■i^l* <> > si^lu /<f / SteendrHkkerij JJ^^Boekbinderij jan boucherij — 22 = HOPLAND, Antwerpen doodsbeeldekens met of zonder portret PLAKKATEN Omzendbrieven, Rekenlngen enz. 29 Auqustus 1915 Nr41 GEIL1 USTREERDE 5 Centiemen ZONDAGSGAZET BUREEL : LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; OPEN DAGELIJKS VAN 2 TOT 3 UREN. Papierhandel jan bougherij = 22 = HOPLAND, Antwerpen BUREELBEHOEFTEN Godsdienstige Voorwerpen daden en zaken I. Diefstal en Vervalsching Tôt nu toe werden er nog geene maatregc ien genomen om het volk te beschermen tegei (je vervalschers van eetwaren, noch tegen d> schelmen die zich rijk raaken met ailes wa de raensch tôt voeding noodig heeft, in prij optejagen. Wanneer wij zeggen dat er nog met i £j3an is, dan bedoelen wij te Antwerpen liant te Brussel, te Gent en te Charlero laat men die aartsschelmerij zoo maar nie ! begaan. Wij hebben er reeds op gewézen dat he paricet van Charleroi strenge bevelen gegevei heeft om de vervalschers van levensmiddelei ou te zoeken, ze ook dadelijk voor de recht bank roept en op hen het maximum der straf {en toepast. Te Brussel is in de vergadering der Burge meesters van stad en omliggende gemeentei het besluit genomen een intercommunalei dienst in te richten voor het kontroleerei van boter, vet, melk en andere levensmidde len. Deze dienst is niet alleen gelast me o-etten en reglementen betreffende he vervoeren en verkoopen van eetwarei te onderzoeken en de strenge toepassinj ervante doen gebeuren, maar ook de warei te doen ontleden en te doen vaststellen of zi gezond zijn en de hoedanigheden bezittei volgens de prijzen welke de verkooper e: voor vraagt. De bestuurder van het laboratorium o ontledingsbureel zal dagelijks daartoe be t'ivame onderhoorigen uitzenden, die oj markten, in winkels of waar het ook zij hunne taak zullen mogen uitvoeren. D( beambten en bedienden van dezen diens zullen « beëedig4 » worden, 't is te zegger de macht bekomen proces-verbaal op t( maken tegen de vervalschers. Te Gent wordt aan de betrapte vervalschen detoegang tôt de markten voor altijd verbo Util. Zij worden ook nog vervolgd. He f jemeentebestuur der Arteveldestad heeft eei besluit genomen, — en het doen uitplakken den prijs der boter op (maximum) 3 lr. 8o ei der eiëren op o.i5 het stuk bepalende. En te Antwerpen ? Op de markten en in sommige winkels zie men in 't openbaar eetwaren verkoopei waaruit men het water of welk vocht ook -hetwelk er ingemengd wordt om het natuui lijkgewicht te vervalschen — , ziet zijpelen klaar en cvertuigend bewijs van bedrog. — In het .stedelijk slachthuis worden uit ge slachte dieren zakken vuiligheid gehaald voortskomende van overtolligen zouten dranl en voeding, het vee, den dag vôor den ver koop, ingegeven, weeral om het natuurlijl 'gewicht te vervalschen. Die vuiligheid, al-hoewel ze weggeworpen moet worden, wordi met den prijs van het vleesch betaald, ja. eerst door den beenhouwer, maar ten slotte door den verbruiker. Dit bedrog is een dei bijzonderste corzaken der duurte van het vleesch. In sommige uitstallingen worden zeep er zout uitgestald, welke voor de gezondheic der verbruikers gevaar opleveren. Vet wordt gemengd met een soort var margarine en aan zeer duren prijs verkochl voor echt vleeschvet 1 En dat gebeurt ongestraft, dag op dag wij herhalen het : in 't openbaar, onder di oogen der politie en der bevoegde beambtei van den Staat. Wij doen het met spijt, maar het is onz< plicht zulks aan te klagen : dieven en bedrie Rtrs moeten verhinderd worden hunne schan delijke handeling voort te zetten. Het voll moet beschermd worden tegen de uitbuiters die de prijzen der eetwaren te hunnen batf opjagen. Wij vragen dat de verantwoordelijke per sonen ons arm volk beschermen. II. Een goed te keuren verzoekschrifl De « Kring der Handelaars en Nijveraar; van Brussel en omliggende » heeft aan de heeren burgemeesters der hoofdstad en voor iteden, volgend vertoogschrift gezonden, ter ïinde bescherming te bekomen tegen de ver-»alschers en prijsopjagers der eetwaren, die ht volk vergiftigen, uithongeren en bestelen. « Heeren Burgemeesters, «De gemeentebesturen hebben het geluk-1 kig gedacht gehad te handelen volgens den 1 wensch van het volk, wanneer zij over 'eenige maanden een maximumprijs vast-'stelden voor den verkoop van zekere win-1 kel- en eetwaren. « Door een groot aantal medeburgers wordt 'onze aandacht geroepen op de belangrijke " stocks van boter, welke er te Brussel zijn en "tnopde hooge prijzen die niettemin voor 'deze waar geeischt wordt. Ook wordt de ooter grootendeels uit onze streken over de grenzen vervoerd. « Het gebeurde tôt over eenige dagen ook alzoo ieGent ; maar het bestuur heeft aldaar dadelijk maatregelen genomen. een besluit : »erd uitgeplakt, waarbij ter kennis werd gobracht dat de maximumprijs der crême-boter (zuiver) voor den verkoop vastgesteld ls op 3 fr. 8o per kilogram en de eieren op °>i5 c. het stuk. "Het is zeker dat zulk besluit niet genomen is dan na rijp onderzoek en beraadsla-g;ng, waaruit bleek dat de verkoopers aan •j'e prijzen nog eene goede winst maken, ues te meer daar de verhandelingen over hoeveelheden loopen, waarvan het geheel gewicht tamelijk groot is. " De geldelijke toestand en de vrees'geen middelen te hebben zijn bij een groot deel wr bevolking van zulken aard dat er spoe-ûig dienen afdoende maatregelen genomen |e worden om te beletten dat winstbejag mvloed kunnen blijven uitoelenen op de noodwendigste levensmiddelen. «Wij verzoeken U, Mijnheeren, op de drii « gende vraag van talrijke inwoners, dadelij « het nemen van de vereischte maatregelen t « onderzoeken, wat de goedkeuring zal we; " dragen van het overgroot aantal uwe . « onderhoorigen. î « Wij nemen de gelegenheid te baat U t ; « verzoeken de vroeger genomen besluite t « in kwestie met strengheid te doen eerbu 5 < digen. Het is algemeen geweten dat e « weinig rekening wordt van • gehouden i 5 « den dagelijkschen handel. ; « Wij verzoeken U,Heeren Burgemeesters i « de verzekering onzer hoogachting te wille t « aanvaarden. >> Het Komiteit. t Zulk verzoekschrift diende door de volks i en burgerktingen aan al de gemeentebesture: i gezonden. Het verwondert ons dat de neringdoener zich het lot van den middenstand niet aan trekken, en de schade eerlfjke winkeliers e: - handelaars door de vervalschers enbedrieger i dagelijks aangedaan, niet aanklagen ! Nooi i waren de vereenigingen tôt verbetering de i belangen van de kleine burgerij geschikte - in hunne roi. t III. 1 Drankhuizen Wat zal de wetgever van morgen doe; [ met de drankhuizen ? Wij bedoelen hier ail j openbare gebouwen waar bieren, wijnen c , geestrijke dranken geschonken en verkoch . worden in 't klein. Wij vragen geen wet of reglementen welk ; het bedrijf van koffiehuishouder, herbergie of estaminetbaas onmogelijk maakt ; maa > wij zouden er toch niet tegen zijn dat evei als zijn gebuur, de winkelier, gezonde waren 1 ook de herbergier verplicht werd gezond - dranken te verkoopen, en deze dus ook aai [ het onderzoek van bevoegde beambten