10e Jaargang. Nr 34 Prîjs: 8 Gentlemen. Zondag 26 Augusti 1917 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijen Socialistenhond „ Slechts hij die de vrijheid van anderen lief heejt is die zelf waardtg. ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR: P. ûe Witt©i ¥@pspyensfraal, 10,Gent Verant woorrtelijii» •» UJtir® ver ABONNEMENTSPRIJS : Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-50. Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. — Annoncsn wordsn geplaatst volgens overeenkomst De 3' Internationale en de Conferentie <ran Stockholm II. Een juichkreet ging op uit de rangen der bourgeoisie in Augusti 1914, toen de Interna-tionalisten van de oorlogvoerende Staten wederzijds de hand reikten aan hunne regee-ringen. Dit was, meende men, de dood van het socialisme. Met had er waarlijk allen schijn van. De opperste leiders, de mçest ontwikkelden en begaafdsten, als Vander Velde, Desirée, Ter-wagne, enz., in België; Briand, Millerand, Renaudel, enz.; in Frankrijk; Headerson, Hyndman, Hodge, enz., in Engeland ; Schei-deraann en de zijnen in Duitschland, toon-den zich eerst en vooral goede vaderlanders in plaats van iniernationalisten. En zoo ge-weldig was de nationale stroom, dat hij zelfs nihîlisten en anarchislen als Hervé, Kro-potkine, Bourtzef, enz., meeslecpte. Geen wonder dat er alom twijfel ontstond aan de mogelijkheid om het doei der Internationale oôit te verwerkelijken. De Internationale was dood, en ditmaal voor goed, juic'nten hare tegenstrevers. Groot was dan ook de verwondering toen nier, ging pogen de doode voor de deide maal in het leven terug te roepen. Die verwondering ging bij velen welhaast ir^ blijd-schap over, toen men wist dat het onmiddel-lijk doel der nieuwe Internationale was, te beproeven een einde aan den verschrikkelij-■ ken menschonteerende krijg te maken. Een uitzondering echter op de algemeene vreugde maakten de regeerders, die nog altijd hoop hebben de vijand te overwinnen. Mîar het overgroofsle gedeelte der menschheid blikte welwillenden volhoop naar Stockholm, en vroeg zich af: Zal het aan 't internatio-naal socialisme gelukken ons de vrede te brengen? Of zal het Impérialisme, dat de voortzetting van den oorlog wil, er eens te meer in slagen aile toenadering tusschen de vertegemvpordigers der werklieden der in lcrijg zijnde îanden te beletten ? En het socialisme zelf, zal het bestand zijn tegen den schok die uit de botsing van vre-delievende internation'alisten met krijgslus-t ge nationalisten moet ontstaan ? En zal de scheuringnietgrooter worden? * Wij hebben reeds gezien dat de simpele oproep voor het houden der Conferentie in Frankrijk en Eageland, aanleiding tôt bittere oneenigheid gaf onder de socialisten, even als onder hunne Belgiscbe parlijgenooten. De oorlog heeft aile verschil der onder-scheidene sCholen waarin het socialisme ver-deeld was weggevaagd. Van de beginselen yvaarop de nieuwe maatschappij mocst ge-bouwd worden, en de middeleti om d,t doel te bereiken, was geen spraak rneer. Van over lang was de socialistische internationale zich aan 't hervormen. Van eene overwegend werklieden- beweging kwam overal de leiding meer en meer in han-den van bourgeois, ài*, hetzij aangetrokken door het nieuwe, of enkel uit arrivisme, zich bij de beweging.aansloten. De werk'ieden-ieiders werden stilaan verdrongen en kwamen slechts op het derde en vierde'plan. Degenen onder hen die opgenomen werden in ge-meenteraden en wetgevende lichamen, dien-den daar als opvulsel, als figuranten, als ui'-hangbord,om de schijn van « werkliederpartij» te bewaren. Het kon, of kan niet ander.«'; om te besiuren en te regeeren missen de weiklieden de be-kwaamheid. Dit gevoelden zij zelf en warcn geheel blij dat « edelmoedige (?) burgers» hen wilden helpen. Maar voor die burgerleiders is het soci; lisme niet wat het voor de massa d/er arbe ders is. Van daar dat mannen als Millerani Briand en Viviani zooveel teleurstelling t hunne partijgenooten verwekten en het ve wijt Gpliepen van verraders geworden te ziji Ook dat is geheel natuurlijk. Het ideaal va een nieuwe maatschappij op kolleklivistische grondslag, kan die leiders niet bekorep ; d zou hen, in het beste geval, niets meer kui nen schenken dan zij hu hebben, maar w< veel min. In de huidige maatschappij moeten zij zic z 50veel te meer te huis gevoelen, naarma* zij geheel of gedeeltelijk er van aan het hool komen. Met de zoogenaamde praktische doeleii den waarvoor de werklieden strijder, a's meerder loon, korter werkuren, voldoenc pensioen in den ouden dag, is het wat ander Daar kunnen zij best in medegaan. Zij zi immers gewoonlijk noch nijver-, noch handi laars. Den onophoudende strijd die er noodig voor elke economische eisch, hoe gering oo vergt organisatie; het drijft de werkliede bijeen in legioenen waarop de leiders moete steunen om aan de politieke macht te ger ken. Het veroveren van politfcke mandate langs boven," en het bekomen van kleir economische voordeelen langs onder, b paàlde in vredestijd geheel de strijdwijze d Internationale. Inde internationale verbinding zocht me voor het een als het ander, wederkeerig steu Politieke werkstakingen, groote loonstriide werden min of meer wederlandsch gesteur en dit wederzijds belangdreef er van zelfs te de vrede onder de volkeren trachten te b warenen den oorlog den oorlog aan tedoe De oorlog echter wierp in eens ailes ove hoop. Van de eerstedagen ble'ek een sche ring onvermijdelijk. Verscheidene regeeringen verzuimden ni er hun voordeel mede te doen. Zij namen hunnen schoot de voornaamste vertcg woordigers op van het socialisme; zij slo gen aldus twee vliegen in éene slag: De: leideis werden door de macht der omstandi heden mede verantwoordelijk voor al < daden hunner wederkeerige regeeringen, < van een anderen kant bereidde men aldus < ontbinding voor van eene leer, eene partit' < organisatie die een dreigend gevaar schei voor de heerschende bourgeoisie. De gouvernementeele socialisten haddi weinig moeite op den vcorgrond te kome zelfs-wanneer hunne daden in schreeuweni tegenstrijd waren met de beginselen der pari Het was doordatde gouverneijienten ter hu ner beschikking stelden de almachtige adrr nistratie, de hulpder censuur, en zoo nood die der gendannen. ' Indien men daarbij rekening houdt van patriotisebe geest die aile volkeren doorti telde, moet men nog verwonderd zijn dat i l cnderschtidene landen nog minderhed gevor.den werden die treuw ble\ea aan socialistische princiepen. Heden is de scheiding overal volbr:cht; is overal eene mindeiheid die vasthoudt a de sccialisîlsche beginselen, en eene mei derheid die met de kapitalisiische regeer gen meegaat. Hit is in Engeland dat de socialister, £ trouw aan hun beginsel, het meest zijn me ten achteruit wijken. Mannen alsHendersc Hyndn a-i en anderen, die het hebben ^ wonnen op Snowden en Ramsay-Mac-Dc nald, geve.i niets toe aan de torys en vurig: jingoes, in haat jegens de vijandelijke mac ten en hunne vroegere vreemde geloofsi nooten. Ztj zijn imperialisten, en zelfs pi i- teciionisten geworden. Misr het kapitalisme i- moot voor hunne hulp de prijs bslalen. Zij i, hebben van de gelegenneid gebtuik gemaakt ij de wil hunner vakvereenigingen aan het gou-r- vernement voor te schrijven, waaronder voor-î. komt de eisch van eene belasting op het n inkomen die tôt 15 shilling op het pond n sterling gaat. (Wordt voor tg.) " Roode Jeugd „ jj Zoo is de tilel van een nieuw blad dat maandelijksch zal verschijnen en uitgegeven ^ wordt door de Socialistische Jonge Wacnten van ,Gent. Men weet dat die J. W. op 14 Januari 1917 in Ons Huis » op eigen hand, zonder per-,g missie te vragen, een vredesmotie stemden en hierom door Voorutt als leden van de ■ Génische socialistische familie verlooehend werden. Voornit scheen tegenover zijn kapitalis-fs tische vrienden en beschermers in zijn vre-[{ desgezinde kweekelingen zeer beschaamd te :tl zijn, en om zich bij deze wit te wasschen >n werden eenigen der zoogenaamde aanleiders j. uit de partij geworpen, naar men zegt." :n Die jongelingen evenwel storen zich aan ie di<?bngenade isiet, ze blijven socialisten, maar gaan hun eigen weg, zooals de uitgave van ;r hun blad bewijst. Hun blad ziet er degelijk uit. In verschil» n lende^goed gestelde artikelen zetten zij hun f,t streven uiteen, ijveren vcor den wereldviede, ^ zooa:s dit door de socialistische beginselen h zelf voprgeschreven wordt. • ». )e Hierom hebben zij het van hunne oudere en ooilogsgezinde partijgenooten, die wel in n> « pcë^ij » voor den vrede zijn, maar er geen r_ vinvocr verroeren, hard te verduren. j_ « Lasteren verdachtmaktngen — lezen wij in hun blad — waren ons op voorhand toe- et gezegd, en daarmee werd reeds begonnen jn voor het verschijnen der " Roode Jeugd ti_ Wij zijn verkocht i an de Duitschers, wij e- heulen met de Duitschers, enz. enz. » ;e Maar om dien laster geven zij geen zier. y. « Wij sterkenvns, schrijft'tbladverder le — met de gedachte dat in aile landen waar în socialisten voor 't eerst vredestemmen deden le opgaan, zij overal beschaldigd werden te zijn :n verkocht aan-den vijand, door degenen die :n later, toen zij eindelijk klaar zagen, die « verkochten » met veel enthousiasme volg- :n den. n, » De toekomst zal voor het tribunaal van le het proletarisch geweten aantoonen, wie ij. tijdens den verschrikkelijken wereldoorlog n- van 1914-1917 het eerst en het best zijn ii- socialistischenplicht begreep en wie niet. » ig • Flink zoo! Wie.het geweten zuiver heeft is tegen laster bestand. H:t praalje : verkocht ie aan den vijand 1 is een gemakkehjk en goed- n- koep middel om tegenstrevers verdacht te er maken, maar juist door de goedkoop niet en zeergevaarlijk. de * B£j elke kiezing werden er immers met ge-heele hoopen burgers aangeduld die zich door er de vervloekte tegenpartij hadden laten om- an koepen, en nog onlangs werd De Waarheid, îr- als verkocht aan de kapitalisten en de rijke n- liberalen van de Kuiperskaai, uitgescholden door M. Anseele. . ;e- Zulke praaljes sterven met der tijd van zelfs >e- uit, en wie ze gebruikt geeft bekrachtigirig ,n, aan het spreekwoord, dat zegt : « zooals de e- waard is betiouwt hij zijn gasten ». n- Groot' gelijk hebben dus de J. W. zich niet ;'e aan dien laster te storer. :h- Hun blad doorlezend en 'net vergeiijkend ;e- met Voor uit, zou men meenen dat Roode o- Jeugd opgesteld wordi door rijpe mannen en Vooruit dooronvolwass^n knapen. Heteeiste bespreekt met zekere historische en politieke kennis eenigen van de velebelangrijke vraag-stukken die de huidige gebeurtenissen aan de dagorde hebben- gebracht; het andere weet daar nooit iets over te vertellen en heeft over niets een eigen oordeel, waardoor het blad op den ontwikkelden lezer den indruk maakt als was het geschreven door en voor kinderen. • Zijn er hier zekere belangen die gebiedea te zwijgen, ef mangelt het aan kennis ? Dit laatste vast en zeker. Buiten de gewone riemram over stemrecht, klassenstrijd, koope-ratie en andere clichés, waarvoor men in oude dagbladen en brochuren modellen bij de vleet vindt, kan het blad zijne lezers niets opdisschen. Het nieuwe moet eerst oud worden* willen de opstçjlers bronnen vinden waaraan zij kunnen putten. Zonder dat wij het in ailes eens zijn met de jongelingen van' de Roode Jeugd, komt het ons toch voor dat de leerlingen in dege-lijkheid verre hunne leermeesters overtreffen, en de leidirgvan de groote (?) partij hier ter stede beter aan dezes handen zou tsever-trouwd zijn. Met belangstelling zien wij de volgende nummers te gemoet. VAN ALLES WAT Naar Siberip.— Debladen brachten ons, dezer dagen, de indrukwekkende tijding dat : de Czaar en de Czarin, van Zarskoje Celo, hun zomerverblijf, naar Tobolsk in Sibérie met bijzonderen trein zijn weggevoerd. De docliters van het Czarenpaar drukten den wensch uit hunne ouders in de verbanning te mogen volgen. Welke moeten de droevige overpeinzingen der onttroonde vorsten geweest zijn, toen zij aldus den weg insloegen van het vreesaarjagend ballingsoord, waar duizenden en duizenden hunner vroegere onder-danen, in hunnen naam, werden naartoe verbannen. « De goddelijke voorzienigheid is ondoorgrondelijk in hare wegen> luidt de H Schrift. Men weet dat in 1789, Louis XVI en Marie-Ant(i-nette, insgelijks van Versailles, hun zomerverblijf, naar Parijs werden overgebracht. M:t spanning ainziîtdui iedereen of de verdere lotgevallen van het Czarenp.iar min of meer grootere gelijkenis gaan hebben met het tragische ncodlot van de franschekoningen koningin tijdens de eerste groote revolutie die Frankrijk en lieei Europa aOo diep be-roerde.Het Rscht. — De Paus van Rome, in zijne jongste vredesnota, staaft de meening dat «het Recht moet heerschen over het wapengeweld.» Al degenen die over geen wapeflgeweld beschikken — en dat is gewis de overgroote meerderheid en wij ook— zullen het gereedelijk met die meer ing van den H. Vader eens zijn. Miar wij die onze rreeningen, évenals die van anderen, ganrne beredeneeren, vragen ons af hoe zulks moet geschieden? A's wij een wolf een lam zien ver-scheuren, of eene slang eenen haas zien vers'inden, voelen wij — die geen wolven nech slangen zijn — ^ medelijden met het lam of den haas en af-schuw voor den wo'f en de slang. Maar indien men ons vroeg hoe wij «recht» naar ons gevoelen tusschen die dieren zouden willen doen heerschen, zouden wij moeilijk een afdoende antwoord kunnen geven. Nogthans de H. Vader zou ons kunnen tegenwerpen dat het hier om menschen en om geen dieren gaat.. Juisf; maar is het rechtvaardig dat onder de menschen, de eenen de schoone, vruchlbare, zonnigeland-streken der aarde lot woonplaats hebben en de anderen barre, zandige, besneeuwde vlakt'en of woeste, dorre, rotsige gebergten? Wie gecft daar een afdoende antwoord op? Schsidsgefôcht. — Wederom wordt het vraagstuk van een tusschen de volkeren op te richten scheids-gerecht opgeworpen, en door de Pauselijke vredes-nota en door de Internationale socialisten van Stockholm. Er zou dus een soort van Wereldrechtbar.k J wezen, waarvo ir de volkeren e kaar zouden kunnen : dagvaarden om hunne gedingen te beootdeden en te j voinissen, evenals de burgeriijke of h nidelsrechtban-j ken de geschi len van burgers of handelaars met elkaar beslechten en lerechtwijzen. i »

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.