Onze taal: weekbladje voor de Vlaamschsprekende krijgsgevangenen

1788 0
21 september 1918
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 21 September. Onze taal: weekbladje voor de Vlaamschsprekende krijgsgevangenen. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/707wm14s5q/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ONZE TAAL Nr. 161. Weekbladje voùï de irla&mschsprekende krijgsgevangenen. „ , a a Alien-Grabow, Gottingen, Gûstrow, Munster, Soltau, enz. [ beptember laie. HET DOODE PUNT? Neen, we hebben niet het doode puni* bereikt. — Dit rai eerst gebeuren als we voor de opening der vredesconferentie zul'en staan. Maar er heerscht ontevredenheid, zegt men, en ze uit zich op veleiiei wijze. - - Dit is een bewijs dat we meer kritisch worden ; dit is vvel een vooruitgang. "Het activisme is naar de inaan !" roept het BeUjisch Dagblad uit (27-8-'18) en spreekt zicli zelf tegen. Zegt niet dat onze béweging ha,ar groeikracht heeft verloren. Wat groeit niet rneer aan ? Het aantal activisten ? Maar hierin ligt niet de beteekenis van ons bestaan. Ons werd niet gezegd : "Gaat en vermenig-vuldigt u", wèl echter: "Gaat en onderwijst", oî ws dan 100.000 zijn of twee maal 100.000. Een activist is niet zelfdoel. De vr«ag is niet of ons getal aangroeit. Men kan beweren dat ons getal vermindert : Er zijn enkele afvalligen en we ontdekken in onze rangen vele avonturiers en vele onbekwamen : ook genen en dezen moeten we aftellen. Dit is echter geen krachtvermin-dering, want onze offensieve geest wordt erdoor reiner en sterker, onze stuwkracht wordt intenser. We be-trouwen op onze ideocratie. Christus' leer der verzaking werd in Rome ook door sjacheraars beleden. En aile Magdalena's bleven hun boetedoening niet getrouw. Desondanks heeft de christene .ideocratie gezegevierd. Wie van doede punt spreekt, gedenke dat wij activisten niet zelfdoel zijn. Het doel is Vlaanderen. We wilden, gednrende den oorlog, Vlaanderen levend maken voor het Buiténland en voor de Vlamingen zelf. |5ij ons volk het stambewustzijn opwekken en wakker houden, en den volkswil opleiden. In het buiténland, betreffend onze nationale itrevingen, een openbare meening scheppen, met wisr steun we de rege«ringen zouden kunnen aanspreken en met hen onderhandelen. Zijn we hierin geslaagd ? Ja! We zijn aan 't slagen. [ y _ ; i Wij activisten zijn niet zelfdoel in Ylaanderen. We wilden ons volk bewust maken. Hebben we hier een doode punt bereikt ? Neen ! Het geldt hier een psychische inwerking die aanhou-dend gebeurt, dus niet alleen op debat-avonden en meetings. Het activisme bezit niet het monopoliurn van het Ylaamsch stambewustzijn. En de m«esten die uit vrees voor het mogelijk verlies van ambt of aan-zien -of zelf uit vrees voor een deemoediging van Ylaanderen, zich niet ten gunste van 't activisme verklaarden — zijn tach van hun Vlaming-zijn bewust geworden en verîangen dat eenmaal recht geschiede. We wilden den volkswil opleiden. Hebben we hier een doode punt bereikt ? Neen. Eén nn'ddel schijnt wel zijn doelmatigheid uitgeput te hebben : debatavonden en meetings. Immer "hetzelfde overtuigde publiek"... klaagt Jan Van RavÊnstein. De grootste schuld hieraan hebben de moties welke op hèt einde dier vergaderingen met "algemeene steinmen" aang^nomen worden. ledereen wil niet deel uitmaken van een actiristisch publiek, maar iedereen kan te zijnent een dagblad lezen of een vlugschrift onderzoeken. En door koel overleg in een stille kamer beter dan door een dikwijls artificieele opwelling van 't gevoel in een vergaderzaaal wordt een goedzakkige meening tôt vaste overtuiging. * * * En buiten Vlaanderen ? V66r de maand Augustus 1914 wist het buiténland niets van de VI. kwestie af. En nu? De dagbladen in Zwitserland, Zweden en Holland, in Engeland, Frankrijk en in Duitschland, gewagen regelmatig van Activisten. Niet altijd met lof, gewis. Maar zelfs de ongunstigste berichten over ons doen en zeggen, uitscheldingen en verwenschingen, roepen de aandacht op Vlaanderen. Wat denkt de verstandige buitenstaander telkens hij van activistenverraad leest? "Hm, activisten ? — Tegenstelling : passivisten. Dezen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Onze taal: weekbladje voor de Vlaamschsprekende krijgsgevangenen behorende tot de categorie Oorlogspers. Uitgegeven in Göttingen van 1915 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes