«rr# • yToXv // a ' ^$7 H E E L I E^^fgor Aankondigingen HOPLAND 30, Antwerpen j\. t> o n n e m. e n.t 2.50 fr. het jaar Het blad wordt ookwekelijks teliuis besteld aan 5 centiemen ^ ■ I 3,0„s „50 r;pimig-pp^^ .o*—- l EUREEL : LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; OPEN DAQELIJKS VAN 2 TOT 3 UREN. "^'V | AANKONDIGINGEN (op voorhand betâalbaar) 4e bladz., den regel 0.30 Financieele aanli. » 1.00 Reklaam onder de rubriek OVER ALLES » 1.00 Begrafenisbericht » 5.00 Uitgiften (overeen te-komen) Bij dit blad behoort een Bijvoegsel. iMIDEB» EM ZAKE^P™ i. je Gezwoornen in het Assisenhof jlen kondigt de opening aan van de assi- ' enhoven in de bezette provincies van België. • lit deed ons denken aan de Jury, die na Iken zittijd erg te lijden heeft over de beslis- ' jjeen welke zij in de afgedane zaken uit- ' bcht. Waarom ? Omdat zij het gewaagd ' eeft een oordeel te vellen, dat het publiek \ nders hadde gewild. In-ons journalistiek leven hebben wij daar leerihaals getuige van geweest ; wij hebben j et uitgebrachte oordeel altijd geëerbiedigd : H de Jury verdedigd. De Jury is voor ons een der opperste rech-en door het volk verworven. Immers zij lleen heeft de macht te beslissen over het ,ven van «en lid der maatschappij. Een per-jon kan zulke groote misdadiger of moor-jnaar zijn als er ooit een bestaan heeft ; inder het ja-woord der Gezwoornen op de ■aag of hij plichtig is of niet, kan het assi- 1 jihof of welke macht. ook, hem niet veroor-«elen.De maatschappij alleen, door de Jury ver-igenwoo'rdigd, heeft het hooge woord in rimineele Zaken. Heeft de Jury altijd goed geoordeeld ? Zulks eweren wij niet, door deze instelling te ver edigen. Even goed kunnen wij de vraag ellen : Hebben de'rechters altijd goede von-issen geveld ? Maar wat wij met stelligheid bevestigen dat én Jury en rechters hunne oordeelen itbrengen in de vaste overtuiging volgens !cht te handelen. Waarom dan, zooals sommige menschen it willen, de afschaffing vragen der Jury? De Jury is samengesteld uit menschen uit [le standen der maatschappij, uitgezonderd en werkersstand. Men heeft vroeger, wan eer het openbaar onderwijs de tegenwoor-àge uitgebreidheid niet had als nu, wanneer 'us duizenden menschen van het voordeel te unnen leeren niet genieteii konden, den min-eren stand, vo'or wiens kinderen er geene eholen waren ,van het recht van gezwoorne 3 rechtzaken te zijn, moeterî uitsluiten. Nu iedereen door den leerplicht gedwoirgen i/brdt van het onderwijs te genieten, zal de lag aanbreken — mits een voorbehoud no-ens het zedelijk gedrag — dat iedereen zal unnen opgeroepen worden tôt gezwoorne. En om terug te komen tôt het verwijt dat len de Jury aanwrijft geen goede oordeelen il, tô brerig-pn, «xcillori- cUxa-a laorri.ocletaa.'g, aken : dat het gevoel van een mensch zeer kwijls strookt met de strengheid der wet i in vele gevallen er mede in strijd komt. Het.gebeurt dikwijls dat een gezwoorne >or de plichtigheid van den beschuldigde wil emraen, maar het niet doet, omdat hij weet it de mensch, dien hij door zijn bevestigend itwoord als plichtig verklaart een grootere raf zal bekomen dan de Jury in geweten m zou moeten toegediend hebben. En daarin ligt volgens ons eene fout, welke ij niet zullen trachten te verbeteren, maar aarop wij de aandacht roepen van degenen ie door hun ambt en geleerdheid geroepen ; jn de maatschappelijke wonden te heelen. II. Tegen Bedriegers, Vervalschers en Uitbuiters De heer de Stoppelaar, voorzitter der Neder-ndsche Handelskamer, te Brussel, heeft over nige dagen bij de opening der jaarlijksche Iting dezer vereeniging een blaam uitge- ■ acht tegen zekere personen die fàbelachtige ijzen doen betalen voor eetmiddelen en wa-. n welke zij aan lagere prijzen aankoopen, ■ ît een aanslag is op den goeden faam van > n Nederlandschen handel in België. De achtbare Voorzitter drong er op aan dat i de leden hem in kennis zouden stellen van i e dergelijke feiten welke hen ter oore zou-n komen, opdat een einde gesteld worde n die schurkerij. Jit de woorden van den heer de Stoppelaar n men opmaken wat wij reeds meermaals îkloegen : dat hetgeen in Holland aan tame-le prijzen word aangekocht, hier tegen ekerwinst moet betaald worden. *** Wij ontvangen verscheidene brieven. over ^ onbegrijpelijke houding der deftige win-iers en handelaars, die stilzwijgend hun , Irijf laten bezwadderen door de oneerlijke . strafbare handeling en werking der bedrie-s «n vervalschers. len der inzenders schrijft : — « Welhoe 1 hebben Neringdoeners vereenigingen, die 1 jd steun gevonden hebben bij dé eerlijke j deftige bevolking en ook bij de openbare turen, waarom kruisen de leiders dezer 1 eenigingen de armen en laten zij het volk >open door oneerlijke bedrijfsgenooten ? 1 Neemt de huishuurkwestie dan maar al- ' i al de werkkracht in van die kringen en < iden ?» " 1 >eze bemerking hoorden wij reeds meer- ' als m aken. 1 Wj hebben gemeld dat te Binche en omlig- < de gemeenten het volk opkomt tegen de ; koopers van levensmiddelen voor de hooge < zen welke ze vragen voor boter, eieren en ] dappelen. i >e Burgemeesters van bedoelde gemeenten ben plakkaten.uitgehangen om hunne me- , urgers tôt de goede orde te roepen en de ] Ibouwers aan te zetten « redelijke » prij- , voor hunne waren te vergen, anders zul-zij op de markten hunne waren niet meer ;en verkoopen. m , Kleedingskomiteit rij hebben in vorige nummers melding laakt en verdienden lof gebracht aan het I fk der Kleeding voor schamele burgers- ] .verkmansfamilies.- i Er zijn twee afdeelingen van dit werk : een roor mannen en een voor vrouwen. Elk dezer ifdeelingen heeft- zijn werkhuis en bureelen /an uitdeeling of magazijnen van gemaakte joed-eren. De werkhuizen voor mannenkleederen zijn n de bureelen van de « Banque Centrale », \athelijnevest ; voor de vrouwenkleederen, in let winterlokaal der Koninklijke Harmonie, \renbergstraat. Het eerste dezer werkhuizen hebben wij rerleden Maandag kunnen bezoeken, dank lan de vriendelijke uitnoodiging van den heer Vdolf Dumont, provincieraadslid, voorzitter, lie er al zijnen vrijen tijd aan opoffert, daar-n geholpen door den heer de Waha. Het was de heer A. Dumont, die ons ontving in rond leidde. Het bureel van het bestuur is îoo eenvoudig mogelijk : een lessenaar, twee itoelen, een gasvuur en een kapstok ; 't is illes. Van daar komt men opvolgentlijk in îet magazijn der gezonden kleederen uit \merika, welke losgetarnd, gewasschen, ge-/erfd en geklopt worden. Eens aldus ten voile ontsmet en gezuiverd, ^ordt ailes in ^t groot werkhuis gegeven, waar 83 man : snijders, tarners, naaiers, enz., tan den arbeid zijn. In het magazijn der afgewerkte goederen lebben wij kunnen vaststellen welke prach-:ige jassen, broeken, vesten, jaketten en ves-.ons, die brave werklieden afwerken. Want hier willen wij dit woord braaf ver-rechtvaardigen : die mannen, van allen ou-ierdom, werken daar dagelijks rond de 8 uren, niet voor een loon, neen, voor eene da-gelijksche vergoeding van fr. 1,50 ! Daarom tieeten wij ze braaf, en- ieder zal zulks met 3ns beamen. Nog iets : benevens de kleergoederen worden van den afval klakken en sloeffen ge-maakt, zoo netjes en flink als 't maar iemand sou kunnen. Ailes wat afgewerkt is, wordt in het magazijn bewaard tôt het — onder de strengste kontrool — afgeleverd wordt en vervoerd naar Je .stedelijke feestzaal. Van daar gaat het gedeeltelijk naar het Weldadigheidsbureel, laar het lokaal der Maatschappij « Unitas », Mationalestraat, en naar dit van het « Syndi-^aat voor Haridel en Nijverheid », Korte Mieuwstraat ; waar het aan de schamele burgers persoonlijk afgegeven wordt. Ook worden de gemeente en vrije scholen aedeeld. Wij verlieten het lokaal van het Kleerma-kerswerk B., na den vriendelijken voorzitter heer Dumont bedankt te hebben, ons in de gelegenheid te hebben gesteld dë lezers van ie Geillustreerde Zondagsgazet met deze lof-bare menschlievende afdeeling van het Natio-îaat Hulpcomifeit kennis te hebben îat-en naken. L. &NTWERPEN IN Q0RIQGST1JD XVII. Mijn naam is Li-Ping-pang. In mijn land vond mén een zang, waar gij, let nu nog door u gebruikte ut re mi fa sol la si uit getrokken hebt. In mijn wonderschoon land waar de vogels liet zingen, omdat zij zich kunnen verlustigen n eenen vedertooi, welke het rijkste parel-noer overtreft, vindt men geen trompet-gra-nofonen ot spreekinstrumenten omdat de ïansche natuur er ééne simlonie is met hon-îerdvoudige mélodieuse klanken en geluiden, loor onze metalloïden-rijke insekten wereld_ roortgebracht. In mijn hemelsch land, waar de tooverlan-:eern is gevonden en de grilligste spookbloe-nen hun.bedwelmende geuren ter verdooving ,'an uwe ademhaling uitwasemen,... gaan, .vanneer de hemelteeën als sterretjes in het jitspansel staan te schitteren, de menschen :er ruste, om er als godheden te droomen van îeerschen en regeeren over ailes, wat zij in le werkelijkheid des levens niet kunnen. En in mijn schattenrijk land, waar alzoo de 3ewoners bij maneschemering slapen gaan,. rerstoort niets meer het droomen, want itrenge policieagenten waken. Zoo had ik mij dit hier in de Scheldestad Dok voorgesteld, maar oh Ah-Nah ! wat heeft Li zich bedrogen. Pas lag ik in een bed — wat mis ik mijn sij-donzen kussens,.... en Boedha weet wie :n wat-voor menschen en beesten er op mijn lotelleger hebben geslapen—of... terrettettet, :araboem ping-pangdrong een kakofonie door nijn kamerwanden heen. In mijn paradijsachtig land', waar zetïer en îimfenlied harmonieus een slaapliedje do-do-lodoenen en engelen de kleintjes in slaap :oenen, daar vond eens een wijze het klok-censpel uit, dat klingelende klangelende ge-uid, zoo teeder en zachtkens van tonen. Wij hingen die bellen en klokjes aan de fanten kragen onzer woningen, waar de vind er dan op kan spelen ; verbeeld u dan jok de verbazing van Li den Chinees, die nu îij bij u te gast is en zijn hôtel heeft gekozen )ij uwe pagode, in het geheel geen klokjes îoort klin-klanken. Wel hoorde hij bij het doorbreken van den lageraad en tegen het aanbreken van den ivondstond klokkenklepels bombammen uit le hooge torens van uwe tempels, maar het iefelijk geluid van klokkengespeel hoorde hij liet over hem ruischen. En toen ik nu dezer dagen naar aanleiding ?an het gezaag van dien gramofoon en, het uiden der kerkklok, den hotelhouder er over iprak, verteldemij die Franschman : — Ah, m'sieu Li, c'est la guerre ici. — Si, si on est en guerre ; on lait le ping-)ang-bom ! C'est triste, mais c'est comme ça, ,'oilà ! En ik dacht : Die « gasthofman » spreekt )ijna Chineesch, want hij doet mij aan het. a si do weer eventjes denken. Hij noopte mij )ok een gesprek aan te knoopen, dat, gelijk hij het zelf uitdrukte, « oorlogszeever » wordt genoemd, en waar ik met mijn chineesch ver-stand geen logika weet uit te trekken, maar wel de moraal in ons oud-chineesch spreek-woord vervat : Wanneer de leeuw den tijger ontmoet, kan de Hindoe den ezel weghalen. Want wie het ook wint, verliest toch zijn prooi. en de buittveegtniet op tegen verliezen. 'k Verzocht dan ook (ïen veelsprekenden man mij tijdens mijn verHijf niet over oorlog te spreken, want ik bevind mij in he't gèval van duizenden, die evenmin iets van den oorlog hadden frezien en er nu toch ook niets van zagen. Wel wil ik gelooven, dat het er hier vroeger anders uitzag, maar dat weet ik niet. Ik ben alleen maar hier gekomen om te zien en te aanschouwen, en aldus beschouw ik de Sinjorenstad, zooals zij er vu uitziet, en ga ik na wat de menschen er thans doen. Nu had mijn « hôtelier « mij ook gesproken van de « porte de Chine », zoodat ik besloot mij aan een gids toe te vertrouwen, die mij dan de China-poort zou laten zien. Mijn cicerone was beter bespraakt en veel meer op dehoogte van Antwerpen en omstre-ken.dan ik verwacht had. Heel aangenaam koutend hadden wij plaats genomen in tram 3. Na eene rit Vit een klein half uur stapten wij uit en.... 'k zag niets. Mijn gids zeide mij : f ' — Ziedaar nu de Chinapoort, doch dat is slechts een Fransche verbastering vanSchijn-poort.... en hij lachte eens de vent. Maar ik bleef mijn Oostersche kalmte be-waren en drong op nadere uitleggingen aan. Hij vertelde mij dat de bewoners uren in den omtr.ek in geen twintig jaar zoo gelukkig zijn geweest dan juist nu met dit oorlogsjaar, omdat de Merxemsche fabrieken het Schijn niet meer verpesten en zij dus deuren en ven-sters des avonds open konden laten. 'k Had niet veel lust een westersche valling op te loopen en we trokken maar rap dien windhoek uit. Nu gingen we tevoet. Mijn geleider dwaalde met mij door heel veel buurten en straten der 10* wijk, opdat ik het leven der havenbewerkers zou aanschouwen. Plet was Zondag, dus zag.ik de menschen in hun schoonste gedoe met fraaie pluimen omhangen, iets wat bij ons niet bestaat, want daar heeft men geen weeksch-en zondagschkostuum. Toen de lampions — 't is te zeggen uwe gas- en bougielichtekens — werden ontstoken. zag ik de menschen stedewaarts gaan.'kVroeg de reden en mijn gids zeide mij : — ja, mijnheer, dat is hier zoo de gewoonte; 's Zondags gaat men naar de steenwegen en naar de Meir, en dan een pintje pakken in een café-chantant. — H~._ mij'nheer I.i-Ping-pang, daar hoort ge zang zoo schoon als ner-gens ter wereld. Ge moet maar eens komen naar den Beeldekensweg. 't Is zoo sch'oor. om het te hooren. Men zit overal warm, heeft er leute en prêt en drinkt er het beste gersten. — Mij goed, vriend. Breng mij dan maar eens naar uwen Beeldekensweg. XXX Nu het Maandag is en ik nog lichter in mijn hoofd'ben van uw gersten dan van honderd pijpjes opium, moet ik u eerlijk vertellen dat ik spijt gevoel over mijne nieuwsgierigheid. Ik had gedacht een weg te bewandelen, breed en schoon, vol kunstig gehouwde beelden, belommerd door eeuwenoude boomkruinen en... we gingen door een smalle straat met oude huisjes, zonder beeldjes, doch zwart van vroolijk koulende menschen. Toen hoorden we muziek : we zagen eene deur openen en drongen door veel menschen eene zaal vol tabaksmoor binnen. 'k Geef u de verzekering dat deze musie-hall'sche muziek verre te verkiezen is boven de Vlaamsche schouwburg-kapel, zell's zoo... dat ik m.jn pint uitdronk en een àndere tin-geltangel daar tegenover binnentrok. Ah nah ! Wat een volk.was hier en geen wonder. Aan het eind der zaal was een getim-merte, dat men met doek en beschilderd papier had vertraaid, en daar op dat tooneel (zoo noemt men zulk ding),maakten een paar levende poppen allerlei vlugge apen- en bok-kesprongen 'k Vond het zelf plezierig en had zooveel leute dat ik wat bleef toezien en mijne steeds maar droog wordende keel door het noodige gersten nog droger maakte. Toen die danseressen moe gesprongen, waren bogen ze hun wespenlichaam in twee wierpen wat kushandjes toe en tararaboem-diéet, weg waren ze. Het volk in de zaal stampte, klapte in de banden, bulkte het uit, doch al hun bissen hiepl niets, integendeel ; er kwam een dikke 1 w — K f- ken, die me daar een scène zong dat aile katjes in de zaal het uitbegonnen teproe-sten. Hij baritonde zoo geweldig dat mijn verlicht hootd er van begon te gon-zen en wij door het volk en de deur er uit bonsden. Heh, de buiten-luchtdeed ons goed, doch wat verderwas ér weer zoo'n cavit-je. Wij er in en zoo waar ik een chinees ben. daar ?nn.cr men een lied op een aangename wijze die steeds weer keert. Dat was nu het lied dat mijn hart bekoorde, het lied vol melodij, luister : Ping pang kweepo pipohneski. ping pang kweepo li o na. ■ , O, Nikodemus ! O sarawarski 1 SJ O, Nikodemus ! sarawarawarski ! Gij kent het niet dat lied, wellicht zullen er enkelen zijn die het wel eens hebben gehoord en hebben zij het niet, dan moeten zij maar eens opletten, er worden thans zooveel vreemde liedjes gezongen. Bij ons in China is dat anders, daar heeft men draaiorgels, die overal en dagelijks door de straten gaan en dan niets anders dan de nationale en de eigen voiksliedjes spelen. Mij deed het echter nu werkelijk genoegen een lied te hooren dat mij op lange riiarschen wel eens opgevroolikt had, en zoo gingen we dan ook hier weer iml 1-nnVlmi.ron-lû bierzaal binnen. Pasgezeten kwam er echter een Romeo voor het voetlicht en de vent die de woorden uitsprak als een uit den Seef-hoek, wist zooveel aandoening in zijn stem te brengen, dat de mannen uit |a-loerschheid naar hun vrouwen zagen. Niet aile vrouwen wisten hun gevoel te be-heerschen ; zoo zat er voor mij een uie op den stoel ging staan, heur halven trouwring moest haar ondersteunen, hij deed dit gedwee, maar o wee ! nu zette diejulia mij in het duister en nietsmeer kunnende zien, verlieten wij het lokaal-tje en "daar het al laat was geworden, toog ik naar mijn hôtel. Mijn gids bleef nog watplakken.hij vond het zoo droevig in de stad, wat ik toch maar niet kon be-grijpen.Gij wel ? Lari. Gôed Nieiiws voor de Ondenvijzers De heer P. Cnudde, algemeene secretaris van de Algemeene Federatie der Belgische Onderwijzers, kondigt onderstaande schrij-ven af, gedagteekend 14 October igi5, betret-fende de jaarwedden der onderwijzers, welke door de nieuwe schoolwet van ig Mei 1914 zijn vastgesteld. « Den 19 Mei 1914 werd eene nieuwe schoolwet afgekondigd waardoor o. a. den stoflelij-ken toestand der onderwijzers merkelijk ver-beterd werd, en dit met terugwerkende kracht tôt 1 Januari 1914. « Echter, met het uitbreken van den oorlog bevinden zich vele Belgische gemeenten in eenen moeilijken geldelijken.toestand, zoodat het niêuw barema van jaarwedde niet van kracht is kunnen worden. « Door omzendbrieven van 2S April en 8 Aug. igi5 heeft de alg. secretaris van het Ministene van Wetenschappen en Kunsten doen weten, dat de onderwijzers zich moesten tevreden stellen voor het jaar 1914. evenals voûr igi5, met dezelfde jaarwedde alsjdegene die zij op de gemeentebegrooting in lgi3 getrokken hadden. « De alg. secretaris had zonder twijfel uit het oog'verloren dat, voor het jaar igi3, de wedde der onderwijzers uit twee deelen was samengesteld : het een door de gemeente betaald en het ander « bijgevoegde deel » (van 100 tôt 5oo frs.) door den Staat, op de som genoemd het « Ivrediet der vier millioenen ». « Met eenen pennetrek bewerkte men : X. de nieùwe schoolwet werd niet toegepast in wat de wedde aangaat ; 2. het krediet van 4 millioen werd afgeschaft. « Wij zullen niet vitten op den eersten maatregel, gezien den ongunstigen geldelijken toestand waarin talrijke gemeenten zich bevinden. Maar wat de aischaffing van het krediet van 4 millioen betreft, dat ten laste van den Staat was om de wedden der onderwijzers'met 100 tôt 5oo Iranks te verhoogen, kunnen wij deze niet goedkeuren, zooveel te minder dat zij tegenstrijdig is met eene uit-drukkelijke schikking der schoolwet, dieluidt: « De huidige wedden van de onderwijzers en die, welke hun later toegekend worden, mogen hoegenaamd niet verminderd worden, zoolang de titelvoerders hun ambt in dezelfde gemeente waarnemen. « De bijwedde, welke de belanghebbenden bij het in werking treden van deze wet trokken op het krediet van vier millioen, gebracht op de begrooting van het Ministerie van Wetenschappen en Kunsten voor het dienstjaar igi3, bhjven hun toegekend zoolang het in-komen, waarop zij krachtens de nieuwe wets-bepahngen recht hebben, hun huidig inkomen met mbegrip van de bijwedden niet bereikt. Gezegde bijwedden maken'wezenlijk deel uit van de gewone jiaarwedden. » « De afschaffing van het krediet van vier millioen bevatte da.n eene dubbele onwettig-heid, hetgeen wij aan de bevoegde overheid hebben doen opmerken. « Het schijnt dat onze werking niet on-vruchtbaar is geweest, want wij vernemen uit goede bron, dat het krediet van vier millioen opnieuw zal toegepast worden te beginnen van 1 Januari igi5. « Derhalve bespoedigt men het werk der boekhouding. « De onderwijzeressen van bewaarscholen zullen insgelijks eene bijgevoegde wedde van 200 franks ontvangen, ten laste van den Staat, zoohaast de geldelijke toestand het zal toe-laten.XXX# «Alhoewel het nieuw barema van jaarwedde nog niet is toegepast geweest, wordt er noch-thans rekening van gehouden bij het vaststellen van de bijdrage in de kas der pensioenen. Voorbeeld : Voor den belanghebbende, die zijn pensioen den 1 januari igi6 moet trekken zal het bedrag voor het pensioen van 1914 en 1915 berekend zijn op grond van het nieuw barema van jaarwedde. » p, Cnudde. Voor 't Kind van den Soldaa! Gestort op liet bureel der « Zondagsgazet » Opbrengst van een verkoop op termij«i van stekskens 1. Uit dank voor den praehtigen IJaeratlas, Naamloos 2.50 Naamloos 0.79 Uit den portemonnaie van Jaak 0 50 Het ESPERANTO en de WERELD90RLQG Van dag tôt dag wordt het meer duideliik dat het Espéranto eene noodwendigheid is en het overgroot getal weldaden door haar in den huidigen wereldoorlog bewezen zijn ontelbaar. Welke zijn niet de menigvuldige diensten die het bewijst aan den ziekenverpleger bij het vervullen zijner zoo moeilijke taak op de slagveJden en in de gasthuizen ? Dagelijks zijn zij geroepen hunne zorgen te besteden aan bijna aile volksstammen van Europa, en welke troost moet het niet zijn voor den strijdende wanneer hij begrepen wordt door dezen welke hem moet bijstaan en opbeuren ? _ Ook zien wij de krijgsgevangenen, ten einde in betrekking te komen met hunne lot-genooten, tôt een gansch ander volk behoo-rende, de noodzakelijkheid dezer taal inzien. In Nederland in de Interneeringskampen van Zeist en Harderwijck hebben lessen van Espéranto plaats die gevolgd worden door een overgroot getal gevangenen. In Duitschland in de Kampen van Alten-grabow, Zossen, Cassel, Kavalier Scharn-horst en Gottingen worden welgevolgde leer-gangen van Espéranto gôgeven in de talen der aldaar opgesloten krijgsgevangenen, ver-schillende dezer kampen hebben reeds E%p'e-rantische tolken aangesteld en de briefwisse-ling in Espéranto met de gevangenen der andere kampen is zelfs toegestaan. In het kamp van Gottingen worden zelfs artikelen in Espéranto in het aldaar afzonderlijk voor hen verschijnend dagblad opgenomen. In Rusland wordt het Espéranto âange-leerd in het Kamp van Verhovojskij prosad, ten einde de gevangenen den omgïmg met de bevûlking te vergemakkehjken. OVER ALLES. — De Chineezcn zijn den repliblikeinschen regeeringsvorm reeds moede na een paar jaren ; ze willen een keizer, en waarschijnlijk zal voor het einde van 1915 reeds «en vorst den scepter zwaaien in het Hemelsche Rijk. — Eene les van « tomanie » : een persoon die op straat u staan houdt bij den knop van uw jas, is een « streptomane • ; de heer die u doorzaagt terwijl hij uwe handen vasthoudt, is een «klypto-mane » ; de kerel die met vingeren en duimen in zijnen neus zit, is een « rhinothopomane » ; zijn gebuur die zich de vingernagelen kort bijt, is ee. «onycopagemane«.De persoon, die u aanhoudend cijfers opdient, is een « arithmomane ». De be-zoeker, die, ten uwent komende, printjes of postuurkens recht zet. is een « symetromane » ; de persoon, die zich gedurig in vitrienen of in ruiten spiegelt, is een «kaloptramane*. Eindelijk, de personen die ailes wat ze in de handen krijgen of nemen, recht naar den mond brengen, zijn « pjychalonamanen». Niet vergeten a. u. b. — Men «chrljft ons dat zekere personen, die gemakkelijk hunne schulden kunnen betalen, de deugnieterij ter hand nemen, wanneer zij weten dat hun schuldeischer in verkort van geld is, en hem aanbieden 40 of 60 p. h te betalen van wat zij moeten, tegen een kwijtbrief van het voile bedrag. Wij raden onze lezers aan die in zulk geval komen, akte te nemen van dit woeker-aanbod en bij de rechtbank de betaling van heel de rekening te vragen. Oeen enkel magistraat zal hen zulk vonnis weigeren. — Het Hopland, een der meest bezochte straten der stad, zoowel van voetgangers als van gerij van allen aard, wordt opnieuw gevloerd met allerschoonste kasseien, welke met pek worden vastgelegd. Het stadsbestuur deed goed dez* straat,welker verbreeding,millioenengekost heeft, eene evenwaardige kasseiïng te doen geven Aldus bekomt het Hopland, evenals de gelijkloo-pende Schuttershofstraat, een verjongd aanzicht.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.