ONZE TOEKOMST ORIE MAANDEN! JFr. l.%5 | CHRISTEN-SOCIAAL WEEKBLAD j PER HUMER lOCtm. i **» ^USï*- <w W V, sâ <4 Tfc V9W w w &asas YERSCMIJÎiT ELKEW ZOKDAG w A rcov>n ia m i ssu JU Jv Jt£ Fa ZOltDAG b=B—sa-Bsa 14 JUL! 1918 BUREELEN : 1, Avenue des Ursulines « LE HAVRE 1e Jaargasig - N° 19 0-0 ] Wie er onder de soldaten iu den Haver het slecbts voorzitten zijn wel de ' m a ii ne n uit de « services généraux ». Dat zijn de menschen der zoogezegde bijgevoeg'de diensten. Zij zijn van 's morgens tôt 's avonds in diejist, doen bureelwerk in de koinpagnies of onder-houden als kamerwachters de netlieid in de baraken, enz. De meestèn onder hen zijn gekwetst geweest of lijden aan een ziekte die zij veelal gedurende den oorlog opdeden. In onze voorgaande artikelen bewezen wij dat een soldaat voor voeding en toe-behoorten 46 fr. par week noodig heeft terwijl bij gewoonlijk slecbts 30 fr. ver-dient.Ge kunt wel denken wat die sukke-laars van de « services généraux » te kort liebben, daar zij met bun armzalig soldeke van 3,36 fr. per week moeten voortdoen. Hieronder volgt de wekelijkscke in-komst dier menschen uit de « services généraux » : Adjudants 25,55 fr. Sergeant-fourier 16,10 fr. Sergeanten 14,70 fr. Korporaals 5,04 fr. Soldaten Ie klas 3,57 fr. Soldaten 2e klas 3,36 fr. Wij moeten van de 46 fr. die ze noodig heboen er 12 fr. afdoen voor bun eten vermits zulks door de kompagnie wordt betaalcl. Dus hebben zij om be-hoorlijk te bestaan 34,00 fr. uit te geven, terwijl zij slecbts 3,36 fr. ont-v.angen.Ook onze verdienstelijke scliotelwas-s chers en potten uitdragers, yuitonkiii-schers (zonder van andere onaangename karreweikens te spreken) uit de hospi talen worden aan zulke loonen betaald, en bieronder vindt men talrijke onder-wijzers en seminaristen die wel ander nuttiger werk zouden kunnen verrich-ten ! Niet te verwonderen dus, dat die jon-gens bun lastig leven nog verbitteren door bun vrijen Zondag te besteden met op den tram conducteur te spelen of op een andere manier die niet altijd zoo deftig is, tracbten een paar franken te verdienen. Wij bopen ecbter dat aan dien toe-stand een einde zal komen en hebben reeds de welwillende aandacht deï hoo-gere overbeid op de bestaande toestan-den ingeroepen. Ten bewijze daarvan laten wij hier de dagorde volgen welkei het Algemeen Christen Vakverbond aan de Regeering overmaakte. DAGORDE ! gestemcL door het bureel van het A.CA . : in zitting van 16 Maart 1918. a) Overwegende, dat de levensmiddel- ' len van allen aard, in de laatste twee jaar, fel zijn gestegen, zonder de loonen der werklieden-soldaten, in het algemeen j verhoogden; terwijl anderzijds de Bel-' gische bedienden en werklieden eene re-delijke vergoeding voor het dure leven ontvingen. h) Overwegende, dat de langdurige uitputting en de la st. van het werk in de munitiewerkhuizen, de werklieden in de gelengenheid moet stellen zich behoor-lijk te kunnen voeden. ' c) Overwegende, het. betreurenwaardig feit, dat de nuittige instellingen met" het oog op geldverzendingen naar het onge-luikkig bezette laud, niet meer vruchten afwerpen, omdat de isoldaten niet genoeg verdienen ten einde hunne diep beproef-de familiën in België ter hiilp te komen.d) Overwegende, dat- de loonstandaard verschillend en fel uiteenloopend is naar gelang het werk en de bekwaarnheid der werklieden en daarenboven de buidige levens duurte wellicht tijdelijk zal zijn. e) Overwegende, dat de voortbreng-1 der Trelffiselie werklieden in hoeveelbeid en degelijkheid niet moèt onderdoen voor die van werklieden der andere na-tionalieteiten./) Overwegende, da.t een groot getel onzer soldaten zeer werkzaam zijn in de algemeene diensten en enkel van hunne isoldij moeten leven. Besluit : 1) De welwillende aandacbt der Regeering op de bestaande toestanden te vestigen, met" uitdrukkélijk verlangen eene algemeene vergoeding voor de le-vensduurte te zien toepassen van twee frank per dag voor al de werklieden-soldaten der Belgisehe munitiewerkbuizen van Le Havre. 2) Zich ter beschikking der Regeering te stellen om des gevallend met ci j fers te bewijzen, dat met de gevraagde vergoeding inbegrepen, de maximumloonen der werklieden-soldaten, de minimum-loonen der werklieden uit de privant nijverheid nog niet nabij komen. Mogen er weldr.a afdoende maatrege-len genomen worden om den toestaud onzer soldaten in het algemeen te ver-beteitn. 't Ware eene dankbare daad tegenover de verdedigers van on,s onge-lukkig vaderland. ELK ZIJN RECHT. De werkMenorgamsaties enJiune leiders 0-0 Naarmate aile volkeren naar meer de-mokratie stuwen dringt zich ook het vraagstuk op goede leiçter; voor bot volk te vormen. Een schip zonder stuunnan is enkel goed om zicli tegen de khjjpen aan stuk-Jjen te splitsen. Dit galdt eveneens voor lied volk. Eqne massa zonder leidtrs mogen we aan -een schip zonder stuunnan vergelijken. r Vrijheid, steeds meer vrijhéidi Goed zoo. Wachte men zich ecb.er wel van aile vrijheid wanneer bij de massa aile gevoelen van verantwôordeltjkheid verawënen is; waanneer die zelfde,massa aile plichtsgevoel verloren heeft.' Een volk moet zijne vrijheden weten te ge-bruiken. Een volk moet zijne vr jheden weten te besturen. vVanneer een goed bestuur ei dus-danig ook een goed gebruik \an de vrijheid niet bestaan dan maakt de vr^j-beid plaats voor dvvingelandij. Wee de landen waar men het volk zijne .vrijheid gaf, vooralleer dit volk van het verant-woordelijkheidsgevoel was doordvongen.'1 Arm Rusland! Wat zal het u gebaal hebben, uwe vrijheid genomen .e hebben, wanneer ge deze bij gebr k aan doelmatig gebruik terug aan k t ver-epelen zijt. Arm Rusland! Ge gelijkt een: schip zonder stuurman. Door onvpori icbtige lui van wal gestuwd die u enk( 1 heb- ! hen gesproken van eene schoone lieve1 zee, blauw, 0 zoo hemelblauw, m lar die • u zwegen van het onweer en an de middelen aan bet onweer te bek impen. Zulke lui sleept u naar den a grond. Zulke lui vermorzelt voor langt jaren het leven en de toekomst van het volk. Dus geen gevaarlijke leiders, man-nen op de hoogte van bun taak, plicht-bewust van hunne zending, mam en die niet anders kennen dan het voorgeschre-ven doel. Voor wie de persoonlij kbeden niet van tel zijn. 'Aulke leiders groeien in het volk, doch moeten opgeleid worden. Onze groot Pater Rutten w, ; reeds zoo voortretïelijk met dat werk jegon-nen. Hij koos zijne medewerkert in de , werkende klasse. Hij leiclde ze c >. Het volk stjjlde ze aan. Zij leidden en eidden goed omdat zij bestendig onder b t volk leelden, omdat, zij aile vorzuc1 .ingen van het volk kenden. Zij wérde.i door bun volk gesteund omdat zij de f -dach-ten van bun volk overal vertegt awoor-digden.Heit volk begon t.9 begrijpen ( it, bet zijne eigene zaak zelf moet : .îdden. Menschen van andere standen mOsen, ja moeten helpen ; dit is voor hen ; en so-cialen plicht, en dat is noodig ^ >6r de volksbeweging zelf. Maar die hulp ma g nooit overslaan in het opdringen : unner ged'achten. ' Groote voorzichtigheid wordt ' i het geven van raad vereiischt. Rt cening moet steeds geliouden worden ] et de gedachten, de be^eerter.. in één woord met den zielstoesfand A*an het vilk. Rijpélijke overdenking moet :1a1 dezen géwijd worden. Aile persoon'lijk inte-resten moeten bij dezen uitge-slott u blij ven. Geen ander faki >r dan « Go( i doen aan het volk » mag deze overwe ingen leiden. De raadgevers mogen hunne r dacb-ten niet opdringen. Ze moeten ze steeds met de leiders bespreken. Wee diegenen welke nu van d" oor-logsomstandighede.u gebruik mak 1 van hun titel van raadgever om nu tegen het volk op te gaan. De wérkliede stand en vooral onze Christene werkJ'eden- 1 stand die het bejste vàn zijn wezen in deze strijd voor vrirjheid heeft gegeven, zal sterker en vaster uit deze beproeving opstaan. Zijne verantwoordelijkheid zal tille onvoorzichtigbeden trachten uit te sluiten. Maar evenzeker en vast zal zijn oordeel zijn, wanneer er weer vrijheid beerschen zal, over hen die tegen het volk onredelijk ingingen; Zulke leiders of raadgevers zullen door den stroom worden weggevoerd, want niets, neen niets zal de algeheele bewusitwor-ding van onzen arbeidenden stand tegen-houden. Moge we goede - leiders hebben die deze bewustwording, om het goede, mogen sturen naar een grootere - zede-lijke en stoffelijke welvaart van ouae arbeidende klasse. JAEK. âmenka m Baigië Adi es, do«or de Belgische vereengingen van den Haver aangeboden aan M- Brànd Witlock ter^eïegenheid van het Amerikaansche nationale ieest —-0-0— _ De Belgen van de verchillende veree-niging'en te Le Havre, bieden op dezen dag de Republiek van de Yereenigde Staten hun erkentelijken groet a'an. Zijn Excellentie is ooggetuige geweest van de marteling van ons land, plichtig aan de eenige misdaad van aan zijn eer niet te hebben willen verzaken ; Zij heeft onzen àngst gedeeld en onze Si' rirten medegeleefd. Wij weten dat het scnouwspel van ons onverdiend leed haar diep bewogen heeft, wij kennen de on-vermoeibare opofi'ering, waarmede Zij onze ongelukkige landgenooten heeft bij-gestaan, den onwrikbaren wil, waarmede Zij zich tegen de dwing'elandij van den onder'drukker heeft gekant en den duu'r-zamen ijver waarmede Zij onze zaak heeft verdedigd. Daarom vindt Zijn Excellentie ons lieden zoo dicht rond haar ziel geschaarcl, aang-ewaklierd door de-zelfde vaderlandslievende gevoelens, die de herinnering aan den dag der onaf-hankelijkheid van het groot land, dat het Hare is, doet opwellen. Groot land voorzeker, vooral groot door de verhevene gevoelens, die het be-zielen ; groot cloor al de schoonheid, die den verdediger van den zwakke tegen den sterke, van den verdrukte tegen den verdrukker omstraalt, groot door zijn milddadigheid, waardoor België's honger grootendeels gestikl werd. Welke schitterende dag voor de be-schaving, wannëer voor de opkomende barbaai^chheid, die het ideaal van ge-rechtheid en vrijheid "door de geslacb-ten met taaien ijver opgebouwd, dreigdc te vernietigen — de stem van het hoogste geweten van de wéreld weerklonk, de stem van den man, die het Ameiikaan-sche volk verpersoonlijkt, van den i résident Wilson. Plechtig en heilig wasi het. oogenblik, als destijds de stond waarop het bi,jgend menschdom de verhevene woorden ho or ' dé : « Vrede zij met II ». Nàar den Président Wilson, n.'ar de burgers van de Vereenigde S.nten, die zijn oproep beantwoordden, stijgt >Lei hoogste danklied, dat de mensciielijke erkentelijkbeid ooit heeft uitgegalmd. Dagelijks zien wij uw schoone Ame-rikaansche soldaten voorbijtrekk'eu, cp weg naar de slagvelden wa.ir ons lot beslist wordt. Wanneer wij ze zoo ernstig en vastberaden den dood zien gaan trot-seeren- voor het beil en de verbroede-ring van de wereld, dan voelen wij ons diep bewogen. Zeg hun, Excellentie, dat onze gebc-dem en onze wenseh' n hen vergezelien, dat onze hoop op hen berust en onze bar ten opzwellen van iriiige dankba.arheid. Zeg hun, dat de gr » ven van hun dooden de aitaars zullen zij a, voor dew Ike onze kinders zullen lunelèn om er de verhe-venste les, die een .