De waarheid: socialistisch weekblad

910 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 17 Maart. De waarheid: socialistisch weekblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/rj48p5x273/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

11e Jaargang . Nr li Prfls : 10 Gentlemen Zondag 17"Maart Î918 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrîjen Socialistenbond Aile briefwissei!<gen te zef.den naar : FOL D£ W1TTÊ, Verspyenstraat, 10, Gesit, veraniwoordelijke uitgever. De eeuwisduftnûe- Me Bij het overlezen van de jongste redevoe-ringen van Voorzitter Wilson en R.'ikskbnse-lier von Hertling, troffen or s vooral de vol-zinnen over hersiel van een duurzamen ■ vrede en waarin zij. elkaar meer bep^aldel'jk ontmoetten zoo niet te gemoet kwamen. Wij lazen met grocte belangstelling dat het vierde punt dier « staaikundige gesprek-kei; » van weerszijden over den Atlantischen ; Oceaan gevoerd, verlangt dat aile klaar \ omsciireven nationale wenschen de voile-digst mogelijke voldoening bekomen, zonder dat er nieuwe eischen moeten worden gesteld, < zonder dat er eeuwigdurende vraagstukken blijven bestaan, die den vrede in Europa, en daardoor den vrede in de wereld waar-schiinlijk weer zouden komen storen. Ten dien opzichte verklaarde Rijkskanse-lier von Hertling het volgende : « Ook hierin kan ik volmondig toestem-men, en verklaar ik .daardoor met président Wilson dat eene algemeene vrede op zuike grondslagen kan besproken worden. Hier is sleckts eene voorbehouding te doen : ûeze \ grondslagen moeten niet alleen door. den [ Voorzitter van Amerika voorgesteld worden... • Zij moeten door aile Staten en Volkeren fei- ■ telijk erkend en aangenomen worden. De ! heer Wilson, die den duitschen rijkskanseliers ? bij elke gelegenheid eene zekere achterlijk-heid verwijt, komt mij voor als iemand die ? in zijne gedachtenvlucht de bestaande wer- .< ■ kelijkheid ver vooruit gesneld\ is. Zeker en -vast is het dat een Bond der Naties, die ge-sticlit ware op den grondslag der gerechtig- s heid en der zelfverloodiening, voor de ; Menschheid een toestand in het leven zou '■ roepen, in denwelken wellicht aile sporen ! van barbaarschheid en oorlog zouden ver- ; dwenén zijn, zoodat er geene spraak meer ' zou zijn van de afschuwelijke bloedoffers, î van den zelfmoord der Volkeren, van de ver- ' nieling der kultuurwaarden, een doel dat ; do&r allen inr.ig kan gewenscht worden. » ftlaar dit doel is nog lang niet bereikt. 1 Er bestaat nog lang geen door aile naties | overeengekomen scheidsgerecht voor 't waar- ' botgen van den vrede in naarn der gerech- I tigheid. Als M. Wilson bij gelegenheid zegt j dat de duitsebe rijkskanselier spreekt tôt het s gerechtshof der heele wereld, dan moet ik, ; met het oog op de heden ten dage bestaande dingen, in den naam mijner bondgenooten, een zulk ^gerechtshof vaji de hand wijzen aïs iets beperkts en ongeschikts, hoe hartelijk ik " """if ïiii Li eéu Ofipariffûig" ' scheidsgerecht kon iot stand komen, hoe gaarne ik ook zou medehelpen 'om een zoo idealistischen toestand in het leven te helpen roepen. Jammerlijk is er echter van zulke ge-zindheid geen spoor te ontwaren. » Indien het ons toegelaten ware een woordje te voegen aan de redevoeiingen dier hoog- ! geleerde Staatslieden, dan zouden wij zeggen dat « dit gerechtshbf der heele wereld » heel moeilijk zal samen te stellen zijn, omdat elk dier rechters tôt de eene of de andere partij zou behooren. Nu, wij weten. dat in hei pri-vaat recht reeds geen rechter in eene recht-bank mag zetelen als hij met eene der plci-tende ptfrtijen rechts- of onrechlstreeks is verwant. ' In de Bijbelgeschiedenis vinden wij een treffend voorbeeld ervan hoe het « recht eener kleiner natie tegenover eenen machtigen . dwingeland werd hersteld. » Inderdaad Sanch rib, de machtige koning s • der Assyriërs, had den Israelieten den oorlog verklaard, en belegerde huîme heilige hoofd-stad Jerusalem. Ezechi*s, de koning der Israelieten, ten eindê raad, zond om den pro-feet Isaias en deze deta aan zijnen vorst de volgende geruststellende verklaring (Boek der Koningen II, hoofdstukXiX) : 30. — En 't geen er zal ontsnapt zijn en overgebleven in het huis van Juda, zal zijnen wortel langs onder schieten en zijne vrucht langs boven dragen ; 31. —Want van Jerusalem zal eriétsover-blijven en uitg'aan, alsook uit den berg van Sion ; de ijverzucht van den Qod der heir-scharen zal zulks uitwerken ; .32.— Daarora heeft de Eeuwige gezeid betrefiende den koniiig der Assyriërs : Hij zal in deze stad niet binnenkomen ; hij zal er geen ! enkelen pijl binnen werpen; en hij zal zich voor haar niet aanbieden met zijn schild en hij zal geen aardewerken tegen haar oprich-ten ; 33. — Hij zal teruggaan langs den weg langs welken hij is gekomen en zal in deze stad niet binnenkomen, spreekt de Eeuwige; 34. — Want ik zal deze stad waarborgen ten einde haar te verlossen, uit liefde tôt mij en uit liefde tôt David, mijnen dienaar; 35. — Het gebeurde dus dat- dien nacht een engel van den Eeuwige neerdaalde en 185,000 man uit het kamp der Assyriërs doodde ; en als men 's ochtends vroeg op-stond, ziedaar het waren allen doode licba-men ; 36. — En S -, cherib, koning^der Assyriërs, vertrok van daar, en gins; weg, en keerde : terug en hieldzich stil te Ninive; (In zijne plaats zouden wij insgelijks zoo j gehandeld hebben, Redactie). 37. — En het gebeurde dit, terwijl hij in ' het huis van Nisroc, zijnen god, iag neerge-bogen, Adrammelec en Sarreetser, zijne zonen, hem doodden met het zwaard ; daarna zochten zij redding in het land van Ararat ; en Esarhaddon zijn zoon heerschte in zijne plaats. * * Dat waren afdoende wegen om de gereçh- tigheid en het z«lfbe vkmmingrechi fusschen de volkeren te bewarcn en te hanchaven. Zonder zoo verte gaan als het teruçkomen van dien verdelgenden en^el te wenschen, zouden wij toch willen dat. de Eeuwije het samenstellen van het « Hooger gerechtshof der Menschheid « op zich wou hemen met al ware het rnaar de rechters ervan te benoemen. Dit ware de éénige optossing in dewelke wij vast vertrouwen zouden hebben. Sphynx. Sfaàfssodalisme Van bii het herverschijren der Waarheid wezen wij op de groote veranderingen die elken langdurigen ooriog na zich sleepte, en ho.e cok uit den huidigen oorlog eene gansche poîitieke en ekonoinische omkeering zou ont-staan. Wij zegden onder meer: dat het thans de Staatniet meer onverschillig zou zijn wat er op het land geteeld wordt, iiocb waarmee de burgers zich onledig houden voer het bestaan, omdat, door de huidige wijze van oorlog voeren, men eyen goed een geheel land kan belegeren als vroeger een stad, en, wan-neer in dit geval er binnen het land geen levensmiddelen genoeg groeien, men even goed gedwongen kan worden zich over te geven, als door gebrek aan munitie, of door