Diîisdag i Juni 1915» Berste Jaarg, Nr 138 Prijs : 5 Gerstiemeo door geheel België f;„y -wi 1 6.1 i3L$ JL Vlaamsche Nieuws Het bmmt ingelichî en meest verspreid '.Nleuwshlad van Beiglë* - Vanchynt 7 maa! per week -,~ _,——, — __ . _ . ABONNEMENTSPRIJZEN : Per week 0.35 , Per 3 maanden 4.— Per maand 1.60 j Per 6 maanden 7.50 Per jaar 14.— iSTîa», v - _ « ,..., .... xamaB fràkfrg,.. ..-liaCr--ia!aâKK^.^V JTK-Aa* . -, > -o». .--.^Cv- œœ^œ^^Jl^~*.Tl2K'£ï^»aZ£a&\i BESTUURDER: ÀLFONS BÀEYENS BUREELEN : ROODESTïUAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 AANKONDIGINGEN : Tweede bladz., per regel 2.50 i Vier le bladz., per regel 0.56 Derde bladz., id. I.— | Doodsbericht 6.— Voor aile armoncen, wejide me* zich : ROODESTRAAT, 44. iiaan» *iiM ngeagg»^""'* " l'vwwgmi y Vrijhandel en Wereidvrede \Ve willen aannemen dat er niemant jj het — laat ons maar zeggen — be scbaafde Europa den oorlog gewensch heeft. De enkele roraantische jongelui die er vroeger allerlei beelden van aan gename avonturen mede verbonden, zul Itn sedert de laatste maanden wel op an jere, meer nuchtere gedachten gekomet tijn. Ër hoeven geen ridders meer oj iwerftochten uit te rijden, om geplcegc onrecht te wreken, weduwen en weezei en andere zwakken te beschermen, ei ook van al de grootheid, van al het no bele dat A. de Vigny in den krijg ophe melde, is er maar weinig overgebleven En degenen die vroeger met Goethe il nerrukking juichten : gïlig wien de dood in den glans der zegepraal vindt wat voelen ze hun geestdrift 1>ekoelei gis ze, na den oorlog of nu reeds, ii luis de ledige plaatsen zien, die doo: jeun anderen kunnen ingenomen wor den. Oorlogslyrisme zou een wanklanl moeten zijn in deze eeuw ! Maar iets hebben wij toch behouden dat op middeleeuwsche opvattiugen ge lijkt: het strijdcn voor een edel, belang loos doel, voor een groot prineiep : El i geen natie in dezen wereldkamp betrok ken, of zij heeft de wapens opgenomei roor de vrijheid en opdat het grootsch werk der beschaving voor het mensch iom niet verloren ga. ïïoe jammer da het doel zoozeer door het middel word jsschaad ! Het is bemerkenswaard dat nagenoe; i!le soldaten dezen toestand beschouwei ils iets dat inoest gebeuren, dat nie meer af te wenden was, en waarin rnei zich nog alleen met gelatenheid heeft t sehikken. Niemand heeft naar oorlog ge vraagd, geen der volkeren die nu elkan der onderling trachten te vernielen wa oorlogszuchtig, toch is de krijg uitge broken, eerst onbeduidend als een vuui tje dat in een kleine woning ontstaal maar zich mededeelt aan de naburig huizen, *an het geheele kwartier, gehe< de stad. En nu staat gansch Europa in vuur e: vlam, maar... de ware oorzaak van de: iraud is onbekend ! Het volk, dat met gezond verstau redeneert, weet er wel bescheid op : d klcinen laten zich doodschieten om d çrooten rijker te rnaken, en deze laat iteu zullen er overal wel een flauvv ver moeden van hebben, hoe men in dagei ils deze, over hen denkt. Net als vroc ger : What develry soever kings do, th Greeks must pay the piper. Het volk bedriegt zich niet, in zoo verre dat de grondoorzaken van dezei oorlog van ekonomischen aard zijn, da nijverheid, handel, scheepvaart enz., ge roepen om de menschen vriendschappe lijk en broederlijk bijeen te brengen, z inderdaad wel bij elkander gebracht heb ben, maar van iop toi teen gewapend, ei met harten die door onverzoenlijkej haat ontstoken