Vlaamsch leven: zelfstandig Vlaamsch geïllustreerd weekblad

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

De beeldhouwer P. van Oystaeyer doet denken,omdat nog te veel men-schen den ouden man niet hebbert afgeworpen, wijl hun bevattingsver-mogen niet blijkt te zijn opgewassen om de heerlijke grootheid van de-zen, onzen zeer afzonderlijken tijd te begrijpen, dan nog hebben die eer- , sten gelijk, omdat de toekomst hun gelijk geven zal. Niet alleen voor l'elgië, en in België voor Vlaanderen , maar voor heel Eu-ropa, voor heel de i wereld zelfs luiden de dof-zware ont- ploffingen van de altijd-aan losbrandende vuurmonden den nieuwen tijd in En rechtuit gezegd, wanneer ik ga bedenken hoe wij allen te zamen, het willend of niet willend, het wetend of niet wetend, staan vôôr de hooge toekomstpoorten, waar-tegen reeds weergalmen de ploffen van onze'3millioenen voet-stappen, dan voel ik mij heelemaal doorsidderd van een vreemd, koortsig en heerlijk gevoel en op mijn lippen heeft eene bede van dank tôt den Schepper, die heeft gevvild dat ik in dezen tijd leven mocht, — de tijd van de opperste daden, die moeten openen, geheel en al, de hooge toekomstpoorten De ware en groote kunstenaar is de vermonder van wat ommeroert in zijn volk, de vertolker van wat het voelt en denkt, en dat het niet zoo heel goed verluiden kan omdat het niet beschikt over de volheid van de gaven, die zijn het deel geworden van den kunstenaar. Denk eraan hoe, niettegen" staande dit wereldgebeuren, dat ook wel en zonder overdrijving mag eene wereldramp worden geheeten. het leven zijn door niets te verstoren gang is gegaan. Het leven zelf is niet veran-derd, kan niet veranderen. Slechts het uiterlijke kan even Schilder F. Heylemans aan het werk worden gewijzigd, en de gedachte die men zich van het leven maakt kan, door gebeurtenis-sen als deze, verdi ept worden. Eene vraag van allereer-ste belang scheen het mij toe te weten hoe de kunstenaar van onze streken thans vôôr het Leven staat, — thans, ziet u, nadat hij is getuige ge weest van ontzettende gebeur-tenissen, van on-vergetelijke oogen-blikken, van vizioe-nen als nooit de stoutste verbeel-ding eens dichters te droomen durfde, uit schrik voor on natuurlijkheid. Hoe wordt deze kunstenaar de emotie van Schoonheid gewaar ? Hoe geeft hij haar weer? Hoe trilt in haar na het sentiment van de voorbije verschrikkingen? Maalt hij de gevoe-lens van dit overgangstijdperk, waarin men binst één jaar beleeft wat men anders, in gewoon-kalme tijden, doormaakt op twintig, vijftig jaar? Is in de kunstuitingen van thans al iets dat den nieuwen tijd voorspelt... iets als de blijde bode ervan? Ik weet het, het hangt grootendeels af van den kunstenaar-zelf, die misschien wel een zeer bekwaam man is, maar dààrom geen kunstenaar, d. i. de goddelijk geinspireerde, de dichter, de ziener, de veropenbaarder, de man die in zich voelt wat heel de wereld te gare voelt, maar niet uitdrukken kan, wijl kristali zeering van al die verspreide sentimenten en intuïties — waar- -t T ni/v4- 4-^4- lrlTTO l-v. Ali 111 Affo! 1 il/ 1C Van een anderen kant, heelemaal individueel, komt het er op aan te weten of er zich in het gevoels- en gedachtenleven van den kunstenaar-getuige-van den-oorlog eene verdieping heeft voorgedaan, en hoe dan weer hij erin gelukt om die verdieping, — bij machte ons eene nieuwe ril ing te geven, — in zijne kunst weer te geven. De denker en. met hem mede het ioncrer freslanht. voorspellen een nieuwen tijd. Wat doet de plastische kunstenaar? Is hij gebleven bij zijn dingen van vôôr den oorlog? Is hij geweest zooals de sjovele gras-sprietel, die heeft ge-bukt onder de macht van den orkaan en die zich bij wat kalmte weer opricht ? Zal de plastische kunst van dezen overgangstijd , staande in het teeken van den Leeuwenden Vos, de Kracht en de Gedachte, cerebraal zijn of niet ? En hoe zal ze zijn in den komenden, nieuwen tijd ? Waarlijk, ik was benieuwd of deze ten-toonstelling mij zou brengen een nieuw, tôt heden ongezien licht, eene nieuwe rilling. Zonder omwegen, wil ik u aanstonds bekennen, hoe er onder de kunstenaars niet één is, die dezen tijd beheer-schende, al reeds de toekomst inblikt. Blijken van talent zag ik er veel, geniale dingen, niet één. Ach ! dat was bedroe-vend, ja... En zie. langzamerhand werd mijne droeflieid ver-dreven om plaats te maken voor een lichtend gevoel van vriendelijke vreugde. Ik had het niet mogen vergeten. Deze kunstenaars hebben inderdaad met nog te veel moeilijkheden te strijden. De armelijke kaders rond de schilderijen zegden het nog, wat later. op zoo echte welsprekende wijze. Het doek of het stukje karton evenzeer. Ik was ondankbaar geweest. Ik had vergeten hoe men aile kunstuiting ontvangen moet als een goede gave, met erkentelijk hart, daarom misschien nog het meest, wijl wij door niets verdienen iets van de kunstenaars te ontvangen, zoolang wij weigeren hen en hunne wer-ken te ontvangen naar hunne hooge waardigheid. Wëet u wel hoe de Schoonheid met hare ailes overweldigende emotiën en de niet te onderdrukken drang naar kunstuiting aan onze kunstenaars van ginder ver de sereniteit hebben weergegeven ? Werkende zijn die mannen... gelukkig. Och ja, misschien wel is die sereniteit overwaasd met nog wat weemoed en wat heimwee, maar misschien is ze daarom, zooals ze op te Schilder Verdikt en ziin schllderij " De Ziekekamer,, 150

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.