Nu m mer 17. MET TOELATING DER MILITAIREOVERHEID Juni 1918. KEZ RESIDEBLOEMRED WÛRCrô V/ERSPREI&£17 VERZArZft£f7 flfiR PiL M: SOLDER &ER KAI25nrZë> ^E£RS"Êi7nûû^SSRCtSS.B (ioèfKonmiandant Graaf. de RENESSE, Mission Belge au G. Q. G. Iîritannic|li^c. Adresveràndering«n en mededeelingen te zendcn aàn F. BEULLEKEXS, I. M. I. ()., S<jpi lé-Adresse. —maiemmmwrf im«k»eg3ae3»»rfc« .iiamaw^amwmwaansagcaraograbt^aroabaamk-aaka^ajbmezmbai.w!xuwgbrbres53igsjabgaiauhfysreras»m3tfdmmkoh!^j^»&>jj^wia^«g^gsg^^ Moedcr. Hebt gij nooit in 't grootë Lônden uw ver-lofiijd doorgelfracht en zijn kunstniuseums bezoeht met zijne meesterdoeken ? In een dezer zalen, in een verlaten hoek, hangt er daar een onde schilderij. De meester van 't penseel, in zijnen ouden dag wellicht, droeg in zijn hoold nog hel begeesterenil minnebeeld dat ieder onzer meedraagt tôt op den bo.ord van 't graf. 't Zat hem daar zoo vast en zôô diep in dien kunstenaàrskop gehonwen en in dat kunstenaarshart gebrand, dat zi jn hand, alvorens voor eenwig 't penseel te ruste le leggen, de kroon wilde zetten op een Verdienstelijke levensbaan en 't porte t maalde van zijn Moedcr. Een schôon-oud moe-derken, met in die oogen, die goedige oogen, den kommervollen moederblik, op die magere wangen den stempel der jaren en orn hare klenrlooze lippen een blijden moederlach. Op de l)riiine omlijsting van het meesterstuk schreef de kunstenaar de volgende woorden : « Eene moeder » 't Is eene wondërbare zaak ; andere mensçhen kunnen n liefhebben, n\v moeder alleen kan uw harte verstaan ; zij werktvooru, zi j bewaakt u, bemint u, vergeeft al wat gij doet ; en 't eenige leed dat z' u doen kan is : sterven en u verlaten. Och die Moeder ! ... 'h Heb u gezien, na 't karig avondeten, als de makkers 't modder van hun schoenen schrabten en naar 't naburig dorp togen om een glas hier en een handvol soldaten-genot. Oij gingt niet mee naar 't dorp ; maar stil-droo- i fmerig zag ik n wegsluipen aehler de groene liaag van uw kantonnement. En daar zat ge toen, met uw brief in uw hand en uw hart in uwe oogen. Och ! 'k zal de tranen niel telien die biggelden langs uwe wangen, noch traehten 't bitterzoet 't ontleden van "t geen uwe oogen weenden. 'k Laat u liever alleen daar, alleen met u en uw moeders harte. Iioe dikwijls hebt gij toen dien brief aan uwe brandende lippen gedrukt, gelezen, herlezen en bevochtigd met uwe tranen C? Want in stilte hebt gij toen geweend. Was 't van liefde dat gij weendet, om 't leed dat moeder uitstaan moet, om 't lange afscheid en 't gevaarvol leven van haar zoon. En hebt ge het toen zoo wel gevoeld dat zonen bij moeder zouden moeten zijn als moederoogen vochtig worden ? Of was er misschien eene inwendige stem die g'onderdrukken wildet en die spijts uw geweld, niet zwijgen wil ? Ziet ge daar misschien uwe Moeder vôôr u staan, een bewaar-engel gelijk, die bidt met opene armen om bescherming voor haar kind. En die laatste moederwoorden op dat blanke stuk papier : Besle zoon, we troosten ons en houden goeden moed, en bidden veel voor u opdat gij weldra weer zoudt keeren zooals wij u vertrokken zagen. Zijn zij het die u trefferi ? Hebt gij misschien — o d'oorlog brengt dat ailes mee — aan uwe jonge driften lossen tengel gelaten, en zijt gij mee gevaren in den stroom van laag genol en vermaak dat u niet eigen was en u niet eigen worden mag, maar waar bedorvene makkers u hebben ingedreven ? Gij wildet ook met

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.