Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen

1166 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1915, 17 Juli. Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen. Geraadpleegd op 28 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/599z02zt5x/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

STNDIKAAL. MEDEDEELINGSBLAD f van de Algemeene Federatie der. Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukkeri al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie '• Plantijnlei West, 66, Antwerpen Toon mij wat gij knnt ! Ik zal u zeggen wat gij zijt ! Indien wij in dezen oogenblik die vraag stelden aan het internationaal kapitalisme, dan zouden zij heel 'zeker een aardig gezicht trekken om fe antwoorden.Inderdaad, de thans heerschende oorlog over de vier vijfden van Europa is het werk van het kapitalisme. Er valt niet te loochenen of te ver-bloemen, er valt hier niet te zeggen : « 't is mijne schuld niet, ik kan 't niet betere », want wij zullen ons niet be-driegen als wij zeggen, dat wij in dezen oorlog voor een werk staan van het kapitalisme. En hoe zou het anders kunnen ? Zijn de regeeringen niet in handen van het kapitalisme ? Zeker en daardoor beschikt het kapitalisme over al de andere krachten, zonder dewelke een aanval of eene verdediging,onmogelijk zijn. Het kapitalisme door meester te zijn over de gouvernementen, is het ook over definanciën, over het militarisme, over het hooger onderwijs, kortom over ailes wat een gewicht in de schaal kan werpiën om al of niet te oorlogen. Wij zijn sedert dertigjaren getuigen geweest van eene onafgebroken ver-sterking der legers. De beste krachten der geleerden zijn gegaan aan het verbeteren der wape-nen, aan het uitvinden van nieuwe moordtuigen. Het beste onzer financiën is aan de militaire godheid opgeofferd, tôt zelfs in ons landeke datmaar een muggebeet is op de kaart van Europa. Ontzaglijke offers zijn er gebracht Europa door en wij voorzien het einde niet. Dit is nu het werk van het wereld-kapitalisme, dat fneesier is over ailes en die deze ontzaggelijke ramp over Europa heeft gebracht. # ♦ * Dat het kapitalisme den oorlog nood-zakelijk en onvermijdelijk heeft ge-maakt is al erg, heel erg. Maar dat het nu voor zijn eigen uitbarsting van barbaarschheid machteloos staat, is nog duizendmaal ernstiger. Het europeesch kapitalisme heeft geene oplossing. Niemand voorziet noch het einde noch de wijze waarop dat werelddrama zal afloopen. De hooge-priesters aller godsdien-sten staan machteloos, zonder oplossing.De geleerden die een vlekje op de maan zien en ontleden, die de meest ingewikkelde problemas oplossen, staan verslagen. De militaire chefs zelve kunnen niets met zekerheid voorspellen. Welke slag voor de tegenwoordige wereldinrichting ! Het blijkt dat de klasse die tôt nu toe geheel alleen over ailes beschikte in Europa, onbekwaam is om orde te houden. Het zedelijk gehalte van het kapita- lisme is niet hooger gebleken dan haar verstand. Wat komt het nog spreken van be-schaving, orde, als het barbarisme en de wanorde heerschen door gansch Europa ? Wij ontkennen dat recht aan het kapitalisme. En wanneer het nog de moed heeft ons aan te vallen als mannen van wanorde en van omverwerping, zullen wij weten wat antwoorden en aantoonen dat het kapitalisme geboren in het bloed, ten ondergaat in slijk, vermale-dijdt door allen die onder zijne misda-den onschuldig hebben geleden. Het antwoord op de vraag : Toont mij wat gij kunt, Ik zal u zeggen wat gij zijt zal verpletterend zijn voor het kapitalisme.Is het waar? Men zend ons het volgende ter opname : Is het waar: Trekken de hoofden der stempellokalen, buiten hunne wedde, eene weke-lijksche vergoeding van vijftien franken ? Is het waar: Doen de kraanmnnnen, in de stempellokalen in dienst, onafgebroken Zondag-dienst, zonder de minste vergoeding? Wordt er zulk onderscheid gemaakt tusschen bediende en werkman ? Is het waar : Wordt het aan burgerpolitie-agenten toegelaten in den dag in hun vak te arbeiden en 's nachts politiedienst te doen ? Is het waar : Worden er ook burgerpoli-cieagenten in de stempellokalen gebezigd op de dagen dat zij geen dienst hebben. En worden die daarvoor vergoed gelijk de andere stempelaars en nog toegelaten te doppen ? Is het waar : Zijn er tusschen de stempelaars s/aafswerklieden die nog loon trekken, het alvast zullen hebben, en die buiten de vergoeding van stempelaar, nog mogen doppen ? Als dit ailes waar is, dan vragen wij ons af : Wat blijft er over van het initiatief van het Natio-naal Voedingskomiteit : zooveel handen mogelijk aan 't werk te stellen. Wie het aangaat verzoeken wij eens te onder-zoeken hoe de vork aan den steel zit en maat-regelen te nemen die rechtvaardig en billijk zijn. Zoo noodig, komen wij er op terug. 