«root volk >eoit aan de wereld gegeven' 'ft met recht ges-prongen te zijn £ d 11 alleen om de verdediging van h ' Eecht, te verne-men.Met diepen eerbied bidden wij Zijn Excellentie de tolk van onze lrewondg-ring en dankbaarbeid te willen zijn bij het volk van de Yereenigde Staten en zijn Président. Beboud soie ïie/beid 0-0 , Reeds yier jaren houdt de groote wereldstrijd ons afgescheiden van onze ge loorteplaats, waarvan we het weder-zien zoo vurig betrachten. Ileel natuurlijk is het dan ook dat yra gedurende dit tijdperk eene zëkere lichamelijke verandering ont'ôxgaan heb-ben, evenals onze teergeliefden, die we moesten verlaten. De oorlog heeft ons veel geleerd on-danks ;1 zijne ruwheid, hiç heeft ons leeren leven en leeren lijden. Hoevelen zijn er niet die hunne eigen gedachten en levenswijze hebben opge-ofîerd voor het nieuwe en dit op aile gebied. Eene vreemde taial klinkt schoo-11er vooriien dan de edele moederspraak, ruwe liederen worden verkozen boven de zoo yerheyen Ylaamsche gezangen, de godsdienstige gevoelens geraken te loor \ mi' ee .e nietigheid of wel om mensche-lijk opzieht : vreemde liefde wordt blin-delings aangekleefd, terwijl er zooveel Vlaamsche « poesjes » op onze terug-komst wachten. Gelukkig dat in vele barten de vroe-gere aard nog huist, die onze ouders er mgelegd hebben. Onder die voorwaarde . ileen, van te blijven wat we zijn, zal onze terug-keer een gelukstond zijn, wijl we a.nci rs met een stempel van vreemd-beid tusschen ons volk zullen loopen. Daarom blijven wij getrouw aan onze » i ' 1 '!i> ta il en Vlaamsche fierheid, a 111 onze zedien in gebruiken. Wij ook fcezitten onze volksschoonheid die we moeten waardeeren want er is « geen rijker kroon dan eigen schoon ». Hoe droevig is het niet wanneer de ki ' deren vlaamsche soldaten hooren spreken, dezen heel natuurlijk met den vmger ... ijzen en uitroepen : « Voilà des Godver... » LVar aiju sommige niannen wanneer ze iets n rtellen meer gevloekt wordt dan in de bel zelf. Niets is verlagender dan zulke han-delwijze, en meenmalen reeds hoorde ik het afkouï-en en er met verachting over spreken. Daar zijn er die geen twee wooiden kunnen spreken zonder ze door e,en vl *k oord te laten vooraf of ge-volgd gaan. Jongens, weest altoos deftig in uw spreken, onteer uw schoone moederspraak door zulken lagen praat niet en gedenkt immer dat zulke woorden, niet passen in een fatsoenljken mond. VANDENBROECK. In ons Hoekje. -—0-0— t Vrouiv en Jcind te schragen In mijn sterke jeugd, En ze hoog te dragen In mijn vreugd. Zoo zi 'ig een onzer Vlaamsche dich-■ters ■ ver zijn zoeten plicht van echt-genoot.Zulke opvatting is een gevolg der cliristelijke volksopvoeding. Ten tijde van Christus was de vrouw ongelukkig. Slavin van den man, vêîle koopwaar, werktuig der zonde. Het huwelijk, de betrekking tusschen man en vrouw, die geheel het maat-schappelijk leven bebeerscht; de verbin-tenis, die de zuivere maatstaf is der zedelijklieid — was van zijn oorsponke-lijke instelling in het paradijs afgewe-ken en geheel ontaard. Zelf a bij de volkeren, waar de veel-wijverij onbekend was, werd het huwelijk door eclitscheiding ontwricht en ont-heiligd.Elk oogenblik liep de vrouw — al droeg zij de moederkroon — gevaar, te worden verstooten en plaa-ts te maken voor een mdere, wie wederom eenzelfde lot te wachten stond. De- toc-stand was hospeloos en men-sfhelijke reddnig onmogélijk. Toch heeft de Kerk redding gebracht. Door haar leer over de heiligheid en grootsche bestemming van het huwelijk, verhief zij de vrouw uit den staat van vernedering, scliande en zonde. Den man gelijk in oorsprong en bestemming werd zij hem geschonken, niet als slavin of middel tôt zingenot, maar als kuische gezellin en moeïïer van toe-komstige Christenen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.