■Uonderda^ g September 1915. Herste Jaarg. N\ >,7 Frijs: 5 Centièmen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws Hil ingelictit tu m&m* Nleaiwsfel&d vaa Bétels.. Var»dMlnt 7 nml per wmM ABONNEMENTSPRIJZEN Per week 0.35 I Per 3 maaudeu 4.— Per maand 1.50 | Per G maanden 7.50 Per jaar 14.— AFGEVAARDIGDEN VA , DEN OPSTELRAAD : Dr Aug. BORMS — Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAï, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 AANIiONDIGINGEN Tweede bladz., per regel 2.50 j Vierde bladz., per regel.. 0.50 Derde blad., id. 1.— j Doodsbericht 5.— Voor aile annoncen, wende mtn zich : ROODESTRAAT. 44. Onze Taal in het Belgisch Leger ■ Een niedewerker van de « Gazet van :^*[!nissel » schrijft ia dit blad : ■ ik kreeg onlan^s het bezoek van de ■oeder van een mijner vrienden die nog aan het front staat en reeds •-^■jftien maal in het vuur is geweest. Zij ,i's'Beelde mij zijn brieven mede, een heel ^5sBjk, en de lezing ervan heeft mij diep t, Hutroerd. De jongen was als vrijwilligei •t\®pgegaan. Te Antwerpen werd hij tôt MiHerjaiit bcnoemd en te Pervyse tôt onder-dei■"'tenant. Zijne strepeu dankte hij nief familiebetrekkingen of voorspraak, ^""■aar wel aan eigen verdiensten. De WE®iceder was zeer trotseh op haat jongen doBj beeldde zich reeds in hem zwaar met ! SilBoildcn strepçn en dekoraties beladen ■eus weer te zien. Doch de ontgooehe-|jMjDg kwam kort nadien. Ziehier hoe hij «sH « Mijne tvvee kameraden V. en N. Hfîrden aangewezen voor een karweitjc JwsjBïar elkeen zoekt aan te ontsnappen, ^^Hietuit vrees voor 't gevaar — want dat '€Hcnnen zij niet, overigens hadden ze dat onze kompagnie allen meer dan eens ^■enezen, — maar enkel voor het ver-Qer*tige van 't werk. 'EîlH»Heel onbezonnen veinsden zij eeue ( MistdWd en bleven achter, neerge-' ^Hcid op bundels liôoi. Zij verwaarloos-■. bij den geneesheer te gaan. Kortorn, hier voor werden ze voor krijgsraad gedaagd en de strengste """^■raf werd gevorderd — ja, de dood-l !■ Dit vernemend wendde ik. al de Btjelijke stappen aan om ze te redden, ■ > een advokaat die ze prachtig ver-«fj^Rdigde en ze kwamen er van af met iiiîs^K jaar gevangenisstraf. Nu, dat is het :<vitBBinst, ,na den oorlog wordt daar zeker a2Bcsl)ons over gevaagd... ■ Maar zie nu eens hoe ik daar mijne _^Repeii door verloor : Ik was de zaak bij koloneî gaan bepleiten en deze be-..., jfl le mij erg verbitterd te zijn tegen Hijiie vrienden omdat zij zoo koppig ■laamschgezind sehenen te zijn en hij ^«^■nooit een Franseli wooret kon uitkrij-Dat vond ik nu wat kras en door ■in overprikkeld zenuwgestel en de . ,,^fc;kende bekommernis over 't lot van onderhoorige. Innig overtuigd ben echter mijn vollen plicht te hebben »- 'issMfaveten, maar zulks wordt niet altijd ■:r-:^^B6repen, vooral niet in ons léger, en... ■arom verloor ik mijne zoo duur ge-r'tlBfnnen strepen. i .■ Hoe krenkend dit ook weze, als o,u-^C^Rrtnd aanzie ik dit toeh niet. Daarbij , ^Kater in 't vounis dat ik na drie maan-Dl^P'goed gedrag mijnen rang kan terug-Bigen. Maar ongelooflijk is het hoe ■r met holle woorden wordt gesehermd ■ n de Vlaminge,n. Ziehier hoe de ■■igsauditor zich uitliet : ^et oogenblik dat heel ons volk jM'11 opoffert voor wat heel zijn hoop en Sfâa»:omst verbeeldt, wordt hier twee-iBïcht gezaaiel. Gedenk den stonel dat '""^■iwe ouders, uwe vrouw en uw kroost .■jiaten hebt, al wat gij lief hadt, om rUStlW'1 iwe broeders lieen te gaan, met die ■^ broeders, den schrikkelijken dood ®cmoet die als een vreeselijke orkaan , ^*'«1 menschenlevens wegmaait. Hoe )uaei®ii het U dan te binnen komen een ^^■'Seschil op te werpen, wanneer enkel n '100ger belang van land en volk U S^BJr l'en Seest mag staan en gij met ~r 'J^J'idiheid daarvoo.r ailes zoudt opoffe-e!1 W\ doodelijk getroffen, ■''Mil zoudt sneuvelen? H laen ik heel nuchter te midden ■®t dat hier geen taalstrijd bij te pas ■®i, maar men het onze jongens toch ■ als eene fout mocht aanrekenen, dat .. s{H"Ulltle ta'Sj bij voorkeur bezigen, werd ' I eens °P de gi'oote trom geslag^n 116 Rr",€enhdd van het vaderland en de ^■'J-;e taal onzer bondgenooten. » ri1,1 vader-'andsliefde moet op Steviger rusten dan op hol gezwets, cens H ^ ^ kunnen opmerken dat onze hun B"a®sclie jongens na die pijnlijke ge-■-"tîtiis veel geestdrift hadden verlo-;nij£'cW œ zich benauwd afvroegen voor yrijheid zij zich dan toch zoo op- <d 1 nochtaus komen er daarna zoo- ■ °udere invloeden dat smeulend ■ "eer opblazen om nieuwe geest- lC c^oeri outvlammen, sporadisch .euwei®1^. maar toc|1^ Z'11°ZB] ^ _Vraag mij angstvallig af of na S !o,? n'et de gemoedsstemming der 'clu^^pd's°hlaten zal wordeu afgere-BL',, ant 200 ?iet komt er nooit vrede ■, u ïw geteisterd en des te m©er '1 'aid»kç. » Onze Letterkundige Prijskamp Mav. MARIA VÂN AGKEi! (Geb. DOOEAEGHE) 25 Okt. 1803—7 April 188Jf. | Te Diksmuide gewonnen en geboren ' te Diksmuide luisterrijk gevierd op dei ' vooravond van haar verscheiden, toei zij 80 jaar was, en te Diksmuide ont slapen. i Al wat te Diksmuide plaats greep ; heeft zij bezongen. De meest alledaag : sche gebeurtenissen die het stille Vlaan ; dersche stadje — waar tha'ns niets vai ^ overb'lijft dan asch en puin —■ beroerden s \'ermochten ook haar dichtlust te wek • ken. Een nieuwe steenweg, een spoor ! weg die aangelegd werd, waren de wel ; gekomen onderwerpen voor nieuwe zan 'gen, waarmede zij haar stadgenooten fie: en gelukkig maalcte. Haar vader was potbakker. Een ede Vlaamsch ambacht, en 't meisje bezonj het wielken waarmede haar vader « d( stijve lompe aarden klomp » in « eei geestig potje » hertooverde. Een tegenhanger van den Potbakke-j is haar Kantwerksler, nog een ambacht \ dat in de Vlaanderens in eere is geble ! ven. | Zoek in Mévr. vaji Ackere geen hoog< vlucht, geen kunstigen vorm, geen zeld zaam woord of beeld dat geheimvol slui merende roerselen van het hart aan he trillen brengt en waklcer roept waarvar wij ons onbewust waren. Maar zij sticht ! te veel goed. Zij hield het Vlaamschi ï woord en Vlaamsche lied in eere en deeç i :1e moedertaal liefhebben in de huisge | zinnen. Van haar jeugd vertelt Prudens var Duyse, die veel hield van de Vlaamsch( dichteres, en 't zou zonde zijn als wc onze lezers niet in kennis brachten me haar leermeester Petrus Johannes Ghev sen, de echte tj^pe van den dorpsrederij ker. Luistert hoe van Duyse den man heefi afgebeeld : « Niemand vennoedde dat er in de stil ontluikende maagd, in het harte vai: Mietje-Cisca (zoo heetten de ouders er buren de speelzieke) een vonk van man-nenvernuft, bij de aangeboren spranke! des vrouwelijken ge\oels, verschool. Ha. re eerste opvoeding of bepaalder onder-wijs was niet gansch verwaarloosd geweest. Twee jaar had zij te Ieperen bij de Ronsbrugge-Damen gewoond Mietje-Cisca wist nu al Vlaamsch er Fransch genoeg ; men zoude ze t'huis in de hoo^ere cijferkunst bekwamen Een schoolmeester, een rederijker, Petrus Joannes Gheysen, werd hiertoe uit-verkoren. Eens bemerkte Maria dat hi; verstrooid was, bekommerd met iets : de man die, volgens 't oude schoolmeester-rubriek, met de straftaak van een gele-genheidsdicht op te stellen, was belast, mijmerde : « Maar dit ontwerp is toch zoo moeilijk niet, meester !... » — «Acli, jufvrouw Mietje, zoo gij het wist ! » Den volgenden dag toonde de leerling liare eerste dichtproeve aan den mees: ter : de goede man stond tevens verbaasd en verrukt... hij had het wel wat lioog-dravender, zooals zijne poëzie, ge-wenscht, buiten dat, perfect... )) Als poëet was meester Gheysen een van die menschen, dien 't aan goeden wil, hoogdravende woorden, stoppen, stippen noch signa exclamationis ont-breekt.» Gij vraagt mij wellicht of er staal-tjes vau zijne Zwanenburgerij bewaard zijn? — Ja wel. Luister, het is een rhe-torikale IVanhoofi : O I-Iemel! ail's verwart! wie zie ik tôt my schreên Met 't floers des doods gedost, met opgeheven ermenf... Ach, 't zyn myne ouders! ! laes!... ei, wykt, wil myns ontfermen. Dreigt niet... stapt weer in 't graf... maer neen... gy spreekt my aen « Wanschepsel ! ivars van deugd was slechts uw hoog bestaen, Om boels, meineedig, op de spond der hel te leven ? Als ivaeghals zinkt ge in 't stof, als echel suit ge sneven ? » Niet waar, een lief tafcseeltje? Jam-mer dat onze plaatsruimte niet toelaat verder aan te halen. Aldra werd Mietje Doolacgiiè nu in hare vaderstad eene be-roemdheid.De notaris Lodewijk van Roo verschafte haar de werken van een paar Noord-Nederlandsche dichters : « De ly-rieke Helmers en de elegische Tollens, kwamen te zelver tijd in hare handen. » De belauwerde poëet David de Simpel ook moedigde liaren zeldzamen aanleg aan en eindelijk, in 1826, waagde zij het voor de eerste maal, in den prijskamp te Ieperen, mede te dingen. Het lot. wa haar gunstig : de eerste prijs viel haa te beurt. Van dan af dagteekent hare dichterlij ke werkzaamheid, tôt heden onafgébro ' ken voortgezet. Prudens \an Duyse, die aile ontlui kende talenten wist aan te moedigen ei te bezielen, droeg haar verscheidene zij ner gedichten op. Met de meeste uitste kende letteroefenaars van Zuid- ei Noord-Nederland was zij bevriend. Bi elkeen stond en staat zij nog in hoog aan zien. Sommige harer gewrochten hebbei de eer genoten overgebracht te worden il het Fransch door Caroline de Crespi1 in het Duitseli door de baronessen vai Plônnies en van Dtiringsfeld ; en in he Eugelsch.dcor den dichter Midicin. Haa: eerste dichtbundel, De Madelieven, ison vindbaar geworden ; hij geldt als een< bibliographische zeldzaamheid, Tusschen hare werken, vennelden wij Madelieven, Diksmuide, 1840 ; Dt Avondlamp, dichtbundel, 1850 ; D< Schoone Kunsten in België, in 1857 ti Gent bekroond ; Zettemam, 1875 ; Win terbloemen, dichtbundel, Gent 1864 Najaarsvmchten, dichtbundel, 1869 Petronella Moens, Hollands blinde dich teresse, Antwerpen 1872, en Wintcrbloe men, Gent 1878. De Australiërs in Egypte De korrespondent te Kaïro vau de « N. R. Ct » schrijft volgend belang-wekkend stukje : Berichten van Turksche zij de, melden ons een muiterij onder de Australische troepen, welke aan de Dardanelleu het onmogelijke doeu om een allerongeluk-kigst aanvalsplan zoo goed als het gaat ten uitvoer te leggen. Aan iemaiid, die op de lioogte is van het leven en streven dezer zonen van ons nieuwste wereld-deel in het land der Farao's een dergelijke tijding niet onwaarschijnlijk voor. Van den beginne aan was het voor deze vrijwilligers een onaangename ont-nuchtering, dat zij in plaats van tegen Berlijn op te ïukken, aangewezen werden om in het brandend wôestijnzand een problematischen aanval van Turken en Arabieren op het Suez-kanaal tegen te houden. — Wat zullen wij aan onze vrouwen en mcisjes vertellen, als wij tliuis komen? was hun algemeene klacht. Want de bijna ridderlijke vereering van het schoone geslacht schijut in de mijnen e,n op de boerderijen van Nieuw-Holland bijna nog grooter te zijn als in het Wilde Westen van Noord-Amerika. — Als wij winnen, zal men ons voor-houden, dat er geen kunst aan was. En als wij verliezen, zal me,n zeggen : zelfs tegen inboorlingen zijt gij niet te ge-brtiiken. Wij hebben voor Berlijn ge-teekend, en wij willen naar Berlijn ! Zij maakten zich sterk het aan den IJzer veel beter op te knappen als het geheele leger van Lord Kitchener. Mis-| schien hadden zij het bij het rechte eind, want het waren over het algemeen flin-ke, krachtige mannen, en als men de verhalen van hun weêrgaloozen moed bij de bestorming van de outoega.nke-lijke rotsen aan de Hellespont leest, be-lioeft men dit niet als overdrijving te beschouwen. Maar naast deze uitstekende eigen-schar)Den, hadden zij helaas vele gebre-ken, die aan hun bruikbaarheid als sol-daten groote afbreuk deden. Om te be-ginnen was tucht voor hen een onge-kend begrip. Nauwlijks voor hun eigen officieren hadden zij den hoognoodigen eerbied. Engelsche officieren eu ouder-officieren groetten ze niet ; Engelsche soldatcn bejegenden ze met onverholen minachting ; dit laatste genus was trou-wens elestijds (einde 1914) in Egypte zeer slecht vertegenwoordigd. Aile waren van zeer jeugdigen leeftijd en van een maat, die ons deed vragen, of de officieele voorschriften bij de wervings-woede wel nauwkeurig gehandhaafd werden. I^ater werd dit beter. Aan oefeningen hadden zij voorts een broertje dood. Eu hun instrukteurs wis-ten maar al te goed, dat zij in dit op-zicht niet veel van hen konden vergen. Het Engelsche leger staat in het algemeen wat houding en marcheeren be-treft bij de andere Europeesche légers achter. Maar zooals de Austraiiërs het waagdcn door de stael te trekken, dat had men dan toch uog nocit gezien. Van hun Engelsche kollega's hadden zij echter een ding overgenomen, dat hun niet zoo mooi stond : het ontzaglijke drinken. Sir John Grenfell Maxwell, de Engelsche opperbevelhebber in Egypte, moest er later toe overgaan, allen v;er-koop van alkoholische dranken des avqnds na tienen te verbieden. Maar als zij dit gedaan heeft om dronkenschap onder de soldatcn te voorkomen, lieef zijn oekase niets uitgericht. Deze jonge niannen, die met hun tijd en krach goen raad wisten, schaamden zich nie des uamiddags op klaarliehten dag i,n d> i ! ukkc straten van Kaïro rond te zwal ken, in een toestand, die bij geen enke lt n dienaar van de Ileilige Hermandac eenige twijfel wat betreft hun kennelij k n staat zou kunnen hebben laten be staan. De relletjes en opstootjes wareu dai ook aan de orcle van den dag. Daarbi. kwam nog, dat er een aantal individuër onder waren, waarschijnlijk afstamme lingen van vroegere gedeporteerden, bi, wie de atavistische neigingen begonner t, werken. Eerst hoorde men vau he! r'underen van sigaretten- en drankwin keltjes, maar later werden ook diefstal-l'.'ii in goudsmids- en andere winkels ge-;11eld. De inlandsche politie stond mach-i. loos, daar zij de strengste bevelen had, hnar handen vau de soldaten af te houden.De Engelsche militaire politie kwan moestal te laat; ook was verzet van de zijde dezer woestelingen volstrekt niel uitgesloten Bij de groote brandstichting ei| piundering op Goeden Vrijdag 191£ te] Kaïro iii de wijk, waar de fatsoenlijl« menschen niet wonen, werden de slan-gen van de braudspuiten eenvoudig doorgesneden, en speelden revolvers ei: ba;'onetten van weerszijden een roi die slechts aan de legerhoofden in zijn vollen omvang bekend is. De couranter mochtcn er namelijk geen woord var kikken ; en de burger deed ook best ei zich niet te afkeurend over uit te laten. Want de krijgswet wordt streng gehand-haafd in Egypte: geeseling en internee-ring is zoo wat het miuste waarmede gedreigd wordt. ^vog erger hebben zij het Zaterdag der olsten Juli gemaàkt, den dag voordal het kontingent vertrok, dat later de lan-ding in de ^ Soeola-baai heeft tôt stand gebiacht. Toen zijn er merkwaardiger-wijze geen personen gewond of gedood, myar werden toch vier groote huizen van drie verdiepingen in de asch gelegd, steeds in dezelfele wijk. De zonen van Mars hadden aldaar verschillende appelles (vooral van geldelijken eu genees-kundigen aard) te schillen met de diena-ressen van Venus, van wie sommige, in matrassen gewikkeld, een ongewildt « looping the loop » uitvoerden tusschen hun veusters en het plaveisel der Rue Waghl el Birket. Toen de bereden politie en de Engelsche kavalerie ter plaatse verschenen, waren de brandstichters al verdwenen ; en indien zij hen ook al verras! hadden, wat zouden zij gedaan hebben ? Den volgenden înorgen trok de geheele troep tegen de Turken op ! Kort en goed, ik geloof niet ver bezij-den dç waarheid te zijn, wanneer ik de algemeene opinie bij aile Europeanen en inlanders in Egypte aldus defineer : « Het zijn beste, flinke jongens, die Austraiiërs, maar als zij weder naar Sydney en Melbourne teruggaan, zullen wij er ons niet tegen verzetten ». Millionairrecruten De oorlog heeft aan onze millionairs-zonen en ten deele ook aan hun vaders een geheel nieuwe zomersport gebracht, schrijft de korrespondent van het « Ben-liner Tageblatt » te New-York, namelijk het soldaatje spelen. Bij het idyllische Chaplain-meer, bij Plattsburg, in den staat New-York leven de heeren, die in de maatschappij, de politiek of in de za-kenwereld een leidende roi vervullen, als doodgewone soldaten, en krijgen van officieren van het bondsleger vier weken lang onderricht, hoe loopgraven moeten worden gemaakt, hoe men exerceert, en hoe men tôt heil van het vaderland sabel en geweer hanteert. Voor slechts dertig dollar kan men daar de vreugde van het soldatenleven leeren kennen. Als vader der gedachte moet de oud-president Roosevelt beschouwd worden. Hij was het, die de Amerikaansche natie er op wees, hoe onvoldoende haar toe-rusting was en hoe nuttig en leerrijk een militaire opleiding is. Er moest een nationale garde in 't leven geroepen worden, wanneer de regeering zelf zich niet met de vorming van een groot leger be-zig houdt. Er hebben zich in het geheel elfhon-derd rekruten voor het onderricht in den \elddienst aangemeld. Onder dezen be-vinden zich de heer John Purrey Mitchel, de burgemeester van New-York, Théodore Rooseveldt Jr., Williard Straight van de firma J. P. Morgan en vele andere bekende personen uit aile oorden des lands. De heer Mitchel draagt als « private » (gewoon soldaat) het nummer 1304. Na-tuurlijk spe«lt hij niet a«n jçanschen dag \ oor soldaat, maar vindt ©ok nog tijd om zich aan de zaken van de stad New-Yorl te wijden. Kortgeleden had tusschen hem en dei leider van het New-Yorksche schoolwe zen in het kamp een onderhoud plaats | waarbij ook generaal-majoor Leonare i Wooel tegenwoordig was. In deze konfe I rentie sprak men over de invoering var j de militaire opleiding in de volksscholer van de wereldstad. De bercemde Country Club van New-York leverde het grootste aantal « rekruten », de stad Boston zond 250 enthou-siasten, Baltimore 78, Chicago 30, enz. Daar Chicago echter steeds zijn eiger eerzucht heeft, wil men daar trachten, zelf een kamp in te richten. Generaal-majoor Léonard Wood, kom-mandant van het Oostelijk departem«nt. heeft op den dag van den plechtigen in-tocht der rekruten in het kamp een lange toespraak gehouden. Over het geheel was deze een herhaling van hetgeen de inmiddels overleden lord Roberts een jaar geleden tôt de Engelsche gezegd had : « De bewering, dat wij een legei van een millioen tusschen zonsopgang en zonsondergang op de been kunnen bren-gen, vindt de beste beantwoording door uw tegenwoordigheid alhier, zei hij. Zooals gij, denken aile echte Amerikanen. Ik hoop, dat gij, wanneer ge van hier gaat, uw invloed als goede Amerikanen gebruiken zult, om een gezonde wetge-ving ter vorming van een toereikende strijdmacht in het leven te roepen. » : Verder sprak Wood over het vrijwilli-gersstelsel van het Amerikaansche leger, 1 dat hij in militair opzicht een volslagen . fout noemde. In de dagen van Washington, toen de oceaan Amerika nog aan aile [ kanten afzonderde, was het voldoende . geweest, doch tegenwoordig, nu de oceaan nog maar « 5 dagen breed is », is het met de zaak gansch anders gesteld. Noch de Vereenigde Staten, noch de ge-konfedereerden in den Burgeroorlog, noch de bondsregeering in den Spaan-schen oorlog hadden het noodige aantal vrijwilligers kunnen krijgen. In beide ge-vallen moest men toit rekruteering overgaan. Het is dwaas, zei de generaal, om van een vrijwilligersleger te spreken. Het is de plicht van elken burger zijn land te dienen en het is tebetreuren, dat dit feit tôt dusverre niet zoodanig werd er-kend, als het geval behoorde te zijn. Generaal Wood is wegens zijn opmer-kingen over den vrijwilligersdienst aan-gevallen geworden. Men zeide, dat Amerika rotsvast op zijn vrijwilligers kan re-kenen, evenals vroeger. De « rekruten » konden in moreel, geestelijk en physiek opzicht niet bij de vrijwilligers worden vergeleken. Niet aan vrijwilligers, doch aan krijgsmateriaal zou het land gebrek hebben. Een voldoende voorraad geweren, kanoinnen en munitie voor het vrijwilligersleger en een toereikende vloot, dat zou de oplossing zijn van het vraagstuk der nationale verdediging van Amerika. Dagelijksch Nieuws UITSTAPJE VAN DE LEERLIN GEN DER BELGISCHE SCHOOL.-Eeeraren en leerlingen van de Belgischi school te 's Gravenhage —■ een gezel schap vau een 50-tal personen — hebbei een tochtje door het Westland gemaakt onder leiding van eenige bestuurledeu Eerst ging de reis per stoomtram — de stoomtramdirektie had vrij vervoei toegestaan — naar Poeldijk. Daar werc onder leiding van den heer Pauwels, be-stuurder van de Maatschappij West land, de veilingzaal bezocht. Zeer trol daar de aandacht de elektrische veilin-richting. De uitgestalde soorteu fruit als druiven, appelen, vijgen, meloener enz. lieten zich heeriijk smaken. Verdei ging de reis naar Naaldwijk, waar kof-fie werd gedronken en waar de proef-tuin werd bezichtigd. Te voet ging hei gezelsphap daarua naar 's Grave,nzande 0111 ten slotte een uitstapje naar Hoel van Holland te maken. Na daar 110e een watertochtje te hebben gemaakt, keerde het gezelschap zeei voldaan met de tram naar Den Haag terug. DANKBARE BELGISCHE VLUCH TE LINGEN. — In de Stads-Doelen te Delft waren Vrijdag tegenwoordig de leden der kommissie tôt hulp en onder-steuning van vluchtelingen, en op haai verzoek de dames en heeren die gedu-rende den tijd dat de vluchtelingen daai vertoefd hadden hun beste krachter hadden gewijd aan de verzorging diei ongelukkigen. Die bijeenkomst was hoofdzakelijk belegd om uiting te g^ven aan eeu gevoel van grooten dank aan allen die iets gedaan hadden in het be-lang van de uitgewekenen en door hun werk en toewijding de kommissie tôt belangrijken steuu waren geweest. Bij monde van den voorzitter den heer F. de Boombergen, werd dank gebracht aan bedoelde dames en heeren, de pers, de padvinders, den militairen autodienst, aan hen die gebouwen of ge-deelten van gebouwen hadden afge-staan, aan de medici die de vluchtelingen gratis hadden behandeld, enz. Daarna werd een kort verslag uitge-bracht van het administratieve gedeelte van het werk, en werd tôt slot aan aile medehelpers een bronzen geelenkpen-ning uitgereikt, ter herinnering aan die in vele opzochten merkwaardige dagen. Deze medalie vertoont aan de eene zijde een gedeeltelijk vernield huis, als het symbool van den krijg in België; daar-boven de oorlogsbliksem, als het beeld van de allesomvattende vernieling, uit-schietende uit donkere wolken, die bo-ven het land haugen. lu het midden de toren van de Nieuwe Kerk, op den achtergronel eeu brug over water, als symbool van de brug-genrijkdom in de stad, achter den toren de stralende opgaande zon, terwijl de engel, heanwijzend naar Delft, voorstelt de hulpvaardigheid en de weldadigheiel die de menschen er zouden oudervinden. Onderaan het wapen van Delft, met de jaartallen 1914-15. I)E STERKE DRANK IN BELGIE. -— Naar de ambtelijke berichten van 1911 bestaan &r in België 3336 biarbrouws-rijen. H«t aantal is gedaald vergelekan bii het iaar i«io, toen er -i-u* bestc.nden. Een zeldzaam toeval is het dat in 1911 juist zoo veel brouwerijen bestonden als in 1904. Deze fabrieken vervaardigden 17,031,569 hectoliter bier, waarbij nog 278,399 hectoliter ingevoerd bier komt. Men heeft 10,948 hectoliter uitgevoerd. In 't geheel is er dus 17,299,020 hectoliter bier, dat is 1,017,772 hectoliter meer voortgebracht, dan in het verloopen jaar. Men heeft hier nog niet eens meêgere-kend de sterke drank, die door bedrog ingevoerd of in het g-eheim vervaardiga woirdt. Gemiddeld heeft ieder van de 7,423,784 Belgen in 't verleden jaar 233 1. bier gedronken. Wrat brandewijn aangaat, zoo' heeft men 15806 hectoliter ingevoerd. De Belgische branderijen hebben 738643 ht. gestookt, dat is dus te zamen 754,449 hl. Men heeft 59,990 hl. uitgevoerd, dus werden er 647,459 hl. gebruikt. Wanneer men 288,921 hl. alkohol (spiritus) voor 't gebruik in de nijverheid, aftrekt, zoo komt men tôt 408,538 hl. brandewijn dat is 5,5 liter voor ieder inwoner ! (Inbegre-pen, verbeeldt u, zelfs vrouwen, kinderen en zuigelingen !) DOOD VAN EEN FRANSCHEN DICHTER. — Antoon Ivan, een der jongste Fransche dichters van groote toekomst is gesneuveld. Hij had eenen schoonen letterkundigen bijval behaald een weinig voor d'en oorlog met twee werken vertoond In den Franschen Schouwburg : « De lof van Molière » en in den Odéon : « De Opstandeling ». Men dankt hem ook enkele romans : « De man alleen », « De Vriend der Jonge-ren », « De Gédéons », enz. Ivan, die slechts 32 jaar oud was en, die dienst deed als luitenant in het Fransche leger was de voornaamste medewer-ker aan het blad « Le Petit Marseil-: lais ». EEN OPROEP AAN DE HUISHEE-REN TE ANTWERPEN. — Het natio-naal verbond van huurders heeft een op-roep aan de huisheeren gericht met het verzoek de leegstaande winkels ter be-schikking van het verbond te stellen. De huishuur zal na den oorlog betaald worden en het verbond staat borg voor de bewoners, die in de winkels onderge-bracht zouden worden. MEVROUW CARTON DE WIART. — Agence Havas seint uit Hâvre dat Mevr. Carton de Wiart, de vrouw van den minister van justicie, den 4 Septem-op vrije voeten is gesteld op verzoek van den koning van Spanje. Men heeft haar verboden om naar België terug te keeren. De heer Carton de Wiart is naar Zwit-serland vertrokken, waar hij zijne vro(uw zal ontmoeten. ROOD ■ KRUIS - GIFTE VAN DE ZWEEDSCHE KONINGIN. — Ter ge-legenheid van hare benoeming tôt eere-lid heeft de koninging van Zweden aan het Badische Roode Kruis 1000 M. gege-ven.OVERLIJDEN VAN MARKIES IN-OUYE. — Markies Inouyé, Staatsraad en stiefvader van den Japanschen gezant te Londen, is overleden. Markies Kaoru Inouyé was «en der grootste bewerkers van Japan's rtorganisati» tijcUns d« regeering van Keizer Mitsuhito.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.