Het Sint Herman-Jozefsblaadje voor de katholieke Vlaamsche jeugd

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Vœrdekatholieke vLaamsèejeugd Praatjes van Heecoom Nieuwsgierigheid. — I. k T T Tas eigenlijk van plan geweest yy jullie vandaag eens een preekji te houden over de « kurieuzi neusjes », maar 't mag niet elke week eei preekje zijn, hé? En daarom vertelikjul lie liever eens een heel raar sprookje. Er was eens een schooister, en die prut telde maar altijd tegen Onze-Lieve-Heer Die was de schuld van al haar ellende, ze ze, want Hij had heur nog nooit de kan: gegeven om gelukkig te worden, en zij wai loch net zoo goed als andere menschen... Op zekeren dag nu vond zij een mai langs den weg zitten, met een toegebondei zak naast hem. Die man was niemand an ders dan Onze-Lieve-Heer zelf, maar d< bedelares wist dat niet. — « Zit gij hier wat uit te rusten ? i vroeg zij. — « Neen, ik wacht op iemand; die dei zak voor mij wil wegdragen, » antwoordd< de man. — « Nu, wat moet er mee gedaan ? i vroeg zij weer. — « Die zak moet de zee in ! » zei hij — « Anders niks? Wel, de zee is hie dichtbij. Voor een deftig loon zult ge gauv iemand vinden. » — «Ta, maar er is een moeiliikheid. Di< het doet, moet iemand zijn, waarop men kan betrouwen. De zak mag ond'îrweg in geen geval opengedaan worden. » — « Anders niks ? Wel, wat geeft ge voor den dienst ? » — « Als de zak ongeopend in zee raakt, dan zal ik zorgen, dat het den drager zijn leven lang goed gaat. » De bedelares probeerde den zak eens op te tillen. Hij was zoo licht, dat een kind hem dragen lcon. — « Als 't alzoo is, zei zij, dan neem ik het aan : ik zal den zak naar de zee brengen. » — « Goed. Maar mag ik er staat op maken, dat gij den zak niet losbindt ? Dat moet ge me eerst stellig beloven. » — «Wel, dat beloof ik u!... Waarom zou ik hem ook openmaken ? Het gaat mij immers niet aan, v/at er in zit.... Wees gerust : ik laat den zak stellig toe !... » — « Het ware anders heel erg, zei de man. Het ergste nog voor u ! Want de straf zou even groot zijn als het loon. » — « Toe, wees maar gerust en betrouw op mij ! » En nadat zij nog afgesproken hadden, waar de man ze weer zou vinden, trok de schooister naar de kust toe. (Zal de vrouvv den zak opendoen ? Of zui zij hem toe laten ? — Ei,'jullie zijt danig nieuwsgierig, en da's een leelijk gebrek, hoor ! Zoodus, tôt toekomende week.) HEEROOM. 3e JAARGANG Bïjlage aan « Averbode's Weekblad'> 25 Januari NUMMER 4

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.