zijn. Er zal een andere verklaring moetei {evonden worden, voor het zinnebeeldi; «tokje van god Mercurius ! Ekononiische oorzaken, zegden we Het is onzin staande te houden dat al leen ras&enhaat, verschil van beschavinj in 't spel is, dat bijvoorbeeld Engelam en Duitschland « natuurlijke vijanden J'in. Die bewering houdt geen steek ffant vele van de volkeren die nu elkan der beoorlojçen, hebben vroeger op ver •chillendc slagvelden, schouder aai •chouder, tegen ee n gemeenschappelij ^en vijand gestreden, en andere die m door onverbreekbare banden vereenigi plijken, waren vroeger in onderlinge: trijg gewikkeld. Aan die wisselvallight 'len zal de toekomst wel niet veel verac deren. ^at er ook van zij, over éen punt z£ fflea het, na deze droeve ervaring, wc ïr'i eens zijn : dat onder de huidige om standigheden, zooals ze door het ekc Eomisch leven werden geschapen, wt reldvrede een onmogelijkheid is. Aile hervormingen en verbeteringe het volkenrecht, aile international |'°ngressen voor pacifisme, interparle dentaire unie's, enz., zijn machteloc geblekcn, tegenover éen enkel bevel va "°°.?er hand, tegenover éen oproep d: |Kn vragen naar uitleggingen duldt e wapen, het vaderland is in gevaar , Ziedaar het bewijs dat e.- in de inrich zelf der maatschappij onnatuurlij i(' abnormale elementen zijn, waardoo "utte'oos, volstrekt nutteloos bloedvei ^eten nu nog mogelijk is ; kortom tho ]0^ethin£ is rotlen in the state(s). 0p een van die elementen werd reed whaaldelijk gewezen ; we hebben hel r.ct 'an0f geleden, vrlop aan 't werk ge !,'*n : de geheime diplomatie, 't War pogst wenschelijk dat die instellin "'nnepkort geleefd had. " 'j wilden echter als ons bescheide ^ening hier neersebriiven, dat de ooi ,°S in allereerste plaats een uitvloeisc ?.Va" mistoestanden op ekonomisch ge waaronder de voornaamste : een bandel»politWk. 1 lu hun verkeerd uitgewerkte bezorgd- ■ hçid voor handel, nijverheid tn scheep-t vaa^t, die 's lands stotfelijken rijkdom , moeten verzekcren, hebben nagenoeg ■ aile Europeesche Staten hun heil ge- - zocht in een besehermende tolpolitiek, ■ waardoor ze elkander vreedzaam bestre-i den, om ten slotte tôt handtastelijkhe- |den over te gaan. ) | Op het oogenblik dat de oorlog uit-i brak vierde de beschermingspolitiek i haar grootste triomfen : nagenoeg ge-i heel Europa hield vast aan zijn hooge - toltarieven, en ook de Amerikaanscht • Unie onderscheidde zich meer en mea . op dien vveg. Engeland is de eenige uit-i zondering op dezen algemeenen regel en ook daar ontvcinsde het zich niemanc meer dat een groote ommekeer op hel punt was over de toekomst van 's land: > ekonomisch leven te beschikken. Aldus wonen wij een zonderling 1 schouwspel bij : aile landen trachten el 1 kander door uitbreiding en verbeterin^ : der verkeerswegen dichter te naderen. het boren van tunnels, aanleggen var ' bruggen en andere prachtwerken, ei langs een anderen kant omringt iedei > zich met een vast hoog hekketi van toi-" rechten. Dat noemt men in officieeie ■ taal, « de nationale nijverheid en land-3 bouw tegen uitheemsche mededinginj; - beschermen ». Het moge dan ook we 1 eens waar zijn ; maar de groote op - brengst der douane-rec'nten heeft ool- - meestal den aankoop of de koustructie t mogelijk moeten maken van al de mo t derne vernielingstuigen, die thans zoi riauwkeurig en stipt steden en doiper l met den grond gelijkmaken. Daar lig i dan de zoo zorgvuldig beschermde in t dustrie; in enkele dagen is het werl 1 van evenveel jaren te niet gegaan. 