EERSTE NUMMER MEI 1917. Kortrijks Oorlogsblad Verschljïit als 't kan ! Heil zal uit lijden groeien Van 7 moe gemarteld land ! Ailes wat uitgave en opstel belreft sture men aan korp'. Jef VANDE KERKHOVE, C 245, 9de Kie Voor andere inlichtingen schrijve men aan soldaat Arthur VAN DEN BROUCKE, zelfde adres. OPROEP! Nu wij er toe gekomen zijn een eigen blad te stichten, zult Gij u misschien afvragen, hoe de gedachte ontsîaan is? Luistert dus! In deze tijden van beproe-ving is er buiten het leger eerst, in het leger naderhand en in de mate der mogelijkheid, van aile zijden een werking ontstaan om de soldaten in de loopgrachten, eerst op mate-rieel gebied omdat dit meest dringend was, dan op moreel en intellectueel gebied ter hulpe te komen. Om dezen zucht nu meer en meer hulp te bieden, en vooral — als stadsgenoten — in voeling te blijven, ontstond de gedachte ver-meld blad ter perse te leggen. Met enkele vrienden belegden lue een vergadering en.... kost mat kost, de vertegemvoordigers onzer geliefce Gi oeningher-stad eischten en — o welgelukte uitslag — kregen hun blad. 't Was meer dan noodig, om de betrekkingen tusschen oude makkers en vrienden mogelijk te maken ; 00k nog om vereenigd te blijven, en tusschen ons den ijzeren liefdeband te smeden, die jaren noch omstandigheden zullen breken. Ten andere, bijna drie jaar woedt de oorlog, en maanden op maanden leefden tue in de eentonigheid van het front aan den Yzer. Hoe long nog zal dit dur en ? De vraàg is overbodig. DIT heeft de oorlog gelëerd: de leemten aan te vullen zonder zich af te vragen, of ons streven met of zonder uitslag blijven zal! We moeten ons 00k niet afciwingen of morgen ons blad door on-voorzienen loop van omstandigheden zal te loor gaan. Daarbij meenen zuij ivel te cloen, met van stonden aan, allés op te zoeken en aan te teekenen zvat onze vrienden betreft. Immers, onze stadsgenoten hebben overal trouw hun plicht gekweten, 't zij bij 't roemrijke Luik of 7 hopelooze Namen, 7 zij aan de slacht-bank rond Antwerpen of aan den bloedigen Yzer. Velen 00k zijn reeds gevallen.... moedig toch, en zonder achterzvaarts te zien. En hier aanzien wij het als een plicht nauw-keurig de namen op te zoeken onzer duur-bare dooden, gesneuveld in den reuzenstrijd, om ons een schooner en vrijer België vôôr te bereiden ! ledereen werke daaraan mee om ailes in te zamelen wat daartoe kan nuttig zijn.... en vergenoege zich niet te meenen dat een andere het wel zal doen. Het « Kortrijks Oorlogsblad » moet ons 00 k inlichten overal wat ze vernomen hebben uit de streek, alsook over alwie daar leeft met en ôm zijn Volk. Wie dus nieuws krijgt sturs het ons op : 7 kleinste dingetje heet ons \oelkom. En eindelijk, onze kolommen staan steeds open voor aile opstellen, zoo-wel gedichtjes als proza. Kom, we tellen zoo menig stadsgenoot, die ons soms ver-gcistte op een diep gevoelde mijmering of een flinke humoristische schets. Handen uit de mouwen dus— van wat kletir of meening gij 00k zijt — of is 7 uit met mijmeren en gevoelen ? Neen, nietwaar, want het pijnende soldatcnleven oefent op ons aller geest ende verbeelding een machtigen invloed uit: ons leven is soms droef, soms blij, 7 is ivaar, maar we aanvaarden het eene met het andere, omdat wij ivel zueten dat onrecht is gepleegd en nog niet hersteld. En toch, beste en genegen vrienden, hoe spijtig en hoe zvreed, dat er nog flauwher-tigen zijn, die ons belagen en beklagen,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.