Het Sint Herman-Jozefsblaadje voor de katholieke Vlaamsche jeugd

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

3e JAARGANG Bijlage aan «Averbode's Weekblad» 2 Augustus NUMMBR 31 rIET Vœr de kotbolick^ PRAATJES VAN HEEROOM. Bîdden vôôr het eten. Waar ik het onlangs gelezen heb, herinner ik me niet zoo juist meer. Maar toen ik het las, heeft het me diep getroffen, en daarom wil ik u naver-tellen wat eeri eerbiedwaardige grijsaard van zoowat 80 jaren uit zijn eigen jeugd vertelde : Ik was — aldus ongeveer de oude man — nog pas een knaap van een jaar drie-vier, toen ik op zekeren morgen de eet-kamer binnenliep, mij op een stoel liet vallen en zonder veel fatsoen riep : « Grootje, ik heb honger en wil eten ! » Grootmoeder was een zacht mensch. Zij antwoordde dan 00k : « Als Fransje eerst bidt, dan krijgt hij te eten. » Maar ik ver-stond het zôô niet. « Neen, grootmoe, mopperae ik, ik wil eerst eten, en dan zal ik bidden. » Maar nu verstond 00k grootmoeder het weer zôô niet, en zij bleef vriendelijk aanhouden : « Eerst uw gebedje tôt O. L. Heer, dan krijgt ge wat te eten, » Ik begon boos te worden, trappelde van ongeduld, sloeg de vuistjes op tafel en riep al schreeuwend : « Ik wil niet eerst bidden, maar eerst eten ! » Op mijn ge-schreeuw kwam moeder toegeloopen, en zij «s. vroeg, wat er scheelde : « Waarom huilt die jongen toch zoo ? » Grootje vertelde aan moeder wat voor een spektakel ik maakte, omdat zij mij geen eten gaf, voor-aleer ik gebeden had. En toen gebeuide er iets, wat ik heelemaal niet verwaclit had. Moeder bukte zich almeteens, trok haar pantoftel uit en gaf me daarmee op mijn zitvlakje zoo'11 pak slaag, dat ik nog huiver, als 'k er aan denk. Toen wees ze me streng naar tafel : « En nu, vlug wat, hoor ! Ge doet wat grootmoeder zegt, of ge krijgt gêên eten ! » Onmiddellijk begon ik mijn Onze-Vader te lezen, en nog wel luidop, van louter verbauwereerdheid. En sindsdien heb ik nooit meer het bidden vôôr het eten verzuimd, en 'k ben moeder zaliger nu nog dankbaar voor de gevoelige les, welke zij mij eens gege'ven heeft. Dat vertelde de goede ouderling. Veel hoef ik hier niet aan toe te voegen. Alleen wil ik dit zeggen : dat de moeder van Fransje, mijns inziens, het juiste mid-del heeft aangewend om dat koppig ding rede te doen verstaan. Ik hoop dan 00k, dat gij, kind, zulk een les nooit zult verdienen, maar er een vasten regel van maakt steeds te bidden vôôr en na het eten. Heeroom. i <sr% —

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.