Zondag 17 Mei 1914 Prijs per nr S centiemen 10e Jaar, Nr 20U ~>a 11ITnmi riirM tf^>ij_lilMWLLUMJL»WMiJMWlU POLDER EN KEMPEN Wekelijksch Nieuws- en Aankondigingsblad Inschrij vingsprijs : ■ 3,io fr. per jaar. yoor den vreemde de verzendingskosteu erbij. H Men schrijft in bij den uitgever, bij de bnefdragers ao ■ al de postkantoren. Drukker-Uùgever : A. DE BIEVRE I3:R/_A^3SOH_A__â_T Aankondigingen : Volg-ens tarie!. fcrieven, p»kken, enz., franco toesturen. Het recht annoncen en artikels te weigeren îs voorbehoud Ieder nummer van POLDER E iEMPEN bestaat ten minste uit acl [ladxijden. I imefiRaaiscne Lantmoui ■W'ij willen eens den Amerikaan bij zi Ibcid gadeslaan. Werken, en hard werke Ideleuze van den Amerikaan.Mensche lie voor gezelligheid leven, kent men Imerika niet ; ook de rijkste Amerika; Idoorgaans een hard werker. [En niet slechts den arbeid in den : pneenen zin van het woord, maar vooi £ lichamelijke arbeid wordt in Ameri tel hooger geschat dan in Europa. Ree [oegprent men de jeugd een hooge ac 6g in voor den « adel van den arbeid ». [In aile standen is de huiselijke opvoedi leer voor het practische leven bereker n ook de scholen werken in deze richtir [en schat de kennis zeer hoog, ma fechts de nuttige, d. w. z. die kennis, e het practisch te pas komt. ffiaarom sluiten ook de lagere schol m aan bij het practische leven uden uit hare programmai ailes v Hjderd wat in het practische leven n pas komt. Daarbij maakt de Amerika Bzeer druk gebruik van 't herhalinj lerwijs, en niet zelden bezoeken jonj iien tôt hun twintigste jaar geregi herhalingscholen, (avondscholen, zc gscholen, enz..) Het feit dat, aile volksklassen en a iolen in nauw verband staan met 1 actische leven, heeft het verschil v wd zooveel mogelijk doen verdwijn (maakt het overgaan van 't eene 1 ep in 't ander zeer gemakkelijk, zooc fùeder die 'plaats kan bemachtig' larvoor hij door aanleg en opleid: fbest geschikt is. |Een jongeling kan dus zijn loopba; pin hij geen vooruitzicht heeft, we< leven en in de meestal op handenarb Pgewezen kringen binnentreden. * * * pedagelij ksche arbeidsduur is in Amer Et buitengewoon lang ; maar ste Nt gedurende een arbeidstijd met -v p gewerkt. Pe Amerikaansche landarbeider is on aan vluggen en vlijtigen arbeid f zit hem, om zoo te zeggen, in vlee Uoed. Zoo werkt de arbeider ste p§ voort zonder onnoodige onc png, onverschillig of de heer met h N werkt, toezicht houdt of afwezig is. Het lit ononderbroken klinkende « hurry upp > d. w. z. « gauw vooruit » teekent den Ame-■ rikaanschen arbeid. Maar niet slechts »de vlijt moeten wij in den Amerikaan-schen arbeider bewonderen, ook zijn bui-tengewone geschiktheid bij 't werk valt op ln Oetken verhaalt verbazende staaltjes n' van geleverden arbeid, die hij met zijr n> eigen oogen heeft gezien : hoe bijvoorbeelc in een man in één dag 2 % tôt 3 cord brand *n hout klein maakte (1 cord is 8 voet lang 4 voet hoog .en 4 voet breed), hoe éér il" melker 20 koeien molk en hoe een jonger 'al van 10 jaren 5 tôt 6 koeien goed molk. ia Volgens Oetken maakt het optreder ds van den Amerikaanschen landarbeidei een aangenamen indruk. Zijne verhoudin^ tôt zijn meester is een zéer hartelijke. D< menschen worden van jongs af aan er aar d> gewend, zich zindelijk voor te doen. Zo< lg- zal de Amerikaansche arbeider nooit eei ai kamer betreden zonder zijne schoenen ei be kleeren gereinigd te hebben. Hij zal nooi aan tafel verschijnen, zonder zich van ti en voren proper gewasschen en gekamd t en hebben. De Amerikaansche landbouwe ;r~ behandelt dan ook zijn arbeider gelijl een compagnon, die hem helpt, en de bi an ons gebruikelijke uitdrukkingen vai js- « knecht » en « meicl » bestaan in Amerik; je- op 't land niet. Onzen knecht noemen zi îld a help : d. w. z. een helper of : a hired hand >n- gehuurde hand. * * * lie Als echte typen van den Amerikaan schen landarbeider noemt Oetken twe an jongemannen, met welk hij op een farr en • in Californie samenwerkte. Dit ware )e~ ^ ^ voorbeelden van vlijt en plichtsbetrachtin voor elken arbeider. De heer der farr ~n' was ziekelijk en kon slechts nu en da eens naar het werk komen kijken. Maa de twee genoemde knechten wisten ht j11, bedrijf uitstekend in gang te houden. Z verrichten hun werk met groote stipl " c heid en kracht, eischten deze eigenschaj pen ook uitdrukkelijk van hunne mede werklieden en de boerderij ging onde ika hun beheer uitstekend voort. jds Des morgens om klokslag vier 111 eel stonden Dean en Alvah, zoo heetten d beide mannen, op en wekten*hunne med< ge- arbeiders. Om tien minuten voor vi en waren de stallen gereinigd, de paarde ;ch gevoederd en gepoetst, de koeien gemo ;ds ken en gevoederd, de wagens tôt he er- gebruik gereed gezet, paardengetuig e em gereedschappen voor den dag geree gemaakt, kortom al het zoogenaamd klein werk was dan reeds verricht. Nu klonk de bel voor het ontbijt. Di duurde hoogstens 15 tôt 20 minuten ei onmiddellijk daarna ging eenieder naa 't voorbeeld der beide voormannen « me spoed » aan den hem aangewezen hoofd dagarbeid. Zoodra de plaats van dei arbeid bereikt was, werd dadelijk begon nen en zonder onderbreking tôt kort voo middag gewerkt. Nu en dan een schert en ook wel eens 'n klein verhaalt je warei geoorloofd, maar nooit mocht door he gesprek de arbeid onderbroken worder De arbeid werd vôôr middag zoo tijdi 1 beeindigd, dat men 10 tôt 15 minute voor twaalf de hoeve weder bereikt hac ; om nog eenig kleinwerk te verrichte • (zooals voederen, enz.). Aile arbeidei 1 traden om 12 uur gewasschen, gekamc ) geborsteld in de eetkamer. Om 1 uv 1 . werd de arbeid weder hervat. De paai ' denknechten moesten in den tusschentij : natuurlijk hunne paarden verzorgen e , het tuig in orde brêngen. Klokslag 7 ui ; . 's avonds werd de hoofdarbeid wede r beeindigd. Nadat nu nog ieder zijn de' c van het kleinwerk bezorgd had, dat bijr 3 hetzelfde als 's morgens was en waarb 1 wederom veel zorg aan 't schoonmake 1 der paarden werd besteed, ging het oi 1 8 uur verzamelden zich de mannen oi kwart voor acht aan 't avondeten, en i een kamer, waar landbouwvraagstukke werden besproken en waar men zic wijdde aan de studie van nuttige zakei e Op zijn laatst om halftien ging men a rusten. n Bij deze dagorde valt vooral de b g perkte tijd der dagelijksche maaltijde n op. Terwijl sommige boeren uit on: n streken des morgens om tien uur soms r voor den derden keer koffiedrinken ,g t bruikt de Amerikaan slechts driemaal p ij dag voedsel en wel op bepaalde uren, d - ook puntelijk worden opgevolgd. In de 1- tussclientijd wordt noch in huis, noch c 't veld iets genoten. De maaltijden zi r zeer ruim en de spijzen zeer voedzaai De drie maaltijden zijn bijna gelijk. I r elken maaltijd wordt ter tafel gebracht e vleesch, aardappelen, groenten, meelspi; fruit, brood en boter. Soep, die in ve jf streken van ons land den hoofdschot n vormt, kent men in Amerika niet en z< 1- ontbreken in vele Amerikaansche hui; it houdens eetlepels geheel en al. n Het ontbreken van vloeibare spijz' d maakt het mogelijk, de maaltijden in z< t ||| [|||| 1 , î korten tijd te gebruiken ; en de droge voeding is zonder twijfel de oorzaak van t de groote werkkracht van den Ameri-1 kaanschen boer, want het gebruik van r groote hoeveelheden vloeistoffen veroor-t zaakt slapte. Een hoofdbron der kracht en gezond-1 heid van den Amerikaanschen boer is zijne matigheid, zijne onthouding van r alcoholhoudende dranken, hetzij wijn, s bier of brandewijn. De onthouding wordt i in Amerika hooggeschat en streng opge-t volgd, zooals bijna nergens elders in de wereld. Hierdoor wordt de spaarzaamheid g bevorderd, de levenswijze verbeterd, ge-a zondheid en lichaamskracht vermeerderd. i, Wij willen ons onthouden van verdere n vergelijkingen met onze zeden en gebrui-s ken, want het zal niet moeilijk vallen zelf L, uit het voorgaande te leeren, in welke r punten de Amerikaan ons tôt voorbeeld dienen kan. d VRIJE TRI BU U N Lr I Breede Wegen a ———— XJ Het zij ons vergund eenige beschou- n wingen te uiten naar aar leiding van het II artikel verschenen in Polder en Kempen n van Zondag 11. 11 Wij juichen ten vo]le den achtbaren n schrijver van « Natuur- en Stedeschoon » ;h toe, en zijn het volkomen eens met de ge- dachten die hij ontwikkelt. te Al 't natuurschoor, al 't poëtische dat een landweg aanbieden kan, al wat zijn e- karakter uitmaakt en hem onderscheidt :n van de muffe stede'straten moet eerbie- ',e digd en behouden worden. De ziel heeft al ook voedsel noodig, behoeft ook bevre- e- cliging ; heeft zelfs de siap vôôr de prak- er tische en stoffelijke belangen van 't li- ie chaam. :n En waar zal zij dit voedsel vinden, wan- >p neer de wandelaar immer op paal of jn afsluiting stuit ? Wanneer eenieder op n. zijn goed wil meester zijn ? Waar zal de >ij innerlijke drift bevredigd worden, wanneer ze niet de rechte baan af kan, dan s, op de bane zelf ? Dan moet de baan le ook dit verschaffen kunnen, dan moet el daar zieleleven voor handen zijn. Bijge- )o volg moet natuurschoon uit aile krachten s— bevorderd worden, en 't is onvergeeflijk het weg te nemen daar waar het te vinden ;n is. 30 Edoch ! Is dit ten huidigen dage al- tijd mogelijk ? Is zulk ideaal immer te verwezenlijken? Ideaal, zeggen we, dit woord schrikt ons af. brengt ons voor den geest een ongenaakbaar iets, een vi-sioen dat voor ons oprijst en dat we te vergeefs trachten aan tegrijpen. Hetmen-schenbrein smeedt tal van idealen die, jammer genoeg, hun dood reeds vinden in de wieg. Is 't wel mogelijk enge banen — met hoeken en kanten ; met stille waters daarneven rijk aan plantengroei,— te behouden in dezen tijd van overdruk ver-keer ; wanneer trapwielen, motocy-cletten, automobielen, karren en nog meer de straten uiterst onveilig maken ? En waar blijft men met de openbare gezondheid ? Zal de wandelaar op smalle wegen het ongezonde stof dat de automobielen doen opdwarrelen niet in grooter dosis in te ademen krijgen dan op breede ? En de huidige toestand laat geen hoop op beternis voorwat aangaat de afwe-ring van stof. Keeren we twintig jaren