STNDIKAAL van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie ; Plantijnlei West, 66, Antwerpen Bevoorrading Het Komiteit voor Hulp en Voeding onzer Provincie zag zich — door ge-brek aan de noodige waren — tegen zijn zin verplicht een maatregel te nemen daarin bestaande dat dezen welke een maal gingen nemen in de « Openbare Spijshuizen» dien zelfden dag niet meer van de « Volkssoep » zouden kunnen genieten. Dat dien maatregel eene sleehte ont-vangst zou te beurt vallen onder het volk en de kleine burgerij, die enkei dank daaraan op eene redelijke wijze het leven rekken kunnen, was het Komiteit voldoende bekend. Er was hier echter geen anderen uitweg : waar niets is houd aile redeneering op. Naar aanleiding van het toepassen van dien maatregel in Borgerhout hacl aldaar nu een oploop plaats voor het gebouw waarin daar aile diensten van het Komiteit gecentraliseerd zijn. En gevolg van dien oploop was dat enkele uit de groep hunne grieven aan een paar leden van het Plaatselijk Komiteit kwamen voorleggen. Gevraagd werd : a) Afschaffing der Openbare Spijs huizen om tôt eene rechtvaardige en gelijke verdeelingdereetwaren van het Komiteit te komen. b) Geheel kostelooze soepbedeeling aan de ondersteunden. c) Broodrantsoen van 5oo gram, zoo- lang er geene aardappelen be-schikbaar zijn. Het Plaatselijk Komiteit kon natuur-lijk niet anders dan dit drievoudige verzoek aan het Provinciaal Komiteit overmaken, om reden het in zulke zaken enkei de uitvoerder is der van daar uit gegeven orders. En terwijl ik dat nu schrijf is het van daar uit te verwachten antwoord nog niet bekend. Aan de hand van hetgene mij no-pens de geheele voedingskwestie bekend is kan ik echter ten dienste onzer lezers al wel het hiervolgendezeggen. De « Openbare Spijshuizen » af-schaffen is een noodelooze maatregel. Aan de werkende bevolking en burgerij zou het niets verbetering bren-gen vermits de daartoe benoodigde voorraden der « Reiief » maar een paar percentenuitmaken onzergeheele bevoorrading. De gevraagde afschaffing zou dus duizenden, welke, dank dit maal, hunne voeding eenigszins regelen kunnen, een zwaren slag toebrengen zonder het algemeen ten nutte te komen. Wat de geheel kostelooze seepbedee~ ling betreft, daar was waarlijk in Borgerhout geen oploop van menschen voor het Komiteit noodig om de leden van het nuttige daarvan te overtuigen. Van den eersten dag af toch dat het inrichten der « Volkssoep » in het « Plaatselijk Komiteit » besproken werd kwam dat tevens al in bespre-king. En ik kan hier verzekeren dat J elk lid van dit Komiteit — welke poli— tieke opinie ook aanklevende — het daarmede volkomen eens was en nog is. Dat het niet van eerstaf alzoo gere-geld werd en nu nog niet zoo gere-geld is komt alleen daardoor dat er geen geld voor aanwezig is. Het trach-ten om de soep zoo goed mogelijk te maken heeft nu zelfs reeds een rede-lijk te kort in dit budjet voor gevolg gehad. Die hervorming is dus enkei eene kwestie van geld. Het is met het Komiteit juist als met een persoon : als er geen geld is kan men niet koopen. Met de vraag betreffende het broodrantsoen van 5oo gram, is het juist hetzelfde. Niet alleen de gesteunden, maar heel de bevolking voelt het noodzakelijke daarvan. Hier is het nu echter geen kwestie van geld. Om meer brood teverschaf-fen moet er meer graan zijn. En dit is er nu niet. De « Reliefcommission » heeft tôt het uiterste oogenblik het rantsoen van 400 gram behouden ; ware men daar echter blijve mede voortgaan dan had er nu zekerlijk in 't geheel geen brood meer geweest. En het beste dat men in de « Reliefcommission » nu hopen durft is het huidi-ge rantsoen te kunnen blijven behouden.Aan de goeden wil ligt het hier dus absoluut niet. Maar goeden wil is in tijden als deze niet voldoende, men moet toch om ze te kunnen verdeelen eerst de noodige voorraden hebben. Laat 011s hopen dat voor den nu komenden oogst zulke maatregelen genomen worden dat de boeren niet meer vrij en willekeurig over zulke groote hoeveelheden aardappelen enz. kunnen beschikken ten behoeve van den woekerhandel en aan het woeke-ren in zijn geheel een einde gemaakt wordt. L. V. B. Nog gemeenschappelijke Voeding Ter dezer plaatse hebben we reeds meermalen nadruk gelegd op het noodzakelijke van het in studie nemen der inrichting voor het aansehaffen, bereiden en verdeelen over allen, van wat door de openbare inrichtingen aan voedsel kan verstrekt worden. Heden hernemen we weer hetzelfde thema, niet om nogeens het princiep voorop te stellen doch om te wijzen op de doelmatigheid van het oogenblik voor wat betreft een begin van uitvoering te geven aan wat ons den volgenden win-ter moet, zoo goed en zoo kwaad het gaan zal, in leven houden. We weten dat toekomenden winter de gemeenschappelijke voeding een voltrok-ken feit zal wezen. Daarom rijst nu de vraag : Wat doen de openbare instellin-gen om gereed te zijn wanneer die moei-Iijke periode zal aanbreken ! ! Er werdt ons wel eens tegengeroepen: «het is niet het oogenblik, er is te weinig voedsel en wanneer er zullen aardappelen zijn kan het beter gaan». Welnu, er komen of er zullen toch wel aardappelen komen. Evenwel, en dat weet reeds iedereen, op verre na, in niet voldoende hoeveelheid voor allen en aan prijzen waarvan we het cijfer niet durven noemen. Zullen het weer alleen diegenen zijn welke geld bezitten, en niet een beetje, welke zullen eten ? Er dient bedacht te worden dat telken jare van den duur des oorlogs er eene kategorie burgers weg-valt uit de rei dergenen welke nog koop-kracht genoeg bezitten om zich het noodige aan te schaffen. Het zullen nu alleen, heelemaal alleen de heele rijken zijn welke zich nog kunnen bevoorraden. Zal in die omstandigheden de stad en het komiteit maar immer het stelsel van «trek maar alleen uw plan» blijven aan-kleven ? Dat is niet om te gelooven ! De bevolking wordt onrustig en wil weten wat haar van de openbare besturen te wach-ten staat. Wordt er aan gedacht dat de tijd kort is wil men iets goeds tôt stand brengen? Laat er dan al maar vast samenwer-king komen tusschen komiteit en Bevoor-radingsdienst.Laat eene kornmissie of beter nog een paar bevoegde en oprechte personen zich bezig houden met het bestudeeren, tijdens een paar der eerstkomende maanden van al wat dient vooraf te gaan, namelijk het overnemen derspijshuizendoorhetkomi-teit, het inrichten en uitbreiden van dien dienst voor aile klassen ; het inrichten van den gezamenlijken en uitsluitelijken aankoop van aile bereikbare waren ; van de bereiding der voorhanden zijnde waren, de uitbreiding der soepbedeeling over aile burgers, het overnemen, bereiden en verdeelen van de rantsoenen van het Voedingskomiteit, wat niet zoo moei-lijk is.daar er bijna niets meer gegeven wordt, de kwestie van de werkenden en werkeloozen voor wat betreft de verhou-ding inzake het te verstrekken voedsel, de gemeenschappelijke en stelselmatige verdeeling van het broodrantsoen, zoo van het komiteit als van andereherkomst ; de aanpassing of wijziging vandensteun en de betaling zoo die dient gevergd te worden en, niet ten slotte, doch om niet langdradig te worden ; het nemen eener proef op kleine schaal. Wat nu het begin der zaak betreft daaraan is gemakkelijk een uitgangspunt te vinden, doordat een gemeenteraadslid de moeite wil nemen even het «College te interpelleeren over : «wat de maatregelen zijn welke het denkt te nemen, zonder of in overleg met het Hulpkomi-teit, ten einde aan den komenden nood den aanstaande wïnterperiode te gemoet te komen ». Zoo kunnen we dan eens te weten komen of er misschien iemand te vinden kan zijn om met den ouden lente af te breken en eens de lontaan het kruid te steken welke den boel van «laat maar draaien, het draait goed voor ons» moet opblazen. Het zal weinige moeite kosten, veel ontbering voorkomen en een flinke propaganda verzekeren. Hopen we dat dit laatste niet de bij-zonderste aanleiding mag wezen. Jiveh. Op de Vischmarkt Die hoojding zou vroeger eene uitste-kende titel geweest zijn voor een klucht-spel oj een luimig artikel waarin veel over ruzie en herrie kon voorkomen. Met de veranderingen der tijden komt ook veranderingen in de opvatting, en in dit geval kunnen we alvast zeggen dat onze lezers die titel met zeer weinig op-wekkend gevoel zullen lezen. Inderdaad, wat zich in de paar laatste weken op onze vischmarkt afgespeeld heeft is verre van een kluchtspel te zijn, 7 lijkt eerder eene tragedie. De verkoop van visch, ingericht door het Provinciaal Komiteit, heeft weer blijk gegeven van de bekrompenheid der opvatting inzake uitvoering welke in som-mige organismen, welke weinig of geene handen aan uitvoerend werk uitsteken, heerscht. Afdalen tôt in bijzonderheden over de tooneelen die plaats grepen, opsommen hoeveel personen moesten weggedragen worden, 't zij door het urenlange wachten, 't zij door het duwen en dringen en de onhebbelijke handelwijze van sommige ordehandhavers, ware ons zelve kleineren voor de buitenwereld. Het is nu gedaan met den verkoop gelukkig voor dezen welke nog zoude, vallen, ongelukkig voor dezen welke naar een stukje visch snakken. We zijn overtuigd dat de inrichters welke nu 'eens beproefd hebben fë onder-vinden wat «uitvoeren» is, eene volgende maal wat breeder zullen zijn, bijzonder wanneer er, zooals op de Antwerpsche vischmarkt, aile gelegenheid toe bestaat. Zooniet is er geene mogelijkheid eenige reden tôt verontschuldiging te vinden en kunnen ze overtuigd zijn dat het niet zoo gemakkelijk zal van de hand gaan. Laat het eene les zijn ten nutte van den goeden naam onzer « voedstervaders» en ten voordeele onzer bevolking, van wiens geestes- en lichamelijken toestand op dit oogenblik dient rekening gehouden te worden. J- MARKTPRIJZEN ! ! ! We hadden eigenlijk beter «woe-kerprijzen» kunnen zetten, doch daar het ons nu niet te doen is om weer eens in het vaarwater der schoften-woeke-raars te zitten, hebben we enkei het woord gebruikt dat zij zelve bezigen, vermits het woord « woeker » in den heiligen vrijhandel niet bestaat. Het lijkt ons wel eens niet onaardig zoo voor de hand de prijzen te geven van eenige der waren welke zoowat hier en daar onder de hand weg, in kleine hoeveelheden dan, nog kunnen gekocht of te koop geboden worden. Let wel dat in de laatste dagen eene lichte prijsdaling zich heeft doen ge-voelen.Zoo gaat nu : de aardappel : 175 fr. de 100 kil.; de witte boonen : 10 fr. per liter ; erwten : 8 fr. per liter ; bruine boonen : 7 fr.; maïs bloem : 925 fr. de ZATERDAG 26 Mei 1917 3dt JAARGANG nr 5

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.