itïàà miikh r m Nr. 155. Weekbladje voor de vlaamschsprekeïtde kïijgsgevangenen. Alten-Grabow, Gôttingen, Giistrow, Munster, Soltau, enz. 27 Juli 1918. Vlaamsche overwegingen Dat het leger van den IJzer zijn gatalsterkte »p een danige hoogte heeft kunsen brengan en houàen, is wel alleen te wijten aan de talrijke opkornst der Ylaamsehe Vrijwilligers, die eenerzijds in de onwetendhaid en onbewustheid van hunnen verdrukteta stam, of ander-zijds gevroomd in den plechtig-verklaarden Godsvreie, het woord ran hunnen jangen Yorst in hun hart lieten dringen en bij îegers zich liaten aanwerven. De grootsche beloften(!) van Engeland en Prankrijk hadden het burine bijgedragen, om, met de kracht van de nieuwigheid der gebeurtenissen en het uoadige lawaai der Fransch-Belgische dagbladen, den toestand zoo glanzend mogelijk voor te stellen. Luik weerstond krachtdadig, wijl het Ylaamsehe bloed er bij beken vloeide ! Langzaam maar zeker werden velden na velden in het Ylaamsehe bloed ge-doopt, wijl binnen het land, een anti-Gerinaansche (niet bepaald anti-Duitsch) veldtocht met verstoktheid werd doorgedreren, wat, in zekere ma^te, het bijna onbewuste volk nog dieper in den draaikolk van wis-selvalligen haat en nijd meêsleurde, en het getal be-reidwillige jongelingen, thans door een opgezweepten haat volkomen verblind, nog deed aangroeien. Aldus scheen ailes doelmatig mede te werken, om het woord van den koning zoo vruchtbaar mogelijk te maken. De Y'aamsche velden werden verwoest, de steden neêrgeschoten : Men scheen elk Vlaaanch kunstgewrocht tôt in zijn grondvesten te wiilen vernielen, wijl Yiaan-derens Zonen bij duizenden s.tierven, het geweer iti de vuist, hun Ylaamsehe liederen op de iippen. Àatwerpen viel >en van 'deze gelegenheid maakte men gebruik den haat tegen Ylaanderen nog sterker door te drijven. En toen aan den IJzer het "Vlaamsche Leger" kranig weerstond, scheen men de krachten samen te willen brengen om van uit het bezette gebied en van ujt hat vrije (!?) Frankrijk, zalfs van uit het onzijdige Holland ean ralslagen anti-Garmaansche veldtocht met ail* magalijke middelan en wagan wakkar ta ho*«lan, om aliue niet alla** de Daitaake natie, maar in het gan*<jh Germanendom voeral Ylaanderen te traffen, en het in een daglicht te stallen zoo hatelijk mogalijk, spijts elken Godsvrede ! Zij, die ten allen stonde zoud«n moeten opgaspron-gen zijn, om de belangan van hun Ylaamsehe oùdar-danen te verdadigen, schenen aan al dit gekuip vreemd, en waagden het zalfs wanneer de anderdanan zelf naar hunnen bevoesden steun opzagen, met atrengen blik den wijsvinger op de nijdig-saamgadrukte Iippen te plaatsen, of hun verachtend den rug toe te kaeren. Bitfcere vernedering ! Intusschen voerde de IJzer Ylaamsch bload naar zijn monding en offerden duizenden dagalijks hunjonge levenskrachten, helaas voor 't land... nutteloos. Valen ontsnapten, na dagen, maanden, jaren wanhopig met den dood geworsteld te hebben, en vondan als loon... de verre ballingschap. Ook daar zouden ze ondarvindan hoe nutteloos al hun lijden en strijden is gaweaat, hoe onbenullig de opofferingen waren die ze moadig brachten, hoe ininachtend Havere op hun rerdera lot zou nêerzien. Wat valt er nog te varhopan van hen die voar den oorlog slechts oogverblindend handaldcn, die in daze rampzalige oogenblikken en moed en dapperheid niet tellen, wat mag or kan er dan in de ballingschap nog goeds van hunne zijde komen ? Hoe ihenigrnaal hebben wij, Ylamingen aaowel als Walen, de annexatiegeest niet duidelijk garoalâ zao langs de zijde van Havere als van Prankrijk, wanneer, als antwoord op de in Prankrijk ganomen maatragalan op de Duitsche krijgsgevangenen, ook Duitichland «an drukkende hand op de gevangenen liet roelen ea da "Belgen" met de Pranschen gelijkbarechtigd werdan ? Hoeveel verzuchtingen en smeekingen zijn niât van al de kampen uitgegaan, om toch maar klaarhaid, ver-rechtvaardiging vanwege d« Havarscha ragearing te zien opdagen ? Doch zooals elke verzuchtinj, walke zich aan dan IJzer laat hooren, mêedooganloos wordt gesmacht, zoo blijft Havare doof voor aile» wat de noodlattige bannelingen aangaat, en hamâelt ea alaof er ran ons gaan spraak meèr ware. Wie zal on# dan beletten in het stiliwijgen dezer de ontwijkimf vau

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.