Dinsdag 29 Joni 1915. Eerste Jaarg. Ni. 166 Prijs : 5 Ceotiemen door geheel Belg-ië Vlaamsche Nieuws est ingelicm en meest verspreid^Nieuwsbiad van België. - Verschijnt 7 maal per % IVÇ. ;v „ 3 - . r >/ a ■iibiim w i»i n iwin m ii m i il n mil \ i ii iw m in ii m i ri i i ivirirTnni--iTgTn-iiiivnyiHiini»rmni>rii'iTi'mii-rn"ri"tT ' ~ ■.■■tasiosct. A RO'NNEM ENTSPMI JZE'M : Par week 0.35 - Per 3 maanden 4.— Per maand 1-60 j Per 8 maanden 7,60 Per jaar 14.— AFG EV AARDIGDÊN VAN DEN OPSTELRAAD : Dr Aug. BORMS — Albert YAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESÏRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 | ■4 AiSKONW'*^ WËK ; Ttoeede bladz., per regel 2.60 j Vierde bladz., per regel 0.6» Derde bladz., id. I,— J Doodsbericht 6.— Vom »3ïe annoncent «vende me» JiUUDKbX.i- AAÏ\ .«HO». .-.arti UT-.exmKCSKam StiBtBKacraanHBWWHBBMl). » W» f il'l «WlWI II» I— llll Mil» w« Per jaar 14.— 2 * Werwacitt a. s. Zondag } het pracHtig mengeiwerk Tijl UilesîspiageS j JAN FRANS WILLEMS 1793- 1846 ' ' § De man is 9lechts «drie-en-vijftig jnarj aewcrden en toch is hij voor ons als de; aartsvàder die, aan 't begin van nieuwej ri j den, de geslachten beheerscht. In de vijftienjarige vereeniging van België met Holland, denken wij, Vlamingen, alleen aan hem. Mij heeft, onmiddellijk na den val van Napoléon, sa Waterloo, de Vlaamsche Bewefing gesticht, of beter haar in het levé® gedicht do*t zijn ode Aan is Bei-gev. Met dit vera, uit het jaar 1818, spoort hij de Vlamingen aan a verknocht te blijven aan eigen taal en landaard ». Ylaauderea waa toen reeds meer dan «en e-euw, ait eea letterkundig oogpunt, a« barre ttomte streek met enkel misge-vras e* wat otikruid, dat zelfa in den Mîhraalsten bodem opschiet. D« Idem Tan herleving viei in het kelder breia van Jan-Fran» Willems en gwiijde onder de koestering van zijn wara» Vlaamsch hart. Daaroia kunnea wij niet geaoeg van he* houden. Dock waar «en mo«ie vruckt aan den tvrijg te rijpen hangt, kronkelt de maai er aaar toe of laat er zich op de lucht, sas «en onzichtbaren draad, henenzwe-vea. Zoo sluipt de laster aaar wat goed is om het te verderven. Willems schreef te goed Vlaamsch, <lat wa» algemeen Nederlandsch en rook dus naar den mutsaard van het hervorm-de Holland. De man w«s katholiek, niet alleen van naam, docr. met zijn yemoed ea metter-daad. Alleen om zijn Nederlandsch, wa-dat hij niet de platte volkstaal schreef, wei'd hij voor zijn uitgave Vtrhandeling irver de Nederduitsche taal en ïetterkun-le, die in 1819 verscheen, door zekeren sriester Buelens aangevallen. Stoord« Willems zich daaraan? Vol-itrefet niet. In 1824 gaf hij het vervolg van zijn Verh&ndeling uit. Willem# bestudeerde met ijver en lief-de de oude taal en de letterkund®. fa 1630 ia hij te Antwerpen en als de fîelgen in September aan 't muiten slaan, kfc^iadt hij zich met Potgieter, — Pot-gieUr die veertig jaar lang een allereer--it« pkat» zal bekleeden in de Nedeiiwid-v;h« Letteren — te Antwer,pen. D* twee vrienden scheiden, neea, wor-,-isa «eor d« gebeurtenissen van elkaar gerukt. In hun hart treurt ^Haanderen, iraurt Holland, treurt Groot-Nederland. Z® zijn de dichtera, de zieners die verder sAgn daa staatslieden en diplomaten ea oaeindig veel dieper voelen wat er in werkelijkheid gebeurt. Na de Omwenteliag valt Willem» in ungenade als orangist. En nu? 't Is heel «teav*Hdig. Nu is «te aacht over Vlaanderen »o» dikk«r, noç troos-ieloozer.lets btaiteag-î-wooa xonderling» ge-scfciedt.Aan den dageraad vau 0112e Nederlandsch» Letterkunde, als ge nog maar chemeringen zoudt verwachten en 't ge-îtamel van een volk, als Maerlant een kosterken is van geen twintig jaar te Voorne, en misschien al rijmpjes aan-eenrijgt voor de hovelingen van graaf Floris, verschijnt er in Vlaanderen een machtig werk, in prachtige Vlaamsche taaî, sïi 't klinkt als de sehampere îach Y'rgn den Gœet van de Vrijheid g ► Dit werk is Ruinaert Vos, dat rond j' • 250 onder 't volk komt. Zoo de burgers, de poorters, de am- ^ 5achtsliedeii te Grocninge op de stalen j, ;n ingc-vlaindc pantsers durfden te slaan 1 van de Kidders met de gulden sporen, \ lan i3 het omdat Reinaert eerst had ge- -booiul en gespot en de tooverkracht van v adellijk aanzien en gezag had gebroken. j. 1302 is de vrijheidsgeest van Reinaert ç de Vos vaardig over mannen met een t goedendag in de hand. '• En wat doet nog het volk in de mid-deleeuwen?ci Het zingt van 't Daghet in den Oos- j ten, van Hter Halewijn, vaa de Twee Koningskinderen. 't Zingt dus van de < droefheid en da zoetheid van de liefde, ^ en er ligt méér poëzie in éé,n dier liede- | ren, uit het volk geboren, dan in héél , Maerlant.. Wat doet Willems? Neen, wat ge- i beurt er dôôr Willems, want dat ailes is ' niet berekend, maar een ingeving van de | Voorzienigheid, die de volkeren èen be-sternming geeft en ze leidt? Willems, na Dertig, geeft Reinaert de Vos uit ea de Oude Vlaamsche Liede-ven ! Is dat niet wonderbaar, niet miraku- ( leus? Twee brandpunten van letterkun- . dig leven ontvonken en gloeien in het Vlaamsche land : Gent en Antwerpen. 1 Ook te Brussel en te Leuven worden ; lichten ontstoken in den nacht op do torons van Vlaanderen. Gent' is wetenschappelijk, degelijk, , met toch ook zijn zangers. Antwei-pen is de Romantiek, met haar j verbeelding het verleden heropwekkend te goeder ure. Cient-Ireuven-Brusael : 't is Willems, | Blommaert, Snellaert, Serrure, Kanun- t nik David; 't is Eedeganck, Prudena van Duyse, Rens, Nolet de Brauwere, Blieck, 1 Mevr. van Ackere-Doolaeghe. ' t Antwerpen, 't is Conscience en 't is Theodoor van Rijswijjck ; 't is Jan De < Laet, en weldra de beide Sniedersen, 3 Sleeckx, Van Kerckhoven, Jan van Rijs- -wijck, broedtr van den Door en m. a. Antwerpen en Gent ! uw zonea hebben , Vlàanilereii uit den deosblaap gewekt ! ; JAN-FRANS WILLEMS, «eb. «len 11 Maart 1793 te Bouch«ut, waar eea g*-denksteen in den gevel van iijn «uéer-lijke woning werd geplaatst. Zoon van een zaakwaarnemer. Daar zijn vader hem bestemde om : koster te worden, moest hij eerst te Con-tich, dan te Lier ter kostschool. In 1809 komt hij naar Antwerpen als klerk bij den notaris Puyenaer. In 1814 l>ezingt hij met geestdrift de hereeniging van Noord- en Zuid-Neder-land, sedert 1585 van elkaar gesckeiden. Werd in 1815 bijgevoegd-archivaris van Antwerpen. In 1821 wordt hij in deze stad ontvanger der registratie. 1830. Willems valt in ongenade en wordt naar Eekloo verbannen. . / 1835. Hij wordt ontvanger der registratie te Gent. Sterft te Gent den 24 Juni 1846. Heeft een gedenkzuil te Gent op h«t kerkhof van Sint-Amandsberg. V66r den Vlaamschea Schonwburg te Gent staat zi-jn be»lt«nis .9 «w *-4 j- » • v/ sjr M-* W ■» — ' ^d?i>caat Âlberik Denwarte a¥©»s îwee fis*ag>seiijsziia «l@ pamilotte» Onder den titel Naamiooze Misdadi-ers, vinden we in de Vlaamsche Stem, 113 broeder-orgaan dat in Holland ver-ehijnt, van 19 Juni 1.1., een belangrijk oofdartikel van onzen Vlaamschgezin-en voorman,Dr Alberik Deswarte,waar-1 hij de laatste twee naamiooze smaad-;hriften tegen de Vlamingen : Un parti ational en Appel aux Wallons, be-preekt. Het slot van het artikel luidt 1s volgt : « Dat zulke vlugschriften niet van >uitsche twiststokers, maar wel degelijk an gewetenlooze Wallonisanten uit-aan, aan tiie herkomst der naamiooze amfletten geloof ik, omdat zij in hun eest zoo perfekt overeenkomen met de jngste uitlatingen van een Gérard Har-%i, een Roland de Marès — om den voor-aamsten hunner te noemen — een Mae-srlinck, die in het Scaîatheater te Milan uitriep : « Ils ont (les Belges) sauvé 3 civilisation latine. » De Vlamingen,die Hamingen die medededen te Luik, te samen, te Aerschot, te Haelen, te Antwerpen, en nu nog, God weet kœ, aan .eu IJzer, moeten dus hun jeugdig.kost-•aar, heldhaftig Germaansch bloed ver-;ieten... als voorposten der Latijnsche •cschaving. Zie, nu weten ze ten minste »-aarom .Maeterlinck dixit. » Daarmee wordt volstrekt niet be-iœld, dat genoemde heeren de minste ansprakelijkheid zouden hebben bij de lier aan de kaak gestelde kampagne. » Waar oui ik voor mij overtuigd ben, lat het anti-Belgisch werk dier gezworen •i jan den der Vlaamsche beweging wel îet b.unne, niet dat van onzen tijdelijken iverheerscher is? Omdat men den boom ian de vrucht erkent, de naamiooze ichrijvers aan hun gewonen gedachten-jang en de politiekers de bas étage aan îun stokpaardje. » Enkelen dier Franschgezinde mono-nanen zijn misschien sinds Belgic's ram->en tôt inkeer gekomen, en daarom laat k liever hunne namen en hun inlijvings-/erzuchtingen ongeciteerd. Maar werke-ijk, de inhoud der huidige pamfletten jaat te veel in die verzuchtingen op, om ;en ènkelen stond te kunnen twijfelen >vei" den echten oorsprong dier vlug-ichriften, welke voor het Belgisch gewe-:en, voor het Belgisch plichtsbegrip.voor le Belgirche eigenwaarde, ware smaad-ichriften zijn. Dit is het vergrijp van aaaiiilooze misdadigers. » A LBERIK DES IV A R TE. KBMMMKMRVaaanwau^esmxiuxam^ixiii?-^-xxniacaMEj^a. :ransch9 (nlms t» Aalwsrpgn Antwerpen Bon en deelde, in zijn voor-aatste nummer, het verzoekschrift mede lat Vlaamsche maatschappijen onzer itad naar het Schepenkollege hebben ge-■icht tegen het uitgeven van uitsluitend ^ransche kasbons voor de Vlaamsche itad Antwerpen. De Echo Belge, het l'ranschgezinde >rgaan uit Amsterdam, i# daar slecht ge-uimd om. Zoo lezen wij in d« Gazet van Brussel : « De Echo Belge is zoo edehnoedig, ivel te wiîlen toegeven dat de beide talen jp die kasbons hadden moeten staan, naar dat zulks niet gebeurde was maar îene vergissing. 1) Waar de Vlamingen benadeeld wor-len ligt het altijd «an de eeno of andere /ergissing ! » Maar de slechte luim van de Echo Belge verandert spoedig in razernij, om-:lat in den tekst van het protest le lezen staat dat het erg te betreuren valt dat die kasbons in eene vreemde taal zijn opge-steld.» Crétins, va! (sic) zoo bruit de Echo, ;ehe vre«md« taal, het Fransch eene; ireemde taal ! De taal van onze bondge-nooten ! » — Ja maar, zoo zfeide mij mijn mend K..., dan moeten die kasbons ook in het Engelsch opgesteld worden, en in Russisch en in Japansch, want dat zijn >ok onze bondgenooten ! » Maar ge moet K... niet gelooven : hij kan nooit ernstig blijven... » In Vlaanderen is het Fransch niet 3e eerste vreemde taal, neen het moet x>k eene landstaal wezen, aldus de Pranskiljons, » En indien ge daarop laat opmerken lat het Nederlandsch in het Walenland tiiet cens eene vreemde taal ia, maar eene mbekende taal (ten minste wat de be-jturen betreft), zoo antwoordt men U dat het maar natuurïijk is en dat zoo Enoet blijven, » rrfbhis vn ' » uijyi|innrr'"*'rrfflTtiwnnirtïïflti- Ds ViâmiMg aao bel fr©nt De Vlaamsch Stem van Woensdag 23 Juni, bevat den afdruk van onderstaan-den, merkwaardigen brief van een Vlaamschen soldaat. Wij laten hem hier in zijn geheel volgen, als een voorbeeld hoe een oprecht Vlaming in deze kom-mervolle dagen geen afstand doet noch van zijn liefde tôt zijn moedertaal, noch van zijn eischen waardoor ze eenmaal in haar heilig recht moet worden hersteld. Niet minder kenschetsend is op dat ge-bied de behandeling van hooger hand van den Vlaming, die zelfs op het slag-veld niet verschoond blijft van die ach-teruitzetting op taalgebied, waar vroeger zoo eensgezind in Vlaanderen werd tegen opgetreden. Ziehier nu de brief: Geachte Heer Uitgever, Ik ben een soldaat, die na 8 maanden aanhoudenden strijd, zwaar gewond van 't front ben teruggekeerd ; ik ben daarbij een volbloed Vlaming. Om die twee re-denen ben ik best in staat, denk ik, de mentaliteit van den Vlaamschen soldaat op 't front bloot te leggen ; 't zal tevens een antwoord zijn op sommige artikels tan zekere dagbladen hoonend voor de Vlamingen, die zich in die bladen niet mogen verdedigen. De Vlaamsche soldaat is niet meer zoo gedwee als in vredestijd, het immer drei-gend gevaar heeft zijn karakter verhard ; hij voelt nu dat hij iemand is die dezelf-de rechten eischen zal die zijn broeders hebben ; hij is gekomen, heeft gezien maar nog niet overwonnen (dat is voor later) ; hij heeft geleerd door het maan-denlang samenzijn in hoeven en loopgra-ven met strijdgénooten uit al de klasaen van de maatschappij ; ernstiger is hij ge-worden, een breedere levensopvatting heeft hij verkregen ; intellektueele Vla-ningen hebben hem met fierheid gewe-«r» op de hoedanigheden van ons oude ras, wiens heldenmoed niet sterven kan ; hij voelt dat zijn volk is een \olk dat nu ee î roi speeît in de wereldgeschiedenis. Welnu, dat bewustzijn van eigenwaar-de, dat we met vreugde mogen begroe-ten, is tevens \roor den Vlaamschen soldaat een bron van groot zedelijk lijden, want meer dan ooit treedt men onze rechten met den voet ; 't is totaal alsof we leefden in de eerste maanden van 18S0 : onze taal, onze heiligste rechten bestaan eenvoudig weg niet. Men noemt een aantal nieuwe officiers en onderoffi-ciers, maar de kennis van het Nederlandsch wordt niet gevergd ; maar een ontwikkelde Vlaming zal te vergeefs trachten korporaal benoemd te worden als hij geen Fransch kent. En nochtans is het niet kennen van onze taal door de gegradeerdén een bron van gedurige mis-stappen, die vooral nu, aoms heel erge çevoîgen hebben. De « theories » worden alleen in 't. Fransch gegeven ; onze teer-beminde Koning, die 't Vlaamsche volk nochtans zoo genegen is,heeft een prach-tige redevoering gehouden alleen in het Fransch en meer dan de helft van zijne soldaien veratonden hem niet. De rekru-ten worden uitsluitelijk in 't Fransch verwelkomd. De orders worden uitsluitend in 't Fransch opgesteld. De Vlamingen weten zoo goed dat allés in het Fransch gebeurt, dat de volgende zin spreefcwoordelijk ie geworden, na iedere mededeeling : « Hetzelfd# voor de Vlamingen.- » Wij zien ook met eea slecht 00g dat juist de hevige bespotters en bekampers van onze rechten, een Destrée, eerf Maeterlinck en anderen, een hoofdrol spelen in diplomatische betrekkingen en dat hun hoofdthema altijd hetzelfde is, dat ze overal schermen met het latinisme van 't Belgische volk. Dit is tevens taktloos gehandeld : Engelschen, Russen, Ser-viërs zijn geen Latijnen, alhoewel onze bondgenooten. Wij, Vlamingen, zijn Germanen, en wij bekampen uit al onze krachten de Duitschers ,omdat ze ons land binnenrukten, maar we zouden dien heiligen plicht vcrvuld hebben tegenover onverschillig welk ander land. En toch, ondanks dat ailes, komt de Viaamsche soldaat niet in opstand, zwijgt zelfs bijna altijd, omdat hij met zijn wapenbroeders uit 't Walenland den overweldiger wil verdrijven, maar als dat uur zal gekomen zijn, dan zal meer idan ooit eischen wat recht is. De franskiljon ,steunend op het tegen-woordig verbond met Frankrijk,zal weer als heer en meester over België willen heerschen, maar ontgoocheld zal hij staan tegenover den Vlaamschen soldaat, die geleerd heeft te strijden met hard-nekkigheid.Ziedaar, Geachte Heer Uitgever,trouw weergegeven wat de Vlaamsche soldaat voelt, die strijdt op 't stukje grond dat 't onze tvoo is Z'i die ver van 't l*ano«- je _ gebulder leven, geven zich misschien geen rekenschap van de verandering om- j. gegaan in zijn geest. ^ Hier eindigt mijn rekwisitorimn, maar v geloof me, ik heb op verre na ailes niet gezeid. Gezien de tragische omstandig- a heel en waarin en Land eu Leger verkee- s ren, heb ik veel verzwegen. Na den oor- s log echter zal ailes bekend gemaakt wor- d den en dan zal de openbaring schrikke- v lijk zijn voor de verantwoordehjke over-heden. n Ge zoudt mij grootelijka veTplichten, n Geachte Heer Uitgever, dit schrijven in g uw geëerd blad op te nemen. Talrijke ti Vlaamsche lezers zullen er U dankbaar i; om zijn. ii n DAGELUKSCH NIEUWS * h ONZE PRIJSKAMP. — Wij willen J degelijk werk leveren ; wij willen onze g lezers een juist en aoo volledig mogeijk v denkbeeld geven van onze Vlaamsche ^ dichters en schrijvers. Ook zijn we van den eersten dag af ^ tôt de ervaring gekomen dat èèn da g, éën ^ nummer te weinig is voor de grootste e onïisr ■ mannen. Levenschets en een bloemlezing uit het werk nemen te veel plaats in. Wij zullen daarom voor zekere schrij- ^ vers over twee nummers gaan, zoo voor T. F. Wil!«ms. Wij geven vandaag van 2 hem: « ^ 1) Taalverscheidenh»id, Br»a van Va- ^ derlandsliefde. e 2) De Nederlandsch» Taal (uit d» ode ^ « Aan de Belgea »). • n Morgen Woensdag au lien wij een aller- 1 vermakelijkst deel geven uit onzen heer- d lijken middeleeuwschen « Reinaert de g 1 Vos » met een inleiding van Willems. ? s Het spreekt vanzelf dat onze lezers î t slechts eenmaal het uitknipseltje hoeven I z te knippen, dat we dus ook tweemaal j r geven, tenzij ze met verschillende bul- \ t letijns aan don prijskamp wenschen deel | c te $emen. | 2 Leest Tandaag op obï# derde biadzijde sr de voorwaarden en schikkingea van on- s zen Lettcrkundigen Prijskamp, AUGUST VAN CAUWELAERT. — ] August Van Cauwelaert, de broeder van r onzen Vlaamschen volksvertegenwoordi- s ger, heeft sedert Oktober vrijwillig dienst 1 genomen in het Begisch leger en is op dit oogenblik sergeant in het 13" linie. DEN HELDENDOOD GESTOR- | YEN. — Wij vernemen dat de jonge c neef van wijlen senator Verspreeuwen, j de soldaat Herman Donnera, gevallen is j op 't eereveld. r DE BLIJHEID VAN ANTWERPEN. t —De hofkens vdôr de Vlaamsche Opéra ^ zijn als bij tooverslag van tooi veranderd. ^ 'tls een echt wonder van schakeering v en aanleg. e Een palmstruik in 't midden, daaron- t der roode bégonias, roode rankende ge- j raniums, roozige vetplantjes, te zamen v een geheel vormend van verrukkelijke n kleur en teekening. v Die hofkens houden de stedelijke hove- b niers aan het werk en geven e«n blij- d heid en frischheid aan de stad. 0 Bewaren zij tevens ook niet het aan- denken van den diepbetreurden Ant- t werpschcn schepen Frana van Kuyck. r DE LUSTRUMFEESTEN ÏN NE- c DER LAND. — Men weet dat elke vijf ^ jaar de studeerende jeugd der universi- 1 teitsteden in Nederland grootsche fees-ten inricht, de zoogenaamde lustrumfees- ten, waarbij eene ongeevenaarde pracht "] wordt ten toon gespreid, en die dan ook ] zeer populair ziin bij het Nederlandsche j publiek. i Gezien de tegenwcordige treurige om- l standigheden hebben de Leidsche studen- 1 ten, wier feestbeurt het dit jaar was, be- sloten om het feest op zeer bescheiden ( wijze te vieren. De ceremonie bepaalde j zich dan ook tôt eene receptie der stu- . dentenkorpsen door den rektor der hoo- ; geschool, vervolgens vereenigde men zich , aan een banket, waar de toekomstige ma- t gistraten en geleerden zich waarschijn- lijk niet erg zullen verveeld hebben... ( NEDERLAND EN DE BELGISCHE < ARBEIDERS. — De Hollandsche Mi- 1 nister van Binnenlandsche Zaken heeft ' zich bereid verklaart zijn tusschenkomst 1 te verleenen voor de werving van arbieds- ' krachten uit de Belgische vluchtelingen om behulpzaam te zijn bij den landbouw, ' enz. Belanghebbenden, die op deze wijze hun tekort aan arbeidskrachten willen aanvullen, hebben zich te wenden tôt de Regeeringskommissarissén van de < vlutihfoorclen te Nunspeeï Ede of Uden î namsMi«agtggaiiBaiiBaaaBmMi hi'H—MI—mmm BIJ DE GEINTERNEERDEN IN IOLLAND. — Bij ministerieele beschik-ing is omtrent de interneering o. a. het olgende bepaald : Dépôts zijn gevestigd : te Bergen bij .lkmaar voor geïnterneerden van Duit-che, te Groningen voor die van Enge!-che, te Gaasterland, Oldebroeck, Har-erwijk en Amersfoort bij Zeist oor die van Belgische nationali-;it, te Zwolle en Nunspeet voor geïnter-eerde Belgische, te Urk voor geïnter-eerde Engelsche, Fransche en Bel-ische, en te Wierickerschans voor geïn ;rneerde Duitsche officieren. Bovendien 1 te Vlissingen gevestigd een bijzonder îterneeringsdepot bestemd voor die ele-îenten onder de geïnterneerden, wier anwezigheid in de overige dépôts onge-enscht blijkt. Geïnterneerden moeten, naarmate van un landaard, naar bovengenoemde de-ots worden gezonden, met dien verstan-e, dat eventueel nader te interneeren elgen en Franschen, beneden den rang an officier, voorloopig alleen voor Har-ïrwijk worden bestemd. Te interneeren paarden moeten wor-sn opgezonden naar het algemecn paar-ïndepot te Utrecht ; rijpaarden met /entueel daarbij behoorend getuig. IN HET ALGEMEEN KLEEDINGS-^ERK. — Dit verdienstelijk menscUi.-c-ïnd werk, dat zoo machtig veel bij-raagt tôt de regelmatige bijw>n:ng ob-ît puike gemeentescholen h^eft 2\>n-ag j.l. wederom eene oed«W1:j gehou-en. Ditmaal was het in de Meisie^school er Leguitstraat, en waardoor zoo oa-indig veet goeds gesticht werd. Door e goede zorgen van den heer Frans Vei ieulen,den werkzamen voorzitter van het * wijkkomiteit werden in enkel# ston-en 131 paar schcenen uitgedeeld. Hei /as een wel-aan het hart doend schouw-pel die talrijke vaders en moeders bezil e zien nem»n van het geschonkene, Hoe al er wederom in d* school met deze lieuwe schoenen uitgepakt worden en 10e zullen alzoo menige onrustige g«-lacliten uit der oitders brein g-ebanne* ijn. Zondag namiddag zagen we reeds nenigen kleine fier door de straten der tad stappen met een van vreugde stra-end gezicht. Het Algemeen Kleedings. nrk verdient dan ook. van eenieder on-lersteund te worden, en we zetten nog-naals de Antwerpsche bevolking aaa ulks te doen in de mat» van het inog-s<-ijke.HEROPBOUWEN. — Aanmoedi-;cnd en kenschetsend heeten we het, te nogen bestatigen dat men nog steeds in mze stad met het herop'oouwen der afge-irande of door de beschieting vernielde mizen voorvgaat. Zoo bemerkten we dat rten van den grooten blok huizen op den oek der Geuzen- en Volkstraten er reeds ■ wee aan het heropbouwen is. Eenieder al het er mee eens zijn den grootsten lof te sturen aan de eigenaars, die dit ferk laten volvoeren ; zij helpen hunnea venmensch en bestrijden op de doelma-Igste wijze de hterschende werkloosheid. ndien hun edel voorbeeld nagevolgd erd, zouden nog vele metsers, plafon-eerders, schilders, timmerlieden, schrijn-:erkera, enz., in de gelegenheid zijn hun rood door werk te verdienen en zouden eze niet meer een beroep moeten doen p de openbare liefdadigheid. Ook zullen onze begoede stadgenoo-en, die meenen dat hunne plaats hier iet is maar wel in Engeland, Holland f Frankrijk, wanneer ze na den oorlog erugkeeren, niet weinig vreemd op-;ijkenbij het zien dat aile sporen de» eschieting zullen verzwonden zijn! EENE VROUW... VREDERECH-"ER. — Vôôr enkele jaren overleed te \few-York eene' goede dame, die dea-ijds het ambt van vrederechter vervulde n een der staten van de Unie. Zij had îaar oordeel uit te spreken over eea îogal vermakelijk voorval. Haar echtgenoot verseheen zekeren lag voor haar voor eene lichte wetsver-crachting. Men dacht dat Mevr. Morris — zoo is haar naam — zich toegevend :ou getoond hebben voor haar echtge-100t. In het geheel niet, zij paste hem het naximum der straf toe. Eenigen tijd na deze gedenkwaardigc îîtspraak, werd Mevr. Morris weduwe :n vond geen echtvriend meer, ten spijtf •an h are herhaalde pogingen en over alrijke stappen welke ze aanwendde bij il de huwelijksagentschappen der Var-Knigde Staten. De Amerikaansche manneri schuwdea îaar dus ! Mevrouw Morris had aan haren eersten :chtgenoot eene goede boet toegepas!. /oor zijn opvolger zou ze wellicht tôt de revangenis se de opsîuiting kunnen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.