Nu m mer 3. Februari 1917 HOUDT U FIER HOUDT U REIN ZEDELIJK VOLK GROOT VOLK HEMIXEM = REETH i E. H. I)E WIT, Krijgsaalmoezenier, A. C. A. Sainte-Adresse. Opsteleers : s f D1' Ch. Yan Nuffel, Krijgsdokter, L 275, oc B. Brieven van huis « Er zijn ook nog van die slechte vrouwen, die met die (duitschers) mannen medeloopen. » Moet ik n vragen, Vrienden, wat ge denkt over die wanschepsels. Ik wâlg er zelfs van om hunnen waren naam, die hun zoowel past, uit te spreken, of om hem hier onder uwe oogen te brengen. Wat 'g er over denkt ? Wel, 't zelfde als ik voorzeker : dat liet rottig gedoen is, hetwelk, zooals al van zijne soort, vergelijking van den rotten appel, — bederft wat er mede in Sàttttrkitig komt. « Ge moet niel viagen, wclke het zijn. Die dat in tijd van vrede deden, die zijn het nu nog. » Goed geslagen ! Ziet, dat deed me deugd als ik dat las. En u, vrienden ? Deugd, omdat ze niet gebeterd waren ? Allo dan, dat volkske zieh beteren ! Ik heb er geen oogenblik op betrouwd. Wat scheelt het hun, dat hun vader-land strijdt om leven of dood ; wat bekomme-ren zij ?ich om het lijden — missehien de dood — van vrienden en bloedverwanten ! Hebben zij nog wel een hart ? Wat, geven zij er om, dat degenen, aan wien zij zich prijs geven, onze grootste vijanden zijn, die 's an-derendaags missehien naar 'L front gestuurd worden tegen u, hunne medeburgers, dat ze eerloos, verraders werk verrichten, wat zouden zij er om geven ! Hebben zij nog 't minste eeregevoel '? Een hart ! In tijd van vrede hebben ze wel geen medelijden met de vrouwen en de arme schaapkens van kinderen van degene die ze 't verderf storten, die lokvogels ! Eergevoel ! Wat eergevoel heeft een verken, dat zijn genot vindt in 't ploeteren in de vuilnis. Wat doen zij! 't Deed mij deugd, omdat ik weet, zeker ben, dat ge nu gerust zij t. 't Is voor u. Welja, -ik heb al gehoord, dat ge u soms afvroegt, of uwe vrouw, uwe geliefde, uw zusters, u trouw ble-ven, zich deftig hielden. Vrienden, bant die gedachten uit uwen kop, gelooft niet wat men u geheimzig" komt ver-tellen over 't slecht gedrag onzer vrouwen in België. Er zijn er, die 't u hardop durven zeg-|j gen: Slaat die lafaards vlak in 't gezicht. 't Zijn lafaards zeker ! en 't bewijs ? Ziet maar na wat ze zelf doen. « Er zijn slechte vrouwen : die dat in tijd van vrede deden die doen dat nu nog. » Eh wel, vrienden, tzijn verfoeilijke schepsels. We zullen weten, wat wij er mede te doen hebben, als we terug komen in Hemixem ! Ze knnnen dan ook maar met «die» mannen medeloopen. We schoppen ze 't dorp uit. « Beste man, vergeet toch uw beste vrouwtje niet, dat u zoo geerne ziet, zoo om u lijdt ! ;>rts1 toch goed op. » Hoe dikwijls hebben we al niet gezegd : we wisten niet hoe gelukkig we waren in ons ldein België ! Dat is waar, vrienden. Maar ik ben zeker dat ge ook niet wist, hoe lief ge uwe ouders, zusters en broeders, uwe vrouw en kinderen, uwe geliefde hadt. Neen dat wist ge niet. Dat heeft de oorlog, de lange verwijdering u geleerd. Ge wist het niet, maar tocli bemindet gij ze vroeger ook. Maar uw alledaagsch leven in hun bijzijn deed het u niet voelen. Verstaat ge nu hun gedurig herhaald schrij-ven : «O, indien we dat geluk mochten hebben u weder te zien, dan zou al het doorstane leed gauw vergeten zijn. » 't Is zoo gemeemd ! « Past toch op ! » Kort, maar goed ! Iedereen vat waar ze heen willen. Ge hebt daar juist zelf « die » vrouwen ge-oordeeld : 't is ai rottigheid. En weest zeker dat g'er bedorven, ik zal 't maar vlak af zeggen, rot, van terug komt. Ah ! mocht ik spreken, vrienden. Ik zou u voorbeelden kunnen aan-halen ! ïe laat beklaagd, hoor ! Gij eischt, en te recht, van uwe vrouw of geliefde dat ze u trouw blijft. .Ta maar, en gij dan '? uwe vrouw, uwe geliefde heeft evenveel rechten op u als gij op ben. Doch laat ons van rechten en pliehten tegen-over elkander niet spreken : als 't daar enkel

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.