8e Jaargang. Nr 32 Prijs : 5 Gentlemen Zondag 19 Juli 1914 DE WAARHIED ORGAAN VAN DEN " VRIjEN SOCIALISTENBOND „ flja j Sle olits lilj die ci© vrJj« tieid van anderen liei beeft is die» xelf waar-dig. ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR DE Nieuwe Yeemarkt, 19, GENT ABONNBMBiVTSPRIJS Voor 3 raaanden. Fr. 1-00 Voor 6 raaanden » 2-00 Voor 1 jaar » 4-00 0P V00RHAND BETAALBAAR — Ânooflcen worden ireolaiitst volffens overeenkomst — i Een Aposfél Vooru.it pakt gaarne uit met de ver-volgingenhet lijden dat de eeistesocia-listen te verduren hadden. Inderdaad, zij hadden het niet gemak-kelijk die baanbrekers ; er behoorde veel toewijding, moed en kracht toe om de tegenslagen en aanvallen van allen aard het hoofd te bieden. Niet geheel ten onrechte vergeleek men wel eens hun leven enstrijd met dit der eerste Christe-nen. Ookzij werden gehaat, gelasterd en vervolgd, zooals overigens de eerste ver-kondigers van aile nieuwe leeringen die aan de machtigen der aarde niet bevallen. Sommigen werden dan ook na een min of meer langen tijd moedeloos, gaven den strijd op, of spanden de zeilen naar den wind. Anderen, en dikwijls van de besten, gingen er bij ten gronde. Maar, zooals weleer het bloed der marielaren het zaad der Christenen was, ging het ook hier : Juist door de vervol-gingen werden de socialisten eene macht. En meer, als met aile voorgaande leeringen, ging, met het verkrijgen van macht, de zuiverheid van het beginsel verloren. Ook dit is geheel natuurlijk. De macht immers leidt tôt hooge posten, en dezen tôt eer en welstand, soms tôt rijkdom. Weinige menschen zijn tegen de ver-leiding der wereldsche geneuchten be-stand ; enkel d'apostels, de menschen van hoog zedelijk gehalte, kunnen de beko-ring, die geld en goed, eer en aanzien verschaffen, weerstaan. Zoo een apostel is Domela-Nieuwen-huis, de Hollandsche socialist. Rijk, ge-leerd, begaafd met veel talent, stond een schitterende loopbaan voor hem open. Vrijwillig heeft hij er aan verzaakt. Hij verkoos de verdediger der armen te worden en bracht aan hunne zaak ailes ten offer : fortuin, talent, tijd, ailes. Dergelijke apostelen worden in onzen tijd niet meer verbrand, maar dat hun leven nog altijd hard is bewijst ons het volgende, dat we uit Vooruit knippen van Zondag 12 dezer. pomela Nieuwenhuis in armoede vervallen VoorDomela Nieuwenhuis, die, naar hij meedeelt, aan armoede ten prooi is gewor-den, doet W. Coltofin de anarchistische pers een (natuurlijk weer met de noodige giftig-heden tegen de sociaal-demokraten door-spekten) oproep om finantieelen steun. Hij deelt mede dat er zich een kommissie ge-vormd heeft om tôt dat doel geld in te zamelen. Hetverval van den ouden medekamper treft ons smartelijk. Ziedaar iemand die veel goeds had kunnen stichten, doch jammerlijk het pad is bijster geworden. Arme Domela. In dit bericht treffen ons de laatste zin-sneden : Ziedaar iemand die veel goeds I I had kunnen stichten, doch jammerlijk het pad bijster is geworden. Volgens Vooruit dus heeft hij geen goed gesticht. (Ook niet tocn hij Vooruit 40,000 fr. leende om debakkerij te bou-wen op de Nijverheidslaan ? Red.) Sinds 1879 is de man onafgebroken bezig geweest de arbeiders door woord en schrift te onderrichten en op te wekken. De geheele Noord-Nederlandsche socia-listische beweging is meer zijn werk dan van iemand anders. Zoolang hij eenige middelen bezat, ondersteunde hij allerlei arbeidersinrich-tingen, werkstakingen, in nood verkee-rende gezellen, enz. Dit ailes telt niet meer. En waarom met? Dit ailes omdat hij afgeweken is van de alleenzaligmakende leering der sociaal-demokratie, die alleen in het Staatssocia-lisme heil ziet. Grondige studie bracht Nieuwenhuis er toe in te zien dat dit stelsel de vernie-tiging ware van aile vrijheid. Hij werd anarchist, dat is in econo-mischen zin, voorstaander van een maat-schappelijk stelsel waarin grond en aibeidsmiddelen beheerd worden door gemeenten en vrije groepen, zonder een gecentraliseerde staatsmacht, dat niet anders kan zijn dan een reusachtig dwing-machien.Van toen hem dit klaar was, begon hij het streven der sociaal-demokraten, die er van droomen de geheele maat-schappij in een keurslijf van strenge wet-ten te rijgen, hevig te bekampen. Met weinig bijval, want deze theoriën worden door aile gezagsmenschen, van den Paus tôt den minste sociaal-demo-kraat, verfoeit. Zij die zebelijden worden dan ook door aile partijen gehaat en vervolgd.Terwijl de sociaal-demokraten thans op gelijken voet behandeld worden als de andere vertegenwoordigers der bur-gerpartijen, opgenomen worden in het eeregestoelte, en overladen met vette baantjes, zijn de apostels als Domela-Nieuwenhuis nog altijd het zwarte beest. Geen wonder dat de Vooruit-menschen vinden dat zoo iemand het pad bijster is geworden ! In de oogen van aile baantjesjagers moet zoo iemand wel stapelgek zijn. Wij voor ons zijn geen anarchisten, eerstens omdat wij niet gelooven dat de maatschappij zich naar vooruit bepaalde stelsels kan richten, en dan niet omdat er voor die maatschappij deugden en hoe-danigheden noodig zijn die het men-schengeslacht niet bezit. Maar dat belet ons niet achting en eerbied te hebben voor de apostels, die, met ter zijde stelling i van aile persuonlijke ambities, een leven verkiezen van lijden en srnaad, boven eer en goud, om werkzaam te zijn voor hun ideaal. Zoo een apostel is Domela-Nieuwen-huis, en indien wij iets bejammeren is het ons onvermogen hem ter hulp te komen. Het feit dat zulke menschen er zoo zeldzaam zijn, zegt ons hoe ver we nog van eene waarlijk ideale maatschappij af zijn. Brief van Pe Maerfelaere Heer Opsteller, Dat de wereld een groot zothuis is, zullen de trouwe lezers van De Waarheid nu wel al weten, en voor hen die er nog zouden aan twijfelen zal het genoeg zijn eens hunne aandacht te vestigen, op hetgeen in de laatste tijden zooal gebeurd is. Om gek gedoe te zien hoeven we niet uit ons landte gaan, als men de geestesgestelte-nis nagaat bij elke kiezing, een weinig leest van al wat er dan gedrukt wordt, acht geeft op de opgewondenheid die alom heerscht, en nagaat waarom en waarvoor, wat belang de groote meerderheid der bezete-nen hierbij heeft, dan komt men van zelftot de slotsom dat we allen een slag van den molen hebben. Nog veel meer feiten zou ik kunnen aan-halen tôt staving van deze mijne meening, doch om mijne landgenooten niet te krenken, laat ik dit achterwege, en zal mij daarom bepalen met op eenige gebeurtenissenuit het buitenland te wijzen, wetende dat men veel gemakkelijker zal toestemmen dat menelders zot is dan hier. Daar hebben we vooreerst de Engelsche Suffragetten. Een zot troepje eerste klas. Die dames zijn zôô van de wijs, dat zij na aile hunne gekke fratsen nog klagen over marte-ling. Waarin bestaat de marteling? Volgens ik lees in een blad, hierin : « Dat men eene misdadige en daarom veroordeelde vrouw kunstmatig voedt, als ze zichwil van honger laten sterven. De Engelschen, geloovig als ze zijn, houden een kiesrechtdame voor sterk genoeg van wil om waarlijk den hongerdood te ondergaan. Daarom steken zij zoo eene dame eene buis in den slokdarm en gieten haar daarom een potje erwtensoep of een voedzaam papje in de maag. 't Helpt niet zoo volledig als bij ganzen, die van dat prop-pen malsch en vet worden, want zoo een dame steekt na de bewerking een vinger in de keel. t'Is zelfs voorgekomen dat een advo-kaat, voor ailes, aan zoo'n kliënte een braak-middel bracht. Wat dan? In zoo een geval kan men de lijderes slechts voeden langs de achterzijde. Per anum, zeggen de dokters. Men pompt uit, men pomt in, en de pap komt, waar ze wezen moet. Onlangs werd een dokter op straat zelfs met de zweep geslagen, omdat hij de kunstmatige voeding aldus bewerkstelligd had. De zweepende dames zeiden echter niet, wat hij eigenlijk had misdreven. Hij had volgens haar voor-geven : gemarteld. Maar men fluistert, dat hij daarbij gemompeld had : « magere bille- kens, magere billekens! » En zoo iets zou op zich zelf al eene marteling geweest zijn, al werd de blankheid der « billekens » met geestdrift geprezen. Enfin, van haar recht op den hongerdood willen zij geen afstand doen. Daarom is tôt vele mannen en vrouwen van aanzien door een deftig Engelsch blad de vraag gericht, of de Staat eene vrouw van honger mag laten sterven. De antwoordenzijn heel verschillend geweest. De dames hebben gemeend van ja, de meeste heeren van neen. Men is er niet veel verder mee gekomen. Waarom toch neemt de Regeering niet een afdoende proef? Laat ze de vérmaarde Pankhurst een goed versch broodje, een schaaltje natuurboter, een lekker gebraadje, en een fijn fleschje ter beschikking atellen. Men mag honderd pond tegen een stuiver verwedden, dat ze weldra aan 't eten zal gaan, en niet aan 'tuitblazen van den laatsten adem. En zoo ze dit laatste wonder volbracht wat zou er dan aan verloren wezen ? vraagt het blad waaraan ik deze bijzonderheden ontleen. * * * Dat de Engelsche suffragetten niet wel bij het hoofd zijn, wordt door de meeste mannen toegestemd. Men grondt die meening op het geweld waarvan zij zich bedienen om hun doel te bereiken. Maar zijn de mannen anders? Aanzien ook dezen het geweld niet veelal als het eenige probaat middel om anderen hunnen wil op te dringen? Ziet naar de Carsonisten in Ierland, naar Mexico, de Balkans, naar geheel Europa, dat heden slechts een groote gewapende kasern is; geweld staat, als in aile vervlogen eeuwen, nog overal aan de orde van den dag. Braaf en wijs zijn alleen zij die bewust zijn van hunne onmacht of bang voor straf. Wie dit laatste niet vreest of hoopt aan de straf te ontsnappen, houdt geen rekening van zijne onmacht, en slaat er maar op los wân-neer iets niet naar zijnen zin is. Was drie-voudigen bond, of drievoudige verstandhou-ding niet bang van elkander, de poppen waren reeds lang aan het dansen. Waarom? Waarvoor? Wel, omdat het heele menschdom zot is. Omdat wij allen, van de laagstentotdehoog-sten, vol zitten met zotte, ijdele begeerten, die wij willen voldoen. En daar wij allen dezelfde begeerten hebben, allen naar meer macht en aanzien, naar geld en goed streven, blijft er in het eind niet anders over dan er om te vechten. Dat is de groote oorzaak van al den haat, nijd, ruzie, twist, tusschen de burgers van dorp en stad, tusschen de verschillende klas-sen en verschillende landen. Ja, ooktusschen broeders en zusters. En niemand heeft ooit genoeg. Rockefeller, met zijne 5 milliards, wil nog gestadig meer, en Oostenrijk met zijne Staalkaart van 16 of 17 verschillende volkeren, die het niet eens goed bijeen kan houden, wil er nog gestadig nieuwe lappen aan toevoegen, die er evenmin bij passen. Dat is menschelijk, of met andere woorden: zot! gek! uitzinnig! Want dit gaat niet zonder dwang, omdat anderen ook belust zijn op dergelijke lappen. Dezen beginnen dan te roepen en te schreeuwen van verdrukking, van tirannie, enz. Ten allen tijde hebben zulke woorden het vermogen gehad overspannen jongelingen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.