Onze kop

1535 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1914, 04 April. Onze kop. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/tb0xp6w72r/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Zaterdag 4 April 1914 4e Jaargang. Nr 136. ONZE KOP Een Weekblad voor de Vlaamsche Hoogeschool en dus ook voor de heele Herleving van Vlaanderen. Gent aan de Gentenaars ! — Vlaanderen aan de Vlamingen ! PRIJS per Jaar 3 Frs — Het Nummer 5 Cs. AANKONDIOINOEN 20 es den regel, of anders, bij den uitgevei DRUKKER-UITGEVER : VICTOR DELILLE, MALDEGEM Liie kop die moet er op ! Wie kan dat zien ? Wie krijgt het op I Een beeld te laten zonder kop... Wie zou als bij dat ziet, zijn handen kunnen [houwen ■W ie 7ou dat la'e ! er dien kop weer op te douwea 't Beteekent niets (och zonder kep ! Die kop die moet er op ! Ik weet een bse'd een heerlijk beeld, Ilet beeld van gansch een voile, geteeld In 't v<.ie weideland, waar Leie en Scbelde [stroomen 't Beeld vaa een volk zoo groot, zoo vol ook nog [van droomen En 't staat ocharme zonder kop ! Oie kop die moet er op 1 Een beeld ja zonder Vop dat is 't ! Een volk dat hooger leven mist ! En hooger lever is de school in eigen taie : Dat volk en adel drinke uit de ei&en gouden [schal* Dat is ons kop, ons Vlaamsche kop ! Die kop die moet er op 1 «•■••••••••• • • • • 'k Zie reeds in gouden aureool Dien kor> 1 Die Vlaamsche hoogeschool ! En 'k zie dat opschrift tôt de latere geslachten 's Lands kinderen waren 't die dit hier tewege [brachten Studenten op ! Die kop ! Die kop die moet er op 1 DE LILLE Wij eischen de Vlaamsche Hoogeschool ! Dit is|het vaandel van de Krekel. FREDERIK MISTRAL Wij zegden verleden keer dat Frederik Mistral dood was en dat wij daar wat meeç moesten van zeggen, omdat er ook voor Vlamingen en Walen wat te leeren was bij de Krekels in Provence. De oude dichter Mistral was de hoofdman van de Krekel men-schen.De zetel van de Krekelmaat-schappij is te Parijs voor al de gewestspraken van 't Zuiden. Provence, dat is het schoone land van 't uiterst Fransche Zuiden, het dichtste bij het Zonnig Italie, het land der Latijnen, vanwaar de Fransche taal afkom-stig is. Het Fransch van Provence heet men de langue d'oc en deze is in den loop der tijden heelemaal verdrongen door de langue d'oïl, de taal van Parijs, het huidige beschaalde Fransch. Frankrijk heeft een goed dozijn gewestelijke spraken en dat is geen kwade zaak ; het is immers heel natuurlijk, en die spraken ver-dienen bewaard te blijven, niet alleen als oudheid, maar als schoonheid, en dat heeft Frederik Mistral een der eersten begrepen, en daarom bracht hem verleden jaar de voorzitter van de Fransche Republiek een bezoek, en ook daarom was verleden week zijn overlijden als een nationale rouw en hebben koningen en ministers hun rouwbeklag aan de weduwe gezonden. * * * De taalstrijd van de Proven-çalen (li Prouvençalo) is echter niet dezeltde als onze Vlaamsche Beweging. Wij hebben immers onze letterkundige taal, maar wij strijden tegen verdrukking van een gansch vreemde taal. 't Zijn de Walen die zouden moeten de Provençalen nadoen hunne gewestspraak verheffen to letterkundige taal en de Vlamin gen bewonderen die dit reeds ge daan hebben. Mistral en zijne voorgangers ei zijne navolgers hebben meester stukken in hunne taal geschreven De Vlamingen hebben dat ool gedaan. Dat het de Walen het ook doen Maar de Vlamingen niet tegen houden nog hooger te gaan. Niet de Vlaamsche Hoogeschoo tegenhouden. * * * Frederik Mistral, — de dichter vai Mireio en C a 1 e n d a u, — is di grootste schrijver die Provence ooi heeft voortgebracht In een boek da verscheen te Parijs in het jaar 1906 -een wonderschoon boek — e» da heet Mes origines, vertelt hij geheel zijne jeugd : hoe hij geborei werd .op de oude M a s de hofstedi zijner voorvaderen te M a i 11 i n e een dorpje van Provence, de oudi Provincia Roman a, in d< M i e j o a r of Midi, het zuider land van Frankrijk, den 8 Septembe van 't jaar 1830. Hij bracht zijn< kinderjaren door op de hofstede bi 't boerenwerkvolk, dat stapte al zing end achter den ploeg. Later trok hi naar Gimes, waar hij Baccalaareus il de Rechten werd.en keerde naar hui terug om geheel zijn leven te wij de: aan de herstelling van de Provencaal &che taal- en kunstoverlevering ; doct dat moet men hem zelf hooren vertel len : « Ik stond nog recht, voor al on boerenwerkvolk, daar ik hun vertelt had van mijn laatsten keer zweeten door den « bloktijd », toen mijn eer zame vader, zonder verder bemerken sprak tôt mij als volgt : — Nu, miji flinke knaap, ik heb mija plicht ge daan. Gij weet er veel meer over dan z< mij ooit hebben wijsgemaakt. 't Kom u toe u zelf den weg te kiezen die i past : ik laat u vrij ! — Van harte dank, antwoordde ik. En daar ter plaatse — ik was alsdai een - en - twintig jaar oud — me mynen voet op den drempel van d< vaderlijke M a s, met mijne ooget naar de Alpillen gekeerd, in mijzel: en uit mijn eigen vatte ik het besluit vooreerst, van in Provence 't stamge voelte doen herleven dat ik zag t< niet gaan onder de valsche en tegen natuurlijke opleiding van de scholen — ten tweede, van die verrijzenis U weeg te brengen door het herstellei van de natuurlijke en hisîorische tai van mijn land, tegen welke taal d< scholen eenen striid op leven en doot hadden aangegaan ; ten derde, vai het Provencaalsch in eer te herstellei met er het leven en den gloed doo: heen te jagen van goddelijke poë zie ! » Wat eene edele ridderlijke taal Wat een schoon levensprogramma en zijn woord is de groote Mistra schitterend gestand gebleven ! Hij ging en verzamelde ailes wat hi vinden kon bij zijn volk — een vol! ven herders en làndbewerkers — d oude overleveringen en legenden, d taal zooals ze nog springlevend ui den mond van 't volk te hooren was de oude liederen die hij dan hoordi bij weefgetouwe en spinnewiel te lan de, en achter straten, deoudegebedei zeisels en gebruiken ; dit ailes verza melde hij, als kostelijk edelgesteentc en deed het weer gloeien en levendi; stralen onder den adem van zijne geni aie dichtersziel. Geheel zijn land nar hij in z'ch op ; hij liet er de zonne ove schijnen van zijn warme Zuiderhari en hij bracht het weer uit in onvergao kelijke meesterwerken. Hij dichtte i: 1859 Mireio. de maagdiyk Mireio, — zoo Guide Gezelle h« gedicht noemt. de liefde-idylle va van Vincen, den mandemakerszoon.e Mireio.de boerendochter, een pracl I werk, zoo fnsch als morgendauw op t bloemgebladerte, en zoo zuiverlijk helder als een meimorgen Maar M i -r e i o is geheel het land van Proven-' ce. Hij dichte C a 1 e n d a u, een tegenhanger van Mireio. Zeven i jaar heeft hij eraangewerkt ; C a 1 e n-. d a u is de liefdegeschiedenis van eenen visscberoknaap en van Esterel ' le. « Maar », zegt Alphonse Daudet ' «Calendau is wederom geheel Provence in de bergen, met zijne . geschiedenis, zijne zeden, zijne legen-. des. zijne landschappen, geheel een kinderlijk en vrije volk dat zijnen . dichter heeft gevonden aleer het L sterven gaat. En nu, trekt maar spoor-wegbanen, plant telegraafstaken, drijfl de Provençaalsche taal uit de school ! Provence zaleeuwig leven in M i r e il- 1 le en in Calendau.» » t Mistral, 84 jaar geworden, is in t de eenvoud van zijn godsdienstige * omgeving overleden. Hij was denzelfden dag nog Peetje geweest bij de wijding van de dorpsklok. De laatste verzen die hij maakte waren in die klok gegoten. Hij komt thuis, voelt zich 't einde, wordt berecht en sterft. Ik wil geen zedepreeker zijn. Maar 't legt er op aan : Wij zullen den luister van de Vlaamsche taal beleven, maar wat veel gevaar loopt 't is het oud godsdienstige gevoel in Vlaanderen. Jonge schrijvers, waar zijn uw gedachten ? Ge ziet wel dat echte kunste-3 naars, gelijk Mistral zoo niet 1 dachten met hun volk .. i * M * Wereldnieuws. Onbeduidend. | Dat de oude pruiken in Enge-. land nu de grootste revolutioneers geworden zijn. s Wij vertelden 't verleden week : J de protestantsche officieren weige-ren de wapens te dragen tegen hunne geloofsgenooten in Ulster 1 en werken aldus het groote verlos-t singswerk van ierland tegen ! : Ze zullen 't echter zoo gemak-[ kelijk niet hebben. Het ware ook 1 al te kras dat het Engeland zou zijn, dat het eerste zou ongehoor-zaamheid aan de wettige macht gedoogen. n ê * Wij zeiden 't reeds seffens in zake het onderzoek tegen oud-mi-nister Cailleau en zijne moord-dadige vrouw : de hoofdman der socialisten is voorzitter, 't zal wat zijn ! En 't schijnt dat 't niets zal zijn ook. Vrouw Cailleau wordt intus-schen in haar gevang als een princesse gediend. Wat zeg ik ? Een princesse ! ! De gevangenissen van Parijs we-ten ervan te spreken wat princes- sen daar afgezien hebben ! * « * In Mexiko is 't generaal Ville die bovenligt in den burgeroorlog De Vereenigde Staten wachten op de gelegenheid om heel Mexiko binnen te palmen. En 't ware wel best ook. * * * Willem van Albanie, die eerst aan de Epirotten zooveel als een eigen bestuur toedacht, wil er nu met vuile voeten door," en de mo gendheden geven hem gelijk. De Grieken ook verlaten Epirus. ———— Boekbespreking. f^DUIMPJES-K UITGAVE. Zullen begin April ^20 verzonden worden : Nr 103. DE KLOK, door Jef Men-nekens.Nr 104. BLOEIKENS, door Franz De Backer, met teekeningen van Her-man Brouckaert. N' 105. 56« SOEDANEESCHE LEGENDE, door Emiel Van der Strae-ten.Uit een artikel, dat de knappe polemist CYR in de Croix du Nord liet verschijnenen dat ook goed is voor Belgie : t In stad en voorgeborchten, zelfs te lande, leest het volk veel. Maar wat leest het ? De afgrijselijke geschiedenissen van boosdoeners die, met geweld-jagende fotografies, de eerste blad-zijde dër veelpapierige dagbladen vullen ; de vuile feuilletons, de eer-looze vertelsels en de onbeduidende of schadelijke of bloedgeurende tij-dingen, die de drie vierden der andere bladzijden vullen. Ofwel zijn 't zedenschendende boekskes, schandelijk geïllustreerde afleveringen, smetromans welke de vergiftigers in 't bereik van aile beurzen brengen. Het eerste gevolg van die onge-zonde spijs, is de levende massa te ontzedelijken, misdadige gedachten in de geesten te zaaien, de gewe-tens te vervalschen, de heillooze driften te vleien en op te jagen. Een ander gevolg is, die massa onbekwaam te maken tôt ernstige lezing. Die ijdele of onreine littera-tuur bemeestert haren smaak en hare aandacht. Zij ontwent van den-ken en overwegen. Hare slachtoffers worden wars of overschillig voor aile groote en edele denkbeelden. Hare lezers keeren zich als werktui-gelijk af van ailes wat onderricht en verheft. Hun laag leven ontneemt hun aile belangstelling in de hoogere belangen des lands. Zij zijn volsla-gen onwetend voor wat de vraag-stukken van het nationaal leven be-treft.Zij lezen, maar ze lezen niets. Hun gedachtengang beweegt zich in eene onwerkelijke wereld of plonst in de lage zinnelijkheden van het dierlijk leven. > [40] SINTE &ÛDELIEVE VAN G HIS JE L DOOR WIJLEN KAPELÀAN VAN HAECKE. Geen avondmaal had hij genut es ! niemand was bij hem toegelaten ; geweest. Eindelijk begaf hij zich ter 1 rust ; doch wat hij ook deed, slapen kon hij niet. Gedurigen onwederstaan-j baar dacht hij op dat beweenlijk uur c van middernacht, toen veertien jaai s geleden, dag op dag, de heiligschen-s dende moord zijner deugdzame huis-t vrouw gepleegd werd. Veertien lange 1, jaren wroeging, hartzeer, leed en î knaging woegen op zijne wanhopige - ziel nu I Eens bezat hij de volmaakste a huisvrouw, de heiligste ega ! Doot • eenen moorddadigen aanslag had hij er zich van ontmaakt, en dewijl haat ; onoozel bloed zijne handen bevlekte, - zoo was terzelfdertijde met haar, ai n het geluk verdwenen dat zijne boos-r aardige ziel hoopte te genieten na de langgewenschte dood zijner deugdza- - me echtgenote. Ondertusschen stond a ' hij aleen : Iselinde was de onboetvatr s dige dood der verworplingen gestor it ven ; Lambert en Haccas waren ver d dwenen God weet waar naar toe ; Rip n sim, die hem hoegenaamd geen gelul it had bygebracht, was overleden ; vrien den had hij niet meer ; en al wat er hemoverbleef van vroegere jaren, was een verkankerd hart en een woelig geweten. Mocht hij verwachten dat erin dit leven, of er na, nog eenig geluk voor hem bespaard zou wezen ? Was zijne euveldaad niet te groot om vergiffenis te hopen ! Doch de gene-zing zijner dochter Edith, de voorko-mende tusschenkomst van Godelieve in de omstandigheid van daags te voren,de rerrakels die zichtbaar op hare grafstede gebeurden ten voor-deelevandie haar aannepen, was dat ailes niet bekwaam eene hoop-straal te laten schijnen voor zijne wanhopige ziel, die zich nooit gedu-rend gansch zijn eerloos leven, slechts eenen oogenblik tôt God had gekeerd ? Met die gedachten bezig, lag Ber-tolf daar uitgestrekt op zijae bedstede, toen het middernacht werd en dat zijne inbeeldinghem andermaal den middernacht voor oogen bracht van over veertien jaar ! Eensklaps brak in Bertolfs kamer eene zoete klaarte aan, en voor zijne sponde kwam een edel vrouwenbeeld . ten voorschijn. Verrukkend schoon ! zag er die maagd uit ! Op haar engel-achtig voorhoofd rustte een goedrie-kende krans roode en witte roozen i die met schitterende perels kroonwijs ' vervlochten lag en. Lang pikzwart - hair kwam in edele tressen van onder hare kroon gevloeid en hing langs - beide schouders af op het leliewit : kleed dat haar zoo zedig omsloeg en ■, stroomde van heldere lichtstralen, B Den eeuwiggroenen zegepalm der martelaren hield zij in hare linkere hand, terwijl hare rechtere wees op eenen bloedrooden kring die als een scharlaken halssnoer om hare keel lag. Eene zoete glimlach zweefde op hare lippen. Bertolf herkende Godelieve 1 Verrukt sprong hij op van zijne legerstede en viel geknield voor de voeten der Heilige. Godelieve sprak : — Bertolf ! zegde zij — doe boet-vaardigheid ! Immers God is recht-vaardig, en mijne voorspraak bij Hem kan u niet baten, staat gij niet op uit den afgrond uwer boosheid ! Na dit liefderijk, doch plechtig en ernstig vermaan, verdween de Heilige.Reeds was de zon gerezen toen Bertolf nog geknield z&t, in een gebed verslonden dat het eerste was van zijn leven; Met het gebed kwam in zijne ziel de hoop gedaald, die zoete voor-bode der hemelsche genade. In zijne stille bede, aleen met God aleen, had Bertolf besloten eene levenlange, ja. ijslijke boetvaardigheid te plegen. Onbeschroomd was hij geweest zijn S leven lang ; wat hij wilde. Welaan, die eigenste hoedanigheden zou hij nu moedvol en zonder omzien ten dienste zijner boetplegingen stellen. Zulks was besloten, en besloten zou het blijven. Eer hem zijne dochter Edith haren gewonen morgendgroet brengen kon, was Bertolf aleen naar Ghistel getre-den. Daar knielde hij neder op het

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Onze kop behorende tot de categorie Katholieke pers. Uitgegeven in Maldegem van 1910 tot 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes