Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad

2060 0
09 januari 1916
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1916, 09 Januari. Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/222r49h04v/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

I Zondag 9 Januari 1916 5 CElsrTIIEIMIElSr Tweede Jaargang Nr 8 GEILLUSTREERDE ZONDAGSGAZET Bureel : HOPLA.TSD 30, Antwerpen Abonnement : 2.50 fr. het jaar PAMILIEBLAD ^an.lcon.d.ig'irig-sri : 4e bladî., den regel 0.30 Reklaam onder de Financieele aank. » 1.00 rubriek OVER ALLES d. reg. 1,00 Begrafenisbericht 5.00 Dit nummer bestaat iZES BLADZUDEN daden eh zaken Onze Werken I. Werk der Schoeisels Het nieuw gésticht « Werk voor Schoeisels aat Jhamele Behoeftigen » heeft thans zijne inrichtin; rnsch i'1 reSel gebracht, zoodat er met de hul] --n behoeftigen kan begonnen worden. Wij" ontvan t nvan dit Werk, dat zijn zetel heeft in het « Caf Nouveau Palais de Justice», Kasteelpleinstraat, 71 ii voigenden omzendbrief, waarin het doel en d uerking worden uitgelegd. « Sinds de wereldkrijg ons geliefd Vaderland teis tert hebben « Menschlievendheid en Broederliefde ^ opgeliouden troost te verleenen aan hen di ''i Buiten de officieele Komiteiten van « Hu-lp ei Voedings welke op zulke lofbare wijze onze nood iilende bevolking helpen, zijn er nog bij zonder liefdadige instellingen welke ook het hunne willei t jdragen in deze droeve dagen. "'.Onder deze is het «Werk voor Schoeisels». Wi ttùien hulp bieden aan hen welke de hand niet dur vfD uitsteken en men schamele behoeftigen noeml ; ons doel is met de strengste bescheidenheid d toodzakelijkste schoeisels te bezorgen aan aile nood iijilenden, of hen door herstelling hunner schoeisel feaigszins bijstand te verleenen. , wij doen een beroep op de liefdadige bevolkinj in onze pogingen te steunen, 't zij : ", i<> door het storten hunner aalmoezen in onz «Blokken », welke in verschillende lokalen der sta< peplaatst zijn ; » 2° door giften in geld of natuur (gedragene o nieuwe schoeisels), welke altijd in ons lokaal kun nen besleld worden of bij verwittiging, ten huiz des schenkers door een onzer bestuurleden afgehaaL worden. j Al de voor het werk gegeven schoeisels zullei verzorgd en hersteld den behoeftigen ter hand ge «teld worden. > Gezien den ernst en de noodzakelijkheid van on werk, durven wij op uwe ondersteuning rekenei n bieden wij U inmiddels MM. bij voorbaat onze] oprechten dank. » Het bestuur is samengesteld als volgt : MM. Loc Mauw en Aug. Jossaert, voorzitters ; MM. Jos. Croc nenen Ch. Vincken, schrijvers ; Mevr. Wed. Fl. Coi !uv, schatbewaarster ; leden : Mevr. Aug. Jossaert JIM. Eug. De Rickx ; John Loridon ; Jul. Neel ; Aug Rydams ; C. Van der Velden ; Jos. Van Raemdono cri Ant. Verdonck. Het is te hopen dat de oproep mild zal bean' noord worden, opdat het lofbar© dool zou kunne: temkt worden. il Bescheidene hulp aan behoeftigei russclien de zoovele ondersteuningswerken welk de Scheldestad telt, is er een.ingericht door de dame en juîfers van den hoogen stand, en dat ten doi heeft de schamele behoeftigen op bescheidene wij2 te helpen en te steunen. Wij hebben den lijst de Weldoensters voor ons liggen en wij zien er de ni men in vermeld der dames van den adel, alsoc dezer dames wier familieleden tôt de handels e scheepvaartfirmas, en tôt financiele inrichtingen b hooren. Zij zelf bezoeken de schamele behoeftigei stellén zelf vast. wat er te kort is en helpen de tijd lijkô ongelukkigen door werk of door hulp i natuur. Wij hebben reeds meermaals de overtuiging kui nen opdoen dat het « Werk der bescheiden Hulp aa Behoettigen » zijn doel bereikt en ruim 300 familie ste\mt. lu het lokaal, waar zijn zetel is, welke echtc niet moet kenbaar gemaakt worden, ziet men he< ren, dames en j.uffers in en uitgaan, net of ze naa den winkel of markt geweest zijn, geladen met we gevulde netten, korven of zakken met eetwaren. Binnen het gebouw worden nooit namen genoemt de geholpenen krijgen een nummer de eerste mac dat zij komen en het is altijd op dit nummer d£ de hulp verder zal verleend worden. Wij zegden het hooger dat er ruim 300 familie reeds bedeeld worden ; welnu niettegenstaande d groot aantal, willen deze weldoende damen en ju fers geen hulppersoneel ; immers dit zou de besche denheid der hulpverleening wegnemen. Neen, z: zijn hetzelf die de pakken met eetwaren gereed mi ken en afgeven. Wij willen geen namen noemen van deze we doensters, die, zonder reklaam te maken, zoove< goed doen. Antwerpen is nog altijd de stad waar de liefdadif heid troont. III. Voor de Belgische krijgsgevangenen Onlangs werd door eene groep wakkere manne in het lokaal « Den Arend », Handschoenmarkt, eer maatschappij gesticht, met het doel : Hulp te ve leenen aan de Krijgsgevangene Belgische Officie] enSoldaten. Op korten tijd was het werk in uitvo ring gebracht en met het inzamelen der noodige ge den begonnen. In talrijke koffiehuizen werd doc den Kring « Leonidas » propaganda gemaakt voc zijn menschlievend en Vaderlandsch doel en h< duurde niet lang of men kon beginnen met het ve: zenden van pakken eetwaren en goederen voor d Krijgsgevangenen. Een Kunstconcert, door «Leonidas» ingericht, b< wam een ongewonen bijval, zoodat de opbrengî ?root was en de Krijgsgevangenen flink konden b< deeld worden. Men mag dus met overtuiging zeggen dat « Lec mdas » aan wiens hoofd de heer John Jespers, d pote visclihandelaar staat, benevens de heere jwliet, Emile Thys, Reynders, Deprez, Janssens, D< feux en zooveel andere ieverige mannen, ten voll aan zijne zending beantwoordt en niets verwaai ioost om de noodige gelden in te zamelen. Zoo wer onlangs nog eene hondenkoers ingericht op de Wi i riJkscheplein, welke ook een goed-overschot liet. ; Het is dus niet te veel gevraagd, dat al wie wi Dijuragen tôt leniging der Belgische Krijgsgevangc i n^n. zich tôt deze maatschappij wende, opda ^e°nidas » de zich opgelegde taak zou kûnnei wijven vervullen. Wij hebben over deze drie werken gesproken e: |zuiien ook over meer andere handelen, opdat er nie Si ver£eten worden, wat al goed in de Scheldc ■J»d verricht werd voor hen die strijden en voo die lijden. L. M. tNTWERPEN IN OORLOGStlJI XXVII 1916 heeft zich in gezet met hevigen wind ei ^egen. Dit heeft belet dat er velen van de soor in w0 !loc^urilus » in besloten kring « van het oud Vni! Hieuwe » hebben kunnen vieren. Ik heb echte ^gesteld dat er niettegenstaande de huidige toc i dnacn tocli nog van de soort « Homo diurnus fe us » « nocturnus fevus » of in platvlaamsch uil den ° nachteliJke wallebakken » gevonden wei beze vaststeilingen brachten mij natuurlijker wijz overpeinzingen. 'k Had eerst uit mijn dagelijk sche aanteekening de notas willen aanhalen die il schrijven kan voor dit week-artikel, o. a. dat di Ijaar weer gebruik is gemaakt van de post, die verle den jaar niet werkte, voor het verzenden van wen sclien en kaartjes aan 3 centiem per .goedkoopsti postzegel ; dar er veel konijnen zijn tento.ongesteld gewees aan 5 tôt 12 frank het stuk ; dat de pataten nu zeer billijk worden verkocht maar, dat de niet ondersteunde menschen, en il zelf heb de proef op de som genomen, geen aardap pelen kunnen koopen, want overal heeft men mi afgescheept met : ja « we kunnen geen — of noj geen — aardappelen van het comiteit krijgen » ; ei nu vraag ik... op welk hout te bij ten, wanneer ik bi i mijn bakker kom, die me met een lachend gezich r wijst op de kaart die in zijn winkel hangt en waar ] op staat : Plaatselijk komiteit voor Hulp en Voeding var s Borgerhout. Broodrantsoen. — Een gezin bestaande uit : i 1 persoon heeft recht op 2 1/2 kgr. brood ; 2 personen hebben recht op 4 2/3 » 3 » » 7 » 4 » » 9 1/3 » i 5 » » 11 2/3 » 6 » » 14 » , 7 » 16 1/3 » 8 » » 18 2/3 » 0 » » 21 » J 10 » ». 23 1/3 11 » » 25 2/3 » : 12 » » 28 » 1 Zôodra ik dat dan lees, preutel ik wel wat, 't i: immers onze volks-gewoonte, doch ik-trek toch af ^ en ga langs een omweg naar huis. Dan zie ik dat d< ' prij het meest, en daarna de appelen, te koop wor , den gestelcl en aan goedkoopen prijs. Wanneer il mijn liuishoudboekjes eens opensla van vorige ja r ren, dan geef ik u de verzekering dat ik verheugc 5 ben dat de prij en de appel, beiden met hun medi 3 kale krachten, nu veel gegeten worden. Dat verhoog j de volksgezondheid. Doch daar vul ik mijn veelvra gend buiksken nog niet mee, dus zie ik rond, f De harde of te wel vierkanten scheepsbeschuit die men 12 maanden geleden overal zag, heeft plaati à gemaakt voor zeeppoeders of zeepschaafsel. (He j schijnt dan toch waarheid te bevatten dat beschuil 'k becloel nu onze broze beschuit voor soepen o gehak, die eens, in vervlogen tijden hoogstens 7 1/: cent het pak kostten, met zeepschuim werden be reid om het broze te verkrijgen)... Hé... daar zie ik schoone gele citroenen en oranje J appelen en daar vijgen... doch daar kunnen we on maal ook al weer niet mee doen, dus maar wee: verder. 'k Zie nog wel veel eetbaars, doch geziei ik, oude grijze man nog al mijn tanden heb, omda • ik nooit heb gesnoept, maar ze steeds heb gebruik alleen om mijn eten goed te kauwen, wil ik miji " knouwers nog maar liever bewaren en... 'k koo] ' witten boonen à 1 fr. 10 den liter of kop. ; De regen jaagt me naar huis en het loeien de winden en de eerste dag van dit « Schrik »keljaa met mijne boonen voor eetmaal, doet mij denkei aan de ontelbare feestjes welke op dezen dag plaat hadden en waarop de koks niet genoeg handen had den, om de ontelbare gerechten en d» smadelij: bereidde spijzen op te brengen. ; w r |t Is nu een groot verschil tegen vroeger, maa 1- wij schikken ons toch in ons lot en zijn tevreden want er zijn er nog anderen dan wij die boone; i; eten ! - lari. 'H M— ~ !■! III m l karel collees Karel Collens, de over enkele jaren gestorven tee-; kenaar en schilder, bezat de gave van den illustra-tor. Hij wist wat het was~ een boek te « versierea ». 1 « Deze Kunst, is zoo lang, in ons land vooral », zegt ergens Edmond van Offel in zijn boekje : « Een stu-die oyer het werk van Karel Collens », « verwaar-: loosd, toch werden in de ia;Oste jaren pogingen aan-; gewencl om ze herop te beiireri. Bij die wolke hier I iets op dit gebied konden verrichten, was ook Karel > Collens. Hij bezat ook den zin van het decoratieve ». Wij herinneren ons zeer intéressante ontwerpen I voor meubelpapier, motieven voor friezen en voor l boekbanden van zijne hand. De hierbijgaande slak-en paddenstoelen zij* kop- of eindstukken voor drukwerken ; zij zijn allerkeurigst en geteekend 1 door iemand die het vak begrijpt. Het plaatje « De Winter » — dat in ons Kerstmis-nummer staat — verscheen in 1908 in het jaarboek van de « Scalden » en is, als décor, als verdeeling op één blad van wit en zwart, van licht en donker, in al zijnen eenvoud, een model van het « genre ». Karel Collens, alhoewel 35 jaar wanneer hij stierf, heeft weinig « gedaan ». Redelijk laat begonnen met het volgen der leergangen onzer academie, is de gave der kunst maar zeer langzaam ontwikkelcl en was het eerst rond 1897 dat hij voor de eerste maal zijne werken aan de kritiek dierf onderwerpen. in eene tentoonstelling. In 1900 kregen wij van liem te zien : het besîe, het volledigste, waarin hij het meest zijne eigenaardig-lieid uitte... Teekeningen waren het ook, vooral ka-rikaturen, vol gezonden humor en... schilderijen Zijn tafereel « Ter Bedevaart », hetwelk in ons Ko-ninklijk Modem Muséum hangt, toont ons het meest van al de werken van Karel Collens, wat hij kon en wat hij nog zou gekunnen hebben. Ailes lee-ren we er in kennen : zijn scherpen opmerkings-geest, zijn fijn gevoel, zijne eigenaardige manier van opvatting en uitvoering, zijn karakteriseerende teekening, zijne kleuren... Toen werd hij ziek en hield plots op met werken. Karel Collens had een zeer zwak gestel en na eene te groote krachtinspanning waarbij hij eene heele reeks studies, schilderijen, en teekeningen vervaar-digde, werd bij voor goed ziek. Hij vestigde zich m eene villa te Merxem en deed niets meer ; hij nam geen potlood noch penseel meer in handen. Het laatste dat hij maakte was voor de « Scalden » in 1900, en dat toèn aan prins en prinses Albert van België werd aangeboden. Het was een slotstukje ; een manneke dat de kaars uitblaast en het hoofd op de tafel legt om te... slapen... Karel Collens kortte den tijd met zijne dieren : • duiven en andere vogels, witte ratten, hond en kat te verzorgen en met groenten, ook bloemen te kwee-J ken, en hield dol veel van hunne sierlijke vormen l* en teerfijne koloratie. Op 7 October 1901 stierf de kunstvriend. Karel Collens, de veel belovende schilder, de reeds gekende boekverluchter en karikaturist, was geboren in den thans verdwenen papierwinkel der Korte Nieuwstraat vai> Sus Laerebeek, vroeger algemeen gekend. H«t. huis is bij de vergrooting van het Handelsgesticht St-Ignatius, ingenomen. xxx Wij zegden hierboven eenige woorden over de « Scalden » ; wij willen onze lezers op de hoogte brengen van het ontstaan en het leven van dezen Kring. Het was in 't jaar 1889 dat eenige jonge artisten bijeenkwamen om te trachten eene andere wending te geven aan de toen tamelijk banale Karnavalstoe-ten en andere feestuitingen in het openbaar leven. Een soort cenakel werd gevormd en gedoopt « de Scalden » (Zwevende barden van het Noorden, die met woord en beelcl de heldendaden der voorouders bezongen.) Er werden in den beginne vele gezellige avondên doorgebracht ; het ging er soms nog al hevig toe : er werd geredetwist en... geteekend ook. In lniri lokaal was een groot zwart bord aange-bracht, waarop .met krijt de « démonstration » aan-schouwelij'k gemaakt werden. Nadien traderi de « Antwerpsche Scalden » op in den door de Stad uitgeschreven stoetprijskamp, met een talrijke groep en wagen, verbeeldende « Ons voorgeslacht ». Het was een heerlijk succès, waar-mede de eerste prijs werd behaald. Benerens de kunde, tijd en moeite, legde elke Scald-artist uit zijn tesch nog eenige franks bij !... In 1895 werd eene nieuwe richting genomen : de Scalden openden in de toenmalige Verlatzaal der Xll-maandenstraat, de eerste tentoonstelling van toegepaste kunsten te Antwerpen. Te dezer gelegenheid verscneen het eerste jaarboek. Bij gebrek aan geldmiddelen was dit, thans zoo raar geworden bundeltje, zeer bescheiden ; doch de « Scalden-Uitgave », echte prachtuitgave, op zeer beperkt aantal getrokken, werd stilaan belangrij-ker. In de reeks verschenen uitgaven komen voor : kalenders, liederboeken, volksliederen, humoristische teekeningen, een feestalbum (1909), kindervertelsels dichtwerken, gel'llustreerde spreekwoorden en het \ ■ -0 album met werken van cîen talentvollen overletlen Scald Karel Collens. De Scalden leden in hunne rangen verscheidene verliezen : Dolf Kockerols, Delbeke, Van Luppen, Steenackers, Jef Swennen, enz., in voile levensjeugd-door den dood ontrukt. Victor De Meyere, de kundige conservator van het Muséum voor Folklore, schreef destijds te recht : « De studie over Karel Collens van E. van Offel » is geschreven met pieuze liefde voo» een afgestor-» vene kunstbroeder, die, hadde het lot gewfcd, een » der eersten van Vlaanderen zou geworden zijn. Die » studie is de omlijsting van een teer en schoon » inegaal, maar menschelijk steeds ontroerd men-» schenleven. Dat boekje zou ik waarachtig willen » schrijven hebben — niet omdat ik het beter zoude » gedaan hebben dan Van Offel — maar alleen om-» dat ik evenveel van Karel Collens heb gehouden. » Tôt slot zij hier bijgevoegd dat de Scalden, volop de 25e verjaringsfeesten aan het voorb^reiden waren, wanneer de wereldoorlog uitbrak en ailes stremde, ook de uitgave van het jaarboek, dat met groote belangstelling wordt te gemoet gezien ; doch uitge-stelcl is niet verloren. Hunne taak is immers nog niet volbracht ? — « De Vereeniging «De Scalden» — zooals Vic-» tor De Meyere zegde — en ieder licl in het bijzon-» der, moet mede helpen Vlaanderen groot maken. » Die grootmaking zal slechts geschieden door de . » Kunst, die alleen de zuiverste uiting van 's lands » geest wezen zal. En dit tôt voltrekking van den » tempel der gemeentelijke schoonheid, dewelke, al-» hoewel met ware koppige traagheid, door aanhou-» dende volharding langzaa,m-maar zeker zal opiiij-» zen tôt algemeen wélzijn en volksverfijning. » G. B. il 11 i VADERLANDSLIEFDE j Dp Franschman Cli Wagner hpef't in zijn bopk [- « Reohtvaardigheid » eenige beschouwingen 'i neergesohreven waaruit wij ten behoeve van , de lezers der Zondagsgazet een en ander wil-' len aanhalen. Nu de wereldoorlog in aile Eu-ropeesche rijken de vaderlandsliefde aan het order van den dag heeft gesteld, zal onderha-vig artikel zeker niet van onpas komen. Eerst en vooral, wat is vaderlandsliefde ? n Volgens Wagner's opvatting is het de ge-e meenschap met het midden waaruit wij ge-fs sproten zijn, waarin wij ons bewegen en leven. De mensch heeft zijn vaderlijk huis, i zijne familie, zijne omgeving lief en uit deze liefde ontspruit een andere, grootere, rijkere, ,t namelijk : de liefde voor zijn geboorteland. ■- Vaderlandsliefde is. dus een samenhang van e gewaarwordingen, erfelijkheden, verwant-sehappen, die ons beheerschen, ons verhef-;t' fen, en ons boven het bijzonder leven, boven i- het familieleven een ander breed, gemeen-schappelijk leven doen beseffen, waaraan wij '' allen deelnemen. Het vaderland leeft in ons , bloed, in ons gebeente, in ons zenuwstelsel, i- in onze gedachten, in onze taal ; het is met e onze persoonlijkheid om ter innigst versmol-j" ten. Het vaderland, dat is onze gezichteinder, onze hemel ; 't zijn onze velden, wouden, bergen, vlakten, rivieren, stroomen, zeëen ; 1 't zijn de graven onzer vaderen en voorvade-~ ren ; 't zijn onze geschiedenissen en overleve-, ringen ; 't is heel het erfdeel van glorie en beproeving, deugden en gebreken, krachten 1 en zwakheden, ons door vorige geslachten ' nagelaten. r Het vaderland aldus begrepen en de vaderlandsliefde, die er de levende echo van is en ■ tôt in 't diepste onzer ingewanden weer-kaatst, eischen zij de volstrekte wering van | al wat uitheemsch is ? Moet vaderlandsliefde natuur- en noodzakelijkerwijze vergezeld gaan van haat voor den vreemde ? Ziedaar i iets wat stellig dient gelooehend te worden. t Zoo min als de liefde voor onze eigene fami-* lie haat voor eens anders familie met zich voert, zoo min eischt vaderlandsliefde haat - voor een vreemd land. Integendeel, even als ■ men de herinnering aan zijn eigen vader in de grijze haren eens vreemdelings vereert en 3 door de liefde voor zijne eigene kinderen - andere vaderharten leert bevroeden, evenzoo betuigt men de liefde voor zijn eigen land met eens anders land te eerbiedigen. Alom waar deze eerbied ontbreekt, behoort men den aard der vaderlandsliefde te mistrouwen. 't Is een verdwaald en valsch begrip, dit pa-triotism dat volstrekt blind wil wezen voor ailes wat niet inheemsch is en niets dan ver-achting en dweepzucht tegenover vreemden aan den dag legt. Het chauvinism is de kari-katuur, de sehreeuwerige en twijfelachtige nabootsing van het ware patriotism. Voorgaande bewering zal ongetwijfeld te-genspraak ontmoeten. Sommige lieden aar-zelen niet het chauvinism als een grondbe-ginsel uit te roepen en omhullen het met allerlei wijsgeerige of wetenschappelijke beschouwingen ten einde hunne meening te verrechtvaardigen. Zij roemen den invloed van het chauvinism op den strijd voor het bestaan. « In dezen strijd, zeggen zij, mag men zich niet weekelijk laten maken door allerlei zachtaardige en menschlievende over-wegingen. De toekomst is aan den hardvoch-tigste, den sterkste. Waar staal en buskruit spreken, moet men zich den vijand niet voor-stellen als zijn gelijke, maar als een wild dier. » Hierop valt te antwoorden dat de strijd voor het bestaan niet denzelfden vorm heeft in aile natuurrijken en dat hetgeen wet is voor de planten en de dieren, die elkander licht, lucht en voedsel betwisten, niet van toe-passing kan wezen op het menschenrijk. Voor de menschen moet eendracht maakt machl de leus zijn. De menschen moeten zich laten leiden door solidariteitsgevoel en hieruit spruit voort dat al het kwaad, welk de mensch zijnen evennaaste aandoet, op hem zelven neerkomt. In plaats van zich te ver-heffen en te verbeteren, verkleint en bena-deelt hij zich. Wie den mensch, de familie, het vaderland belaagt, mag verzekerd zijn den terugslag zijner daad op zich zelven, zijne eigene familie, zijn eigen land te zien neerkomen. Zoo ook veroorzaakt het brutade chauvinism den dood van het beschaafde patriotism. Zie eerstgenoemd maar eens aan 't werk. Die drift, die w»estheid, welke men levendig houdt om ze tegen den vreemdeling te keeren, mengen zich in onze zeden en mis-vormen dezelve ; met dezelfde drift en woestheid behandelt men elkander onder landgenooten, b.v.b. in politieke partijtwis-ten en zoo wordt het gemeenschappelijk vaderland verdeeld en versoheurd door dien- zelfden onzuiveren gloed, waarmee men zijne verdediging wilde behartigen. Daar zijn er die, gebelgd over de afdwa-lingen van het patriotism, ditzelve onvoor-waardelijk versmaden en zichzelven als « wereldburgers » uitroepen. Hunne bedoe-ling is misschien niet slecht, doch is het geene hersenschim de menschheid te willen liefheb-ben, zonder haar lief te hebben doorheen het vaderland, evenals het hersenschimmig zou wezen het vaderland te beminnen, zonder het te beminnen doorheen de familie ? 't Is te vreezen dat de liefde tôt de menschheid maar onbepaald en koud zal blijven als zij, om zich te vernieuwen en te onderhouden, niet over gevoelens beschikt rechtstreeks geput aan een midden dat het hart nabij ligt. Wat vooral laakbaar toeschijnt, is de toepassing van het spreekwoord Ubi bene ibi palria (overal waar 't goed is, is mijn vaderland). Verdwaal-den, die zoo spreekt, gij weet niet wat ge zegt ! Gij hebt nooit een vaderland gekend ! In den buitengewonen tijd, dient wij bele-ven, klinken sommigÊ van Wagner's bewe-ringen ons wel eenigzins gewaagd toe. Ons oordeel is verduisterd en vervalscht door de driften, welke de oorlog ontketend heeft. Doch laat eens de vrede hersteld, de kalmte en het gezond verstand teruggekeerd zijn, dan zal men het werk van den Franschen schrijver hoogschatten en waardeeren als de uiting van een der beschaafdste en edelstden-kende geesten dezer eeuw. En dan zouden wij dit werk in ieders handen w.illen zien opdat de volkeren, gelouterd worden door dit evangelie van goedheid en naastenliefde. H. over alles Voor de pensioenkassen. — De Alge-meene Bestuurder der Spaar- en Lijfrentkas onder svaarborg van den Staat bericht de pensioenkassen •lie in de maand December 1915 de jaarlijksche storting niet konden doen. dat zij bij uitzoï.diring in Januari 1916 tôt die verrichtingen mogen overgaan. Hij yoegt er bij : « De storting kan geschieden « hetzij door tusschenkomst der Nationale -Bank « van België, hetzij rechtstreeks in de Middenkas * te Brussel. " Voor haar gemak kunnen de pensioenkassen » die zulks verlangen een postmandaat der Alge-« meene Spaar- en Lijfrentkas doen uitgeven ten « beloope der som welke zij in geldspeciën zouden - te storten hebben, en de bordereelen rechtstreeks « alsdan sturen, te gelijk met de stukken welke « noodig zijn om de gelden welke voorloopig in de » Spaarkas berusten op de Lijfrentkas over te « boeken. » — Goed gavonden is het middel om goed-koope levensmiddelen aan zijne medoburgers te verschaffen. dat de burgemeester eener kleine stad in praktijk heeft gebracht. Wekelijks wordt op kosten der stad aan aile hoeken der straten een lijst aangeplakt, vermeldende de adressen der han-delaars en winkeliers, die het goedkoopst hunne waren afzetten. — Dat de Belgische artisten heel de wereld door gewaardeerd worden getuigt weeral de benoe-ming van den heer Désiré Piller, oud-leerling van de CoDservatoriums van Brussel en Luik, tôt bestuurder der muziekschool gehecht aan The Jesuits' High Scfiool « te New Orléans. — Dinsdag P Januari 1891 had in het aarts-bisschoppelijk College St-Jan Berchmans, een ge-weldige brand plaats. Omtrept de halve bevolking der stad stroomde naar de Meir voor het gebouw ; het vuur dat door het pompierskorps gablucht werd, had overgroote schade veroorzaakt. — Te Dordrecht is eene tentoonstelliog der werken van Roland Lazy geopend, een der meest bekende kunstschilders der Nedorlandsche School. Hij werd geboren te Berchem en volbracht zijne kunststudies aan de Kon. Academie van Antwerpen. — De heer Wilson, président der Vereenigde Staten, is met Mevr. Goult, in stilte getrouwd. Er zijn een ontelbaar aantal telegrammen van geluk-wenschen naar den président gezonden. — peter Baker, een Engeisch soldaat, welke aan het front gewond werd en in Frankrijk stierf, was een der grootste strijders ; Hij had blootvoets eene lengte van 2m 05. Hij was in 'tb^rgerlijk leven huisschilder en gebruikte daartoe bijna nooit eene ladder. — Bij eene verkooping van schilderijen, welke te Amsterdam plaats greep, werden verscheidene doeken van Belgische kunstenaars aan tamelijk hooge sommen verkocht. Een werk van Van der Ouderaa, onzen over omtrent een jaar ge-storven Antwerpschen meester, ging ruim 4000 gulden ; een Rommer 1600 gulden ; een Delsaux, 3000 gulden. Het binnenzicht eeener kerk, van Bosboom, ging 17.000 gulden. — Wij vernemen dat er aanvragen aan het college van Burgemeester en Schepenen gezonden zijn om toelating te bekomen tôt heropbouwing van eenige vernietigde lumen der Kammenstraat. Zou het bij geval nu de gelegenheid niet zijn om aan do Everdijstraat een ruimeren inkoom te geven langs de Kammenstraat, waar ze het smalste is ? r s j _

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad behorende tot de categorie Liberale pers. Uitgegeven in Antwerpen van 1914 tot 1916.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes