Dinsdag 23 November 1915. Eerste aarg. Pfr 312 Prijs : 5 Centiemen door geheeî België Het Vlaamsche Nieuws Het be&t ingelicht en meest verspreid Nieuwsbladyvan België. - Verschijnt 7 maai per wecit ABONNfcMfcN TSPRUZEfl Per week 0.3S Per 3 maanden .... » 3.76 Per maand 1-25 Per G maandca 7.50 Per jaar 14.— A*fGJ£VAAKJ01GDfiN VAN DEM OPSTELE.AAD Dr Aug. BGRMS — Albert VAN DEN BRANDE BUBEELEN: ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 AANHONDIGINGEN Tweede bladz., per regel 2.50 Vierd» bladz., per regel.. 0.60 Derde bladz., id. I.— Boodsbericht 6.— Voor aile annonces, wenée maa zich : ROODESTRAAT, 44. 1KLINKEND VERZET VAN VOLKSVERTEGENWOORDIGER Dr. VAN DE PERRE I~)e Vlaamsche Stem heeft in de laat-maanden steeds met nadruk betoogd, het verzaken is aan Vlaanderen den lstrijd thans stop te zetten. Immers er dan ooit te voren zijn, sedert t uitbreken van dezen oorlog, de aamschhaters, zoo openlijk als in het tborgene, aan het werk getogen om landeren voor goed te knechten ; ja, ■ meest yooraanstaanden onder hen :aken onbéwimpeld de hoop uit, dat te oorlog den ondergang der Vlamin-j, hun opslorping door het Latijnen-m, na zich zou sleepen. Vrij België, : orgaan der lauwen, in broederlijke :reenstemming met « die van Have-», heeft ons ons ontreden ten zeerste alijk genomen. Wij die « spreken cht achten » en trouw bleven aan aanderen, werden openlijk of bedekt çemaakt voor landverraders, aan itschland verkochten, enz. rhans vinden wij in de te Londen ver-îijnende Stem uit België van 12 dezer, i merkwaardig tijdstuk van de hand a den Antwerpschen katholieken af-vaardigde, Dr. A. van de Perre, die, enals eenige maanden hèr reeds De wmsche Stem, langer zwijgen onoor-ar acht. Wij vestigen bijzonder de ndacht op wat wij erin kursiveeren : :t klopt volkomen met wat in dit blad 0 dikwijls reeds werd beweerd : dat H,-wie de verantwoordelijkheid dragen tt den ontbranden strijd, zijn de ?nnschgezinden, die nochtans in de ogen van de « rechtvaardige » heeren a Havere, vrij en onbeladen uitgaan. Ook Dr Van de Perre legt ,in het be-' & van zijn opstel, den nadruk op de rallel tusschen den Belgischen en den umschen strijd. Onzen lezers zal de nd zijn dat de Vlaamsche Stem deze tallel herhaaldeljik aanwees en dat zij sUitgangspunt is van onze actie. Wij jeroorloven ons thans, de aandacht van (en Antwerpschen afgevaardigde op de-tartikelen te vestigen. Dat de heer Van tPerre, met ons, de noodzakelijke consenties, die uit zijn stelling voort-loeien, zal aanvaarden — in de eerste laats het goede recht van den Vlaam-:hen strijd aangebonden door de Vlaam-:he Stem — durven wij niet betwijfe- Boven zijn stuk plaatst de heer Van î Perre als titel : Eerbied voor onze lMen! Het luidt : Recht en rechtvaardigheid voor de hine volkeren zijn de inzet van dezen ilkerenoorlog. De staatslieden der groo-! mogendheden, Engeland, Frankrijk, alië, Rusland, zelfs Duitschland, heb-ei het herhaaldelijk, met klimmende tslistheid, te kennen gegeven. Sir E. irejr, Asquith en Lloyd George, de 'oordvoerders van Engeland, hebben an de wereld hun eer verpand dat de Tede zal gesloten worden in een geest M rechtvaardigheid en vrijheid voor de tleinere stammen en volkeren. De Tsaar NO Rusland en de Keizer van Duitsch-kl beloofden de onafhankelijkheid aan * Poolsche volk. En de nieuwe ],eider ■ j Frankrijk, M. Briand. bewerkte de H=®gezindheid van het Fransche parle-ere^H^t toen hij °in zijn hoofdrede uitriep : :r pH'ij strijden voor de beschaving en de ontwikkeling der kleine natio-DaiB'jiteiten. » no^H Een enkele gedachtenstrooming gaat vater 9.; over geheel Europa : deze naar AoTC^Rihlsherstelling voor de kleine volke-H°. Alleen de Belgische overheid blijft çankelijk voor de rechtvaardig-sliefde. Het Vlaamsche volk is de Btcrderheid in België. Volgens de op-tvo**;^ van 1910, zijn er 3.220.662 inwo-die niets dan Vlaamsch spreken, :*• 2,833,834 inwoners uitsluitend zicjH ; hsprekenden en 871.285 Fransch-Vil W ^aamschsprekenden. "P ,^B"aar"it blijkt reeds ontegensprekelijk t meerderheid der Beledsche solda-i uitsluitend Vlaamsch verstaat. Maar bm*a verhouding is nog srrooter door het V1 dat de laatstonceroenen klassen, komend van het Vlaamsche land, W^Btotider uit Vlamin^en bestaan. ^BWgde overheden, met wien ik over lT° i I]' '«Wr snrak, beweren dat ons le?er uit 75 tôt 80 procent Vlamingen th- uitsluitend Vlaamschspre-1 Welnu sielselmatig heeft de rAe ?edurende dezen oorlog gehan- " het Vlaamsche volk niet bestond, e 9,' liet geen rechten had of hebben «Mi- li! Het min»te, wat ze zou kunnen waar ieder rechtschapen m an ■ ■istemt, is toch wel dat zij de i soldaten zou aan»preken îa 1 dl* ae rertteeti. Sulk» i# niet te veel gevraagd voor jongens die hun leven offerden voor de Fransch-zoowel als de Vlaamschsprekende Bel-gen ! Welnu, stelselmatig worden zij aange-sproken in aile officieele gelegenheden in een taal die ze niet begrijoen. Dagorders in het lesrer zijn zoo goed als uitsluitend Fransch. Voor de leger-overheid bestaat er geen wet. Aanspra-ken gebeuren zoo goed als uitsluitend in 't Fransch. Met welke vreugde vertel-den me soldaten dat een Waalsch officier in De Panne, hun in 't Vlaamsch had aangesproken ! Eervolle uitzonde-r'ng. Zelfs op het graf onzer Vlaamsche 1 jongens wordt een kruisje geplaatst met Fransch opschrift. Een officier houdt er een rcde in een taal die de soldaten niet verstaan. Toen een aalmoezenier eeniec woorden in 't Vlaamsch tôt hen richtte, werd hem door den officier toege-snauwd : « Pas de flamingantisme ! » .'k Wou in het hart van die miskendc Vlaamsche jongens zien wat er omgaat, Voorzeker zal het niet zijn geprikkeld door klimmende liefde voor hun land, waar ze zoo worden misnrezen. Dit blijkl me trouwens uit de talrijke brieven die ik van hen ontvang. Bij de lezing ben ik niet alleen diep bewogen, maar met twijfel bevangen., Waar is mijn plicht als katholiek Vlaamsch volksvertegenwoordiger ? Al: dusdanig heb ik te spreken om den eerbied ai te dwingen voor mijn Vlaamsche medeburgers, voor onze Vlaamsche soldaten. Als Belg en vaderlander heb ik aile twistpunten, die maar eenigszins de eensgezindkeid der Belgen kunnen in gevaar brengen, zolgvuldig te vermij-den. Tusschen beide sta ik radeloos! En toch! Dwaaskoppen alleen zullen ons vérwijten dat ' ive verdeeldheià zaaien, wanneer ive eerbied opeischen voor onze Vlaamsche soldaten. En met de meening van dwaaskoppen kunner, we geen rekening kouden. Verdeeldheic Souviens verwekken zij die onze Vlaamsche soldaten uitsluitend in 't Fransch mnsprekend, de eentoudigste met var beleefdheid en vaderlandsliefde vertrafi-hen. Getuigen daarvan zij een uittrekse van een brief ,dien ik op Allerzielendag ontvins : « In India House, ot> 't verdiep wsai de attaché militaire zijn bureelen heefi kan men onmogelijk een enkel berichi in 't Vlaamsch ontdekken. Ailes is ei Fransch en Engelsch. Aan Finsbur\ Square, waar wij onze ver?oeding var afgekeurd soldaat gaan treklcen, hanger ook aile plakkaten in de Fransche taa' gedrukt. » Zaterdag laatst greep in Tannei Street een feestje plaats ter gelegenheic van de uitreiking der officieele kentee-kens aan de afgekeurden. Om 12 1/2 u uitdeeling der gewichti?e kunststukken j^atuurlijk zijn er geen Vlaamsche te verkriieen en moeten wii, Vlaamsche soldaten, met « soldat belge hors combat » on de borst rondloopen. Om 21/2 uur feestvergadering on 't nleintje ach-ter 't eebouw. De plaats lag opgesmukl in 'n kleurenweelde van allerlei ongelij-ke vlasries, feestlinten en' banderollen, waaroT) in bonté letters blonken : « Vive le roi et sa vaillante armée ! », « Vive ls Belginue ! », enz. Zalig zijn zij die Fransch verstaan... » Minisfrer Hymans hie:ld een flinke toespraak, maar hoe jammer dat de Vlaarsche jongens ook geen goed Vlaamsch woordje te hooren kregen. Dit feestje was dus enkel voor de Walen. » De Vlaming voelde er zich vreemd en velen waren vol verontwaardiginer. « Had ik dat geweten, *k zou zoo verre niet gekomen zijn, weet je, Charel ! >i hoorde ik 'n arme jongen nogal luid zeggen. « Sût, flamin ! » riep '» Waal hem bitaig toe. » Daarover volgen in den brief bittere beschouwin<ren die ik liever niet aan-haal. Zooveel brieven trouwens zou ik mee te deelen hebben. waar steed» de-zelfde klachten in voorkomen, klachten, gemensrd met bitterheid... en ook, ja ook, met hoop : de hoon dat ik als ver-■dediger va» hun recht zou optreden. Maar ach ! Ik ben onmachtig, voor-loopig toch, hoe'diet) ik zelf ook mee-vœl het zedelijk lijden dat hun licha-melijke smarten vertiendubbelen komt. omdat het door eigen nationale overheid wordt toerebracht. Slechts een troost kan ik hun geven : de ttjd der afrekening komt. Dr. VAN DF. PERRE, Velk»r»rt«ff«*w#wriiir«. ONZE LETTERKUND1GE PR1JSKAMP HER MU TEIRUNCK 1879 Geboren te Bnissel. Zoon van Isidoor Teirlinck. Schrijver van Verzen, 1900 ; De Wonderbare Wereld; Het .S tille Ge-sternte ; t Bedrijf van den Kwade ; De Doolaee ; De Kroonluchter ; Het Avon-iuurlijk Leven van Lieven Cordaet ; Zon ; Mifnheer /. B. Serjanszoon, orator didacticus ; Het Ivoren Aabje. Toen Hennan Teirlinck te Antwer-nen kwam voorlezen uit Serjanszoon, daartoe. uHgenoodigd door de Vlaamsche Konferentie der advokaten, kregen wij daarover dit mooi en zacht-ironisch arti-kel van den Antwerpschen korrespon-dent van de N. R. C. : 1 îieptember 1910. « Mij was het hier uitsluitend te doen om mijn vreugde uit te drukken over de komst van Meneer Serjanszoon te Ant-werpen. Hij compareerde dus voor het Aseisenhof, en gij kunt u misschien eenige voorstelling maken van 't indruk-wekkende van dit momentje, dat ik raarne even vasthield : de groote zaal van 't gerechtshof, met lambrizeeringen heelemaal in eikenhout. hoog aan de wanden muurschilderincren van chromo-lithoerafische bekorin^, hoofdzakelijk voor doel hebbende te waarschnwen te ten hei- afleggen van valsche eeden, te-"■"ep !wt nlep'en van allerhand misdrijf b*. /endien. Een zaal vol menschen, sti1 en ontroerd bl'jkbaar. in afwachting dat het Hof verschijne. Advocaten in zwartc toga, witgebeft, hebbende tegen de wanden nost gevat, toeziende met dien ei-genaardigen blik van den rechtsgeleer-cle, die weet dat al deze menschen eigen-lijk onder den klauw der wet vallen en dus ook allicht onder zijn klauw : alduf loert de edele adelaar op hët weerlex>ze lam. ; | De intrede, van Meneer Serjanszoon ; was plechtig inderdaad.Zijn geheel glad-! geschoren beenderig eezicht, boven een . hooge witte boord parmantig uitsnijden-: de, de Tapansche streeniesoogen achter twee fonkelende lorgnet-gdazen, 't slank lijf, eekneld in een zeer onberispelijken [ rok, een zekere wijdinsr over heel den ; pereoon verspreid : ailes deed een oogen-blik den toeschouwer in den waan ver- ■ keeren dat een jong clerp^vman van bi-: zonder puriteinsche richting zich hier : aan onze verbazing kwani tentoonstel- • len. Toen echter, na een door Mer. Le- ■ bon, den président, met harmonische i gekuischtheid en Groot-Nederlandsche , uitsnraak. uitg'eg'almd, waarlijk acade-; misch « discours de réception », met hofschen periodenbouw. door hem niet • zonder eeniçe zenuwaehti?e gezichtsver-i wring:ine aangehex>rd. de orator zelf hét , woord erlan^de, en dit ^yoord door zeer iutbundi?e, langarmisre. zwierende ge-baren, ailes toch van Japansehe plotse-. lingheid en spasmodische eejaagdheid, . illustreerde : toen wisten wij het allen, dat hier een zeer bekwaam tooneelspe-; 1er, en wellieht een uit het gezelschap van Sada Yacco ijveri? doende was om ons van Men e et Serianszoon's eieenaar-. digheid en belangrijkheid te overtuigen. En wij genoten met zeer bizondere ge-. nieting. De heele vertoom'ng was een kostbaar kunststuk: kunst om in de hnid . van een personaee te willen duiken, kiinst om er ons allen even ift te laten loorv-n. kunst van zelf-bechoogeling misschien ook, want : tweede natiUir .srewor-den bii dezen oolijken en buiteneemeen-arees^Ven en het menschdom gaarne heel lustie in 't ootje houdenden Uilespie-gel'schen kunsten^ar... Waarlijk hier is een « pose » bereikt, een « artificiel gebaren », een puur ver-standelijk bedenken, die mooi zijn ge-worden door de kunst. 't Was een aan-trekkelijk zich rerliuatigen in de vaak angstig-precieuze, vaak dolle fantasie van een geest, die eventjes »pot met on« en met... aichzelf, en die niettemin nooit geheel ijl oLc dun wordt, die charmeert, ondanks zijn acepticisme en zijn cynisme, ondank» een greintje snobbisme ook, dat zich trouwen» ?eenszin# igno-reert, blijkbaar. Het i# een kunst, die zou kunnen vergeleken worden, dunlct mij,bij de nrachtige caricatuurkunst van Th. H. Heine bijT. Dit is caricatuur voorzeker, dat is : verstorin^ van de een-voudisre levenslijn, om er. met mensche-lijk bedenksel, een nieuwe gékke sre-daante aan te ?even, die ons tôt lachen of *ot even glimlachen moet boeien. Maar deze caricaturist dan is een we-zenliik artiest, een woordkunstenaar.een woord-virtuoos, een Paranini van het woord. En. al» 't febeurt. dat wij ons bwt m w«1mi j#a* r««« r * « Hou nu asjeblief ma.ar op, want we weten het, je hebt een talent als de baarlijke duivel », dan krijg ik wel eens lust er bij te voegen : « Ja, Herman, je speelt verrukkelijk op die viool... Maar zeg eens, kerel, hoe ziet je liefste der uit? en wat denkt je wel, als je heelemaal alleen in je nachtjapon staat, even voor je in je bed onder de lakens kruipt? Vertel me dat eens... » Ja, Herman Teirlinck is de leukste. is misschien de geestigste onder al de Vlamingen. Maar is hij ook niet de groot-ste schelin onder hen? Dezen ve>gel geheel te pakken krijgen is een onbegon-nen werk. Hij heeft al menigeen zeer handig beet genomen. Waar dit met zooveel talent en' gratie gebeurt als bij hem. kan een mensch hem dit onmogelijk kwalijk nemen. Maar toch, ik weiger nu deze zijn laat-ste grap, deze éerste Aorilgrap, in te zwelgen : meneer Serjanszoon — aldu» z:jn vervaardiger zelf — is de Vlaming : de Vlaming, die naar buiten leeft, bij wien de liefde voor 't leven meer zich uit in een gebaar dan in innerlijke emotie ; de man die zijn leven lang in optochten en stoeten figureert, van zijn prilste jaugel tôt zijn meest tandeloozen ouder-dom ; de man van de « maatschappij », de man van de straat ; de koffiehuis-pi-laar ; de zwetsende, lollende wandelaar door 't zware, ernstige leven ; de mooi-doende, mooi-pratende, maar eigenlijk k-egé, onstandvastige wispelturige aan-stellerig, wisjewasjea-verkoopende mo-■ lieuze dilettaint... Toe maar ! dezen flapuit, dezen blaas-jesmaker, dezen incrovable vergelijken jaan bij den stoeren, levensinnigen, ge-noedelijken, stevig-blijen en gezonden, len hartstochtelij ken « naïeven » Vla-îing, die een naam draagt als Peter-Paulus Rubens, als Peter Benoit, als Jef Lambeaux! En dan dit allerzotste... : Stijn Streuvels, die jonge eik uit \laan-:leren,zoo diep geworteld in eigen grond, leze sterke geest, absoluut onvervalscht door overcultuur, dit met de natuur zoo i ni? verbonden wezen — een broer van Serjanszoon... - O Herman, goede vriend ! Wij houden van u. weten dat wij aan ti een der schranderste en puntigste geesten van dezen tijd bezitten. Ik ben een vriend van u. Maar... sticht nu, bid ik u, geen verwarring, speel ons heerlijke deunen voor op uw Stradivarius (al gebruikt ge soms uw instrument voor acrobatische toeren !), wij zijn er u dankbaar voor, waarde vriend ! — maar laat dat lichte spel van uwen fijnen geest, laat dien ou-den zinnelijken babbelaar,laat dien pqe»-jenel in 'Saxisch porselein, laat Meneer J. B. Serjanszoon, die zeer gracievolle, maar zeer kunstmatiee schepping van uw heerlijke verbeelding, vaii uw koket-teerenden speelschen zin, eerust op zijn fantasten-terrein blijven : Solche Kâuze musz es auch geben ! Wij kunnen àlles gebruiken in Vlaanderen ! Maar laat de fabel van meneer Serjanszoon een pure fabel blijven. Z6o is ze aumsant en z6o zal ze niemand kregelig maken. Zoo zal ze ons dikwijls, als we overdaan zijn van de riike weelderiodieid der groote een von dire natuurlijke schoonheid, een momentie van aardig gepeperde afwisse-lins: reven. En dit is mijn moraal van deze eerste Aprilsche voordracht. waar wij ons trouwens, eeloove mij des, uitermate hebben bii gejeund. j (N. R. C., 6 April 1910.^ Os Zandiestirg Dunaburg Koschiitzki, een oorlogskorrespondent van de « Vossische Zeitung », schrijft : ...Gisteren zei men ons, dat Duna-burg de eerste geheel moderne vesting was, die ons hier in het Oosten den weg verspert. De deskundige lezer zal misschien antwoorden, dat de kleine roode vlek, die op de stafkaarten naast de stad getekend is, in het geheel geen vesting meer beduidt. Dunaburg is al lang niets meer dan een zoogenaamde wapenplaats. Dit zou inderdaad het geval zijn, als het ging on» de verouderde vestingwer-ken ten Oosten van de Duna. Dan zou-den een paar projektielen van zwaar ka-liber de zaak kunnen beslissen. Maar het is zoo, dat een moderne vesting heelemaal niet meer uit béton en pantsespla-ten bestaat, maar uit zand. Als een vesting uit s^een heelemaal stuk geschoten is. dan heeft men haar ook meestal in zijn macht. Zoo zijn in het Westen en in het Oosten een heele reeks onoverwin-liik geachte werken van die soort in ver-bazend korten tijd veroverd. De zand-vesting Dunaburg echter hebben wij van den 15en September tôt den 26n October reeds vijftien maal veroverd. En zij is nog steeds niet in ons bezit. Nog steeds ligt het'monster v«n een vesting rt&r eue. Vandaag hebben wij den heelen dag in een automobiel gezeten en door berg en dal gereden om dit met eigen oogen te zien. Men moet zich een halven kring ten Westen van de Duna voorstellen met Dunaburg als centrum en met een straal van 22 kilometer, met een grenslinie van ongeveer 69 kilometer. Het terrein binnen dezen halven cirkel bestaat uit duizend groote en kleine golvingen, heu-vels, kloven, moerassen, valleitjes met beken, uit bosch, veld, en drassige wei-den.Iedere golving, iedere heuvel, iedere helling is met voorbereide loopgravan voorzien. Niet met de>or de troepen in allerijl onder het gevecht opgeworpen loopgraven, maar diep aangelegde, traps-gewijs liggende gangen, onder breede daken, die uit een sterke dekking van balken en drie lagen plaggen bestaan en op zuilen rusten. Achter deze doorloo-pende tirailleursverblijven, die «tegen granaatkartetsen en granaatsplinters vol-doende bescherming bieden, voeren loopgraven naar de verblijven, die bom-vrij zijn en naar zoogenaamde vossen-holen, diep en hoekig in de aarde lig-?end, zoodat geen granaat ze bereiken kan. Zoodra er een sterk artillerievuur geopend wordt, kruipt de geheele be- zetting uit de loopgraven in dez« ach-terwaartsche verblijven, terwijl de waar-nemers goed uitkijken, wanneer de be-storming begint. Is dat het geval, dan zijn de loopgraven onmiddellijk wee^ dicht bezet met vurende geweerloopen. Het is een raadsel hoe op deze wijze ver-dedigde, dikwijls hoog gelegen stellin-gen meestal nog genomen kunnen worden.Van den 12en tôt den l4en September vonden de eerste doorbraken plaats, ge-paard gaande met dertig kilometer lange marschen, waarop reeds den 17en de be-storming van de buitengewoon sterke s elling van Schôdern plaats vond. Een waar labyrint van loopgraven ligt hier aan weerszijden van de Illoekstbeek, die elkaar wederzijds bijna aile flankeeren en zoo handig gedekt ziin, dat de aan-valler nooit voor verrassingen veilig is en vaak genoeg voor een plotseling vuur uit de zijden wij ken moet. Toch zijn zij genomen. De vijand werd soms tak^isch gedwongen stellingen zonder anmiddel-lijken aanval op te geven, waarin hij zich bliikbaar voor den eeheelen winter had ineericht. De verblijfplaatsen van de officieren waren met meubels van rondom liggende landhuizen bewoonbaar gemaakt Dagelijksch Nieuws DOOD VAN LOUIS VAN KEIJ. M EU LEN. — Een droevig nieuws komt ons toe uit Bergen-op-Zoom. Onze ge-kende stadgenoot en uitstekende schrijver, heer Louis van Keijmeulen, is al-daar op 17 November 1.1. overleden. Hij was te Antwerpen geboren in 1842. De lijkdienst heeft plaats gehad Zaterdag 20 November, in de kapel van het Gast-huis.De heer Louis van Keijmeulen was medewerker aan de « Matin » en schreef in dat blad menigmaal over Vlaamsche schrijvers en Vlaamsche letterkunde. Hij maakte ook verschillende romans en novellen die groote waardeering verdie-nen. Het is een edel man die verdwijnt. VREDELIEVEND WERK. — Onder leiding van S. J. Meltzer van het Kockelelier Institute hebben de voor-naamste geneeskundigen van de Ver-eenigde btaten een vereeniging ge-vormd onder den naam van « the Médical Brotherh<x>d », welke zich beijvert in aile neutrale landen de geneesheeren ' aan te sporen, gelijkscx>rtige vereeni-gingen te vormen, welke na den oorlog I zuilen kunnen bij dragen tôt de verzoe-ning der geneeskundigen in de thans oorlogvoerende landen. In een oproe-ping, gericht tôt een aantal collega's in Europa, wordt gewezen op de diepe kloof, die zichtbaar is geworden tus-t schen nationale en internationale mo-) raal. Maar ook is één bemoedigend feit aan den dag gekomen, n.l. dat, terwijl aile wetenschappen worden gebruikt voor het vernielingswerk, de genees-kunde alleen tôt leniging van het toe-gebrachte leed blijft dienen, en dat de geneeskundigen, al offeren zij zich naast tiun landgenooten voor hun volk, hun kennis en kunde even goed voor vriend als voor vijand ten beste geven. De «broederschap» wenscht nu de collega's van aile landen te doordringen van het feit, dat de geneeskundigen steeds waren de vertegenwoordigers der internationale moraal, en dat zij ook nu geroe-pen zijn, deze bij de volkeren aan te kweeken. Daarom wenscht zij, door middel van de geneesheeren der onzij-dige landen, voor te bereiden de vor-ming van een « geneeskundige vereeniging tôt bevordering der internationale moraal », en al stelt zij zich als gevolg : daarvan geen onmiddellijke verande-ring der zeden en gezindheden voor, toch hoopt zij, dat ook hier uit een klein begin groote dingen zullen v<k>rt-komen.DE SPOORWEQ VAN PETRO-GRAD NAAR DE IJSZEE. — De be-rich'en, welke beweerden dat de spoor-weglijn van Pètrograd naar Kola dezen winter in gebruik zou genomen worden, worden door de Zweedsché bladen tegen-gesproken. Zij zejreen dat het gewich-'igste deel van deze lijn, welke Fetroso-vodz met Kautalakz zal verbinden, niet voor aanstaanden zomer af zal wezen. In de~% omstandigheden kunnen de trans-porten over een afstand van eenige hon-derden kilometer slechts per slede of per as geschieden. DE EXODUS VAN HET EN-GELSCH GOUD. — Me® bericht dat 750.000 pond sterl. in coud in de stocks van de Engelsche Bank genomen op-nieuw den weg naar het buitenland re-nomen hebben. De goudvoorraad der Bank is sedert de laatste opname met t.•77.90# f**4 Yenatuderd VERWARDE TOESTAND IN BRETAGNE. — Volgens de berichten welke uit den Haver aan de Hollandsche bladen gezonden worden, zou een groep afgevaardisïden uit het Noorden van Frankrijk Bretagne doorloopen, waar de toesïand der bevolking allerhachelijkst moet geworden zijn. De burgemeesters en de leiders der arbeiderssyndikaten moe'en zich erg over de rekwisities der Engelsche militaire overheden te bekla-gen hebben. Volgens een blad uit Brest zouden al de boter en het vet, zonder op de behoef-en der bevolking acht te slaan, in beslag genomen worden. De ontevredenheid neemt eenë drei-' gende wending. Overal wordt het pu-bliek handgemeen met de handelaren in 'evensmiddelen. DE KINDEREN IN HET ENGEL-SCHE LEGER, — De sekretaris van de organisatie der Nationale Verdediging trekt in de « Daily Mail » de aandacht op een groot misbruik dat in het département van Oorlog is geslopen, alwaar jongelieden van 15 tôt 17 jaren in dienst genomen worden. Men heeft zelfs kin-deren naar het front gestuurd, zoowel naar Frankrijk als naar de Dardanellen. Hij publiceçrt de brieven van de ouders dezer minderjarigen en verhaalt hoe de kinderen geworven worden. Zij laten zich door wervers overhalen (natuurlijk zijn er gevallen dat zij het zelven wilden) om te verklaren dat zij ruim 19 jaar oud waren, wat de ver-eischte ouderdom in Engeland is om dienst te kunnen nemen. Vervolgens wordsn deze kinderen in het ,leger in-gedeeld zonder de toelating hunner ouders. In den regel dienden de ouders een klacht in en bewezen door de doop-ceels dat hunne zonen minderjarig waren, doch dat ailes zonder eenig resul-taat. Er werd zelfs aan de ouders met bedreigingen geantwoord, indien zij de vrijstelling hunner zonen zouden eischen, van hen te zullen beschuldigen van valsche verklaringen omtrent hun-nen ouderdom te hebben afgelegd. Soms stuurden de overheden de geruststellen-de verzekering dat men de jongens niet uit Engeland zou sturen alvorens zij hun 19de jaar bereikt hadden. Wanneer de ouders zich bij het Mi-nisterie beklaagden, werd hun het doopsuittreksel teruggestuurd met de verklaring dat de officieele ouderdom der jonge rekruten 19 jaar was. Het einde van al deze ongelooflijke verhalen was gewoonlijk de wegzending dezer jongelieden, hetzij naar Frankrijk of naar de Dardanellen. | De sekretaris der Engelsche Nationale Defensie veroordeelt ten sterkste deze misbruiken der Engelsche werving. Hij verwijt den militairen overheden van jongens van minder dan 17 jaar in het leger op te nemen; hij acht het ant-j woord van den Onder-staatssekretaris 1 bij het Département van Oorlog in s+rijd met het recht, want het is niet om aan te nemen dat een jongen van 17 jaar in Frankrijk en aan de Dardanellen dienst kan doen, als men hem niet eens voor den dienst in Engeland ge» «ci»

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.