ponaeraag 25 i\overnDer 1915. i^eisur jaciig; int 314 riyo. 3 v^cajlicujci.j& uuui gcucci ucigic Het beat xngeiicht en meest verspreid Nieuwsblad van Beigië. - Verschijnt 7 maal per week ^ ABONNfcMENTSPRlJZEN AFOEVAARBIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD • AANK0NB1G1NGEN Per week 0.36 Per S maandea 3.7fr ; p^dmc a iw v a m r.Piw «d a wnc Tweede blad*., per regel 2.60 Vterde bl«di., per regel.. 0.50 Per maand 1.26 - fsr 6 m«andcn 7.60 I ' BORMS — Albert ^ AN BEN BRANDE D#rd« tiladz., id. I.— Doodsboncht t— p,r jaar 14- BUREELEN : ROODESTRAA T. 41. ANTWERPEN. Tel. 1990 - Voor aile annoncen, wende eu» zich: ROODE8TR A AT, 44 ■ m - iiiim—■—ir—w■mi———in 11 i nu ri Tii ■—■nrr i—~ -"riTnrm-n—i~-nnrr—- nr rm -rnm-ri mun——■ i«i ■ ini m r iTnTTTT 'i t m i iMMMaMMMBMMBPWMMWMBMnwMwaWHMWMWMBaMEHflwaawwBaaHMEMBBa*ea***ie*a<eweee*h^^^^em^»n*m«iMe**»eeeiw6me»eec*» f'nderhoud van DICHTER DE CLERCQ met MINISTER POULLET ■ De redenen die tôt het ontslag van ■lichter René de Clercq en Dr. A. Jacob Bianltiding gaven, hebben wij in onze ko-■lommen aan een breedvoerige ontleding BLlerworpen. Onderstaand artikel, van Khand van René de Clercq zelf, geeft lie omstandigheden weer waarin de niet B. rcchtvaardigeiî broodroof gebeurde : H lin den heer P. Poullet, minister van B'etenschappen en Kunsten, gewerd mij Bkele dagen v66r het onderhoud dat Bjn ontslag voorafging, het volgend on-Bdateerde schrijven : * Mijnheer, I Ik verzoek UEd.' U ten mijnent te Bianbieden, aanstaanden Donderdag o: Brijdag, tusschen 10 en 11 uur 's mor-■fcens, pm mij de uitleggingen te _ver-■schaffen die ik U zal vragen. D* Minister, P. Poullet. I Hôtel Paulez, Den Haag. ■ Dientengevolge liet ik mij den 17den ■September, ofn 10 1/2 \t. 's morgens aan-Bjnelden in hët genoemde hôtel. Een ka-Berdienaar leidde mij bij den heer mi-Hnister binnen. Deze had een zeer been, ■oat op een stoel rustte. Zonder hand-Brak, doch hoffelijk, blijkbaar niet on-Bielwillend, liet hij mij plaats nemen en Begon onmiddellijk het gesprek in het Btansch. ■ - Hewel, M. de Clercq, vroeg hij. Bat zijt gij zinnens : af te treden als ■hier van de Vlaamsche Stem, of ont-Bg te nemen als leeraar aan het Ko-Bnklijk Athenaeum te Gent? I Ineens voor die keus 'gestçld, ant-Boordde ik dat ik noch het een noch het Hpkr doen kon, en niet inzag waarom Btevcn voor de Vlaamsche taal niet ver-Beoigbaar zou wezen met het uitoefenen ■bu een ambt in Belgischen staatsdienst. I De heer minister deed openerken dat B M. Koning Albert, in zijn antwoord Hop het Bussumer elfde-Juli-telegram van Blr Albenk de Swarte en mij, den Bensch had uitgedrukt dat de Vlamin-B :i aile taalgeschillen zouden laten rus-Bn, ora alleen nog bekommerd te wezen Bet de bevrijding van het Belgische Brondgebied. I Daarop bracht ik in, dat bewuste Vla-Bngen, hoe loyaal en offervaardig ook, Bmiiogelijk aldus handelen konden, daar B niet alleen te kampen hadden voor Bn overweldigden vadererond, maar Bk voor de zoo lang verdrukte, en thans Bg meer bedreigde moedertaal. I - Gij zijt eerst en vooral Belg, sprak B heer Minister. ■ — Neen, Vlaming .antwoordde ik, en Bi dusdanig Belg. I Dit punt wou ik verder ontwikkelen B den ain van mijn artikel Eerst Vlo B»;, daarna Belg ; doch de heer mi-Bister wees er op, dat discussie tusschen B bevoeede Overheid en eenvoudige Bnbtenaren niet gebruikelijk is. Later B ^et onderhoud ontstond er toch af en B» een korte gedachtenstrijd, vruchte-B^telkens, dewijl geen van beiden zijn B;tn zienswijze varen liet. B ttet nadruk maakte de heer minister Bl kond, dat ik na vier, vijf dagen Bhriftelijk bescheid moest geven op den Bnneelen eisch, dien hij bij den aan-Bn? van het gesprek gesteld had. Ver-Htos verder de Vlaamsche actie door B voeren in de Vlaamsche Stem, flan Bu hij tegen mij de maatregelen tref-B welke hij geschikt achtte. I Ht verstoutte mij te vragen : I - Zult U mij afzetten? B- ^at weet ik niet, antwoordde de Btr Poullet, eenigszin# wrevelig ; ik Bacht op uw besluit. Ik vreea dat dit besluit UEd. be-Baarlijk bevredigen zal, betreurde ik. B c'ke omstandigheid zal ik mij gedra-Bj1 Jls een Vlaming, die staat v66r zijn B'cht op zijn recht. H Belgrië heeft recht op al zijne so-B"1' v'srklaarde de heer Minister. H~-Zeker, sprak ik. Maar Vlaanderen lw ^'s Vlaming, en als Vlaamsch let-l" s ndige moet ik mijne moedertaal ■^fstaan. Wou de Regeering ééai woord een va»t kloek woord, waarop B( Wwen kunnen, dan zou het wel B™n dat wij, Flaminganten, onder I " "tleen niet de slechtste zijn. B k wachtte, verwachtte een geruststel-H y- "oord. Doch ook ditmaal bleef het B^heer minister ging over tôt een B punt. " ^'aaroiB, rwrwmt hij- iebt gijlt»- den in uw blad aangekondigd dat gij de politiek van den heer De Swarte voort-zet? De heer De Swarte is tôt andere inzichten gekotnen. — Stellig, antwoordde ik, volgen wij den heer De Swarte niet in zijn wijkende zwenking. Wij varen voort in dezclfde radicale richting door onzen vorigen hoofdredacteur ingeslagen vôor het !3us-sumerfeest en vervat in zijn drie pro-gramma-artikelen : Spreken is plicht, iDiagnosis en Het Redmiddel. Dat hebben wij bij de redactieverandëring in ons blad nauwkeurig aanaregeven. Zonder verder op dit punt aan te dnn-gen, vraagt de heer Poullet : .— In geweten, M. de Clercq, denkt gij dat er geen Duitsch geld is in de Vlaamsche Stem? . — Zoozeer ben ik er van overtuigd, zeg ik, niet zonder een glimaleh bij die weinio- ernstige veronderstelling, dat :k mij bij het tegenovergestelde geval dade-lijk uit de Vlaamsche Stem zou terng-trekken, om elders, doch niet anders, de ^laamsche Zaak te verdedieen. De minister weet zoo goed als wij dat de t >e-trekkelijk geringe sommen waannede het blad werd gesteund, voortkvvamen van Beleen en Nederlanders. Over mijn verklaring teenemaal vol-daan, komt de heer minister op zijn gangsmmt terug : — Verlaat gij de Vlaamsche Stem? Hieroo verdedig ik ons_orgaan, loyaal van inhoud en waardig van toon, en wijs terloops on den scheld- en lasterveld-tocht tegen ons in de Fransch-Belgische ->ers, dien wij, om beterswil en cm de •er van ons vaderland in den vreeinde (e handhaven, stilzwijgend li^ten misluk-ken.De heer minister snreekt ^een woord om bedoelde journalisten te verrecht-vaardigen.V6ôr hem liggen een naar nummers 'an de Vlaamsche Stem. Ik vermoed dat hij mij straks zal on^ervraeren over een ->f ander opstel van mijn hand. Dit ge-beurt niet. De heer minister heeft het over de artikels van^Prof. J. de Cock. — Een Belg mag zoo niet schrijven, beweert kij ; een Belg mag zoo'n schrijven niet opnemen. Voor de eerlijke en heerlijke denk-beelden zoo helder en zoo moedig doot onzen vriend en medestrijder uiteenge-zet, kom ik krachtig op. De heer Poullet echter weert de discussie af en zegt dat de hoogleeraren van Leuven zich van hun collega, prof.de Cock, zullen desoli-dariseeren.— Mogelijk, antwoord ik ; doch zij handelen hoogst verkeerd. Nog over een ander artikel wordt ge-sproken De Belgische Neutraliteit, dooi H. De Wandeleire, juist daags te voor, lfin Sentember, in ons blad verschenen. In dit opstel staat, onder meer : « Wordt de neutraliteit van België on-geheven, — het feit dat de kwestie in studie wordt genomen, wijst er op dat in den schoot zelf van het ministerie de wenschelijkheid ervan ernstig in overwe-ging genomen wordt, — zoo komt een verbond met de een of andere mogend-heid ervoor in de plaats. Welk soort ver-bond zal dit zijn en met welke mogend-heid? De geestdrift, waannede de Fransch-Belgische pers voor het afschaf-fen van de neutraliteit ijvert, is geschikt orn ons, Vlamingen, te verontrusten... Het bel an g van Vlaanderen is zeer zekej door de verfransching niet gediend. Uit het belang van België mag het Vlaamsche belang niet uitgeschakeld worden. » Terwijl hij het blad openstrijkt, mom-pelt de heer Minister : — De Wandeleire, wie is die? En zonder op een antwoord te wach-ten, vervolgt hij : — Het is ongeoorloofd zulke dineen te zeggen, ongeoorloofd ze te publicee-ren. België doet voor zijn verdediging wat het wil ; acht de staat het bijv. oor-baar, deze of gene stad te versterken, dan heeft deze stad tegen dit versterken niets in te brengen. Ik houd staan dat wij, als Belgische burgers, wel het recht hebben ons teeen het opheffen der neutraliteit te verzet-ten. Vlaamsch België is niet een stad, het vormt de drie vijfden van het rijk ; en van een bondgenootsçhar) met Frank-rijk kan een Vlaming eeen heil verwach-ten. In een België verbonden met onze neo-latiinsche zuiderburen is er voor de Vlamingen geen plaats. Nu lioopte ik dat d« heer Minister, als regeeringslid, geruststellend verklaren zoti, dat er van het onheffen onzer neutraliteit geen kwestie was ; dat wij al te tm! f«wicht h«chtt«o aan loopand# S*- SMMxmmunmmMmMxmm-irM n i»«h>bi ——m——a—aa— | ruchten ; dat de regsenng althans aan a dergelijke plannen totaal vreemd waa. v Doch de heer Poullet bewaarde een stil- zwijgen, dat mijn Y laamsch gemoed met d kommer vervulde . h Zonder overgang in het gesprek, dat z werkelijk een verhoor geleek, verlangde e de heer Minister van Wetenschappen en n Kuosten van mij te weten of mijn mede- o rj. leider aan de l'I-aamsche Stem, Dr. A. g re Jacob, eveneens Belgisch staatsambte- g naar was. 1< Juist wist ik het niet en zei dat, in- r ^ dien ik het wel voot had, Dr Jacob v66r ï je den oorlog interimaris geweest was aan k een Middelbare School in Wallonie. o — Kent gij uw collega niet beter? s ri vroeg de heer Poullet, een weinig iro- z y" tnisch. — Genoeg ken ik hem, antwoordde h ik, om te getuigen dat hij een eerlijke d ' s flinke Vlaming is, een man met karak- d tervastheid en talent. Dat is, tôt ons sa- h menwerken, al wat ik weten moet. i< , Op de vraag of ik veel on het bureel e 1, van het blad werkte, verklaarde ik dat d L ik inzage nam van de stukken van be- i; h lang. h ' De heer minister deelde mij ten slotte ri ;,e mede dat mijn artikel» onderzocht wer- e ^ den (zonderling kwam het mij voor dat 1: " de Overheid mij eerst tôt verantwoor- t 1J" ding verschijnen deed, om slechts nader- v , 5 hand te onderzoeken) en liet verstaan dat g ni" in Havere op antwoord werd gewacht. g 'f" — Nog eens, sprak hij, uit genegen- h heid voor u, raad ik u aan u te onder- v ei1 werpen. . — Het doet me groot verdriet, betuig- s ° " de ik. dat ik dien raad niet opvoleen '^an. Ik lijd er onder, dat de strijd voor 7. den vadergrond en voor de moedertaal . niet epnder kunnen zijn. In deze traei-^che dasren moet ik, aile eigenbelang 'ergetend, aan de fcijde staan van mijn , " dubbelbedrukte volk. ,e — Gij hoeft niet te lijden, sprak ho? l(e de heer Poullet. Doe wat de Overheid u oplegt. Eenvoudige gehoorzaamheid brengt rust in het gemoed. Zelfs, indien gij dacht dat de Overheid zich vergiste, î :s het nog eeraadzaamst u naar haar be-geerte te gedragen. — Neen, gaf ik tôt antwoord ; in zulk geval. Itiipter ik alleen naar de stem van 1 3at ... 1 mijn geweten. en Verscheidene malen reeds waren an- ?(\ dere bezoekers aangemeld e Honend misschien mij toch te kunnen e overhalen. scheen de minister mij nog 1 langer te willen te woord houden. Daar z hij echter cewâar werd dat ik, vastbera- 1 , den en beslist, niet toe^even zou, ze<^de 8 1 " hij onnienw dat hij schriftelijk bescheid ! ^°r verlangde en stékle hij een einde aan dit pijnlijk onderhoud. , , Het had ongeveer 20 minuten ge- * a duurd. ran a 3li" • Vr. René DE CLERCQ. 1 zij n m. ......... I çe- ONZE LETTERKUNDIGE } *>r PRIJSKAMP or, t ""'i HUBERT MEUS 1 30^r in 1872 in r Even als Jan Boendale is Hubert Melis s ve" dichter en schepenklerk — wij zeggen 1 ;en thans gemeentesekretaris — van Antwer- c lc'" pen. Boendale was tijdgenoot van Jakob t er" van Artevelde en van de gebeurtenissen c K'" die toen Gent en Antwerpen schokten. r De koning van Engeland, Edward de i Derde, kwam in 1338 in onze haven met 400 schepen zijn troepen landen die te- c '••• gen Frankrijk optrokken. Boendale be- 1 schreef dien krijgstocht onder titel : Van r J" den derden Edewaert. c rn" Ook de naam van Hubert Melis zal, § ! B niet alleen in de geschiedenis van de let-m" terkunde, doch in die van Antwerpen, i vermeld blijven. Hij was tijdgenoot, en î voor een stil en bescheiden, doch hoogst v lofwaardig deel, trad hij mede in het ( ontzettendste en ontzaglijkste drama der en eeuwen, dat ook de Scheldèstad trof. r ee- Met zijn burgemeester is hij op zijn c ng post gebleven. Hij deed het als iet* dat Dr- vanzelf spreekt, als de eenvoudigste zaak !n> van de wereld. je en wij herinneren ons een artikel uit de d Antwerpsch* Tijdingen, van einde Ok-he tober of beein November 1914, waarin er en van Hubert Melis spraak is. Iemand ver- t et- telt daar hoe hij te Antwerpen aankomt, 1 id, op Zondag 11 October, 's anderen daags j k ; na de bezetting der stad. Hij vindt e ik- slechts doode en verlaten straten ; het s :h- puin smeult nog op de Schoenmarkt ; de ize trapzaal van het Stadhuis ligt vol Duit- I de sche soldaten in grauwe velduitrusting uitgestrekt, en zwaar ingeslapen. Hij A aïs geraakt door wachten en hindernissen en heen tôt in het kabinet des burgemees- } tu- '"ers : daar treft hij Hubert Melis aan, te die doodeewoon achter zijn lessenaar te I je- ,9chrijveo ait. 't Was om uit te roepeo * n als ge in den toon met hem wildet blij-i. ven : « En dat op een Zondag ! » 1- Wij hebben den Burgemeester en an-:t dere stedelijke overheden over hem ge-hoord : die gemoedelijke dichter toonde it zich in al die vreemde omstandigheden e een man berekend voor de zware, de n moeilijke, de ontzaglijke taak die hij zoo , onvoorziens te torsen kreeg. Bevoegd en l. gevat, kranig en beslist, was hij een c'er-;- genen die geen oogenblik het hoofd ver-lorcn hebben. Reeds eenige .dagen te vo-t- ren kon hij, in zijn hoedanigheid van ir Ridder in de Leopoldsorde, en door een ' n krachtdadig en béleidvol ontreden, e. n onschuldige uit den hachelijksten toe-? stand redden. Maar dit zij voor later >- zorg. Alleen nog dit : op het Stadhuis wordt e hij gaarne gezien en hooggewaardeerd e door zijn ambtgenooten, om zijn kor-:- daatheid en rechtvaardigheidszin, zijn i- hartelijkheid en zijn bezorgdheid voor ieders aangelegenheid.Hij staat op plicht ;1 en toewijding, maar is tevens een vriend tt die aanhooren en oordeelen kan, en geen s ijdele woord en spreekt. Het Kollege houdt niet minder van dien schranderen e medewerker. Reeds vroeger was hij, r- even als Louis Ritschie, de vertrouwe-it ling en de uitgekozen bijzondere «ekre-r- taris van burgemeester Jan van Rijs-r- wijck, en wie samenwerkte met dezen tt grooten man zal er voor 't leven door t. geadeld zijn. Burgemeester Jan de Vos i- heeft voor Hubert Melis een innige r- vriendschao en een ware vereering. Maar laten wij nu van den dichter r- spreken n Boendale zei zoo mooi, zoo sierlijk en >r zoo trefiend : û i_ Een rechte dichtere, God weet, g Al waer hi in enen woude, n Dat hi nemmermeer en soude Van dichtene hebben danc, g Nochtan soude hi herde onlanc (1) u Sonder dichten daer ghedueren, d IV ant het hoort te sire naturen : n Hi en mochts niet laten, al -woude hi. Dichten moet uut herten vri Comen enda uut claren zinne... k Die twee laatste, heerlijke verzen, toe-n passelijk op elken waren dichter, zijn het ook gtheel op Hubert Melis. j. Zijn lied komt uit een klaar, een zon-nig, een eerlijk gemoed. Hij, zoo flink n en karaKtervol, zoo plichtbetrachtend en j çr nauwgezet in 't dagelijksch leven en in ir zijn moeilijk ambt, wordt uitnemend i. zacht en innig als hij aan het dichten le gaat. Wat gevoel en Keurigheid van ^ melodie aangaat, behoort hij tôt die ge-jj. moedelijke reine Vlaamsche dichters die Antheunis, Jan Ferguut en Victor Delà Montagne heeten. Alleen als tooneelschrijver wint hij aan kracht en ook als 't ware aan levens-lust en opgewektheid. Met zijn voornaam treurspel Koning - Hagen wordt hij door de Koninklijke Vlaamsche Akademie Dekroond en er-langi die onderscheiding in verdeeling met Starkadd, van Hegenscheidt. Gu-drun, Starkadd, Koning Hagen behoo-ren aile drie tôt de oud-Germaansche sa-genwereld en vormen aldus een cyclus. En van dcnzelfden schrijver is dat ver-makelijk éénaktertje Een On-weer, het meest eespeelde blijsnel onzer Vlaam-is sene tooneelletterknnde.zeer waarschijn-n lijk omdat er aan de geestige anekdoot r- ook menschenkennis en oomerkingsgave •b tôt ondergrond liggen. 't Werd in elk n dorp gespeeld, omdat elk dorp er min of i. meer een geschiedenis van eigen ervaren le in terugvindt. ^ ;t Morgen zullen wij uitvoeriger over > den dichter en den tooneelschrijver spre-;- ken. Wij willen vandaag sjuiten met een n mooi klinkdicht van hem, dat wel in ie-der huisgezin ingelijst zou mogen han- !. .. 1 t- Op zekeren dag krijgt Hubert Melis, i, in Plantijn-Muzeum, uit de handen van n ^iax Rooses het gekend Fransch sonnet 5t van Kristoffel Plantijn : Le Bonheur ;t ('t Geluk). tr Max Rooses, die er de gezonde en nogal burgerlijke filosone van waardeer-n de, zei tôt Melis : it — 't Is spijt dat we daar jçeen schoon k Vlaamsche vertaling, of beter nog een omwerking van hebben, meer ajgemeen le dan en nassend bij onzen tijd. c- 's Anderen daags bracht Hubert Melis tr hem het volgende sonnet dat, we mogen r- het gerust zeggen, voor 't oorspronke-t, lijke niet onderdoen moet. fs] De titel is.Het geluk dezer Wereld en It j een verstandige levensregel zal wel nooit tt sierlijker zijn uitgedrukt : le t- Een fraai en lachend huis, g waar schoone bloemen geuren, ij M et vruchten, lekkren wijn n «m lichten kinderlast ; 5- Een vrourv op vier eelaat i, de trouiv, de poedheid fleuren, e Wier aard bij uwtn aard a ; in stil penotgtn past ; Nooit voor den recht»r staan, om geene tinisttn treuren, En nooit in dwazen sitr der oudrtn erf verbrust ; Tevreden met zijn lot, ( met moed het leven beuren ; ( Geen minnarij noch ( vreemden ongenood te gast ; { Zijn eigen meester zijn, I vrijuit zijn meening zei ' De handen zonder schroom in vromt handen le. Zijii^ftriften temmen en ze richten naar uw lust ; Den geest en 'i omdeel vrij in 't helder brein bewarer Op d'afgelegde baan van 't laeven rustig staren ; Dan wacht men op den dood , in peis en kalme rust. ] V»W^^'.M»WHIWWI>lllll|IMHII'WBaCTIgiiWMMBMIM—— IIHWIWI ITTTI ^ Vaoi onze (riJes(i<antentB la ' Duiuciilaod In dis nuinmer van 15 November 1.1. deelden we, onder « Brusselsch iN'ieuws » mede, dat -men in Aarlen toelating beko-men had om de bladen naar d* krijgs-gevangenen te stiuren ; dan werd den dringenden wensch uitgsdrukt dat ook de Vlamingen zooiets mochten inrich- : en. Dat zulks hoogstnoodig is, hebben | ■ons reeds te veel briefwisselingen van onze krijgsgevangenen zelf bewezei, dat ; onze Vlaamsche jongens niet te veel o,, de Walen mogen rekenen kan men best bestatigen als men b.v. het 15 November nummer van Antwerpen Boven leest — brieiwisseling die uiterst belangrijk is en die elken twijfel uitsluit. In ons nummer van 17 November 1.1. werd die zaak reeds ter hand genomen , en bewezen hoe wij reeds v66r een 10-tal maanden die vraag gedaan hadden, die dan nog niet toegestaan werd. Dat wij, en meteen aile onrechte Vla-ningen, het groot nut inzagen van onze jongens ginder op de hoogte te houden van den waren tôestand van de Vlamingen en hoe men met hunne oprechte voormannen handelt hoeft geen betoo?. Er werd dan ook beloofd dadelijk de nopdige stanpen te doen om dit hoogst vaderlandsch en Vlaamschgezind werk ten uitvoer te brengen. Oogenblikkelijk boden zich belangloos J eenige onzer beste propagandisten aan om zieh met dat zoo verdienstelijk werk bezig te houden. Dadelijk werd dan ook de aanvraag gedaan en wij mochten ons in een gunstig antwoord verheugen. Het werk werd ook spoedig aangevat en reeds einde deçer week beginnen de verzendingen naar een twaalf of vijf'dental kampen, in de uiogelijTcheid gestîid door den steun en giften die ons blad zelf verleent. De verzendingen zullen tweemaal ix-r week gebeuren Doch dit werk moet uit-gebreid worden en verdient zeker den steun van elk welmeenend vaderlander en overtuigd Vlaming. Hoe kan men dit vfcrdienstelijk irerk steunen ? Ons eerst en vooral zooveel mogelijk , uwe gelezen nummers terug bezorger ^ hieronder aangeduide adressen.Ons Ko-iiii.eit vraagt enkel en alleen veel, zeer ' veel werk om dan ook zoo nuttig mogelijk te zijn. ( Het werk kan ook *îiog op eene andere manier gesteund worden, vooral met on* iets te bezorgen voor de verpakkin 't zij in geld, 't zij b.v. in het ons voor- , zien van de noodige koorden voor in te ( binden, enz. Dat men ons vooral daarvan , voorzie om ons aile verniijdbare onkos- ' ' ten te besparen. i. Ailes wordt met de meeste dankbiar-heid aangenomen, op -ns bureel, Roode- t istraat, 44. Verder kan men nog on de volgende adressen gelezen bladen afgeven : Diederik 't Jollyn, Belegstraat, 48 ; Lokaal Vlaamsche Leeuw, De Keyser-lei ; A. Borgers, Diepestraat, 172 ; J. Witjens, Beekstraat, 0, Antwerpen ; C. Rousseeu, Schoenstraat, 88, Bor-gerhout;Hof van Keunen, Carnotplaats, Bor-gerhout ; Ook voor Berchem zal een adres aan-; gednid worden. Men kan ons ook dienstig zijn met kamoen en namen van eeschik^e perso-*en om de razetten in ontvangst te nemen en uit te deele», on te geven. Aan allen die het wel meenen, doen wij dus e«n dringenden oproep om ons Vlaamsche dagbladen te bezorgen. Ge-denk hoe erkentelijk onze Vlaamsche jongens srinder in htm ballingschap u ^ daarvoor zullen ,?ijn. Vooral gedenkt het groot belang en het groot nut die zulke werkine aan onze Vlaamsche nationale : moet brengen. Hat Vlaamsche Nieuws. ' DAGELIJKSCH NIEUWS AAN ONZE LEZERS. — Wij r.den onze leaers van Antwerpen en omliggen-de aan, zich per maand te abonneeren op ons blad. Van af i December wordt dan het blad tehuis besteld met de eerste postuitdeeling. Men gelieve zich te wen-den tôt het bureel van het « Vlaamsche Nieuws », Roodestraat, 44. * IN DE BEROEPSCHOLEN. — Men neemt eene aanzienlijke vermeerdering waar in het aantal inschrijvingen van leerlingen aan de 3 beroepscholen voor jonge meisjes, welke de stad Brussel op-gericht heeft. Volgens de uitdrukking van een der dirigenten der schooldiensten van het gemeentebestuur, is het een ware « overrompeling » van de scholen, en de bevoegde diensten hebben veel moeite gehad om de leergangen geregeld in te richten. Op de school Bischofsheim, waar men in 1914 slechts aoo leerlingen telde, heeft men er dit jaar 301 ; op de school Funck is het cijfer van 216 in 1914 tôt 406 in dit 1 jaar gestegen ; en op de school Couvreur is het aantal leerlingen, voor dezelfd» jaren, van 135 op 210 gegaan. De^e vermeerdering is grootelijks het gevolg van h«t feit, dat eenige vrouwe-lijke industries stop zijn gezet, waardoor de jonge meisjes tijd hebben om hunne professioneele opvoeding in de officieele school te voltooien. Het blijkt uit de ingewonnen inljch-tingen, van betrouwbare zijde dat deze vermeerdering van leerlingen zich in al de gemeenten- en bi/zondere instellingen ! van Groot-Brussel heeft voorgedaan. LES VICINAUX ANVERSOIS, So-1 ciété anonyme... pour la vulgarisation de ■ la langue française ! Het is genoeg bekend dat onze Nati6-nale Maatschappij van Buurtspoorwegen, ' de Vlamingen en hun taal niet» in het hart draagt. « Antwerpen Boven » gaf daar 1 reeds staaltjes van, ook in de"« Gazet van " Brussel « lazen we bittere klachten, die bewijzen dat het « nationalisme u van die Vennootschap hierin bestaat : Vlaanderen te helpen ontvlaamschen. Daarvan kregen we dezer dagen nog een bewijs in handen: n.l. een briefom-slag, dien de ontvangers van den Rooden ' Tram hier gebruiken om hunne over-1 schietende kaartenblokjes in te leveren. Lette»lijk stond daarop te lezen : ! LES VICINAUX ANVERSOIS Société Anonym# Ligne Mr Pluym Bureau Merxem. Service Date ■ Souches du receveur. Dit doet ons veronderstellen da^ die Nationale Maatschappij geheel op Fran-schen leest geschoeid is en zij haar slecht fttaalde Vlaamsche bedienden niet eens . nun taalrecht toekent. KATHOLIEKE VLAAMSCHE HQO-GESCHOOLUI l BRE1DING.— VOOR-DRACHT VAN Dr FR. NUYENS. — Zondag 1.1. te 5 3/4 u. werd de reeks voordrachten vermeld ôp het programma van het 18e jaar dier verdienstelijke ver-eeniging, geopend. De groote zaal der St-Luitgardisschool in de Sanderusstraat, J was proppensvol met een zeer uitgelezen publiek. Vooraan de Z. E. H. Cleynhens, pastoor-deken van O.-L.-V. Kerk en naast hem de bestuursleden van de Hoo-geschooluitbreiding, benevens talrijke geestelijken en vele gekende figuren in de katholieke Vlaamsche Beweging. Ook een aanzienlijk getal dames en leden van den Studentinnenbond. Dr Nuyens hield eerst een korte ope-ningsrede waarin hij er nadruk op legde dat we Vlamingen blijven als voorheen, even overtuigd, even pal op ons recht.* Die verklaring lokte luidruchtige toejui-chingen uit. Daarna vatte hij zijn onder-werp aan : de « Euthanasie of Zoet» Dood » waarin hij naar de wetenschap en naar de zedeleer het ^raagstuk van het « zacht sterven » behandelde. Zeer klaar en bevattelijk ontwikkelde de geleerdf spreker zijn verschillende stellingen en wist tôt het einde zijn talrijke toehoor-ders te boeien. Hij verwierf dan ook 1»-vendigen bijval. Toekomenden Zondag, a8n zal op het-zelfde uur en in dezelfde zaal de heer Pie-ter de Mey spreken over Italie (met lichtbeelden). AANKONDIGINGEN. — De opstel. raad verklaart geen de minste verant-woordel'ikheid op zich te nemen wat taal of tahoKd van do nankandigingtn Iponderdag 25 November 1915. Eerste Jaarg Nr 314 ■T llllll—— Il ■■—>■■■ I ■ ■«■MMIinTTMnirTIIWipM ■TÎTp¥1TT~— H—^ T TliïrrTTrirTTMÏTTiMTWnMim" ■— —-■■■• --TÏ*" , , .. n 1 1. —....i. .... "— —i—-— — Prijs : 5 Centieoien door geheeî België

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.