2 De naijver der groote Europeesch< - staten is sedert de laatste vijftig jaai - bijzonder sterk toegenomen ; ook Noord s Amerika is daarbij in het strijdperk ge - treden, en geen der middelen die d< - moderne techniek maar ten dienste kai , stellen om de voortbrengingswaarden ti e verbeteren, is ongebruikt gebleven. Di< ■1 ekonoinische strijd is de voorlooper ge weest van den iegenwoordigen oorlog a geen verschillen van nationaliteit, ka 2 rakter of kultuur; voorwendsels en oor zaken mogen met elkander niet verwar* i worden. e i Indien het nu geen oorlog was, zou e den wij hier heel belangwekkende cijfer - kunnen aanhalen, die een getrouvv beel< . geven van deu beruchten « three corne i fight » een kamp voor stoffelijke belan . gen waar sedert de laatste jaren Enge e land, Duitschland en de Vereenigd< Staten in betrokken zijn. Het protec . tionnisme is dien vreedzamen strijc ! komen verscherpen : de politiek staat tei t dienste van handel en nijvuheid, ja, d< . hulp van diplomatie, leger en vloo . wordt ingeroepen, ,niet alleen om d< reciiten der burgers in den vreemde t* beschermen, maar om door bedreiginj 1 en geweld de betwiste afzetgebieden c< j veroveren. Die rechtstreeksche inmenging vat j den staat in de ekonoinische bclanget y der bevolking heeft de noodlottigste ge volgen na zich gesleept. Door het hefiet en verhoogen van allerlei tolrechten i: * het leven overal uiterst duur geworden y in de laatste jaren werden we dat bij j zonder goed gewaar; mededingers ziji 0 vijanden geworden... omdat de door dezi handelspolitiek geschapen toestand on ^ houdbaar was. Niemand zal durven beweren dat d< vrij handel, die aile beL-tsels aan dei vvereldhandel uit den weg ruimt, he eenige middel is om de onmenschelijk j ste aller barbaarschheden te doen ver dwijnen. Om dat doel te bereiken zullti 1 ook nog wel meer veranderingen moe ten gebeuren, waarvan de huidige oor log er genoeg aan 't daglicht brengt , iets meeilen wij als uitgemaakt te mogei , beschouwen, dat meer vrijheid in ail 1 internationale betrekkingen ten goed moet komen aan de toenadering der vol keren. De vrijhaudel bevordert den wereld vrede. Overdreven beschermingspohtiel 1 ontaardt maar al te dikwijls in bedektei e of open tariefoorlog, zooals het meer dai eens het geval was met Frankrijk : il s 1888/89 met Italie, in 1893/95 me 1 Zwitserland. Rusland en Duitsehlam e bevochten elkander met toltarieven il ' 1893, en wel zoo dat men voor een Euro ■ peeschen krijg bevree^d ttas. Die vree " is helaas bewaarheid, en zij zal blijvei " bestaan zoolang door een gezonde han r delspolitiek het wederzijdsch vertrou " wen, de toenadering der mededingendi t mogendheden niet bevorderd wordt. Sedert de onafhankelijkheidsuorloi s der Vereenigde Staten, doch vooral va' , af de Fransche revolutie, heeft mei - overal de ontwikkeling van het natio e naliteitsgevoel kunnen waarnemen. Nie g alleen dat aile volkeren, tôt een zekerei trap van beschaving gekomen, hun stre n ven gericht hebben naar het afschuddei •- van vreemde heerschappij, ook de oude :1 vrije staten hebben voor deze bewegni! ■- hun sympathie betuigd. De Grieksch e bevrijdingsoorlog is er een voorbeeld vai geweçst Dank zij dit mentçbiievenrl demokratisch gevoel, waar Europa om-trent het midden der 19e eeuw getuige