Den Kempenaer: wekelyksch staet- en letterkundig nieuwsblad

1039 0
29 augustus 1914
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1914, 29 Augustus. Den Kempenaer: wekelyksch staet- en letterkundig nieuwsblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/wh2d796v34/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Turnhout, Zaterdag 29 Augustus 1914 - Nr 35 Vijf-en-Zeventigste jaargang mil )■■■ i——«■ ii■!M ■ mai ■ —aBKaM^ata——n————w—i—— ADVERTENTIE1T. lft eentiemeB ptr érukrege) DE KEMPENAAR A 3 0 xTiJ 3 M E iT T Pill :S Voor België 5 fr. Voor Nederland 3 «ras S ^ 25 eeuten TWEEDE BLAD Onze Faus dood ! Pans Pins dood 1 i Wat we niet wilden gelooven, is dan tocli i werkehjkhoid. 1 De rnaii des vredes is heengegaan te midden van oorlogsrumo.er. Slagvelden. overal, kanon- gebulder aan allen kant. Bange vrees vaart er i door lieel de menschheid. Angstig vragenil st&- ! ren wij, Katholieken', de toekomst in : ,,Waeh- f ter, wat is er van den naclit Wat zal de botsing der volkeren voor den godsdienst bren- 1 gen ? ( En even plotseling als de oorlogsverklarin. gen, die de massa's onder de wapenen joegen, komt daar op eens de mare : de Paus is ziëk, de Paus is dood. De dood van' den Paus is immer een schok kende gebeurtenis voor de Katholieke wereld. Thans treft hij ons te geweldiger : Europa uit zijh voegen, en de Paus dood !... (] Paus Pius dood ! c De verheven verschijning van 't Vaticaan, c met den diep-ernstigen blik en den kennelijken 1 lijdenstrek over het ed'ele gelaat. j Deze Paus heefl den weedom gekend. Ilij heeft het hoofd moeten bieden aan beroeringen t buiten en binnen de Kerk. Iloe onversehrokken « en doortastend trad hij op, en' hoe wist hij de r nooden van den tijd. r Zal het ooit uit de herinnering worden weg-gevaagd, dat deze Paus, Pius X, het innerlijk leven weer zijn waarachtig voedsel toevoerde, t dat hij aan de uitgeputte menschen, ja aan de 1, kloine kinderen den weg tôt de H. Tafel wees? c Neen, het spoor van dezen Paus kan nimmer \ worden weggewischt uit de geschiedenis, want geweldig moet de invloed wezen, door hem op \ den gang der Kerk uitgeoefend. Het program i dat hij in zijn wapenspreuk kort en krachtig oinlijndo, hij heeft daaraan onvermoeid gear - t beid : hij heeft Christus horsteld als godjdelijk 1: Gezant aan de wereld, hij heeft Christus her- steld als middelpunt van het geloofsleven. Zijn r zehdbrieven over 't modernisme en de veelvul- \ dige en dagelijksche communie zijn de 'mijlpa. len van zijn d'oorgang door den tijd. \ Ci een wonder dat de volksmond dezen Paus t „hèilig" heeft genoemd. \ En het tijdstip van zijn dood predikt het nog aan ons, dat het dan toeh wel waar was, wat c hij weemoedig herhaalde. g Bij uw lijk, groote Paus Pius, komt over d de wereld door huiveringwekkende tooneelen \ ten minste weer de ernst, en verdwijnt de 1 lichtzinnigheid, die met ailes den spot dreef. Moge het nu een bod'em worden, waarop een i: vernieuwd leven groeien kan ! e N. T. C. DR. P. G. DE BROUWER. I< d d Het overlijden van Z. H. Paus Pius X 1 h Aile katholieke bladen wijdden hartelijke ar- (] «ikelen aan den zoo onverwacht van ons weg- ^ genomen II. Vader Paus Pius X. j] AUe geven den diep scliokkenden indruk weer, welke deze droeve dood^tijding maakte j, te midden van het oorlogsgeweld dezer dagen. (, En meerdere vermoeden, dat juist het zielelij-den, in 's Pausen vaderhart ontstaan, door de. r ze geweldige ramp, de naaste oorznak is j geworden' van Zijn. dood. Zoo schrijft een blad : y Van al de slachtoffersi, die de verwoestende r krijg gemaakt heeft en nog maken zal, is de 1 Paus het grootste en het doorluchtigste. Y Zijn tocli zoo sterke ziel in het omhulsel n van een broos liehaam heeft het oorlogswee n niet kunnen dragen. Hij, het Hoo!d der katholieke Kerk, de Va- c] der der Christenheid, stond niet voor één volk i) voor één land, Hij stond voor heel Europa, (] voor heel de wereld. r Hem drukte dp zorg, de bekommering, de be-kk-mming van het visioen van een werelddeel l< in vuur en vlam, van een zee van ellende en o verwoesting, van* een ramp als de wereld nog v nooit aanschouwd heeft. " Zelf heeft de Paus het in een hartekreet in h de ,,Osservatore Roinano" uitgeschreid, dat, nu d s'chier geheel Europa werd meegesleurd, naar ( den afgrond van een allernoodlottigsten oorlog, j Hij daard'oor sterk werd aangegrepen en er in l Zijn ziel een allerbitterst verdriet over gevoel s de, daar Hem het welzijn en het leven van zoovele burgers en zoovele volken zorg baar- ( de. Wie zal kunnen zeggen, welke pen beschrij- < ven, wat er de laatste dagen moet zijn omge- l gaan in de ziel van dezen Vredevorst, welk ze I delijk lijden het afgestreden liehaam van dezen ( grooten Paus moet hebben gemarteld. Pius X, was de vorst des vredes. g Zeker, Paus Pius X, vermoeht niet de kei- i zors en koningen te bewegen, het zwaard in de scheed'e te houden, doeh, al was Ilij dan < ook indprtijd buiten de Vredesconferentie ge-sloten, wij verheugen ons thans in het feit, dat van aile buiten het geding staande souvereinen < alleen de Paus het was1, die aan don Duitschen keizer heeft durven laten weten, dat zijn op- i treden tegenover België moreel onverdedigbaar i was. Onze groote droefheid bij het verscheiden van i Onzen Vader Pius X wordt ook eenigszins ge- j lenigdj doordat Zijn laatste woord was een op- i wekking tôt gebed voor den vrede. i Deze Man des vredes, met zijn hoogstaand en hoogedel karakter, met zijn zaehtaardige en I gevoelige natuur, is stelselmatig uit den Kaad der Mogendhoden gedrongen, is met pijnlijk voorbijgaan uit de Vredesconferenties geweerd. Maehteloos heeft Hij het moeten aanzien, hoe i over Europa, dat niet meer luisteren wilde naar zijn stem, een zee van bloed en vuur, van ellende en dood kwam losgezwalpt. Wat hooge figuur, deze Pius X. Deze Koninklijke verdediger van het Geloof en van do recliten der Kerk, deze van liefde brandende ijveraar voor de heilige Eucharistie, deze herschepper der wereld in Christus is waarlijk een der grootste Pausen geweest, die den' Stoel van St. Petrus hebben' bezet. i Juist hij, de eenvoudige van geboorte, die on danks zicdizelf en zijn eigen wil sclirede voo; sclirede door zijn wijsheid, godsvrucht en'hoo ge gaven van geest en gemoedj is opgegaan ii de hiérarchie der Kerk tôt de hoogste waar digheid toe, juist hij is er een bewijs van dn de Kerk Gods algemeen is en voor allen, da geen geboorte of fortuin in haar het aanziei geven, doeh dat God voor de Kerk de bestuur ders aanw-ijst, omdat God met Zijn Kerk is e: wezen zal tôt het einde der tijden. De grootheid', de macht van den Paus, deet geheel de wereld -verbazen. Steeds blikten nie alleen de Katholieken, maar ook de ongeloovi gen, ja zelfs de verbitterdste "vijanden van ho Pausdom, naar Rome, waar in al Zijne majes teit Pius X verscheen als éénmaal Saul onde: de Israëlieten. De Pauskeuze. Na verloop der negen dagen, voor de lijk diensten van den overleden Paus bestemd, ver eenigen zich de kardinalen den tienden dàg \v de 9int-Pieterskerk, waar de kardinaaldeken d< H. Mis zingt voor de keus van een nieuw op perhoofd. Daarna houdt een der kardinalen. eene La-tijnsche redevoering, waarin hij het H. Colle ge (zoo noemt men de vergadering der kardi nalen) vermaant, voor zulk een hooge bedic ning een waardigen man te kiezen. Vervolgens gaan de kardinalen in Conclaaf Onder deze benaming vorstaat men niet alleen do verzameling der kardinalen, die zich tôt d< keus van een nieuwen Paus vereenigen, maai ook de plaats zelf, waar deze keus gedaar wordt ; namelijk het Vaticaan. In het Vaticaan telt men 11.000 kamers, 2: voorhoven' en 1200 haardsteden. Ditpaleis staat in de nabijheid van St. Pie ter. Daar wordt voor elken kardinaal eene • hou-ten ceT" gemaakt, die met doek of fijne stof Le hangen wordt. Deze cellen komen uit op eene lange gale rij. I-.lko cel heeft een klein venster, waarlangs van uit de galerij het licht binnenkomt. De vensters der galerij worden toi den bo-vensten vleugel toegemetseld, zoodat de cellen tamelijk donker zijn. Boven elkc cel hangt lu wapen van den kardinaal, die daar verblijft. Do cellen zijn ook van elkaar onderscheider door de kleur der tapijten, waarmee zij behan gen zijn ; want die der kardinalen, die dooi den afgestorven Paus werden benoemd zijn violet-blauw ; de andere (in dit geval dus alleen die van kard. Oreglia) zijn groen of rood Elko cel meet gewoonlijk slechts twintig voe in het vierkant, zoodat er slechts eene tafel, een bed, een paar stoelen en eene kloine kasl kan staan. Naast iedere cel is er nog eene andere, voor den geheimsehrijver van elken kardinaal, alsook eene kloine kapel en een eetka. inertje. De kardinalen in het conclaaf aangekomen. begeven zich naar de Sixtijnsche kapel (ter minste als de vorkiezing in het Vaticaan plaats heeft,) waar de Brieven voorgelezen worden, die door vorige Pausen aar.gaande de wijzc van vorkiezing uitgegeven zijn, waarop zi; liunnen oed van trouw moeten doen. Daarna krijgen zij toelating om het middag-maal te gaan nemen, na beloofd te hebben zich tegen don avond in het conclaaf te bevinden. Vroeger mochten de kardinalen aile avondor naar huis gaan, om d'eë morgens vroeg weer in net conclaaf te zijn. Tegenwoordig worden zij na den ochtend van den tweeden dag niet meer uitgelaten. Aile deuren en vensters van het gobouw wordon toegemetseJd, behalve die waarlangs de veraf wonende kardinalen nog moeten binnen komen en zij die ziek worden, mogen uitgaan. De deur heeft binnen en buiten verscliillen-de sloten. De sleutel van bot binnenslot wordi bewaard door den voorzitter van liet conchaf, dien van het buitenslot door den opperceremo-niemeester.In deze deur is een venster, door welke de kardinalen, in corpore, aan vreemde gezanten gehoor verleenen, wanneer dat zeer dringend wordt vereischt. In don muur zijn vier draaischuiven aange. bracht, waardoor het voedsel wordt binn'enge-draaid voor al degenen, die zich in het con claaf bevinden. Die spijzen wordon door eer prelaat nauwkeurig onderzocht, opdat er geer brieven of kennisgevingen mec zouden door sluipen. Ovorigens wordt de toegang tôt het conclnal door Pauselijke soldaten bewaakt. Den tweeden dag na de intrede van de kar dinalen in het conclaaf, wordt in de Sixtijnschc kapel door don kardinaal-d'eken do Mis van dei II. Geest gelezen, in welke al de andere kar dinalen communiceerei?,. In deze kapel hebben ook de kiesvergaderin gen plaats, die den derden dag beginnen f morgens ten G en 's namiddags ten 3 lire. Een. cereinoniemeester doorloopt eerst de gan gen mot eene bel, al roepende : Ad capellam Domini ! (Naar de kapel, Ileeren !) Dan begeven de kardinalen zich daarheen ci elk noemt zijne zitplaats in. Deze zitplaatsen en dp vloer zijn met groom tapijten bedekt ; voor elken zetel is een lessc naar, vers/ierd' met het wapen des kardinaals. Voor het begin van iedere morgendvergade ring wordt door eonen Augustijner monnik ee ne Mis gelezen tôt aanroeping van don II Geest. Voor de namidjdagvergaderingon' zing mon een psalm. In het midden der kapel staat een lange ta fol, waarop de nog onbeschroven kiesbrievei liggen naast twee kelken. Daarna worden er drie stemopnemors gekr zen en even zooveel toezieners, om toezicl over de eersten te houden. De verkiezing de zer stemopnemors en toezieners geschiedl me ballon, die elk den naam van een kardinaal d^ gen. Daarna gaat inen over tôt de eigenlijk Pauskeuze. De oudste kardinaal gaat het eerst haar d, lafel, neemt een briefjo, waarvan de vorm nauv ketirig is voorgeschrcven en dat aan de acl terzijde met allerlei vignotten bedrukt is, opdf men er niet doorheen zou kunnen lezen, wf - J er in gesclireven stiiat. Ilij sclirijlt daarop den naam van dengene, wien hij zijn stem gei ft, vouwt en zegelt, het toe, i vider t toi het altaar, i doet een stil gebed, spreekt vervolgens met lui der stemme het eedsformulier uit, (dat hij in t geweten zijne stem geoft_ aan degene, dien hij t j voor den waardigsten opvolger op don Steel i van Petrus erkent,) legt zijn stembrief in -le schaal en daarna in den kelk. i Dit wordt beurtelings ' door aile kardinal n gevolgd. Wanneer eindelijk al de stenibriefjes afge<e-t ver. zjn, wordt de kelk weggehaald en op de tafel gezet, waar de stenibriel'jes gètold wordi n t door de stemopnemers. Komt dit getal juist met dat der aanwezige kardinalen overeen,- dan worden zo geojienl, door elken stemopnemer gelezen, en door dm laatsten luidop afgekondigd. De kardinalen teekenen de afgeroepen nanum aan op de lijst, welko voor lien- ligt. Degene die het we-tlig lioofd der Kerk. zal wezen. moi \ twee derden djer stemmen voor zich hebben. t Heeft bij de eerste stem min g geen der ka dinalen dit getal bereikt, dan worden al ûe stembrieven verbrand. Tê dien einde is er in eenen' lioek van de kapel een kolenvuur aan-gebracht, waarvan eene buis den rook naiu-buiten voert. Zoo dikwijls nu het volk den rook van het verbrande papier ziet opstijgen, besluit het daar uit met réélit, dat de keuze nog niet beslist is'. Zoo dikwijls eene keuze mislukt; begint men den' niiddag * of den anderen dag 's morgens 0|■-nieuw.Wanneer op een der kardinalen het noodjipe getal stemmen vereenigel is, wordt, na een laat ste onderzoek der stembrieven, de naam van den nieuw gckozen Paus door een der kardinalen, welke aan tafel zitten, luidop afgeroi'-pen., De kardinalen, djie aan de zijde van den ge kozene zitten, schuiven uit eerbiod van hein weg om te betuigen, dat hij voortaan liuns ge-lijke niet îjieer is. De jongste kardinaal diaken luidt daarop (ie • klok, tôt leekon dat de ceromonieinoesters i n de geheimsclirijvers de kieskapel mogen biii-nonkomen.Drie d'aartoe bcstemde kardinalen na der en don gokozene en vragen hem : — Noemt gij de wettige keuze aan, die op u geval len isy om het opperhoofd der Katholu-ke Kerk te zijn ? lib gekozene knieU en stort een gebe<l o m don bijstand van den II. Geest. Dan staat luj op en, indien hij den zwaren last op zic-i noemt, verklaart hij, deze hoogste waardighe'ul der Kerk aan te nemen ; aanstonds maakt hij ook bokond welken naam hij als Paus wil dragen. Ilot gebruik, bij de verlicfîing tôt de paus -Ujke waardigheid een nieuwen naam te kiezei . is zeer oud. Christus zelf, Simon tôt de waai digheid1 van prins der Apostelen en oppcrhooldj der Kerk vorheffende, veranderde (liens n;n^. in dien van Petrus. Do opperceremoniemeester maakt van dit ailes een, schriftelijk verslag dat, na t1 zijn voorgelezen door den secretaris van het II. Collège, door twee ceremoniemeesters als getuigen onderteekond wordt. Daarna leidt de eerste kardjinaal-diaken den nieuwgekozene tôt het altaar, waar hij een, kort gebed verriclit. Dan wordt hij in de sa-cristij mot het Pauselijk gewaad bekleod. Zoo keertd'e nieuwe Paus voor bot a Haar tc-rug, neemt plaats op eenen draagstool en ont-vangt de eerste hulde der kardinalen, bestaan-dp uit den handkus en eene tweevoudigo om. lielzing. Hierop steekt de Camerlengo den Paus een nieuwen visschersring aan den vinger. De IL Vader ovorhandigt dien. aanstonds aan den op-pereeremoniemeester om er den nieuwen naam • in le doen snijden. Dan wordt de nieuwe keus publiek gemaakt. Iliertoe bogeeft zich de eerste kardinaal-dia-ken, voorafgegaan. door het pauselijk kruis op het balcon boven het poitaal van het paleis en roept met luider stemme : — Ik verkondig u eene groote vreugde: Wij hebben een Paus in den persoon van Zijne Eminentie Mgr. XX. elie den naam van X. heeft aangenomen ! Daarop beginnen de klokken van »St. Pieter te luiden, terwijl de Zwitsersche waclit van af liare wachtposten vreugd'eschoten lost. Middelerwijl begeeft de nieuwe Paus zich in eene cel van het Conclaaf, en waclit daar tôt de voorloopigo toebereidteelen voor eene tweede openbare huldiging gereed zijn. Daarna wordt de nieuwe Paus processiege-wijs, met groote plechtigheid, op een pracliti. gen draagstool, omringd van edelwachten, langs don. Constantijnschen trap, naar de St. Pieters-t kerk geelragen, waar hij ziltend, van den bo-vensten ta*ap van het hoogaltaar af nogmaals de kardinalen tôt den voetkus toelaat, onder bot zingen van don lofzang Te Deum Lauda-, mus. Dit gedaan zijde, geclt Z. II. op de trappen ♦des altaars staande, d'en pauselijk on' zegen aan het volk on neemt bezit van de Pauselijke yer-trekken'.i Vader Pius, f Ignis ardens. O, (Jrootc Paus, verheven lîefdegeest, brandend van ha rte lijdend in smarte U treft een oude profetic het meest in 't stervensuur : 1 bot Brandend Vuur. De profetie van Malachias. t Bi j bel overlijden van oon Paus wordt steeds weer gesproken van do profetie van Malachi-t as. Wij laten over deze vôorspolling enkele l- bijzonderlioden volgen : Malachias O'Morgair werd in 1095 te Ar-e magh (Ierland) geboron en werd achtercenvol gens abt van Benchor, bisschop van ( V>n-nerth on aartsbisschop van Armagli, primaat •- van Ierland (1129.) Te Clairvaux stierf Malachias op weg naar t Rome in de bcnediclijner abdij aîdaar, in de t armen van den H. Bernardus (1148.) Malachias wordt als Heilige door de Katholieke Kerk vereerd. Eerst vier eeuwen na den dood van. den aartsbisschop (1590) ontdëkte de Belgischc be-nodictijn Arnoldus Wion, in een Italiaansch klooster een handScliriit, dat de zoogenaamde „groote profetie"' van Malachias zou bevatten. Dit liand'schrift geeft vanaf liet jaar 1143 111 Pausen aan. die elkander op den Stoel van Petrus zullcn opvolgen. Ook over hun persoonlijk karakter on over hun ponûificaat worden enkele bijzonderheden aangeduid. Met Pius X is de 10:kle Paus overleden, zoodat — indien de profetie geloofwaardig is — nog slechts acht Pausen te verwachten zijn. Sinds de profetie bekend werd is het gewoon-te geworden dat de zinspreuk van Malachias als het devies van den Paus beschouwd werd. Ilot devies van Pius IX was Crux de Cru-ce (kruis van het kruis) ; van Léo XIII Lumen in coelo (licht aan don lieinel) ; van Pi-its X Ignis ardens (brandend vuur.) De acht wapenspreuken die nu nog volgen moeten, zijn volgens de profetie Religio depo-pulata (ontvolkte godsdienst) ; J ides intrepida (.onversehrokken geloof), Pastor angelicus (en-gelachtige border) ; Pastor et nauta (lierder en stuurinan.) ; flos florum (bloem der bloe-men) ; de medietatc lunae (in het midden of rie lielft der maan) ; de labore solis (van de zonsvorduistering) ; de gloria olivae (van den luister der olijf.) De laatste Paus Petrus voert geiu de\ies, maar zijn pontificaat zal volgens Malachias ver-vuld zijn van groote verdrukkingcn en ver-volgingen.In 1595 werd de profetie te Venetië in druk uitgegeven. Oiuniddellijk ontbrandde de strijd over de echtheid en bctrouwbaarheid van de profetie. De Pausen van voor 1590 zijn nauwkeurig nangegoven met vermclding van do toeiimalig bekendo historische feiten. De latere Pausen zijn in algcmeenc bowoor lingeiï vrij vaag aangeduid. Sonnnigc dezer aanduidingen waren zeer |#.s-3ond, bijv. Perogrinus apostolicus voor Pius VI, Ignis ardens voor Pius X en Lumen in Coelo voor Léo XIII. Waaroni cchtcr de afgclecfde Clemens N'III eolumna oxcelsa (verheven zuil) moet hecten en ilo geleerdp waardige Benediclus XIV Aiii. mal Rurale (landelijk dier), is voor ioder een raadsel. • Voor. bel vergaan van de worehl zal in io-iler geval uit deze voorspelling niets af te lei-:len, daar niots ons rccht geelt, te veronder stellen dat op den Paus aangeduid door de spreuk ,, gloria olivae", onmiddellijk de laat slo Paus, waarvan de profetie spreekt moet volgen. Een der voornaamstc bcslrijders van de profetie is geweest, de Jczuïel ( lenient Meneiï-strior die in 1G98 de ,,Réfutation des prophéties faussement attribuées à S. Malachie'. uit gaf. Religio dopopulata (ontvolkte godsdienst), is volgens de voorstanders der profetie de oin-3Chrijving, die op het pontificaat van den nieuw te kiezen Paus zou passen. Serva Belgium In den jare 1 ">13, onder de fogeering van Lodewijk XII, verkeerde Frankrijk in neteligc omstandig'heden. Lange het Zui-den was de Koning reetls' in verschillen-de velû'silâgen vernederd geworden ; langs het Noorden en het Westen, van den kant der Engelsehen, was hij nog met een oorlog bedreigd : tôt overmaat van ongeluk waren de harten nog verbitlerd, en eene gisting kwam onder het volk. Lodewijk XII wendt zich tôt het H. Sacrament ; hij smeekt de Bisschoppen algemeene ge-beden voor te schrijven, en namelijk te doen zingen, gansch het land door : Da robiu*, Serva 1 i l i u m ! O Salutaris hostia (red de lelie, Frankrijk.) Dat eenigszins gewijzjgd slrooîje van den liturgischen lofzang werd in al ' de kerk en gezongen, en Gods hnlp bleef niet weg. De Koning was in zijne verwaeh-tiiig niet teleurgesteld. Reddîng daagde op : de gemoecleren bedaarden, de vijand werd verdreven, had de II. Hostie h e i 1 aangebracht. In deze bange en sombere dagen om-ringen ons ook vijandelijke machten : ,, b e 11 a p r e m n n t h o s t i 1 i a " ; en onze doorluehtige Bisschoppen wenden zich ook lot het H. Sacrament. Zij doen wel niet zingen : O S a/lu taris hostia Da robnr, Serva B e 1 g i u m ! Red België ! maar zij noodigen het volk uit tôt de II. Mis, tôt de dagelijksche Communie ; zij schrijven kindércommuniën voor, boelepro-cCssiën, enz. Van daar zal er redding voor ons ook opdagën. Gaan wij ons dierbaar Vaderland door een hoogmo'edigen gebuur laten overrom-pelen ? Kloekmoedig hebben onze ■soldaten weerstand geboden. Gaat België, het Israël der wereld, van de wereldkaart afgesehrabd worden ? Dat mag' niet en dat zal niet ! Wij bctrouwon op den heldenmoed onzer soldaten, op de hulp der bondgenooten, op de bescherming van God. Wie op God belrouwl, heeft zich nooit berouwd ! Twee gevoelens ontwaken en hcrleven bij de Belgen : de Vaderla ndsliefdc en de God'sdienstzin. Vaderland ! Dat woord doet in ons hart de teederste snaren trillen. Alwie het hart ôp de rechte plaats draagt, voelt zic h met ijzersterke banden van liefde vastgehecht aan den geboortegroivl, die door het bloed onzer voorvaderen is vrijgckocht, die onze wieg heeft gedragen, en die zich eens zal onlsluiten om ons graf le worden, vastgehëcht aan het land en aan het volk met zijn roemvol verledcn, met zijj^e zoe-te heriuneringen, met > gebruiken en inslellingen. Een edel hart jubelt en juichl geestdriftig toe, als de gelukszon dat land komt bestralen ; het treurt als sombere wolken die gloriezon doen tanen en ver-bleeken. ' Een kinderhart klopt van warme liefde voor zijn vader : maçtr als zware rampen de famille tretfen, en tranen uit de oogen van vader persen, dan gloeit de liefde meer èn meer in liet kinderhart. Wie van ons is niet tôt treurnis ge-stemd in d'eze noodlotlige tijden V De bloem der belgischc jeugd wordt door de zeis der dood op de slagvelden weggemaaid ! Een mensclienslachting !. Jongelingen, in dejlente des levens, af-getobd en afgebcnld, slapen nachten aan nachten op den harden grond, op plan-ken ; of, 't geen nog akeliger is, in *t zicht van den vijand, leggen voor eenige oogenblikken het moede hoofd op den ran-sel ! Jongc dochters', die een eerlijk huwelijk le gemoet zagen, zien al hunne levens-droomen verijdeld. Jonge vrouwen, die zich met de wan-hoop in 't hart uit de omhelzing van een teergeliefden man hebben losgcrukt, hoo-ren hunne kinderkens vragen : ,,i\loeder, wanneer komt vader terug en vader ligt misschien t<? zieltogen in eene loop- \rreedzaine landbouwers zien hunne hoe-van afbranden, en staren wanhopig op de rookende puinen ; of vluchten radeloos met een deel hunner liave de stad binnen! De romeinsche dichter Horatius zegt niet zondër reden : bclla ma t r i b u s d e -t esta t a : de oorlog door de moeders gevloekt ! Moe kan het anders ! Talrijke la milieu zijn in den rouw gèdompeM ; de nijverheid en de koophandel zijn verlamd ; gansch het maatschappelijk leven is ont-redderd î Eu wat een langen nàsleep van aller-liande ellenden zal die oorlog niet hebben ? Doeh, S u r s u m cor d a , de harten omhoog' ! In het lijden toont 's menschen ziel ware grootheid. De godsdienstzin herleeft ook bij de menschen. De beproeving geneest ons van aard-sche begooeheling. Zoolang wij het hier behaaglijk vinden, lieffen wij te wcinig den blik omhoog, laten wij gemakkelijk ons hart vas (leggen aan het lijdelijke. Om den fraaien schijn van het heden komen God en de eeuwigheicl bijria in het ver-geelboek. Hebben wij daai'cntcgen Ireuri-ge dagèn te doorlevcn, dan keeren wij ons lot God : vandaar de groote toeloop van 't volk in de boeteprocessie, vandaar liet overgroot getal communiën uitgedeeld. Een buitengewonen predikant, met eene donderende stem en eene overredende zeg-gingskraeht, heeft God gestuurd oui de lauwe Christcnen uit hunne slaperighei. I ^ akker te schudden. \"cel zullcn we bidden voor onze soldaten en voor onze burgerwaclit. De macht van een leger hangt niet af van liet overgroot getal der slrijders, der kanonnen of (1er bronzen vuurmonden ; de macht van een loger ligt in de onversaagdheid, de oflervaardigheid en do koelbloedigheid der slrijders ; in den zegen van God. Dieu zullen we afsmcekcn. Terwijl Mozes, op den berg, met uitge-strekte armen bad, beliaalden zij ne soldaten de zegepraal in de vlakte ; liet hij v.ij - vormccienis >1c n •men^z:,l: ,im, 1 -"i wierden zijne Israëlieten ieruggedreven. Dauk aan onze gebeden hebben de Belgen menige zegepraal behaald, en dien vleienden lof verdiend van den overweldi-ger : ,,dat zijn geen soldaten, dat zijn lecuwen ! *' De helden van 1302, ,,die wilden wat was recht, en wonnen wat zij wilden", gingen 's morgens te Communie, en hak-ten het fransehc léger in de pan : maar gedurende den slag lagon hunne vrouwen en kinderen- neergeknield in de kapel van O. L. Vrouw van Groeninghc. Zij han-teerden daar het krachtig wapen van 't gebed : en eene schitterènde zegepraal werd behaald. Betrouwen wij op Gods Vaderîijkc Voor-zienigheid, en op- de bescherming onzer belgischc Heiligen. Wat God bewaart is wel bewaard. Karel De Tcmmermnn S. J. Engeland in gebed. Vrijdag 21 Aug. is voor gansch Engeland een dag van gebed en godvruchtige aanroeping geweest In de katholieke hoofdkerk van Westminster werd de |Mis «Pro tempore belli», voor het uifgestelde Heilig Sacrament opgedragen. Kardinaal Bourne was niet tegenwoor dig, daar hij naar Rome vertrokken was, in gezelschap van den kardinaal Benedic-tijn Gasquet om het Conclaai bij te wo nen. In de abdij van Westminster woon-den de koning, de koningin, de koningin moeder en gansch het Hof den plechtigen dienst bij. De toeloop van volk was overgroot, In de katholieke kathedraal werd de aanwezigheid van talrijke soldaten en of-licieren opgemerkt. Het leger telt veel Ieren, dus katholieken. Sir French, de oppergeneraal, is katholiek ; hij heeft een broeder die jezuiet is De oorlog doet overal het ingesluimerd godsdienstig gevoel ontwaken Gij hebt, schrijft men aan de «'Bien Public» een eigenaardig schrijven meegedeeld van een Engelsch officier, die, bij zijne reis door Frankrijk had gemiddagmaald bij eenen bisschop, in gezelschap van generaals en van den prefect van het département, en die in den namiddag, 't schouwspel bij-woonde van eene processie van soldaten in de kathedraal Ook daar worden de sterren opnieuw ontstoken. Bij de Engelsehen weet men dat de oorlog en zijne gevolgen grootsche gods-dienstige betoogingen kunnen te weeg brengen. «Door de dooden op uwen weg ge-zaaid», zegt de Profeet, «zult gij weten dat ik de Heer ben». Die tekst werd Zon-dag breedvoerig uitgelegd en besproken in de katholieke en protestantsche kerken. De protestantsche kerken, die gewoonlijk gesloten zijn, zijn op bevel der aarts-bisschoppen en bisschoppen opengesteld geworden voor den ganschen duur van den oorlog. GIFT EN ARMOE Zou er één Turnhoutenaar zijn die niet met blijdschap, — te midden al het droeve, dat we zien en hooren, — de mildheid begroet heeft, waarmeè van wege rijke lui en burgerij de oproep beantwoord is geweest van het comiteit, dat het geluk-kig initiatief heeft genomen uit te zien naar leniging voor smart, troost en droefheid en ondersteuning voor armoe, de on-vermijdelijke gevolgen der wreede oorlo-gen die thans-in Europa worden afge-speeld.Kom, het strekt onze Turnhoutsche bevolking tôt eere ,zoo bereidwillig de liefdadigheid begrepen te hebben. Want reeds in menig huisgezin heeft de oorlog brood en vleesch van tafel weggehaald, enis de werkeloosheid oorzaak dat de kinderen meer dan éénmaal naar een boterham vragen moeten. En of ik overdrijf... Ach ! de heeren van het komiteit, zoo ze morgen hunne liefdadige werking beginnen, zullen de waarheid van mijne woorden moeten bij-treden.En morgen dient begonnen, zoo men nog niet begonnen is, want menige huis-vrouw staat reeds reikhalzend uit te zien naar den steun van het komiteit, waarop ze thans, weet het wel, het leven van hare familie bouwt. Kom, het komiteit dient nu eenmaal de les niet gespeld ; we hebben allen het grootste betrouwen in het wijs beleid en de rechtzinnige meening van hen, die er deel van maken. Elke straat of wijk, nietwaar, heeren van het Comiteit, zal zijne commissie hebben, bestaande uit twee of drie lieden van die straat ol die wijk, omdat zij — maar zij alleen — best kennen waar de nood schreeuwt en hulpe noodig is. Ieder huisgezin, nietwaar heeren, van elke straat of elke wijk, zonder na te vor-schen welke gedachten die personen zijn toegedaan, noch na te gaan welk bedrijf door hen wordt uitgeoefend. zal bezocht w-orden, eer gegeven wordt ; en gevraagd, in eenvoudige vriendelijkheid, naar den toestand, waarin het huisgezin verkeert, opdat er aan elk — want allen zijnen ge-troffen — volgens de noodzakelijkheid gegeven worde. Oh ! dan zal elke familie, die in nood wordt gebracht door oorlog en werkeloosheid, van de mildheid onzer rijkere burgers, in rechtvaardigheid, genieten, geen enkele — omdat hij het dikwijls best vragen kan en durft, — zal bevoor-deeligd worden, terwijl.anderen wel eens vergeten blijven ; maar allen, zonder on derscheid, zullen onder de goede leiding yjin het comiteit, d?.*" Vnildc brengen, in hunne wenschen en nooden worden tegemoet gekomen. Het moet uwe ziel, rijke menschen en gegoede burgerij, toch wel verheugen, wanneer elk burger in vrèe zijn brood eten mag, wanneer uit elk huis de smart gebannen blijft, wanneer gebrek jong noch oud in het vaderland lijden doet. Blijft dan, naar het woord van de Schrift, rijkelijk geven, zôô ge veel bezit, en hebt ge weinig, weest dan zorgvuldig, om ook van dat weinige iets met goedhar tigheid mede te deelen. Het volk zal u zôô dankbaar zijn. Alfons Van Hoeck. De Mpcie Èpriii ,,Gallorum omnium"... Hoe dikwijls reeds werd het gezegd en herzegd dat de Belgen de dappersten zijn onder al de G ailiers ? En 't schiij'Jit dat dit altôos en overal waar geweest is : de Belgen zijn de moedigsten. Luistèrt liever wat generaal baron Thié-bault er over zegt. hij die deel nain aan al de veldslagen der Repabliek, van het Consulaat en van het keizer ri jk en wiens gedenkschriften openbaar gemaakt zijn. In 1793 werd Thiébault kapitem benoemd in een bataljon, uitsluitelijk same.n-gesteld uit Belgen (24e bata'ljon licht voet-volk).Ziehier wat baron Thiébault in zijne gedenkschriften zegt : ,,Het duurde niet lang of het bataljon was zoo merkwaardig door zijne fierc en kranige honding, door zijne tucht, door zijn stevig onderricht als door de samen-stelling zelf. Wat de soldaten betreft, zij waren wat de Belgen altoos zullen zijn, wanneer zij goede bevolliebbcrs hebben, "t is te z'eggen : mannen die bij luunne ge-zwindheid eene hardnckkighevl, eene wils-kraeht toonen welke wij niet hebben, 't is te zeggen soldaten die het niet moeten onder geven voor geen enkel soldant der wereld. ^ oor wat de officiers betreft, vier hunner vooral waren mannen van eene buitengewone gehalte. Zij zijia allen aan eene geweldige dood gekomen, zonder eene klaeht te loozen, zonder een teeken van zwakhëid1 te geven," Eenige maanden later, onder den veld-tocht van Pichegru, in Nederland, had Thiébault het bevel over eene kompanie vân het 2e bataljon scherpschulters. Ilij zegt er over : ,,Ik werd getroffen door de kralnige houding ~van dat korps, welk men onmo-gelijk kon aanzien zonder er. belangstel-ling voor te voelen. Het had, ten andere, eene prachtige beroemdheid waar nog door generaal Bonnaud, bevelhebber over v een3 afdecling va/11 20,000 man, aan toegevorgd werd, toeli hij. na de inneming van Ny-megem, en in een algemeenen wapen-schouw zegde : ,,Tweede bataljon scherp-schutters, weet dat in mijne vcclit- of veldslagorders, ik u altijd tel voor zes bataljons". In het tweede scherpschulters/ was ik de eenige die geen Belg was !" Z06 waren dus onze voorvaderen, zôô zijn hunne zonen. Onze belgischc batal-jons zullen ook het zosdubbele in waard'e tellen en kloekmoedig blijven stand houden tegen de overmacht van den vijand.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Den Kempenaer: wekelyksch staet- en letterkundig nieuwsblad behorende tot de categorie Katholieke pers. Uitgegeven in Turnhout van 1838 tot 1937.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes