Acht en veertigste jaar Zaterdag 8f^Aiigu$tus"fc19l4 Nommer 32 fr. 5-00 \ jaw-i, raeè de post besteM. VOOR NOORO-NEDERLAHD franco B g". 25. Pc abeBBementsprijt il i>el*»4kasr. «.iSiïcîîiSJgîaëeE S£ «* ;;r dratregei. VOLKSBELANG TEEBCHIJNENDE BLKEN &ATKRDAG fr.5-00 *# jasr*» Met 4b ptrA bc*te£ât «oasjfieai mmm trac» 3 &. S8S. ht »feRBKtn«l!5S|W5jE fc wMf fcMa«l&*se. Asm*f»ÎWMgî» SSS •teaàrsjpâ. Afzonderlijk.6 auri.mers tijn ta bekomen bij AD. HOSTE, Galgenberg en bij AD. HERGKENRATH, Veldstraat 47, te Gent, en bij aile gazetverkoopers, tegen 10 cent. BUREEL VAN HET BLAD : Gîalgeixberg:, 25, te Gent. Aile mededeelingen, brieven, handsehriften, enz., vraehtvrij te sturen Aan de Redactie van het Volksbelang, Galgenberg, 23, Gent. Inhoud : Het Vaderland is in gevaar. — 1870-1914. — Vlaamsche Belangen. — Van ailes wat uit Noord-Nederland. — Beet genomen. — Prijsuit-deelingen. — Onze Taal in Limburg. — Onze Taal in Ameriha. — Geschiedenis van het Onder. wijs. — Gemeentestempels. — Topographische Atlassen. — Muséum van het Volksbelang. — Kunst- en Letternieuios. Het Vaderland is ia gevaar. Met eene verpletterende bliksemsnelheid zijn de gebeurtenissen in de laatste week vooruit-gehold.Pas had Oostenrijk den oorlog aan Servië verklaard, of Rusland liet weten dat het den kleinen Slavischen broeder van Servië niet zou laten verpletteren door Oostenrijk ; waarop Duitschland aan Rusland de onzijdigheid heeft willen opdringen. Rusland antwoordde met eene oorlogsverklaring, hetgeen Prankrijk als bondgenoot van Rusland dwong zich aan de zijde van den Tzaar te soharen. Alzoo kwam schier geheel Europa in éénen oogwenk onder de wapens, zonder dat de hijgende volkeren in 't minst er op voorbereid waren ! Doc h dat was nog niet genoeg. Om den kortsten weg naar Frankrijk open te krijgen, zond Duitschland een ultimatum aan ons on-zijdig landje, ten einde den doortooht over ons grondgebied en het gebruik on«er forten tegen Frankrijk te bekomen ! Zulke eisch was ongehoord en vervulde niet alleen de Belgen, maar al de overige naties met verbazing. Gebonden door de plichten zijner onzijdigheid, kon en mocht België niet toegeven. Pruisen is overigens in 1831 eene der vijf groote mogendheden geweest die ons onze onzijdigheid hebben opgelegd, die ze hebben geregeld en die tevens beloofd hebben de Belgiache onzijdigheid ongeschonden te helpen handhaven tegen wie ook. Onze Regeering herinnerde Duitschland heel waardig die onlooehenbare waarheden en weigerde beleefd, waarop DuitBchland ons den oorlog verklaarde, aan ons, zonder eenige schuld in het débat, enkel en alleen omdat wij de pliohten onzer onzijdigheid wilden vervul-len.Weldra volgde de daad op de bedreiging. Duitsche legerbenden trokken over onze grenzen en randden ons legertje aan. 't Kanon buldert nu in onze Maasvallei, kogels vliegen door de lucht, het bloed onzer soldaten verft den vaderlandschen grond, de bloem onzer jongelingschap wordt tôt kanon. nenvleesch verlaagd, door de brooddronkene verwatenheid van den Duitschen Keizer en van zijn handsvol raadslieden. Maar België houdt zich kloek en goed. Aile partijschap is plotseling als wegge-wischt. Drie leiders der oppositie, de twee liberalen graaf Goblet d'Alviella en Paul Hymans en de socialist Vander Velde werden door den Koning tôt Staatsministers benoemd, om aan de Regeering den steun van al de parti jen te verzekeren in het bange nur van 't vaderlandsch gevaar. Dinsdag hielden de Kamers een roerende ochtendzitting, waarop onze geliefde Koning de volgende merkwaardige redevoering in het Frantoh uit»prak ; Mijne Heeren, Nooit, sedert 1830, heeft gewichtiger nur voor België geslagen 5 ons grondgebied wordt met schending bedreigd. De kracht zelve van ons recht, de sympathie j welke België, fier op zijne vrije instellingen en op zijn zedelijken vooruitgang, steeds bij aile andere natiën heeft genoten, de noodwendig-heid van ons zelfstandig bestaan, dat voor het j Europeesoh evenwicht onontbeerlijk is, laten ! nog de hoop over dat de gevreesde gebeurte- j nissen achterwege zullen blijven. Doch, wordt onze hoopteleurgesteld, moeten wij den inval op onzen grond weerstand bieden en onze bedreigde haardsteden verdedigen, dan zal die plicht, hoe hard ook, ons gewapend vinden, en tôt de grootste offers bereid. (Toe-juichinçen en geroep : Leve de Koning ! Leve België !) Van stonden aan, en in het vooruitzicht van aile mogelijke gebeurtenissen, h«eft onze moe-dige jeugd de wapens gevat, met die taaiheid en die koelbloedigheid, den Belgen van oudsher eigen, ertoe vast besloten het Vaderland, te midden het gevaar, te verdedigen. (Toejuichingen).Namens de Natie stuur ik haar onzen broedergroet toe. (Toejuichingen en krelen : Leve het leqer !) Overal, in Vlaanderen en in het Walenland, in steden en in dorpen, knelt een eenig gevoel de harten : de liefde tôt het Vaderland ; zweeft een enkel vizioen voor ieders geest: onze bedreigde onafhankelijkheid; is ons een enkele plicht opgelegd : hardnek-kige wederstand. (Toejuichingen). In deze gewichtige omstandigheden zijn twee deugden onmisbaar : kalme, doch vastberaden moed, en innige eendracht onder aile Belgen. Beiden hebben zich reeds met klank en klem geopenlaard ten aanschouwe der begeesterde Natie. De onberispelijke mobilisatie van ons leger, het talrijk opkomen van vrijwilligers, de toe-wijding van de burgers, de opofferingsgeest der gezinnen hebben onomstootbaar, tôt ieders verkwikking, bewezen welke groote heldhaf-tigheid het Belgisch volk vervoert. (Levendiçe toejuichingen). En thans daden ! Ik heb U, mijne Heeren, opgeroepen opdat de Wetgevende Kamers zich met de zelfopoffe-ring en met de geestdrift van het Volk kunnen vereenigen. Gij zult, Mijne Heeren, èn voor den oorlog, èn voor de openbare orde, aile maatregelen weten te treffen, die thans passen. (Alçemeene blijken van inttemminq.) Bij het aanschouwen van deze bewogen vergadering, met slechta één partij, de partij van het Vaderland... (Geestdriftige toejuichingen en het en : Leve België ! Leve België /...) waarin nu aile harten eensgezind zulien klop-pen, denk ik terug a*n het Congres van 1830 en vraag ik U, Mijne Heeren : zijt gij, onwrikbaar, besloten het heilig pand Onzer Vaderen ongeschonden te handhaven ? («7a, ja, van aile kanten.) Heel 't Land door zal niemand zijnen plicht te kort komen. Bij ons leger heerscht kracht en tucht ; het is op de hoogte zijner taak : mijne Regeering en Ikzelf, wij hebben het volste vertrouwen in j ïegerhoofden en soldaten. (Blijken van goed-keuring.)Nauw verbonden aan de bevolking, door haar gesteund, is de Regeering zich harer verantwoordelijkheid bewust, en zal die tôt het einde toe weten te dragen, met de beraden overtuiging dat het streven van allen, vereenigd in het vurigste, edelmoedigste gevoel van vaderlandsliefde, ons heiligste pand zal vrij-waren.Moest de vreemdeling, ten spijte onzer onzijdigheid, waarvan wij de plichten steeds nauwgezet hebben nageîeefd, ons grondgebied schenden, dan vindt hij aile Belgen gesohaard rond den Vorst die nooit Zijn grondwettelijken eed zal afbreuk doen, en rond de Regeering, die het voile vertrouwen der gansche natie geniet. (Bravo ! Bravo /) Ik betrouw in onze toekomst ; een volk dat zich weet te verdedigen, dwingt ieders eerbied af : dat Volk kan niet vergaan ! (Zeer wel ! Leve de Koning ! Leve België !) God helpe ons in deze rechtvaardige zaak. Leve België, vrij en onafhankelijk ! (Lang duritj handçeklap in de zaal en in de gaande-rijen begroet het slot dier redevoering.) Zijne Majesteit de Koning trad daarop van het verhoog en verliet de vergadering met zijn gevolg, onder de geestdriftige kreten : Leve de Koning! Levé het Vaderland! Leve België! Leve de onafhankelijkheid ! • * Op nu, allen, voor 't bedreigde Vaderland. Vlamingen en Walen staan schouder aan schouder in 't gelid met hunne bondgenooten de Franschen en de Engelschen, om het verwa-ten Duitschland uit ons onschendbaar onzijdig grondgebied te verjagen. De leuzen van Noord en Zuid sedert de 16de eeuw blijven nog ons wachtwoord : Concordia res parvae crescunt ! Je maintiendrai ! Eendracht is macht ! Helpt nu u zelf, zoo helpt u God, TJyt der tyrannen band en slot ! 