het lijden vati groote. neeriagen. De eene Staat na de andere begint dit thans in te zien. Van over een paar maanden hebben wij het Engelsche wetsontwerp mede-gedeeld waarbij het gouvernement degraan-teelt gaat regelen, en waardoor het volstrekte eigendomsrecht op den grond — "et is te zeggen het recht om te zaaien en te planten wat men wil, of de grond braak te laten lig-gen — opgeheven wordt. In Frankrijk is nu een gelijkaardig wetsontwerp aanhangig. Volgens dit plan wordt de vrijen graanhândel gedurende den oorlog en nog voor den eersten oogst na de vrede geheel opgeheven. Verder wordt de Staat kooper van den ge-heelen graanoogst en de invoerder van graan. Aile landbouwers zuilen hunne akkers moeten bebouwen volgens bevel. Geen enkel stuk, aangeduid voor korenvoortbrengst, zal ait weide of bosch mogen benut worden. Dit, als gevolg van den toestand die de regee-ringskommissaris Compère Morei ingediend heeft. De oogst is gedurig verminderd, en de be-hoefte aan graan tijdens den oorlog gestadig Het tekort voor 1917 bedroeg 60 tnillioen dubbele centenaars, wat ontzaglijke aankoo-pen in het buitenland noodzakelyk ijiaakte. In acht nemende de produclie en vervoer-krisis over de gansche wereld, zal de toestand nu eerst kritiek worden, zegt het verslag, want ondanks aile bemoeiingen en steeds meerdere invoer, blêef er nog een tekort van 35,772,000 dubbele centenaars. Ten gevolge van de toenemende bezwaren der scheepsruimte zal Frankrijk na den oorlog zich moeten behelpen met 1.8 millioen tonnen scheepsruimte, en het ware onmoge-lijk in de voeding te voorzien, indien men de eigene grondopbrengst niet vermeerderde. Een ingrijpen van den Staat — vervolgt het verslag — is in oorlogstijd noodzakelijk; wel'icht kunnen diedwangmaatregelen goed maken wat in drie jaren is verzuimd. Zoo gaat men ook daar den weg ôp van een soort Staaissecialisme, maar of dit het socialisme is dat de sociaal-de.i okraten ge- droomd hebben mag men betwijfelen. ---- — Ds MeïItfflÉsM Gperss te Geni De oorlog heeft ens vele begooehelingen ontnomeu, maar ook menige dwaling terecht gewezen. Eene dwaling was het — door velen-aan-gekleefd — te meenen dat een Nederlandsch opéra een onding was, en vooral te Gentniet leefbaar. Men vroeg : Waar zou men de Nederland-sche zangspelen halen, er bestaan er nauwe-lijks een half dozijn ? Men vergat of wist niet, dat builen de Ita-lianen» geen enkel volk in eigen taal genofee; zangspelen bezit om een toon en hoorbaar repertorium samen te stellen. Eu dan nog moeten de Italianen zich behelpen met vele ouderwetsche en elders lang uit de mode verdwenen stukken, zij die toonkunstenaars bezitten als Donizetti, die alleen 54 groote opera's gecomponeerd heefr, waarschijnlijk meer als al de Fransche en Duitsche opera-componisten samen. Ook Verdi heeft er een lange lijst vervaardigd, zonder nog van al de anderen te gewagen. Duilschland, zoorijk aan muzikzle geniën, is nochtansarm aan opera-componisten, daar de meesten symphoniën, oratorio's, kerk en kamermuziek ten gehoore brachter.'. De Duitsche theaters spelén dan ook veel ver-taaide Italiaansche en Fransche opera's, even als de Fra iche, Duitsche en Italiaansctlê. Als nu deze groote natiën steeds vat: hunne buren moeten ontleenen, waarom zouden wij op onze eigene krachten alleen aangewezen zijn ? Te gekom langer over te praten Een tweede bezwaar dat men inbracht was, dat in de laatste jaren een Fransche noch •Italiaansche opéra te Gent mogeliîk v/as, ge-zien de Stad er jaariiiks meer dan honderd duizend franken mocht bijleggen. Voor iedete vertooning was er dus een 1,000 fr. te kort, een bewijs dat men meest voor de banken speeidp, en si dat sjç.'.d skc'is di nde'om eî.kele vreem.rîelinge:: hier gedurende den winterïchoon weer t® laten spelen. Een wiis en vadrrfiik bestuur zou gezegd j hebben : « Daar het :>ab)iek dat theater ver-laat, is het vruchteieôs al dat gela er aan"te verkwister. » Masr neen, men ging maar altijc' voort ieder js imeer duizenden in dat vat zonder Èedem ta werpen, som» voorge-vendedat dit geld teph niet al verloren was, daar muzik nten eri koffiehuizen uit het omliggende er oqk vçi profiteetden, waarop DeV/aarheid destijos.voo'r raad gaf de honderd duizerd frank aat" muziek.*.riten en her-. bergiers uit te deelenî die er aldus nog beter zouden mee zijn. Van dan af ging hjer en daar eene stem op om te vraeer; jf rori het niet eens met een i Nederlandscit ?;:--çspi! zou beproeven. Wel-licht, meenden sij, zou dit het publiek meer bevaîien. Met onzen.gemee; %'aad viel daar natuur-lijk niet aan te denker, maar ook veel anderen meenden, als een Fransch noch Ita- Iliaansch opéra het pijbljek niet meer kon bekore -, een Nederlaijdsch — waarvan men twijfelde of er wel geschoolde krachten genoeg voor zouden te vindex* zijn— op nog grooter !' fiasco zou uitloopeh. | Nog anderen meenwen dat de zang in onze taal niet oorstreeleneS genoeg was, en zoo waren er nog raeer bezwaren. Thans zijn ai die b'j^waren en ingebeelde onmogclijkheden o ertt'onnen, dank zij den d'urf en het talent vanlmeester Oscar Roels. De Nederlandsche o|>era bestaat hier nu in onze stad sedert vijf maanden, en met elke vertooning kliirt harerabijvâl. Oude als jonge tooneelliefnebbers zijnfem het meest verrukt door de knappe uitviiering, zelfs van die sfukken welke men in fie beste vo'orwaarden van vreemden h^eft giien. En ondanks de zwaife- tijden die onze be-volking doorworstelt, isfdeschouwburg steeds de helfi te klein om hit begeesterd publiek geheel te kunnen bevltten. Voor elke ver-tooiùng moeten vele'plaats;:n geweigerd worden. Dien sçhitterenden ultslag is natuurlijk te danken aan de knappe leiding van den heer Roels, die met' zorg |ijn personeel heeft weten te ki^zen, en c 'kest en zangers met uitstehâpde bc-kwaamh^d weet k besturen, maar ^et toont aan d&i: wel verre van een Nederlandsche opéra niet leefbaar te zijn in onze stad, er voor een, andere geen plaats meer is. . W( vils 1 .1 ' f. ' 4 . le ' et nog met een vreemde zal durven beproeven. VAN ALLES- WAT Ce Vasten. — In zijn nummer van 11 Februari liet Vooruit een artikel verschijnen onder hoofding « Drooge lollekensheer» waarin Mgr Seghers terdege over den hekel werd gehaald wegens zijne jongste « Vastenbulle» waarin het den geioovigen bekend ge-m;:akt wordt dat het Vasten opgeschorst is, behalve het gebruik vân vleesch dat op Goeden Vrijdag ver- ' boden blijft. Dat dit nog zoo onvooruitziende niet was bewees de dagenlang durende verko: p van'leverworst j door het Voedingskomiteit, welke « rechtzinnige ge- \ loovigen> — en er zjjn^er immers — in ge\vetcnsbe- ! swaren zouden kunnen brengen hebben. Maar daar is het ons eigeniijit nietom te doen. Vooruit is het «orga n der Belgische Werklieden-partij >, zoo, ten minste staat het op zijn voorgevel gedrukt! Alleeïi om zuivere werkliedenbelangen, om zuiveren klassenstrijd zou het in het blad dus moeten gaan. Zoo wilden en deden het ook de stichters van het'blad en van de partij. Dus zou ailes wat aan een gedeelte der werklieden aanstoot zou kunnen geven en dus een gedeelte der werklieden afkeeren van de Werklieden- t partij en dus de werklieden verdeelen en dus als klasse verzwakken, zorgvuldig dienen vermeden te worden. • Dit nu juist doet « VOORUIT» — het artik-el is aldus geteekend — niet, waar hij schrîjft : « Ahsa, Monseigneur, als gij uwe kudde voor den aap wilt houden, doet zulks ten minste als de tijd er zich toe leent om ne keer geestig te zijn enz. » Wat hebben die spottende, tartende uitlatingen met den stiijd der Werklieden om meer loon en opbeuring te maken ? Dai zijn ontboezemingen die het uitzicht hebben van regelrec t uit de loges der vlas- en katoenbarons te komen, met dewelkè Vooruit sedert jaar en dag kartel en bondgenootsçjiap gesloten heeft. Het ir.zicht in de tcekomjt. — Ziéhier hoe Maurice Maeterlinck zich in zijne werken (*) uitlaat over een mogelijk inzicht in de toekomst': « Overigens, mogen wij de overtuiging hebben dat de gang der gebeurteiiissen geen anderen keer zoude nèmen indien wij ze voorop Kenden. Eerstens zouden maar alleen diegene de toekomst of een gedeelte der toekomst kennen, die zich de noodige moeite zouden gelroosten om zote leeien kennen; gelijk maar alleen het verieden of een deel van het verieden bekend is aan degenen die den moed en het verstand gehad hebben om het verieden te onderzoeken. Wij zouden ons weldra aan de lessen dier nieuwe wetenschap (der toekomst) aanpassen, zoo als wij or s aangepast hebben aai: de lessen der geschiedenis. Wij zouden welhaast het gedeelte der kwalen vaststellen waaraan wij kans hebben te ontsnappen en het gedeelte dergenen welke cnvermijdelijk zijn De wijsite zouden de som dezer laatste verminderen ; de anderen zouden ze tegemoet loopen, zoo als zij thans den weg opgaan J naar vele gewisse onheilen, welke gemakke^ijk te voor- j spellen zijn. De slotsom onzer beproevingen zoude wat | ge-.inger wezen, maar minder dan wij het verhepen; want reeds kan ons vernuft een gedeelte onzer toekomst voorzien, zoo niet met de stoffelijke ze"kerheid wâarvan wij o oomen, dan toch met ç.en dikwerf vol- . staande zedelijke gewisheid; en wij bemerken dat de meeste menschen maar luttel profijt halen uit deze zoo gemaknelijk te maken uitzichten. Zij zouden de raad-gevingen der toekomst veronachtzamen, evenals zij de steminen van het verieden heoren, zonder er naar te luisteren.» Reeds meer dan twee duizend jaren geleden zong de Romeinsche dichter Virgilius ; « Quos perdere vult Jupiter, prins dementat.> Aan degenen welke hij wil ten verderve voeren, ontneemt Jupiter eerst het verstand. «Le temple enseveli»,par Maurice Maeterlinck, Eug. Fasquelle, 11, rue de Grenelle, Paris, blad. 307. Leesf en Meii"De Meîâ,,. DITJES EN DATjES Aan de douane. — Mevrouw, hebt gij geene verkla-ringen te doen omirent uw reisgoed? — Neen, mijnheer, het bevat nie'ts dan linnengoed. — Laat eens zien. De douanier onderzoekt het reisgoed en virtdt twee flesschen rhum en eene flesch cognac. — En dit dan, mevrouw ? — Oh, dat mijnheer, dat zijn de siaapmutsen van mijnen man. Volwassen. — Boer De Crayer, was aan een land-bouwkundig blad geabonneerd. Eens las hij er het volgende in : « Wanneer het kalf dezen ouderdom bereikt heeft is het volwassen. » Volwassen, zegt De Crayer, dit woord komt hem zonderiing voor. Hij opent een woordenboek en leest : « Volwassen : tôt de jaren van Arstand gekomen. * Eenigc dagen later verkoopt de goede man wat vee, en ter dier gelegenheid plakte hij aan zijne deur het volgende : « Uit reden van vertrek zijn er twee kalve-ren, tôt de jaren van verstand gekomen, te koopen. » Eindelijk. — Heer des huizes, die 's nachts een dief ontdekt : — Hé, vriend, blijf nog even! Dief. — Jawel, zoodat gij de politie kunt gaan roepen ! Heer. —Neen, ik wil alleen maar even mijn vrouw gaan halen. Zij heeft u nu al sedert tv/intig jaar iederen nacht gehoord en zal u nu zeker ook wel eens willen zien. Deals-dsels. — De onderwijzer geeft volzinnen te maken met deels-deels. Frsnske brengt den volgenden volzin tôt stand : — Mijn ouders zijn deeis van het manneîijk, deels van het vrouwelijk geslacht. Doktors-ideaal. — Zeg, doktor, u sprak daar van een ideaal geval. Wat is dat eigenlijk? — Wel, Marnes, dat is een gezonde millioenair met een ingebeelde ziekte. / .Een slimmerik. — Dat was een prachtige zet van den ouden schroever. — Wat was dat dan? — Hij inaakte bekend,' dat de eerste van zijn elf doch-ters die uouwde, zijn geheele fortuin zou mee krijgen. — En 't resultaat? — Elf verlovingen op één avond. Het was niet uit te maken wie de eerste was geweest en zoo raakte hij zijn elf dochters kwijt en hield hij zijn vermogen. Noodlottige misgreep. — Burgemees'er (tôt de nacht-ivaker). — Waaroin hebt ge niet dadelijkop uw horen getoeterd toen gedien vuurgloed zaagt? Nachtwaker. — Dat wilde ik doen, burgemeester, maar in het duister heb ik, in plaats van mijn hoien, mijn borrelflesch gegrepen. Onbewuste zelfkritiek. — Zeg, Pier, die Pimpels is loch een dronknard. Tk heb hem van middag in vier lerbergen ontmoet. Vadsrlijka les. — Zoon. — Vader, hoe wordt men het snelst iijk? Vader. — Dat is eene lastige vraag om te beant-ivoorden, maar één ding kan ik u wel zeggen: eerlijk iuurt het iangst. Na de huiseigenaars, over wier hiridigen toestand wij verieden week, eenige korte beschouwingen maakten, zijn wel de beamb-len en -bedienden met eene vastgestelde iaarwedde of bezoldi^ing het meest door de oorlogsomwenteling in het staathuishoud-kundig gedràng gekomen. Gezel Van Houtte, Vooruit's knappe brief-wisselaar, uit Marcke, wendt zich dier wijze tôt de bankuitstelling « Leeningen en Voor-schotten » te Brussel, welke op rekening der Belgische regeering, aan de ambtenaren, die niet in bedienirig zijn, vçgrschotten doet om ze, midderwijl, te laten ïeven (?) Hij schrijft: « Denken*die heeren niet dat het hoog tijd wordt, om ons, eerlijke staatsbedienden, een weinig meer ellende te besparen door den onderstand duchtig te verhoogen? Men zal toch niet gaan meenen dat wij rijke menschen zijn; het tegendeel is wel echt, ailes is tôt op den draad vetaleten, en onze onderstand is nog niet voldoerida om ons behoorlijk te voeden. De militaire vergeeding, de werkloozensteun is voor overwegende beweegreden verhoogd. Waarom zou de onderstand der nederigè staatsbedienden dit nieteveneens worden? In 1916 stoad het spekaan 2,80 fr. den kilo, het smout a-^n 2,30 fr.; de rijst aan 0,65 fr.; het zout aan 0.10 fr. Nu is dit ailes bijna (of meer dan) verd^bbeld in prijs, en we moeten ons dit ailes aanschaffen met onzen gelijk gebleven onderstand. Senimige staatsbedienden