^r. 92. Weekbladje vooi' de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 17? Maart 1917 oi EEN SPROOKJE 0 Er leefde eens in een verre landeke een klein maar krachtig volk, met een glorierijk yerleden. En door dit land vloeide een schoone stroom, die vredig zijn waters uit het Oosten zond naar de zee, zoodat de akkers vruchtbaar waren en de bewoners in welstand konden leven. Maar, zie, op een nacht, kwam een ondier van uit de zuidersche bosschen in 't land : ailes vernielde het wat er door jaren werk was tôt stand gekomen : het slapende vee in de weiden werd verwurgd, de akkers werden verwoest en ailes leeggeplunderd. En als de arglooze landbou-wers bij de morgenklaarte naar het veld uittrok-ken om te werken en die vernieling zagen, werden zij bevreesd daar zij niet gissen konden hoe dit gebeurd was. En daar vloog opeens het ondier op hen toe en het huilde zoo vervaarlijk dat allen vluchtten : velen verlieten hun duurbare hofstee en trokken 't geteisterde land uit, om verre, over land en zee een nieuwen haard in peis en vrêe op te bouwen. Zij, die bleven, tracht-ten het vraatzuchtige beest te bedaren door het de schoonste vruchten van het veld en 't vetste vee uit te weiden op te offeren ; en het ondier verslond ailes, maar tevreden was het niet.... Over het schoone land ging een wolk van wee en 't volk kloeg naar den verren hemel om red-ding : de bewoners vergaten al de mooie liede-kens uit hunne jeugd en de stemmingvolle sprookjes van hun moeder ; overal grijnsde ellende en zuchtte droefheid. Eén man toch, een jonge, krachtige raan die boven de anderen stond door zijn helder verstand en zijn edel hart, had die schoone dingen niet vergeten. Hij minde zijn trouwe volk en koesterde het plan zijn land op te heffen tôt de zedelijke kracht en de stoffelijke macht van vroeger eeuwen. En hij begon met de schoonste liederen voor te dragen, waarmee zijn moeder hem in zijn kinds-heid in slaap wiegde ; soms kon hij zoo schoon de lieve sagen van zijn oeroud landeke vertellen dat enkele gedaagde menschen ervan geroerd werden en hem volgden, niettegenstaande het brullen van het ondier daar in de velden. En toch was de jongeling bedroefd in zijn ziel omdat het beest ginder zooveel onheil bracht in het land en met zooveel rampspoed de bewoners teisterde. En. op zijne kracht steunende, en in zijn liefde tôt het volk moed zoekende, besloot hij zijn volk te verlossen. Zoo trok hij op ten stnjde met de dappersten onder zijne makkers, de vliegende vaan voorop, al zingend 't vrije lied der vaderen. Maar wat ze ook kampten en sloegen, ze moesten wijken, nadat de moedigste medestrijders een prooi werden van het overmachtige ondier. En dikwijls nog herhaalden zij hun vergeefsche pogen, bereid als ze waren hun jonge frissche leven op te offeren voor het heil van hun volk, maar telkens kwamen ze weder met diepe won-den in 't lijf en radelooze smart in de ziele En zoo duurde dit lang, heel lang ; en het land werd schraal, de oogsten werden mager, en vele akkers wachtten te vergeefs op de glimmende spsde ; en in de verwoeste hofsteden hoorde men 's nachts 't gezucht der vrouwen en het lcnarse-tanden der mannen : hunne stallen borgen geen vee meer en hun kleine kinderkens liepen in lompen. Maar zie,daar kwam een dichte wolk voor de zon gedreven, andere wolken sloten zich eraan

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.