llor-cn-T nin ligsl^ Jaar, •BL 24! ■aiïriort—ianiwti- mtftiwuw i i^^Ty^a^jy^grragt^oa-ViuaeMawoWaiMrir i ^ai!u6ti'i»xaiiHiMn> rn°giatttfi*ÉtflÉiMBM<i Gsdsdlenst — Huisgezia — Eigsuioia Biasdag, 6 OMcr î 014 Ails briefwisselingen vracht-*rij te zenden aan Aug. Vaa Jseghem, uitgevcr voor de naamL ttîaatsch. « Drukkerij Hefc Volk », 2leersteeg, n° 16, Genfc. Bureel van West-Vlaanderen t © astpn Bossuyfc, Gilde der A m. bachten, Kortrijk Telefoox 523 Bureel van Antwerpen, Bradant en Limburg : Viktor Kuyl, Minderbroederstraat, 24, Leuven HET VOLK Men scarljit In: Op aile postkantoren aan 10 Îî« per jaar. Zes maandon fr. 5.GÛ. Brie maanden fr. 2.50. Aankondigingen. Prijs volgens tarief. Voorop ta befcalen. Rechterlijke herstelling, 2 te. per regel. Ongeteekende brieven wordea cpwpi cprrl. TBLEFOON N° 137, Genfc "Verscliifïit O maal per week. CHRISTEN WERKMANSBLAD 2 CENTÏEMEN HET NUMMEB Officieele MededeeKngen. De Toestand in België- Mededeeling van Zondag, 10 uur 's avonds. — Antwerpen, oîfieïeel. — Den ganscher Sag heeft den strijd met de geschutten voortgeduurd. De algemeene toestand heeït geene wijziging ondergaan. De Toestand in Frankrijk. Bordeaux, 4 October, 4 ure. — OP ONZEN LINKERVLEUGEL : Na al de vijande lijke aanvallen afgeslagen te hebben, hebben wij de aanvallende houding genoraen oi verschillige punten. Op de andere zijn onze stellingen behouden. IN 'T CENTER: Niets aan te stippen tôt aan de Argonne. In Argonne hebben wij der vijand naar het Noorden achteruitgeslagen. IN MIDDEN WOEVER : Daar zijn wij, alhoewel langzaam, vooruitgesehreden OP ONZEN RECHTERVLEUGEL : Lorreinen en Vogezen niets nieuws. Het duitsch Geweten door Hollanders beoordeeld In het hollandsch blad De Amsler-dammer is in het duitsch verschenen d< volgende Open Brîsf /an onzs duitsche Vrienden : Wij Hollanders, ontvangen regelmatig "uit uw land postkaarten, waarvan het doel kan samengevat worden in dezen volzin : « Goddank, de Duitschers hebben het geweten onbevlekt. » Wij ' kunnen na-tuurlijk al die kaarten niet beantwoorden, te min wijl zulks eene zeer ondankbare taak wezen zou : het is altijd pijnlijk begoochelingen te moeten verdrijven, algemeen verspreide dwalingen te moeten weerleggen. Maar gelijk wij de waarheid gezegd hebben tijdens den anglo-boers-oorlog, is 't onze plicht de Duitschers niet onder een gansch verkeerden indruk te laten. Zij vergissen zich inderdaad, waar zij zich inbeelden dat hun verrecht-vaardigingsstrijd dezelfde beslissende ge-volgen heeft als die welke hun zwaar geschut bekomt. — (Die min beslissend zijn dan de Duitschers willen doen ge-looven. — Red.) Zeggen we het onverholen : in den strijd voor de zedelijke zegepraal zijn er andere verdedigingsmiddels, zijn er andere wapens noodig. Zichier hoe wij, Hollanders,de toestan-den inzien. ♦ * ♦ Sommigen voelen zich misschien min of meer gevleid wanneer zij door de Duitschers hooren zeggen en herhalen : « De Hollanders, dat zijn onze vrienden. » Wij hopen dat die duitsche liefde niet te veel aan de genegenheid der apen gelijkt; met andere woorden, de Hollanders voelen geenszins geneigdheid in de armen hunner machtige buren gedrukt te worden om zachtjes maar zeker te sterven... « Gij zijt onze vrienden omdat gij onzijdig blijft. » Ziedaar wat men ons zegt. En tcrzelfdertijd werpt de duitsche pers eenige beleedigingen naar de Belgen, die — hoe afschuwelijk 1 — moedig tegen Duitschland strijden. Is 't niet wonder om vaststellén, dat de handhaving der onzijdigheid, welke de Duitschers voor eene deugd aanzien als zij van de Hollanders spreken, al met cens eene misdaad wordt bij de Belgen ! Inderdaad, de Belgen zijn zoo goed, zoo dapper als wij. Zij willen onzijdig blijven en zich verdedigen tegen allen aanslag op die onzijdigheid — wat hun plicht was — en de Hollanders zouden niet anders gehandeld hehben. Zooals wij, wilden de Belgen slechts den vrede. Maar ziet, dat verlangen was in tegenstelling met de duitsche belangen. « Wij weten, zegde de Kanselier, dat wij een onrecht gepleegd hebben, maar wij konden niet anders hand-jten. » Laat ons bekennen dat die redeneering de kwestie niet oploste. Een volk moet inderdaad zijne onzijdigheid verdedigen tegen allen aanvaller, wie hij ook zij, — ofwel bestaat die onzijdigheid niet België was dus verplicht zich tegen de overweldiging te verzetten. En hier ver-zoekcn wiju,uinte lichten bij dezen die in uwe duitsche hoogescholen het inter-nationaal recht onderwijzen. Yraagt hun, u de dokumenten betrelckelijk de krijgs-verrichtingen te toonen, door hen ondcr-teekend op het tweede Vredeskongres van Den Haag. Herinnert u wat er in Duitschland geschreven werd tijdens den anglo-boers-oorlog. Het is voldoende de woorden Transvaal door België en Engeland door Duitschland te vervangen. Herleest Wil-\em Tell, van Schiller, en vergelijkt den :oestand van Zwilserland met dien van België. Eindelijk, licht u in over aile, wat er namens het groote duitsche volk gedaan is tegen België en de Belgen. Leest de nochtans zeer bescheiden, zeer voorzich-tige brieven van de oorlogscorresponden-ten der hollandsche bladen. Aldus zult gij u kunnen rekenschap geven van de on-berekenbare kwalen. door den duitschen Geweldstaat over België ontketend ; en gij zult er misschien uit afleiden dat de duitsche Kultuurstaat aan zich zelven ver-schuldigd is de opgehoopte puinen te her-stellen. "" Ja, herstelt uwe misslagen zoo spoedig mogelijlc. Heeft uw groote Goethe niet gezegd : « Elke misslag wreekt zich op aarde »? Wilt gij dat de wereld Duitschland eere als een Kultuurstaat? Ofwel verlangt gij dat men uw land duchte als een Staat van willekeurige verdrukking? * * * Gij dreigt het belgisch volk omdat het u weerstaat, u, die hebt willen aanslag ple-gen op zijne onzijdigheid en op zijne eer. Een leger heeft zich op hun land geworpen, en de Belgen hadden het moeten laten be-gaan?De Belgen hebben daarenboven vastge-steld dat een groot aantal Duitschers, die sedert vele jaren de belgische herberg-zaamheid genoten, in de verschillende pro-vinciën van het land spioeneerden. Men weet wat een spioen is. Oordeelen de Duitschers dat de Belgen die spioenen niet mochten straffen — (Dit is zelfs in de eerste weken van den oorlog niet gebeurd. — Red.) — en verjagen ? De doening van zekere landsche lieden welke men vrijschutlers noemt — (Die zijn in België onbelcend. — Red.) — kwam niet heel en gansch overeen met het men-schenrecht. — (De Hollanders gelooven dus nog aan die eerlooze duitsche leugen? — Red.) — Maar welke was, lang te voren de houding van uwen Kanselier? Is hij niet gedwongen geweest te erkennen dat het duitsche leger, met België aan te val-len, het menschenrecht geschonden heeït? Gij hebt dus met een onrecht begonnen. Deze misdaad zou moeten uitgeboet worden. Maar gij schijnt ze te willen doen uit- boeten door de Belgen zelven. Gij moogt de spitsvondigheden opeenstapelen, maar nooit zult gij mogen zeggen dat uw geweten zuiver is. » ♦ « En als we vernamen dat de bevolking der stad Leuven uitgemoord werd en dat die bewonderenswaardige stede werd ver-nietigd 1 Ja, vernietigd door het duitsch leger, hetwelk beweert de beschaving te vrijwaren voor de Barbaren van den Tsar. Wij weenen, niet enkel uit medelijden voor de Belgen, maar ook voor u. Want zoo de Russen in Oost-Pruisen uwe dorpen verbranden, indien zij uwe landgenoten slachten, zult gij het recht hebben te kla-gen???Hebt gij, de Belgen aanvaliend, uw eere-woord en uw recht niet onder de voeten getrapt ? En ziedaar hoe gij de vermaledijding verdiend hebt, waarmede een uwer grootste mannen, Schiller, u bedreigt : « De slechte dadsn dragen in zich zelve eene soort vermaledijding, omdat zij voortdurend nieuw kwaad baren. r E- T' Duitsche regiiaenteB verdronken. Pelxograd, 4 October. — De Duitschers ontruimen het russisch grondgebied. Gansche regimenten duitschers zijn ver-dronken. De Niemen is opgepropt met duizende lijlcen. De Duitschers hebben hunne bezettingsgeschutten verloren. VOILE VERTRODWEN, Volgens het Press Bureau geeft het ver-slag van een officier van den engelschen Staf het volgend algemeen overzicht : <• Als men den algemeetten toestand op eene kaart volgt, blijft liij steeds dezelfde en de roi van het leger is ,niet veranderd. Het moet zijne stellingen behouden tôt op liet oogenblik dat het weer den aanval zal her-nemen. Men heeft geen terrein verloren, integendeel men heeft er gewonnen, al de tegenaanvallen zijn afgeslagen gewordenen , soms met ontzaglijke verliezen voor den : vijand. » De kwestie der stellingen is evenwel maar een enkel der uitzichteh van een veldslag; en in andere opzichten is er voelbare verbetei'ing. De terugkeerende aanvallen van den vijand worden gedaan door kleine groepen die af-zonderlijk handelen, zonder samenhang met eenige beweging van het geheel. Sommige ' bewijzen een echt verval van commande-i ment, en de gezegden der krijgsgevangenen over de aanzienlijke verliezen van het offi-ciorskorps, zijn aldus door ondervinding i bevestigd. » Het vuur der artillerie is verminderd van omvang en wijst op eene minwaarde onder oogpunfc van kontrool en geschikt-heid. Het is mogelijk dat de vermindering van omvang te wijten is aan het verplaatsen der kanons in eene andere richting, maar de minwaarde van knotrool en geschiktheid is het rechtstreeksch gevolg der werkzaamheid van ons korps luchtvliegers en van de stoor-nis welke dat korps in de luchtverkenningen van den vijand geworpsn en van de beletsels welke het tegenover de seinberichten aan-gebracht heeft. » Onlangs heeft de vijand naspeuringen willen doen bij middel van vastliggende ballons op een zekeren afstand van zijne eerste lijn, maar dat stelsel, welke er ook de uit-slagen of de oorzaken van wezen, vervangt maar zeer onvolledig de verkenningen op groote hoogte en met den neerpeilenden blik der vliegmaehienen. » Eca oogekende Voorbode. Op eene meeting te Cardiff sprekende tôt het volk van Wales herinnerde heer hoofd-minister Asquith aan de groote daden dezer kleine natie, aansporerde om in groot getal het algemeen britsche leger te vervoegen, « zelfsopoffering boven gemak en eer boven eigen leven verkiezend ». M. Asquith, onthulde daarbij eene ge-heime bladzijde geschiedenis. In 1912, zegde hij, deelde de britscheregeering aan de duitsche regeering de verklaring mede, dat Groot-Brittanje nooit tegen Duitschland een aanval zou doen noch er aan deelnemen, welke niet door Duitschland zou uitgelokt zijn. Duitschland vroeg evenwel eene ver-bintenis tôt volstrekte Onzijdigheid vanwege Groot-Brittanje voor 't geval Duitschland in oorlog zou gaan; die verbintenis kon niet genomen worden. {Times.) (Wat Duitschland nu doet, moest het dus dan reeds van zin zijn.) Duitsche Mentenism De officieele duitsche mededeeling van 2 October zegt onder meer : «De reusaebtigo veldslag in Frankrijk blijft onbeslist. De Duitschers hameren de Franschen met hun zwaar geschut ; de pogin-gen der Verbondejien om onze lijn te verbreken ' zijn af geslagen, de verliezen van den vijand zijn groot voor al in Argonne. » Daar is dus de bekeiitenis dat de vejdslag onbeslist is den 61e dag van den oorlog en den 21° dag van den veldslag. In zijn treurnijpenû laatste onderhoud met den engelschen ambassadeur, zegde de Kanselier dat de tijd vpor Duitschland eene kwestie van leven of dpod was, dat het hun troef was snel op Frankrijk in voile mobili-satie te vallen, terwij! Rusland zijn onuit-putbaren voorraad manschappen voor troef had. De ons bevriende ïtessen behouden aczen troef, maar de troef der Duitschers is hun uit de hand gerukt en 't zijn de Belgen die dit gedaan hebben. Eene mededeeling van den duitschen Mo-ral-Staf aan het Berliner Tageblatt zegt nog : « Er is eene andere gebeurlijkheid, die de aandacht moet trekken van hen toelke dezen veldslag vol afivisseling met kalmte ivaarne-men : Wat zouden de Verbondenen er bij winnen onzen rechtervleugel le verbreken en zich in Belgie te ontplooien? Niets dan een tijdelijken bijval, die slechts het begin van 't einde der fransch-engelsche zelf overschalting zou zijn. » In die woorden ziet de Times het bewijs, dat men hefc duitsch volk op 't ontvangen van nederlaagsberichten wil voorbereiden en dat de Duitschers zelf beginnen te begrij-pen dat hun rechtervleugel in gevaar is. Nienwe Bevelhebber der OôsteHrijkscli-Duilsche Iroepen. Rome, 4 October. — Generaal von Hin-denbourg is opperbevelhebber benoemd van het oostenrijksch duitsche leger, sa-mengesteld van omtremt een millioen man. Hij zal trachten de russische aanvallende houding onder de muren van Krakau tegen te houden. De Russen, zegt mer -"n ten getale van een millioen en half. van een E. Pater-Minderbroeder in oorlogstijd. Nauwelijks waren we de statie Weert ingeloopen, of onze wagen wordt ingeno-men door Hollandsche soldaten die de grens bewaken. 't Schijnt dat ze orde hebben ge-kregen ook in hun gesprekken « strikte neutraliteit » te bewaren ; maar de haat van den Pruis, of liever van den Pruus, zooals ze zeggen, is den Limburger — en 't waren Limburgers — ingeboren. Ze hadden maar effen gehoord wie we waren, of ze begonnen ons belangstellend te ondervragen, hunne bewondering te uiten voor ons kloek leger en luide schande te spreken over de wandaden der Vandalen die België verwoes-ten.... Koermond ! Drie uren wachten, van 5 tôt 8 I We zijn wel buiten aile oorlogsvoe-rend land ; doch ailes herinnert ons den oorlog. Terwijl we daar een kopje koffie drin-ken met ons gevieren, drie Luikenaars en ik, speelt zich het volgend welsprekend ta-fereeltje af. Vijf Belgische soldaten die langs Holland hun regiment willen opzoeken worden aan hun militair livret herkend en aangehouden als krijgsgevangenen. Terwijl dit gebeurt, brengt een Hollandsch soldaat het nieuws, valsch helaae, dat de kroonprins gevangen is genomen ; en onze vijf Belgische soldaten worden door de « neutrale » Hollandsche soldaten geluk gewenscht en zetten het samen op een dansje. Nou, hoor I 1 Neutraal 1 Mijn dienstwillige confrater ging met mij mede tôt het naburige Belgische Reckheim, waar ik met mijn confraters zou stilhouden. 't Deed me deugd weer in België t e zijn ; want niet overal en bij allen, in Holland, vindt ons land sympathie. (Zijn daar niet allen Hollandsche soldaten???!) Dat genot werd vermeerderd door het gewaar worden van de uitbundige vreugde waarmede ik werd onthaald, en dat zich daardoor verklaart dat zij mij als vader ontvingen en reikhalzend waren naar nieuws uit het niet bezette deel van het vaderland. Ik bracht er een kost-baren namiddag en avond door en ging op 18 September, 's anderdaags, mijn recht-zinnige deelneming aanbieden aan den heer burgemeester, een vriend van mij, a viens broeder, pastoor te Heuse-le-Romain, als marte1 aar onder de kogels der Duitschers is gevallon. Ik zeg met opzet als martelaar ; hij had den haat der Duitschers op zich ge-trokken met de vrouwen der parochie op afstand tehoudenvandiebedronkenvuilaards God hebbe de ziel van dien koenen herder 1. toen verliet ik mijn vriendelijken koetsier, die ter bestemming was gekomen, en trok de stad Tongeren binnen. — Pater, kom als 't u blieft langs hier I riep een vrouw; ga langs dit baantje en niet langs den grooten weg ; er zijn er weer 3J)00 vandaag aangekomen, en ze zouden u kunnen leed doen 1 Ik gaf gehoor aan dien raad, trok langs een zijpoort, door Duitschers bewaakt, de stad binnen, zag er hier en daar voor een herberg rooken, en kwam rond half zes in 't ldooster aan. De Religieuzen, sedert zeven weken onder den knout van den vreemden overheerscher, lieten tranen van blijdschap.>. en we vertel-den tôt laat in den avond ons onderling [ wedervaren. Of ze geleden hadden, de die-bare medebroeders I Al de inwoners waren buitengejaagd. De paters waren gevlucht met de Arme-Claren, die ze als beschermer dienen. Op straat werden ze aangehouden, moesten op hunne knieën, met opgeheven armen ; wierden een gansch uur, geweer op de borst, met den dood bedreigt, en moesten dan twee nachten en d.agen dwalen in de beemden. Dan hadden de woestaards twee dagen baas komen spelen in het klooster, al hetbier afgedtonken, ■\\ ijn gaan stelen bij de buren, en toen.... omdat, zegden ze, het klooster te arm was, elders gaan wonen en zuipen.... Sedert dien, rooven en stelen ze en voeren per autumobiel al wat lmn aanstaat naar Aken ; maar de paters hebben er geen hinder meer van, terwijl de heer deken aile dagen als gijzelaar op 't stadhuis moet zitten. Luiden mag er niet meer worden gedaan, en om 7 ure moet iedereen binnen. Ze beven van schrik, omdat ze doorgaan niet al te talrijk te zijn, en hebben dan ook geen rust. G«-durende een uur hadden ze twee onzer religieuzen in hun rijen doen gaan en ze toen losgelaten. Loutere plagerij Al biddend en denkend en bewonderend, had ik de tien kilometers afgegaan die me van Loon afscheidden. Loon ! het fruitland met zijn(3 onafgemeten boomgaarden.Helaaal 't fruit ligt onder de boomen te rotten Daar val ik me nu in eens -tusschen de rustende Duitschers. Ze bezien me met oogen waar meestal verachting in doorstra&lt. Maar ziet 1 Daar staan er eenige menschen van rond de 40 en boven, zooals het meestal zijn die ik ontmoette, en die me echt vrien-delijk bezien. Vanuit een hoekje mijner her-senen. waar het lag te verroesten, haalde ik mijn Duitsch te voorschijn, groet ze en vraag hen dat ze de burgars zouden met vrede laten en enkel tegen de soldaten zoudea vechten. — Ja ! Dat deden ze I Ze betaalden zelîa ailes 1 En we hadden ze maar moeten laten doorkomen en de schuld lag aan de Engelschen en Russen. Ik legde hun dit op mijn manier uit en trok na vriendelijk groeten weer verder • ••••••••••••••••a ••••••••••** . . •• . , , # , Slot volgt) ■i ■ I...JH ■ il ■■ r 't Middenpmit van den Wereldslrijd De streek, zegt de Morning Post, vvaai over de lotsbestemming van Duitschland gaat beslist worden, bevindt zich op een punt, waar drie keizerrijken elkauder ont-moeten.Het engelscli blad heeft gelijk : die streek is Silezië, waarheen de Russen langs twee verschillende kan ten oprukken, onderw-ga het overblijfsel van de oostenrijksche legers verplettcrend. Silezië is eene prachtige, vruchtbaie en uitgestrekte streek, tusschen Brandenburg, Bohemen, Moravie en russisch Polen. Zoo is 't het kruispunt tusschen Duitschland, Oostenrijk en Rusland. Het is altijd door verschillende volkeren betwist geweest, opvolgenlijk door Marco-mans, Quaden, Moraven, Bohemers, Polen en Oostenrijkers. In 1747 werd het groolen-deels aan Maria-Theresia, keizerin van Oostenrijk, ontnomen door Frederik II» eerst keurvorst van Brandenburg en nadien Koning van Pruisen. Pruisisch-Silezië, het overgrootste ge-deelte van het oorspronkelijk Silezië, heeft Breslaw voor hoofdstad. Op dit oogenblik is Crakau, de hoofdstad van Oostenrijksch-Silezië, gansch onder de bevelen der Duitschers, die thans omirent twintig leger-korpsen, 't zij 1.200,000 man troepen, samentrekken ten zuiden" van Berlijn, naai Breslau en Crakau heen. Die samentrekking aldaàr is te begrijpen, want moesten de Duitschers zich langs dieu kant niet verzetten tegen den aanruk der Russen, dezen zouden bijna zonder slag oi stoot de verdedigingslijn der Oder kunnen nemen. 's Keizcrs Gcnoegen. Copenhagen, 2 October. — Het schijnt dat de (duitsche) Keizer eene maand ver-lustiging gaat nemen te Mainz, waar het hoofdkwartier van zijnen generalen leger-staf gevestigd is. Zijn spéciale trein van tien wagens, die vroeger wit en blauw was, ia nu in donkere kleur geverfd, met een Rood-Kruis op het bovendeel der koetsen. —■ (Het teeken der verpleging op 't voertuig der moord 1 ■—- Red.) De verplaatsingen van den Keizer zijn met allerlei zorgen omringd. Zijne persoon-lijke veiligheid wordt bewaakt door een® sterke Lijfwacht en een leger detectiven t'allen kante van Duitschland. Dezelaatsten zijn aanzien als Veldpolicie en staan onder de kontrool van het Centraal Detectiven-bestuur van Berlijn. Tijdens zijn oponthoud te Coblenz, waar hij ook een merkclijken. tijd verbleef, trachtte de Keizer zich popu-lair te toonen door de burgers aan te spreken. Zoo ontdekte hij er eensklaps dat d® burger met wien hij sprak, een detectiv» was, die hem naar Jeruzalem vergezeld had 1 's Keizers laatste ontmoeting met den Kroonprins greep te Coblenz plaats op den verjaardag van Sedan (1 September). Da Keizer, die zeer levendig was, oinhelsde den Kroonprins, hem een « onoverwinbaren held » noemende. Vervolgens stelde hij hem aasn de burgerlijke omgeving voor als de hersteller van den vrede in de wereld (!!!). In de laatste week vôôr hij het oostelijk front verliet, verscheen de Keizer 's nachta als bij toeval in de bivaks en gebaarde er over de manschappen te waken in de wel-gekende houding van... Napoléon ! (Times.) De Duitsche Verliezen. Zonder vrees van tegengesproken te worden, mag men, op dit oogenblik ver-zekeren dat de duitsche verliezen reeds zoo groot zijn, om niet te zeggen grooter dan de verliezen geleden tijdens den oorlog van 1870-71. In 1870 hadden het volgende aantai Duitschers de fransche grenzen overschre-den: 33.101 officieren van allen graad n onderofficieren, alsook 1.113.251 soldaten. Van dit aantal werden er 116.821 ge-kwetst en 17,255 gedood, op het slagveld. Het aantal officieren en soldaten die over-leden tengevolge derbekomene kwetsuren, beliepll.023 en het aantal verdweneuen, of aan ziekte, gestorven soldaten waa 14.904. In 't geheel had men dus in 1870, langs duitschen kant, 43.182 dooden of verdwe-nenen en 116.821 gekwetsten, hetgeen een totaal maakt van 160.003 man. Wat de oorlog van 1914 aangaat, da 39 eerste lijsten, door de pruissische dagbladen opgegeven, geven een totaal van 90.000 dooden, gekwetsten en ver-dwenenen.Men verzekert dat de verliezen de? soldaten van Baden, Beieren, Saxen en Wurtemburg minstens 70.000 man bedra-gen, hetgeen dus samen meer dan 160.000 man bedraagt. Men ziet dus dat van djt oogenb'ijk af de duitsche verliezen reeds zeer groot zijn, op fransch grondgebied. - Cailare Dogmaals bes"cholen. Milanen, 4 October — De engelsca-fransche vloot in de Adriatische zee heeft opnieuw Cattaro beschoten en gcdeeltelijk de forten van Kahella vernield. De post vandraadlooze telegrafieteLuscica isgroo-telijks beschadigd. Het bombardement duurt. voort, d» Oostenrijkers antwoorden zv.akjcs, (FoumierJ

Er is geen OCR tekst voor deze krant.