Dnik3?er-l> ltg«eïste» Sasbî MaaSscbappsj ïf ET LfCHT bcstaarder » p. DE VISCH. Leicbcrg-Qcnt . . REDACT1E . . ADMÎNÏSTÎIATIE HOOGPOORT. 29, GENT VOORUIT ûrgaart der Belgfeche Wepkliedenpaptîj* — Venchijnende a!k dagert. A8QNNEMENTSPRUS BELGSE Or te macedea. , . , , fr. 3.25 Zes maandea • . . . . fr. 6.50 Ecnjaar. fr. 12.50 &ca abonneert zich op aKe poïtiorwte» DEN VREEMDE Drie maanden tdagclijks v*rzon<lei»V • • • • • ffc *J8 DNS ZONDAGSBLAD Ors Sïjbîad van zorsdag e. k. vernit weer eene praohtige verzameïlng letter-kuîîdsgs bljcsVagsn, wij mogen het zsggen zonder verwaandhesd maar niet zonder trots. Nr 5 van ans BsjfcSad bevat Inderdaad: Het vervolg van Cyrîel Buysse's Pî-liS-QUiE-PARFAET, ivaarvan het eerste deel zulken grooten feu val ontmoette fcsj onze getrouwen ; Esn heerlijk dicht van Frans de Cort, EVENALS VERLEBEN JAAï?, met recîît onder de Vlaamsohs çereîs opgenomen ; Ë3513 berdenking van het bloedbad, dat in 1902 te Leuven door de burgaî1-wacht or.der tîo Stemrechtverdedfgers word aangerlcht ; Traee praohtige schetjes van den grooten Franschen schrijver, Anatole Francs: DE GROOTE BASYâE EN DE KOLENVERKOOPER zaS zoo goed bevaîSen ais DE STAL VAN ROGER ; Weer eene mooSe brok uit REiHAART-DE-VOS, het mlddeleeuwsoh snees-terwerk ; Het slot de? dramatische schets van Johan Lefevre : VVERKERSCELUK en het vervolg van Gcascjenoe'3 Roman, Ësn weekblad, zooais 't onze nu is, werd nog niet uitgegeven aan den zeer 'lagen prijs welke onze lezers er voor betalen. Zij moeten van deze eenîge gelegen. Iieid gebruik maksn, het Zondagsbïad toestellen wanneer het fcun r.ïet wordt aan-geboden. SSko werkooper van «Voorylt» kan het bezorgen, en brengt ook beref& wiSlig op aanvraag do reeds verschenen mimmers meê. Kusisf ©il Demokratie (Vervolg en slot.) De Fransche kunst der XVII" eeuw is even weiiiig nationaal. Zij is door en door Italiaansch, waardoor zij dan ook nooit diep in Gallischen bodem kon wor-tel schieten : Claude Lorrain is noch door opvatting, noch door techniek een Fransch kunstenaar ; en onder Lodewijk XIV, wier pronkzucht in den dekoratie-schilder Lebrun, zijn hoogste maar zout-i looze uitdrukking vond, v/erden de wa-re kunstenaars weinig geacht. Langs den anderen kant zien wij de kultuur van het schoone in het republie-kijnsche Àthene, als de ten top gevoer-de uiting van zijn beschavingwerk op teer groote sociale hoogte. De kleine republieken Florence, Vene-tië en het latere Holland gaven een kunst, zoo levendig als nationaal, zoo-dat geene enkele groote monarchie zich met hen meten kon. Aldus gaf ook de middeleeuwsche kunst, in den tijd der vrije gemeenten, der gilden en neringen, haar schoonste scheppingen ; gaven de vrije Duitsche steden der XVe en XVI8 eeuw, aan de kunst van dit land, haar vruchtbaarsten, machtigsten arbeid. Zoo was ook de Vlaamsche kunst van Rubens' tijd, éénig van bloei en kracht : 5ij ontwikkelde zich in een tijd van vre-de en welvaart, na de groote twisten tus-schen geus en kerk, tusschen het vrije geweten en de inkwisitie. Bij nader onderzoek zien wij dus tel-kens de weegschaal neigen naar den kant der politieke vrijheid, of naar de landen en. steden welke het meest de-niokratisch bestuur hadden. Echte kunst moet, zooals Taine zegt : • de uitdrukking zijn van den geest des tijds waarin zij leeft. » Zij moet in zich bevatten, het gansche leven, de gansche beweging van dit tijdvak, en dit deed zij slechts dààr waar dit leven, waar die beweging, vrij en onbeperkt waren ; waar niet alleen koning, prelaat en edel-cian zich konden verlustigen in het zien van kunst, maar waar ook de mindere man in de- gebouwen zijner gemeen-schap (bvb. de Grieksche tempels, en schouwburgen, de Romeinsche triomf-bogen, en cirkussen, de Middeleeuwsche • aadhuizen, gildehuizen en kathedra-len), alsook in zijn eigen huis, in zijn gereedschap en meubelen, van schoon-heid genieten kon ; waar zij, in een woord, de echtste, volledigste spiegel was van den arbeid en het leven des Volks. En gelijk dat schitterend verleden er door bezield was, z66 bOFilSt ook de toe-komst dar kunst in de demioki'atJe zelf. 't Is niet alléén de glorie der 19e eeuw den mensch te hebben bevrijd van den knellenden druk van kerk en monarchie, maar van ook aan de demokratie de kunst als haar voile eigendom te hebben teruggebracht. Na het meesterwerk van het vrije Athene, en het gothisch mirakel van den middeleeuwschen gildentijd had de kunst, van het leven van den minderen wan, slechts de dronkenmanskuren en de geile lach der Van Ostade's, Brau-wer's en Jan Steen's gekend. Alleen Rembrandt had iet of wat af-gezonderd ..gestaaftâ .. maar RgmbiaQdt^ was reeds lang dood, en de kunst was sindsdien aristokratisch gebleven. Na 1793 hitste het hoerrageschreeuw der zegevierende legers den kunstenaar op; de rook van het kanon onttrok aan zijn blik het bloed dat langs de sporen des slagvelds stroomde : hij aanschouw-de slechts de apotheose des Césars. Maar de kunst heeft nooit haar gansche ziel, haar gansche wezen in die oorlogstafereelen gelegd, en steeds zien wij haai geneigd den weg der eenvou-dige soberheid, van het gernoedelijke natuurleven te betreden : zij zoekt de landelijke kalmte, verlustigt zich in de drama's der natuur, aanbidt de leven-wekkende zoo, en de vruchtbare aarde, die steeds barende moeder. Na de Romeinsche 19° eeuwsche kunst van David, had het Romantisme van Delacroix de wereld beheerscht. Maar ook dit was slechts een voorbijgaanden stortvloed. De oogen van den kunstenaar richtten zich naar de wezens welke de natuur bevolken ; zij begonnen van dichtbij die lagere massa te bestudeeren, haar arbeid te eerbiedigen, te verheerlijken. Het eenvoudigste werkkleed leidde hen tôt evenmooie inspiratie, tôt even-prachtige kunstuiting als de rijkste péplum of Chlamyde der Grieksche goden en godinnen. Millet verscheen ; hij schilderde het noodlot, alsook de vreugde van landman en houthakker ; naast hem stond Courbet, met zijn steenkappers en andere zwoegers ; andere kunstenaars richtten den blik naar de zee, en gaven den vis-scher als slaaf van het element. Van dan af werd de kunst zich op-nieuw, van haar demokratisch ideaal, bè-wust ; zij werd menschelijk en tevens menschlievend : dit was de echte herge* boorte. Thans doorloopen de kunstenaars de akkers en de werkplaatsen, zo6 boven als onder den groncf. En zij zien dat de arme zwoeger, gebogen over de voren des velds, in rythmische beweging het koren maaien-de, of, met vasten stap voortschrijden-de om met voile handen het-zaad in het ronde te strooien; dat de noeste arbeider die de ingewanden der aarde van het zwarte goud verlost, of aan haar opper-vlakte het gloeiende ijzer beukt om het aile grillige vormen te geven; dat zij al-len in zich dié schoonheid bevatten, welke onder de hand van den kunstenaar steeds tôt voile plastische grootschheid kan worden uitgewerkt, heerlijker dan al het brokaat, de zijde en het klater-goud waarmede onze benepene, te enge samenleving haar verzwakte en sterven-de vormen wil verbergen. In de ziel der demokratie vindt dus de kunst haar levensbroj terug. In de oudheid had zij haar socialen invloed door hare politieken, in de mid-deleeuwen door haar godsdienstigen arbeid ; haar ziel en leven in de toekomst kan slechts de menschheid zelf zijn, na-dat deze beide voorgaande vormen in zich zal hebben vereenigd. De vrijheid zal dan de politieke, de solidariteit de godsdienstige grondslag van die nieuwe kultuur zijn, welke haar realiteit in de gemeenschap, haar idea-Jitcit menschdotn-zeli zal vinden. J, Zoo zal de kunst haar vol esthetisch ideaal verwerkelijken, dat, van aile vreemde elementen gereinigd, de gees-telijke en zinnelijke schoonheid zal open-baren, en de belichaamde waarheid in al haar plastische heerlijkheid zal ten aan-schouwe geven. De bestemming en de arbeid van den mensch bieden den kunstenaar de meest verhevene stoffen aan ^n steeds moet de geschiedenis der be-schaving worden vûortgeschreven, voort-gebeeldhouwd, voortgeschilderd. Anonymus. ❖ ❖ * ERRARE. — In het artikel van gister is eene drukfeil geslopen. In de tweede kolom, i0 alinéa, staat : « De Vlaamsche kunst der gebroeders van der Weyden », enz. Dit moet zijn : De Vlaamsche kîinst der gebroeders Van Eyck, van fc'ïemitng, van Rogier Van der Weyden, enz. Oe B!!ggsîrÉ!lii'rà Ér vcehtffQDiliiiies Parijs, 12 April. — Naar zekere opgavea heeft «Le Matin» van Parijs berekend dat de totale lengte der vechtfrontliaies in den te-genwoordigen oorlog 2668 km. bedraagt. Daarvan komea in tel voor de Fransche legers 870 km. ; voor de Bagelschen 50, voor de Belgische 28, voor de Russische 1370 en voor de Servisch-Montenegrijnsclie 350. TyssÉen laas en Mcezsl Tôt recht verstand van de mededeelingen over den strijd tusschen de Moezel en do Maas volgt hier een aanduiding van de punten, die daarin veelvuldig voorkomen. Pont-à-Mousson aan de Moesel en St Mihiel aan de Maas vindt rnen op de meeste kaarten. Dezo nlaatsen zijn door een weg verbon-den. Slechts op korten af stand van dien weg ten ïfoorden en ten Zuiden boogt de frontlinie. Als wij dus dien weg in gedach-ten langs loopen, ontmoeten wij vanzelf de punten, waar nu zoo hevig is gevochten. Be-ginnen wij in Pont-à-Mousson, dan zien wij aan onze rechterhand terstond de begroed-de heuvelen van het Bois-le-Prêtre. Na een trait je loopens gaat een zijweg naar Thiaucourfc af, aan dezen zijweg lig-gen Fey-en-Haye en Regniéville-en-Haye. Als wij nu een beetje doorstappen, zijn we over een uur in Limey en op onze ver-dere wandeling naar Flirey (4 K. M.) heb-»ben wij het bosch van Mortmare aan onze rechterhand. Nu gaat da weg al spoedig dalen en laat, terwijl hij zuidwaarts buigt, Seicheprey rechts liggen. Bij Bouconville (10.5 K. M. voorbij Flirey) kruist het front den weg. Hier steken wij de Rupt-de-Mad over. Nu zijn we een uur van Aprémont. Voorbij Aprémont loopt de weg rechts langs het Bois Brûlé, waaraan zich het Forêt d'Aprémont en het Bois d'Ailly aansluiten. Even verder, vlak voor St. Mihiel ziet men links aan den voet van eene hoogte Ailly en op den top het fort Camp des Romains. Van St. Mihiel d© Maas volgend, bereikt men in een klein uurtje Maizey aan de Rupt de Creue. Lamorville ligt Noordelij-ker, waar die rivier een bocht maakt. Drie K. M. ten Noorden van Lamorville zijn Seuzcy en het bosch van La Sélouse. De lig-ging van de overige plaatsen die in de com-muniqué's voorkomen, meenen wij'reeds voldoende in onze dagelijksche overzichten te hebben aangedvdd. Japan m da iapaseezan In de huidige omstandigheden krijgt do volgende beschrijving van Japan en de Ja-paneezen eene bijzondere beteekenis : Naar aile waarschijnlijkheid komen de eerste Japaneezen uit aziatische poolstre-ken, als afstammelingen vam de barbaar-sche Aïnos, die later door de zeeschuimers en de beestenjagers, door de volksplanters en de beschavers, verdreven werden naar de gebergten van Yéso en de ijsvelden van Sakhalien, gebieden waarin zij nog lang de heerschers gebleven zijn. Het schijnt ook zeker te zijn dat deze laatsten, uit tropisch Azië, China en Ma-leizië gekomen, zich het eerst vestigden langs de zeeboezems, langs de boorden van de rijke weilanden, van waar zij staps" gewijze naar de dalen en over de bergen naar de binnenlanden trokken, zonder ooit terug te trekken. Steeds voorwaarts dringend gelukten deze veroveraars er langzamerhand in de inboorlingen uit te roeien of te onderwer-pen, ze beroovend van uunnen landaard en van hun karakter, zooals zij ze beroof" den van hunnen grond, van hunnen eigendom en van hunne... yrouwen, Het was dus uit eene zoo zonderlinge mengeling dat de japaneesche volksstam ontstond om in den loop der tijden een zelf-standigen volksaard aan te nemen en zich. ongestoord te ontwikkelen. Uitgenomen de streken van Yéso, dat nog steeds als een barbaarsch land moet beschouwd worden, omdat zijne maagdelijka bosschen bewoond worden door de aigezon-derde Aïnos, die van geene «beschavers» wiilen weten, moet men echter aannemen dat de heele eilandengroep japaneesch is geworden, door en door japaneesch, voor de vijf-en-veertig millioen inwoneirs, die hetzelfde leven leven, dezelfde zeden hebben, dezelfde droomen droomen, dezelfde genoegens smaken, hetzelfde geweten hebben en, wat van nog meer beteekenis moet genoemd worden, dezelfde idealen hebben in eene zeer vaderlandslievende solidariteit.In geen ander land ter wereld zal men een volk aantreffen dat, zoo zonderling ontstaan, zoo eensgezind vereenigd is in eene vaste, gevestigde, yerheven nationali-teit als de Japaneezen. China en Indië zijn nooit anders geweest dan eeno eenigzins natuurlijke ophooping, naast-elkander-plaatsing ^ talrijke volks-stammen met hunne Statcn of Gewesten, met hunne verschillende talen en afzonder. lijke zeden. Chaldea is nog niet andera dan een verschrikkelijken mengelmoes van ras-sen met eigen talen en zeden. Azië is nu eene zandstreek met zijne zwervende ben-den van allerbande volksstammen die niet eens een eigen landaard hebben... Alleen Japan ligt daar als eene gevestigde natie, als een onverdeelbaar land, dat zijne ta-al, zijn landaard, zijne zeden, zijnô gebruiken, zijn léger en zijne regeering heerfc. Er bestaat dus wel degelijk eene japaneesche natie, maar die uatie is nog in den grond aziatisch in haren gedachtengang en in hare handelingen. In het curopeeseh land, Staat, Koning-rijk of Republiek, is het de grondwettelijka band, de grondwettelijka staathuishoud-kunde, die aile betrekkingen tusschen da aangehoorigen overheerscht en bestuurt, die van de aangehoorigen gelijken, burg£ï»t landgenooten maakt. De Europeaan is het politiek dier waar-van Aristoteles reeds sprak, het dier dat leeft om te leven, voor zijne stad, voor zijn land en hoegenaamd niet voor de zijnen, voor zijme familie, voor zijne innerlijke betrekkingen.In Japan, daarentegeo, wordt de familie-band als een onverbreekbaar iets eerbiedig behouden en steeds vaster toegehaald en de eigenlijke Japanees wordt nooit wat wij noemen een zelfstandig, onafhankelijk, yol-maakte mensch. De Japanees blijft steeds de zoon van een vader, die op zijne beurt de zoon van een vader gebleven is, die nooit rang, recht, overwicht, gezag of heerschappij gekend heeft die hij niet geërfd heeft van zijne ouders of zijne voorouders, die op hunne beurt ailes geërfd hadden van hunne voorzaten, van hunne voorgesiachten, van hunne meesters of hunne heerschers die over ailes beschikken. Op deze wijze blijft de japaneesche natie in ailes en voor ailes eene groote eeuwig-durende familie, waarvan de levende en de vardwenen voorouders, de vroegere ge-slachten de bsheerschers blijven van ailes, van de landzaken, van den algemeenen gedchtengang. In Japan zijn het dus de voorouders, de vorige geslachten die een onbegrensd, een onbesproken gezag uitoefenen op ailes, e n gezag dat door de afstammelingen onvoor* waardelijk aangenoinen en erkend wordt, een gezag waaraan de heele natie zich aia een goddelijk gezag onderwerpt. Indien er dus eene gegronde, vaste, sfce-vigo japaneesche natie bestaat, waarin aldus een beroep kan worden gedaao op do persoonlijke toewijding voor de algemeena landszaak, dan moet dat in hoofdzaak too-geschreven worden aan aet fedt dat Japan door elken Japanees beschouwd en geëei" biedigd wordt als eene natie, aïs eene far-mi lie, die vertegemwoordigd wordt door den vader van allen, door den Mikado. In de oogen van elken Japanœ» is d« Mikado de vader van enkel Japanees. Ala kleinzoon van Amaterussou, de almach-tige godin van licht en leven, heeft de eerste Mikado van haar den spiegel, den etecff en den sabel gokregen, de zinnebeelden van de macht, die van vader op zoon, van geslacht tôt geslacht, in den naeim der heele natie moeten overgeleverd worden in de handen van den Mikado, die aldus het Opperwezen wordt. Wij moeten hier echter volledigheidshalva bijvoegen, dat de nieuwe gedachten, »m zelfs de allernieuwste : de sociaaîdemo^a-tische, in de laatste jaren wel ingang von-den in het reeds erg gekapitaliseerd Japan, wio op de hoogte is der internationale ar-beidersbeweging en demokratie, zal zich het echte oproer herinnersn welke in Tokio, in begin van 1913 uifcbrak en... bloedig onder-drukt werd overigens. ^venzeer herinneren wij ons nog hoe voor enkele jaren de «Vader» aller Japanners, de Mikado kort spel deed maken met de socialistische voorloopers en martelaars m dit land. Europeesche Oorlog !n fisf'VliinieFgn @£3 ES ft Nssrdaa vap Ffânkojk Officieeie telsgrammen| Hit ilfiiifsûls© feras! Groot Hoofdkwarticr 14-4-15. — Westelijk oorlogsterrcin. — Bij Berry au Bac, misîukte een vijandelijke aanval. Tijdens een sterken aanval tegen ons front Maizerly-Marchéville drongen de Franschen op een kleinen af-stand bij Marchéville in onze stelling, doch werden door een tegenaanval weder eruit verdreven. Op 't overige van dat front brak de aanvai reeds voor onze stellingen af. Tusschen Combres en St-Mihiel was er gisteren alleen artilleriestrijd. Xn 't woud van Ailly werden 3 vijandelijke aanvallen teruggeslagen. De aanval aan beide zijden vani den steen-weg Essey-Flirey is westebjk van dezen steenweg mislukt. Ten oosten van den steenweg ontstonden ihandgemeen gevechten, waarin wij de bo-venhand hielden. Een Fransche aanval tegen den Schnep-fenriethkopf ; zuidwestelijk van Metzerai misîukte. Oosteîijk oorlogsterrcin. — De toestand in het oosten is onveranderd. Ulf forosa PARIJS e 11 April. (Reuter) Het avond-communiqué meldt : « Ten noorden van Albert hebben de Duit-schers onze loopgraven aangevallen in het bosch van Threpval. Zaterdagavond werden zij teruggeslagen na een gevecht van man tegen man. Den heelen nacht is in Argonne hard gevochten. Wij namen Zaterdag avond een linie loopgraven in het bosch van Ailly. Onze vliegtuigen wierpsa bommen u I * PARIJS, 12 April. (Havas). Offiriwl Ç». richt van hedenmiddag 3 uut : « In België, tusschen Oise en Aisne en îa Champagne zijn op 11 April artilleriege-vechten geleverd, « In den nacht van 10 op tï April ztja d» Duitschers ten noorden van Albert overge^ gaan tôt een aanvai op de Fransche loop^ graven bij en in het bosch van Thiepivml op beide oevers van de Encre. Zelfs gedurendedeo nacht is de strijd uiterst hevig geweest. » Tusschen de Maas en de Moerel is geoa enkel infanteriegevecht geleverd. » la de streek van Eparges en Combres zijn de Frarachen na het op 9 April behaaldel voordeel bezig zich in te richt en » In het bosch van Ailly heeft een aanval der Franschen in den avond van 10 April hen in 't bezit gesteld van een nieuwe lin»! loopgraven. » In het bosch van Montmare zijn de Duifc-schers er in den nacht van 10 op 11 April in geslaagd de loopgraven te heroveren die zij in den loop van den dag hadden verloren. « Een Fransch vliegtuig heeft een bom van 155 m. M. geworpen te Brugge. » WTB. Parijs 15-14-15 (Ainbtclijk) : De dag was rustig. Wij behielde-n onze stellingen. Onze vliegers wierpen bommen boven Vi-gneuilleskm il Hasslssb-Psolsèlis-OsHsissiie gréas Uit OosïenpSlSssnSno isr'osi WTB. WEENEN, lS-4-15 (Ambtelijk) J De algemeene toestand is onveranderd. In de Karpathen zijn in de rreeste plaatsen geschutstrijden aan den gang. Ten N.W. van het Uzsoker Pas werd een van de Rus-s©n sedert dagen bezette «telling in baxo gansche uitgestrektheid door den aanval der dappere hongaarsche infanterie-regi-tnenten n. 19 en 26 veroverd. In Z.O. Gali-cië en Bukowina heerscht rust. Uit ilisssiscSi® liron PETROGRADE, il April. (Pet. Tel. Ag.J Mededeeling van den generalen staf : « Ten westeu van de Mieraaa dui<yi a« I S'î'1 ïaai* -« W« 105 Prijs P8r nsiamer : voor Balgië 3 osntiemen, voor dea reemde5 centiomen Teiatoon s Redacise 247 - Adminisfratie 2845 Vpifdafs 16 1SI15

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.