van was, slaagde de edele Cobden zoo goed in zijn kruistocht tegen de be-schermingspolitiek, en kende ons we-relddeel een tijdperk van handelsvrij-heid.En dat het nu heelemaal anders ge-steld is, dat nu voor vele landen handel en nijverheid verkwijnen, en wie weet wanneer zich weer zullen kunnen op-richten, het komt grootendeels daaruit voort dat Europa Cobden's verwittiging in den wind heeft geslàgen : Frce Trade is the best human means for securing universal and permanent : peace. De vrijhandel is het beste middel ! om een bestendigen wereîdvrede te ver-zekeren.De oorlog is een al te bloedige geesel dan dat wij een middel. hoe klein het ook zij, ongebruikt zouden laten om hem af te weren. En moest het waar zijn dat ' bij, wat liet zoekend verstand niet aannemen kan, een onvermijdelijk, nood-zakelijk kwaad is, dan zij het de plicht ^ van aile regeeringen, die in den laatsten tijd zoo bezorgd de belangen van enke-ien gediend hebben, het uitbreken van ' dat kwaad zooveel mogelijk te verhinde-; ren en te beperken, zooals men met be-smëttelijke ziekten te werk gaat. De menigvuldige, bloedige wonden, die reeds geslagen zijn en zullen worden, gaan naderhand wel langzaam toe, maar 1 een goede zalf moet men gebruiken op-dat ze niet weer opengaan. 't Is onze bescheiden meening dat er [ zonder « vrijhandel » geen volledige ge-^ nezing voor de toekomst mogelijk is. i A. Vanden Brande. Eei avontuiir m itahë Een groote vischhandelaar uit de Vlaanderens was te Milaan, toen de eer-&te onlusten en wanordelijkheden vôor en tegen den oorlog uitbarstten, en 't leven voor Oostenrijkers en Duitschers in Italie lastig werd. ! Onze landgenoot moest eenige brieven in ontvangst nemen op de Middenpost, niet heel ver van de Piazza del Duomo gelegen. Zoo goed en zoo kwaad mogelijk leg-de hij zijn zaak uit aan den Italiaan-1 schen postbeambte, die miuder inschik-kelijk was als men dit doorgaans in Italie is tegenover vreemdelingen, die ove-rigens het land laten leven. De winketman beweerde het gebroken Italiaansch niet te verstaan. Onze landgenoot sprak toen Fran=ch. — Je voudrais savoir si des lettres... enz. De Fransche tongval beviel den be-ainbte niet. 't Is waar, een Vlaanderaar heeft nog al eens last met den oi-klank. Het volk dat opschoof om bediend te worden en beu werd van 't wachten, scheen ook met de minuut al minder vriendelijk en zenuwachtig gestemd. De postbeambte munnelde iets van : •— Tedesco ! (Pruis !) Onze landgenoot drong niet aan, hij zou straks terugkomen, en vertrok. | Doch vooraleer hij op het Domplein ;was, werd hij gevolgd door een vijan-dige menigte, die steeds aangroeide. 5 Juist aan 't ruiterstandbeeld van Victor-> Emmanuel kregen ze hem te pakken. Hij had goed schreeuwen dat hij un 1 Belgio was, een vloed van scheldwoor-; den werd hem toegesnauwd, wat niet ' zoo heel erg zou geweest zijn zonder een alschuwelijken geur van knoflook die hem uit jouwende kelen toewalmde. De macaroni beet de bitterste verwij-ten toe aan de choucroute ; had ze echter geweten hoe verkeerd ze was, ze zou hulde hebben gebracht aan den Gent-schen hutsepot of de Brusselsche choe-sels, onze twee nationale gerechten ! Maar ze wist hel niet ! Onze vriend werd gesleurd en getrok-ken en als bespieder opgebracht. Hij die anders nogal kalm en beza-digd was, had nu aile geduld verloren, en riep dat ze hem naar 't Belgisch kon-sulaat zouden brengen. Daar geraakte hij eindelijk toch, na veel wederwarigheden. De eerste vraag : — Uw papieren? Aile duivels uit de hel ! dat mankeerde er nu nog aan ! Zijn portefoelie was ver-dwenen. Gelukkig dat er geen geld in zat. In al het geharrewar werd hem die ontfutseld ! Ja maar, bewijs dat eens ! Zijn geval werd ernstig en wanneer zou het tôt een oplossing komen? Hij was er misschien achter gevlogen •ot na den oorlog, want nu hebben ze r tijd noch gelegenheid tôt veel navraag, , indien er toevallig op het Belgisch kon-! sulaat, 't schijnt ongelooflijk, geen be-. ambte was geweest die Vlaamsch kende, t en Vlaming was gewonnen en geboren. ! Onze vriend kon aldus geëenzelvigd worden. Immers zijn Vlaamsche tong-j val kon niet liegen. 't Volk, buiten nog saamgeschoold en j dreigend, werd gerust gesteld met de è verzekering dat het un Fiammingo was. i Hadde onze vriend het nu gewild, ze ; xoudf-s. hem in triomf 4onr M il aan h«b- ben gedragen, maar hij dacht aan het knoflookgeurtje en verkoos langs een achterdeurtje weg te komen. Zoo had zijn Vlaamsch hem gered in Italië. Plichtea jegeûs God I EEN VERTOOG VAN DE STAD ANTWERPEN Wij ontvangen het onderstaande ver-toog dat het Kollege vau xiurgemeester en Schepencu van Antwerpen tôt den Gemecnteraad richt. Wij verzoeken onze lezers het aan-dachtig te lezen ; ze zullen dan zien hoe godsvrede en vrijheid van geweten verstaan worden door de Regeering. Waarin die plichten jegens God nu bestaan wordt niet opgeklaard. Wij zijn hoegenaamd geen godlooche-naars, een woord dat zelfs voor ons geen beteèkenis heeft, doch die dwang in een gewetenszaak, in een geloofszaak, is verkeerd en betreurenswaardig. De stad Antwerpen heeft in veel op-zichten, doch vooral in opzicht van schoolinrichting en van opvoeding van de jeugd, een wijs en voorbeeldig be-stuur, dat aile overtuiging en denkwijze eerbiedigt en steeds het voile vertrou-wen verdiende van de ouders en van elke regeering. Het valt zeer te betreuren, vooral in dezen tijd, dat de Stad gedwongen wordt haar programma te wijzigen en dit door een inbreuk op de vrijheid van geweten en onder bedreiging anders geen diploma's te mogen afleveren. Hier volgt nu het vertoog dat in be-zadigde, doch daarom niet minder wel-sprekende bewoordingen is opgesteld : « Antwerpen, 26 Mei 1915. » Mijnheeren, » In zitting van 3 Augustus 1914 be-sloot de Geineenteraad bij het Staatsbe-stuur de aanneuiing der normaalscholen van de Stad aan te vragen. » Door de benarde tijdeu die we bele--ven, bleef de vraag tôt aanneming gedu-rende geruimen tijd zonder gevoig ; het is slechts in den loop der maind Maart dat zij regelmatig kon onderzocht worden en tegen het einde van Apiil ont-vingen onze normaalscholen het bezoek van den opziener van het nonuaal onder-wijs ; deze ambtenaar heeft zijne alge-heele voldoening te kennen gegeven ; evenwel deed hij opmerken dat de Regeering ongetTvijfeld zou verlangen dat de « plichten jegens God » zouden opge-nomen worden in het programma van praktische zedenleer voor de leerlingen ontslagen van de lessen van godsdienst. n De heer Schepen Desgum heeft zich persoonlijk nar liet Mmisterie van We-tenschappeu en Kunsten begeven, om aan te dringen opdat de gevraagde aanneming zonder verwijl zou verleend worden, daar anders de getuigathrinen, wel-k.e onze scliolen op het einde van het schooljaar afleveren, niet geldig zouden zijn en de gevormde onderwijzers en onderwijzeressen zouden genoodzaakt zijn zich aan te bieden voor de midden-j ury om in eene officieeie school be-noeind te kunnen worden ; de algemee-ne sekretaris van het Ministerie heelt hem voorgehouden dat de Stad zal ver-pliclit zijn het programma van prakti-sche zedenleer te volledigen door de toe-voeging van de « plichten jegens God », zooals de normaalscholen van Luik,Bergen, Charleroi en Gent het hebben moeten doen, daar de Regeering van du punt eene volstrekle voorwaaide voor de aanneming heeft gemaakt. » De Kommissie van Onderwijs heeft zich met de zaak beziggehouden en over-wogen ; dat de Stad bij het openen der normaalscholen door dit feit zelf, tegenover de leerhugen die er zich aanboden, de verbintenis heeft aangegaan hun gel-dige diploma's af te leveren en dat het zeer spijtig zijn zou, hen na voltrokkcn studiën te moeten verwijzen naar de jury ingesteld door de Regeering ; zonder iets af te doen van hare overtuiging dat de i< plichten jegens God » met thuis liooren in het programma van praklische zedenleer voor de leerlingen Gntslagen van de lessen van godsdienst, is zij van ge voelen dat de Stad in 't belang der leerlingen dient toe te geven aan de ei-schen der Regeering, ten einde de aanneming der scholen te bekomen. » Wij verzoeken u dus, Mijnheeren, te beslissen dat de «plichten jegens God» in het programma der stedelijke normaalscholen zullen ingeschreven worden, zooals zij voorkomen in het programma der normaalscholen van den Staat » Namens het Kollege van Burgemeester en Schepenen : Bij verordening : De S< hepen, De Sekretaris, Victor Desguin. Hub. Melia. Wij znllen er alleen nor bijvoegen dat op dit gebied geen dwang mag bestaan en dat dwang de eerbiedigste zaken ha-telijk kan mpken DAGELIJKSCH NIEUWS IN HET NACHTEGALENPARK. — Niettegenstaande het winderige weder waren er Zondag toch talrijke wande-laars in het schoone Nachtegaknpark van de gezonde buitenlucht genietende. Geheele fainilies, vader moeder en kin-deren, waren daar langs de boorden van den van statige zwanen doorkruisten vij-i ver gezeten en verorberden den inhoud j van hunnen knapzak. Eens te meer kon-den we de ervaring opdoen dat het Nach-tegalenpark het gsliefkoosde buitenver-blijf is en blijft van onze bevolking. | Nochtans indien het ons toegelaten is eene kleine opmerking te maken, willen we de wandelaars vragen, het papier van hunnen knapzak niet slordig op de gras-! pleinen te laten liggen doch deze mede naar huis te nemen, zulks om aan den grootschen aanblik van hel volksbuiten-verblijf niets af te nemen. OP HET «DE CONIMCKPLEIN ». — Dat het « slechten tijd is », zooals ons volk zegt, zulks zou men waarlijk niet verondersteld hebbf-n wanneer men giste-ren en ccrgisteren een kijkje ging nemen op het " De Coninckplein », waar op het oogenblik foor gehouden wordt. Veel volk bezette de wafel- en smoute-bollenkramen en verschillende paardjes-molens waren allen door kinderen ingenomen.De foorkramers, die nu reeds zoolanj van aile broodgewin beroofd zijn, zullsn tevreden zijn over de verkregen uitslagen en we zetten dan ook eenieder aan eens een uurtje op het De Coninckplein te gaan doorbrengen. HET BELGISCHE ROODE-KRUIS IN HOLLÀND. — Het Bestuur van het Belgische Roode-Kruis in Holland heeft tôt het instellen van een inlichfingsdienst besloten. Aile inlichtingen betreffendr Belgen zullen verkregen kunnen worden door bemiddeling van het algemeen se-kretariaat van het komiteit der Belgische ambulanties J- P. Coenstraat, 32, Den Haag. ONZE ANTWERPSCHE DIA« MANTBEWERKERS.— In het gebouw « De Geelvinck », te Amsterdam had Donderdag avond eene vergadering plaats van gevluchte Antwerpsche dia-mantbewerkers, allen leden van den Ant-werpschen Diamantbewerkers bond, die van hunne aankomst af pogingen in het werk hadden gesteld om opgenomen te worden in den Algemeenen Nederland-schen Diamantbewerker.''fcond,waartegen het Bestuur echter verschillende bezwa-ren had aangevoerd. \\rel hadden de uit-gewekenen voor zoover zij hier werk hadden kunnen bekomen, hunne bijdrage gestort, welke de A. N. D. B. in bewa-ring had genomen, om daarover na den oorlog te beslissen. Deze vergadering ging nu over de kwestie om deze bijdra-gestortingen terug te vragen, waartoe met groote meerderheid besloten werd. onder aftrek van 10 % voor de te voeren . aktie. De Bondsrand van den A. N. D. B. zal van dit besluit in kennis gestelr' worden en naar men verwacht, hiermede instemmen. | ONVADERLANDSCH WERK, -Te Brussel wordt « een geheimstuk «onder Walen en Franschgezinden rondge-stuurd en voortgegeven. Elk exemplaar heeft een bijbriefjt waarop gewaarschuwd wordt dat hei stuk vertrouwelijk is, volstrekt niet in de pers mag verschijnen, doch als propa-ganda aan personen van wie men zeker is, moet ter lezing gegeven worden. Als meerder voorzorg draagt elk exemplaar een nummer, zoodat er boek kan gehouden worden aan wien het stuk werd toe\ ertrouwd. 't 1s bij ondervinding geweten wal zulke voorzorgen waard zijn, ook werd ons zulk stuk « zeer vertrouwelijk » over-handigd.Het bevat uittreksels van Waalsche schrijvers die de inlijving van Wallonië bij Frankrijk eischen. Die aangehaalde schrijvers zijn Raymond Colleye « ce vrai wallon » en Albert du Bois, « cet autre vrai wallon ». Dat er Belgen te Waterloo tegen Napoléon streden wordt geheeten « un crime monstrueux », een monsterachtige misdaad. Het stuk eindigt met den kreet : - Vive l'annexion de la Wallonie à la France!... Vive la France! Wij willen onze Waalsche landgenoo-ten niet aansprakelijk stellen voor dit schrift ; doch het toont waar zekere lei-ders van de Waalsche beweging naar toe willen, hoewel ze nog beducht zijn voor 't licht van den dag. HET WERK DER AARDAPPEL SCHIL. — « Aile baten helpen » is een mondsgemeen spreekwoord, dat zijn volksgunst volkomen verdient. De burgers, die het werk der aardap-pelschil hebben uitgedacht en toepassen hebben denkelijk op dat spreekwoord hun doel gegrondvest. Wie zou er ooit ge-praktizeerd hebben dat het schamel blad waarin de aardappel schuilt, eene prach-tige gelegenheid biedt om goed te doen ? E» toch is het zo», Die ieveraars, die op ons goed hart komen kloppen, vragen ons mets anders dan 't geen wij gaarne missen. Terecht zegt het vlugschrift dat zij bij hunne ophahngen zich tôt de « armsten der armen » richten. Houdt dus, beste lezeressen, want het beroep betrelt vooral uwe medewerking, uwe aardappelschillen veerdig en andere weinigvvaardige dingen. De ophalers zullen daar aile mogelijk voordeel uithalen, een londs stichten tôt degolijken steun en tevens een soort « i\auonaal gesteunde Handel en Nijverheid » in le\en roepen, die later, dooi invalieden ten eigen heil en hulp zal kunnen worden , voortgezet. Van af heden zullen personen met « groene ster » zich ten huize aanbieden. Gedenkt ze, medeburgers, en houdt goed voor uwen geest, dat zij het doen uit naastenlieide en opoffering. BIJ ONZE VLUCiiTELINGEN IN îitiLLANjJ. — Te Hulst werd voor enkele dagen eene geldinzamehng gehouden bij de gegoede Belgen, ten voordeele van het Hulp- en Voedingskomiteit voor de Belgen, die in het land zijn gebleven. Deze bracht niet minder dan 2620 frank in een viertal dagen op. POSTVERKEER MET ZWITSERLAND. — De steden Brussel, Verviers en Luik met voorgeborchten en omlig-gende, evenals Antwerpen, Hasselt en Vv elkenraedt, maar deze zonder voorgeborchten en omliggende, zijn van ai 1 Juni tôt het brielverkeer met Zwitserland toegelaten, onder dezelfde voor-waarden als met de andere landen, waar-mee reeds vroeger het postverkeer werd toegestaan. TEGEN DE VLIEGENPLAAG. — Met voldoening hebben we bestatigd dat i bij menig verkensbeenhouwer voor de i uitstalling op de eetwaren een gaas ge-I legd werd orn ze van de vliegen te be-| schutten. We drukken den innigsten wensch uit dat deze maatregel algemeen zou worden, dit om de vlitgenplaag op de meest doelmatige wij/c le be&iriideo. POSTWISSELVËRKEER. Het postwisselverkeer tusschen Belg!ë eener-zijds en Oostenrijk en Nederland ander-zijds is van af 20 Mei, tusschen België en Hongarije van af 1 Juni en tusschen België en Bosnië-Herzegowina van af 10 Juni toegelaten. Postwissels naar deze stafen moeten in de munten der plaatsen van bestem-ming afgeleverd worden, naar België in Marken. Het hoogste bedrag werd op 800 Mark of overeenstemmende waarde vastgesteld ; alleen voor postwissels uit Oostenrijk en Bosnië-Herzegowina is het op 500 Mark bepaald. De taks bedraagt algemeen 25 c. per 40 Mark of een deel daarvan. Mededeelingen van den afzender op het postbriefje zijn niet toegelaten. Aan het verlangen van spoedbestelling, telegrafische overbrenging, of verzor-ging van een uitbetalingsbewijs kan niet voldaan worden. WETENSWAARDIGHEDEN. — Een twaallde van het algemeen sterfte-cijfer h^eft de tering als oorzaak. Van 1815 tôt 1901 is den uitvoer van zijde van Lyon gestegen van 80 tôt 280 millioen. De arend is de vogel, die het hoogste vliegt ; hij bevindt zich somwijlen op 3200 meters hoogte. Het land het meeste door vliegen ge-teisterd is de ostkust van Bornéo. Het is een gebruik in China de jonge verloofden te doen vergezellen van eene vrouw gekozen tusschen de leelijksten en de oudste der buurt. Annam bezit een zeer zeldzaam ras fa-zanten ; de minste dezer vogels is onge-veer 2500 fr. waard. Bij de jongste volkstelling in Indië, telde men 24,000 meisjes van minder dan 4 jaar oud en die reeds volgens ouders wil verloofd waren. Het Klein-Rusland heeft dit opmer-kenswaardig, dat in de meeste hôtels de reizigers hun eigen beddegoed moeten meebrengen. Men heeft uitgerekend dat in Europa elken dag gemiddeld 3000 personen het slachtoffer zijn van ongelukken. Het cijfer is bijna liet dubbele voor de Vereenigde Staten. In eene kamer van het kasteel van Si-monetta, dicht bij Milaan, herhaalt een weergalm lot bo maal toe de holklinken-de zinnen of het gerucht van het afvuren van een vuurwapen. Vele Chineezen gebruiken jonge ver-kens als Irekdieren en spannen deze in kieine rijtuigen. In zekere streken van Siberië aanziet men als een geval van echtbreuk, het feit dat de man een mousseline-vool of eec geborduurde kap voor de oogen zijn«r vroijw verscheurt.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.