Acht Jeu veertigsie r*_ l î o a ihi /* HlnnaiMi fi O fr. 5-00 il jaav», met de po«t beateld ¥0QR K00R8-NF.K81ANB fraiiro 3 g. 25. Bi «bonnementaprijt la T'jwrop bettaibair. AaRteoadisîngsîs îs> (/• den (jraki-fcfttl. VOLKSBELANG wm^mmimmwR ELKEN ZATBRBA# fr.3-00 *# Jwîya» aset #e |M»t lt«»<sa>^ WurtOTM-tflieUUa 3 gj. 52^5. , fr» t^«ae.eœafeKfaî:j à) tMffoj» ferMisIfcMif., 'SyeîïT«£tft Afzonderlijke nuamers xijn te bekomen bij AD. HOSTE, Galgenberg en bij AD. HERCKENRATH, Veldstriiat 47, te Gent, en bij aile gazetverkoopers, tegen 10 cent. IBUREEL VAN HET BLAD : Galgenberg, 23, te Gent. Aile mededaelingen, brieven, haadaohriflen, enz., vraehtvrij te s Aan de Redactie van het Voiktbelang, riâlrrûnKam 93. frA-lt Inhoud : Belgische Martelaars. — De kleine Slateti van Europa. — Duitsche Oorlogsmoraal. — Een gepast Oordeel. — Een zonderling Oordeel. — Een aangrijpend Woord. — Blinde Correspondenten. — Is dit nog Oorlog voeren. — Geestestoesland in het Hollandsche Leger. — Kroniek van den Oorlog. — Engelsch en Hollandsche Gastvrijheid. — Aan de Vlaamsche Letterhundigen. — Rood, wit, blamo. — Nederlandsche Wetenschap. BELGISCHE MARTEUARS. Boven al de gruwelen der bescliieting, ver-branding, vcrwoesting en zelfs totale verdelging van eenige onzsr Bplgische steden en dorpen (Aarschot, Leuven, Dendermonde, Mechelen, Dinant, Andenne, Visé, Aalst, enz.) boven dat ailes is nog iets gruwelijkers door de Duitsche légers gepleegd : namelijk de onmenschelijke behandeling van h(ïnderden weerlooze ongewa-pende burgers na de verwoeiting van Leuven. Een onzer vrienden uit West-Vlaanderen heeft uit den mond van een paar gevluchte slachtoffers van dat beulenwerkdenaïeve, onge-kunstelde getuigenissen opgeteekend, die hij ons mededeelt. Wij laten ze hier volgen : Geluigenis over den martelaarsgang naar Campenhout.(Campenhout is een aanzienlijk dorp van rneer dan 3.000 inwoners, gelegen tusschen Leuven en Mechelen.) Beelaert, Frans, oud 47 jaar, getrouwd en vader van acht kinderen, woonachtig te Leuven, spreekt als volgt : Den 26en Augustus 11. zijn de Belgen me komen zeggen, dat het voorzichtig was binnen de twee uren uit de stad te trekken. Ik verlaatmijn huis met vrouw en kinderen, sla een hoek om en sta voor Duitschers. Zij staan met een revolver in da hand voor me ; ik steek de handen omhoog en moet met hen mede, het veld over. Wij zijn een 76 man, worden gebonden en moeten blijven zitten. Drie pastoors worden uit de rangen gehnald en voor onze oogen gefusilleerd. Dit gebeurde tusschen de Zwarte Flesch en Wilsele-Dul. Opeens moeten we opstaan, want de DnitscherB zeggen ons, dat we naar Mechelen en Antwer-pen vertrekken. Er waren rijke heeren, advo-caten o. a. bij ons en *ij hadden « valises « vol geld bij zich. Vermits wij allen met de handen op den rug gebonden waren, heeft niemand zijn » valise « of zijn pak kunnen medenemen. Wij zijn te Campenhout aangekomen en hebben er in de kerk geslapen, we hadden noch eten, noeh drinken. Als we water vroegen aan de Duitschers, namen ze hunne veldflesch, gooiden er wat water uit op den grond en ter-wijl ze ons in het gezicht kwamen spuwen, zeiden zij : » Daar is water ! > 's Anderen daags hebben we, steeds gebonden, moeten » manœuvreeren » al» de Duitsche soldaten, vooruit, achteruit, tusschen de bee-ten enz. We moesten ons zweet aan mekaars schouder afvagen. Twee nachten hebben wa in de kerk moeten slapen, daarna heeft men ons losgelaten en we zijn mogen vertrekken naar Mechelen. We hebben takken uit de hagen getrokken, er witte neusdoeken aan vastgebonden en zoo zijn we, ieder met de witte vlag boven zioh, naar Mechelen gegaan. Wf.t mij betreft, ben ik naar J Moerbeke- Waes, Brugge, Damme, Gent en ten < slotte naar Gheluvelt gezonden geworden. Geluigenis over den martelaarsgang naar Keulen. _ August Scholtus, geboren den 2 5 00 Augustus ( 1863, gehuwd en vader van negen kinderen, woonachtig te Leuven, 184, Ridderstraat, i spreekt als volgt : i Den 27cn Augustus 11. om 10 ure 's morgens zijn Belgische soldaten komen zeggen, dat de stad Leuven door de Duitschers zou plat ge-echoten worden. Zij gaven ons den raad de | stad binnen twee uren te verlaten, zoo wij wenschten het leven te behouden. Ik heb dus met vrouw en kinderen onze pakken geinaakt om te vluchten. Ik was al met mijn vrouw en kinderen uit de stad gevlucht, toen wij opeens door een 500 Duitschers aangehouden werden. Wij werden daarop een uur buiten de stad, op een groot open veld, geleid en daar werd ons ken-baar gemaakt, dat al de mannen aan den rech-ter kant en de vrouwen en kinderen aan den linker kant moesten gaan staan. Mijn zoon August is bij mij eçebleven, terwijl mijn vrouw en kinderen mochten terugkeeren, waarheen zij wiidc n. Wij zijn twee uren op het vald boven Wilsele gebleven en toen al de mannen verzameld waren, werden wij terug naar Leuven, op de Groote Markt, gebracht Op de Markt zijn nog . al de andere mannen, die aan de verschillende poorten van de stad verzameld geweest waren, bijeengebracht : wij waren allen samen een ' 2500à 3000 man. Vervolgens heeft men ons naar de Statie- j plaats geleid, waar wij tôt 10 uren 's avonds ( gebleven zijn. Dan heeft men ons in beesten-wagens gestopt, waarin we ons tôt over den enkel in paardendrek bevonden. Wij waren een 60, 70 à 80 man in éen wagen. Men heeft ^ ons tôt 6 1/2 ure 's morgens in de statie ge-houden, wanneer wij via Luik.zonder eten noch drinken, naar Keulen vervoerd zijn geworden. Wij zijn den 29e" Augustus, om 1 ure * 's nacht8 te Keulen aangekomen. Wij zijn daar ullen in eene groote plaats gebracht ge- * worden en van deze naar een andere, die geleek ' op een theatre ; misschien was het een soort < van feestpaleis. Daar hebben we op de steenen i gelegen, of wel op een bank gezeten. Om 10 { ure werd ons éen brood van 2 kgr. voor tien ? man gegeven ; ieder van ons kreeg dus 200 s gr. brood. Terwijl wij daarmee beiig waren, heeft men j » allen naar buiten • geroepen en we zijn door ( de stad geleid geworden. ( Langs beide kanten der straten was er eene e haag soldaten. Troepen, toeschouwers en zelfs £ kleine kinderen, die zich ook op straat bevon- \ den, deden niets anders dan ons bedreigen en r ons vernederen. Al deze Duitschers waren zeer t opgewonden en gebruikten voortdurend het c woord « kaputt i » c Om een uur of elf werden wij weer naar den g trein gebracht ; ditmaal was het een reizigers- c trein en in ieder compartiment bevonden zich een 19, 20 à 21 man. Wij werden er bewaakt a door Duitschers. die de bajonet op 't geweer g hadden. Zoo heeft men ons, zonder eten, naar p Brussel vervoerd. Langs den weg hebben we f groene takjes van de hagen getrokken en die c lebben we geknauwd om iets verfrisschend in len mond te hebben. Dienzelfden avond zijn tvij om 10 are te Brussel aangekomen. Onderweg van Keulen naar Brussel zijn er ;en zestig Belgen zot (krankzin'iig) geworden. Die menschen gingen dan aan het tegenpraten 3n konden niet meer gehoorzamen en het schijnt, dat men er gefusilleerd heeft. Een van ieze zotten heeft men te Luik (Guillemins) mder den trein geworpen. Een andere, die sinneloos geworden was, heeft men met een bajonet doorstoken en aangezien hij tegen een tvand stond, is de bajonet in hrt hout gedron-^en en is de man aan den wand blijven steken. Hxj is dan luter weggebracht naar een kasteel. Een Leuvenaar, Louis Vandegoor, heeft hem, met zeven andere mannen, weggebracht. Te Brussel-Noord hebben wij 's Ma&ndags wat beschimmeld brood gekregen. Er werden twee brooden per compartiment naar binnen gegooid. Wat beschimmeld was, hebben we moeten afsnijden en er bleef ons niets anders meer dan wat kruim over. De burgemeester van St. Joost ten Noode, die ons ia het station was komen zien, heeft oas daarop wit brood laten brengen : twee agenten en een commissa-ris hebben het ons gebraoht. Wij zijn in den trein gebleven tôt '■ namid-dsgs 1 uur, en men heeft ons dan gezegd, « dat we een uitstapje zouden do«n voor de gezond-heid ». Wij zijn naar Vilvoorde geleid gewor-len, waar we op een groot plein wat hebben nogen rusten. Daarna heeft men oas naar yelden geleid waar slagen hadden plaats ^ehad. Daar lagen nog veel Belgische soldaten-pakken, geen Duitsche, opdat wij hadden ^edacht dat de vijand de overwinning behaald lad. Tôt ongeveer 6 uur zijn we door de vel-len gegaan. De schildwachten bleven alsdan :en voor een achter, en als de laatste Uuitscher tchtergebleven was, heeft men een schot gelost n onze richting, waarschijnlijk om ons aan îet loopen te brengen. Een van de onzen, îenri Van den Schrick, vischhandelaar te Leu-ren, is door dit schot in den arm gewond geworden. Wij bevonden ons dus alleen in de velden. Jpeens zijn we op een Duitsche voorwacht ge-i ooten ; met de armen omhoog zijn we tôt licht bij de soldaten gegaan om hun den weg îaar Mechelen te vragen. — « Hebt ge nict jeschoten ? » hebben ze ons gevraagd. Op ons mtwoord « neen » hebben ze ons laten do >r-itappen.Een andere, groote Duitsche voorwacht, îeeft ons dan later aangehouden. Een van de >nzen is, met de armen omhoog, naar een offi-iier gegaan om hem te zeggen wie wij waren n van waar wij kwamen. De officier heeft ;eantwoord, dat hij het geval zou onderzoekon. Vij hebben drie kwartiers op onzen buik aoeten blijven liggen en dan hebben we de oelating gekregen om te vertrekken ofwel om oodgeschoten te worden, want wij bevonden ns voortdurend tusschen twee vuren, de Bel-;en waren immers voor en de Duitschers achter ns. Wij zijn 's nachts om 11 ure te Mechelen ! angekomen, en on»e weg had over velden eleid, waar dienzelfden dag een slag had laats gehad. Te Mechelen bevonden zich ielgische troepen om de stad te verdedigen ; nze toeitand was dus ïeer gevaarlijk, aange zien de soldaten ons voor vijanden hadden kunnen houden. Een van onze mannen die zot geworden was, heeft gedurende dien nacht opeens geroepen : « De vijand is daar !» De Belgen hebben daarop een schot gelost ; twee van de onzen zijn uit vrees in het water gesprongen, waar wij ze 's morgens hebben opgevischt ; de Duitschers hadden er op geschoten 1 's Anderen diags is de eene langs hier, de andere langs daar vertrokken, en ik ben naar Willebroeck gegaan. Van Willebroeck ben ik dan 's namiddaga naar Gent getrokken, waar ik drie dagen in het Feestpaleis der Tentoon-stelling gebleven ben. Met 274 zijn we daarna naar Thourout gegaan, waar we tien dagen in de normaaischool gewoond hebben. Ik had al een pasport met mijn portret er op om terag naar mijn streek te gaan, maar daar ik gehoord heb, dat de vijand in de nabijheid was, ben ik in West-Vlaanderen gebleven. Ik weet met waar mijn vrouw en mijn kinderen zich bevinden. A Bij deze getuigenissen van twee der duizen-den slachtoffers voegen wij alleen nog dit : Onder de Belgische martelaars, die te Keulen aan de beestachtige bespotting van het grauw werden prijs gegeven, bevond zich o. a. een hoogleeraar der Luiksehe Rijicsuniversiteit, een geleerde van naam, die in Duitschland en in Nederland wei bekend is : Dr Herman Vander Linden. Na te Gent in de letteren en in de geschie-denis gestudeerd te hebben, ging hij in Duitschland zijne studies gedurende enkele semesters voltooien aan de hoogescholen te Berlijn, te Marburg en te Leipzig ; hij is medewerker aan verschillende Duitsche wetenschappelijke tijd-schriften en schrijver van zeer gewaardeerde historische boeken. Een van zijne werken be-kwam deu prijs van fr. 25,000, ingesteld door Koning Leopold 11. De Koninklijke Academie van Brussel bekroonde twee andere zijner werken met den prijs Anton Bergmann (Geschie-déni» der stad Leuven) en met den prijs De Keyn. Dit ailes zegt genoeg welken man van hooge waarde de Duitschers gefolterd hebben. 'l'en gevolge van zijne marteling te Keulen en tijdens de reis heen en weer naar Keulen, werd Prof. Hermaa Vander Linden zoo diep ge-schokt, dat hij van ai die ontberinôen en aan-doeningen nog niet herateld is, en zioh buiten staat gevoelt om zijn getuigenis over de gele-dene smarten en vernederingen af te leggen. <4} -T""* ê f DE KLEINE STATEN VAN EUROPA, Thiers, die de eerste Président der derde Fran-sche Republiek geweest is, droomde zijn leven lang van eene aanhechting van België bij Frank-rijk.Maar onder het Fransche Keizerrijk van Napoléon III was hij in de oppositie en kwam hij meermaals welsprekend op tegen het stelsel van den Keizer, die, den 16 September 1866, in eenen beruchten diplomatischen omzendbrief aan zijne Fransche gezanten in het buitenland verkondigd had : « Une puissance irrésistible pousse les peuples à se réunir en grandes agglomérations en faisant disparaître les Etats secondaires. »

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.