10e Jaargang. Nr 5 Prijs : 7 Centiemen. I ■■■■III Il Zondag 4 Februari 1917 DE WAARHEID Slechts hij die de vrijheid van anderei lief heeft is die zelf waardig. Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR: P. De Wifte, Vepsp^enstraat, 10, Qent Verantwoordell])c« Cltsever ABONNERAENTSPRIJS : Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-50. Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. — Annoncen worden geplaatst volgens ovoreenkomst A^n onze Bevolking Zooals onze lezets wekelijks zieti, wenden allen die over drak en ontechlvaardigheden meenen te moeten klagen, zich tôt " De Waarheid Veel nog moeten wij ter zijde leggen, deels omdat de stukken niet getee-kend zijn, of omdat verschillende dezelfde klachten uiten, of ook wel omdat gebrek aan plaats ons belet ailes op te nemen. Dit bewijst hoe groot het vertrouwen is dat de bevolking in ons blad stelt. Wij zul-len, zooveel het ons toegelaten is, ons best doen dat vertrouwen meer en meer te ver-dienen.Als we hooren dat we een verkeerden maatregel hebben kunnen doen oph.ou.den, of aan de een of andere kategorie ongelukkigen eenige verbetering hebben doen toekomen, zijn we genoeg beloond voor onze moeite. • Doch niet altijd helpen onze aanklachten of kritieken. In veelgevallen.voornamelijk waar het de verkeerde handelingen van ons Stads-bestuur betrejt, worden onze vermaningen en raadgevingen dikwijls in den wind ge-siagen.Het ware ons dunkens goed, dat allen die klachten te doen hebben over de stadsdiens-ten, zich ook tôt het blad " Vooruit „ rich-ten, gelijktijdig als tôt " De Waarheid " Vooruit „ namelijk is de Moniteur ge-worden van de Stad, en wat men voor ons niet wil doen zou men misschien voor het eigen blad doen. Weigert men daar de opname, dan kunnen wij dit aan de bevolking bekend maken, en dan zou eenieder in eens weten wat men te gelooven heeft van de volksliefde waar-mede men daar altijd gepronkt heeft en nog pronkt. DE WAARHEID. M oachtuoord is ronken Le Journal de Gand schijnt een veldtocht geopend te hebben tegen allen die het stads-bestuur of de diensten die er van afhangen durven kritikeeren. Het blad, « zonder, lezers », heeft de op-dracht aanvaard, diegenen welke « het wacht-woord is ronken » niet volgen, eens op de duimen te kloppen. Dat het blad der Vlaanderenstraat daar-meê werd gelast zou eenigzins verwondering kunnen baren bij hen die niet op de hoogte zijn van hetgeen men vroeger noetnde : de lokale politiek. 't Is daarom ook dat we een woordje over de zaak willen meepraten. We wisten niet eens dat het annoncen-papier daarover had gewaweld, toen we in Le Bien Public zagen dat de katholieke kon-frater zich de moeite getroostte op de uitval-len van Le Journal de Gand te antwoorden, en er aldus wat ruchtbaarheid werd aan ge-geven.Het katholiek dagblad geeft aan het libe-raal-progressistisch-radiko-socialistischweek-blad eenige bittere pillen te slikken en vraagt heel snedig: « indien het beknibbelen van » ailes wat het stadsbestuur verricht, stelsel-» matig en enkel met politieke doeleinden » geschiedt, waarom de komiteiten die even-» eens samengesteld zijn uit personaliteiten » tôt de verschillende politieke richtingen » behoorend, het voorwerp niet zijn van » dezelfde kritiek? » We laten Le Bien Public en Le Journal de Gand daarover verder haarkenpluk spelen en willen kort en goed over die artikelen ons gedacht laten kennen. Ons verwondert het geenszinsdat Vooruit het bestuur der stad niet onvoorwaardelijk goedkeuren durft en die taak aan Le Journal de Gand heeft overgelaten of liever heeft opgelegd. We zullen niet eens zoo verre gaan te be-weren, zooals de heer Anseele het van ons deed, dat Le Journal de Gand daarvoor be-taald wordt door de rijke socialisten... want we weten niet in hoeverre dit blad in geur van heiligheid staat bij de roode hoogpries-ters. We wisten zelfs niet dat het orgaan van de gewezen volksvertegenwoordiger en oud schepene van onderwijs, Cambier, die zijn mandaat van gemeenteraadslid niet meer vervult, zoo goed stond aangeschrevenbij de tempeliers, dat het thans gelast wordt met hetgemeen werk; of heeft de bestuurder van het mossel noch vischblad het hoofd gelegd in de schoot van die goede « moeder Vooruit » en heeft deze de verloren Felieks, ik zeg niet Fenieks, weder in haar, in « Ons Huis » opgenomen ? Politiek en mysterie ! Laat er ons bij deze gelegenheid aan herin-neren dat Le Journal de Gand, die het thans zondig vindt dat het bestuur der stad nu en dan eens onder handen genomen wordt, enkelen tijd geleden nog door dik en duri afkeurde, afbrak, kritikeerde tap in tap uit, ailes wat door het stadsbestuur werd verricht, verzohnen of ontworpen. Dat die tegenkanting haren oorsprong niet vond in een principieel oppositiestelsel, doch eerst dan begon nadat haar bestuurder Cambier het schepenschap van onderwijs had nedergelegd... om redenen die we tôt dan toe nooit nader bepaald zagen. Indien er dus ooit iets mocht bestempeld worden met de naam van lasterveldtocht, dan was het wel die van Le Journal de Gand ge-voerd tegen zijne bondgenoten en geloofs-verwanten, niet om redenen van openbaar belang of nut, maar om persoonlijke zaken, gekrenkten hoogmoed, vervallen grootheid ! Als er een blad aangeduid was, om het nooit aan te durven, aan wie het ook zij de les te spellen, dan was dit wel Le Journal de Gand. Dit weekpapier verdedigt dus op kom-mando « Het consigne is ronken ! » Kritikeeren, zegt het blad, is niet moeilijk, edoch zelf beheeren, goed besturen, ailes be-helpen in tijden als deze is waarlijk geen be-nijdenswaardig iets, en'vooral nu is het ongepast, onder het oog der bezettende macht, zoo maar de onbekwaamheid van onze bestuurders aan het licht te brengen. Wacht tôt na de oorlog en ailes komt wel klaar. Wel neen, beste Journal de Gand, wan-neer wij thans onze beste pen scherpen en al de misbruiken bij de openbare opinie aan-klagen, waarvan we de getuigen zijn, komt dat juist omdat we oordeelen, dat verkeerd besturen en handelen in tijden als deze dub-bel misdadig is en moet openbaar gemaakt worden. We willen er met nadruk op wijzen dat, inoesten wij het « wachtwoord is ronken » naleven, dit enkel dienen zou om de misbruiken achter te verschuilen, die begaan worden op den rug van het volk en de burgerij' door onverantwoordelijke politieke domkoppen en iiilskuikens, waaronder er zelfs een dierf uit te roepen dat hij de wereld beheeren kon en thans de bewijzen levert er nog duizend rnîîtett*van te zijn de bekwaamheid te bezit-ten om een stad te besturen ! Beheeren en besturen doet men niet met woorden, maar metdaden. Het zijn die daden welke we beoordeelen en die we vooral in tijden als deze streng, zeer streng veroor-deelen,als het nood doet. Dat is onze piicht, —4- ■ ■ ' onae heilige plicht en geen haarbreed wijken we ooit van de rechte lijn die vôôr ons ge-trokken ligt. We hebben, gelukkiglijk voor ous, de stren-gen meester niet in het oog te zien, zooals dé' wachthonden, we hoeven hem niet te likken, niet te vleien; we wezen er reeds meermalen op, we zijn vrije mannen die zeg-gen wat we meenen en meenen wat we zeg-gen, we verdedigen niet een enkel kaste, niet een enkele stand, niet een enkele partij, doch vrank en .vrij, zonder nevenbedoelingen, zonder hoop op parlement, schepen of andere zetels, nemen we de pen tôt heil van allen die benadeeligd, wier belangen met de voe-tea getrapt, of wier rechten niet geëerbiedigd worden. Dit is het verschil tusschen De Waarheid en Le Journal de Gand ! Of was het misschien misdadig de Darsen-werkers te verdedigen als we zagen dat hunne eischen gegrond waren en ze door Vooruit in den steek werden gelaten ? De plundering der stadskas ten voordeele van enkelen en ten nadeele van al de andere werkloozen, te brandmerken ? Er op te wijzen wat er verspild werd door de stad met han-del te willen drijven? Aan te toonen hoe' schandelijk het was belangrijke somm;naan de gïoote kooperatieveu voor te schieten en de.ri kleinhandel te ruineeren ? Te doen inzien hoe onbeholpen de stedelijke diensten der voeding werden ingericht en bestuurd, hoe onbeholpen het werk der soep was aange-vat, hoe onzinnig de rantsoeneering der aardappelen, de uitdeeling der melk werden ondernomen, enz., enz. ? Wijl we dit ailes bekend maakten wat deden de gepatenteerde verdedigers van het stadsbestuur aangevoerd door den heer Anseele ? Wat deed Vooruit ? Om der wille van de Godsvrede en in 't belang der werkloozen van Gent, verdedigde het socialistisch orgaan een stelsel dat enkel de werkloozensteun zou verleenen aan de gesyndikeerden en de zoogenaamde onvoor-uitziende werkloozen konden, volgens de thesis van het orgaan der apostels van het - « allen voor een, een voor alleu,», maar kre-veeren.Tegen die onmenschelijke opvatting van de broederschap zijn wij ten velde getrokken, en we mochten er in gelukken onze burger-vaderen te doen inzien dat ze meer kinderen hadden dan die welke in de roode kweek-school worden gekoesterd. We deden niet mee aan de veldtocht van Vooruit tegen het niet betalen der huishuur, ofschoon we wel weten dat sommige huis-jesmelkers zich schandelijk tegenover hunne huuraars gedroegen, toch mochten we vele en loflijke uitzonderingen bestatigen. We weigerden aan te nemen dat er « een huis-huurkwestie » bestond we meenden dat iedere « huishuurzaak » afzonderlijk diende beschouwd en onderzocht te worden, in aan-merking nemende de goede trouw en wil der belanghebbende partijen. We weigerden, omdat onder de eigenaars zich vele kleine lieden bevinden wier bestaan een gansch leven van wroeten en werken vertegenwoor-digd, om het appehje tegen den dorst en tegen den ouden 4ag te bemeesteren. We weigerden al de huiseigenaren aan de algemeene verachting ten prooi te werpen, en dit deel onzer bevolking in blok als een hoop geldwolven en uitzuigers der werkende klasse te doen dooigaan. We sloten ons evenmin aan bij de sluw-gemeene veldtocht door Vooruit ondernomen tegen de komiteiten. We kloegen echter, zonder ons te bekreunen om wie of wat, al de misbruiken aan die ons werden aangeduid, doch we weigerden hier nogmaals, de bur-gers en werklieden die er deel van maken, ja allen die het hunne bijbrachten tôt leni-ging der ellende hunner arme broeders, te brandmerken als de vijanden van het volk, die op niets anders belust zijn dan de steun aan de noodlijdenden verleend, in te krim-pen en te verminderen. Neen, neen, het wachtwoord mag niet zijn: « Ronken ! » maar wel : « Wezen we wakker bij den bakker ! » Het volk moet, vooral in de omstandighe-den als deze die we nu beleven, bekend gemaakt worden met ailes wat verkeerd wordt gedaan, ook met al het goede dat verricht wordt. Laat nu enkele belanghebbende politieke pailjassen maar kraaien dat het onvader-landsch is de oogen niet dicht te sluiten voor hun gedoe, voor hunne onbekwaamheid, ant-woord hen dan : dat het duizendmaal misda-diger is misbruiken te plegen en die in zwang te houden. En of Vooruit en zijn wachthond Journal de Gand zich nu ook kronkelen of wringen, De Waarheid zal de waarheid blijven ver-konden ! Doe geen onrecht en er zal u geen leed geschieden. Handeî niet verkeerd en ge zult niet gehekeld worden. P. P. — —> < . VAN ALLES WAT Er wordt in onze stad veel gesproken over een zaak van verduisteringen. De Nieuwe Gazet van Gent schrijft daarover het volgende : De verduisteringen. — Het « duister geheim » dei verduisteringen krijgt zijn koddige kant. Hoe meer ei stelmatig wordt over gezwegen hoe meer de praatjes zaakjes aan het licht brengen die den sluier op een aantal « aardigheden » in die zaak geworpen een beetjt oplichten. Zoo wordt er thans verteld dat huiszoekingen werder i gedaan bij twee intieme kennissen van den hooger beambte waarvan eene als onderwijzeres dienst doet.. De uitgaven van dit heerschap zouden van sedert lang opzien hebben gebaard en het zou zelfs een der oor zaken geweest zijn waardoor heel het «rozenpotjei zou zijn ontdekt. Wat deze huiszoekingen zou hebben teweegge bracht, zou zeer stichtend zijn zoowel voor de intiemi kennissen als voor de heer burgemeester, en 't grootsti geheim zou alweer zijn opgedrongen aan al diegener die het kansje hadden tegenwoordig te zijn. Dit ziji natuurlijk maar altemaal praatjes waaraan geen groo belang mag worden gehecht en die denkelijk niet; dan leugens bevatten aangezien er van officieele zijdi niets wordt gelogenstraft of bevestigd. Echter kom onwillekeurig de historié van het «geen rook zonde: vuur » te binnen en wordt de waardigheid en de acht baarheid van een hoogen beambte door dit onverklaar baar stilzwijgen ernstig in gevaar gebracht. \ Neo-malthusianisme. — Vooruit borstelt den pastoo van Marcke eens terdege de soutane, omdat hij il zijne preek zijne parochianen heeft over den hekel ge haald, die, volgens hem, gedurende den oorlog ti weinig kinderen koopen. Ziehier in wat sierlijke proza hij den bestrijder van 't Neo-Malthusianisme zijn zalig heid zegt : TE MARCKE Een eerwaarde kluchtspeler. « Op Zondag 31 December van uit den kansel, haï de eerwaarde het over de menschen die aan hunn huwelijksplichten te kort komen. 't Geboortecijfer i voor 't jaar 1916 met 50 t. h. gedaald, waaronde 27 t. h. sterfgevallen. Die cijfers, mijnheer, tuimelen als eene zwaarwe gende beschuldiging op u en uwe partij neer, want zi tijn 't logiek gevolg van den erbarmlijken toestam der bevolking. Om veel kinderen te verwekken, die men niet be hoorlijk voeden kan, daarvoor komt men altoos bi tijds en hoe klein dit getal ook wezen mag, diegene: die ze verwekken, doen nog meer hun plicht dan die genen die in 't geheel geene huwelijksplichten durvei dragen. De sterfgevallen, oh bah! Ziet maar eens de zwar gere vrouwen hunnen kruisweg opmarcheeren. D kinderen die ze ter wereld brengen zijn op voorhan

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.