on . derworpen werden. Maar een ongeval dezer dagen gebeuri . heeft onze aandacht op eene andere omstan digheid van het drankschenkers-bedrijf ge . roepen. In een klein herbergske der8ewijk [ waar Zondag avond. een paar mannen ei vrouwen aanwezig waren, stak een der ver J bruikers zijne pijp aan en wierp onbedach het nog brandende steksken weg. Het toeva wilde, dat het terecht kwam op het lichaan van een der vrouwen, die een lichte bloez' ' van nansdoek aan had, gegarnierd met kan 1 rond den hais, welke oogenblikkelijk in bram " stond. Haar, aangezicht en bovenlijf van he " slachtofler waren spoedig in vlammen ; ge lukkig dat een verstandig man met zijn jas d brandunde kfeeren doovenkon. Eig gekwets werd de vrouw naar het St. Elisabetgasthui gevoerd. Het is een alledaagsch geval, zal men on kunnen opwerpen, dat is zoo, maar het haï toch een menschenleven kunnen kosten. Di oorzaak van het feit moet gezocht worden il de kleine omvangrijkheid van de schenkplaat: der herberg. In de volkswijken kan men drankhuizen o herbergskens vinden, waarin men met moeiti een toog en een paar tafels met de noodigi stoelen plaatsen kan, en waar dan voor der tapper of tapster slechts eene streep vrij< grond openblijft om de klienten te kunnei bedienen. Bij voorkeur worden die kleine huisje! voor het bedrijf van estaminet gezocht. Df eigenaars hebben er eene goede huur van er [ daardoor blijven vele hoekhuisjes en andere [ waar het aan noodige lueht en plaats Ont-breekt, onaangeroerd staan, tôt schande er , schade van de buurt, waar reeds al de oud< huizen verdwenen zijn en door modernt vervangen. Zou de wetgever van morgen niet wijs han delen eene wet uit te vaardigen bepalende d< noodige grootte van de gelagzaal en koer vai een gebouw om een koftiehuis, herberg o ' welk openbaar drankhuis ook, te mogei uitbaten ? Wij beantwoorden die vraag bevestigend het bedrijf van drankschenker zou er il 't algemeen bij winnen. L. EIGENAARS Ml PÂARDEN Profijt ? ! Profijt 1 Hoe dikwijls zou dit woordje, in de tijder die we nu beleven, uitgesproken worden ? Staan er twee vrouwkens te praten, mer hoort hen op vijf minuten tijds wel tienmaa het woord profijt uit spreken ; iedereen doei zijn best om zoo weinig mogelijk geld te verbrassen. Er is maar een soort van menschen die men zou het moeten gelooven, met het profiji niets te doen willen hebben en dat zijn sommige eigenaars van paardên. Droevig is het om zien hoe de arme oude en algesloofde dieren, die men hier nu ziel rondloopen — (flinke jonge paarden ziet mer heden zelden)— slecht behandeld worden en nog wel doorgaans door de bazen zelf. Hun paard moet maar ailes trekken, hoe zwaar ook, wat het die heeren belieft op de karteladén. Gaat het wat moeilijk, of niet rap genoeg, dan vinden ze niets beter dan de zweep te gebruiken, want genade kennen ze niet, aanmoedigmg of een goed woord dat is flauwen kul. Het paard moet het màar trekken en daarmêe uit. Die menschen willen niet begrijpen dat een paard, zoomin als zij zelf, iets doen kan dat zijn krachten te boven gaat en dat zij er aile belang bij hebben hunne. dieren goed te be-handelen, ja hen desnoocls te helpen als ze zwaar ol lastig werk uit te voeren hebben. Dat vinden ze niet noodig. Ook als de kar al heel zwaar beladen is, dan springen zij er nog bovén op en schreeuwen maar ruw weg. ju, sakker... Daar zit geen profijt in, want paarden die dubbel moeten werken slijten ook dubbel. En dan ? ! i- Ge kunt niet gelooven hoe sommige k die arme dieren lijden en toch nog goedwi e al hun best doen ; want de meeste paan die we nu dagelijks ingespannen zien hebl r zware gebreken, maar wat gaat hem dat a aan, het paard heeft zooveel gekost en e moet maar zijn werk doen. Sommige van n gebreken kunnen nog wel door zorgen ge zen worden, maar nu is er geen tijd voor , zich daarmede bezig te houden. Later zul n ze zien. Ja, later zal het te laat zijn, het erger en erger worden en dan ? ! Alw geen profijt. i Eene ongelukkige en barbaarsche gewoo hebben vele voerlieden, zoowel bazen gasten, hier aangenomen. Sommigen moe wezenlijk denken dat de muil van hun pa; van ijzer of staal gemaakt is en dat ze daar 1 het recht heibben aan de toomen te sleu: alsof die aan een huis of paal vast gema s waren. Daar zit in het geheel geen profijt " want zoo iets kan het beste paard niet \ 1 dragen. ^ Indien degenen die paarden mennen ( beetje wilden redeneeren, dan zouden 1 van zelfs begrijpen dat ze door gedurig ; r de toomen te rukken (trekken) ze hun pa; afmatten en het beletten gevoeglijk te werk wat meer is, ze bederven het totaal. I worden ze gewoon, zeggen sommige domi i riken, ja uadat ze bedorven zijn, maar ; lijden schrikkelijk veel voordat hunne rr 1 kapot gesleurd is. Daarna worden ze on t voelig, ze hebben geen moed meer en loop met den kop naar den grond gericht, n a ziet ze van lijd tôt tijd den kop nog eens ^ de hoogte steken, dan wanneer ze vj-ee; r dat bij het ruwe jn ! roepen, van hun geleid j er zoodanig hard aan de toomen zal getri ken worden dat het hun7oc/( nog pijnzal do> ; De meeste menschen die met paarden c i gaan weten oi kennen daar niets van, ze z - zelt in het gedacht dat een paard mciet gevoi worden, en voeren wil bij hun zeggen : ge t j1 ri% aan de toomen sleuren. Ja, er zijn er < denken dat indien ze dat niet doen hun be zal ophouden te loopen. Hoe droevig ! , Anderen, eigenaars van paarden, met ! , j gedacht aile mishandeling tegen te gaan, v . bieden hunne voerlieden eene zweep mede t nemen, hetgeen geheel \erkeerd is, want « 1 zweepslag doet wel pijn, doch dat is m; ! gedurende' een oogenblik. Dat bederft h ; paard niet. Nu zal het veel erger zijn, w; t wat zit een werkman met eèn dier in dat h ] niet toebehoort, hij vraagt niets beters c t gauw zijnen toer gemaakt te hebben en - dus het paard te dwingen zoo gauw mage ; te loopen zal hij het gansch den dag in zi L muil sleuren en op drie cl vicr maanden 3 het geen pijp tabak meer» waard zijn, dus geen proiijt. j Ziet eens onze melkboerinnekens, hoe ( j op de kar springen, terwiil ze roepen : ; madam tôt morgen en dan ju gevolgd \ i nen flinken ruk aan de toomen zoodat 1 ; arm paard, zijnen kop geheel in de hoo] steekt, van de pijn. [ Het dier is nochtans wel hun eigendi : en ze hebben er aile profijt bij om het zac ; te behandelen en goed te voederen om t zoodoende veel en goed werk van te bel : men. Maar wat wilt ge, hun vader en broec i doen dat ook zoo, dus dat moet immers z gebeuren en daarbij een beest is maar e . beest en dat moet daar tegen kunnen. : Ik vroeg eens aan een koetsier, die i i naar huis gevoerd had, waarom hij gedu: , aan de toomen rukte ? Hij antwoordde m ■ « Och, mijnheer, dat weet ik zelf niet », i mensch is dat zoo gewoon te doen en toen : hem zeide : « Ja maar dat doet pijn ! » we : er mij gezegd : die paarden voelen dat n meer. Ik dacht wat moeten die beesten lijd . alvorens zoo ver te geraken ! : Als ik dus raad mag geven aan eigenar i en voerlieden, zeg ik hen : laat uw paard £ t rust werken, de toomen die ge in de ha: i hebt dienen enkel om door eene zaclite beu ging aan uw beest te doen verstaan dat h links of rechts moet gaan voor anders niet , Rukt er nooit aan want dan kwetst ge 1: dier in den mond, zoodanig, dat het z: voedsel niet meer knauwen kan en ail inslikt. Daarna wordt het mager en moet loos, het heeit de noodige kracht niet me om te werken. Sommige voerlieden weten dat ailes h( goed, die hebben hun paard lief ; men hoc ze niet gedurig ju schreeuwen, ze sieur ! niet aan de toomen, maar spreken zacht t hun dier. Die verstaan het, dat zijn de ma men die voor hun profijt zorgen I Djupke. ÂNTWERPEN IN 00RL0GSTIJ » VIII — Zeg Jef,. weet gij 't nieuws al ? — « Neen ! wat is er ?... Maar geen zeev over den oorlog, zulle, want die hangt i al lang de keel uit, ehwel wat hedde ?» — — Dat zal ik nu eens vertellen, doch moet er niet over klappen, want de mensch zouden me uitlachen of « Zot » declareere En ge weet ik ben wel 'n zot en doe çek dingen, maar de menschen letten weinig niet op mijn dwaasheden, zoodat zij mij n steeds voor huns gelijken, dus,'n verstandi mensch aanzien. Schijn bedriegt echter, ma gehjk het gansche menschheidgedoe i schijnheiligheid berust, ben ik als enkeli ook wel verplicht mij een schijn van Jan-e alleman te geven. In mijn innerlijke gedachtengang heb echter de overtuiging dat ik verstandig b en het wèl weet, dus het doen en laten v: anderen mag be- en veroordeelen. — Zi denkt immers elkeen. Doch dit was het niet dat ik u wilde v( tellen, 'k heb ander nieuws. 'k Heb 't u 1 Zondag al willen vertellen, maar toen was 1: Moederkensdag, maar enfin nu is het er d toch van gekomen 'k ben naar de Cinei geweest. . . • ... /an Ja, ja, jan is naar de Cinéma geweest,do< llig niet naar den Odeon of den Palatinat om len « Hedde 'n pas » ol den c i)op-revue » te zie 36n Neen zoo zot is Jan niet. Laat anderen ma les in dezen tijd in muffe zalen gaan zitten en het lachen om hun eigen domheden, die zij in h die dagelijksch leven begaan, en waarvan slir ne- meriken den komieken kant ten toonee om weten te brengen, om er aldus wat mee len verdienen Zoo rolt het geld en leven zal velen, — wat ik niet af kan keuren. ser Maar, daarom ga ik toch zelf nooit na; eën kinema. Bioskopen behooren in de sch rite len en onderwijsgestichten ter verduidelijkii als van het onderricht en de vertellingen ; f ten zoolang de Cinemavertooningen dienen o ird flauwe truut of schouwburgstukken en roma: □m of misdadige verhalen voor 4® oogen van h •en publiek te brengen ga ik er niet heen. îkt Jaren geleden — toen de cinéma 'n nieuwt in, was, heb 'k deze menschelijke vinding seffei er- bewonderd, mij met de werking en het ht en waarom eigen gemaakt ; 'k heb een inrici :en ting helpen maken en zoo was mijn weëtzucl zij bevredigd, want een mensch moet al wat h tan machtig kan worden, trachten te weten en ; ird kennen. -n, Zoo denk ik er over, en daarom steekt Ja )at in ailes zijn neus, 't is om deze reden ook d; ne- ik naar de Cinéma ben geweest, en wel t ze Antwerpsche levens-cinema. ul' Dat kost me geen duit. Een mensch moi ge- in dezen tijd op de duitjes letten. Toch zi' en ge nu veel meer duitjes en centen dan voc !^n eenige jaren, omdat deze toen alleen maar i ; ln omloop waren onder de burger- en volkskii :en deren, in de snoep, bollen- en groenselwii er> keltjes der volkswijken, onder het bedelvolk; en in de tronken van kapellekens en kerkei în- Nu heeft deze roode pasmunt ingang gevoi m- den bij groothandelaren, trams en rijken. Het geelkoper is dus alléén niet meer duu j™ het rood ook, enfin ailes is duur. Gaat eens een half pond groene zeep halei t Ge betaalt er 3o, 35 ja in sommige winke veertig centiemen voor. . I frank 40 voor één kilo zeep ! Zeep vot wasch en schoonmaak zoo noodig. Ge moi . ' dan ook onze zindelijke Vlaamsche huismo ders maar eens hooren preutelen. Ons , bevolking kan niet buiten zeep, zij zijn nu zeep groot gebracht. Hadden zij echter i . Spanje, zuid-Frankrijk of Italie gewoond, 2 -. zouden zich zonder zeep behelpen. Zo .. J speurde ik dezer dagen in het hotelleve: • ° ropd onze statie — waar in vredesjaren vee ne re'z'6ers vertoeven, dan wordt er 0 zoo vet ik ^veSgeg°°id — maar nu, nu is het bezuinigin rcj in en op ailes, zelfs zoo dat ik een « garçon de tellooren en casserollen zag wassche; en onder het kraantje.met oud papier — dat 00 al schaars is, — en daarna met een serve borden, schotels, schalen en pannen uit- ei en afdrogen. Toen ik dit zag, was ik seffens « goej , maatjes » met Jan, want ik zéi hem : et — « Vriend ge zijt verder en beter gewees s 1 dan nu ». — et — « Ja, Mijnheer, vroegerwas het 'sZomers jn eerst Spa, daarna Oostende en dan 's Winter es Beaulieu en later Nizza. Maar met dien lam e- men oorlog kunt ge juist nog uw kost verdie er nen, wantdrinkgeldenloon, gemot 's komme er zijn immers geen reizigers en trekvogel ;el meer ! » irt — « Ehwel, dan hebt ge nog geluk, eei en goed maal en uw kost te verdienen. Sapristi ot ge moet zoo om den noen eens door Groot n- Antwerpen wandelen, dan ziet ge in ail »n buurten, honderden werkmenschen, som n. i meer dan een uur voôr de opening van eei ke!soepbedeeling wachten. Die menschen staai of er heusch niet voor hun. plezier, vooral nie 30- onder de zegening van een hemelsche dras ue doch ze zijn heel content 'n goed bord soe] |r met 'n stuk brood er bij te krijgen. )p Vooral de kleine kleuters zijn verheugd ig Soep en wittebrood te eten (hoeveel grootei n- zijn er nu niet jaloersch op de bedeeling ei de kleintjes, alleen voor het stuk witte brooi ik dat uit Holland komt ?) sn Onze kleine mannen voelen echter than m. niet veel meer van den oorlog. Zij krijgei 30 eten, en heeft 'n kind den buik vol, dan denk het aan niets meer, dan is het weer « de aap ;r- die na-aapt ailes wat hij ziet of hoort ; ééi ,1, verlangen overweldigt den kindergeest —vrr et heid en op straat zijn met makkers. in Of er veel kinderen thans met kapotte c 11a geen schoenen aan loopen, gelapte, te ruim . of te kleine kostumen dragen, ja zelfs barre \ ;h voets spelen omdat de ouders geen schoeisel îr meer kunnen bekostigen, dat ziet de kleine n. niet, hij ziet de straat en andere kleuters, en tr ziet hii wat nieuws. of een soel dat elk iaar. ij voor eenige weken weerkeert, — dan met :e groote belangstelling het afgezien, dan naar moeder en dan... dan hoort hij meestal wel n preutelen,maar krijgttoch altijd het verlangde. it Krijgt hij het echter niet ('k heb het geluk ,e gehad nooit, let wel, nooit iets te krijgen)dan schreeuwt hij 'n beetje, gaat weer de straat ;t op, ziet naar het spel, doch niet lang, en zoekt en vindt wat anders, waarmee gespeeld )r kan worden, Want een kind is een filosoof n en zou het blijven, wanneer de latere levens-!_ strijd, omstandigheden en toestanden er niet i. van maakten, wat groote menschen zijn : — e goed of slecht. 1. Hoe troebeler en beroerder de tijden in de 1- samenleving zijn, hoe beter dit de kinderen en het jongere geslacht maakt. We kunnen f) dit het best bespeuren rondom ons heen.. Vroeger maakte men weinig snij- en prin-j_ cessenboontjes in ; confituur of vruchten-|s moes werd wel ingemaakt.... maar door groothandelaren, veelal buitenlandsche, die dan het ooft uit . de omstreken van Doornik ,t en St. Truiden, schoon verpakt en in bussen, l potjes en glazen als siroop weer invoerden :e in ons land. Nu kan dit niet, want in- en uit-^ voer liggen stil, doch nu brengt het oolt pro-' fijt aan velen die er handel in zijn begonnen - en aan gansch de landsbevolking die de J goede, gezonde en voedzame confituur op de boter (?) hammen plakken. Ge moet eens in de stad naar de aarde-vverkmagazijnen en winkels gaan zien, en ge zult eens zien de groote verscheidenheid van potten om er boonen, kool en andijvie in te leggen. Een nieuw handelsbedrijf is ontstaan, ja, en zoo heeft de oorlog meerdere bedrijven doen geboren worden. We zwijgen over den handel in herden-kings- en herinneringsmedaljes ; we zeggen niets van lintjes, strikjes en knoppen ; we spreken ook niet over het sjacheren in pud-dingpoeders en meelartikelen. We stippen wel even aan dat er meer visch wordt gegeten, ook meerpetaten worden gekookt voornoen- en avondmaal en dat de aardappels vrijgoed, onze polderpetaten zelfs zeer goed zijn en de prijs van 12 tôt l5 centiem per kilo bedraagt. Ook de ajuin is nu weer goedkoop, zoodat arme menschen gelijk ik elken middag, peta-3 ten met 'n gezooje in stukjes gesneden ajuin, 1 wat petatenbloem, 'n seheutje azijn en 'n 1 pietske boter er door, kunnen eten, en dan i 's avonds het overschot. Zoo eten wij nu 3 reeds drie maanden elken dag ons ratsoen » brood per dag en per persoon. (3 x daags 'n 1 sneedje), tweemaal daags petaten met ajuin-^ saus, en als dessert steeds rijst-semoel, bij t wijze van pudding met moes van vruchten. r Aldus is Jan « vegetarier. » geworden, maar... ik ben het alleen niet, want ik vertel ; het u, omdat ik heb bevonden dat er zôô honderden huisgezinnen leven, die voor den (. oorlog het tamelijk goed hadden en nu niet willende doppen, het heel «impelkens aan-leggen,g Het nageslacht mag en moet weten, hoe . de sinjoor zich goedsmoeds in het onvermij-delijke weet te schikken, en onder de zwaar-ste slagen zijn wilskracht weet te bewaren. 3 De sinjoor is gelaten in zijn lot, doch toont karakter te bezitten in meerdere mate dan j de « kiekenfretters »... datis onze kracht. , Over kiekens gesproken, veel komen er - niet ter markt, ook konijnen zijn schaars. 3 En geen wonder, de konijnenfokkers eten de beestjes zelf op, aan de wilddieven is de gelegenheid der strooperij ontnomen, en de s zvvarte, met witte borst gevlekte kat ; al haar ï klanten brachten wat afval voor « Mol » mee, j Molleke werd vet, en.... nu is molleke poes t verdwenen. j Ik denk dat er zoo nog wel meer Mienekens 5 verdwijnen. Veel kwaad zal het wel niet brengen dat in } Antwerpen de katten wat opruimen, want ! wanneer ge 's nachts op een kater concert 1 wordt vergast,.... slaap dan maar gerust. 1 Ook is het beter dat de vrouwen hun tijd nuttiger besteden dan met katten en hondjes. 5 Doch ook dit heeft de oorlog weggeruimd ; 1 nu worden de vrouwen weer wat zij waren t toen wij—oude menschen — heel klein waren. " 't Is waar toen waren er nog weinig ma- 1 chienen en was er ook beroering in Europa. " Maar — ook wij zeggen gelijk aile ouden van dagen : « Vroeger jaren was of ging ailes f beter » (omdat we jong, onbezorgd en ver- 2 zorgd waren). We konden niet oordeelen. Nv - kennen we en kunnen we oordeelen. En di

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.