zijn dan nog afgetrokken voo.r hunne kinders, en, als de belanghebbenden daarover reklameerden bij 't opperhoofd der staatsbedienden, zendt hij hen naar den dui /el, of «pottenderwijze naar ondergeteekende. De Staatsbedienden die altoos als parias aanzien werden, zuilen dit niet gauw vergeten. Zeiis in de toekomst kan het als maaistaf dienen, om de liefde der groote bazen tegenover hunne ondergeschikten vast te steilen. Valentin Van Houtte. » Zeer juist. Nogmaals echter bestatigen wij hier dat de overgroote meerderheid der oor-logsslachtoflers, volstrekt geen benul ervan hebben, waar de schocn eigenlijk prangt. Allen willen meer onderstand penieten in bankpapier, zonder daarbii maar een oogen-blik te bedenken dat het éénige gevol?; daar-van een tijdelijke kleine verzachting voor enkelen ten schade van de gemeenschap beteekent, door het dalen der koopkracht van het bankpapier. Alleen door den aanvoer van ineer sptk, smoùt, rijst enz. aan deo'ude prijzeri door de Amerikaansche Commission for relief in Belgiam, (Kommissie voor hulp in Belgie) kan de toestand grondig en voor allen verlich. worden; imrners dan zoude iedereen voor het zelfde bedrag in bankpapier meer eetwaren bekomen, "en dasr is het toch eigenlijk om'te doen. Ook kleederen en schoeisels zouden uit Amerika moeten gezonden worden. —o— Witte en gele■ AMIDON, sti/fselin pnederen Blauwsel, alsook alieibesti biuine zeep.zeeppoeder en toiletzeep-in t groot, bij A. L. CANflOODi, Antwerpschsnsteen, weg, 45, St.-Amancisberg. Z^anoffoisRersâiskl cian —O— Petrograd, 6 1-18. Hoogveteerde Heer, Uit dankbaarheid voor den gewichtigen ? dienst aan mijne partij en mijn:vaderland be-| wezen, acht ik het mijn plicht UE. en uve < vrienden op de hoogte te houden van ons ; wedervaren en het nut dat we uit uwe rijpe ] ondervinding hebben kunnen trekken. Na een zeer wisselvallige en gevaarlijke \ reis ' ben ik gelukkiglijk wel behouden te s Petrograd aangekomen, waar ik mijne last-■ gevers volledig verslag hebgedaan van mijne i bevindingen ten uwe'nt, en in de landen van ; onze toen nog lieve bondgenooten. Allen waren het er spoedig over eens dat uw regeeringstelsel het volmaakste was tôt | hiert.oe uitgevonden. La République des Came.rad.es, — zooals zekere franschman zeer ironisch de rege ring van zijn land n'oeinde — had er volgens alge-meen gevoelen niets bij, ofschoon men moest erkennep dat het ook daar zeer goed is voor enkele groepen. Maar men is er daar nog niet in geslaagd de ministeries de vastheid te geven die het uwe kenmerkt.. Vooral de inrichting der Roode Garde ver-vulde onze staatsmannen met geestdrift. Doch Lenin deed opmerken dat wij alvo-rens tôt eene dergelijke inrichting konden overgaan, U moesten vragen of gij hiervoor geen patent, (brevet) in binnen en buitenland — genomen had, om uw eigendomsrecht op uweuitvinding te bevestigen. Waarop Trotsky zeer terecht antwoordde dat de tijd gekomen was om eens en vooral al dien ouden rommel van patenten, eigendom, belasting, diplomatie, en al wat tôt de oude versleten biïrger-lijke maatschappij behoorde, af te schaffen. Dat we geen ander eigendomsrecht mochten erkennen dan hetgeen wij zelf instelden, waarmede de meerderheid oogenblikkelijk instemde. « Wij moeten, vervolgde Trotsky, onze maatschappij op geheel nieuwe grondslagen bouwen, en zôô dat zij tôt voorbeeld kan dienen voor de geheele wereld; er moet -vre^e en welvaart in heerschen, opdat de pro-letariers van aile windstreken er door begeesterd worden en'ons voorbeeld volgen. Geen maatschappij meer gesteund op bajonetten en kanonnen, op policie en rechters, maar m op een vredelievende Roode Garde, die enkel ^ door geschreeuw het gepeupelbinner^e^^^n)|^|M païen van den eerbied voçr het reçh^en de, ,, , bestaande macaten weet ta fcôiMpu.- ' - Ook dit droeg ieders 'gôèdkturing weg. Weldra werden de we le aaiéhf den vèr-deeld en zette men zich aan den arbeid om Rusland in te richten naar de grondslagen waarop uwen wereldberoemden Vooruit is gebouwd, maar tôt mijn en mijner vrienden groot verdriet, niet met den gewenschten uitsla'g. De aanwerving der Roode Garde liep vlot genoeg Van stapei ; aile .1 ietsbezitters en /| armen van geest, werkeloozen, déserteurs, verloopen sujetten, lieten zich inlijven, aan-gelokt door de mooie voorspiegelingen der toekomstmaatschappij. Met de njeuwe maatschappij werd dadelijk een begin g':maakt, de boeren kregen verlcf al het land dat aan de heeren of de gemeente behoorde onder elkanderté verdeelen, maar , hier kwam de eerste niet verwachtte tegen-slag. Ieder wilde voor zich zelf de vrucht-baarste stukken en stond tr op dat de gebuur zich tevreden hieid met moerasige, zandach-tige, of andere minderwaardige gronden, en het einde was onderling vechten om de beste brokken. Velen ook verlieten huis en haard om zich bij de Roode Garden te voegen, met de hoop op buit die van de plunderingen zou voortkomen, iet wat volgens aller mee-ning nu geoorloofd was, daar men nu in eén l vrij land was. • I Met de fabrieksarbeider» ging het eveneens zoo. Wij gavea een dekreet uit waarbij aile fabrieken Staatseigendom verklaard werden enwaariàn de winst geheel aan de arbei-ders zou uiteekeerd worden, maar ook de meesten van dezen verkozen den staat van Roode Garde en bedankten er voor, nog in de « verpestende holen »— zooals zij de fabrieken, naar onze èigene* vroegere uitla-tingen noemden — terug te keeren. Wij hadden hen goed voor te houden d -: het nu hunne eigene fabrieken waren en zij nu fabrikanten waren, het kon niet baten. Daaraan ziet men, dat, wat op de eenç plaats goed en doelmatig is, dit nQg niet overal is. U hebt mij toch verzekerd dat, als gij te^en uwe arbeiders zegt : « dat zijn uwe fabrieken, bakkerijen en inrichtingen, het is ailes mv eigendom », zij (evreden eu trotsch het hoofd in de lucht verheften, al winnenzij geen cent ■ meer dan elders, en al hebben zij er niet meer te zeggen dan bij gelijk welke andere kapiia-listen.Tôt overmaat van ramp hebben wij hier een bezittende klas die geheel en gansch be-dorven door vroeger verleende voorrechten, zeer zelfzuchtig geworden is, 260 zelfzuchtig , / dat ze de onteigening niet naar haren. zhi > \ vindt. Opgestookt door de'Kadetten. kwam zij in beweging. Intusschen was de Roode Garde geoefend in het roepen : bg.i^il builen I — wij hadden er opoettelijk eenige ervaren orkestmeesters voor aangesteld om ze te lee- \ ren op maat en met samenhang te roepen, — maar nog een bewijs der diepe verdorver-heid onzer burgerii, zij liet zich. niet ban!-maken en schreeuwde terug. Dan natuurlijK j stond er de Roode Garde niet anders te dot; A

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De waarheid: socialistisch weekblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1906 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes