Ipooderdâ^ 25 i-cbiuan 1915. £er»te Ja&rg 43 Friii <* Centiemest door geheel Belfnë vlaamsche Nieuws H et best brigelicht en meeit verspreid N ieviwnbLadl van Belgiè. - Verschynt 7 maaJ per week nDwivjv.sinii 4 n-KiMc •« ; «e»« • • . 9.85 : Pir 3 mande* ».<Ai ... tJ5f Pes »• jroàsndeii îïfe '•c! 5R*,' i*.%- otj i u u a. flyoîdopstdlef ; Allons BAEYENJ* Seyeenier : Ant. VAN OPSTRAfi'l 8UREELEN: yf<M»àesiraaï, 44, antwerpew TîîstGOn Î990 AAN&ONDMHNUEN ; k'wtMde par asgc- - 2JC | Vierda btats. per regeî QM Dstàv Id. Id. . i.OÛ j et «olgscs OTCïBOjkorost. Boodsbericîit ..... ôJ3b LIEFD ADIGHEID ad Antwerpen ook maar in het minst-1 hare toekomst, rnogen we niet dulden i tort komt aan den plicht, hare be- dat de veerkracht, de werkzaamheid van 1 ,eîtijje burgers bij te staan. Wel in te- velen vçrl.amd.of verdoofd worde, door 1 Ljeel : er wordt misschien te veel ge- al te vrijgevige uitdeeling van de nood- , L e: w°rdt te ruim gegeven, en bij, zakeiijkste levensbehoeften. genen, welke de klasse kennen, die. De bedeelden toonen zich dikwijls on- : t meest profiteert bij de ruime liefda- dankbaar. Men moet maar een paar ma-rlieid der stad en der liefdadige instel- le», een, der uitdeeïingsbureelen bezoeken 1 jen, is de bedenking reeds gerezen, en eene wijl vertoeven tusschen de wach- , [men de behoeftigen verwend. tende menigte, ora stichtende ervaringen , Bij het « doppen » voor de dagelijk- op te doen. Het is reeds menigmaal voor-ie emdersteuning van 60 centiemen, is gekomen dat bedeelden weigerden de wa-ds gebleken dat velen hicrvan mis- ren in ontvangst te nemen die aangebo-uik maken die het volstrekt niet noo- den werden ; de uitdeelers werden dik-jbebben ondersteund te worden ; doch wijls beleedigd, bedreigd en het brutale : de waakzaamheid der bur<'elen is niet « Vreet dat zelf .smeerlap i » kîinkt hen j machte ai die misbruiken te keer te meer dan noodig is in de ooren. Hierbij un, komt nog, dat sommige bedeelden, die Rij de verdere ondersteuning in natura bet niet noodig hebben voor zichzelf kjt het Weldadigheidsbureel is het net voedsel te halen, de afgeleverde waar itzelfde. Ook met de gewone onder- voortverkoopen. euning. Men hoort soms van gezinnen Het gansche steisel der uitdeeling in je met 25 frank in de week bedeeld natuur deugt niet. Het is ondoelmatig jn. We nemen aan dat hier kwestie is voor de bedeelden, die niet krijgen wat in uitzonderlijke gevallen : doch het zij wel zouden willen, en dikwijls willen ait niettemin tegen de borst dat er lie- wat zij niet kunnen krijgen ; het maakt m worden gevonden die « van den ontevredenen, en leidt onvermijdelijk tôt me » trekken, zonder werken, wat bu- misbruiken. En niemand profiteert er bij elbedienden en vele werklieden met dan de leveranciers der enorme hoeveel-n groot gezin niet eens verdienen met heden die geleverd worden, en die ook id wroeten. wel eens meer opstrijken dan hen, bij It-t is ook niet hierover dat we hier nauwkeuriger toezicht bij het sluiten der m spreken. We willen terloops de kontrakten, toekomt. Het is een feit dat fuestie aanraken der voedselbedeeling. aankoopen werden gedaan, die, als men ÎEr wordt letterlijk van ailes uitge- bij openbare aan best eding werkte, veel seld : brood en vleesch, zuurkool en goedkooper zouden uitgevallen zijn. ias, rijst, envten en boonen, pekelha- De remedie is niet ver te zoeken. ng en droge haring,en steenkolen ; men Bij de bedeeling van onderstand zijn reekt zelfs, nu de boter zoo duur menschen uitgesloten, welke nochtans in jrdt, van eene uitdeeling van marga- nijpender nood verkeeren dan vele wer-ie. keloozen. Het zijn de kleine winkeliers En dan geeft men ook nog patatten ! en neeringdoeners. Zij mogen niet gaan Se bedeelden hebben het recht niet te « doppen » en het Weldadigheidsbureel m ; eerder zouden zij moeten inzien, ondersteunt geene gepatenteerde hande-si ze het beseffen, — dat voor hun laars. àrhoud opofferingen worden gedaan Als men nu eens den onderstand aan reuzengroot zijn. de ware behoeftigen in geld verstrekte, Maar dat doen ze niet. Zij worden ver- en aan ieder tœliet te koopen wat hij sad; zij aanzien de bedeeling als iets wilde en, waar hij wilde, dan «zou men er natuurlijks, iets dat hen van rechts- een tweeërlei doel berijken: men zou ege toekomt ; het woord van den apos- de groote meerderheid der bedeelden te-!: « Wie niet werkt, zat niet eten », is vreden stellen, zelfs als men de som van ijkbaar voor hen kremerslatijn. den onderstand verminderde, hetgeen Leefden we in een kollectivistischen of eene aanzienlijke besparing zou daar-igbeter een kommunistischen staat, we stellen, — en men zou aan de kleine iiiden aannemen dat de bedeeling in neering een bron van inkomsten schen-itura werd verstrekt aan iedereen, maar ken, die haar, welke tôt hiertoe van al-fflgeheel en naar ieders behoeften. We les verstoken bleef, zou toelaten te leven, jn nog niet zoo ver. Op straffe van ailes niet in weelde, doch ook niet in zwarte i de war te laten loopen, moeten wij ons armoe. ouden aan onze gewone gebruiken, rno- Zou de Stad, zou het Weldadigheids-ffl we niet toelaten dat een gedeelte bureel deze kwestie niet willen onder-cr bevolking, zij het dan ook de minst zoeken? Wij meenen dat men toch eer-M de fortuin begunstigde, in den waan lang noodgedwongen tôt dien maatregel orde gebracht dat zij het recht heeft zal moeten overgaan, — en dan is de «derhouden te worden zonder werken ; korte pijn beter dan de lange. Alek. f'f ilLVIB. n'^e ^'os°f'sc^e beschouwingen en di; tVUOolllItSUWIS cussies wil houden, en daarom de oplo< sing uitstelt. De kwestie is zoo eenvoi We hebben onlangs gemeld dat eenige dig mogelijk : verdienen de tooneelsp< tisten van den Kon. Ned. Schouwburg 1ers die in nood zijn, eenige belangste 'inzicht hadden nog dit seizoen eenige l'ng> en is het goed dat zij geholpen woi oneelvoorstellingen in te richten. De den door de uitoefening van hun beroep Mvraag om toelating te bekomen is bij De stad Brussel stond toe, dat o ■tCollege van burgemeester en schepe- twee verschillende plaatsen worde g< S) ingediend, doch tôt hiertoe is daar- speeld. Schepen Jacqmain wilde niet de nog geen besluit genomen. de stadsschouwburg « officieel » speeld< We begrijpen niet goed waarom daar- onder den regelrnatig benoemden bestuu: te zoolang wordt gewacht. Men zou ^er> doch hij stond den schouwburg af i Ken, dat men de zaak op de lange bruikleen aan de art.sten, m verdeelin an wil schuiven, en aldus de zaak on- spelende. Hetzelfde kan hier ook worde °?elijk maken, want het is toch duide- gedaan. k dat, eens de maand April aangebro- Men heeft allerlei pogingen in het wer tooneelvoorstellingen niet veel aan- gesteld om het normale leven te Antwei 4 meer hebben pen te herstellen ; gekende personen het Het inzicht van de heeren Bertrijn, ben Ho!,and de vlucbtelingen aang( «nssens, Dilis, enz., die de zaak op touw sP°"rd temg.te k'omen' hen voorno,1 '"en stellen, is nogthans geen winstbe- dende datJ Z1J hler ,h"n gewonen weri !?- Zij zelven hebben het niet noodig re kunS z°uden weervmden. 'elen, om in hun onderhoud te voorzien. Voor de meesten heeft men die beloft daar zijn er velen in Antwerpen, ">et kunnen houden ; hier staan we voc Iebij het tooneel hun bestaan vinden, en personen, die willen pogen het hunne b le nu reeds lange maanden van elke te dragen om het normale leven te doe ^dienste verstoken blijven. Het is voor- hernemen, en men aarzelt, men trei ^ om deze menschen in de gelegenheid zelt, men stelt uit. " stellen tijdelijk wat te verdienen, dat Intusschen zijn er menschen die g< * gedacht werd opgevat om enkele brek lijden. Reeds zijn' er die gaa °°rstellingen in te richten. « doppen ». Ons duhkt dat de metropcx die voorstellingen veel bijval zou- der kunsten breeder, ruimer gedachte tn hebben, is buiten kijf. Het publiek mocht hebben. «kt verstrooiïng, afleiding.dat ziet men We willen hopen dat er niet lange aan de overvolle cinemazalen, waar meer getalmd zal worden, en dat d en nu overbekende films afdraait : zelfs vraag van heer L. Bertrijn, die uitgaE !?' een betrekkelijk hoog inkomgeld van een nobel gevoel van hulpvaardig 'i net publiek niet weg en vult het de heid voor in nood verkeerende confraten Iei1 zoo spoedig mogelijk gunstig zal bean kunnen moeilijk gelooven dat ons woord worden.. epertcolWe over de vraag diepzin- K, m a© &uamani&ijvern«ia Tôt hiertoe hebben we nooit geloofd ian eenig gevaar voor verplaatsing van le diamantnijverheid uit Antwerpen, De >prichting van fabriekjes op den buiten îeeft weliswaar veel kwaad gedaan aan le uijverheid in de stad, oindat daardooi îet aantal werkkrachten buiten verhou-ling is vergroot ; doch dit kwaad is pet .lot van rekening niet onherstelbaar. Nu echter komt een gevaar opdagen, lat ernstiger is. Sedert het begin van den oorlog zijn al van kooplieden en fabriekanten uit •"eweken, de meesten naar Holland. De bijzonderste fabrikanten in dia-nant te Antwerpen zijn, zooals iedei veet, geene Antwerpenaren, wel Oosten-ijkers, Polen, Russen, en enkele Duit->chers. Russische, Poolsehe en Oosten-■ijksche fabrikanten bezigen bijna de lrie kwart van de werklieden bij de dia-nantnijverheid betrokken, hetzij recht-itreeks als daghuurwerkers, of entre jrisemannen, of ook onrechtstreeks ah c om missie werkei-s. Sedert die fabrikanten zijn uitgeweker igt de industrie stil : er is slechts eenigt jpleving gekomen, als enkele « Polen » '.ooals men over 't algemeen de vreemde ingen noemt, zijn teruggekomen. He iantal ernstige Antwerpsche fine as, dû werken, is zetr gering. Zoolang de, « Polen » zich in Den Ha a? jf Scheveningen ophielden, uitrustten het einde van den oorlog afwachtten konden wij gerust zijn. Spoedig zoudei svij hen terugzien, als de tœstanden wee tiormaal werden. Nu echter de oorlog langer duurt dan men wel voorzag, wil len de vreemde fabrikanten niet lange werkeloos blijven en zij hebben in Hol !and naar rniddelen uitgezien om daar ti [abrikeeren. De Hollandsche autoriteiten, die we ten welk eene bron van inkomsten di diamantnijverheid is, hebben niet lanj gewacht om de fabrikanten te gemoe te komen. Terwijl de « Polen » aan den eenei kant te Scheveningen en in Den Haa; vereenigrngen stichtten. waar men di namen a?ntreft van de bijzonderste vverkgevers van Antwerpen, bleveu gemeentevaders van Scheveningen ool niet werkeloos. Naar ons uit vertrouwbare bron word gemeld,heeft de gemeenteraad van Sche veningen aan de nieuw gestichte veree niging van diamantfabrikanten aange boden haar gratis, geheèl kosteloos, di noodige gronden te schenken om eeni groote fabriek op te richten. Verders worden haar de bouwmaterialen, steen bout enz., enz., ook geleverd, doch me dien verstande, dat zij die eerst binnei vijf jaar moeten afbetalen, en intussche; alleen voor den intrest der waarde va: het geleverde materiaal instaan. Hoogst waarschijnlijk is het, dat d overeenkomst tôt stand komt, en daî eer het jaar verloopen is, de fabriek t Scheveningen in orde komt. Men zal opwerpen, dat tegen dien tiji de oorlog gedaan, en de « Polen » wee terug in Antwerpen zullen zijn. He schijnt wel van neen. Een der groot « Polen » zeer gekend te Antwerpen, ec: der bijzonderste nijveraars van Oosten rijksche nationaliteit, heeft verklaar dat hij toch niet terugkomt, omdat zijn kinderen, die het Antwerpsch Athc neum bezoeken, om hunne nationaiitei door hun kameraden zouden z.ijn miî handeld. Men zal misschien denken, dat een fabriek niets beteekent als er gee; werkkrachten zijn. Die zullen er wel kc men, en zelfs als de nijverheid zoodani; heropbloeit dat aile beschikbare krach ten van den A.N.D.B. aan 't werk gaan dan zal er nog kans zijn dat er regel matig gewerkt wordt. De meeste Polei kennen zelf hun vak, en als zij leer lingen noodig hebben, kan de A.N.D.B er hen nog 1700 leveren, die in rege zijn met de organisatie, zoodat niet een zal kunnen gezegd worden dat klandes tienen op het vak worden gebracht. Kan hier van bevoegde zijde niets ge daan worden, om dit gevaar voor onz diamantnijverheid af te weeren? K. Oe aanstaanil& Zaaitijd Daar het land veel meer behoefte heef aan koren en andere graansoortcn dai aan suikerbeeten voor den aanstaanclei zaaitijd.zoo moet men daarmee rekenin] houden. Het terrein vroeger gebruik voor beetwortelkweek, zal met tarwc rogge en andere voedingsplanten bezaai. worden. Eene groote aan vraag naar vei scheidene zaden zal hieruit voortsprui ten. Men heeft goede reden om aan t nemen dat Duitschland daarin zoo gain mogelijk zal ter hulp komen. Om me juistheid te kunnen vaststellen wat e op dit gebied noodig zal zijn, heeft he landbouwkomiteit der « American Com mission for Relief » eene vraaglijst aai al de burgemeesters van het land ge stuurd, lijsten welke door militaire ei civiel gouvernement verzameld en ge koncentrerd zullen worden. Archangelsk Door den oorlog heeft Archangelsk een nooit gedachte belangrijkheid verkre-gen, die alleen daardoor verkleind wordt, dat de ijsgang de scheepvaart sterk be-lemmert en de spoorwegverbinding met de Wifcte Zee gebrekkig is. Reeds in de laatste jaren had Archangelsk als tran-sitohaven een aanzienlijke vlucht genomen. Zoo steeg de hoeveelheid der over de smalle spoorlijn Archangelsk-WoJog-da vervoerde importgoederen van 2.8 millioen poed tôt 4.2 millioen poed en der exportgoederen van 0.48 millioen pe>ed tôt 1.14 millioen poed. Zijn voor-naamste belang heeft Archangelsk in ge wone tijden dcor den houtuitvoer, zooals dat ook uit de getallen voor den geheelen uitvoer uit deze haven blijkt. In 1912 be-droeg deze meer dan 21 millioen roebel, terwijl de geheele invoer een waarde had van 4.5 millioen roebel. Gedurende den oorlog is echter, naar geschat wordt, ten rninste de helft van den Russischen bui-tenlandschen handel over Archangelsk gegaan. Als men dit aanneemt, hebben dus in vier maanden viermaal zooveel ge>ederen dan anders in het geheele jaar den weg over deze haven genomen. Hoe groot de verplaatsing was, blijkt uit eenige opgaven over het aantal der bin nengekomen vaartuigen. In plaats van de tegen de sluiting van de scheepvaart te Archangelsk verwachte zeven tôt tien stoomschepen, kwamen in den tijd van t Septeinber tôt 1 November 106 stoom-schepen met steenkolen, 15 met haring en meer dan 40 stoomschepen met stuk goed binnen. In November liepen nog eer aantal andere schepen binnen, waarvan het getal tôt in de twintig liep. De smalle spoorlijn kon op \erre n,i de cntzaglijke hoeveelheid goederen niet vervoeren en het gevolg was, dat een groote massa goederen in en om Archangelsk bleef liggen. Volgens berichten uit Russische bron liggen over een afstand van verscheidene wersten onder den bloo-ten hemel steenkolen en verschillende goederen, daar er gebrek aan loodsen en andere bregplaatsen en er geen mogelijk-ha'd beït^at..de goederen met den spoor-weg door te zenden. De kapaciteit van den spoorweg is nauwelijks voldoende voor de behoeften van den Staat, veel tninder voor het vervoer der particulière goederen.Daarbij worden te Archangelsk nog zes millioen poed steenkolen, even-als andere goederen verwacht. Of deze midden in den winter zullen komen, is niet duidelijk. Rusland heeft wel behalve de Canadeesche ijsbrekers ook nog ette-iijke Noorsche ijsbrekers gekocht, zoodat te Archangelsk op zijn minst zes ijsbrekers ter besehikking liggen, maar ol ieze een noemenswaardig scheepvaart-verkeer in den winter mogelijk kunnen naken,zal van de weergesteldheid afhan-gen. In het voorjaar zal echter in ieder g'eval het goederenverkeer met Archan gelsk een belangrijken omvang aanne nen, daar verschillende maatregelen ge roffen worden om een grooter verkee' neester te kunnen worden. Zoo zijn voo Jen spoorweeg 32 lokomotieven en 50c joederenwagens, ieder van 750 poe< laadvermogen, besteld, en men berekent dat tegen het midden van het loopend jaar op een dag 170 waggons afgezon den kunnen worden, terwijl men thans 120 tôt 150 wagjons vervoerde. Verder is geld beschikbaar gesteld om de helft van den spoor van Wologda tôt Njan-doma, 266 werst, normaal spoor te geven. Bovendien is men van plan het vaar-water van de nexirdelijke Dwina en de haven van Archangelsk zelf te verbeteren. £eit Oasta^c'iJkssSi kapit@ia Van ICopenick De Weener klerk Franz Bachinger, landstorrher, heeft zich karten tijd ver-heugd in den roem van zijn geboortestad te zijn. Dragend het IJzeren Kruis ade klas, dat hij gekocht en het IJzeren Kruis iste klas, dat hij van een gesneuvelden Pruis gestolen had, verzon hij een schit terende historié, van welke het glorie-punt was, dat hij den gouverneur van Warschau gevangen had genomen. Hij werd plechtig ontvangen door den hoofdburgemeester van Weenen en ont-ving een geschenk in geld. Toen de prachtgeschiedenis de Duit-sche bladen bereikte, maakte een dragon-derregiment te Metz aanspraak op hoo-gergenoemde eer,en Bachinger werd aan-gehouden.Hij bekende te>en dat zijn verhaal een verzinsel was en hij werd naar een hos-pitaal gezonden,waar men een onderzoek naar ziin geestvermog-ens instelt. DAGELIJKSCH NIEUWS bevoorrading. — Afgevaardig-' len van het Amenkaansch Komiteit tôt jndersteuning van België hebben Maan-y lag Antwerpen verlaten, na eene omreis' n Jielgië te hebben gedaan. Zij hebben overal de noodige inlich-jj ingen genomen over het aantal behoef-; igen welke dienen te ondersteunt, en mllen dus met kennis van zaken kun-i îen oordeelen over de hoeveelheid voe-| iingsstoften, die België noodig heeft, Dat heeft heel wat werk gekost. Te Antwerpen b. v. heeft men op het Weldadigheidsbureel den heelen Zondag jewerkt om de noodige gegevens klaai ;e krijgen. Ongeveer honderd bedienden îebben daar hun handen vol aan gehad. het reuter-agentschap. —j Wat is het reuter agentschap? Een vijttigtal jaren geleden werd hetl R.euter-agentschap hervormd in eeu laamlooze vennootschap met aandeelen,' iooals het trouwens nu nog i». Het igentschap zelf werd gesticht 15 jaren vroeger. De stichter, Julien Reuter, — îen teit dat in het algemeen niet gekend is — was van Duitschen oorsprong. Hij werd geboren in 1821, te Cassel. Reuter werd baron geslagen in het hertogdom Coburg. Hij was eten zeer handig be-roepsman. lu 1848, toen het journalisin om zoo te zeggen nog aan zijn oorsprong was, beseite nij het nut van een spoedig en praktisck wisselen van de nieuwstij-dingen.Hij begon met een klein inlichtings-bureel te Aken in te richten, dat de e11-gelsche en Fransche nieuwstijdingen langs België gekomen opteekende en deze overmaakte aan de Duitsche bladen. Te Londen legde hij de grondslagen van het Engelsche agentschap /dat later dank aan de telegrafische verbinding en de bijzoudere kabels, een der grootste machten werd van de internationale in-achtingsdienst.Aan het hoofd van het Reuter-agent-schap bevindt zich nu baron Herbert de Reuter, zoon van den stichter. een kunstavond. — Gisteren avond had te Rex>sendael, in de zaal, « Diligentia », ten bate van het plaatse-lijk vluchtelingen-komiteit en het mo-bilisatiefonds « Onze Vloot », een kunst-avond plaats. Traden op : Mej. Théo Snijders, de heeren René De Clercq en Emiel Hul-lebroeck. De heer Frans Van Cauwe-laert, volksvei tegenwoordiger, voerd# er het woord. fransche vluchteungen. — Zondag j.l. zijn met den trein, via Zevenaar, van Winterswijk naar Rotterdam vertrokken, 3 Fransche vluch-telingen uit het gevangenkamp van Friedrichsfeld (Wesel). Met behulp vàn een kompas en een eigen gemaakt kaar-tje hadden ze den weg gevonden. Inder-tijd waren ze te Maubeuge gevangen genomen. onze gekwetSte solbaten — De gekwetste Belgische soldaten, dit Krijgsgasthuis onzer stad, verzoeken 3ns in hun naam de liefdadige personen te bedanken die hen in den laatsten tijd 2en bezoek brachten en lekkernijen en andere levensmidelelen aanboden, aile iieftalligheden, waaraan ze uiterst ge-i'oelig waren. LEO TOLSTOÏ EN ZIJNE MEDE-WERKERS. — D« « Russkoje Wiedo-mosti » schrijft : Men heeft te Jasnaïa Polianina den geneesheer van den groo-;en Russischen schrijver aangehouden. Deze, Dr. Mackowiecki, was tevens Tol-itoï's vertrouwde. Hetzelfde lot viei den sekretaris des schrijvers, den heer Bou-Ihakoff, ten deel. Beide aangehoudenen werden naar Toula gedeporteerd. Dr. Mackowiecki arbeidde den laatsten tijd aan zijn werk over Tolstoï, waarin slechts persoonlijke herinneringen voor-kwamen. Buiten zijne literarische bezig. heden had hij het steeds zeer druk als dokter, want hij verzorgde gratis de boeren van Jasnaïa Polianina en van den omtrek. OM PETROLEUM TE KRIJGEN. — Men weet dat de « Commission for Relief in Belgium » op het absoluute veto van Engeland gestooten is, bij hare pogingen om petroleum in België in te voeren, waaraan de Belgische bevolking zulke groote behoefte heeft in deze korte winterdagen. Wij vernemen dat deze kommissie met den zaakgelastigde der Nederlanden in onderhandeling is getreden, om ten rninste aan België de hoogstnoodig» hoeveelheid petroleum te kunnen verschaf-fen.DE BELGISCHE KOLONIALE PERS TE LONDEN. — De « Tribune Congolaise » van Antwerpen, waarvan de publikatie in 't begin van den oorlog ophield, is van den 22ste Februari te Londen opnieuw verschenen. STICHTING EENER NATIONALE LANDBOUW-COOPERATIEF.— Ten einde in de landbouw-benoodigdheden van het land te zoorzien, heeft men, met goedkeuring der over heid, eene groote landbouw-cooperatief gesticht, welker doel zal zijn aan onze landbouwers de artikelen te verschaffen die zij noodig hebben. Van deze* maatschappij maken deel uit : de vertegenwoordigers der provinciale landbouwmaatschappijen, de landbouw-cooperatieven, alsook de bijzonderste landbouwers van het land.Het voorzitterschap der landbouw-afdeeling werd den heer Tibbaut opgedragen. De moeilijkheden verbonden aan het invoe-ren van veevoeder uit Amerika, hebben de nieuwe coopérâtief doen beslissen de noodige stappen te doen om hetzelfde ait Nederland te kunnen invoeren. DE WANDELTERRASSEN. — Het Stadsbestuur heeft bericht ontvangen ^an de Kommandantur, dat in het ver-volg de wandelterrassen langsheen de schelde voor het publiek toegankelijk 'ullen zijn van 8 uur '» morgens tôt 6 niir o \;ah rî • Een Eskimo-reis naar da maan Wilhjalmur Stefanssen, de vermaarde xxjlreiziger, geldt voor een uitmuntend tîskimo-kenner. Veel jaren van zijn le-.'en bracht hij bij hen door. Hij heeft dit nerkwaardige voik op zijn intiemst bij-jewoond. In het « Strand Magazine « ►'ertelt Stefanssen ons nu een en ander «an het leven en den go^sdienat der Es-kimo's.Het dwergenvolkje, dat de streken na-)ij de Noordpool bewoont, is zeer ver-:rouwd met ailes, wat op wonderen lijkt. VIet de geesten leven ze op goeden voet. I\>en Stefanssen eens aan een bevriend iskimo vertelde dat de menschen in zijn and vererkijkers hadden, merkte de an-ler zeer verbaas op : « Is er dan nog looit iemand van u naar de maan ge-.veest? » Hij wist van de maan heel wat neer te vertellen. Ieder jaar maakte de ( Angekok » een reis naar de maan. Ste-ranssen hoorde dat de reis van de « An-jekok » (wij zouden den man tejover->riester noemen), ieder jaar gepaard ïing met een plechtige ceremonie. Te-/ens ontving hij een uitnoodiging het 'eest mee te maken. Aile Eskimo's van het dorp, mannen, /rouwen en kinderen, zaten op lage ban-ten in een ruime hut. Omhoog, in de >pening van het eenige venster, zat de \ngekok, slechts in een kort broekje ge-deed. Twee mannen bonden hem vast. De hut werd totaal donker gemaakt en illen moesten de oogen sluiten. De vrou-ven legden de kinderen zelfs een hand /oor de kijkers. Intusschen slingerde de jriester een touw met een zwaren steen tan het einde rond. Tegelijk hief hij een nagisch gezang aan : « Ik voel mij niet :oo zwaar als anders. Het lijkt of ik niet neer vast ben aan de aarde. Nu word ik :oo licht als een veer. » En, terwijl hij mbeweeglijk bleïef, waar hij was, sprak îij met een stem van een buikspreker, men : « Thans verhef ik mij ; nu vlieg ik reeds, nu sneller en sneller... ! » Het gonzen van het touw en de geheimzin-nige klanken van de mannestem maak-ten indruk en brachten een fantastisone stemming ; van steeds verder schenen de woorden te komen : « Nu zweef ik hoog boven uw hoofden, thans vlieg ik het raam uit... » Eindelijk stierf het geluid weg. In het vertrek hoorde men den Angekok spreken met den man en de vrouw in de maan over den oogst en de jacht.Ruim een half uur duurde de reis. toen naderde de stem en eindelijk brachten de woorden : « Nu zweef ik door het raam, en nu sta ik op den grond. I»oet de oogen open en steek de lampen aan » weer le^en in de hut. De Angekok begon nu een verhaal over zijn wedervaren tijdens den tocht en zijn ontmoeting met den man en de vrouw daarboven. De Correspondentie van onze Belgische Soldaten Uit de « Indépendance Belge » : « Wij ontvangen het volgende uit Frankrijk: « Naar eene groote stad in Frankrijk uitgeweken, heb ik 14 brieven aan een fa-milielid gezonden die op het front is, slechts vier zijn er aangekomen. » Deze dappere, die in de loopgraven ligt, vraagt mij dezen morgen om nieuws ; hij zegt mij sedert den i Ja-nuari, reeds driemaal geschreven te hebben... en zooals zuster Anna, is hij nog steeds wachtende op antwoord. » Den 4 Januari heb ik zelf een brief, aan hem geadresseerd, in de bus gedaan. Wat gebeurt er met al die correspondentie?» Ook'een pak kleeren, den 22 De-cember afgegeven, was den 18 Januari nog niet bezorgd ! Men moet toegeven dat deze toestand ontmoedigend is voor onze dappere verdedigers, die altijd met ongeduld nieuws van de hunnen verwach-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.