Nu m mer 18. MET TGELATIN G DER MILITAIRE 0Y.EKHEI1 Febrnari 1918. HEREnZHALS UJorOc uerôpreio en verzor?ôen aan ôJ oe sûlômen u&nbet hanton illLiUlBIorlcS ùieiuin ôDrea QDoeuen ûoor t)p EUSMJIIBâflS ^rmoezenier"JnuaIiederile S^Dreôse en E. FI. EYCIQIAXS, Aalmoezkxier, I) 15, 2° Bat. Aan onze Vrienden. Weer zijn de adressen veranderd! Wij verzoeken onze vrienden ons zoo s])oedig mogelijk hun nienw adres le laien geworden. Dan kuijnen we regel-matig Herentlials doen geworden en vol-doenîng geven aan hen die ons zoo dikwijls bel eene of lie! andere adres vragen, Vrienden, aansionds aan 'i werk, zooniet zoudt ge '! kunnen vergelen ! o o Eerst gedaan... en dan gedacht.,. Eens tocli koml de blijde, zalige dag dat de driekleur aan onze huizen zal wapperen, dat de beiaard het blijde triomllied over de jniehende Herenthalsenaren en de binnenstroomende soldaten zal heenzenden... Eens toch komt de dag, de lang verwachte dag dat we onze lieve stad intreden, bemorst met het slijk van den Yzer, raaar het hoofd gekroond met de roemrijke lanweren van den i zegepraal. Eens komt de dag, vader, dat uwe lieve kleintjes zich om itwen liais zullen werpen, dat ze door hunné zoete streelingen u het lang en bange leed zullen doen vergeten, en dat gij zelf, vader, tranen zult storten van zalig ge-not en innig geluk... Eens komt de dag, pian en eclitgenoote, die gij uwe vrouw zult omarmen en eene heete kus zult neerdrukken op haar die n zoolang met vasten trouw en onvermoeibaar geduld verwachtte... de dag dat ge de moeder van uwe kinderen aan het hart zult drukken... Eens komt de dag, zoon, de blijde dag, dat ge in u\v dorpje vader en moeder zult weerzein, vader zal u zoo minnelijk toeroepen : dag zoon ! en moeder zal met den boerd van den voor-seliot een traan wegvagen, een Ira an van geluk en geen woorden vinden, om haren grooten lieveling, den soldant \ ;in den Yzer, te verwel-j komnien ! Eens komt de dag, jongen, tlaL ge in uw si i i dorpje weerkeert, en dat eene doehter uwe • verloolde met kloppend en jagend harte, ja, van lioop... van vrees... u zal verwaehten ! Eens komt de dag jongen, dal ge op 'i onde kerkhof zult gaan neerknielen, op "t onde kerk-liof van uw dorp. Vader zal u, met de tranen in d'oogen, het lio.uten kruis wi jzen waarontler moeder rust... moeder die naar den hemel ging... zonder haar zoon... moeder wier laatste gedaelit voor u was! Eei|s koml de dag der verîossing... de dag van het bli jde wederzien ! () zaligheid ! O, beste jongens, wilt ge dat dit heuehelijk oogenhlik voor u volledig geluk, of voliedigen iroost meebrenge, wilt ge dat de blauwe hemel van uw heil door geen enkel wolkje worde be-vlekt... wilt ge uw hart voelen kloppen van on-begrensd heil en van zalig genot... zonder wee... zonder wroeging!... Blijl't dan steeds waardig van diegene die ge eens moet weervinden... traeht dan op dit oogenhlik van het weerzien niet te moeten blozen over uw verledene... 't ware een wee dat uw geluk zou bedervt n ! (îij deedl uw plieht als dappere soldaat; mis-seliien prijkt op uwe borst het eereteeken der dapperen... Maar volbraeht ge ook uwe pliehten van vader, van eclitgenoote, van zoon, van ehrislen ?

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.