Het Vlaamsche nieuws

1204 0
27 februari 1916
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1916, 27 Februari. Het Vlaamsche nieuws. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/p843r0rp4x/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

|ofldag 27 Februari 1916, Jfweede Nr 58 Frit» 1 6 Centiemen door geheel Belgi* Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en oieest verspreid Meuwsblad van België» - Verschijnt 7 maaî per week rABONNEMENTSPRIJZEN : Per maand 1.76 Per 6 maanden 10.— Per 3 maanden 5.— Per jaar .... 18.— AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD ; Dr Aug. BORMS, Alb. VAN~DEN BRANDE met vaste medewerking van Dr A. JACOB BUREELEN: ROODESTRAAT. 14, ANTWERPEN. Tel. 1900 fgg^ggg*gggggjgi|gg>cwgaMM» AANKONDIGINGEN : Tweede bladz., per regel 2.50 Vierde bladz., per regel.. 0.68 Derde bladz., id. I.— Doodsbericht 6.— Voor aile annoncen, wende men zicb : ROODESTRAAT, 44. DE OORLOG IeVIGE VELDSLAG OM VERDUN iiii; laa dsn positlsooriai timiaj 25 Februari. — Uit Pariji «Idslag aan Verdun duurt voor waarschijnlijk nog ccnige dagci iea, tôt cen afdoend resultaa is. Eenigie dagbladen zijn d< g toegedaan dat deze yeldslaj ijfeld een einde zal stellen a'ai Lravenoorlog en den aanvanf Lt van ccn strijd met grooter hçen en operaties ; het zou onmo fcjn zich na dagenlange beschie l artillerie nog langer in de loop [op te houden; de Duitscher; Letterdaad bij dezen vreeselij Ilbuitengewoon sterke mobieli iassa's samcngetrokken op ver | snelle wijze ; zij hebben d< Frauschen gedwongen, insgelijks en in allerhaast légers samen te trekken, om den Duitschen s'ormloop te stuiten. Men nioet er op voorbereid vvezen, dat deze 3 veldslag zich op andere punten van het front zou verplaatsen. L | Het fort Doaamtiii piallen f - 1 Berlijn, 26 Februari. — Officieel : 'a Het groote hoofdkwartier deelt mede : Het koepelfort Douamont, de Noord-Oostelijke hoeksteen van de bestendige hooidverdedigingslinie der vesting Verdun, werd gisteren namiddag door het Brasdenburgscbe voetvoîkregiment 24 stonnenderhand genomen, en is vast in de handea der Duitschers. (ingekomen te 9 uur 30 voormiddag.) IBerleht Igionen van vandaag wordt « Het ïte Nieuws » tegen 6 centiem per 1 verkocht. Irea en de Toekomst Hgtn tijd geleden brachten de bla-^Bongehoorde tijding dat Ieperen, ■: van st-rategische redenen, met Hsrd gelijk ging gemaakt worden. le, Içet wondervolle schoone oud-Hc!.: stadje, met zijn gordel van ^■dswallen,met zijn uit vele eeuwen ^fcrachteen vergroeide woningen, Hc huiselijke, rustige hoekjes en ^■inaar 00k met zijn trotsche ge-Mit vroeger eeuwen van rijke weel-^Boere burgerkracht, Ieperen, dat ^■eerlijke Ieperen, zal met de aar-B gemaakt worden : de mensch ^■gaat de toekomst brengen? Ml® kommervolle tijden voor-Heo stillekens-aan trouwe Ieperlin-B1) hunnen geboortegrond komen Hca, voorloopige woningen zullen Hu straat innemen er er zal nieuw ^■nen. Maar er zullen maatregelen ^fenomen te worden, en deze heb-B>< door het besluit der algeheele Hë'ng eigenaardig vereenvoudigd. ^Braarschijnlijk niet meer moeten Bcr.d worden met puinen van waar-■gebouwen, met enkele overgeble-^wken gevels van kunstbeteekenis-■>; huizen, er zal niet meer naar ■L' straatwegen moeten gezien H Aile behoeften die" deze laatstén ^■eeuwen heen hunne eenige deug-H( < schoone richting hadden gege-^■llen waarschijnlijk anders zijn. ■ Ieperen nog zal zijn, zal moeten H>d worden alsof een geheel nieu- ■ aan te leggen ware. En het is H?!°tte niets anders.^ ■v weezen is dat velen, door Bj'jantisme geleid, zullen roepen H^lien, kerk en honderde huizen ■es in hunnen oorspronkelijken V °P te richten. Zij zullen, met redenen, de sentimentaliteit H1 volk opwekken, hun spreken oc-lioud van het werk der vade-H l!l opkuischen, afbreken en bij-historische en kunstvolle ge-aandacht trekken, maar ten eischen het uit splinter-^■"ï'erialen heroprichten van ge-■.d,c eeuwen oud waren. Wij mo-aan twijfelen of zij die zoo ^■aadelen dit te goeder trouw K"; Ware dit handelen verkeerd. ' nu geen van de zoo vaak te H,c onPas aangehaalde redenen ^■tunr.en zijn. ■enken wij, maar laten wij toch ■ 011ze zekere logiek in slaap dut- wii ons Mechelen. Meche-Paleis van den d, 1 ^at in 1911 naar plannen s, ' uwd werd, Mechelen, waar Ru,, V?0r ^et herbouwen van de Ken L gekoesterd wordt. Het mn "ne za.a^ zijn, laat ons daar Ken erty'?^ z'in> om degelijke Jen, ii''JOn^e'ds-ideeën te doen ze-^K\i(ri- S heeft no2 té weinig E koir'|C,<?' ^e'^s 'n geleerde ï mea n'«t gemakkelijk los van die zoo licht te onderscheiden stiji-vormen, en wanneer men een paar oude gebouwen kan « identifieeren », dat geeft aanzien 1 De schoonheid van het gebouw komt op de tweede plaats ; eerst en vooral de stijl, de in een historisch afgesloten tijdperk, thuishoorende stijl, zoo schijnt men te redeneeren. Wij hebben eerbied, wij hebben bewon-dering voor die, hoe gehavend 00k soms tôt ons gekomen, voorbeelden van het werk der vaderen, en wij willen niet en kunnen niet lijdzaam mede aanzien, dat twintigst-eeuwsche menschen vormen na-apen die, vroeger door vrome handen, naar innig gevoel gewrocht hebben. En daarôm : geen herbouwen van 00k maar één cnkeler oude woning. Mocht een wonder er enkele redden, dan zij een trouw en verkleefd piéteitvol bewaren onze plicht, een liefdevolle plieht. Maar Ieperen zal anders worden. Een nieuwe tijd, hopen wij van meer wederkeerige liefde onder de vollteren, zal komen, en die nieuwe tijd zal het nieuwe Ieperen zien ontstaan. Ondertusschen, niet gerust en de handen- aan 't" werk, dat wil zeggen door het herbouwen van Ieperen uit velerlei 00g--punten te bestudeeren. Want Ieperen kan ontstaan, indien de oprichting ervan niet door één of althans onder de leiding van één kunstenaar gedaan wordt. Zoo zou het wederopbouwen van Ieperen bijv. een veelomvaitend programma kunnen worden voor een prijskamp tusschen Belgische bowwmeesters. Vooral zou in dit nieuw Ieperen het oude moeten herdacht worden. En hoe zou dit beter geschieden dan door een plaatselijk muséum? Daarin zouden aile stukken die met de geschiedenis, met het verleden en het lot der stad betrekking hebben, als vrome relikwieën bewaard dienen te worden. Tevens zou een galerij moeten samëngesteld worden met schil-derijen en fotos, van aile straten en zich-ten der stad, van oude en verdwenen dee-len van stad en omstreken. Het samen-zoeken van zulke verzameling zou de moeite loonen. Voor de bezoekers, vooral voor de Ieperlingen, zou het eene wee-moedvolle, doch tevens waardevolle her-innering zijn aan wat eenmaal was. En als het nieuwe Ieperen dan later mocht een beeld geven van den moder-nen kunstzin, zouden wij niet hoeven be-schaamd te staan tegenover de in het her-innerings-gebouw bewaarde relikwieën van het oude. E. B. M. KapitaaS m Arbeid m Engeiand Dq New Statesman, socialistisc'n van aanleg, vindt iets pathetisch in het ver-langen, dat mannen uit de regeerings-standen telkens uiten, dat de standen-strijd blijvend door den oorlog zal worden opgeheven. Laatstelijk heeft minis-ter Long (die zelf tôt de aristocratie be-hoort) in een interview gezegd « dat de » oorlog het standsverschil bijna heeft te » niet gedaan. De betrekkingen tusschen » kapitaal en arbeid, vervolgde hi,], zijn » op het oogenblik uiterst hartelijk. » Hij zag geen reden, ••waarom de vrede daarin verandering zou brengen ; inte-gendeel geloofde hij dat het zou worden versterkt. Het valt de New Statesman inoeilijk te begrijpen wat Long op het 00g heeft. « Het is waar, zegt het blad, dat stakin-gen voor een groot deel bij de wet ver-boden zijn, en dat de kranten er zullen verslag van doen. Maar ze komen 110g voor. In op zijn minst twe.e groote nij-vcrheidsstreker. is de s p an n in g sterk, en nergens zien wij ccnige verinindering van de wreede en blij vende kloof tusschen de ekonomische be.langcn, den welstand, de maatschappelijke gewoon-ten of stfiatsvoçroordeelen van den land-hec-r oî den kapitâal-fabrikant ter eene zijde en den lcontrckkendcn arbeide.r cf •den ambachtsman ter andere. » Als er vrede tusschen de volken komt, zullen wij den arbeidsvrede ver-krijgen noch bc-houden door er vaag naar te verlangen. Heer en knecht wer-ken nu vriendschappelijk zij aan zij in de loopgraven, maar in de loopgraven dienen bçiden den staat eu worden bc-taald door den staat. Wanneer zij terug-keeren tôt het stelsel, waarbij de winst van den werkgever en het loon van den werkman afhankelijk wordt gemaakt van de mate, waarop de eene stand het inlco-nen van den ander kan knijpen, is het ijdel te hopen dat de harlelijke betrekkingen zullen voortduren. Mededinging is in den grond vechten. Is de heer Long bereid staatsdieust tegen vaste bezoldi-ging in de plaats te stelleii van het stelsel van winst maken ? » De New Statesman houdt zich Vervol-gens bezig met een groep arbeiders, aan wie nog wat goed te maken is, de muni-tie-arbeiders. Een commissie,, door mi-nister Lloycl George benoemd, heeft verslag uitgebracht over hun gezondhejd. Ze spreekt daarin, volgens de New Statesman, van verschrikkeiijke overspan-ning, van nachtwerk dat zoowel de ge-zondheid als het gezinsleven aantast.niet het minst bij de vrouwen. Er zijn arbeiders, die van elk etrnaal 17 uur uit hun huis weg zijn. De commissie dringt op • groote veranderingen aan.. De New Statesman klaagt er 00k over, dat de minis-ter nog geen gebruik heeft gemaakt van de bevcegdheid, die het parlement hem mim een maand geleden heeft verleend om het loon van de munitie-arbeidsters tôt een minimum van een pond in de we.ek te vc-rhoogen. In Manchester en den omtrek verdienen de vrouwen een weekloon van 12 tôt 15 shilling. Dezer dagen bleek uit een stuk in de Times, waarin het werk van de vrouwen voor dc-n munitie-aanmaak werd geprezen dat zij aan de draaibank drie stuiver in het uur verdienen. Een Verdienstelijk Werk Er wordt tegenwoordig veel gedaan aan liefdadigheid, en langs aile kanten ziet men liefdadigheidswerken als uit den grand verrijzen ; doch, men kan zich afvragen of die inrichtingen wel aan he,t beoogde doel beantwoorden, en of vele dezer niet tôt gevolg li^Sben het den armen lieden al te gemakkelijk te maken en ze dé gewoonte in te pompen te le-ven van u openbare » liefdadigheid, zon-der zich de min s te inspanning te getroos-ten om zelf hun brood te verdienen. Het gebeurt nu maar al te veel dat-werklieden wien 't een of ander karwei-tje wordt aangeboden,. zulks heel een-voudig weigeren onder voorwendsel dat ze. dan minder ondersteuning genieten en het hen dus niet veel vooruit helpt of ze werken, vermits ze daarmee toch niets meer in hannen zak hebben. Zulks is toch al te dom ! Een werkman moet 00k zijn eigenwaarde hebben, en waar hij zijn brood kan « verdienen » met zijn tien vingeren, daar noeft hij zieh te schamen het uit de handen van liefdadige menschen te «krijgen». Zoo versta ik de plicht van een arbeider ! Dat was overigens 00k het gedacht van burgemeester Buis, toen hij, te zamen met M. De Queker, zijn sekretaris, het Werk der Ondersteuning door den Arbeid stichtte, in 1893. Hij wou dat arbeiders ,die ondersteuning noodig hadden en verdienden, deze konden verkrijgen zonder dat zij de vernedering behoefden te doorstaan, van gelijk wie af te han-gen. De ondersteunde.n zouden werken voor den hun gegeven onderstand, en die onderstand zou niet zijn eene aal-moes, çiaar wel de betaling van het gelé verde werk. Hoe werd nu dat Werk opgevat? Heel eenvoudig. Instede onderstand te verlee-nen in geld, kreeg de begiftigde van zijn weldoener een of meerdere bons, welke ieder een zeker aantal uren werk opga-ven. Met deze bons ging dan de behoef-tige naar het werkhuis, waar men hem gedurende het opgegeven getal uren aan den arbeid ze.tte, bij het klieven van hout of het maken van houtbusseltjes, waarvoor zij twintig centiemen per uur kresren, en dat door eenieder kan gedaan worden. Zoo konden dan aile liefdadige menschen zich dergelijke bons aanschaffen en er de arme lieden die in nood verkeer-den inee opdersteunen. Wij zullen nu niet beweren dat er van dit atelsel geen iisbruik werd gemaakt, en wij wêten 1 eel goed dat velen dier zoogezegde arme lieden humie bons van 20 centiemen uit-wisselden tegen een borrel genever, zoo-dat zij andexe, nog in slechter omstan-digheden dan zij, verpliehtten aan 12 centiemen minder te gaan arbeiden. -Jaar wie kan totaal aile misbruiken be-ktten, 't is gelijk in we.lke omstandig-heid?Wat er 00k van zij. de inrichting had i ijzonder veel bijval, en zelfs op dit oogenblik nog zijn er dagelijks ongeveer 250 persone.n die zich in de werkhuizen vjerdringen, nabij de Groendreef, dan wanneer er in vredestijd nauwelijks 60 îiiannen per dag kwamc-n, en zoodanig groot blijft de tœloop dat men reeds moest uitkijken naar een grooter lokaai, wat dan 00k gevonden werd in de Masui-straat, in de oude werkhuizen Vivinus, welke nu vol werklieden staan. Op dit oogenbb'k heeft dit Werk eene afdeeling te Haeren, waarvan onze Vlaamsche vrieud Vandeputte de be--tuurder is. Wij hopen wel over de in--telling; binnenkort 00k wat te kunnen vertellen en zullen dan onzen lezers me-• edeelen hoe daar de werklieden arbeiden aan het bepl&nten en bewerken der hndbouwuitbating dezer kolonie, waar zij onderstand vinden en een tehuis dat velen dezer menschen meest jonggezel-len, deugd aan 't harte doet. Op dit' oogenblik zijn er te Haeren ongeveer vijftig kostgangers, die wij een dezer dagen eens zullen gaan bezoeken, terwille onzer lezers. _ ht H. Fransche Benamingen Een lezer schrijft ons : Geachte Heeren Opstellers, Verleden week naamt gij een stuk over uit het flink en kloek studentenblad « De CVoedendag », over Fransche namen van \rlaainsche gemeenten op eene Duitsche 1 mdkaart. Die verkçerdheden hoeven U niet te verwonderen. Raadpleegt de officieele kaarten, plannen, stukken van allen aard maar, die door de Belgische bestu-ren worden opgemaakt en gij zult bevinden dat het voor een vreemdeling onmo-gelijk is daar onze cer-Vlaamsche, oer-Isederduitsche, oer-Gérmaansche oorda-namen uit terug te vinden. Een Flamingant die driekwart eeuws in het bestuur gesleten heeft, wees er mii destijds herhaaldelijk op, hoe in zijn bestuur, telkens er een stuk naar Brus-sel ging. stelselmatig, hardnekkig, on-rneedoogend, elke Vlaamsche benaming geweerd en door eene, soms allergekste Fransche ve.rvangen werd dooi' de Waal-sche bureelratten. De spreuk : « Het Vlaamsch moet uit-gerooid worden », is geen uitvindsel van Flaminganten. Het is het credo van heel het Fransch bestuur. Raadpleeg de kaarten der krijgsgevan-genen maar eens. En indien gij gelegen-heid hebt plannen van wegenissen, wa-terloopen, dijken, enz., onder de oogen te krijgen, zult gij de handen verstomd in elkander slaan of liever tôt wœdende yuisten ballen. Want de haat en de ver-achting die ons bestuur ons betoont,gaat aile païen te buiten. Onder honderden staaltjes herinner ik mij, v66r enkele jaren, in de Antwerp-sche bladen gelezen te hebben dat de treinwachtcrs de nie.uwe hait op de baan naar Kap>ellen, aankondigden Capelle-au-Bois. De Vlaamsche benaming was weeral in de officieele wereld uitgeslo-ten, uitgevaagd, verstikt en zou nooit ofte nooit als officieel erkend worden. Dit herinnert mij de hatclijke werking tegen den Vlaamschen Reisgids.Het yer-wekte eene halve revolutie en de Walen maakten er een kiesplatfonn uit dat elk Vlaamsch woord uit den Gids zou geban-nen worden. Zij kwamen niets te kort, Fransch stond op dezelfden voet als het Vlaamsch. Niets te doen ! De Vlaamschsprekende broeders rao gen niet aan dezelfde tafel als de Walen aanzitten. De Walen wilden de scheiding van Vlaanderen en de aanhechting bij Frank-rijk, zoo als zij te Jemappes luidop ver-kondiq-den toen zij daar de nederlaag van België vierden in het bijwezen van de officieele afgevaardigden van de Académie Française. 't Is goed dat ailes eens op te halen, om te zien waar de ware vaderlanders zitten, lk zou u dankbaar zijn, zoo gij af en toe nog eens zoo een staaltje van Vla-mineenhaat aanhaaldet. ffy,"i^7*Vfr^WMlVl'Éiïr*""*rir'1' " M 'ha fflîfwnnwiu Kern Rechitmatige •nderdanighsii is plicht, doch rechtmatige vriiheid is recht. Recht en plicht sluiten harmonisch ineen. Vrij-heid dus ! Het vrije woord voor het vrij gedacht! DâfiELUiscH mmm UITSLAG VAN DEN LETTERKUN-DIGEN PRIJSKAMP. — Om reden dat het verslag nog door een der leden van den Keurraad moest goedgekeurd worden, zulen wij eerst in een onzer volgen-dc nummers, den volledigen uitslag en de namen der bekroonden kunnen mededeelen. ONZE TOREN. — De heer Karel Angermillc heeft verleden Donderdag, in het « Liberaal Volkshuis », een voor-dracht gehouden over « onzen Toren ». Zij mag in aile opzichtCn prachtig ge-slaagd heeten. Nadat hij de vôôrgeschiedenis ge-schetst had, kwam de heer Angermille tôt den bouw van de huidige kerk, en den toren. In 1352 begannenf werd het geheel voltooid in 1518. Daarop schil-derde hij de heerlijkheid van onzen toren, van verschillende zijden en bij ver-schillende luchtcn gezien, zijn uitzicht en / ijn omgeving. Over de hoogte van onzen toren wor-(kn alerlei cijfers opgegeven die ver-schillen van 417 tôt 526 voet ; de laat-ste wetenschappelijke meting in 1837 door bouwmeester Serrure gedaan, geeft 122,925 m. De vergrooting der kerk, het « Nieu-Werck », in 1521 begonnen, werd ge-staakt door den 80-jarigen oorlog. De spreker treedt daarna in beschouwingen over de « panden » en u logiën », die vanaf 1443 rond de kerk, den toren, en het groot kerkhof opgericht werden en er als het ware mede groeiden, één geheel vormen en zou oud zijn al» onze toren zelf. Dit geheel moet ongeschon-den blijven. Daarom: «Weg met de ontmantelaars ! » Vervolgens wijdt hij uit over « het dekor » : het kerkhof ; het Quinten Mas-sijspompken ; het bronzen kruis, uit het beeld van Alva gemaakt, dat eerst op de Meirbrug en later, tôt v66r eenigen tijd, boven den hoofdingang der kerk geplaatgt werd ; de hulde aan Rubens, in 1877 besloten met de uitvoering op het Groenkerkhof van Benoit's kantate « Vlaanderen's Kunstroem ». Ook over de klokken en de beiaards weet hij menige bijzonderheid te zeggen, waarna hij de roi van onzen toren in de geschiedenis behandelde : de beeldstormerij, het oproer der Geuzen, de Fransche republiek, enz. De toren heeft dus vele bange dagen beleefd heel de geschiedenis door, en nu laatst weer in October 1914. De heer Angermille iierinnerde er aan hoe bij de beschieting der Stad, zij die hier geble-ven waren haast zoo veel bezorgdheid ^evoelden voor het behoud van onzen Toren als voor dit van eigen leven en have. « Goddank, de Toren staat er nog ! » Dat was de hartkreet wanneer zij buiten blikten. En zij, die de Stad verlaten hadden en aan Holland's gren-zen verbleven, blikten met den verre-kijker naar hun goede Scheldestad, en ook bij hen rees het als vanzelf naar de lippen : « Goddank, hij staat er nog ! » 't Is immers ons eigen hart dat leeft in onzen Toren ! Het was volksvertegenwoordiger Léo Augusteyns die den spreker innig dank zegde voor zijn degelijke en sierlijke rede, wat door de talrijke toehoorders me' langdurige tœjuichingen beaamd werd. MEDE-MINISTER VAN OORLOG. — Wij vernemen dat Em. Vandervelde slechts mede-minister van oorlog werd, en zal samenwerken met de Broqueville. Het wordt aldus uit den Havere ge-selnd : « Emiel Vandervelde, de leider van de Belgische arbeiderspartij, is met een deel der werkzaamheden van den heer de Broqueville, den minister van oorlog, belast geworden. Hij zal zich voornamelijk be-zighouden met wat de bevoorrading der intendantie-magazijnen aangaat, zoowel in Havere als op de basis, alsook met het toezicht over de bestuurlijke werkzaamheden en rekenstaat der uitheemsche diensten, uitgezonderd de diensten van het veldleger, de hospitaal-diensten en de diensten van den afgevaardigde van den minister van oorlog te Parijs. » Minister of mede-minister van oorlog ; dit neemt niets weg van de beschouwingen die onze medewerker Luc daar gisteren over gaf. OP DEN VLAAMSCHEN SCHOUW-BIJRG.— Gisteren, Zaterdag avond, gaf onze Antwerpschc schouwburg een schoone vertooning. Er werd opgevoerd : « Zie-leketens » van De Tière en «Wildstroo-pers n van Lodew'jk Scheltjens. Er was dan ook een prachtige zaal voor die Vlaamsche stukken opgekomen, wat aanmoedigend is voor het bestuur om op dien goeden weg voort te gaan. Onze lezers zullen zich herinneren dat het mooie tooneelspel van Hubert Melis « Een Nieuw Leven » ook voile zalen loktc. EEN VEELZEGGENDE TITEL. — Te Parijs, bij den uiitgever H. Lethielleux, is er een boek verschenen van den abbà S. Coubé, dat we ongelukkig hier niel: kunnen krijgen. De titel luidt: a Asace, Lorraine et France rhénane. Exposé des droits historiques de la France sur toute (wij cursiveeren) la rive gauche du Rhin. Avec préface de M. Maurice Barrés. » Zonder commentaarl ALGEMEEN NEDERLANDSCH VERiitfNi). — Afd&ehng Hooger On-derwijs voor het Voik. — Wij herinneren er onze lezers aan dat de eerstvolgendc voordracht zal gehouden worden op Zondag, 37 Februari, 's morgens om 11 uur (lorenuur), in de groote zaal van de Sinte-Lutgardisschool, 47, Sanderus-straat. Dr. Frans Oyen zal spreken over de ontwikkeling van de Vlaamsche Schil-darschool en over Memling. De voordracht zal gegeven worden met platen. l'evens zal in de zaal een uitmuntende re ■ productie te zien zijn van de rijf van Sinte-Ursula. Deze reproductie is het eigendom van den heer L. H. Smeding, bestuurder van den « Nederlandschen Bœknandel », die liaar voor deze voordracht welwillend ter beschikking van de aldeeling heeft gesteld. DE BELGISCHE UITGEWEKE-NEN IN HOLLANO. — De « Nieuwe Rottordamsche Courant » meldt : Ut': het verslag welk het centraal komiteit ter bescherming der Belgische uitgewekenen aan den Minister van Binnenlandsche Zaken heeft opgezonden, blijkt, dat Oj 1 Januari 1916, het aantal Belgische in-geschrevenen, welk op een gegeven oogenblik tôt a50.000 steeg, thans nog ongeveer 80.000 bedraagt, en aldus over de verschillende provincies vèrdeeld is : Zuid-Holland 34.100; Noord-Holland 10.000; Utrecht 4200; Overijsel 950; Groningen 400; Drenthe 250; Frieslantî 150; Noord-Brabant 14.350; Lknburg 8000; Gelderland 12.000 en Zeelant! 55°°- Het verslag voegt erbij dat het hierbo-\en gegeven totaal niet het juist aantal der uitgewekenen in Holland aangeeft, daar vele Belgen zich niet in de gemeenten, waar zij zich ophouden, laten in-schrijvea.HOE HET AMERIKAANSCHE SPEK MOET BEHANOELD WOR-DEN. — Vele huismoeders klagen er-over, dat het Amerikaansche spek een bijsmaak heeft, welke ver van aange-naam is, en door inzouten veroorzaakt werd, welk het ondergaan moest om goed te kunnen overgestuurd worden. Xiehier verscheidene middelen, welke door de staatslandbouwkundigen aanbe-volen worden. Het eerste middel is om het spek in een pan met koud water te doen, ten einde de buitenste laag zout te doen smelten ; dit wàter vernieuwen en het tôt ongeveer 80 graden verhitten en dan het stuk spek eruit nemen, het dro-en vervolgens ophangen. Het tweede middel is, om het spek gedurende 5 minuten in een pan met ko-kend water te doen, na het eerst in water afgewasschen te hebben. Het dan vervolgens voor een paar oogenblikken in koud zoutwater dompelen. Ten slotte is er een derde middel, het spek in warm water zetten, het gedurende een uur erin te laten en het daarna voor twee uur in koud water te doen. Men kan het dan onmiddeliijk gebruiken of het wei gedurende 2 of 3 dagen in pekel bewaren.Ziedaar wat de officieele wetenschap zegt, die de huismoeders te hulp wil komen. ROEM EN PO POLARITE! T. — Deze alleraardigste anekdote komt van de « Cri de Paris ». De heer Anatole France heeft voor eenige dagen zijn buitenverblijf in de omstreken van Tours verlaten. Hij bevindt zich nu te Parijs, alwaar zijne vrienden hem nog steeds jong, vlug en frisch gevonden hebben, vol van paradoxen en rijk aan anekdoten. Aan een van hen verhaalde hij, hoe hij vroeger eens in gezelschap van Jaurès eene lezing in eene kleine stad van het ' uiden gehouden had. De oprichter van de vergadering kende den een noch den andere. En toch vergiste hij zich niet, want toen zij aan de statie kwamen, ging hij naar hen toe en zeide tôt Jaurès : — Indien ik mij niet vergis, dan zijt gij citoyen Jaurès? — Dat is de roern, fluisterde Anatole France den volksredenaar toe. Jaurès sprak het eerst. Toen het de beurt van Anatole France was, kon de voorzitter der bijeçnkomst alleen den voornaam van den grooten schrijver herinneren. Hij koncligde hem aan, zeggen-de : — Het woord is aan den heer Anatole. Jaurès boog zich naar Anatole en raom- pelde : — En dat is de popularitett !

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Het Vlaamsche nieuws behorende tot de categorie Gecensureerde pers. Uitgegeven in Antwerpen van 1915 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes