijkenden zin, zijn de Vlamingen kal-mer van gemoed, vaster van karakter, gedul-diger en lijdzamer van aard ; de Walen leven-diger, wispalturiger, zenuwachtiger en onver-draagzamer. De Viaming is schuchter er terughoudend in zijn optreden ; de Was heeft eene stoute en uitbundige houding. Wat de' gemeenzame belangen betrei zoude er veel te zeggen wezen. Nogthan in de breede trekken zijn de verschillen a opvallend genoeg. De Vlamingen zijn hoofd zakelijk een landbouw en ook een zeevaart en zeehandelsvolk. Zij hebben minder be lang bij vrijhandel. — De Walen zijn hoofd zakelijk een nijverheidsvolk: zij hebben vee belang bij vrijhandel. De Vlamingen hebbei belang bij de ontwikkeling van land-, tuin-bouw- en ambacht-vakkennis. De Walen heb ben voor hunne groolnijverheid belang bij he behouden va,n goedkoope arbeidskraclue!! Wat de gemeenzame meeningen betreït verschillen de staatkundige en wijsgeerigi denkbeelden der Vlamingen en Walen insge lijks hemelsbreed : de Vlamingen zijn gods dienstig en behoudsgezind aangelegd. Juis omdat hij een standvastiger karakter heeft verandert de Viaming maar langzaam et voorzichtig van meening. De Walen zijr meer vooruitstrevend en « vriigeestiger » — 't geen echter geenszins bijgeloof uitsluit (* — en zijn daarom wispelturiger en onvaste ! in hunne denkwijze. De Viaming is traag van begrip, maar hi denkt dieper door. De Waal is vlugger var geest, maar blijft dikwerf bij oppervlakkige zienswijze. Eindelijk de Viaming is naarstig; de Waa houdt meer van zijn gemak. Die verschillen tusschen Vlamingen er Walen zijn opvallend, en vormen het daad' zakelijk bewijs dat « het verbreken van hunne eigertaardige kleine nationaliteiten », zooals Dr. Le Bon het heet, nog verre van een vol-trokken feit is. Als twee volkeren of twee groepen te samen wonen en huishouden er aansturen op het « versmelten » zoo als F. H. zegt of het « éénmaken » zoo als G. Le Bon het noemt, dan zal dat onvermijdelifb gebeuren op tweeëlel wijzen: Ofwel de eene groep, machtiger of behendiger, slorp' de andere op en veiknecht ze. Ofwel, de twee groepen of volken wegen, in macht of behen-digheid, tegen elkander op en dan kan de « veréénzelviging » maar plaats grijpenter prijze van wederzijJsche toegevingen, er prijsgevingen. Het is onbetwistbaar dat in 1830 de stich-ters van den Belgischen staat en hunne opvolgeis rp «eenmaking» belust waren er nog immer belust zijn. De hoogleeraar dei Brusselsche L^niversitçit, en gfi^ezenlid vHr het jongste liberaal ministerie van Belgie Van der Kindere stelde het in een zijner ge-schiedkundige werken vast, en betreurde he: tevens als een misslag. Als men nu de gevolgen der karaktertrek-ken van Vlamingen en Walen overweegt, er daarbij bedenkt dat, op gebied van onder-wijs en vakonderricht van volksop/oedinj en geestesontwikkeling de Walen onbe twistbaar meer gevorderd zijn dan de Via mingen, dan is het niet moeilijk om rader en vooruit te zien dat er in de « Balgischs éénmaking of versmelting» van weder zijdsche toegevingen of gelijkberechtiging geene sprake kon wezen, en wie bij die « ver smelting» het hachje moest inschieten. Het is nogmaals verwonderlijk dat Voor uit's F. H. volstrekt onwetend schijnt-da het juist « socialistische gezellen » waren zoo als Hubin en Trocletdie voor een onge rept Walendom optraden,en dat gezel Destré< in voile Kamer verklaarde dat de Walen e nooit zouden in toestemmen b. v. op taalge bied ook maar de minste toegeving aan di Vlamingen te doen. (Wordt vervolgd). Sphinx. Publieke Fondsen, Aug. Vanden Bogaert, wis selagent, Botermarkt, 10, Gent, open van 9-12 en 2-f Wetenschappelijke Bijdragen Het Licht en zijn Invloed In de voorgaande verhandeling sprakei wij over de lucht, haren invloed en hare nood zakelijkheid. Niet minder noodzakelijk is het licht o «klaarte» en niet minder groot is zijm invloed. De natuur zelf laat ons toe dat op te merken Planten die in donkere hoeken of kantei groeien, zijn tenger bleek of zelfs wit. Men denke slechts aan de aardappelkees ten welke men na den winter aantreft in don kere kelders; — aan het gras dat groei onder vlas dat op de weiden te drogen ligl en dat veel bleeker en tengender is dangra in voile lucht gegroeid; —- aan planten di min of meer door stroo of af val zijn bedekt e die geheel geel te voorschiin komen, aan d scheuten van rapen en beeten die in putte liggen. — Om salade geel en malsch te doen woi den bindt men de kroppen toe, men snijc alzoo het licht af. Het Brusselsch «witloof» is wit, omd, men de suikerijwortels op welke het groei met eene dikke laag aarde bedekt, en alzo het lichtbelet, de uitschietende kropjes groe te doen worden. Om selderij en porei geel te doen worde bedekt men ze zoo hoog mogelijk met aard Aardappelen die nog aan den struik in c aarde liggen, worden groen als ze bloot gi raken, gelijk aile groeiende planten, omd ze blootgesteld zijn aan den invloed van h licht of klaarte. Landbouwers hebben opgemerkt dat ( veldvruchten het voile zonnelicht behoev< r ) Men heeft maar de gevallen van « Antoine guérisseur » en anderen indachtig te wezen. 1 om tôt hunne voile ontwikkeling en rijpheid te komen. t Granen en zaden, die gedurende een deel 5 van den dag belommerd zijn, bijvoorbeeld 1 door hagen of boomen, zijn niet zoo kloek, hebben niet zooveel natuur, als die welke in het voile zonnelicht zijn gerijpt. In de brouwerij is het bekend, dat gerst welke belommerd is geweest, mout geeft 1 waarvan men geen bier kan brouwen dat be-î waart. , Het is dan niet ten onrechte dat de land-• bouwers gezworen vijanden zijn van boomen t rond de akkers. Menschen die de stad bewonen en dus , meestal «binnen» ziiien, hetzij in hunne : huizen, huizekens of « huizekotjes », hetzij in fabrieken, werkhuizen of bureelen, zijn gewoonlijk veel bleeker dan de bewoners l van te lande, die hun leven meest doorbren-, gen buiten huis, in voile licht. i Het is om te genieten van lucht en licht i dat rijke lieden den zomergaan doorbrengen - op hunne kasteelen of villa's in den buiten, I aan het zeestrand en in badplaatsen. Het is om den weldadigen invloed van lucht en licht dat men nu bij voorkeur de i hospitalen en allerlei verplegingsinstellingen i in den vollen buiten opricht. : Het is om wille van de weldoende werking van het licht dat men scholen en werk-i plaatsen nu voorziet van groote vensters, zoodanig nochtans dat men het al te hevig i zonnelicht kunne matigen. Het is om dezelfde reden dat de nieuwe straten in de steden en boomgroepen breed worden aangelegd, en dat men de nauwe donkere straatjes der oude stadskwartieren afbreekt en ze door breede wegen vervangt, Als men dat ailes inziet, dan begrijpt men dat gebrek aan licht ook schadelijk moet zijn voor onze huisdieren die bijna nog overal