<KTÏTW^^> >J**.T .'.TfÇS- wmtfwiltri.r ''P.T-f'a^**** 'W<#rn> «W- «w ™ — • ■s-." Het beat ingelicht en mee«t verspr«id Nieuwsfolad vais Belgi#., - Verachijnt ? nuud per week vejweww*LeWe*Biiw*iiK»K>^$:i'S -, jcai. rw u^mbs.*-* v-waj* er «w*««6 - Aff^fNBMBNTSPlUZBN; ew week • M ; Per 3 «aande» 4— f« «Mai I S® 1 Per ® maanden 7.» jper j*ar 14.— - " 5ew*w,' • » V- «ViMX*# , 9» » ■••..*» llfl^Wir»^ .IV'.«ïWWCW»*«l *PO*W*W*?ï»8-*VA*» AFGEVAARDIGDF.N VAN DEN OPSTELRAAD & Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. l»f« AMwix^u^www-irwvwi^ruwttwi^ifcaèv^ee-waajAiAiCiaùt.'fliûV'i' ai»iûW6'ai»«»iir ■ Tweed* kiftdflT per ragei 2.88 | Vierd* Wafe, per regcg «.«# Dcrde bladï .. id. 1.— | Dooduberich» S.-» V<v# «M* awHMBSMi. *«*5» m* 1 *OOr>l»TSiLAiT « « Herinnert u, Vlamingen, den slag der " GULDEN SPOREN„ t DE SPORENSLAG & m Vlaanderen den Leeuw! Dat was de Ijtrijdleus van onze helden in 1302 ; en . -jfWaïuieer op den avond van den lin Juli, Miflaanderen vrijgevoehten was, na een der roemrijkste veldslagen, \\ aarvan de jeschiedenis gewaagt, klonk die kreet dïeunend over 't Groeningheveld en golf-de van torentrans tôt torpntrans, alom de V^iege meldend van de kloeke Klauwaerts •ver hunnen oppermachtigen vijand. J^B Vlaanderen den Leeuw! blijft na ze9 ■fcuwen nog onze wapenkreet en wie die leus miskent, zal steeds de klauw van de Hâlauawerts voelen. H. 1 Je weet in heel Vlaanderen geen zin-ï^beeld, dat dit oude wachtwoord van het Vlaamsche volk treffender vertolkt, Idan bovenstaande heraldische leeuw met de vlijrnscherpe piek in zijn klauwen. | Hij prijkt op 't hoogste tipje van het kloeke belfort, van Sint-Winoksbergen ' (nu Bergues), in 't hartje van Fransch-Vlaanderen. Ik zag hem eerst op een der reizen met « Pro-Westlandia », den koe-aen kring, die sedert een drietal jaren Bjfoo&de met Vlaamsche liederen en het Vlaamsche woord, bij onze ^tambroe-dfcrs, naar 't woord van Gezelle, « den hert- en ziel- en tongenband » weer te B'eenen, welken het bloedig zwaard JBn Lodewijk XIV met geweld vaneen-*heed.■ Ik herinner me dien eersten indruk npg zoo goed, alsof het pas gisteren ge-bjeurde. We stonden vo6r het hoelcige |S'|felfort, met zijn zwaren vierkanten to-ren, waaruit de oude wachten 's nachts & j de uren nog in 't Vlaamsch over de sla-HKnde stede roept. En in den toren zong ** de bciaard en al waren zijne liedjes MBransch, de ziel die voor ons uit het aa lljBokkenspel sprak was Vlaamsch geble-la- »|n en^BWe voeîden het z66 diep : het is iets in'll!s ? ^ns c'le reuzentoren, van 6ns die •d^feiaard, van 6ns de leeuw, die daar zoo ffi §er r^s.t k°°S 'n lucht. Een geestdrif-tn, tige vriend van 't gezelschap werd het tu zoo innig gewaar, dat hij Jan De Laet's B|ierzen neuriede : °fi ^eeuw is onze Leeuw van Vlaanderen •>nJH-■?< tus tend nog de wêr»ld tart! )W j» fmh gelijk hij daar staat, zôô tartte hij 0C,^BUpPe 'n ^-302 en zôô zal hij el- kea vijand trotseeren, die het volk dat nij verzmnebeeldt, dreigt in zijn be-sïaan.Mviaanderen den Leeuw! Laten we i l EIKlaag rï'en kreet weerklinken, nu • den Gulden Sporenslag herdenken, waarvan professor Pirenne getuigt : ^^et is voorwaar een der prachtigste der wonderbaarste tooneelen van de " ®lddeleeuwsche geschiedenis, de hel-•!, , " tl:2tril<' dien Vlaanderen tegen I '' I,.rank,rljk fUeen door middel van zijn fi" ^en ^ heeft volgehouden. » In de schaduw van standaard bij standaard, in 't bleekrijzende morgenrood, wat stond daar het leger der Lelie zoo machtig, zoo dreigend, zoo groot, in de schaduw van standaard bij standaard ! Wat flonkerden harnassen, helmen, als een berg van vuur en goud ! Wat schetterde uit duizend klaroenen het Monljoie zoo ontzettend en stout Wat flonkerden harnassen, helmen ! Ongeteld, als de korenaren op het veld bij zoinertijd, rezen speren, speren, sjteren, waar men zien mocht, wijd en zijd.. ongeteld, als de korenaren. Als de wolken, van stormen zwanger, 's hemels kreitsen bedekken voor 't oog' zoo verduisterden hunne pijlen den wolkeloos blauwen boog, als de wolken, van stormen zwanger. « Kort des Eiebaarts manen en klauwen, » had Johanna, de Kwade, gezegd; «. rukt zijn tong uit zijn mmi en zijn tanden ! Hem voor eeuwig aan ba,nden gelegd ! Kort des Liebaarts manen en klauwen ! » Maar de Leeuw hield manen en klauwen, hield zijn tanden, zijn tong bloedrood, doch de roovers van 't Zuiden, zij vonden voor Kortrijks wallen den dood; maar de Leeuw hield manen en klauwen ! « Sa, » hadden ze spottend gezongen in hun Walsche, valsche taal, « Sa, bezems gehecht aan ons lansen. Nu vegen we Vlaanderen kaal ! « Sa « ! hadden ze spottend gezongen ! « Vlaandren die Leeu u ! De oriflamm* ligt vertrappeid in bloed en in slijk... Gij, zon in het Westen, wat ziet gij in de Bloedmeersch? — JLijk bij lijk... — « Vlaandren die Leeu ! » De oriflamme... « Zege ! Zege ! » Een enkele ontsnapte, droeg de vreeselijke mare naar 't hof. — Door 't gansche Vlaandren verkondden aile klokken dank en lof. « Zege ! Zege ! » Een enkele ontsnapte. Arm Frankrijk ! Daar treurden de moeders! Tôt den hemel steeg het geween... — Met de hoonende bezems keerde 't volk van Vlaanderen hun lijken bijeen, POl, DE MONT. Groeningeveld, uit aile velden 't heerlijkste veld, dat zonne groet, daar 't Vlaamsche Volk zijn Vlaamsch» h*ldc« bij 't Vlaamsche lied herleven doc-t. Laat op dat veld, in onze hand, den leeuw ontwaaien, wekkende, aan Leie, — en Scheldeka»t 't oud Vlaanderland ! Groeningeveld ! o Kortrijksche aard«, vruchtbaar en vrij van vreemd gewas, spare u de hand, die eens u spaarde : weer zij ons volk zoo 't eertijds was1 Laat op dat veld, in onze hand, den leeuw ontwaaien, en houde vrij den ouden trant 't nieuw Vlaanderland. GUIDO GEZELLE. adv. Deswarte, R. de Clercq enz., en in I Einde Oktober. j In 't zonneglinstren zakken naar het Vlamenland De trotsche ridders met gevlamde zvvaarden ; Den hiel met eene gouden spoor getand, En zilvren schubben rondom lijf en paarden. Een gruwelijke zwerm van wapenknechten Stuilt vôôr hen uit : de ruige harige