|rriidag 23 Aptiï igt&. Eerste Nr pc Prlji , g Cantîemaii door g*eheel België œggEV«ggg«M!^-,iE»^*<geraag^ytni)iay 1 ii>—«mtm ■—■ ■ HET * Vlaamsche Nieuws Het beat ingelîcht en meesf verspreid Nieuwshlad van Beigië* » Verschljnt 7 maal per week AB0NNEMËNTSPR1JZEN j ■py weti-..ut.......... «.S I Ter 3 maaadcfi ê.— Is^nsaaâ .............. i-5> 1 Pet S nuaoâea ?J* Far faar .... BESTUUR iS&sfiopàtelier ! Alfoas 8AEYENS Se^tfdesr: Ant. VAN OPSTRAET L. î- J iW « « . BTJREELEN s tMtotfMt, 44, ANTWEKPES Telafooe ï9-*« ■» r â<&9S£H&3cy»âiaEN&a«B^^ -s ^!*ama*Meaww*a**sswea*e*e*iw<H m sanaHBaaaBMHMnaMBKseMUHMBMHi BUMMB AANKONDIGINGENj Tweed» btaâa., jset regel S.68 | Vicrde bUds., per regel (.il Doée bï*tiï., Id, I.— | oi voigea* o»îreenkom«t, Roodibsriefeî ............ S.— >3»*^a«»qwsa%«;^^:fflsgB*aftawEga»BWgsffl^^ twm ipimhmu'—m—mnrmmmhr. ï pe DondermatLise j Bage Madelung, de Deensche schrij- ■ die thans oorlogskorrespondent is ■e Karpathen, vertelt het volgende S dc Oostenrijk-Hongaarsche 30.5 iHjQetcr motor-mortieren : m ^ morgen zit ik in mijn hut en wL aan niets. Plotseling lijkt mijn onder- den invloed van een gewel-m ontploffing, een sprong van ten l(».;e een meter hoog te maken. Ik K door de houten vvanden een ge-Kpt gehuil zooals ik nooit, te voren ®Kdc. «Willen we naar buiten gaan?» !®agt mijn gastheer, de plaatselijke ■[mandant. Ik kom juist bijtijds om [■er. hoe een zwerm raenschen weg-B;, dan weer hait houdt, zich om-'■t'en de handen op de ooren drukt. ■œiddellijk daarop dondert het om Blieen, dat het lijkt, of mijn levens-J gedoofd wordt. Ik wil niet zeggen, Sik iets ge'noord heb. Ik had veeleer cl gevoel, dat ik mij in een geluid Siktc eu dat ik nu zelf geluid ge-■den was. Een geluid van overweldi-»de grootte en intensiteit. Voor de nBe maal kreeg ik de bevestiging ■■«mijn gedachte, dat even goed als Ben fluisteren bestaat, dat wij niet ■rhooren kunnen, er een lawaai ziju ■ dat buiten het bereik blijft van Bh gehoor-grenzen. Ik dacht de ster- ; eBkrakend door het luchtruim te hoo- ] Brumoeren. De stem van den mortier < j| niet ver van de grens, waar wij in Bgeheel niets meer hooren. Wij ko- ] B dichterbij, maar ik zie geen bij- , fBjerheden. Ik denk er slechts aan, , Bspoedig weer een asteroide uit de , ^Ëelsruimte geslingerd zal worden. , '^■weer is helder en ik weet, dat de j Bit- vandaag vlijtig zal werken. On- , Bekeurig volg ik, over de heuvels van ( ; jfl dorp, de richting van het stijf sta- ( ■Bç cyclopenoog van den mortier tôt 5 Bergen, die door de Russen verde- ( B) worden. De top rechts moet onder 1 ■ S artillerievuur gehouden worden, £ ,Bit de Russen niet van daar uit onze J Hgraven op den top links flankeeren Mpadversperringen kunnen bouwen, Bons later den weg versperren. Hoe '■ is het daarheen? Ongeveer zeven j ^■neter in een rechte lijn, dus lang f Bde schotwijdte van den mortier. 1 ^Bschen heeft het reusachtige dier £ 'M gehoorzaam gebukt en weer opge- î' Bit De bedieningsmanschappen gaan ! ■ op zij, Slechts één blijft staau op ( «meter afstand. Met beide handen c Bl kij een touw vast. Wij drukkeu ! Bde handen op de coren. De man ' B het touw maakt een rukkende be- 1 achterwaarts en op hetzelfde ' ^■ablik is de lucht weer zoo vol ge-^■ispinning, dat het lijkt alsof de J n^Bspherische druk dermate gestegen ;Biat de lichamen niet meer huu ge- ! ! He afmetingen behouden. Een smoe- ' Bgele vuurwolk, alsof iemand met j-j^fcweldige vuist mij beide oogen toe ' B, schiet bliksemsnel voor mij op. takken en spaanders vliegen i ^Bde tôt maskeering van den mortier i j[jBfflte dennen. Onmiddellijk daarop ] çBet weer stil. In de hemelsruimte is . Bhter iets losgelaten. Iets staat er op ^■punt te spotten met de zwaarte- 1 ,Bt, om, waarschijnlijk met het ze- i juBpsternte als voorspan, de uiterste B«i van onze atmospheer te dooir- ] nl(tL Het zucht en huilt geweldig, , .B:j een heusche sterren-geboorte. Er nB^fs iets meuschelijks bij, indien ik .tflzw zeSg€n mag. Ik hoor duidelijk aBbet helsch jubelend huilt : « Junge-Bî-i hoej-oei. Junge, Junge, Junge. » : Bminuut later groet ons de hemel-B?w met een doffe explosie uit de B%e bergen. Hij kon de zwaarte-rM' toch niet de baas blijven en lifij'i toen hij de aarde weer moest aan-aB" uit woede zich het eigen lichaam ^Jgsseheurd en de ecrasiet-ziel uit-zoo, dat twintig pas breed on-eiB'' een gat in de bergen geslagen rê^B1-' Dit is zijn graf, misschien ook oBfaf van een paar aardbewoners, die op gelet hebben, dat de grond, .■ zij stonden, aan granaten ge- Onze Dierentuin rsBtdtrtijd, _ het is lang geleden, wel naïve eeuw — was de Dierentuin ^^B^ndelplaats en samenkomst van «ame lieden, rijke burgers en koop-11 B''> en Zwart Jefken zorgde er voor i ■"iemand, die niet tôt de uitverkore-a B\ hoorde, den tuin binnen kwam. l!'B'tWoiie winkeliers, eenvoudige bur-ei^Jtttnjchkens, werden niet toegela-S^chts bij uitzondering, met Fa-tt^Kren ^'n^sen> werden de rijke ver-8Hr fgen van dieren open gesteld r^B groote publiek. 't Was een een gesloten gezelschap, en ' was van de « Zoologie » was B «en persoon van aanzien, kreeg zelf» een diploma r*« deftig-l'!a ^°oger faUçen. l 'ï^merhand is dit vmrmfefé ^ nvloed der tijden deed zich ook daar 1 [evoelen. Men werd minder streng, ' ninder kieskeurig; men zag in dat in «ne wereldstad als Antwerpen, eene nstelling als den Dierentuin geen pri-ate onierneming kon blijven, en dat, vilde men de algemeene belangstelling v [aarvoor blijvend doen wezen, men ook edereen mœst veroorloven die belang- z telling te toonen. \ Hoe meer de tuin zich uitbreidde, r ioe voornamer en grootscher de gebou- t ven, hoe rijker en vollediger de verza- c neiingen werden, hoe grooter ook het i iantal leden werd. Bij de wetenschap- ), >eiijke aantrekkelijkheid van den tuin, 1 :wam zich voegen de aanlokkelijkbeid (( ran de Kunst. Eerst beperkt tôt mili- e aire koncerten, breidde de werkzaam-leid op kunstgebied zich verder uit, en 8 le kunstkoncerten in den Dierentuin, s inder leiding van Keurvels, genieteu , «ne hoogst verdiende faam. We willen c lier even herinneren aan de reeks der j >estuurders die zich opvolgden, van Ve- j :emans en Kets, tôt de heeren L'Hoëst , 'ader en zoon, waarvan de laatste, op vetenschappelijk gebied zoo bevoegd ils op kunstgebied beslagen, in hooge 1 nate heeft bijgedragen tôt den bloei van ~ le instelling. _ 1 Thans is de Dierentuin geworden tôt j :ene instelling welke deel maakt van r îet Antwerpsche leven. Zonder den Dierentuin ware Antwerpen onvolledig; " lij is eene behoefte geworden, die onze * stad niet meer missen kan. Reeds een paar malcn hebben we ons • >ezig gehouden met den toestand van ( le maatschappij, die zwaar geteisterd werd door den oorlog. Men heeft zich , /erplicht gezien dieren af te maken, .. naar dit is een verlies dat na den oor-og gauw zal worden hersteld. Wat een i jrooter verlies duarstelt, — we wezen } ^ reeds op — is het achterblijven van j •en deel der gewone abonnenten, die, ^ nisschien ook wel ten gevolge van den >orlog, hunne bijdrage niet voldoen. De j naatschappij heeft deze bijdrage nu ( ianmerkelijk verminderd.in de verwach- j ing dat nu wel iedereen aan zijn ver-, j ilichtingen zal kunnen voldoen. |c Wij dringen ten sterkste aan bij het j iubliek, opdat het gehoor zou geven A tan den wensch van het Bestuur. De ] eden welke door een gedeelte der ^ ibonnenten werd voorgewend « dat er , ;een koncerten meer gegeven worden » > s slechts een uitvlucht. Het koncert ] 1er natuur, dat dagelijks- gegeven wordt loor de opfleurende fcloemen, de groe- j sende boomen, het gezang en gekweel ] 1er vogelen, het bonté leven der dieren, , s wel een pot-pourri uit den Lustigen . 3oer waard. En ieder weet toch, dat het , hans totaal onmogelijk is groote kunst-1, >lechtigheden in te richten, solisteu /oor te brengen van groote schouwbuf- 1 ïen uit den vreemde, of wat ook van * lien aard. < Toch zal het Bestuur, misschien, re- ] cening te houden hebben met het besluit j /an een gedeelte der abonnenten, die -jraag « veel voor hun geld » hebben, al s het ook een feit dat zij voor hun deine bijdrage, met eene groote smala ^ amilieleden, genieten van al het schoo-ie dat de Dierentuin met zijn velerlei ^ nstellingen biedt. Zou het Bestuur daarom niet verder , tunnen gaan? De bijdrage, per jaar, vordt nu gesteld op 40 franks voor eene ( 'amilie. Zou men ook niet kunnen den-sen aan vele alleenstaande personen, i'reemdelingen en Antwerpenaars, die jeker wel abonnenten zouden worden, ils er bij voorbeeld persoonlijke kaar-:en, van 15 franks zullen we zeggen, werden beschikbaar gesteld, voor zomer- of ivinterseizoen. Want velen, die 's zomers den tuin bezoeken, komen daar 's winters zelden, omdat zij dan de voorkeur geven aan de schouwbur-gen.Hier is eene klasse van personen te bereiken, welke vroegear de bijdrage wel wat hoog vonden, maar die stellig zouden toetreden, in de voorwaarden die wij zoo vrij zijn aan het Bestuur voor te leggen. Wij denken dat het iedeis plicht is zeoveel mogelijk mee te helpen voor het in stand houden en uitbreiden vau den Dierentuin; als er eene instelling is van welke de Antwerpenaar zeggen mag « onze », dan is het wel deze, die zoo innig met onze stad is vergroeid. Meer dan welke maatschappij ook, is de Koninklijke Maatschappij van Dier-kunde het midden, waar de echte Antwerpsche burgerij, de kern van het Antwerpsche leven, samenkomt. Die Maatschappij steunen, is tegelijk bijdragcn tôt den bloei van wetenschappen en kunsten ; het is tevens een plicht tegen-over onze «taé zelve; aan dien plicht zal geen Sinjoor te kart komeD. : daar zijn wij 2«k«r van. h m ïene waûdlelisg Daar Hoeylaert 't Was weer cens Zondag, een dag an eindelooze verveling, meer nog dan !e weekdagen die toch reeds zoo iang-aam voorbrijkruipen in de hoofdstad. Vaar naartoe? De inarkten trokken on? liet aan, en toch wenden wij onze star>-en derwaar.ts, uit onde gewoonte. En aar schoot het ons te brnnen waar k heen moest, bij het zien der prachtige :nollekens en salaad die er uitgestald îgen, en die ons schenen te zeggen : Wij komen van Hoeylaert, ga daar ens naartoe. » En we gingen. 't Zonneken scheen zoo puik, en haar tralekens speelden zoo kwispelturig tus-chen de reeds bottende boomen ; wel /as het weer nog wat frisch, zoo vroeg p den morgen, maar 't was er goed, îngs de Tervuerenlaan, naar de Vier-lirmen, langs Welriekende, dwars door iet Zoniënbosch. Te Welriekende werd destijds door een nounik van Groenendael eene kapel op-;ericht, gewijd aan O nze- Lieve-Vrouw ; veldra werd dit oord eene bedevaart-ilaats heinde en verre bekend ; maar in 864 werd de jaarlijksche bedevaart van 15 Maart afgeschaft door den aartsbis-chop van Mechelen, op verslag van den mstoor der parochie die vond dat er, na le processie, onder het bosch, door de eugd dingen bedreven werden die in t geheel van geene vrooinheid getuig-lenIn Groenendael, het dorp met den wel-•erdienden naam, gingen we in een pijshuis binut.n dat vroeger het klooster ?an dit dorp was. 't Was in de Xllde ieuw, dat een hoveling van den hertog 'an Brabant, Jan de Busco, daar ging even als heremijt, i 't midden van het >osch. In 134b kwamen bij den derden ipvolger van Jan de Busco, met naine „ambert, drie geestelijken van Siuter-.oedele aangeland, die hem vroegen hun even met hem te deelen. Zoo ontstond let klooster van Groenendael, en wat ms, Vlamingen, bijzonder aanbelangt, 3 dat tusschen de drie geestelijken waar-an hierboven kwestie, zich onze Jan van iuusbroec bevond, die het woud en het >osch in onvergelijkbare verzen be-chreef, en witnd proza door den /laamschhatenden bastaard - Vlaming Maeterlinck vertaald werd. Daan.a kwamen we aan de Yssche, let lieve beekje dat kronkelend en spe-emeiend zich tusschen de diepste loo-ergewassen heenwringt en kabbelend :ich voortspoedt naar het dorp dat zijn îaamt draagt van Overijssche. Zoo komt nen dan te Hoeylaert, het lieve dorp /an wijnbeziëti, waar de tram stiller ichijnt te rijden onder de hooge boomen 1er dreef, als 't ware om de onverstoor->are kalmte van 't dorp niet overhoop :e werpen. Op de watervlekjes door de i'œche gevormd ziet men reeds nu de /vaterleliën ontluiken langsheen het liet. En zoo verre het oog reikt bemerkt men, >p de hellingen, tusschen de villa's, die laar hunne geveltjes verheffen, enkel jroeikassen, een zee van glazen daken. waaraan geen einde schijnt te komen, en vier zonweerkaatsing verblindend werkt. [n de verte, een paar windmolens, stil nu jmdat er geen graan te malen is in den lande, en wij nu de bloem moeten ver-svachten van den vreemde, ten gevolge van den oorlog, die men hier niet schijnt te vermoeden. Hoeylaert is het land van de druiven. Daar werden sinds eenige jaren de prachtige, grote vrucohten gewonnen die op de markten van Londen, Parijs, Berlijn, New-York, aan hooge prijzen verkocht werden. Wij stonden in bewondering voor het schoone dorpje en zijn omgeving, wan-neer wij eensklaps aangeroepen werden. Wij keken om, verrast, en we zagen tôt ons groot genoegen, een oud vriend van Hoeylaert. Hij bracht ons bij een boertje, die ons de teelating gaf zij ne « serre n eens te bezoeken. Eene ondraaglijke hitte heerschtte er, terwijl het vent je ons uit-legde : — Ik heb het nog geweten, Mijnheer, zei hij, dat de gebroeders Sohy van hier, uit de school van Vilvoorde terug kwamen en hier het kweeken van druiven in broeikassen begonnen. Die hebben den rijkdom in 't dorp gebracht, Mijnheer, maar ze zijn er ook voor beloond geworden: ze hebben minstens 500 broeikassen op dit oogenblik. Maar 't zijH werkers, Mijnheer, dat moet ik zeggen, en ze verdienen het. — Hoe veel broeikassen zijn er wel in gansch Hoeylaert? yroegen wij. — Zie, Mijnheer, zei het boertje, dat kan ik zoo juist niet zeggen, maar al9 ik kq yfilà# ik goad dat ik et over de 8,000 zou vinden. Ge hebt eerst die van... Ik dacht het goed het mannetje te onderbreken, hij ware bekwaam geweest mij al de eigenaars op te sonunen ; ik vroeg dus... — Hoeveel kost zoo'n « serre » wel, Mijnheer? — Wel, zoo'n 1,200 frank. Maar dan hebt ge 'n goede, zulle, zooals ze hier allemaal zijn. Als ge er een wilt maken, /al ik u een goed fabrikant aan de hand doen. — Dank uvriend. Maar dan zouden er in Hoeylaert voor rond de tien mil-joen frank broeikassen staan? — Ja, ja, mijnheer, en er komen er nog gedurig bij ! Nu is de goede tijd voorbij, maar vroeger verkocht men de druiven 8 tôt 10 fr. de kilo. En met de oorlog is ailes duurder gçworden, behal-ve onze vruchten juist ; in ons land wordt daar weinig gebruik van gemaakt, 't ging allemaal naar den vreemde ; en daar zulks onmogelijk was met de oor-logsverklaring, hebben wij ailes te Brus-sel moeten verkoopen aan belachelijke prijzen. » Kijk eens eventjes : verleden. jaar ging de Frankeuthal 0.80 fr. de kilo, nu hebben we er aan 0.25 fr. verkocht ; hetzelfde voor de Colmar die 0.65 verkocht werd dit jaar, terwijl ik verleden jaar ze verzond a^n 1.75 fr. ; erger nog voor de « Munat Alexandrie » die S.ôO fr. kostte verleden jaar, en waarvoor ik nu 0.80 fr. kreeg; Black Alicante ging ook weg aan belae-helijke prijzen, maar die heb ik niet, mijnheer: » Nu is 't weer wat beter geworden, en krijgen we 6 tôt 10 fr. de kilo, 'maar wie heeft er nu nog druiven ! Ik kreeg het te warm en trok de beide vrienden buiten ; daar vertelde het vent-je.ons nog dat hij de steenkool voor het verwarmen der « serren » 27 fr. de 1000 kilos betalen moet, en hij dit jaar geen druiven meer zou kweeken, daar er wel-licht nog geen afvoer zal zijn, maar dat hij zich nu, evenals vele wijndruiven-kweekers, bezig hield met het opjagen van groenten die goed betaald worden. 'k Bedankte den man voor zijne inlich-tingen, en ging" naar hett dorp met mijn vriend, die mij vertelde dat in gewone omstandigheden ongeveer 800 werklie-den-hpveniers in de broeikassen werken, te Hoeylaert ; nu werden er daarvan een gedeelte afgedankt, terwijl de andere arbeiden aan zeer venninderde dagloo-nen. Desondanks werd hier geen hulp-komiteit gesticht, of liever in werking gebracht, omdat geen enkele vraag tôt onderstand binnen kwam ; alleen het Voedingskomiteit is aan het, werk ge-gaan; het broodrantsoen is 200 gram-men per inwoner ; soep wordt er niet uitgedeeld. — Wat kosten de aardappelen hier 7 vroeg ik. — Vroeger 20 fr. de 100 kil. ; maai het Nationaal Komiteit zond ons 21.001 kilos, en sinds betalen de dorpslieden nog 16 fr. de 100 kil. Er is ook een ge-meentemagazijn waar allerlei waren te bekomen zijn, en de heer Schimp, sche-pen, zegde me onlangs dat er vooi 4.000 fr. per week verkocht wordt. We"deden nog een toertje in het doq en vei'genoegd keerde ik stedewaarts. Personeel Wij ontvangen een schrijven, uitgaan de van stadsbedienden, en waarin ge gronde aanmerkingen voorkomen ove vele dingen. Toch kunnen wij het nie in zijn geheel opnemen, omdat het il een, volgens ons, wrokkigen stijl is ge steld en er ook verwijten worden ge daan, die minder gerechtvaardigd zijn We meenen echter de volgende op merkingen niet achterwege te mogen la ten. « Er is ons gezegd, toen de aftrok o] de loonen plaats greep, dat er overvloei was van personeel. Maar, als dit waa is, als het huidig personeel meer dai voldoen de is, waarom wordt het dai nog maar altijd aan vergroot? » Er is eene burgerpolitie gevormd die men zegt slechts tijdelijk te wezen ofschoon langs een anderen kant word beweerd dat zij wel degelijk zal blijvei bestaan. Daarvoor is eene uitgave gedaa: van rond de 15,000 frank, alleen voo uniformen. Er gaan, voor dit korps veertig inspekteurs worden benoeme hetgeen «en ttiewwe lastpost van 60,G0 franks per jaar is. Konden d« manne der burgarpçlitie »ek aiet ev*ng» ved de inspekteurs van politie worden ge-kontroleerd?» Daar zijn ongeveer 300 burger-agen-teu, en de dieri'st der politie, dien zij moesten vcrlichten, is er nog geen grein beter om geworden. » Er werden ook een veertigtal nieu-we kaai-agenten bijgemaakt, en dit op het oogenblik dat zij er volstrekt niet noodig zijn, en de oude niet weten wat ze moeten doen. » Kon men, als de burgerpolitie toch maar tijdelijk is, de overtollige kaaiagen-ten, sasseniers, kraanmannen en andere stadsbedienden zonder werk, niet bij de politie ingedeeld hebben voor den duur van den oorlog? » Er wordt, zegt men, uitgespaard op ailes : het schijnt dat men langs den an- H IMW deren kant nog al tamelijk vrijgevig, om geen ander woord te bezigen, is. » Zoo wordt ons gezegd dat de burger-agenten eenen dienst van 6 uren betaald worden om hun klak en caban door hun bevelhebber te laten nazien, — een werk dat wel 10 minuten kan duren. Dat is een kleinigheid, zal men zeggen ; ja, maar als men daar tegenover hoort welk misbaar er gemaakt wordt voor de min-ste nuttige uitgave, kan men toch het wegsmijten van minstens 300 franks voor zoo'n bagatel niet goedkeuren, te meer daar zulke uitgaven in allen vorm zich dagelijksch vermenigvuldigen. » Dat men spare waar het moet, doch nu, voor tijdelijke diensîen, welke geen tiieuw personctl vereischtén, toch niet met de duizenden spele... » X. DAGELIJKSCH NIEUWS ROND EEN INTERPELLATIE. -Op ons artikel Een Antwoord is ons van wsge het Gemeentebestuur, ee brief toegezonden, die, naar ons oordee niet voor openbaarmaking was beslemc Het schijnt dat dit niet de meening wa van het Gemeentebestuur, want gistere avond vonden wij het schrijven in 't lan en breed in de Nieuwe Gazet. Over d korrektheid van de handelwijze zulle we ons niet uitlaten. IVe willen allee \ orne bevreemding uitdrukken, sonde meer. Morgen zullen we het schrijven va het Gemeentebestuur ajdrukken, tegelij met ons antwoord. IVe hopen dat de bh den, die het officieel stuk opnamen, a repliek ook onder de oogen hunner leze\ zullen brengen. ONDER DWANGBEHEER. — E algemeene Kommissaris voor de Banke | in België heeft de volgende bekendm; ; king uitgevaardigd. | Met toestemming van den heer Gen< ' raal-Goeverneur in Belgiëjheb ik overeer komstig de verordening~van 17 Febru; ri 1915 de hiernavermelde onderneminge onder dvvangbeheer g«-plaatst : Dépôt général des Produits Liebig, > V. Antwerpen; Société d'Electricité < gaz du Nord, Maubeuge ; Compagn; Nationale d'Eclairage, Antwerpen; Se ciété du gaz et d'Electricité du Hainau Brussel ; Dalsème, Brussel. NOG EEN BLAD VOOR KRIJG5 GEVANGENEN IN DUITSCHLAN! — Het eerste nummer van het « Journ; du camp d'Ohrdurf » komt het leven: licht te aanschouwen. In het kamp va Ohrdurf zijn meer dan 20,000 krijgsgi vangenen, waaronder vele Franschet bijeengebracht. Dit blad zal wekelijl verschijnen en uitiluitend letterkund: wezen. Fransche geletterden van het il terneeringskamp zullen er artikels voc schrijven en de Kommandantur van h< kamp onderteekent als « verantwoord* lijke opstelraad »... BILLIJKE VRAGEN. — Aan de An werpsche gemeentraadsleden werd vo gend verzoekschrift gericht door den g< federeerden Bond der Antwerpsche N ringdoeners (zetel Reyndersstraat, 34) « Antwerpen, 15 April 1915. » Aan de Heeren leden van den Antwerpschen Gemeenteraai » Zeer geachte Heeren, » Wij zien ons door de droeve omsta digheden gedwongen een beroep te do< op uw rechtvaardigheidsgevoel betreffe , de eenige punten, de Gemeentebelasti gen aangaande en hopen dau U, na inz ge en rijpelijken overleg er toe zult b , sluiten onze zoo beproetde neringdoene in hunnen billijken en gewettigden eisi te voldoen. » De stad Antwerpen, alhoewel ram spoedig in hare inkomsten zoowel als u - gaven getroffen, belast volgens uittre - sel van den roi N. 1 de patentenbetale r met 20 fr. of 40 fr., naar gelang h t wichtige der zaak voor het jaar 1914 b 1 zonderen taks op den alkoholverkoop. » Zooals U wel allen zult weten Hc - ren, is er kort na het uitbreken van d • oorlog in al de stedelijke drankhuiz - een verbod uitgevaardigd om den v< - koop der alkoholische dranken te beli ten, zoodat er feitelijk slechts 7 van ( 12 maanden gelegenheid is gegeven g | weest, door den verkoop, dezen bijg r voegden taks in te winnen. 1 » Het vervroegde sluitingsuur, de t, 1 rijke afwezigen, de schaarschte van gei de opslag der eetwaren, brandstoffe bieren, stekjes, glas, achterlijke betal gen der bovenhuurders zijn allen grond t tôt bekrimping der winsten, zoo er wir -, ten bestaan, der herbergiers. Wij vrag 1 ons dus in koelen bloede af hoe het c r mogelijk zal zijn, de som bijeen te gar« , » Anderzijds, in hetgeen wij van p , vate maatschappijen, ni. die der schi 9 versrechten, toonzetters en uitgevi a konden bekomen, mocht de stad ook n r aehterwegr® blijven en «dut is de val» op voorhand betaalde pianotaks. Voor de _ maatschappij is er een pro-rata stelsel tôt stand gekomen. » Wij verzoeken U dus beleefd, , geachte Heeren, echter dringend, onze ' aanvraag in de eerste Gemeenteraadzit-ting te willen rugsteunen, dat is de stad .s ook te verzoeken de alkohol- zoowel als n de klaviertakskwestie pro-rata te zien be-^ handelen en in deze algemeen verlangde wijze te zien oplossen. » n MET BERL1JNSCHE INLICH-T/MuSBUKbfcL VOOK KRIJGiuE-'' VAMutlNfcN. — Het Zvvitsersche na-:rjtionaal laatislid Engster laat in de Bund j van liern, eene studie verschijnen over n i het iniichtingsbureel vtxjr kri'gsgevan-^ ; g<enen le Berxijn opgerient en bestuurd N door kapitein graai von Schwerin. Gemiddeld J.2o0 personen vragen el-e ken dag înlichtingen aangaande solda-'s ten wier spoor men kvvijt geraakt is. In dit bureel bezit men groote kaarten der slagvelden met zeer naukeurige aandui-c ding der persoonlijke eu gezamentiijke begraafplaatsen. DE GRENSPAAL AAN BERCHEM. — Den skchten toestand waarin zich de L grenspaal bevindt, welke staat op den hoek der Prins Albertlei en den Mechel-n schen steenweg treft de aandacht van ieder voorbijganger. ; We hopen dat ook de kasseiing daar-^ rond gelegen een weinig beter zal ver-zorgd worden. VERLENGENIS VAN HET SLUI-t( TINGSUUR. — Van welingelichte zij-de wordt ons gemeld dat binnen enkele dagen officieel zal bekend gemaakt wor-" den dat het sluitingsuur der herbergen 3 gebracht wordt van 9 op n u. (D.T.) il ——-- liette* n e!&c.y. «e pi ijs vitiii' «ài une Oetiouaiyneâmi; t«or on nieuwe lamp '» ûSRaM.I 2 ïïÂTT van IU8 KàâRSEH ® bij atptiincuders der lamp 200 RâTIÉ & Ca. hsnaelîlei 149, Antwerpen WAT WE NIET WETEN. — Men spreekt in de gansche wereld 900 ver-schillende talen en 1200 diakkten. — De beste machienen oin lucifertjes te vervaardigen brengen er 600,000 per î_ uur voort. — De langste slinger die ooit gemaakt werd is die van het horlogie van den Eifeltoren, hij meet 110 m. 1/3. — De vischvangst in Frankrijk ver-3 schaft aan Frankrijk een inkomen van 17 milioen 1/2; die van Engeland 21 mU-lien 1/4. n- — Frankrijk oogst 360 millioen ves-:n ters per jaar ; Engeland 29 millioen, en n- de Vereenigde Staten 3,600 millioen. n" OVERLIJDEN VAN EEN BE-SCtthKivihR DER BELG1SCHE ^ PAARDENFOKKERIJ. — Men meldt ons het overlijdeu van Dr W. Graben-see, oud-voorzitter der Pruisische stoete-rijen, een bevoegd paardenkenner. Rond P~ 't jaar 1880 ondersclieidde hij zich bij-zonder, toen hij bestuurder was der stoe-tenj Kickrat in Rijlisch-Pruisen, alwaar rs hij het fokken van 't Beligsche raspaard, tôt hetwelk zijne voorliefde immer ging, '•I" invoerde en aannioedigde. e HET EERSTE 42 ctn. KANON. — ïn De Duitiche professor Herman Hasse cn voltooit eene beschrijving vau iiet huis "r_ Krupp. In dit werk, deelt de Duitsche ,t geschiedschrijver bijzouderheden med€ rje over het befaamde 42 cm. kanon, de e_ vreeselijke verwoester der vestingen. ■e_ M. Hasse zegt dat dit kanon werd ten-toongesteld in de Tentoonstelling van l_ Chicago, in 1893. Het zou dus geene ^ nieuwigheid wezen. ni HET P ASSAGI ERS VER KEER MET n- ENGELAND. — Het passagiersverkeer en met de mailbooten van de maatschappij is- Zeeland te Vlissingen, zoowel van als en naar Engeland, is van lieden af voor een ns week stop gezet. Dit geschiedt op last n. van de Engelsche admiraliteit. ri- Met de « Prinses Juliana » zijn giste- •ij. ren morgend nog passagiers van Vlissin- :rs gcn vertrokken. iet Ook de Batavia lijn heeft eene week .it, lang geen persenea mogen vervoerea.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.