0. Thomas. Wat zal het na den oorlog zijn ? Langs aile kanten stijgen verzuchtingen op, verzuchtingen om vrede. Niet het minst uit 's werkers boezem. « Wanneer zal de oorlog eens eindigen ? » is de vraag, die elken dag gesteld wordt. Wij gelooven dat zij nog lang onbeantwoord zal blijven. Voorzichtige, overwegende menschen gaan verder te vragen : « Wat zal het na den oorlog zijn? Voor ons een kapi-taal punt; hetwelk van heden af grootendeels kan voorzien worden. « Voorzien worden » zeggen wij, en met bijzonder doel. Daarover willen wij wat verder uitwijden. Het ligt niet in ieders karakter veel te denken, te overwe-gen, vooral niet in den aard van den ongeschoolden of weinig ontwikkelden arbeider. Wij denken er dan ook heele-maal niet aan, dat dien aard, dit karakter zal veranderen, althans nu niet, in de toekomst misschien wel. Maar van den meer begaafden, beter begrijpenden werkman, mochten wij het wel verwachten. En wij hooren er zoo weinig over. Ons inzicht is dus hunne aandacht er op le trekken, hunne belangstelling gaande te maken. Als nu éénmaal de wereldkrijg zal uitgewoed zijn, als de oorlogswoede zal zijn gestild, zal dan weer ailes zijn norma-len gang gaan? Wie daarop |A zou antwoorden, kunnen wij enkel onbesuisd, onverstandig heeten. Het zou, inderdaad, wel onverstandig zijn te willen beweren dat NAden oorlog ailes weer zal zijn als vôôr het uitbreken van dien vervloek-ten geesel. Wij meenen te mogen zeggen, dat het al heel wel zal zijn aiïes geleidelijk te zien hernemen. Geleidelijk in betrekkelijke mate zelfs. Verschillende vakken zullen nog heel wat tijd noodig hebben om op hun verhaal te komen. Zal de scheepvaarl zijn wat zij vrocger was ? Zoo ja, wanneer zal zij regelmatig haren vroegeren gang hernomen hebben ? Zoo zouden wij, op verschillende vakken wijzende, dezelfde vraag steeds hernieuwen kunnen. Doch, dit leidt enkel toi woordenverspilling, zonder nut, zonder iets meer. Dus, om kort te gaan : ailes zal geleidelijk hernemen. Er zal dus strijd zijn om het eerst aan 'twerk te gaan. De heerschende armoede zal in vele werklieden degezonde rede doen zwijgen, en er zal door sommigen worden aan 't werk getogen aan hongerloonen. Daarop zullen wij, meer bewuste en overtuigde vakvereenigingsmannen, moeten waken. De fel afgenomen kôopkracht van de gewoije afnemers, van de gewone verbruikers, zal oorzaak zijn van eene tijde-lijke slapte in gelijk welke nijverheid. En waar slapte heerscht, daarloopen in de eerste plaatsde loonen en werkvoorwaarden gevaar. leder weet, bij orjdervinding, wat moeite het gekost heeft om, in elk vak bijzonderlijk, de voorwaarden te bekomen die men voor den oorlog verworvën had. De hulp van allen was soms noodig, om voor enkelen of toch maar een klein gedeelte van de overgroote massa betere loonen te verkrij-gen. Hoezeer zal dan de medewerking van allen noodig zijn om voor allen het vroeger veroverde te behouden. En DAT wordt niet genoeg ingezien, door velen over 't hoofd gezien zelfs. Daarom, werkbroeders, makkers uit aile bedrijven, laat ons zorgen voorbereid te zijn op wat ons te wachten staat, laat ons als één man, schouder aan schouder, ijveren en strijden voor ons aller lot; laat ons toonen bewuste en ont-wikkelde menschen te zijn, die zich niet lieten ter neerslaan door de verschrikkingen en onheilen, ons door den oorlog gebracht, hoe vreeselijke wondendie soms ooksloegen. Met klem, met kracht moeten wij, ieder in zijnen vakbond, de vakbonden onderling, de hand aan 't werk slaan om te zorgen, dat na den oorlog onze loonen en werkvoorwaarden dezelfde blijven, verbeteren zelfs, zoo mogelijk;'dat niemand aan 't werk ga, dan aan de gewone bondsvoorwaarden en zonder zijnen medemokker te schaden. Kunnen wij het zôô ver krijgen, dan mogen wij met hoop en vertrouwen de toekomst te gemoet zien. Laat ons allen in dien zin denken en handelen. A. Fransen. Hoe men te Brussel de Vakveree-nigingen op hunne waarde schat De inrichtiny der Stempelbureelen Buiten het uitkeeren van den steun van het doppen en een paar andere kleine voordeelen voor de vakbonders hebben de vooruitziende werklieden te Antwerpen geene voorrechten tegenover onver-eenigden en mannen van « God schept den dag en wij kruipen er door ». Dit is natuurlijk het gevolg van de nimmer rustende werking van enkele wantrouwenden en vijanden van organi-satie om de aangeslotenen bij instellin-gen van vooruitzicht en bijzonder bij vakbonden, op gelijken voet met onver-eenigden te stellen en aile toezicht of medezegging van deze instellingen een-voudig in de papiermand te stoppen. De reden daarvoor kunnen we voor-loopig ter zijde laten. Het is ons hoofdzakelijk te doen onze kameraden en natuurlijk ook de bevoeg-de autoriteiten welke wel de moeite zouden willen doen nota te willen nemen, op de hoogte te stellen, hoe men te Brussel de vakvereenigingen waardeert, aanmoe-digd en met vertrouwen functien laat bedienen. Eerstens hebben .de. vereenigingen-het recht hunne leden in hun lokaal te laten stempelen en hun uit te betalen. Het eerste is ons Antwerpsche Bonden ontnomen. Men heeft ons samengepakt met vrouwen, ziekenen enz. in één lokaal, wat voor gevolg had dat vooraanstaan-den van bonden, om in kontakt te blijven met hunne leden daar aile dagen dienden te zetelen, terwijl ze èlders beter werk voor de beweging verrichten konden. Een verlies voor de organisatie dus waarvan onze Brusselsche kameraden niet te lijden hebben. Maar niet alleen over hunne eigene leden hebben de Brusselsche bonden kontrool, maar ook over de onvereenig-den. Een kontroolkomiteit heeft het alge-meen toezicht en bestaat uit één afgevaar-digde van elke kleur van vakbonden, één onvéreenigde en een gemeentebe-diende. ~ In de stempellokalen zijn vereenigden van alie vakken. Daar vereenigden tegenover onveree-nigden staan, is de kontrool natuurlijk veel scherper dan anders, en deze rege-ling: het plaatsen van mannen van elke stiel in die lokalen brengt dit voordeel, dat bijzonder degenen welke nooit ge-werkt hebben, de zonnekloppers van stiel dus, en die altijd de eersten zijn om te krijgen, wanneer deze zich b. v. voor metser uitgeven in het stempellokaal ondervraagd worden door een vakman, waardoor meest altijd de bedrieger door de mand valt. Een onnoemelijk getal van die en soort-gelijke gevallen, zelfs gevallen welke door de rechtbank zullen geoordeeld worden, hebben bewezen dat het vertrouwen in de vakvereeniging gesteld, nooit bedrogen wordt. Als dat het geval is te Brussel, waarom zou het te Antwerpen hetzelfde niet zijn. Zoomin te Antwerpen als te Brussel bestaat in de vakbonden het streven om zich aan aile toezicht te onttrekken of om den despoot te spelen. Het komt er alleen op aan de instellingen van vooruitzicht, die de vakbonden in de eerste plaats zijn, aan te moedigen, te vertrouwen en naar hunne echte waar-den te schatten. Een brandende kwestie De afsluiting onzer Diamantni j verheid In een pâar onzer vorige nummers hebben wij reeds melding gemaakt van de verschillende be-richten- en geruchten in de bladen, betreffende pogingen tôt het afsluiten onzer Antwerpsche nijverheid van de wereldmarkt. Sindsdien hebben deze geruchten eenen meer vasten vorm gekregen en na de door ons ter plaatse zelve genomen in-lichtingen, kan er niet den minsten twijtel meer bestaan nopens het daar in schuilende gevaar, niet alleen voor het heden, maar ook voor de toekomst onzer plaatselijke nijverheid. Ziehier nu zoo beknopt en duidelijk mogelijk van wat er nu eigentlijk sprake is ; Men weet dat van wege de Engelschen een streng toezicht wordt gehouden op ailes wat van Holland uit over zee vervoerd wordt. Dat brengt voor schepen waarvan den inhoud niet goed en onmid-delijk als van contrabande vrij kan aangetoond worden, soms eene niet onaanzienlijke vertraging te weeg, want telkens loopen zij het gevaar naar eene Engelsche haven gesleept te worden om daar te worden onderzocht. Om nu de Hollandsche- nijverheid tegen zulke gevolgen van den oorlog te beschermen, heeft men aldaar eene soort combinatie gevormd, de « Nederlandsche Overzee Trust » ; door het ver-kortingsgebruik aldaar gewoonweg herleid tôt het « N. 0. T. » Deze maatschappij nam voor de bevrachting harer schepen enkel goederen aan waarop geene verdenking van contrabande kon rusten en waarvan, door een « bewijs van her-komst» aangetoond werd dat zij van hollandschen oorsprong waren. Daardoor nu had die Trust de verzekering dat zijne schepen onverlet konden doorvaren, wat natuurlijk een groot voordeel beteekende. Handelaars die goederen over zee wilden verzenden, hadden bij hunne aangifte daarvan aan de « N. 0. T. » enkel een bewijs voor te leggen aantoonende waar die goederen van- ZATERDAG 17 JULI t9i5 is,£ JAARGANG nr 9

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen behorende tot de categorie Oorlogspers. Uitgegeven in Antwerpen van 1915 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes