Yler-en-Twio}ip!e Jaar, ESfeaeafeaBâagar.; N. s-s Oodsâieost - liulsgezin - Elgendani Woensdag, 18 Kaart 1014 , ■ ...mJ Aile briefwisselingen vracht-*rij te zcnden aan Atig. Van Iseghem, uitgever voor de naaml. maatsch. « Drukkerij Het Volk », fcleersteeg, n° 10, G eut. Bureel van West-Vlaanderen : Gaston Bossuyt, Gilde der Am-baehten, Korfcrijk. Bureel van Antwerpen, Bra-bant en Limbnrg : Viktor Kuyl, Siinderbroeûerstraafc, 24, Leuven HET VOLK ■ " 1 ' ' *" '■v-'ii'W Men schrijft in : Op aile postkantoren aan 10 fi\ per jaar. Zes maanden fr. 5.00» Drie maanden fr. 2.50. Aankond; gingen, Prijs volgens tarief. Voorop ta hetaleii. Rechterlijke herstelling, 2 fr. per regel. Ongeteekende brieven worden geweigerd. TELEFOON N» 137, Gent. "VcïFscSaifiit £5 Mïaal per week, CHRISTEN WERKMANSBLAD 2 CENTIEMEN HET NUMMER 3 CENTIEMEN MET BIJVOEGSEL __ L BROOT POLITIEK ZEDENDRAMA TE PARUS. In onze morgen-uitgave konden va gisteren reeds melden, dat Mad. Caillaux de vrouw van den franschen miilister vai geldwezen, den lieer Calmette, bestuurde: van de Figaro, erg gckwetst had me revolverschoten, oui haren man te wrekei over erge îinancieele onthullingén welki de dagbladbestuurder tegen den ministe: gedâan had. M. Calmette wcrd niet sleclits zwaa: gckwetst, maar gedood door de revolver schoten van Mad. Caillaux. Ziehier ni lie toedracht der zaak. DE AANSLAG. Maandagachternoen rond half vijf kwam Mad. Caillaux in de bureelen vai de Figaro en vroeg M. Calmette te spre ken. Deze was aîwezig. Zij gaf een in om slag gewikkeld naamkaartje aan een bu reeljongen, met verzoek het aan dei bestuurder te bestellen zoodra hij komer zou, en ze ging over en weer wandelen il de rue Drouot. M. Calmette kwam thuis in gezelschaj van den knappen schrijver M. Paul Bour-get, lid der îransche Akademie, met wier hij een lang onderhoud had in zijn persoonlijk werkkabinet. Tijdens dit onderhoud was Mad. Caillaux weergekomen en wachtte nu in eenc leeskamer. Ten half zeven kwam M. Calmette. door M. Bourget voorafgegaan, uit zijr kabinet en ontving het kaartje der mi nistersvrouw. — Ge gaat haar toch niel ontvangén? zegde hem M. Bourget. — Wijl het eene vrouw is, moet ik haar ontvangén, antwpordde M. Calmette en hij beval den bureéljongen Mad. Caillaux in zijn bureel te leiden. Dit bureel was halfduister, als M. Calmette er binnen kwam. De bureeljongen draaide het electrisch licht aan en ging zich verwijderen, doch nauwelijks had de bestuurder gevraagd : Welk is het doel van uw bezoek, Madame? — of de be-diende hoorde vijf schielijk opeenvolgende schoten en zag zijn meester achterover in een zetel vallen, terwijl de bezoekstei sclireeuwde : Ge weet het wel î De bediende sprong op haar en ont-wapende ze, maar het was te laat : M. Calmette was door vijf schoten getroffen De dienaar riep om hulp en 't personeel der Figaro kwam toegeloopen. Men telefoneerde naar de policie. Er kwamen agent en om Mad. Caillaux AAN TE HOUDEN. — Waarom mij meêleiden? vroeg zij. 'k Ben toch mijn revolver kwijt. Hare automobiel, welke twee uren vôôr de bureelen was blijven staan, werd haar aangewezen 0111 in te stijgen en zij werd naar het kommissariaat van het Faubourg Montmartre gevoerd. Dr Beymond, senator, gaf bevel M. Calmette naar een gezondheidfg ?sticht over te brengen. Terwijl men hem naar de ambulance-auto droeg, verzuchtte de gekwetste : 'k ITeb mijn plicht gedaan... mijne vrienden... mijn huis... — De leden van zijn personeel snikten. De dokters van 't gezondheidsgestieht stelden vast, dat M. Calmette niet door vijf, maar door drie kogels getroffen was : onder het borstbeen, in de bil en in den onderbuik. Zeggen we het maar aanstonds : de gekwetste is om half een 's naclits bezweken, ha schrikkelijke pijnen geleden te hebben. JSTiet zoodra was het overlijden van M. Calmette in Parijsgekend, of honderden jûjtuigen van allerlei aarcl en vorm rolden naar de bureelen der Figaro, waar elkeen 't register van rouwbeklag wilde teekenen. IN T KOMMISSARIAAT wcrd Mad. Caillaux ondervràagd door MM. Lescouvé, prokureur der republiek, En Boircart, onderzoeksreehter. VAN MLLES WAT. IN HET KAMP VAN BEVERLOO. — Het département van oorlog zal in het kamp van Beverloo vijftien nieuwe zelf-werlcende schietsehijveh doen plaatsen. Tôt hiertoe waren er slechts vijf van die toestellen. VERLOREN, reizende van Gent naar Berchem, met trcinwisseling te Audenaar-de : een bril met vernickekle stalen mon-tuur, in kleine kas. De glazen voor exeen-triek bijzicht kunnen niemand anders dienen dan dengene die den bril verloren heeft. Belooning aan den terugbrenger t'onzen bureele. DE RUSSISCHE REGEERING laat officieel bekend raaken, dat er dit jaar geen proef-mobilisatie zal plaats vinclen ; er gebeuten geen andere, dan de gewone militaire oefeningen. Zulks ter gerust-stelling van lien, die overal gorjog.jspoken tien. ik. Orna SL va Zij verklaarde gehandeld te hebben uit , verbittering, omdat de Figaro een brief 1 had openbaar gemaakt, dien M. Caillaux i" aan haar schreef, toen zij nog met haren t anderen man en hij nog met zijne andere 1 vrouw leefdcn. I11 de bureelen der Figaro had zij gezegd ! zich zelve te hebben willen recht ver-schaffen, omdat er in Franlcrijk geen ge-i' rechtigheid meer bestaat. In 't kommissariaat verklaarde zij : 'k Betreur mijne 1 daad, ik had overigens het inzicht niet M. Calmette te dooden en 'k zou gelukkig zijn te vernemen dat hij lierstelde ; ik wilde hem enkel eene les geven. ' Om 8 ure kwam minister Caillaux zeer ontroerd in 't kommissariaat, voor het-welk reeds eene groote menigte was sa-inengeschoold. Op zijn verzoek werd de moordenares langs een ander huis in eene andere straat buitengebraclit, waar hare auto reeds onbezet was heengereden, zoo-dat zij ongemerkt naar het gevang Saint-Lazare kon vervoerd worden. Doch dit werd weldra door de menigte vernomen en wanneer de minister nadien langs dczelfde rue de la Grande-Batcliëre, dooi'heen een lcruidenierswinkel buiten-kwam, werd hij begroet met de kreten : MOGRDENAAR CAILLAUX! TER DOOD! De minister poogde in zijn auto te stappen langs den kant van 't huis, maar hij kon 't portier langs dezen kant niet openen en moest rondom het rijtuig gaan om er te kunnen instappen. De menigte huilde woedend : Ter dood, moordenaar Caillaux ! Alzoo roepende begaf het volk zich naar 't ministerie van geldwezen en hield er geweldige betoogingen, tôt wanneer het door eene sterke policiemacht uiteenge-dreven werd, waarbij een tient al aan-houdingen werden gedaan. Nog vôôr hij zich naar het policiekom-missariaat begaf, had M. Caillaux schrif-telijk ontslag genomen als minister van geldwezen. Zeer laat in den avond werd hij door lioofdminister Doumergue aan-zocht zijn ontslag in te trekken, doch hij weigerde volstrekt. Volgens zekere inlichtingen zou er vcorbedachtheid zijn in de misdaad zijner vrouw. In den namiddag kocht zij op-zettelijk den browning-revolver w.tar-mede zij M. Calmette gedood heeft. Aan den italiaanschen ambassadeur, bij wien zij op een gastmaal was genoodigd en wiens uitnoodiging zij had aanvaard, schreef zij dat eene schielijke ongesteld-heid haar belette er te komen. En dan ging zij hare misdaad plegen. DE KWAAL DER ECHTSCHEIDING. We lezen in eene correspondencie uit Parijs : M. Caillaux trouwde de eerste maal met eene uit den echt gescheiden vrouw. Als hij deze beu was, scheidde hij ervan en hertrouwde met zijne tegenwoordige vrouw, thans moordenares, die zelve de gescheiden vrouw was van M. Léo Cla-retie.Er wordt verteld dat deze hem nu 00k al verveeld was en hij er nu wilde van scheiden om te kunnen trouwen met de dochter van wijïen den bestuurder van een parijzer dagblad, dat zich steeds on-derscheidde door zijne geweldige taal. Zijne vrouw, in December 1874 geboren Henriette Raynouard, zou nu deze misdaad gepleegd hebben om hem terug aan haar te hechten en om te beletten dat er nog brieven van hem aan zijne ver-schillende vrouwen zouden openbaar gemaakt worden. Wat een proper huishouden de echt-scheiding toch maakt 1 NIEUWE POSTZEGELS. — De voor-loopige regeering van Epirus (Grieken-land) heeft bijzondere postzegels in om-loop gebracht. Voorloopig zijn er alleen van 10 en 25 lepta uitgegeven. Op deze zegels is een Epirotischen krijger afge-beeld.DE KARDINAAL-AARTSBISSCHOP van Boston, O. Connell, lieei dezer dagen op den kansel de moderne stroomingen in de vrouwenwereld besproken en gewaar-schuwd tegen de mode-ontaarding. SINDS DE LAATSTE ALGEMEENE VERKIEZINGEN voorden Rijksdag (Hol-land) zijn er achttien Rijksdagleden ge-storven, waarvan het Centruin afleen er zeven door den dood verloor. RUSLAND NEEMT NIEUWE MAAT-REGELEN tôt verhooging van zijn leger-effectief en verbetering zijner kruitfa-brieken. Het léger wordt met rujjn 400.000 mau yçrsterkf. EES PARSPT.n. Reeds hebben we aangetoond, dat de socialisten zich willen dekken voor de stormen, die hun, vanwege talrijke oud-volgelingen, op het hoofd neerkomen. Hunne rechterlijke veroordeelingen voor uitbuiting van kinderarbeid en hunne wandaden jegens afgezwoegde ■werlcers kunnen ze niet onbekend maken. Hunne verspilling van millioenen uit den zak der werklieden, aan nuttelooze praalgebouwen tôt voldoening hunner persoonlijke ijdel-heid, — millioefien, waarmede zij honderden- gez&nde wèrkmanswoningen haddeh kunnen bouwen, — kunnen zij niet ver-duiken.Daarorn trachten zij zich, tegen den plasregen van misnoegdheden in hun eigen kamp, een paraplu te maken met smaad en zwaMer tegen de bestc katlio-lieke vrienden van den vlaamschen werk-man, zeggende : kijkt naar onzen paraplu, ge zult dan min zien welke klod.deni.ans cr onder staan. Zoo krijgen we. nu weer in het ar.non-cenblad der roode firma Anseele en Cie te lezen : « Men (niemand) weet dat paraplu » (hoe sche.vpgeestig !) Arthur Ver-» haegen, klerikaal kamerlid voor » Gent, een verstokte vijand is der » rechten van de vlamîngen en der » vlaamsclie arbeideis in 't bijzonder. » Dit heeft hij in den laatsten tijd » herhaalde jnalen bewezen ; (waar en » wa;meer?) protesten gingen er reeds » over uit, (van waar, van wie en «wanneer?) en nu opnieuw trefïen » wij in een LIBERAAL flamingan-» tenblad een brief aan, waarin in lief-» tige bewoordingen het gedrag der » klerikale vlaamschhatende (1 1 !) ka-» merleden wordt aan den kaak ge-» steld. » Daarna geeft Vooruit een kort uittrek-sel van den brief in het LIBER A AL fla-mingantenblad, valsch onderteekend : « Eenigc katholicke Vlamingen », — welk uittreksel niets nders is dan eene greep onnoozele smaad aeever tegen M. Verhae-gen, — en t soêialistenblad voegt er dan bij : « Welnu katholieke arbeidsbroe-» cl ers, (He I zijn lie nu geen kruipers, » gelen, dompers, slangen en verra-» ders meer, in 't vooruitzicht van de » kiezing?) moeten wij er meer aan »toevoegen? Zooals een Verhaegen » is, is 00k een Huyshauwer en an-» deren en daarom moet gij, hebt gij » voor plicht tegen elk katholiek kan-» didaat, hoe hij zich 00k noeme, te » stemmen ! » In Mei aanstaande moeten de » klerikalen op gansch de lijn duchtig » achteruitgeslagen worden. » * * * Dat Vooruit steun voor zulke vuilnis vindt in een LIBERAAL flaininganten-blad, kan niemand verwonderen ; we hebben met carnaval nog wel andere mommes gezien dan 't liberaal flamingantism : de samenkoppeling dezer twee woorden is immers op zich zelf reeds een onzin, want wie met overtuiging zegt Vlaming, die zegt even overtuigd katholiek. En nu mogen ze mij van t'allen kante zelf uitschelden voor den razendst fransch-dollen franskiljon, 'k zal er de schouders voor ophalen en blijven verklaren dat ik van de vlaamsche werklieden geen beter vriend ken dan M. Verhaegen is. Gaan ze nu beweren dat ik zulks neer-schrijf uit broodplielit, — zooals reeds wel een of ander schrijfknecht van Anseele het gewaagd heeft, — dan schieten ruim de helft der belgjsche dagbladschrijvers van aile dënkwijzen, die mij sinds zoovele jaren keiinen, in een schaterenden spotlach ten koste van hen die verondèrstelde bewering zouden durven voorbrengen. — (M. Verhaegen leest onze artikels als het blàd ge-drukt is- en hij zijn numraer ontvangt, juist geïijk ieder a.ider van onze meer dan 25.000 abonnenten.) 1 Scheiden ze mij voor franskiljon uit, omdat ik MM. Verhaegen en Huyshauwer tegen zulke onreçhtvaardige als onbe- 1 suisde aanvallen verdedig, 'k heb het nog ' liever, waïit dan wordt er gescliaterd in • misschien v/eî de drie vierden van Vlaamsch < België, dat ik sinds meer dan twintig jaren 1 als vlaamsch propagandist doorloop, en in t Hoilandsch-Limburg zouden ze niet an- 1 tiers kunnen denken dan dat mijne be- : scliuldigers eenvoudig gek geworden zijn. < Meer dan de helft der vlaamsch-katho- 1 lieke georganiseerde werklieden van 't ar-'ondissement Gent-Eekloo hebben mij < merleden week aangeduid om hun bijge- t roegde vertegenwoordiger op de katho- 1 ieke kandidatenlijst te zijn voor de wet- £ Revende verkiezing van Mei aanstaande. 1 Welnu, in hunUen naam durf ik verzekeren t lat zij allen niet anders dan walg gevoe- r en voor de onreçhtvaardige en onbesuisde lanvallen tegen MM. Verhaegen en Huys- t îauwer en dat zij in deze twee beproefde s rrienden voile vertrouwen hebben, zoo in F me/1?! olc -in nn7Î/>Vit 11 Om den werklieden zijner woonstreek e kunnen goed doen, leerde de Waal ge-joren M. Verhaegen op veertigjarigen )uderdom de vlaamsche taal en drie jaren ater gaf hij hun urenlange sociale onder-ichtirgen in hunne eigene moederspraak. VI. Huysiiauwer is een vlaamsche, een :cht gentsche werkçrszoon, die altijd en )veral Vlaamsch spreekt, — zelfs wanneer îij door zoogenaamde flaminganten in t Fransch wordt aangesproken, >— tenzij vanneer hij zich door vlaamsch-onkundige A'alen moet doen begrijpen. Waar is de soeialistische Waal, waar is le iiberale Waal, die voor den vlaamschen veikman heeft gedaan wat M. Verhaegen leed? Waar is de Iiberale flamingant die in aile omstandigheden zoo vlaamsch leeft als onze vriend Huyshauwer, welke door de Iiberale flaminganten bestreden werd nadat hij in de afdeeling der Kamer voor de wet Coremans had gestemd? Ha, Iiberale knoetheeren die u gemas-kerd « katholieke Vlamingen » noemt, en gij, soeialistische wroeters in den liberalen zwadderbak, scheldt op mij zooveel ge maar wilt : dat druipt er af gelijk 't water van eene eend. Maar ik verzeker u dat we de beste vrienden onzer vlaamsche werk-broeders niet onverdedigd zullen laten. Uw paraplu van zwadder en zeever houdt niet samen, zoodat de werklieden, er dwars doorheen, wel zullen zien welke valsche gezichten gij trekt. DEM. Arbeidersbeweging. >E STAK.ING IN HET WERKHUIS «CARELS» TE GENT. GEEINDIGD. Deze staking, op 2 Februari uitgebrokèn :n op 14 Maart geëindigd, heeft dus zes ,'olle weken geduurd. Tôt ons groot spijt is de staking uitge-.'allen zooals we liadden voorzien. Wij heb-)en zulks nooit willen schrijven om de zoo îoodige eendracht onder de werklieden c bewaren en de patroons zoo weinig 1110-;elijk in te lichten over den gemoedstoe-tand van een deel der stakers. Hebben we 1111 boogergemelde redens de epenbare neening niet duidelijk genoeg ingelicht, ve hebben het integendecl, openhartiger ■n gewetensvol aan onze christene v(Terk-takers gezegd. Men moet waarlijk geen :laar doorziclit hebben en van den nij-'erheidsioestand niets kennen om in het verkhuis « Carels » eene staking uit te okkcn. Zoo was het algemeen oordeel inder het volk. Doch wat verstandige menschen zien en 7oelen, dat mogen de roode leiders aan mnne volgelingen niet zeggen : ze zouden lun immers toch niet gelooven, aang'ezien let vertrouwen dat de metaalbewerkers il de roode vakmannen hadden, sedert ang tôt op zéro gedaald is. Daarom heb-ten de werklieden de staking aangegaan onder hunne leiders te raadplegen. Hun lordeel was : we hebben ons reeds te lang 11 te dikwijls laten misleiden, nu leiden ve ons eigen. De soeialistische secreiaris-en lieten die anarchie in de vakbeweging oe, ontvingen de stakers met open armen 11 nàtuurlijk, waren hunne armen veel vijder open dan de ondersteuningskas. 't Is waar, de werklieden waren verbit-erd en een onweder hadden we in dat rerkhuis verwacht. Maar waarom toch an die ongelukkige stakers de waarlieid liet gezegd zooals we het in onze ver-aderingen deden? Onze stakers spraken net ons, geloofden ons, hadden in ons ertrouwen. Dé socialisten integendeel, ervalschten het getal onvereenigden, be-jofden voor de stakers een grooten opsïag n zwoeren, nooit aan den arbeicl te gaan îet het voorgestelde twee-ploegenstelsel. Wij zegden, 11a de eerste onderhande-ng : « De werklieden van Carels zullen lie nieuwe werkwijze niet kunnen tegen-louden, juist gelijk de wevers het invoeren :er vier-gerouwen niet konden beletten. Vij moeten trachten het getal werkuren p 8 te brengen met een redelijke rustpoos n ons 10 uren doen betalen. De loonop-lag van 3 en 4 centiemen voor de vak-lannen ware volcloende, wilde men 00k an de helpers iets toestaan. De monteurs kregen voor uitwerk fr.0.55 er uur. Verdcr kunnen we van het persoonlijk ontrakt van den lieer Carels wel een col-:ctief kontrakt maken met het in een nder passend kleedje te steken, zonder sis aan de voorwaarde te veranderen. Ofwel den heer Carels doen inzien dat e werklieden met redelijke verbeteringen 'illen aan 't werk komen, zelfs zonder ollectieî of persoonlijk geschreven kon-:akt.Hadden we dat moeten schrijven, onze )ode broeders hadden ons uitgescholden oor onderkruipers, verraders, verkochten an de patroons, enz. De werklieden zelf eden het opmerken. We besloten dus ons ; onderwerpen aan de massa stakers die ;regeld in « Vooruit » vergaderden en an hunne leiders hadden vernomen dat ; zelf een kontrakt zouden maken waar-3or iedereen een grooten opslag zou heb-2n.We kregen zoo een kontrakt om met îze stakers te bespreken en hebben des-jds gemeld, hoe op ons verzoek de ver-tdag op 1 Mei er uit werd geschrapt. Om het overige hebben onze stakers eens irteîijk gelachen. Voor diegenen die reeds vee centiemen opslag kregen, vroegen de odjes er zeven. « Carels », die zijne helpers het best béait in vergelijking met de andere con-ructeurs, moest aan de helpers fr. 0,40 :r uur betalen binnen de 5 jaar. Onze druk en die der stakers was, dat de heer ; Carels zich wellicht de moeite niet ging doen, om het kontrakt geheel te lezen en dat het geraadzaam was het kontrakt te teekenen rîamenp onze vereeniging, om . den patroon te overtuigen dat de werklieden eensgczind kop hieiden. Nog een paar onderhandelingen grepen plaats waardoor op voorstel van vriend Walleyn,de helpers 10 uren betaald worden om er 8 te werken. M. Carels verzekert dat het persoonlijk kontrakt voomamelijk van toepassing zal zijn op nieuwe werklieden en hij zijn werkvolk nàtuurlijk goed zal behandelen, enz. enz. Men kan echter niet bekomen dat het oud gebruik van 8 dagen op voorhand werkopzeg behouden bleef. 't Ts jammer, want het gebeurde zeer dikwijls dat de afgedankte werkman tijdens de 8 dagen dat hij mocht blijven, in zijne eer werd liersteld of door andere omstandigheden met zijn patroon verzoende. Naast die fameuze verbetering (?) krijgen de stakers het bericht dat er meer dan honderd werklieden zullen afgedankt worden en men besluit aan 't werk te gaan, ja, den strijd op te geven ! Atchie... ! Wij besloten in onze vergadering van donderdag 12 Maart, den heer Carels te verzoeken, geen slachtoffers te maken en hem te verzekeren, dat de werklieden veel liever elk op liunnen toer acht dagen zouden wandelen, — wat vroeger nog gebeurde,— dan werklieden te zien afdanken die met ons in strijd gingen voor lotsver-betering.De werklieden houden nog vol dat Mijnheer Carels dit zou aanvaard hebben met krachtdadig op te treden en van dat punt eene hoofdzaak te maken, wat het 00k feitelijk was. We maakten dat besluit aan den rooden secretaris bekend, die ons bot toesnauwde, dat hij in ons huishouden geene zak en had. Hij zou dat niet geantwoord hebben, hadden we hem moeten berichten dat de dompers besloten hadden den strijd op te geven.Hethadde dan een overwegend argument geweest, om de stakers des te ge-makkelijker aan 't werk te drijven. Nu gaf de soeialistische afvaardiging haar ontslag en niemand wilde die vervan-gen, bijgevolg moest den strijd worden op-gegeven.Ge ziet van hier wat er in « Vooruit « omging. Men verweet elkander voor lafaards en slechterikken. De leider verzekerde hun dat hij het vuile werk op hem niet ging nemen, 't is te zeggen, aan de werklieden te berichten wie er als slachtofïer zou vallen. Maar zaterdag was de officieele lijst van wege den heer Carels reeds in « Vooruit » en die mocht beginnen op maandag 16 Maart kon het daar vernemen. Menige staker die om zijne ondersteuning kwam, kreeg dus van de rooden het bericht dat hij bij de afgedankten was. Daar zijn er onder die reeds twintig en dertig jaar bij den heer Carels werken. Ook de gemeene handelwijze van een korten socialist wordt onder de werklieden streng beoordeeld. Hij, de konkelfoeselaar pardon de onderhandelaar, namens de socialisten, stond maandagmorgen vôôr het werkuur reeds in zijn werkerspak aan de poort van 't werkhuis, om de diep ge-troffene en beklagenswaardige stakers te aanvaarden of weg te sturen. Verhe-vene ( ?) taalc 1 Wie zulks belangloos doet, moet waarlijk een kruiper zijn. Op bevel der roode voormannen worden photografiën verkocht ten voordeele der slachtoffers. Zoodra onze bekwame sta-kingsleider aan de slachtoffers vroeg om zich te laten « trekken » werd hem dade-lijk geantwoord « ge moogt ons 'nen keer op papier trekken, g'hebt ons wel op fles-schen getrokken ! » De soskens mogen dus g'erust zooveel ledenboekjes vehvachten als ze bekwamcn na de poiitieke werkstaking vaii ver-leden jaar. 't Is hun van hartc gejond. Wij zijn zaterdag met eenige van onze leden in den omtrek van Vooruit gaan wandelen en hebben er groote en forsche tnannen zien weenen als kinderen en met

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.