HET TOONEEL , , , ^ Beheer en Redactie : VIeminckxstraat, 15, Antwerpen 4 . lste Jaarsransr. Nr 20 ... 1 April 1916 a & Annoncenbureel open aile werkdagen van 9 tôt 1 en van 3 tôt 5 uur (Torenuur) N FRAINS VAN DYCK Leider van de " Nieuwe Orkestvereeniging " , Koninklijke Nederlandsche Schouwburg Niemand zal betwisten dat het bestuur vai ons Vlaamsch tooneel voor afwisseling zorgi Na de vertooningen van Heyermans's Zt vende Gebod, na Het Meisje van Arles, he zoo treffend lyrisch drama van Daudet, waai voor Bizet zijn onsterfelijke partituur schreei het groot spektakelstuk Het Teeken des Kru, ses van Wilson Barrett, dat, in zijn aard, we een van de beste is, die we hier te zien krc gen. Wij zullen de literarische waarde van he stuk .niet bespreken, en enkel zeggen dat he heel sceniek is; daarbij is het een waar fee£ voor1 het oog, die herinnering aan het oud Rome met zijn heerlijke paleizen en ziji prachtige kostumen. De bijzonderste passages van hèt dram zijn onderlijnd door eene lieve muziek. *** Het Teeken des Kruises werd hier, in h( jaar 1897, onder het bestur van Frans Va Doeselaer gecreeerd, met de volgende beze ting: Nero (Hr Van Keer); Marcus-Superbus (H J. Dilis); Tigellinus (Hr P. Janssens); Licint (Hr L. Bertrijn); Glabrio (Hr H. Laroche); Ff vius (Hr A. Van Cauter); Poppea (Mevr. Len mens-Beersmans); Mercia (Mej. E. Jonkers Bérénice (Mevr. M. Verstraete); Stephani; (Mevr. Bertrijn); Ancaria (Mevr. M. Dili: Beersmans); Dacia (Mevr. Verstraete-Driei sens). In 1910 werd het hernomen, onder de d rectie van heeren de Lattin en Van Laer, e was de rolverdeeling als volgt: Nero (Hr B. Ruysbroek); Marcus (J. Dilis Tigellinus (Hr L. Bertrijn); Licinius (Hr / Van Attenhoven); Metellus, (F. Meijers); V turius, (Hr J. Van Pelt); Glabrio (K. Va Rijn); Favius (Hr M. Noterman); Poppe (Mevr. M. Verstraete); Mercia (Mev. H. Be v trijn); Berenice (Mevr. Magda Janssens); St phanus (Mevr. A. Verbeeck); Dacia (Mev. I Noterman); Ancaria (E. Daniels). Over een viertal jaren werd in het Hippi droompaleis door het gezelschap van H. Ces; Van Gauwenberghe, eene reeks vertooninge van Het Teeken des Kruises gegeven. De bi zonderste vertolkers waren dan: Heer Spree (Marcus Superbus); Hr J. Va Pelt (Tigelinus), hr Piet Jans (Licinius); F J. Gysch (Glabrio) ;Mev.De Vreker-Verschuu (Poppea); Mevr. Spree (Mercia); Mev. Res VI i Venus (Ancaria); Mej. Van Harneveldt (Dacia).•** Met het beperkt personeel waarover onzen s< schouwburg beschikt, kon het wel eenigszins n gewaagd voorkomen zulk ingewikkeld werk j als Het Teeken des Kruises aan te durven. Zeggen wij maar aanstonds dat de proef noch- b thans schitterend gelukt is. ' K D De vertolking valt onvoorwaardelijk te lo- II JY , ven. it z< ^ Noemen we in de eerste plaats heer G.Cau- wenberg — een pracht van een Marcus Su- g i perbus, — hij speelde zijne zware roi, tôt n het laatste toe, met een hartstocht, een inacht- s a neming der nuances, die ieders bewondering ^ afdwongen; hij bekwam dan ook het leeu- wenaandeel van het succès. g Naast hem vermelden wij Mevrouw Ber- v trijn om haar merkwaardige uitbeelding van v :t Mercia, de jonge Christin. Zij speelde met ® n gloed en overtuiging en lokte dan ook telkens fc- een welverdiend applaus uit. a Van Mevrouw Dilis-Beersmans mogen we f r zonder overdrijving zeggen dat ze overheer- t< s liik was als Berenice. Wat 'n schoon wellui- 2 i- dend orgaan, wat 'n voortreffelijkheid in ge-î- barenspel. ); Piet Janssens deed weer eens een der me- L s nigvfldige zijden bewonderen van zijn veel- g 3- zijdig talent. Glabrio, de onverbeterlijke ^ 3- dronkaard, die het léven immer langs de goede zij de inziet, en waarvan de scherts toch c i- veel waarheid bevat, werd door hem heel \ n geestig weergegeven. r Afè Tigelinus bewees heer Louis Bertrijn 1 ); dat hij, zelf buiten zijn genre, immer de l. voortreffelijke acteur blijft die we kennen. x 1- Het sluw karakter van den hoveling werd j n door hem met veel waarheid geschetst. a Nero — de bloeddorstige onmensch, in aan- c r- bidding voor zichzelven, — werd door heer ^ 2- B. Ruysbroeck heel goed vertolkt. j 5. Mevr. Van de Velde was eene beeldschoone Poppea, zij was eene oprecht vorstelijke ver- i > schijning en droeg met veel statigheid het j ir keizerlijke gewaad. n Licinius vond in heer R. Van de Putte een { j- goed vertolker; hij was daarenboven flink ge- typeerd. De wreede kop, die hij zich ge- > n maakt had, deed ons aan Druoon Antigoon 1 [r denken! r; Het spel van Mejuffer Marg. Bertrijn, in ;y Stephanus, viel zeer te prijzen, de scène der j marteling gaf haar de gelegenheid de toe-schouwers diep te ontroeren. De oude Favius werd door heer G. Herey-gers uitgebeeld met de noodige soberheid; in het tooneel der Groeve was hij prachtig. j Mevr. Noterman en Hens, als Dacia en Zo-! nia waren op de hoogte hunner taak. Aan Mejuffer I. Vervoort was de roi van Ancaria toevertrouwd; zij tzong heel lief en speelde met veel losheid. Enkel in haar duo met Philodemus — in het derde bedrijf, — geraakte zij, bu;ten haar schuld weliswaar, van streek. De heeren F. Thees (Viturius), J. Schmitz . (Philodemus), J. De Groodt (Strabo), R. An-genot (Servilius), F. Van Gool (Titus), M. Peeters (Melos), Mevr. Thees (Julia), Mevr. Van den Eynde (Cyrène), Mevr. Robyns (Ca-tia) vervulden heel gewetensvol hunne on-derscheidene rollen, en brachten het hunne bij om een voortreffelijk ensemble te vormen: Koor en orkest, onder de kundige leiding van heer Karel Gandael, waren zeer goed. De figuratie was heel goed gestyleerd; de regie verdient een pluimpje om het zeer de-gelijk werk dat ze leverde. De kostumen waren bijzonder goed ver-zorgd, de toiletten van Mevr. Dilis-Beersmans en van Mevr. Van de Velde werden opge-merkt om hun pracht. De décors — die van het eerste bedrijf, van het derde (le en 3e tafereel) en van het vierde (2e tafereel) vooral, — maakten sen-satie.Een woord van lof aan de machinisten. Al de veranderingen van schermeyi gebeurden j londer de minste hapering op den kortst 1 ;y;p-iuken tijd; de paleizen rezen, als bij too- •.Hèt succès bleef niet achterwege, na elk bedrijf werd en drie, viermaal gehaald, het was oververdiend. En nu wfinschen we, van harte, aan den heer Louis Bertrijn, en aan zijn verdienste-lijk gezelschap eene lange reeks vruchtbare vertooningen van Het Teeken des Kruises. INDRUKKEN VAN EEN DWARSKIJKER Een Zondagavondvertooning van een ge-i schiedkundig draakje in het bereik van alle-5 mansverstand. De geschiedenis wordt wel eens meer ge-weld aangedaan, en al de elementen tôt ver-• teedering der menigte zijn kwistig bijeenge-bracht in deze tafereelen van Het Teeken des Kruises. Al de patronagies van Antwerpen leveren minder gunstige propagandamiddelen dan deze opvoeringen! Glabrio die de wijn te lief heeft en een goedhartig man is schijnt ons de eenige t mensch in het gezelschap der overdreven . slechte, Romeinsche maatschappij en de al te sympathieke martelaars voor het nieuw ge-5 loof. Een nieuw *geloof werd nooit uitsluitend gediend door edele zielen! De slaven uit Rome - volgden niet allen zoo belangloos de predikers i van lijdelijk verzet. Maar het nieuwe trekl j eerst de misdeelden en sukkels aan die iets te winnen hebben bij verandering. s Was het 'Romeinsche leven wel zoo ont-aard omdat de meesters en de César in ver e fijnde buitensporigheden uitspannmg zoch-ten?Goed en kwaad krijgt in dev vereenvoudigde geschiedenis een grooten, een ontzettenden groei. Wat Ohnet vertegenwoordigt tegenover hei - leven der Fransche maatschappij in de ne - gentiende eeuw, vertegenwoordigt dit brokjt e dramatiek tegenover de werkelijke geschiede □ nis. j Het geloof van Marcus Superbus is gebouwc k op zijn verlangen naar een vrouw, naar eer J verrukte vrouw die opgaat in haar verlanger naar het leven hiernamaals. En de liefde i: n niet altijd een rots! In de warme zaal hing een reuk van men " schen en snoeperijen, soms ,sloeg een waln van wierook in, waardoor aan de kerk her d innerd werd. Toen de kleine Stefanus op het rad gebon den, zijn onmenschelijke pijn uitjammerde ging onder het publiek een «chut»,op waa: dames van ontzetting iets in een verkeerc keelgat kregen. e De klingelde wapens, de ontroerende kerk muziek, de wreedheid van Tigelinus, d< >t valschheid van Licinius, de vrouwelijke ja loerschheid van keizerin Popea en der verlief de Bérénice, het machtig fanatisme ziedaar d n elementen van dit spel met groote gebaren î- Het dankbaar publiek gaf bewijzen vai waardeering.Het oordeel der menigte is steed n van belang voor den wijsgeer en den humo rist. Spijtig dat hier indrukken uit den enge lenbak moeten ontbreken! n — Zoo zijn er niet veel, zuchtte in miji ir nabijheid een jonge, kwijnende dame. — Zoo heeft ons Marie ook gedaan, ver-zekerde een kauwende dame tôt haar vrien-din, hij wou eerst niet vqor de kerk trouwen en toen zond zij hem wandelen, maar hij kwam met zijnen steert tusschen zijn beenen terug, en bakte platte bloodjes en dan zijn ze samen getrouwd in St-Jacobskerk. — Dat spreekt van zelf, Madammeken, 'n vrouw moet maar kop houden, als zij het serieus meenen loopen zij toch achter 't meis-ken... Maar 't is toch een schoon stuk- — Van eigens, en ge kunt het zoo verstaan zonder uitleg... toe pak nog een «pralinne-ken».— En wat volk, Madammeken!... Ik zit gaarne tusschen veel menschen. — Ja een schoon stuk en een leege zaal beteekent ook niks. — Je vais relire Chateaubriand!... Le Génie du Christianisme, zuchtte luidop een magêren apotheker, een rationalist, die tegenwoordig geen kerkelijke plechtigheden verzuimd. Toen wij buiten den schouwburg kwamen, joeg een moedwillige regenbui neer! De be-toovering was vergeten, men dacht aan her- berg of tram om te schuilen. ■■■ —— —■ ✓ In, om en rond den Schouwburg HET TEEKEN DES KRUISES Het Teeken des Kruises heeft al onze voor-spellingen bevestigd. Van af de eerste voorstel-ling was de zaal goed bezet; de middagvoor-stelling van Zondag werd voor een voile zaal gegeven, en des avonds, werd er met gesloten bureelen gespeeld. Deze buitengewone bijval is te danken aan het uitstekende samenspel der artisten, in de eerste plaats en verder aan de prachtige mon-teering, de mooie costumen, de schoone de- Jir) '">«■ T."î» r | die iiet Teeken d'ès KrUtses nu gezien heeft en zich de vroegere voorstejlingen herinnert, moet bekennen dat de Kon. Ned. .Schouwburg thans met eigen middelen beter werk levert dan vroeger; en talrijk zijn degenen, die het stuk meermalen komen zien. Wij herinneren onzen lezers dat Het Teeken des Kruises nog gegeven wordt Zaterdag 1 April, Zondag 2 April (in dag- en avondvoor-stelling) en Donderdag 6 April. Daar velen bij de eerste voorstelling aan het avondbiireel geen plaats meer konden be-machtigen, raden wij aan de plaatsen op voor- hand te nemen. — g ^ IJdele Beschouwingen De stad had eventjes een witte slaapmuts opgezet. In den witten morgen hingen festoenen en guirlanden van blanken sneeuw aan daken en torens, aan boomen en struiken. Het dwarrelde maar neer uit de grijze lucht, de wolkende sneeuw, de witte, de kristalreine, de schitterende sneeuw. De stad bood onge-, ziene, schoone uitzichten, vreemde pleinen en wondere landschappen. Het was prachtig als in een sprookje, waar men in een droom van witheid over een blanken, molligen pelsvoort-schreed.Er waren haast geen menschen op de ' straat, en er liepen nog geen grillige paadjes over de uitgestrekte blankheid. 't Was heerlijk eenzaam. De stadsgeruch-, ten verdoofden onder de neerzijgende vlokken. : Slechts het versmoord tramgebel en den beiaard, de zacht-neuriende beiaard van een ! kerk op den weg aarzelde in de weeke stilte. Uit liefhebberij loopt er wel niemand te | kijken! De menschen waardeeren zoo weinig ; rustige stilte en wonder-blanke schoonheid in een oogenblik voor de verbaasde oogen opge-tooverd.1 Er loopen slechts menschen die naar hun arbeid gaan. - Werkzame menschen die vroeg op de straat > moeten, hebben geen tijd en geen lust om de j oogen van den weg op te richten naar den glinsterenden bloesem van onwezenlijk wit. En de andere werkzame menschen liggen 3 nog tusschen de lakens of koesteren zich voor - het vuur aan de koffietafel. Deze werkzame menschen luieren nu, want voor hun bedrijvigheid is thans weinig uit-i weg. De zakenmenschen kunnen nu niet werk-s zaam zijn, behalve enkele uitzonderingen die toch handelen-moeten. Wat een geluk dit te mogen bedenken in 1 de heerlijkheid van een sneeuwmorgen! Ik herinner mij wat M. Wickfield in David 10 Centiem

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.