achterwaarts. De toenmalige verkeer-middelen waren zeer gering, 't verkeer | zelve bijlange na zoo druk niet (we spre-: ken maar van hooren zeggen!) Rekening houdende met de buitengewone uitbrei-ding sinds dien verkregen, en met de nooit rustende uitvindingsgeest van 't menschdom dat immer sneller wenscht verplaatst te worden, vragen we ons af waar we binnen twintig jaar zouden zijn met onze enge banen ? En 't is altijd ten nadeele van den wandelaar dat 't verkeer de verschillende deelen der wegen inpalmt. Wie gaat er in dit geval al 't natuurschoon van de baan genieten?... Zonder twijfel de snel-voorbijschietende automobiel ! ?... Het zijn juist de bochtige kronkelende wegen waar we dagelijks vreeselijke ongelukken te betreuren hebben. Is een breede weg — voorzien met zij wegen voor wandelaars — niet te ver-kiezen boven een enge, daar waar de menschelijke bedrijvigheid haren zetel heeft gevestigd ? Ons dunkens kunnen in zulke oorden de enge straten niet te-gen de breede op wegen. Natuurschoon heeft onbetwistbaar de voorkeur daar waar het landelijke of zoogezegde bijgevoegde wegen geldt. Daar is 't verkeer zoo druk niet, daar kan de wandelaar zich inlaten zonder vrees voor overrijden, met innerlijk ge-noegen. r ■^U-ETON van Polder en Kempen. DE GEBROEDERS COPPENS INovelle »or GUSTAAF SEGERS Wder Koninklijke Vlaamsche Academie r Is Mijnheer Cornelis tevreden.? r Geheel en al. ""Hoe zal de geldzaak geregeld worden? r " Daarvoor is mijn broeder juist J °izen wisselagent. In allen geval P wij onze huwelijksvoorwaarden op. |®aken ailes aan de langst overlevende, len we geene kinderen krijgen ». r 11 Goed, heel goed ». h11 Cornelis blijft bij ons wonen ». h " We kennen hem aile twee. Hij is P'sbraaf. Daarbij hij zal nooit trouwen. P komt later ailes in onze handen..., i^hijnlijk in die van onze kinderen... » f ' ^0ed, Mijnheer. Ik moet mij spoe-r ^ moet mijne kamers doen, onze f® ^orstelen, vleesch bestellen, den r van den zolder halen ; ik heb van-p ®ijne handen vol ». " |\'^ ga een uurken wandelen ; het |'s sc^°on. We zullen zorgen, dat ailes I nrt m°gelijk in zijn werk ga ». VI. Het huwelijk van Louis Coppens me1 Isabella Lenaerts werd heel stillekens gevierd. Geene bruiloft, geene speelreis Lou had in de Meierij eene achternicht er was een oogenblik spraak van haar ui' te noodigen ; doch Lou kende de Holland sche verwante van haar noch pluim ; nich kon dus te Laarhoven niets komen ver richten. Rik Van Aken, een gewezei natiebaas te Antwerpen, eene oude kenni van Cornelis en Louis, was met den broe der van den bruidegom getuige bij d plechtigheid ; Lou maakte 's middag een paar porties meer gereed dan gewoon lijk, en ailes was uit en amen. In schijn was er geene verandering i: het huishouden. Vrouw Coppens speeld niet meer den baas dan Lou Lenaert' Louis werd niet beter opgepast da Cornelis. Allen waren even tevreden. Dit duurde lang, langer dan ieman had durven veronderstellen. Het zo wellicht nog geduurd hebben, maar. vrouw Louis Coppens zou een kin koopen. « Ik kan hier niet blijven », zei Corneli: « en dat is jammer genoeg ». — « Waarom niet, broer ? » vroeg Loi deelnemend. « Met platte kinderen kan ik nie meer om. Halve nachten wakker liggen, gedurig gezanik op den heerd hebben ; 't is niet meer van mijne jaren. Ge moogt niet vergeten, dat ik met Sinte Marten zeven en vijftig