borst Vol geilen lust naar welig vleesch; vol dorst, Vol rooden dorst naar moorden, liange,n, vechteu « Zet op de nokken vurige hanekammen ; « Maakt langs uw weg een galg van elken boom, « Gaat er de mans als morsige evers wammen, a Ontweit hun zeugeu ; keelt hun biggentoom ! Zôô sprak Johanna met den haviksbek. Haar gele wang glom door den haat iets rooder. « En kaapt hun goud ! » riep met gerekten nek En schrapig oog haar ga, de Munteschrooder. » # » De Vlamen togen zuidwaarts, vreeslijk kalu> Eu zwijgend, bruine kolders om de leden. Ginds verre stierf hun logge stappengalm, Nu liggen doodsch de lorpen en de steden Het lichtgrijs van de wegen is gevlekt En zwartgestipt met groepgn vluchtelingen. Hoe plechtig stil ligt Vlaandren uitgestrekt ! Er blijven kindren, vrouwen, grijzelingen. * • * Zwoel.is de Julidag. Plots loopt de mare Door 't land : « Bij Kortrijk zijn ze handgemeeu ! » Dofbijster blijft elk in de ruimte staren En 't bauge hart weegt zwaar als marmersteen. Een knaap ligt met zijn oor plat op de baan En hoort het vaag gerucht van 't verre strijden ; Een grijsaard, kalm en hard in 't zielelijden, Blijft somber denkend vôôr zijn deure staan. Een blonde maagd, gekeerd naar 't Zuiden, blikt Den langen grijzen steenweg op ; haar oogen Staan strak van killen angst en onbewogen, Als die der duif die voor den sperwer schrikt * # * Vol zomerwonne deint het korenveld In purpren weerschijn van het avondblozen. Hoe rood de kim !... De toekomst staat voorspeld !... Is het een bloedspook? Zijn het zegerozen? Hoor !... wat een lange wondre waai ruischt ov«r Het land en ritselt heiinvol door het loover!... De heesters scliudden... Zie !... er snelt iets aan !... En 't volk staat hijgend, wachtend langs de baan, Een val_e stofwolk kronkelt naar omhoog... Verschrikkelijk komt daaruit een ruiter var«t» Bestoven en bebloed : met wilde haren, En bloed op 't voorhoofd en in t' vlammend «05. In zijne stegelbeugels réchtgesprongen, Den arm ten hemel, slaakt hij wild een schreeuw Die bonst uit 't diepste zijner breede longen : « Ons Vlaandren vrij ! Ons Vlaanderen den Leeuw ! » En op zijn stoeren hengst stuift hij voorbij... Het dreunt van dorp tôt dorp voort : Viktorie ! En tranen leken, tranen van geluk en glorie. En Vlaandren juicht : «Ons Vlaandren, Vlaandren vrij!» RAF VERHULST. OO reis naar Le Hâvre. S de heldhaftiVe Maa^d van Orlpflns rlf I Een» rees het heele Zuiden recht : Tr®t«cb Vlaanderen zou voor eeuwig gekneckt. En ridders kwamen Op schuimende paarden, Met blinkende helmen En glan^endc zwaarden ; Zij zwetsten en schamperlachten : Nur'ter jacht en dan 't festijn, Maar eerst moet dat volk In zijn hoogpnoed versmachte» ! Maar de stoere Gilden, ; Het oog vol tiots, En de Macecliers, Pal als een rots, Zij wachten 't gevaar dat naakt«. Fiere Halle, hoe trilde uw bron», Toca 't zond over Vlaanderen zijn atatig" £*W»9; En in aile winden Dreunde 't volksgeschreeuw ; Vlsanderen den zege, Vlaander«n de» L««uw ! Zij liggen begravea Onder ruischende veldea. En de voorjaarswinden Fluistren 't loflied der helden. HUBERT M ELIS. I 1302 uAGELUKSCH NIEUWS p f t , DE «GAZET VAN BRUSSEL». — litm ■ ttest, maar S 61! Deze drukt er terecht haar verontwaar- m diging over uit dat in ons nummer van 6 DfirdÇlmlûM Jul' onder de rubriek uBrusselsch Nieuws a een zinnetje geslopen is, dat aan haar Vlaamschgezind werk zou ku*- . . -, nen doen twijfelen. Zes honderd en dertien jaar is ^ e Qnze konfrater gelieve aldus te lezen : Guidensporenslag voorbij, die op één ciat in de hoofdstad, met uitzondering dag door onze voorvaderen gewonnen yan de « Gazet van Brussel », enkel in t Fransch opgestelde bladen verschij-wcrd. Ken krachtinspanning, één enkele nen ^-e yQorzichtig" en vaderlandslievend S daad onder bekwame leiding was toen meeiaen te handelen door onzen taalstrijd | voldoende om het doel te bereiken. Nu %de 'uSng heeft nooit bij ons be- geldt alleen lange, gegronde voorberei- staan, wij die ons dagelijks over d« ding en taai geduld. Ook de Vlamingen, kernachtige VJaamschgezinde taal der « Gazet van Brussel » verheugen, ook die hun landaard willen bewaren, mogen maar jn het minst hare goede bedoelingea dat niet vergeten. °P taalgebied in twijiel te trekken. Onze ... ... , tn •„ kontrater weet dat dit onze vaste, op- Dikwijls, d.kwijl», hebben e ami - recjJte meening moet zijn, in een tijd dat gen dezen dag, die door heel Europa alle flaminganten de banden die hen ver- weerklonken heeft, herdacht. En nooit bi"den moeten, nauwer dienen toe t« ha- len. wat dat een feest, maar een herdenktng V00R DE ZIEKEN EN GEWON- en een teeken. DEN VAN DEN OORLOU. — Het Ti- Nooit is die openbare herdenking te- ™sfondst voor zieken eh g^vonden heeft * de 1,500,000 pond sterling bereikt. N*ar gen Frankrijk gericht gew'eest. We hou- ! aanleiding van dit feit richt het blarf den er ook nu van dit te herhalen. Even- een woord van hartelijken dank tôt zijna i lezers. min als heel de Vlaamsche Beweging te- i HET VERKEER MET ONZE gen om het even welk vreemd land ge-' KRIJGSGEVANUENEN. — Voor g«- richt was. Wat zouden we hebben tegen heel België is hedtn het volgende ter ' publicatie gebracht : Frankrijk op zich zelve, met zijn fijnen, ^ dc Duitsche Regeering laat thans kunstgeest? Alleen tegen een zeker toe, dat de Belgische inwoners, drie ..... . ri" • , „ ' ' pakketten van 5 kgr. per maand naar de soort. ofhcieele en met-officieele, Fran- krijgsgevangènen in Duitschland zenden. i schen die ons zoo gaarue zien dat ze ons ; 20 Het is toegelaten verzendingen naar î . « -j . , , , Duitschland te doen aan gevangenen van 'met htud en haar willen opslokken, en , , , & , 5 , \ andere landen, voor zooveel de ouders jons daartoe eerst blauwe bloemen op de dier gevangenen in België wonen. ... ! -t O 3 n 1 i~r ! c /^i U » Irrii/vo Zondair " Juli 1915- Herste Jaarg, Nr, 178 Prijs : 5 Centiemeci door gèhee! Bel^ë 1^2 Il, —- !;!■; r" himj ■««■■in —iwi n«n iiiii |""j{ Jg"' mi m—>ii Tîîmi

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.