IZondag si Aprîi 1915. Eerate J&arg. JMr 87. rfJLft ouSta sJ^aierfi -A.-» Prîjs ; s Gentlemen door geheel België Vlaamsche Nïeuws Hat beat ingelicht en meest verspreid Nieuwsblad van België. - Versçhijnt 7 maal per week •*""" t1 *TS» .'."irv.T—intrsgKsat^sassaggBiSî;?, -;r.^s.rrss^sia^issa A80NNIMENTSPRUZEN ; fK jîs#k 0.86 j Per 3 «aanéea <•— jg awéUMt S .58 | Per 6 maaaAsti . . TJf Per jtae 14.—. j BE5TUUI li®®Mofs!olîer ; Alfsos BAHYENS ë«Siewd«i " Âat. VAN OPSTRAET BUREELEN: Sssâsstpaai, 44, ANTWERPEN T«!e(«M»H 1990 3»«gW» dlNMi8WHMMMMMMMIII I ■■■! HIBHIIMEMBtjBBBMWM——|MBgaBMB | " AANKONDIG1NGEN : ITweede bladz,, per reg«l 2,60 j Viwda biais., pw r«g«l Q.SO Barde Wadz., id. I.— | of vaigeas »T«re«akom9t, Doodsiericiit 6.— rDe gevechtslljn bij Verdun B imuwk.I>»nmwinm. «svsbvtj.vk. >■* Meester Louis FRANCK ■ben eersten keer dat we Louis Franck Bïïden spreken was het in den Libera- ■ Vlaamschen Bond, gedurende de ■speriode ,die hem een mandaat voor ■ Kamers moest verschaffen. Dat de Batsvan Franck in het parlement is en An wel oç de ministerbank, zal nie-Und betwisten ; doch nog altoos, gelijk M tijde van Rome, moeten de ongelufc-Hc, t.ondfcl'stv.n cle bedeiguast vciwer-B door zich in hunnen bond of kring B de stemming te komen onderwer-■o 't Is een gore proef en 't zijn harde ■gen'olikken ! Hoe moet een intellek-Beel zich dan laf en ellendig voelen ! ■sgevoor dat midden geboren zijt is *'e redevoering 't gemakkelijkste B: van de wereld : een ijdele geloofs-Bidenis, beginnende met de woorden : Bdent mij » ; wat onbeschaamde kies-Bin, wat gegekscheer en geschimp ^■iiegenstrevers, een kluchtige inval H s stekelige spotternij, wat rad-B®j, een woord of zet die de ver-^King treft, en ge komt er schitte-B door. Coremans kon dat prachtig, Bkieschkeurigheid over boord wer-B, volmondig en brutaal volksch, af-B'id tôt het minst ontwikkeld gedeelte B zijn toehoorders, wier grove lach Bhheel de zaal meetrok. Jan Van Rijs-B- kon dit ook, doch wist het sierlij-B te doen. Hij was Perikles op het Ba. En toch als hij thuis kwam ver-B-'~ hij moeilijk zijn inwendigen walg Baest hij zijn geest reinigen door het B van een edele bladzijde uit een schrijver. B'Saat Louis Franck niet af, zoomin B^t aan een Constant Stoffels geluk-B®ocht, Deze wist zijn weerzin zelfs B «ens fatsoenlijk te verbergen ; ter- ■ j] sprak stond het odi profanum Bî»s op zijn apollonisch voorhoofd te B® Hemeltje lief ! wat verstaan we de Bpmen die hun kiezers naar den dui-Br «ten loopen tôt veertien dagen vôor B %nde verkiezing ! 't Is een wet-B fftrwraak en een v^oorloofde we-B^elding.■ •t «r in Franck omgaat op zoo'n Bwdering kunnen we niet mededee-Bwaar dan kon hij zulken vriende-Ba glimlach aan zijn aanhoorders B^nen dat niets ter wereld ons ooit B^igen zal dat ge werkelijk zooveel B«ti kunt van de voorzitters, sekreta-^KÇlen leden van de wijkkomiteiten. B'J.Wden het ook voor stellig dat B1»»Franck meer op zijn gemak is als Bj'Pîeekt voor een wederlandsche bij-Bbœst van juristen en hoogleeraars B 13fernationaal recht bepleiten, dan B 'en algemeen vergadering van een ■lh^ korps. B^r als op onze handels- of burger- ■ rechtbanken de geijkte zin weer-Bkt• «Het woord is aan Meester B11^», dan schudt de vierschaar aile ^F^gheid af, dan staken de konfraters B Pwsoonlijke kletspartijtjes en ko-B z'ch in dichte schaar bij den ring Bv®egen om aandachtig te luisteren en ■' nelder en geleerd betoog te volgen. W1' in het parlement de voorzitter B : « Het woord is aan het achtbare B}1' Louis Franck», dan nemen de Blster» plaats op hun bank, dan loo- wandelgangen ledig en wordt het Bj'tykel bezet en zelf» de hr Woest# B' ^ Pe» méex m ond«?breakt zijn# ir v reeks partikuliere brieven en mandemen- <r ten aan de kiesvereenigingen van het land. jj Als de Koning, in moeilijke of hache- j; lijke omstandigheden, de staatslieden z \'an zijn Rijk wil raadplegen en zich wil w laten voorlichten op de baan van zijn zj grondwettelijk optreden, dan ontbied hij ook Meester Louis Franck. ^ Den 3den Oogst, wanneer de oorlog S| Sosbreekt, bevindt Franck zich in het hart van Kongo. 't Is nu wel geen bui- S| tengewoon heldendaad meer Midden- w Afrika te doorreizen, doch als ge inge- g, zeten burger zijt zooals hij, is dat nu i- eigenlijk geen bewijs van sybaritism en n, ge kunt u wel een aangenamer villegia- tuur indenken. ei Maar Franck was niet hier en de af- sjt wezigen hadden ditmaal weer ongeîijk : Huysmans en Vandervelde werden tôt g Staatsministers verheven, 'tgeen Franck onbetwijfelbaar. te beurt ware gevallen ei had de Kroon hem onmiddellijk onder de hand gehad. h Noch voor Franck, noch voor het g. land, noch voor Antwerpen zal het een se tegenslag zijn geweest. Op die wijze, te bleef hij midden ons op het oogenblik als 's lands Staat en Regeering, tôt vrije j; en veilige bewegiug, naar den vreemde Vi moest uitwijken. • d< Een weerlooze, ontredderde, verraste g. bevolking bleef achter. De bommen sloe- g gen in de stad ; huizen en straten vlogen te in brand ; 't was genoeg dat de herfst- sî winden, die Oktober regelmatig ontke- tent met bamisgeweld, ook ditmaal de e] brandpunten kwamen aanwakkeren op- c] dat de stad in een vuurgloed zou op- Œ gaan. Het Kollege van Burgemeester en e] 3chepenen bleef voltallig op zijn post en herhaalde eenvoudig en zonder thetraal g, gebaar wat de senatoren van oud-Rome jj beroemd heeft gemaakt in de geschiede- V) nis. b Bij hen bleef Louis Franck,, d Rust en veiligheid, eerbewijzen en h viering, stonden hem in den vreemde te wachten.Vrijwillig bedankte hij er voor. S( Door geen enkel mandaat gebonden, v. uit vrije keuze, uit een hooger opvat- ai ting van plicht, bleef hij te midden van zijn stadgenooten, die niet konden, niet raochten of niet wilden vluchten. te Hij koos voor zijn deel de zware ver- o: antwoordelijkheid, de benauwende on- le zekerheid, de afwachting van onvoor- d' zienbare gebeurtenissen. • p De stad had haar Burgemeester en haar Schepenen. De voorsteden en de n Antwerpsche buitenbuurt hadden nie- c mand. E Op het platteland waren burgemees- d ters en pastoors, de herders van de dor- w pen, gevlucht ; verweesd, onmondig, hulpeloos, zonder bevoegdheid of gezag te om zich te verantwoorden of het e>orlogs- recht te betwisten of te beperken, bleven ^ de dorpelingen achter, in hun meening, d aan willekeur en genade overgelaten. h Louis Franck nam het op zich voor E hen schild en scherm te zijn. Hij werd het hoofd van den Interkommunalen L Raad en de regeering verviel in zijn handen. z, Den Vrijdag morgend, 9n Oktober, ving zijn hi«tori»ch« roi ms ~ i Met Jan de Vos, den zeventigjarigen îrgemeester van Antwerpen, die tôt i toe een brave burgervader was ge-sest, doch plots door de ontzettende ibeurtenissen tdt een heldhaftig optre- ( •si wordt geroepen ; met senator Alfons \ ijckmans, den stillen, geleerden Ant- c arpschen advokaat, een van de enkele \ ;litieke voormannen die eerlijkheid in } m strijd, heilige overtuiging en onge- £ 'eukte oprechtheid blijven huîdigen t anneer de drassige bodem, met al de i zichtelijke monsters die er te wrieme-a liggen, naar boven waalt ; met die ;iden stapt Louis Franck in een auto i onder een lucht vol schrapnels en irtetsen, langs laaiende huizen en in n hel van ontploffende bommen, rij-m ze in het vijandelijke vuur den ver-'eraar te gemoet. Nu schijnt dat zoo verschrikkelijk :waagd niet meer, doch herdenk eens et wat grimmigheid er sinds twaaif tgen rond Antwerpen gevochten werd, elke ijselijke verhalen er sinds weken de bladen opgedischt werden en aag dan maar eens in uzelven of gij zoo op uit zoudt geweest zijn mee in t rijtuig te stappen ! En wat was het lichaamlijk gevaar bij ; verantwoordelijkheid die-zij op zich îrfden te torsen? Gaan op wenk en bevel, dapper en îverschrokken, is een plicht dien een an zeer bewonderenswaardig zal be-achten. Maar handelen met beslist-;id, zonder vaar of vrees, zonder be-houwingen en berekeningen van eigen îlang ; alleen en zelfstandig onder- : heiden te hebben wat niet mag en wat ' imiddellijk moet, daarvex>r is een be- : id en eene zielskracht noodig, slechts ■ tn uitzonderlijke naturen gegeven. De val van Antwerpen was zoo on- ' xxrzien en onverwacht, was zoo'n on- ' ogelijkheid geacht, dât eenieder met îrslagenheid en verbijstering scheen , stroffen. Als een volk een neerlaag lijdt, zoekt ' et zichzelf met uitvluchten te paaien. . [et wordt blind en onrechtvaardig in j jn woede en teleurstelling en 't eerste ! oord dat op zijn lippen welt is ; « Wij ; jn verraden en verkocht ! » ^ Dat is zoo op den avond van een ver- j iezing die tegenvalt en dat w?s de emming als Antwerpen was genomen. Er was geen soldaat meer in of om de , ad ; de afte>cht van het Belgisch leger as volledig, tevens doelmatig uit hoo- , ir beschouwing, maar te>ch leest ge >el neergeschreven : De stad had het og 36 uren moeten uithouden ! Laten wij niet gewichtig vinden noch îvel opnemen wat droefheid en teleur-elling hebben geraaskald. Het is zoo diepmenschelijk, zoo be-rijpelijk ! Harde en bitsige wederwoorden zijn 1 ■ niet noe>dig. ( De Koning en de Regeering hebben an onvôorwaardelijke goedkeuring uit- , ;sproken en een klaarsprekende onder-heiding zal niet uitblijven wanneer de ►estanden dit zullen gehengen. Laten wij intusschen door aanhanke-ikheid en genegenheid, door de liefde m de Antwerpsche bevolking, vergoe- i ;n wat het verbitterd gemoed van uit- ] sweken landgenœten verkeerd heeft 1 ;voeld. Bij beter weten en volledige J ►elichting zal dit onrecht, dat reeds uit- ! erft, hersteld worden. Sindsdien is Louis Franck voor stad i land de waakzame leider, de behen-ge onderhandelaar en schrandere be-iddelaar geweest. j Op zichzelf is hij de heele regeering i draagt al de ministeries in zijn kop. De dorre becijferingen en de netelig-e vraagpunten waarvoor rechtgeaard-sid, ge>ede wil, vaderlandsliefde niet jlstaan. doch waarvoor kiyidigheden, îleid, doorzicht en dipiomatische vaar-igheid, vereischt worden, schrikken sm niet af. In den me>eilijksten tijd van onze ge-:hiedenis is hij berekend vex>r zijn ont-iglijke roi, voor zijn vervaarlijke ver-itwex>rdelijkheid.Hij bezit de onderlegdheid, het gezag, st zelfbetrouwen, om te reelden wat er : redden is. Hij heeft daarbij den moed n onbegrip te trotseeren en te hande-n voor het welzijn van allen, zonder xir ijdel vertoon een gemakkelijke po-ulariteit na te jagen. Hij is noch minister, noch staatsmi-ister, en toch zooveel meer in het ver- ] /erde vaderland, in de genomen stad. < ;ij is van het ras der Artevelden en on- j ;r de bedreiging van de bijl doet hij at zijn klaar geweten hem oplegt. Die man van in de veertig is zelfs ui-riijk veranderd sinds een half jaar. Hij draagt de sporen van zorg, van de aizend beslommeringen en bemoeiingen le hem bij zijn ontwaken opwachten tôt ij, laat in den nacht, te rust kan gaan. n dan, dikwijls, welke rust ! Onverwelkbaar zal de naam van ouis Franck voortleven in de geschie-;nis van Antwerpen, doch zijn tijdge-ooten zullen niet ondankbaar wezen, ; x>aî» het maar *1 t« y*ak g#beurt. S. i fi mm scholen Antwerpen, stad der scholen : dat is en machtspreuk gevvorden. En Ant-verpen heçft aile reden om fier te wezen •ver dezen titel. Geene stad in België leeft, sedert 1872, meer zorg- besteed aan let onderwijs ; geen stad, waar zooveel cholen werden gcbouwd ; geen, waar het mdget van onderwijs »zoo hoog loopt als ►ij ons; geen, waar de onderwijzers neer invloed hebben e>p het volk zelf, om-lat zij niet als stugge pedanten te werk ^aan tegenover moedwillige, weerspan-lige schoHeren, maar wel als opvoeders rar kinderen, die eenmaal de vrije bur-fers eener stad zullen wezen, die de erste is onder België's steden. Het onderwijs te verstrekken in de iest mogelijke voorwaarden, op de ge-nakkelijkste, doelmatigste wijze, was teeds het streven der schepenen die het mderwijs leidden, van af Allew^ert tôt Desguin, De onderwijzers niet overlasten net leerlingen, opdat hun werk betere ruchten dragen zou, is een stelregel velke aile pedagogen zooveel mogelijk olgen. Het is toch duidelijk dat een on-lervvijzer, die slechts een 15 tal leerlingen heeft op te leiden, betere uitslagen :al verkrijgen, dan een die 30 bengels >eeft te kweeken. Het aantal leerlingen >eperken, voor a! de onderwijzers, is het loel waarnaar moet gestreefd worden. Te Antwerpen schijnt men van dit goe-ie princiep te willen afwijken. Naar ons lit zeer goede bron wordt medegedeeld, :ullen in onze scholen al de klassen van ninder dan 15 leerlingen worden afge-schaft, en zullen in de toekomst de klassen minstens 30 leerlingen moeten tellen. Dit zou gebeuren om besparingen te loën op het budget ; met de invoering /an den leerplicht zou het aantal onder-viizers eigenlijk verminderd worden. We kunnen den maatregel niet goed-ceuren. Aïs ergens moet gespaard wor-len, dan is het zeker niet in zake onderwijs. Dat behoeft geen verder betoe>g. Er tijn soir, p tua ire uitgaven genoeg waar->p gespaard worden kan ; er zijn instel-ingen die nu veel geid aan de stad kos-:en en die, als men praktisch wou te werk jaan, jaarlijks ruime inkomsten zou-len kunnen Qpleveren. Om eene kwestie .".A geid? wisg aaii het oadeiHvijs-, waaif>p Antwerpen ^zoo trotsch is, niet getornd vorden. We zouden hier ook de vraag willen stellen, of de maatregel in kwestie ge-îomen is na grondige bespreking door le kommissie van onderwijs ; na raad-sleging van de schoolhoofden, en of heer .chepen Desguin daaraan ook zijne ge>ed-œuring heeft gehecht, — of wel, of hij slleen uitgaat van éen persoon. Ons iunkt dat de kwestie ernstig genoeg is >m nader besproken te worden, hetgeen ive ons trouwens voorbehouden nader te lœn. A. Oie van over de grens We hebben reeds dikwijls gelegenheid fehad J;e spreken over de pogingen door >ersonen van aanzien dezer stad aange-vend, om zooveel mogelijk ons normale even te herstellen, dat dex>r het boin->ardement en de bezetting leelijk in de var was gebracht. Deze pogingen strekten niet alleen tôt le stad en de bewoners die gebleven of ipoedig teruggekeerd waren ; ook bij de relen, die langer in den vreemde ver-îleven, werd aangedrongen opdat zij :ouden terugkeeren, en het hunne zou-len bijdragen om te Antwerpen neering m teering te doen hernemen. De enorme soramen, welke in den vreemde worden litgegeven, zouden te Antwerpen zelf ;eel beter te pas komen : we zouden >nze neringdoeners niet zex> hexiren kla-fen ; er zou niet zulke overgroote wer-ieloosheid heerschen ; er zouden minier personen ten laste vallen der open-jare en priva te liefdadigheid, als de neer welhebbende burgers, die zich nu :ware onkosten getroosten om in den nreemde een ongemakkelijk, onbehaag-ijk bestaan te leiden, terugkwamen en n hun gewone omgeving hun gewonen loen hernamen. Zij kunnen dat, en /elen zouden dat ook wel willen. Dat verd reeds dex>r ons en anderen tôt ver-/elens toe herhaald, en zij die nog steeds vegblijven, zijn niet onbekend met de >ogingen elie worden in het werk ge-iteld om hen tôt terugkomen te bewe-;en.Belgische ambtenaars in den vreem-le, gezanten en konsuis, hebben hen len toestand ve>or oogen gehouden. Doch zij stuiten op onwil, op aarzeling, >p twijfel, en zij weten zeer goed waar lie van daan komen. Zij laten ook niet îa het openlijk te zeggen : als nog zoo-/elen niet willen terugkeeren, is het :envoudig omdat zij worden tegenge-louden de>or personen, die niet durven :erugkeeren, en die onderhouden wor-len in gemakkelijk niets-dejen door al-erlei steunkomiteiten, ofwel er in ge-ukten een werkkring te vinden, die hen i*t wegblijven vergemakkelijkt. 'î^t hsng*E «eu. «onik«r ï*p fereel op van onzen te>estand : wij zijn hier niet vrij in onze bewegingen ; wij kunnen niet onzen kost verdienen ; de hongersnood staat voor de deur ; een hatelijk schrikbewind drukt op gansch België, wTaar de weinige inwoners droef-geestig rondloopen, wrokkend en mok-kend, malkaar wantrouwend en schu-wend, komploteerend en samenzwee-rend, als leefden we onder Alva en Fi-lips II. Daar zijn Kamerleden en journalisten, die malkaar vroeger niet konden uit-staan, en die nu, in dezelfde frousse ver-eenigd, malkaar bewierooken en samen werken om hun landgenooten den schrik op den hais te jagen. We kennen er zoo een, van wie de ge-zant van België zelf zegt dat hij danig vervelend is en in den weg loopt, maar die uitpakt met een ambt dat hij zicli zelf heeft gegeven, als président du comité pour la liberté de la patrie belge! Die liefde voor de vrijhekl van het vaderland... op afstand, is wel mer'k-waardig. Maar of het den man het recht geeft. mee te praten over wat hier ge- beurt, en de goede vaderlanders, die het lief en leed hunner medeburgers zouden willen deelen in het vaderland zelf, af te schrikken, is meer dan twijfelachtig. Die kerels zijn het, welke meer dan wat ook bijdragen, om de herleving van onze stad tegen te houden. Dat-zal hen niet beletten later op te treden met een martelaarstronie en te vertellen van de groote opofferingen die zich hebben ge-trewst... pour la patrie ! Die opofferingen bestaan in het klap-loopen der openbare en private liefdadigheid in Holland en Engeland ; in het paradeeren op vergaderingen en soirées, waar zij in leugen en verkeerde vex>rstel-ling van feiten een ekskuus vinden vexxr hun laffe houding. Wij zullen goed de>en die heeren in 't 00g te houden ; zij mogen zich niet inbeelden dat hun dagdieverij van he-den hen in de te>ekomst het recht zal geven ons de les te lezen. En dat het op hunnen toren zal bei-aarden, als zij dat te>ch willen doen, daar mogen zij zeker van zijn. Alek. DAGELIJKSCH NIEUWS BELANGRIJK BERICHT. — De « Commission for relief in Belgium » brengt ter kennis van het publiek dat de personen die geene broodkaart zouden ontvangen hebben, zich nog kunnen laten inschrijven ter Nationale ' Bank (gelijk-vle>ers) tôt en met Dinsdag 13 dezer, voorzien van hun trouwboekje, of van een bewijs van inschrijving te verkrijgen op het zesde stadhuisbureel. TE VOLGEN VOORBEELDEN. — De gemeentebesturen- van Laeken, Et-terbeek, Ten-Noey, Schaerbeek en Uk-kel hebben beslist geene hulp aan werke-loozen te verleenen van rriinder dan 20 jaren oud, die niet regelmatig een onder-richtingskursus bijwonen (adultenkur-sus, talen, teekenen, enz.), zij schaffen ook aile hulp af voor de families waar-van de kinderen minder dan 14 jaar oud de lessen der schooL niet bijwonen. In Ten-Noey wordt de soepbedeeling afgetrokken van de ondersteunden die hunne ktoderen doen bedeien. " De schoolbijwoning wordt nagezien met eene kaart, die aan elken leerling gegeven wordt door het hoofd van het gesticht. Dergelijke maatregelen zouden in gansch het land moeten algemeen gemaakt worden : boven eene regelmatige schoolbijwoning zullen ze de volwassenen en kinderen onttrekken van de slechte in-vloeden der straat. VERBANDHUIS ZUID. — Meerma-len reeds hebben wij in ons blad den wensch uitgedrukt deze zex> nuttige als onmisbare instelling te zien herop>enen. Vruchteioos tôt hierte>e helaasî Tegen-woordig zijn zoo wat de 9/10 onzer stad wedergekeerd, waarvan een zeer groot deel tôt de omschrijving, van het ver-bandhuis behooren. Als men nu over-weegt dat hierin aile jaren zoowat 3000 gevallen verzorgd worden, dat dit ver-bandhuis, omtrent 4000 m. Schelde-kaaien bedient en daf gedurende de drie laatste maanden bijna 1500 binnensche-pen de zuiderdokken in en uitvaarden, zoo vraagt men zich af, waarom de grootste stad van België, hare inwoners hier zex> stiefmoederlijk behandelt terwijl zij nochtans hare gebouwen voor rond de 30,000,000 fr. tegen oorlogsrisico laat verzekeren. Zal er dan niemand gevon-den worden om ons stadsbestuur hierover eens te interpelleeren in den Gemeente-raad.Mm EL£6TRIEKBEWERK£RS vraagt de prijs v-3ar al ima kefsoasîighedsn, alsosfc voor de r.ieuwe 'srs» OSR AM. 1/2 WATT fan 100 JCAARSEN bîi depotbouders der Istnp tOC , KAÏTÊ & Cs. KsndeîsSss Î4.§. AntwsrnBn ONDERWIJS AAN KRIJGSGE-VANGENEN. — De Belgische officie-ren uit het gevangenenkamp te Soltau ; werd het gedacht opgevat, met toestem- 1 ming der Duitsche overheid, algemeene 1 leergangen in te richten. 1 Reeds zijn verscheidenç honderden 1 deelnemers ingeschreven, en eene voor-name uitgeversfirma van Brussel heeft reeds een schoone verzameling handbe)e-ken naar bedoeld kamp gezonden. Door dezelfde firma werd ook een ! groot deel boeken naar de interneerings-kampen in Holland verzonden. NIET TOEGESTAAN. — Door het gerechtshof van Amsterdam werd een af- i wijzend antwoord uitgebracht over de vraag van den Belgischen advokaat J. Eggen, om den eed als advokaat voor de Nederlandsche rechtbank te mogen af-leggen en daar te pleiten. ONZE CITE. — We>enadag j.l. was het juist 70 jaren geleden dat het gebouw door het volk « cité » gene»emd, want de eigentlijke benaming is o Cité van koop-handel en Nijverheid » verrees op een bianengrond g«legea tuasches d* Kam- tnen- Everdij en Oudaenstraten, Velers ander ons zullen zich de « cité » niet meer herinneren wanneer ze langs de Everdij-straat denzelfden ingang had als langs den vleugel in de Oudaenstraat gelegen. In de overdekte plaats is nu de Vleesch-hal ingericht ; in de yerkoopzaal is nu de Liberale Grondwëfïeîijke Vereeniging. De laatste voorzitter van deze instelling was M. Witteinans, oud-gemeente-raadslid, die voor enkelen tijd overleed. DE KLEINE D RAMA'S IN DE BANK VAN LEENING. — Uit de « FU garo » : Naast het groote drama van den e>or-log, is de Bank van Leening soms ook het tooneel van kleine drama's cer ur-moede, welke dikwijls zeer roerend zijn. Zoo werd in de Parijsche Tîank van leening, ieder jaar sedert 1867, telkens de beleening van een pand hernieuwd, bestaande uit een zilveren bekertje met de naamletters van een kind, ongetwij-feid omstreeks dàt jaar gestoi v^n. Nu eens was het de moeder, -lan »v^r de vader, die hunne arme centjes kwamen betalen om deze relikwie voor de verkooping te bewaren. Langzamerhand waren hunne haren grijs, toen wit ge-ivorden. Ten laatste herkende men hen lauwelijks meer, dan alleen aan hunne prome getrouwheid aan de herinnering van het verloren kind. Weer gingen een paar jaren heen en men zag slechts de moeder alleen. Jaren gingen vorbij, en de moeder kwam op hare beurt niet meer naar de Bank... De Bank van Leening stelde een on-derzoek in. Evenals de vader, was de moeder eindelijk ook gestorven. Alleen het kleine bekertje bleef over... De Bank van Leening heeft besloten het niet te verkex>pen. Eene gegœde dame, de markiezin de Guerry, die deze geschiedenis vernomen had, heeft aan de stad Parijs 100,000 fr. vermaakt om al de kleine panden, door behoeftige lieden beleend, in te lossen. DE PARELVISSCHERIJ IN VENEZUELA. — Uit de « Figaro » : De oorlog heeft de parelvisscherij niet stop gezet ; deze schijnt zelfs winstge-vend geweest te zijn ,ten minste in Venezuela.Ziehier eenige intéressante bijzonder-heden over dit bedrijf in Venezuela : Zevenhonderd zeilbooten werpen de k arrastra » d.z. de netten waarmede de parelcesters geschept worden, uit in de ntabijheid van het eiland Margarita, en nia elken tocht brengt ieder dezer booten ses tôt tien zakken pareloesters mede. Aan wal worden deze oesters dan ge-iorteerd per catégorie, perles fines, ook t de vista » genaamd, ronde, witte pa-■els zonder eenig gebrek; « redondas », lie eveneens rond, maar kleiner zijn; t Descartes » — wat komt de groote ivijsgeer hier de>en? — die wel eenigs-dns onregelmatig gevormd, maar daar-Dm toch nog zeer schoon zijn ; « bare>-ques » met hare duizend grillige vormen ; :n eindelijk « zaad » of « mostacillos », let stof der cejquttterie, musschenkruit /an het vrouwelijk arsenaal. Sedert vijf of zes jaar ,exporteert Ve-lezuela 500 kg. parels van deze vijf ca-:egoriën naar Europa ; Parijs alleen soopt daarvan de vier vijfden. OM EEN TELEGRAM TE ONTVANGEN. — « L'Homme Enchaîné » /an Clémenceau, heeft volgenden buiten-jewonen brief ontvangen : « Parijs, 1 April 1915. » Ik begin met te zeggen dat dit geen \prilvisch is. » Gisterenavond ontving ik van het postkantoor der rue de Grenelle de me-dedeeling, dat er een telegram voor mij aangekomen was, dat mij met de mach-tiging van den politiekommissaris uit de rue Péronet, ter hand zou gesteld worden. Ik heb den loopjongen van het hôtel willen sturenj toen men mij eene nota

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.