ONZE TAAL r- Nr. 116. i >. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 15? September 1917 CÉZEMBRE Tôt in Havere dus heeft ons bescheiden krantje — uit Gottingen — den wéergalm doen teru^slaan van een noodkreet uitgegild in de loopgraven aan den IJzer... Kon het maar van hier uit den galm van ons eigen woord ook zoo wijdheen dragen — tôt in Nederland, tôt in Scandinavië, tôt in elk van die gezegende landen waar nog een prô én centra is, en niet alleen een contra ! Kennen ze daar het slagwoord van den dag : CÉZEMBRE ? "VVeten ze daai dat een Haversche minister naar dit verloren eiland een aalmoezenier heeft verbannen, ten slotte omdat deze — Vlaming is : d.i. omdat hij gehandeld had zooals het een Ylaming past. Zijn misdaad ? De bladen uit Ylaanderen hebben ons de mare overgejbracht. Aalmoezenier Dr Vandermeulen werd gestraft I. wegens het verspreiden aan het front van een dag-blad, dat tendentieuze artikelen bevatte, die de Belgisohe staatsinstellingen zonden kunnen aanranden en de goede verstandhouding, die tusschen de personen in het leger moet bestaan, te schaden II. wegens het feit, dat hij den overweldiger van ons land, die er naar streeft tweedracht onder de Belgen te zaaien, aldus in ïtaat heeft gesteld zich van deze door en door antivaderlandsche artikelen te bedienen om ze te plaatsen in een Vlaamsch blad (lees : Onze Taal), dat in een kamp van Belgische gevangenen ( lees : Gottingen) onder gezag der Duitsche autoriteiten verschijnt. Misschien interesseert het die heeren van Havere, hoe wij, Vlamingen uit Gottingen, over het gebeurde oordeelen. Welnu : De Belgische staatsinstellingen zijn rot voor Ylaanderen. Weg daarmee! Worden ze dus maar brutaalweg "aangerand", eerst door vlaamsche staatsinstellingen, en dan door meetings en door vlaamsche strijdartikelen, zoo tendentieus mogelijk. "VVe moeten de oude "eendracht" verbreken, daar ze voor ons beteekent : de minderwaarde van Ylaanderen, en daar we dit leven van cultureele, politische en economische ondergeschiktheid beu zijn. Dies hebben wij, Vlamingen — niet de Duitschers — hebben wij, Ylamingen uit Gottingen, in nr 106 van ons gevangenenblaadje, uit De Eendracht van 16 Juni, overgedrukt: de belangrijkste deelen van de vlaamsche overweging van aalmoezenier Dr Vandermeulen, voor dewelke generaal De Ceuninck het noodig geacht heeft hem naar Cézembre te verbannen. De maatregel van den Haverschen oorlogsminis-ter heeft ons niet teneergeslagen : we weten dat dit alleen een nieuwere greep is van een oude politiek, een nieuwe verklankingsmodus van de oude Belgische gedachte, — die medusisch-mooie Belgische gedachte, die ons tlians even zoo vreemd is geworden, als onze vlaamsche gedachte het voor de belgicisten altijd is geweest. "Want zij wisten het, sinds '30: dat dit begin-selen, het belgische en het vlaamsche, in hun ge-heelheid, onverzoenbaar zijn. Maar eer ze be-gonnen zelfstandig te denken, hebben de zedige Vlamingen, in hun naïeve kinderenkuischheid, de naakte waarheid bedekt met de lompen van afgeschooide taalwetten. De wereldoorlog is een crisis geweest, en een veropenbaring, voor het denkende Vlaanderen. De Jong-Ylamingen hebben de belgische-vlaamsche antinomie begrepen en ze uitgedrukt in een for-muul die de schepping van een zelfstandigen Staat Ylaanderen omvat. Bondom ons worden de niet-zoo-radikaal-wil-lende Vlamingen ook bewust van de noodzake-lijkheid van een keuze. Cézembre heeft het hun doen voelen. Niet voor den minister hebben ze sympathie over, maar

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.