Zondag 30 Januari 1916 5 CENTIEMES Tweede Jaargang Nr 11 GEILLUSTREERDE ZONDAGSGAZET Bureel : HOPLA."ND 30, Antwerpen Abonnement : 2.50 fr. het jaar PAMILIEBLAD T " Aankondigingsn : 4e bladz., den regel 0.30 Reklaam onder de Financieele aaDk. » 1.00 rubriek OVER ALLES d. reg. 1.00 Begrafenisbericht 5.00 Dit nummer bestaat uitZES BLADZIJDEN DADCea EH ZAKEH T Opening der Tentoonstelling van Hoeven en Landelijke woningen Deze tentoonstelling werd verleden Zaterdag vôor middag geopend. De twee groote zalen van liel « Koninklijk Kunstverbond », Arenbergstraat, zijn noodig géweest om het onverwacht groot aantal in zendingen te kunnen plaatsen. Een groot aantal deelnemers was bij de opening aanwezig. Rond den achtbaren voorzitter, graaf de Baillet Latonr, en den schrijver, heer A. de Bom, verzamel den zich : graaf van de Werve en van Sctiilde, de heeren Caron, lid der bestendige deputatie er Schobbens, greffier der provincie Antwerpen ; d( heeren .1. De Vos, burgemeester, Desguin en Al brecht, schepenen, en Hub. Melis, stadssecretaris, d* heeren Baelde, Bongers, Colbert, dr. De Gueldre Delanoy, Soeten en Verrept, gemeenteraadsleden ; de heeren Bunge, Friling en advokaat Kreglinger, le den van het Nat. Hulpcomiteit, afd. Antwerpen verder de heeren Gyselincks, bestuurder der stadsei gendommen ; Dr. Boonroy, bestuurder der Stedelijke Nijverheidsschool ; Frans Claes, voorzitter der Com missie van het Steenmuzeum ; Walter Van Kuyck dd. voorzitter, Frank Blockx, dd. schrijver der Kon Maatschappij der Bouwmeesters van Antwerpen ; d< heeren John van Beurden, voorzitter en Pol Bergen schrijver van den « Kring voor Bouwkunde », Fr Franck en anderen die bijgedragen hebben tôt lie welgelukken der tentoonstelling. Verder de heer Van Huffelen en Van de Velde staatslandbouwkundigen, de heeren Aerts, Mon tigny, Huffman, enz. enz. Onze Noorderbuur, Nederland, die voor deze ten toonstelling belangrijke inzendingen van het Insti tuut voor Landbouwwerktuigen en gebouwen t< Wageningen deed geworden, was vertegenwoordige door den heer Kuysten A. M. civiel-ingenieur, afge vaardigd door den heer minister van Landbouw vai Nederland en door den heer Van den Bergh, der achtbaren Konsul van Nederland te Antwerpen. De heer graaf Baillet-Latour sprak de openings rede uit, waarin hij wees op het zoo bijzonder wel gelukken der tentoonstelling, hetwelk getuigt vai den werkzucht en den moed onzer bouwmeesters ei bijzonderen. Spreker zegde dank aan Nederland da zich bijzonder liet vertegenwoordigen door een uit stekenden deskundige en een belangrijk aantal ont wërpen van boerderijen en andere gebouwen. Ool bracht de achtbare voorzitter een dank uit aan cl openbare besturen en bijzonderen, die aan de ten toonstelling deelnamen. De heer Jan De Vos, burgemeester, voegde er eeni ge indrukwekkende woorden bij, en sloot met dei wensch dat de tentoonstelling de noodige vruchtei zal afwerpen tôt opbeuring en herleving van Belgi in 't algemeen en der stad en provincie Antwerpei in 't bijzonder. Dadelijk begon de wandeling rond de zalen, waa niet minder dan 535 inzendingen te bezichtigen zijn waartusschen 30 uit Nederland, 20 uit Gent, 1 ui Dendermonde, eenige uit Brussel en een paar ui Luxemburg. Buiten de bijzonderen, die ontwerpen, en licht teekeningen ingezonden hebben, zijn er ook van d « Burgerlijke Godshuizen van Antwerpen ; van dei Kring «Iris» van Borgerhoat ; van den « Photogra phische en Wetenschappelijke Kring van Antwei pen » ; van het Kon. Muséum van Schoone Kunstei van Antwerpen ; van de Huishoudkundige Land bouwschool te Berlaer-bij-Lier ; van het Museun Moretus-Plantijn ; van de « Kon. Commissie vai Monumenten en Landschappen », enz. Aan die kleine opsomming kan men oordeelei over de belangrijkheid dezer tentoonstelling. Wij gaan voor heden ons bij deze opsommini bepalen, en sluiten met een dringenden oproep t doen tôt de bevolking om een bezoek te brengen aai de tentoonstelling, welke aile dagen kosteloos t zien is van 12 tôt 4 torenuur. Zij zullen er allen vo. daan van terugkeeren. Wij mogen dit verslag der Opening niet sluitei zonder den naam te m.elden van Jonkheer Anatol de Cock de Rameyen, lid van den provincieraad ei afgevaardigd Bestuurlid van de « Provinciale Coir missie tôt Verfraaing van het Landelijk Leven », di door een zwaren rouw getroffen bij de plechtighei* afwezig was, maar aan het welgelukken der ter toonstelling een werkzaam deel heeft. II- De Boter Het is dus zoo ver met de boter: 6,50 fr. ! Misschiei zal op het oogenblik dat ons blad verschijnt d boter 7 fr. staan I De boeren en facteurs in boter zijn op de markte: niet te zien geweest, bewerende geene boter te het ben, maar toch zijn nog al d2 vaste verbruikers, is te zeggen : bij wien de boter aan huis wekelijk besteld wordt, bediend geworden. Er was geen boter ter markt gebracht, verlede Vrijdag, alhoewel men toch hoorde dat er aan hui boter geleverd werd aan 7,50 tôt 8,00 fr. den kilo. In vele herbergen is boter verhandeld geworden de boterboeren en boerinnen, loopen daar het g t vaar niet op met het publiek te moeten redetwiste en nog wat ergers op te loopen. Verleden week werd reeds in verschillende herbergen, van den omtrek der markten boter verhandeld aan de hoogste prijzen. In de herbergen, waar de politie niet komt of komen kan, daar worden aile middelen aangewend om hooge prijzen van de boter te maken, daar bekomen de boeren nu den prijs die zij verlangen. Zouden zij geen ongelijk hebben op de markt te komen ? In de herbergen zitten zij gerust achter de tafel, in eene warme kamer, beschermd van aile onweer ; gevrijwaard tegen bemoeiïng der politie, die de toepassing van den maximumprijs (5,40 fr.) doet eerbiedigen. Daar wachten zij de kliënten af, die den prijs betalen die gevergd wordt. Wordt er geen paal en perk aan gesteld dan zal het aldus blj-ven gaan. De bevolking wacht met zorg dat de overheid strenge maatregelen treffe tegen de overtreders der maximum prijzen. ANTWERPEN IN 0QBL0GST1JQ XXX. Geld is de slechts voor de circulatie bestemde koopwaar, die op grond eener wettelijke verorde-ning als algemeen ruilmiddel dienst doet en als maatstaf der ruilwaarde van aile andere koopwaren di9nt ; het geld is dan ook het gemakkelijkste en eenroudigste middel tôt kapitaalvorming. In het woord geld ligt besloten het muntwezen en de muntstandaard, dus de munt. Onder munt verstaan wij metalen geld, dat een bepaald gewicht, gehalte en waarde bezit en van staats- (of gelijk thans van overheids-) wege gestempeld is. Als uitvinder der munt wordt genoemd koning Phidon van Argos in de 8ste eeuw v. Chr. De schijfvormige gedaante, als de meest geschikte voor het dagelijksch gebruik, was reeds in de oudheid en is op enkele uitzonderingen na nog steeds in gebruik. Oorspronkelijk hadden de mnnten slechts op ééne zijde een stempel, later op beide zijden, terwijl men de hoofd- of voorzijde van de rug- of keerzijdë onderscheidde. De hoofdzijde die het stempel droeg der muntwaarde gaf de beteekenis aan, terwijl dat, hoe ongewoon kunstig ook, wat de rug.sierde geen beteekenis had en nog niet heeft, want in het eeuwenoude geldspelen raapt de winner de « munt « op en niet het « kruis », -'t is te zeggen de rugzijde. Heden ten dage beziet niemand met aandacht een geldstuk dan alleen voor zoover en zoolang hij de vvaarde êr met van weet. ' Stond in den ouden tijd het vervaardigen van munt aan elk vrij, later hebben nagenoeg aile regeeringen, ter voorkoming van bedrog en ter bevordering der gelijkvormigheid van de îd omloop gebrachte muntsoorten, het recht om te munten tôt een monopolie gemaakt. Goud en zilver of een van beiden. als zich onder-scheidende door een bijzondere vastheid van waarde en menige andere eigenschap, waardoor zij als ruilmiddel bijzonder geschikt zijn, worden algemeen tôt vervaardiging van die munt gebezigd, die den grondslag vormen van het geheele overige munt-stelsel, en daarom standpenningen of standaardgeld heeten. Nevens het standaardgeld heeft men pasgeld of pasmunten, die of uit kleinere zilveren geldstukken, waarvan het zilver echter minder zuiver is dan van het standaardgeld, of uit stukken van koper, brons, nikkel, enz. bestaan. Van deze muntsoorten zijn de negotie penningen te onderscheiden, die vooral voor den groothandel - en het buitenlandsch verkeer dienen en in het 1 dagelijksch verkeer geen wettelijken koers behoeven i te hebben. j De standpenning bestaat uit eene bij de wet 1 vastgestelde hoeveelheid edel metaal, wier innerlijke waarde tôt éénheid van maatstaf dient ter afmeting r van de waarde der andere muntstukken. Volgcns de wet is de rekeningseenlieid van het Belgische muntstelsel de frank. Deze is verdeeld in honderd centiemen, hare onderverdeelingen vormen de pasmutit en hierover zullen we het nog even hebben. Reeds den 4den Augustus 1914 noteerde ik « ...X een scharrelaar, reiziger, 13 stielen beoefenende, schijnt van de omstandigheden gebruik te willen maken, want ik heb hem nu reeds ten tweede maie 'n briefje van 20 fr. zien wisselen en het geld nazien, doch wat mijn argwaan opwekte was het vragen aan den kruidenier of hij soms geen stuk, van '14 er bij had.. . •» i Welke sjacheraar nu op de gedachte is gekomen de geldstukken met 't jaartal 1914 uit de circulatie l te trekken weet ik niet, doch langzamérhand ver-3 dween, eerst de negotiepenningen d. i. het goudgeld, i toen de tweefrankstukken, dan de vijffrankstukken > en latc-r werden frank en halvefrankstukjes al . sch.\arscher en zeldzamer, tôt dat we thans aan het punt van bijna in-'t-geheel geen zilvergeld-i meer in de circulatie zijn gekomen. Lari.. 3 ^ • ; KINESfflA-ZOOLeGSE 1 Publickc Ycrlooningen met Muzick Zondag 30 Januari om 4 en om 8 torenuur en Maandag 31 Januari om 8 l|2 (torenuur) PROGRAMMA : 1. Groot Koor voor orgel A. Guilman 2. De Hoendervogels (natuurkundige film) 1 3. Het Geheim van de Galeiboef (drama in 3 deelen) 2 4. Grootmoedertje (landler) G. Langer 5. De Liefdeles (tooneelspel) 1 6. Les Pêcheurs de Perles G. Bizet (fantazie op het zangspel) t 7. Aan de Leeuwen (groot drama in 4 deelen) 5 8. Jeanne d'Arc (openingstuk) G. Verdi 9. Bout-de-Zan komt uit het Cirkspel (klucht) 1 's Avonds : Poos van 10 minuten tusschen num- s mers 5 en 6 ; de Marmerenzaal, de Café's en de Wandelterrasse zijn toegankelijk. Verwacht : Kadra Safa ; Het Roode Zeg 1 kunstfilms, enz. i - ' Rechizinisigheid Laat ons, vriend lezer, gezamenly'k nog eens op-slaan dat hjeerlijk boek Rechtvaardigheid van Ch. Wagner, waarop ik reeds in een vorig nummer der Zondagsgazet uwe aandacht vestigde en waar-aan wij nogmaals enkele verheven denkbeelden willen putten. « De huidige eeùw wordt doorgaans genoemd : de eeuw der verdraagzaamheid. Bittere spotternij ! Een van de kostbaarste schatten, die ons ontbreken, is wel de verdraagzaamheid, zoo onontbeerlijk tôt het opsporen der waarheid en tôt het scheppen van goede betrekkingen tusschen eenlingen, maatschap-pelijke en godsdienstige groepen, natiën, enz. « Op aile gebieden brengen onrechtvaardigheid, verdachtmaking en slechte trouw ontzettende ver-woestingen te weeg. Wij, menschen, staan zoowat overal met getrokken messen tegenover elkaar. Behoort gij tôt diegenen,die er zich over verheugen, lezer ? Ik hoop van neen. Wat mij betreft, ik treur qt over als een van de droevjgste schouwspelan der wereld. Hoe heviger deze onreine vlam van haat en tweedracht opfiikkert, des te machtiger rijst in mij ëen ander ideaal op. In den geest zie ik het nederig pad dat de Zoon des Menscben bewandelde toen hij , heel de menschelijke waarheid samenvatte in deze woorden : Bemint elkander. Het grondbeginsel van den strijd tôt het uiterste, hetwelk den tegenwoor-digen tijd kenmerkt, is lijnrecht in strijd met die verheven leering. » Zoo schreef Wagner voor vijf en t.wintig jaren. Hoeveel treuriger zou zijn toon, hoeveel krachtiger zouden zijne uitdrukkingen geweest zijn, hadde hij den afschuwelijksten aller volkerenmoorden, die thans Europa teistert, moeten beleven ! Wis en zeker zou de verlaging van het zedelijk peil der sa-menleving, de verstandsverbijstering van het groot-ste deel der massa hem pijnlijker getroffen hebben dan de stoffelijke onheilen door den oorlog te weeg gebracht. Ook het gémis der rechtzinnigheid. dat men thans ten allen kant waarneemt, zou waar-schijnlijk het voorwerp van een nieuw — niet het minst belangwekkend — hoofdstuk van zijn boek uitgmaakt hebben Want, heeft wederzijdsche on verdraagzaamheid der volkeren den wereldkrijg onstoken, wederzijdsche onrechtzinnigheid verzwaart de gevolgen er-van. Naijvèr tusschen landen en oorlogen zijn zoo oud als de wereld en even oud zijn zekere zedelijke , afdwalingen, welke zij veroorzaken. Blijft echter te bezien of het ooit zoo erg was en of men vroeger even piompe wapenen gebruikte als nu. Ten huidi-gen dage toeh schijnt hot o:-iîewoord te wezen : d« tegenstrever, ziedaar de zondenbok, de schuld van aile kwaad, die men niet alleen bestrijden maar ook naar hartelust verkleinen, vernederen en onteeren mag. De verkleeldheid aan eene zaak schijnt thans afgemeten te moeten worden naar de grimmigheid ten opzichte van den tegenkanter, de toegeeflijk heid tegenover partijgenooten aan den dag gelegd. Niet het geweten meer, noch de godsdienst, noch het gezond verstand, noch de goede rede, noch het eenvoudigste begrip van eerlijkheid vormen den toetsteen der menschelijke handelingen ; partijbe-lang heerscht alleen met onbeperkte macht. Helaas! welke heillooze vruchten moeten uit deze gewetens-verwringing, uit deze verminking van het zedelijk gevoel zelfs nog na den oorlog ontspruiten ! Voor al wie zich van dezen toestand rekening geeft, is het dan ook een strengen plicht er tegen in te werken. Voor de eer der menschheid is het noodzakelijk dat de volkeren terug keeren tôt den weg der waarheid en der rechtzinnigheid, waarvan zij sedert maanden zoo ongelukkiglijk zijn afge-dwaald. Komt men er toe zich onderling rechtzinnig te beoordeelen, dan zal men ook spoedig genoeg tôt eene verstandhouding geraken. î)at iedereen den moed hebbe als 't pas geeft zijn ongelijk te beken-nen en zijne vijanden recht te laten wedervaren ! Op welke manier kan die terugkeer tôt de rede en het gezond oordeel geschieden? Ziedaar de vraag. Ik weet geen beter middel dan datgene welke Ch. Wagner aaaprijst om de verdraagzaamheid te bevor-deren : « Een degelijke propaganda is die welke gevoerd wordt met de daad en het voorbecld, waarbij als medewerksters het geduld dat zich door niets laat ontmoedigen en de bezadigdheid, die zich in den beginne ook met bescheiden aan-winsten weet te vergenoegen. » Die propaganda voor eerlijkheid en rechtzinnigheid ligt in het bereik van elk recLtscbapen mensch. H. Het leven te Brussel Een plakkaart, of een berichtje \ an den burgemeester, ziedaar wat er soms alleen noodig is om een oud gebruik af te schaften. Zulks is nu weer gebeurd met de « cajoe-bereers », dat zijn de mannen en vrouwen die des morgens vroeg de vuilnisbakken gaan doorzoeken, of ook wel de stortplaatsen doorgrabbelei : in 't beiang der openbare gezondheid wordt hun dat edele tijdverdrijf voortaan verboden Ehwel, ik vind zulks spijtig, want dat de cajoeberessen in de vuilnisbakken grabbel-den en scharrelden heeit nooit aan mijn gezondheid geschaadt ; misschien wel aan de hunne, maar dat was natuurlijk hun zaak. Maar ik heb er dikwijls genoegen aan beleeid wanneer de cajoeberessen 's morgens mekaar de bakken voor de hôtels betwistten, en mekaar de heele spéciale reeks lieftalligheden naar het hoofd wierpen welke de Marollen-taal kenschetsen ; ik heb dikwijls gelachen. en hartelijk gelachen, als het gebeurde dat zoo 'n twee « schramoeljeropsters » mekaar in 't haar vlogen voor het bezit van zoo 'n vuilbak, en er dan 'ne cajoebereer ze beiden t' akkoord stelde met den heelen bak leeg te grabbelen terwijl de vrouwtjes ruzie maakten. 't Schijnt dat het stieltje van cajoebereer nogal winstgevend is ; wat er van is weet ik niet, doch op de Hoogstraat, ol liever in den « Bloempanchgank woont een oud, smerig en vuil wijï die vroeger in de vuilnisbakken de renten vond waarvan ze nu leeft ; ik ken een vent die nog niet rijk is geworden, maar die me onlangs zeli vertelde, terwijl hij voort- ging met zijn haak den hoop vuil te ontiaster van aile papieren, vodden, beenen, flesschen enz., wat allemaal in zijn zak ging ! « Da': na tchwintchig joer da 'k cajoebereer zaan nawo ; awel, as 't ginne oorlog geweest haa 'k haa 't verdoemdch van nog te wèrreke. > De vent heeit een zoon op het Atheneum, er een dochter die eerste « coupeuse » is in eer onzer groote confectiehuizen. Zoo onwaarschijnlijk deze geschiedenis ook klinke, verzeker ik u, lezer, dat dit ailes volkomen waar is, en de man mocht mij we zeggen dat het stieltje « no de patate » is, hi toch heeft er zijn broodje eerlijk mee ver-diend. Ik zeg eerlijk, en het feit dat de vent mij vertelde terwijl hij een sardijnendoos opvischte, bewijst zulks ; voor het hôtel Scheers, aan de Noordstatie, vond hij eens in een vuilbak eene « portefeuille » met een groot pak bankbiljetten in. « Wat hebt g'er mee gedaan, Susse ? » vroeg ik. « Arra na, teruggegeven, he 1 » was 't antwoord, op den meest naiuurlijken toon, alsof zulks van zell sprak. Ik geloof dat veel « cajoebereers » en « moorkeerders » het teruggeven niet zoo natuurlijk zouden vinden als Susse. Ik heb deze week nog met een cajoeberes gesproken, die, terwijl ze in een bak grabbel-de, gedurig moest jagen naar een groote, magere hond die altijd met gretige tanden naar den vuilnisbak kwam om de vrouw een been te betwisten dat zij er na veel geschar-rel uit haalde. « Vrouwtje, ze gaan a het cajoeberen verbieden ? ■> — « Na-de, men-hierke, 't es wa schuuns, héj En na dat ailes oepsloegt Allee, foert, smerige beest. (Dat zei ze tegen den hond, zulle, diei weer nader kwam, en niet tegen mij.) Dane zaa da bien wille, mo 't zal ni woa zaan, 'k zal er dezen oevend iele en goei soep veu ons mee koken.» « Watte. soep koken van dat been ? » vro«g ik. « Awel, wa zaa doe oen zaan ? As dat afgewasschen es. dan es da nog goed, zelle. Arree, doe hangtch nog kneur oen ! » Toen ben ik gaan loopen, hoor, en 'k be-greep nu waarom de burgemeester het cajoeberen verbiedt. XXX Godftied Kurth, de geschiedkundige en dichter, overleden te Assche op 4 Januari 11 was niet alleen een geleerd man wiens werken steeds bij hun verschijnen grooten ophel maakten maar hij was daarenboven een demo-kraat die op sociaal gebied heel wat geed werk stichtte en zijn naam hechtte aan het stichten der Kristene vakbeweging. En daarom had de Brusselsche Federatie der kristen syndikaten Zondag hare leden opgerocpen tôt den plechtigen dienst welke in de kerk der Rijke Klarenstraat op haar verzoek gele-zen werd, Kurth's gedachtenis ter eere. Talloos waren ze opgekomen, de leden der syndikaten, de leiders der vakbeweging, en talrijk ook waren de lieden uit de geleerde wereld en de burgerij er tegenwoordig. Na de mis werd in het iokaal der Kogelstraat eene vergadering belegd waar door redenaars van talent hulde werd gebracht aan den ge-schiedschrijver, den dichter, den demokraa! G. Kurth. 't Was een aandoenlijke plechtig heid, den grooten man waardig. En nu we toch van een geschiedkundige gewag maakten, is het misschien met onge-past hier een woordje te zeggen over de Brusselsche gilden. wier patroondag het Of 20 Januari was, ni. St. Sebastiaan. Dat deze gilden een belangrijke roi speelden is algemeen gekend. De Gilde van den Edeler Handboog is zeker de oudste en meest be-roemde gilde van Brussel ; zij werd gestichl in I2i3 en moest reeds datzelfde jaar ter strijde trekken voor de verdediging der goede stad Broeksele, belegerd door de Vlaminger en de Engelschen. Het oefeningsplein dezei gilde was gelegen in de Terarkenstraat, welke nu nog bestaat In 1422 werd deze schutters-gilde gesplitst omdat ze te sterk was. De Verbroedering der. Schutters, in 142S gesticht onder de bescherming van Sint-Sebastiaan en Sint-Antonius, had haar oelen plein naabij het Jerichoklooster, in de huidige Jerichostraat. De gilde der Kruisboogschut-ters en die der Schermers, beiden rond 14SC gesticht, hadden hun Iokaal op het eerste verdiep van het Broodhuis, en waren gekend aïs de rijkste gilden van Brussel. Hunne stoeten en optochten overtroflen dan ook ailes in weelde en pracht, en een geschied schrijver beweert dat een overblijfsel hunnei stoeten heden nog te vinden is in de gezel-schappen van « prenkhéerejoegers ». Maar 'k geloof dat die geschiedschrijver 'ne lijnt Brusselsche zwanzer is... Ieder jaar werden er door deze gilden groote feestelijkheden op touw gezet, en had er eer wedstrijd plaats waarbij de koningschieting de groote roi speelde. De hoofdvogel o. « papegav » werd dan op den toren der Zavel-kerk gepîaatst.en hij die den draad kon door-schieten waarmee de vogel vastzat, werc voor een jaar koning der gilde. Groote feeste lijkheden volgden dan, en onder fîjfermuzieli en klokke^gelui werd de nieuwe koning op het groot altaar ingewijd en rond de stac geleid. Dat deze feestelijkheden fàam hadden ver-kregen kan men opmaken uit eene schilderi van Sallaert, in 't Muséum, die den prijskamp voorstelt in l6l5. en waar men de Inlante Isabella den hoofdvogel ziet van den torer schieten. De stad besloot, uit dankbaarheid voor wat Isabella deed voor Brussel, dat men niet meer tijdens haar leven naar der vogel op de Zavelkerk zou schieten, en inder daad gebeurde zulks niet meer tôt in i633. Ir de archieven der gilde vindt men nog de namen der koningen die den hoofdvogel af schoten, en daartusschen kan men vinder Karel de Stoute, koning der gilde in 1466 keizer Maximiliaan in i5io; keiaer Karel ir i5l2 ; hertog van Alva in l568, een heele reeks beroemde mannen, zooals men ziet, die zich toen er op beroemden koning te zijn,nie: 1 alleen in den lande, maar ook van onzeroem-rijke gilden. Daar zijn de Brusselaars nog steeds fier op, en met reden ; jammer maar dat, 400 of 5oo jaar na al dien luister, de menschen bezig zijn met kanons naar malkaar te schieten ; 't ware beter met pijlen schieten naar den hoofdvogel, geloof mij, en niet zoo duur aan geld en menschenlevens. En nu wil ik u toch een anekdoot vertellen om te eindigen, en eene die echt gebeurd is ; er bestaan zooals men weet, nog steeds gilden van kruisboogschutters, boogschutters, enz. Toen de oorlog uitbrak lieten de leden van dergelijke gilde hunne kruisbogen staan bij een herbergier van den Vlaamschen steen-weg, waar het Iokaal is. Deze geraakte echter in onmin met een gebuur, die niets beters vond dan naar de overheid te schrijven dat de herbergier verboden wapens verborg ! Een man der overheid kwam, werd voor de wapens gebracht, bekeek eens de kruisbogen en dan den herbergier, en beiden schoten in een onbedaarlijken lach. Maar de gebuur met zijn verklikkerij durft sedert dien zijn neus niet meer buiten de deur steken, zoo wordt hij door de mannen van den Vlaamschen steenweg voor den gek gehouden. En hij heeft het niet gestolen. J. T. OVER ALLES — Het Nationaal Comiteit voor Hulp en Voeding zal binnen kort nog een magazijn voor het aankoop"n van eetwaren openen in onze stad. Men denkt aldus den verkoop per wijk en per winkel te kunnen regelen. — Op 27 Januari 1 906 brandde des nachts de Schouwburg « Scala » af. — Yantchikai, de nieuwe Keizer van China, wiens kroning aangekondigd werd, zal op geen rozen slapen ; nog voor hem de keizerlijke kroon op het hoofd wordt gezet, heeft men reeds een aanslag op zijn leven gewaagd. — Op 29 Januari 1 877 stemde degemeen-teraad onzer stad het bouwen van het Muséum van Schoone Kunsten. op het Zuid. — De stedelijke onderwijsgestichten tellen het volgend aantal leerlingen : de Stadsnormaalschool voor ocderwijzers 08 en deze voor 0i)d«rwyzercssen 98 leerlingen ; de Teknische School, gesticht sind6 den oorlog, 519 leerlingen ; al de Jongensscholen 11.300 leerlingen ; de beroepschool voor meisjes 111 leerlingen, de lagere meisjesscholen 10.179 leerlingen ; de Frœbelscholen 4.513 kinderen. — Het Nachtverblijf der Schoytestraat stond op 29 Januari 1892 des nachts in vlammen. De ontsmettingskas brandde af, met de kleederen der personen die er vernachtten Men was verplicht ze des morgens allen in een nieuw pak te steken. — Men meldt dat het Nederlandsch Gouvernement zinnens is eene Internationale Tentoonstelling in Oost-Indië voor te bereiden, welke zal plaats hebben te Soerabaia, onmiddellijk na den oorlog. Het zal nog al ver afgelegen zijn om er met een pleziertrein henen te gaan. — Wij hebben sinds eene maand zwaren regen gehad, waardoor niet alleen in velden en dorpen ailes onder water is gebracht maar ook waters buiten hunne oevers zijn getreden. Nederland is fsl geteisterd geworden door overstroomiDgen, zoodat in het Noorden een groot aantal huisgezinnen have en goed hebben moeten verlaten om zich te redden, en aldus ailes verloren hebben. In naam der bevolking van Antwerpen heeft de heer J. De Vos, burgemeester van Antwerpen een schrijven gezonden namens de bevolking aan den heer Cort, Minister-Voorzitter van Nederland, waarin onze deelneming in de ramp welke een deel van Nederland zoo erg teistert, wordt uitgadrukt. In verband hiermede zendt men ons van Duitsche zijde de volgende mededeeling : «« Retuigingen van deelneming met de xcateranood in Rolland. — Het zware ongeluk, dat door den storm der laatste dagen over Holland is gekomen, heeft naar men weet in de Belgische en vooral in de Vlaamsche pers warme betui-gingen van sympathie uitgelokt. Een merkwaardige tegen-stelling daarmee vorrat de uitlating van een Engelsch blad, de « Daily Mail ». die voor dit beklagingswaardig ODgeluk de volgende woorden over heeft : « Meer doeltrefTend dan al de maatregelen van de Holland-sche regeering en tolbeambten zal de overstrooming blijken te zijn ; de vernieling yan duizenden stuks rundvee en sebapen en de groote sch&de aan de landerijen zullen den smokkelin-voer van vleesch en levensmiddelen naar I)uit*ch!and voor-loopig doen staken..» Verder kan het cynismus niet gedreven worden. Een deel der Ilollandsche pers heeft van die weinig menschlievende woorden reeds nota genomen en ze geven lucht aan de gevoe-lens die in sommige Engelsche kringen tegenover Holland heersehen. » — Op het einde der maand Januari 1877 liep de Schelde hier, voor Antweren, ook uit hare oevers ; het water zette bijna geheel het Schippers-kwartier, alsook het Scheldeken, Suikerrui, Oever en Zaod onder. De pompiers moesten de kelders ledig pompen : de schads hierdoor veroorzaakt was overgroot. 150 huisgezinnen moesten geholpen worden door de openbare liefdadigheid. Op 21 Januari heeft de heer Limonier, dd. burg"®maester van Brussel een besluit doen aanplakken, vaststellende de prijzen yan de suikers waaraan deze in de magazijnen en winkels moeten verkocht worden : 1. Gerafineerde suiker (broodsuiker) do 100 kil. : 95 fr. ; de' gerafineerde poedersuiker (cassonade) 90 id. ; gekristaliseerde, id. 80 fr. De prijzen moeten voor groote zoowel als voor kleine aankoopen de zelfde blijven. Op 31 januari 1 880 verliethet Engelsch Schoolschip « Atlanta « de Bernudo eilanden met 100 menschen aan boord. Men heeft het nooit meer gezien, noch van een der leden der bemanning en : leerlingen iets gehoord. Daags te voren, in 1893, • verging in de Noordzee het Duitschë schip « Elbe » met 335 opvarenden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.