Gazet van Ninove MET RAAD EN DAAD VOOR VOLK EN STAM ! WlE OP Z1JN RECHT ZICH STËUNT, MAG OM ZIJN RECHT NIETSMEEKEN. 3 fAARGANG. — M 6 JUNINVMMER 1914 | BUREEL 23, DESPA UTEERSTRAA T, 23, NI NO V E ï INSCHRI/VINGSPR1JS : EENJAAR 0,75 ZES MAANDEN 0,50] AANKOND1G1NGEN : fr. Kleine 0,10 fr. per regel. çr. Andere volgens overeenkomst. De Vlamingen en de Politiek De kiezing liep voor sommigen op sommige plaatsen niet naar wensch uit Dat de Vlaamschgezinden daartoe een beetje het hunne hebben bijgedragen is buiten kijf. Dat ze om die houding van zekere zijde een vracMje lieve dingen naar het hoofd kregen zal hen wel onver-schillig en koud gelaten hebben. Hun geweten was immers zuiver : hun Vlaamschgezind harte bloedde alleen van de ruwe stooten, die, in de laatste tijden, hun werden toegebracht door de officieele Vlaamschhaters van overal, van alien rang, van elke kleur en plui-mage.De Vlamingen waren het beu. Zij weten immers, dat ze 't weikzaamste en 't verstandigste deel uitmaken van de politieke partijen in Vlaamsch België. Dit is onbetwistbaar waar in de katho lieke partij, waar het overgroote deel van de priesters, studenten, geneeshee-ren, advokaten, ingénieurs, vrijstaande beambten, waardigheidsbekleeders, enz. Vlaamschgezind zijn- In de groote mid-dens mag dit eveneens gezegd worden van de liberale partij,waarin het Fransch-gezind element in merkbare minderheid geraakt. De socialistische partij ; sommige harer Ieden verklaarden zich, dan eens voor, dan eens tegen de Vlaamsche beweging, naar gelang de politieke om-standigheden. Mannen van groot aanzien uit die partij strijden echter openlijk met ons mee. Nu moet het, voor elk die nog een greintje verstand heeft, begrijpelijk zijn dat de Vlaamschgezinden het beu worden, tôt walgens toe beu, immer voor den aap te worden gehouden door de officieele machthebbers ; dat ze niet langer meer dienen willen om in de poils gefopt, te worden. Hun houding heeft kiaar aangetoond dat andere tijden andere gebruiken meebrengen. Laten nu bladen als het katholieke « Het Volk » o! het liberale « Vaderland » (om van de Fransche bladen natuurlijk te zwijgen die tegen ons m o e t e n gekant zijn) de Vlamingen op het lijt vallen. Dit zal wel bedaren en is reeds lang voorbij. Menschen, die er zich ernstig mee bezig houden en niet éen blad, maar ver-sche idene lezen, weten hoe dapper en verpletterend daarop werd geant-woord, door debeste Vlaamschgezinden, én zuiver katholieke en volbloed liberale, elk in zijn eigen kamp. Ze weten dat die bladen schrijven en moeten schrijven op bevel van sommige Vlaamschhaters, die achter de schermen aan de koordjes trekken. Ze kennen, de werkers, ook andere artikels, als die, welke van een priester-hand b. v. in « Hooger Leven » versche-nen, en waarin het recht der Vlamingen op diepdoordachte wijze verdedigd werd. De Vlaamschgezinden mogen dusgerust zijn en hopen dat de les aan hoogerhand weldoende heeft eevverkt en de oogen van die « sommigen » heeft geopend. Een punt komt in die beroerde tijden | immer meer fer bespreking, te weten : DE VLAAMSCHE BEWEGING EN DE POLITIEK. Met een beetje nadenken is die vraag toch gemakkelijk op te lossen. De Vlaamsche beweging staat boven de politiek wordt er geschreven. Dit is wair omdat haar programma niet toe-hoort aan éene partij, dcch door ieder van welke kleur hij ook wezen moge, kan aangekleefd worden zonder van zijn politieke zienswijze afstand te doen. Dit belet nochtans niet dat de Vlamingen met de politiek'hebben af te rekenen. In een Iand als het onze waar de beste dingen, langs den politieken winkel om, hun beslag moeten krijgen, moeten we de erkenning van onze rechien van de politiek afdwingen. En in zooverre staat Vlaamsche Beweging met politiek in innig verband. De Vlaamschgezinden kunnen in dit opzicht op tvveeërlei wijze tegenover de politiek staan. Ofwel blok vormen tegen h3ar en haar alzoo met geweld afdwingen wat ze niet goedschiks geven wil. Die handelwijze, die in andere landen waar taaistrijd heerscht, zoo prachtig slaagde, leverde tôt hiertoe geen gunstige uitsla-gen op. Wel nemen eenige uitstekende Vlaamschgezinden dit standpunt, doch grooter is het getal dergenen die het stel-sel aankleven, dat hen, elk in zijn partij, tôt stevig inrichten drijft om alzoo hun , gedachten te doen zegevieren. De tweede strijdmanier was tôt nu toe de voordeeligste, en zal, we zijn er ver-zekerd van, in de naaste toekomst, nog gunstigere uitslagen opleveren. Voor verstandige ontwikkelde Vlaamschgezinden beteekent zulks niet, dat ze niet eensgezind hand in hand mogen gaan met andersdenkenden, waar het er op aankomt het Vlaamsch programma te verdedigen. Dit is des te meer nood-zakelijk, daar geen enkele der bestaande partijen machtig genoeg is om op eigen hand de Vlaamsche kwestie op te lossen. Het tegenovergestelde beweren is, ofwel onzin vertellen, ofwel bewijs geven van kwaadwilligheid, die in politieke bereke-ning van laag allooi haren oorsprong vindt. Gewone menschen kan men met zulke ophemeling bedriegen ; op zelfstandige, denkende lieden heeft zulke uitspraak geen invloed. Degenen, die er eene andere meening op nahouden, moeten even de handel-wijze nagaan van de Vlaamsche voor-mannen uit aile p a r t ij e n . Zij voigen in de Kamers geen anderen weg. Waar «sommigen» hun dit verwijten, gebeurt zulks met de geheime berekening van verdeeldheid in onze rangen te zaaien en ons te verzwakken. Vlaamschgezinden mogen zich door zulke woorden niet laten bedriegen. * * ¥ Om nu klaar aan te toonen hoe noodig het voor de Vlamingen was hun macht te doen gevoelen, drukken we hier een « Open brief aan minister De Brocque- I > ville » over, gezonden door den machti-gen « Katholieke Vlaamsche Landsbond.» Eenieder kan opmerken de bezadigd heid van dit schrijven, dat er des te meer krachtdadig en beschuldigend om is. Moge hij vele oogen openen. OPEN BRIEF aan minister DE BROCQUEVILLE « Uwe houding tegenover de heeren Baron P. Crawhez en Braconnier de Hemricourt, die al'noewel tôt verschillen-de partijen behoorende, zich te Hoei op eene zelfde lijst als Waalschgezinde kan-didaten schenen te willen voorstellen, heeft in gansch het land eene rechtmatige ontroering verwekt. De Katholieke Vlaamsche Landsbond onthield zich tôt hiertoe deze zaak te be-spreken, omdat in den tijd, welke de wet-gevende verkiezingen voorafgaat, dit mis-schien niet met de noodige kalmte ware aangenomen, en wij licht den schijn kon-den hebben hier of daar eene verkiezing te willen beïnvloeden. In uwen brief aan de heeren de Crawhez en Braconnier stelt Ued. een werk-viatï voor aan de « Ligues Walîor-its - . « Gij zoudt, schrijft Ued., in zekeren v in eene bestendige verbinding met de Regeering in stellen. » En Ued. voegt er bij : « Ik stel er prijs op U te verklaren dat de Regeering gansch bereid is dien weg op te gaan; zij kent uwe vaderlandsche en rechtscha-pen gevoelens ; zij stelt zich geheel te uwer beschikking en ik verzeker U dat gij altijd door ons met open armen zult ontvangen worden telkens gij het wenscht. « Gij weet overigens dat ik, zooals U beiden, de beste reden heb om de Walen en het Walenland te beminnen. « Het zal mij een waar genoegen zijn U steeds het hartelijkst onthaal aan te bieden. » Die taal heeft ons, Vlamingen, diep ge troffen. Wat hebben wij minder of meer gedaan dan de Walen,- om zoo gehee) , anders behandeld te worden door de Re- | geering ? Wij hebben eerbiediging van onze taal-rechien opgeëischt, sedert heel wat meer jaren en om heelwat meer gegronde rede-nen dan de Walen. Het is waar, sedert een paar jaren, dreigen deze laatsten met bestuurlijke scheiding. Gezaghebbende leiders der Vlaamsche beweging verklaarden zich tegen de bestuurlijkë scheiding. Anderen wenschten alvorens stand te kiezen, een ernstig instudeeren en nauwkeuriger be-palen van het vraagstuk, Stellig is het dat meestende Vlamingen gedurendede jong-ste tijden, de eersten opgetreden zijn voor de scheiding, niemand huldezou gebracht hebben aan hunne vaderlandsche en rechtschapen gevoelens, maar dat zij voor slechte Belgen zouden uitgescholden geworden zijn. Moesten de Vlamingen, ten slotte, ipisgelijks met bestuurlijke scheiding dreigen, zou de Regeering zich dan gewaar-digen « bestendige verbinding » te houden. ook met onze afgevaardigden ? Vôôr het land zullen wij bewijzen dat de Regeering er ongelukkig een stelsel van twee maten en twee gewichten op na houdt : de Walen door hare lieftalligheid in hun overdreven eischen aan te moe-digen, de Vlamingen minachting te be- f jegenen. In Januari I. 1., tijdens de bespreking der Schoolwet in de Kamer, werd namens de afgevaardigden van den Kath. VI. Landsbond, het Davidsfonds en den Nederduitschen Bond van Antwerpen, een gezametilijk verhoor aangevraagd bij den heer Minister Poullet. Toen had de Regeering eene uitsteken-de gelegenheid om de Vlamingen ook eens « met open armen » te ontvangen. Maar neen, de vraag om verhoor werd zelfs niet beantwoord, geen twee regels schrift gunde men de Katholieke Vlamingen ! Een ander feit, Hooggeachte Heer Minister, gaat Ued. rechtstreeks aan. Op 1 Maart I. 1. werd te Moll een ver-gadering belegd om in dit kanion eene vertakking van onzen Kath. VI. Landsbond op te richten ; dus geene politieke kiesvereeniging, maar een bond die mee-streeftnaar ontwikkeling en verheffing van ons volk. Ued. hebt gemeend al uwen invloed te moeten aanwenden om het ontstaan van dien bond te belemmeren ( « belet-ten » niet, die macht heeft niemand, de bond bestaat en groeit). De Vlaïiiing is het gewoon nietver- IrotHekl tev-ortierr door-cte RegeeT ing en dus heeft uw optreden te Moll niemand verwonderd: maar dit feit toont aan de menschen die kunnen wikken en wegen, op welke wijze de ministers « steeds het hartelijkst onthaal aanbieden » aan de Vlamingen. •k * * Wat maakte het dan noodig ten op-zichte van de Walen naar middelen uit te zien om « de netelige taalkwestiën opte lossen door de volstrekte eerbiediging vanderechten van allen en zonder zelfs eenige gewettigde teergevoeligheid aan te raken » ? In het interview van het « Journal de Liège » waarvo'or Ued. niet wenscht aansprakelijk gesteld (Senaatzitting van 12 Mei 1.1.), doch waarvan Ued. niets gelooehend of terechtgewezen hebt, is spraak van twee punten : het tweetalige Treinboek en de vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool. Aangaande het tweetalig Treinboek, dat Ued. nu schijnt af te ke'iren, is het ons aangenaam Ued. te herinneren aan uwengeëerden brief van 21 April 1911 aan het Kath. VI. Secretariaat : « Ik ben, schreeft Ued. alsdan, geenszins voor-nemens den tweetaligen reisgids af te schaffen, ik heb integendeel besloten den beknopten reisgids eveneens tweatalig te doen verschijnen. » Zijn de Waalschgezinden er nuinge-slaagd de houding van de Regeering op dat punt te wijzigen ? Wij hebben redenen om het te vreezen. Immers de uitgave van het Treinboek wordt eerlang voor eeh termijn van drie jaren in aanbesteding gesteld en, tenge-volge eener vraag van den Waalschen senator, zal de heer minister Segers, volksvertegenwoordiger van Antwerpen, in het lastenkohier zetten.dat het bestuur van Spoorwegen op elk oogenblik het recht heeft de tweetalige uitgave af te schaffen en te vervangen door eene Fransche en eene Nederlandsche zooals vroeger. En dit geschiedt alhoewel de uitgave van het tweetalig treinboek, volgens op-gave van het beneer van Spoorwegen zelf, jaarlijks eene besparing toelaat van meer dan 80,000 fr.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.