word ». — « Ik kan er niets van zeggen », bemerkte Lou. « Maar we scheiden toch niet als vijanden, hoop ik ». — « Hoegenaamd niet », antwoordde l Cornelis, goedmoedig. « Er zal nogal veel geregeld moeten worden, doch dit zal niet moeilijk vallen, vermits we allen vol goeden wil zijn ». s Toch was Lou niet gerust. Altijd had zij gehoopt, dat het paart van Cornelis haar zou toekomen. Bij nadere overweging ^ moest zij echter erkennen, dat zij ongelijk e zou hebben daar al te veel op te rekenen. . Cornelis was eenige jaren ouder dar Louis, ;1 dat was waar. Doch, hij was gezond, nooit ziek geweest, en leidde een regelmatig leven, zoodat het heel onzeker was wie, Cornelis of Louis eerst het hoofd zou u neerleggen. Sedert vrouw Coppens echtei hoop op moederschap had, was het denk-^ beeld, dat haar kind in het bezit var Cornelis' fortuin zou komen, haar dubbe aangenaam. Daarom paste zij harer '' schoonbroeder nog beter op dan vroeger Nu zou hij verhuizen. Daarom was de l. kans op Cornelis' paart nog niet verkeken In aile geval zou Lou zich nooit iets ti :t verwijten hebben. VIL Aldra kwam Cornelis Coppens tôt het besluit, dat er bij hem geene uitkomst aan was dan ook te trouwen. Louis was gelukkig. Cornelis had ongelijk gehad Lou te hebben laten schieten. Niets ware hem gemakkelijker geweest dan haar in het geniep op te vrijen. Hi; hadde dit zeker gedaan, hadde hij aile; op voorhand kunnen voorzien ; hij troostte zich echter met de Kempische spreuk : hij die ailes te voren wist, zou al te gauw rijl zijn. Cornelis had te Laarhoven zooal recht; en links omgezien of daar niemand voo' hem zou passen ; doch de uitslag van ziji onderzoek was niet bevredigend. Ti Hagenbeek ware misschien een vrouw mensch te vinden, dat er door kon, docl allen moesten voor Lou de vlag strijken De eene was te jong, de andere te praalziek deze had geene centen, gene kende weini; van het huishouden, nog minder van d keuken -of hield de woning vuil ; in ee woord : 't was moeilijk te vinden wa Cornelis Coppens zocht. juist omdat zij: broer « de bloem van 't landschap uil gepikt had ». ; Na lang zoeken vond hij wat hij hebbe moest. ? Kee Claessen, van Elsbroeken, ko weinig in jaren met hem verschillen. H i had haar in zijn jongen tijd goed gekend. Ze had lang in de stad gewoond. Cornelis meende zich zelfs te herinneren, dar Kee op den Oever eenen rijken weduwnaar zonder kinderen « aan zijn eind gebracht had ». Deze had haar zonder twijfel een legaat gemaakt. Kee was spaarzaam. Ze zou dus eenen goeden stuiver bezitten. Ze was proper op hare kleeren, zonder ' eene modepop te zijn, en kon fijn koken, zonder veel geld uit te geven. Kee Claessen woonde sinds ettelijke jaren bij den pastoor van Kraaigoor, en dat deed de deur toe. Eene pas oorsmeid, . eene goede pastoorsmeid, is met geen geld te betalen. Ze bezit noodzake-lijk al de hoedanigheden, die men van eene huishoudster mag eischen. Ze is ^ bedaard, zedig, eerbiedig, beleefd in haar praten, in heure manieren ; ze weet wat eenen heer alleen toekomt, kent het huis-'y houden,weet volk te ontvangen, den wasch ^ te beredderen en den hof te verzorgen ; ^ in 't kort : eene pastoorsmeid, eene goede t pastoorsmeid, eene pastoorsmeid als Kee ^ Claessen, was de vrouw, die Cornelis Coppens moest hebben. n ('t Vervolgt) n ij

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.