1 » ' » 1870 en 1914. . Gedurende de zeventiende en de aehttiende eeuwen was België het slagveld der Europeesche mogendheden geworden. Al de groote oorlogen uit dien tijd, de dertig-jarige, de oorlogen van Richelieu en van Mazarin, de vier van Lodewijk XIY, de Oostenrijksche successieoorlog, de zevenjarige krijg, de oorlogen der FranscheRevolutie,de laatste van Napoléon I, — aile, aile, aile woedden over het grondgebied der Spaansche en later Oostenrijksche Nederlan-den, zooals ons vaderland toen heette. Jaar uit jaar in verschenen de legers van Frankrijk, Spanje, Engeland, Nederland, Pruisen en Oostenrijk in onze arme lijdzame gewesten om onze steden te beschieten en te brandschatten, onze dorpen te plunderen en te verbranden, onze hofsteden te verwoesten, onze ouderlingen, kin-deren en vrouwen te vermoorden en te verkrach-ten, onze oogsten te verdelgen. Vooral Frankrijk, dat ons sedert eeuwen wilde inpalmen, kwam gedurig met zijne legerbenden naar ons land algezakt. Gelijk de nog levende ouderlingen het zelve uit den mond hunner grootmoeders en grootvaders meer dan eene hebben hooren klinken, alsdan waren onze rampzalige voorouders aan de Fransche invallen zoo gewoon, dat zij, om tôt bedaren en kalmte aan te manen, de spreekwoordelijke formule plachten te gebruiken ; « de Franschen zitten achter ons niet ». Dat duurde alzoo van 1600 tôt 1815, tôt aan den verschrikkelijken slag van Waterloo, die de dageraad was onzer onafhankelijkheid. Nog eenige maanden, en wij zouden de 100* verjaring van dien mirakuleuzen tijd zonder vreemde invallen noch bloedige veldslagen in België hebben mogen vieren ; maar 1914 is nog niet ten einde, of België ziet opnieuw de vreemde legers op zijn grondgebied : als in de vervloekte vervlogene eeuwen der jaren 1600 en 1700 staan weerduizende Duitsche, Fransche en Engelsche soldaten met hunne vreeselijkste oor-logstuigen tegen elkander in slagorden, om hun bloed met het onze bij bekefn. te vergieten over onze anders zoo vruchtbare en zoo vreedzame akkers. Gelijk Koning Albert het Zei in zijne pîechtige troonrede van verleden Dinsdag : « sedert 1880 heeft België geene tweede crisis van jzulke be-nauwdheid meer beleefd. Slechts in 1870 hebben wij, alhoewel in veel mindere mate, iets derge-lijks ondervonden. Maar dan was het niet Duitschland, maar Frankrijk, dat onze onzijdigheid bedreigde en dat ons grondgebied wilde schenden. Op 't laatst oogenblik week Frankrijk terug vôôr Engeland's vastberaden optreden en een Fransche inval met al zijnen bloedigen nasleep werd ons gespaard. Dat de annexatie van België de prijs der over-winning van Frankrijk in 1870 moest zijn in de bedoelingen van keizer Napoléon III, bewees het ontwerp van geheim tractaat door den Franschen gezant te Berlijn graaf Benedetti aan Pruisen aangeboden, geheim tractaat geheel van de hand van Benedetti geschreven, waarvan de Times van Londen het fotogralisch facsimile in eene spéciale uitgave afkondigde, eenige dagen na de oorlogsverklaring van Frankrijk aan Pruisen. Doch Engeland waakte, en het dwong de twee oorlogvoerende mogendheden de wederzijdsche belofte af, dat het Belgisch grondgebied door geen van beide zou geschonden worden. Wij waren gered. Het verslagen Frankrijk evenals het zegèvie-rende Duitschland hielden die belofte. De gru-welen van den oorlog werden ons gespaard. Wij hadden geene andere roi te spelen dan ons leger langs de grens te laten post vatten om de on-schendbaarheid van ons grondgebied te ver- ^ zekeren. De storm was afgedreven voor België, maar het overwonnen Frankrijk moest zijne schuld boeten met het verlies van Elzas-Lotha-ringen en eene oorlogsschatting van 5 milliarden frank. Nu zijn wij in 1914, meer dan veertig jaren later. En nu neemt Duitschland de roi van Frankrijk in 1870 tegenover België over. Maar nu laat het zich niet door Engeland's waarschuwingen weer« houden. Het heeft op de wraakroependste wijze ons een ultimatum gezonden om onze onzijdigheid te mogen schenden in zijnen veldtocht tegen Frankrijk. België antwoordde, dat zulks onmo-gelijk en oneerlijk is en dat Pruisen zelf zich onder de groote mogendheden bevindt die zulke miskenning onzer plichten als onzijdig land ver-boden hebben. Het antwoord van den Keizer van Duitschland was : eene oorlogsverklaring aan België ! De verbazing in ons land en in de geheele beschaafde wereld was algemeen. Maar die verbazing had in België aanstonds voor gevolg eene ontploffing van vaderlandsliefde. Ons leger snelde naar de bedreigde grens en thans stroomt het bloed onzer kinderen, het bloed van de bloem

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.