Nr. 60. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 22? -luli 1916 GU1DO GEZELLE * I. Nieuwe dingen vertellen over dezen grooten onder onze Ylaamsche dichters, kan ik niet: machtigere stemmen hebben zijne verheerlijking gedragen : maar niet tôt allen dringt de klank der kathedraalsche klokken. U, ylaamsche voiks-jongens, geboren en gegroeid onder de schaduw van eenvoudige dorpskerken of - kapellen wijd ik deze woorden: wellicht kunnen ze iets bijdragen tôt betere kennis en waardeering van hem, Aviens leven ééne liefde was voor u, zijn volk, voor uw taal en uw land. Guido Gezelle werd geboren op 1 Mei 1830. Dank zij de spaarzaamheid van zijn vader kon hij studeeren aan het Klein Seminarie te Rousselaere en de legende zegt — want legenden woekeren op de graftombe van elk groot man — dat de jonge Guido zulk een ingetogen, stil en droomerig leven leidde en zoo spaarzaam met zijn woorden wae dat zijne medemakkers hem met den lieven bijnaam " Os " dekoreerden. En eens, toen de professor van poëzis in de latijnsche les het vermaarde vergiliaansche vers voorlas : Procubit humi bos" " ten gronde viel de os ! — viel terzelvertijd zulke verschrikkelijke lachbui op de kosten van den armen Gezelle, dat de drup-pelen van verlegenheid van zijn klamme voorhoofd * De tôt artikel verwerkte voordraelit, gehouden to Soltau op 21 Januari 1915 en te Gottingen op 5 Mei 1916. afdruipten. Toen echter sprak de wijze man deze gevleugelde woorden : Nu zwijgt de os, maar eens zal zijn stemine dreunen over gansch het Ylaamsche land en hij zal den eerbied en de liefde afdwingen van zijn volk ! G. G. voltrok zijne studiën voor pricster in het Groot-Seminarie te Brugge en werd in 1854 leeraar benoemd in het Klein-Seminarie van Rousselaere, waar hij enkele jaren te voren als student op de banken had gezeten. Maar het vak dat hij moest doceeren kwam niet met zijn voorliefde overeen: de drooge formules en de stomme cijfers in de handelswetenschap bezielen wel kooplui, maar geen dichters. Slechts korten t'jd later kon Gezelle's ziel ontplooien: in 1857 werd G. G. tôt leeraar aangesteld in de Poëzis, zijn dierbare u dichterschool ". Hier gaf hij zijn eerste proeven van " Dichtoefeningen" en plantte zijn weenende " Kerkhofblommen " op het graf van een zijner leerlingen. Deze beminden en vereerden Gezelle zooals geen professor ooit bemind en vereerd werd. Zijn woord was als een Golfstroom, die hunne harten verwarmde met de liefde voor hun taal, voor hun volk en hun land en die harten warm hield voor die idealen, niettegenstaande de koude tegen-stroomingen eener vijandig-franschdolle werèld. Niet lang evenwel mocht hij die liefde laten stroomen onder zijn Rousselaersclie studenten ; in 1S60 reeds werd hij als onderpastor naar St-Walburgis te Brugge gezonden. Hier schreef hij nog enkele

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.