Het Sint Herman-Jozefsblaadje voor de katholieke Vlaamsche jeugd

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

3e JAAROANO Bijlaçe aan « Averbode's Weekbîad» 21 Juni NUMMER 25 Vœrdekatbolîeke vlaaiDsèeleugd PRAATJES VAN HEEROOM. Is ondank 's werelds loon? Er was eens een boer, die op zijn akker werkte, en terwijl hij aan 't akkeren was, lag hem almeteens een groote steen in den weg. Hij raapte hem op, en daar kwam een slang te voorschijn gekro-pen, die onder den steen geklemd had ge-legen. Dadelijk voer zij op haar redder aan en wilde hem om 't leven brengen, onder voorwendsel dat ondank 's werelds loon is. Maar de boer beweerde het tegendeel en hield staande, dat dank 's werelds loon is. Op den duur kwamen zij overeen, drie meeningen daarover te vragen, en als alle-man zei, dat ondank 's werelds loon is, dan stond het de slang vrij, den boer te dooden. Terwijl zij nog afspraken, kwam er daar een oud paard aangehinkt. Het had zijn meester jaren lang gediend en was nu door hem verstooten, en het zei, dat ondank 's werelds loon is. Een poosje later kwam een oude blinde hond langs denzelfden weg : die was ook door zijn meester weg-gejaagd geworden en zei ook, dat ondank 's werelds loon is. Reeds begon de slang te jubelen, toen daar nu een vos kwam. Ook hem vroeg men zijn meening, of dank dan wel ondank 's werelds loon is, en Reintje zei, dat zulks van de omstandigheden af-hing. Zou hij kunnen oordeelen, of de slang hier in dit geval den boer dank schuldig was, dan moest zij nog eens onder den steen kruipen, dien de boer van haar afgewenteld had. Daar had de slang niets tegen. Maar niet zoodra lag zij weer onder den steen, of de boer en de vos drukten haar onvërwijld met den steen den kop in. De boer was natuurlijk ten zeerste ver-heugd over zijn redding : hij had nooit gedacht, zoo goedkoop en gemakkelijk van de venijnige slang af te komen. Hij dankte den vos — op z'n Fransch — duizendmaal en nog, en zei hem, dat hij gerust een belooning mocht vragen. Reintje liet het zich geen tweemaal zeg-gen. « Nu dan, sprak hij, laat mij dan eens op uw hoenderhof komen en daar aan eenige kippen en ganzen mijn buikske vol eten. » De boer vond dit heel goed, en de vos mocht komen. Het staartje van dit volksvertelsel krijgt ge in een volgend nummer, en dan knocp ik er nog een staartje bij. Goeden morgen, allemaal ! R prpnoAr

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.