kleine, lage, donkere stallen tôt nacht en win-terverblijf hebben. Ja, ook de stallen zouden moeten voorzien zijn van vensters, niet alleen om het werk in den stal en het reinhouden te vergemakke-lijken, maar evenzeer in het belang der ge-zondheid van her vee. Indien men soms vreest dat bij onweders de weerlichten de dieren zouden verschrikken en het « schieten van het kalf » zouden kunnen veroorzaken, dan kan men de stalven-sters voorzien van blinden, best alvbi'>gien,. ■ die zeer licht mogen zijn. Men ?egge niet dat zulkste veel ^oii ^ Dat zal iets kosten, natuurlijk, tuafe-' ^*,4^ dieren zullen gezonder zijn, en/gefonefer^^ zijnde, zullen de melkkoeien meer en betere melk geven. Weldra zal het uitgegeven geld ingewonnen zijn. Licht daarenboven doodt de mikroben en is alzoo een uitstekend voorkomend middel ; tegen allerlei veeziekten, vooral tegen de knobbelziekte of pokken. Evenzoo is het noodig te zorgen dat de i fruitboomen, beziestruiken enz., dun van : hout staan, opdat het zonnelicht er vrijelijk kunne indringen. Hier wijst weer de natuur zelve ons den weg : het is op den buitenkant der fruitboomen, volop in de zon gelegen, dat men de schoonste vruchten aantreft. [ De vrije omloop van het licht in de boo-, men zal de ontwikkeling voorkomen van vele woekerplanten op takken en stammen. : Schimmel, paddestoelen en woekerplanten r • komen altijd voor op takken die van licht zijn beroofd, gelijk men te midden van over-: laste kruinen vooral kleine, verneukelde, misvormde en gestekene vruchten aantreft. (Eigendom). W. Issen. - ; Vermljdt de toclit en verlies van warmte door deuren en vens'ers. Gebruikt de nieuwe tochtlatten HERME-TICA. Huis Dutry-Colson, Veldstraat, 12, ûent. M uraaâsîuK der ffuishuur Deze week kregen wij een omzendbrief ter hand, dewelke het stichten vermeldde en aanbevool van eenen « Algemeenen Bond j van Eigenaars en Hypothekaire Schuldei-schers der Provincie Oost-VlSanderen » met ' voorloopig lokaal in het « Vlaamsch Huis », St-Baafsplaats te Gent. ' Dit vraagstuk der huishuur, zooals het heden ten dage gesteld is, maakt ook eene der niet mir-st netelige vraagstukken uit van heel het complex dat de huidige wereldoorlog I heeft in 'i leven geroepen. Het drong zich overigens overal op, zooals ' een artikel van Steven Boersen in Vooruit e van 18 Maart 1917 het tevens bewees en toelichtte: « D ; « Hasseltsche Eigenaars » schreef Steven B>ersen, inbewust artikel, zijn in het gasthof De Pelikaan bijeengekomen om een voordr^dit te hooren van advokaat Jan Gruy-U ters, handelende over den hedendaagsch zooveel besproken toestand van huren en lt huuronderstand. Ze hebben waarschtig hun ( tijd niet verloren. Spreker legde, ik zou bijna P zeggen, de zielkunde van het huurceel uit, zoowel voor den eigenaar als voor den huur-der. Onder deze laatsten zijn er die kunnen betalen, doch niet roeren, omdat ze zich onder den sc'aerm van de tijdelijke bestaande g wetten kunnen schuilen. Z'j kregen van spreker een mschtige *t veeg uit de pan ! Terwijl nu Frankrijk en a) Duitschland reeds sedert maanden afdoende maatregelen tegen zulk volk hebben geno-[e men, is Belgie nog steeds werkeloos, alhoe-wel elkeen weet, dat veel huurders, die bsweren niet te kunnen betalen, een beter le bestaan hebben dan zoove 1 eigenaars, zonder een rooden duit op zak. Moet dan, vraagt

Er is geen OCR tekst voor deze krant.