NAAR VLAANDEREN'S VERW0ESTING (Van onzen tpeeialen reporter) Ven Brusssl naïf Di Panne Dinsdag jo Deembtr. — Stipt te 6 i/a uur rer-rokk*n we aan de Namensche poort. We wa-/en met twaalf dagbladschrijrers : Gent, Ant-werpen, Luik, Charleroi. la de eerste auto z&ten de waalsche c konfraters » die, op ééne enkele uitzondering na, ons zelfs geen foeden dag wenschten. In de tweede, waarixi de dri« Geattche dagbladschrijvers plaats namen, za-ten drle konfraters van Antwerpen, met de-welke we weldra volop aan 't praten waren, en een waal-vlaming, de oude heer Verhoeven ▼an «La Gazette de Charleroi». De heer luitenant Mathot, van het Algemeen ■Groot Hoofdkwartier, Isonze begeleider. Het it .•en zeer sympathiek jong-mensch, van Brussel, die In 1914 als vrijwilliger in 't leger trad. ; Gedurende den oorlog heeft hij zich bijzonder onderscheiden. In den loop van een heldhaftig pogen midden een gevecht gewikkeld werd hij *an den llnker arm gekwetst, met het erge ge-▼olg dat dit llchaamideel moest worden alge-,*et.Ba aldus zijn er, wie weet hoeveel dulzen-tfen, met den heer luitenant Mathot. Wij reden dus, midden de duisternis, weg. Al waar zouden we doorrijden ? Wij zijn aan de Gentsche poort... 't is 'n goeie. Van Gent naar Brussel, om van hier weg weerom door lonze »tad tetuffenl Enfin, 't was zoo. Nu reden we in autos van den Rooden Kruis-lienst, en, naarnaate de dag opklaarde, konden *re on» meer rekening van den omtrek geven, Waar wij zouden doorrollen. Te Assche, huizen erg beschadigd. Verder cp den weg zagen we burgers en Fransche j aêldaten aan de opruimingswerken bezig. 1 Aalst, die eene Fransche bezetting heeft, ziet #r nog steeds feeitelijk uit. Langs de baan een Duitsch atweerkanon en lokomobiel. ' We kwamen te Gent, waar in het «Postho-' toi», Kouter, eene tas koffij werd gedronken, l om dan verder door Mariakerke, Eekloo, naar Brugge te rijden- Langs den Brugschen vaait ziet men nojj steeds de gesprongen bruggen in het water ïlggen, hier en daar hun kopje bovenstekend, 'evenals gezonken schepen. Eekloo heeft weiniggeleden, maardeuitweik-sels van de gevechten konden wij reeds te Bag-igerhoeke konstateeren De gemeente is erg ge-teisterd, vele huizen vormen slechts een puin-hoop.Adeghesa. Maldeghem leden 00k, doch min-dev.Zoo zijn we weldra te Brugge, over de-Groote PJaats met hare oude en prachtige ge-bouwen, die niets geleden hebben. Langs de St-Andriespoort komen we op eene nogbewaarde of reeds herstelde grintbaan, zoodat we snel weg alras voorbij Varsenaere zijn en Jabekke naderen Hier begint men reeds de in gewapend béton 1 gebouwde onderstanden der Duitschers te zien. Velen vemietlgd, anderen niet. Door Roxem, Westkerke zijn we weldra aan Gistel, waar het 1 groote strijdvliegplein der Duitschers is geweest. Terwijl-n'ij er voorbij reden zaren we boven het vliegplein een tweetal onzer vliegers, die zich in de lucht t vermaakten » door tuim*-lingen, «boucles», en «looping the loops» uit te voeren, zooals wij bij de sluiting der Gent-j sche Internationale Tentoonstelling op het St Denysplein door den reeds verongelukten Pé-goud zagen verrichten. Hoe verder wij voortsnorren hoe meer ver-nielde barakken. 00k materieel door den vijand achtergelaten. Van Zevencote af ziet men vele. zeer vele pleinen waar een echt netwerk van teleioongeleidingen is geweest. De prikkeldraadversperringen vermeerderen, echter totaal vernield. AAN ST. PIETERSKAPELLE zien we reeds overstroomde meerschen, terwijl 00k de banen, die men reeds aan het herstellen is, zich in slecbteren staat bevinden. Van het dorp zelf blijft niets meer over : puinen, brokken van muren. Hier krijgt men reeds volop den in-druk der verwoestingen welke zijn aangericht. Men kan 00k vaststellen, — dit ailes in de vlucht, — hoe de vijand zich versterkt had. Langs de baan een eerste Duitsch kerkhof. Midden de overblijfsels van dit slagveld ziet men 00k nog de païen, die eens als observato-riums hadden gediend. Stilaan komen we aan een deel der gruwza-me woestenij door dezen vreeselijken wereld-brand van den eertijds vruchtbaren grond en zacht-groene weiden. Jaren lang zijn de land-ouwen onbewerkt gebleven, hoog geel-goud ge-kleurd, half-hangend gewas is er in de plaats opgeschoten, als treurt het zelf over de dood hier bewerkt. Boomen ziet men niet meer, 't is zooals mi-aiiter Anseele Zondag tijdens zijne prachtige rede in het Feeitpaleis zegde: 't zijn als ver-mlnkte armen van bedolvene slachtoffers, die ait den grond opsteken. » Wat verder, midden deze huiveringwekken-d* en akelige woestenij, zagen wij een viertal personen, waaronder twee vrouwen en waar van een der bij haar zijnde mannen een lijk op dolf... „ Deze eerste indrukken van hetgeen we zagen ftemden on» treurig en dit is nog maar een be-gln van wat volgen zou, daarvan waren wij be-wu»t,Wij komen aan Schoore, en maken heel filo-sofisch de bemerking : « Schoore heeft er 00k gestaan », 't 1» te zeggen : slechts een gruishoop blijft er over. In eene sombere, diep ontroerde gemoeds-stemming geslagen, zegt een onzer reisgenoo-ten : « Wij naderen den IJzerl » Voort* schuilplaatsen, vernielde en onbe-tchadijden; voort* woesteaijen, waarvan het l'opgeschotene goud-gele onkruid zich als, over de streek zelf treurend, half neerstrijkend, heen en weer beweegt, rijden we een klein houten brugje — over een klein watertje geslagen — OVER DEN « IJZER ». De inzlttenden groeten diep bewogen den ; kleinen «troom die zich in den wereldkrijg 1914-1918 zoo bloedig historisch maakte. Nu eerst kunnen wij on», ondanks het be-stendig voortsnorren der autos, een klein idee vormen van de verdediging welke het leger hier had moeten opwerpen, wat het heeft moe-ten offeren om te beletten dat de overweldiger verder zijn roes van onderdrukken, uitmoorden J verspreidde. Allerwefe — lang» het deel dat we kt#i- 34e ïaar -- N. 328 5 centiemen per nnmmer Dinsdag 17 Deoember 1918 VOORUIT Orgaan der Belgische Werkliedenpartij. — Verschîjnende aile dagen. Druktler-Uitgcefster Sam. Maatsch. HEI LICHT, Best. : P. De Visch, Ledeberg-Gent. — Red.-Adm., Hoogpoori, 29, Oent nen — van den IJzer heen, versterkingen, vernield, vaneen geschoten, en daarachter diepe groote putten die, door de overstroomingen en de regens, ware poelen zijn geworden; obussen van allerlei kaliber, haddeu deze kloven en diepten geschapen. Steeds ailes «voorbijrazeerend» — zooals de chauffeur zegt — geeft dit doodsche en zoo diep ingrijpend tooneel der mood en der verwoesting, waar onze helden meer dan vier voile jaren weerstaad boden, ons een gedacht van wat de overtroomingen hebben bewerkstel-ligd : Wij komen aan eene onoverzieabare vlak-te, dat slechts een enkel moeras vormt, Men verwittigt ons : PERVIJSE! Hadden we reeds stuk geschoten boomen voorbijgesneld die slechts gehroken armen ge-leken, hier werd zulks nogmaals bevestigd. Van • dit dôrpje blijft bepaald niets meer over. Hier hebben we eeaen Belgischen doodeaakker. « Eere aan de moedigen i » Langsheen de baan sUan hier nog stompen, afgeknotte boomen recht. aan dewelken mos en-ander groen, alseok vleclitwerk was vastge-maaktHier hielden wij eenige oogenblikken stil, daar een der Waalsche konfraters het graf van zijn in 1918 gesneuvelden zoon wilde groeten. De autogeleider zegde ons dàt dit wervel werk tusschen de boomen heen en zelfs over den straatweg was vastgemaakt om vijandelijke observateurs in kabelballons en vliegeniers niet toe te laten te kunnen zien wanneer er troe-penbewegingen langs de baan plaats hadden. Na eenige minuten oponthoud veideriijdend, ireft ons oog weerom een ar.der tooneel : 't Zijn hier geen woestenijen nock moeras sen meer, maar schoone onaangetaste weiden, waar veel-vuldig prach ig vee— het Veurne-Ambachts-vee genoemd — kalm en ongedcerd aan 't gra-zen is. Hoeven, met groote stroo- en hooiop-pers ernaast — zeer groot en hoog — en weerom wat verder zerr schoone vetie zvvare var-kens, waarop de Duitschers voorzeker ten uiieiste verlust zouden zijn geweest hadden ze zulks kunnen «rekwirueren» Wij naderen na nog mmuten hotsen en bot-sen Veurne, Men stelt hier vast dat waarschijnlijk ge-vluchte boerenfamilies in verlatene barakken huanen intrek hebben genomen Meer dan waarschijnlijk vonden ze noch huis noch kaard bij hunne terugkomst. Het vee is in vroegere paardenstaîlen « inge-kwartierd ». Wij rijden nu eene plek voorbij, waar hon-derden afgeschoten obussen zijn opgestapeld, evenals ander materiaal, wat door een Belgisch soldaat wordt bewaakt. VEURNE! Statie onbeschadigd; d« Ooststraat erg ge-steld. Pafl Een pneu die kreveert. Niets ergs, na herstel verder on 1 Wii naderen zno LA PANNE, waar we iets over één uur in den namiddag aan-komen en aan het « Hôtel Terlinck » door aa-joor Leduc gulhartig worden ontvangen. Wij voelen iets onuitsprekelijk» in ons op-wellen ! V66r ons verheft zich majestueus de zee. Het strand, schuimende aanspoelende golf-jes, bruin-geel gekleurd water aan den horizont als door een groene breede lijn afgeteekend en vaarachter de zwartewolken als we*schuiven Dat ailes vertoont zich voor ons oog, als een beeld, dat we voor jaren verloren hadden en nu weervonden Alhoewel we de zee wèl kennen, toch greep dit tafereel van water en schuimende golven en dansende schuiten ons ten zeerste aan. Meer .dan vier voile jaren waren vervlogen dat wij dit éénig mooie natuur- schoon — en dikwijls natuurwreede — niet konden bewonderen. Na deze indrukken traden wij het hôtel bin-nen, waar ons een ontbijt wachtte. Het was de vriendelijke luUenant Mathot die de tafel voorzat. Na eenige rust klommen we weerom in auto en reden nu langs Adinkerke terug naar Veurne. Ditmaal konden we op ons gemak de verwoestingen overzien welke de vijandelijke be-schietingen hier hadden aangericht. Het Gerechtshof, van hetjaar 1628 dagteeke-nend, heeft weinig geleden Het Belfort in het geheel niet, en de Walburgiskerk, die nog al erg gesteld is, kan toch gemakkelijk hers;eld worden. Het stadnuis, van de jaren 1612 dag-teekenend, is bijna ongedcerd gçbleven. Eene dichtbij gelegene kerk, de St-Nikolaaskerk, uit de 14e eeuw dateerend, is niet erg gehavend. Op de, Groote Plaais zijn een zestal huizen totaal in puin geschoten, andere minder erg. Deze beschietingen dateeren van 1914-15, maar de ergste bombardementen hadden in 1916 plaats. Als bijzondere inlichting dient hier vermeld dat de koning in 1914 enkele dagea te Veurne verbleef, evenals het Groot Algemeen Kwar-tier.Voor Veurne is in normale tijden de jaar-lijksche boetprocessie eene vermaardheid. Hoe belachelijk zulks 00k is, — maar deopgedischte geschiedenis hieromtrent leert het, — dat Robrecht, graaf van Vlaanderen, van Palestina terugkeerde en een stuk van Christus-kruis medebracht. Een storm bedreigde de Vlaam-sche kust en hij zwoer, zoo hij gered werd, zijne relikwie aan de eerste kerk die hij zien zou, te schenken. Hij werd gered, en de eerste kerk die hij ontdekte was de Walburgiskerk. Zij ontving de relikwie en sindsdien ging tel-kenjare eene processie uit. Deze boetprocessie veranderde in de 17e eeuw, daar een soldaat een hostie had verbrand. Deze soldaat werd gewurgd en dan verbrand!... En nu ging aile jaren, in demaand Juli, een middeleeuwsche stoet uit. De laatste boetprocessie defileerde in Juli 1914, 't is te zeggen dat dan voor de laatste maal boetelingen, demeesten vermomd, in eene ruwe pij en met neergelatene kap in de proces-cie stapten, zware kruisen dragend. Men ver-«ekerde cuis dat er tijdepjS den oorlog geeae dergelijke zottigheden gebeurden. Het vermaarde gasthof van Veurne : « La Noble Rose» is gansch vernield; hetzelfde stel-denwevande woningfn der Noord en Zuid-btraten vast, Een lieftallig meisje zegde ons dat er in 1918 nog eene erge beschieting op Veurne plaats had. De bevolkiDg, die er tôt dan toe gebleven was, vluchtte in de velden en weiden... In de kelder» was men niet vMlig, daar wèl 1 Na het bezoek van dit deel der stad, reden we naar het # KERKHOF VAN ADINKERKE Het was 4 uur geworden toen wij het doo-denveld betraden. Het werd stilaan donker, nog <somberder en kiiliger gemaakt door de motregen die viel. Wij doorwandelden met onl-bloot hoofd den doodynakker, waar slachtoffers van de huidlge sa aenleving waren bedol-ven geworden. Op de 3700 graven d.e dit oord telt — waarvan 400 tôt de alliés en de andere aan onze légers behooren — zijn kieiue en groote kruisen, in hout of arduin, of ?erken gepiaatst. Allen dragen bloemea en zeer netjes onderhouden. Vooral het voorloopige monument op het graf van generaal Jacques, .10k de aandacht. Tijdens onze ûooiwandeling zagen we de rustplaats van den soldaat Vlaemii.cx Emiel, geburen te Gentbruggî den i3 6-'93, en ge-sneuveld den 2g-io'i8.. De duisternis viel volledig in toen we den doodenakker verlieten, diep buigend voor deze ongekende maar groote helden die hun leven tôt verdediging van den vadergrond gaven. Wi\ keerden nu naa. de Paane terug, waar we veie gekweisicn ou:-,er troepsn zagen rond-wandelen.Onze Brusselsche konfraters die hier vier dagen voor ons waieli; aangekomen, waren in dan namiddag vertrokken. In de kamerd.îwe ic'thotelbetrokken, hoor-den wij lict bettendige Lruischen der zeedie zoo woest en wreed zijn ;;an, die reeds zoovele duizenden slachtoffers' verzwolg, en over de-welke we in den dui-âerea nac'nt, nadat we bovenstaanue hadden, neergeschreven, onze blikken lieten heendwa'en. Morgen beginnen we onze bezoeken over het gansche gevechtsfront, dat onze IJzerhelden gedurende meer dan vier jaren verdedigden tôt het uur der overwinning slaan zou. (Vervolg morgen). Links en Rechts IN EEN der ministerieele bureelen heeft men de lijst gevonden der Duitsche fabrie-kanten aan wie de in België g>est©len ma-chienen gegeven of verkochti zijn. 't Zai zooveel te gemakkelijker gaan om ze terug te halen. HET MINISTERIE van IJzerenwegen heeft besloten bij de aanwerving van per-soneel, den voorkeur te geven aan oorlogs-verminkten, zonen van gesneuvelde Bolda-ten, einz. 't Is maar zooals het zijn moetl IN DE Fransche hospita-len zijn er vele Belgische soldaten, die door verminkingen of zware ziekten bij hunne ouders niet kun-neji komen. / « La Gazette » vraagt terecht of aan die familieleden geene vermindering van ver-voerprij3 kan worden toegestaan om die in-valieden te gaan bezoeken. Inderdaad, die schijnen heel wat verge-ten te worden. VOOR DE briefwisseling van het legier heeft) men eenen dienst per aeroplan inge-richt.Uit Brussel zullen dagelijks vliegers ver-trekken naar Luik, Gent en Bvugge. Dat za! vai ranper gaan dan in den goe-den Duitschen tijd : dan moest een brief va® Brussel naar Oent veelal 14 dagen onder-weg zijn, en sorns wel eene maand. 't Schijnt daf de pxpresstreinen Gent-Brussel lust hebben dat voorbeeld te volgen : de 55 kilometers worden reeds afge-legd in 24 uren ! MINISTER J^SPAR heeft op het Bu-reel drie wetsontwerpen neergelegd : Het eerste befreffende de herstelling d©r schade door den oorlog veroorzaakt; het tweede de instelling voorziende eener nationale maatschappij van oorlogswezen ; het derde idem van oorlogsinvalieden. IN EEN ONDERHOUD met een opstol-ler van « Le XXmo Siècle », zegde minister Renkin over het spoorwegverkeer : « Ik maak mij sterk al het veivoer te ver. zekeren, tôt zoolang mijne werking niet be-lcmmerd worde door de militaire overbeid. Ik heb 500 lokomotieven ter mijner beschik-king en men is aan de heistelling van 900 anderen bezig. Buitendien heeft het leger er 425 in dienst. Wagons heb ik 00k; ik deed al degenen die wij in Holland hadden terugkeeren, een deel van deze die wij in Frankrijk bezaten. Duitsehland le vert er ons aile dagen, in uitvoering der voor-waarden van den wapenstilstand. « Thans herstellen wij de lijn van Jurbise (Namen); v66r drie weken veiloopen zijn is zij in orde. De lijn van Bergen is voor den trafiek gereed, doch de Engelsohen, die er meester zijn van eenen bela.ngrijken sector, hebben ons om krijgskundige rede-nen de seetie Mons-Manage afgenomen. Men had mij gevraagd de Frajische vlu h-telingen uit Aalst weg te voeran. Aile maatregelen waren genomen, maar de militaire overheddt heeft mij de lijn yan Kort- rwk mfeads» se ten onderwerpen. Hoo wil men dat een burgerlijk bestuur werke in dergelijke voorwaarden ? « Ik heb eene meer rechtstreeksche ver-binding met Parijs willen organisoeren en was t'akkoord met de Compagnie du Nord om langs Doomijk te rijden. Maar, de militaire overheid wil de toelating niet geven zoolang wij maar over eene enkele lijn be-schikken. Men moet dus den grooten om-weg doen langs Adinkerke. Daarbij kwam dat men ons oplegde drie reiskaartjes te doen afleveren : Parijs-Adinkerke (Fransche dienst), Adi-nkerke-Schellebelle (Bel-gische legerdienst) en Schellebeillo-Brussel (Belgische bu-rgerlijke dieinst). Al deze be-lemmeringen zijn zeer vervelend. Ik bon gereed om vooruit te gaan, maar men moet mij laten gaan. « Wat de post betreft, dese gesebiedt in goede voorwaarden. Thans zijn 7(50 kanto-ren in het land die werken en in Brussel hebben we reeds 440 telefonische verbindin-gen.« Wij doen ons best om het maflMeti zto goed en spoedig mogeljk te doen draaien ; wij zullen er toe komen als onze werking niet iederen oogenblik verlamd wordt. » DE ALGEMEENE RAAD deir Progressis-tische partij iis te Brussel vergade-rd, onder voorzitterschap van senator Hanrez. Et is van afgezien voor den oogenblik een contres samen te roepen. Maar de algemee-ne Raad zal aile aan de dagorde staande politieke kwesties bespreken. Eene eerste discussie had plaats over: 1. de vtrgoeding der oorlogsschade; 2. de herneming van den arbeid; 3. de verbeteringen <oe te brengen Vaan de E. V. en hare toepaasing in die provinciale en gemeentekiezingen ; 4. over de kie?baarheid der senator a en de afficha [fin g der provinciale senatora. ' GEZEL WAUTERS, minier von Arbeid, Nijverheid en Bevoorrading, heeft als be-stuurder van zijn département gezel Son-dan, advokaat, aangesteld. « Le Soir » zegt dat Soudain een der aym-pathiekste leden der BaKe van Bruesel ie, en in Le Havre een der werkzaamste mede-werkera van Vandervelde. VERSOHEIDENE LEDEN der reohter-zijde doen opmerken dat, in de laatete Kamerzitting, M. Woeste geenezins in hun raam heeft gesproken. Het bewijs er van is, voegen zij er bij, dat in de groepverga-dering van Woensdag ochterîd, de rwhter-zijde M. Vand-evyvere had aangeduid om eene verklaring te doen over het antwoord op de Troonrede. M. Woeste, die M. Vandevyvere had voorgeloopen, heeft in persoonlijken naam gesproken, A PROPOS van M. Woeste, hebben wij dat gedroomd dat in 1914, — toen het duitsch gouvernement aan België voorstel-da zijne legerg over het belgische grondge-bied te sturen mits schadevergoeding, — M. Woeste daar geene graten in vond? Die zaak zou wel eens mogen toegelieht of gelooehend worden. PARTIJGENOOT Louis Pierard, correspondent aan het engelsch front, heeft het beproefd monseigneur Hartmann, aartsbisschop van Keulen. te interviewen. Hij liep een blauwtje op, maar heeft met den bijzonderen sekretaris van den aartsbisschop kunnen spreben. Tijdens het gesprek, — over de brutali-teiten der Duitschers in België, — zegde de sekretaris: c In een leger van miljoenen menschen is het natuurlijk dat er zijn die zich op beestige wijze gedragen. Ten andere, _ de verbeelding onzer soldaten was opgehitst door de historiés over de belgische burgers vrij-schutters. Men had er zooveel over ver-tel d ! Het is mogelijk dat belgische burgers op onze troepen geschoten hebben. Maar telleens wij een ondf.rîoeh gedaan hebben over feiten van dien aard, HEBBEN WIJ NIETS ERNSTIGS GEVONDEN. » Wel jammer dat men het onderzoek niet heeft gedaan over de nu erkende beestige handelwijze der duitsche bandieten: dàar ware wel iets ernstigs te vinden geweest. WAAR DE beddelakems naar tôt gingen, die de «Bruxellois», «Belgique», enz. per aankondiging vroegen, nadat de geruchten werden verspreid dat men het linnengoed ging aanslaan? Het parket heeft ke/t zaakje opgeklaard. Deze lakens werden in het blauw geverfd/ en te Binche maakte men er werkkleederen van voor de Duitschers. Een vijftiental kerels die de lakens op-kochten, zijn thans opgesloten. Het is hier de gelegenheid om te zeggen: «Zij zitten in slechte... lakens!» AAN HET wetselijk front 1s destijds de «Frankfurter Zeitung», het «Berliner Ta-geblatt» en de «Vorwarts» verboden geweest.Dat geikihiedd* op bevel van den kroon-prins, die zijn lief papatje daartoe ver-zocht den 2 Januari 1918. Papa Willem zond dat «verzoek» over aan Hindenburg, die niet kou weerstaan r an het considérant dat luidde: « Het kwaad dat deze drie bladen in de laatste maanden hebben veroorzaakt op de geesten onzer manschappen is betreurens-waardig. De geestestoestand waarin onze officieren en soldaten de groote, beslissende , 8la*ê# Sfioetf» beginnen, kan xoor. ons, overeten, niet onvergchilllg zijn. Te Berlijn heeft men daartegen met kracht mge-werkt. » Hetgeen te Berlijn mogelijk was, is hei niet geweest op eommige deelen van hel westelijk front: de geest onder de duitsche soldaten was dusdanig dat zij ten laatste weigerden aan de bevelen hunner oversten te gehoorzamen en pad bleven toen men be-vool aan te vallen. LAAT ONS ER BUITEN, A. U. B.r! Er versehijnt te Gent een flamingantisch' blad « De Witte Kaproen », door Fons Se-vens uitgegeven. De « werking » die hij v66r den oorlog praktizeerde kennen we : Eij ploeterde in aile vuil. Hij schijnt dezen tak-tiek niet te hebben verlaten, wat bij gal-achtige heersch- en eerzuchtige persoontjes immers niet mogelijk is. In « De Witte Kaproen i> van 15 Decem-ber kleedt hij zijn vroegeren boezemvriend Jan Wannijn uit dat het een aard heeft; maar wanneer men wil jongloeren en met onhandigheid te werk gaat, kan men den bal 00k wêl eens op zijn eigen knikker krij-pn. Nu. dat is de zaak van Fonsken, en net raakt ons niet. » Maar wat ons, «Vooruit», wel aangaat, is, dat Fonsken schrijft: « dat Jan Wannij* 00k in « Vooruit » den « Witten Kaproen i aan viel. » Dat is eene kwade Kapoenstreek, waarvan afleen een vijand gebruik maakt, die onmachtig is op eerlijke wijze zijn eigen kant te kuiechen. Zeg eens, manneken, wanneer gij denkt aoo maar ongestoord opnieuw uwe smeer-lappftfij te beginnen, bedrlegt gij n. Waar haalf gij die vuiligheid uit dat uw tweede-ik Wannijn nog in «Vooruit» sobrwef? Voor de pin ermêe. Wanneer gij vergift uit te spnwen hebt, — dat overigens trw klein Sofpue steeds overstelpt, — doet dit op anderen, maar wij zullen u een tegenvergâf toedienen. ' — ii.-I- — "i Episodt ult dan Oorloi treuriqF plicht De vliegeri rweefden als reusachtigs reofrefelt be< • vto de stad, met begee'lg* en {linsUrends oogen zach< / ten z'hunne slachtoffers, 4e afireerkanonnen hutldea als bezetcaen, bunne stalen mondes braaktca een helsek ▼uur ult, de shrapnell s joegen schuifelead door de lucht. Da straten waren ecnzaam en varlate», de measchen zaten angstlg In hunne kelders verscholen. Eea klein* bengel. met de handea In de braekzskkea, trotseerde hetgevaar, keek belangstsllend de ▼liegers na, toen eensklaps enkele stappen van hem een* bom insloeg, honderde ruiten rinkalend *p de straatstc*n*n aan stuk-ken vliegen dee4 en d*n jeugdigen nleuwsgierig* den levensdrasd afsnted. De duitschers werden langs den ovsrkant van d* stad gejaagd. Dit had voor (evotg, dat ze met eene ra-zende woede, vier dagen lang t verl*ste gedeelte der stad geweldig beschoten; honderden obussen Ttrniel» den de huizent de dood nam talrîjk* slachtofiers med*. Niet zonder lerensgevaar kom men zich op straat wa-gen.Midderwljl waehtt# d* verongelukte kl*in«, in d< arinzalige vronlng itjner beproofd* ouders op zijnt tcraardebestelling. Nlemarid bood zich dasrtos un; zelfs de ^ebruike-lijke doodkis wa* niet t* bekomen. D* vader was rade-loos van zielesmart, d* moeder keek als versuft voor zich uit. Wat gedaan? Zou hun kind dan ni*t zijne laatstt rustplaats kunn*n bereiken? Kletterend en ailes vergruizclend, sloegen de pro-jektielen overal in. De ongelukkig* vader legde ziji kroost in 'n soort houten bak, dien hij met bevend< handen dichtspijkerde terwijl groot* zweetdruppeli vsn zijn g*zicht dropen. Kan men iets vcrschrikkclijkcr uitd*nk«n dan I10 gene die vader daar verrichten moest? Welk* onuit. wischbare groeven, moest elken hamerslag, op d( doodkist van zijnen zoon, in zijn* ciel niet na gclateil hebben? Maar zijne taak was nog ni*t ten einde. Met wagg» lende stappen, voerde hij 't laatst* overschst van zij 1 zoontje naar den doodenakker, bij middel van een dier etnvoudige kruiwagentjes, en dit midd*n 't kan on-gebulder, 't huilen en zoeven der obuss*n, 't scheur*n en kralten der aan puin geschoten huizen. Halfwege pekomen, werd de moedig* man, door 't moordend staal neergeschoten, hij stuikt* voorov*r op 't lijk van zijn duurbaar zoontje; te samen ondername» zij de groote reis naar de eeuwigheid 1... Oorlog weest voor eeuwig gevloekt, Kortrijk 28-10-18. Jot. Coolt, Poets, wederom poetsl D* Deutsche Allgemein* Zeitung, rtdio-ofificieii orgaan der Republiek. heeft een telegram uit Was. hington ontvangen, aankondigend dat de Entente Berlijn zai bezetten. Dat zai plezier doen vooresrst aan de Brusseliurs «| tweedeni aan de Parljzenaars, di* door d* «dikkf Bertha» in hunne rust werden gestoord. De Vorwarts verkiaart dat de Entente w*l hetf Duitsehland zou durven bezetten. Laatste Telegrammer HavasbsHchten : i De bevelhebber van Meubeugc Generaal Fournier, de militaire bevel< hebber van de vesting Maubeugt, keerde na vier ja-reit gevangenschap in Dnltschland naar Frankrijk terug. Paspoort voor Frankryk Te beginnen van 15 December mag d< Fransch-Belgische grens niet meer zoodef paspoort overtrokken worden. Erg spoorwegongeSuk in Duitsehland Bij een spoorwegongeluk te Plauen lieten vele reizigers het leven. Tôt hiertoe werden van onder de poiinen van de treinen 1! dooden, 9 erg en 4 licht g«kwet»ten g<9 haald. DeTschekken in Duitsehland De stad Grottau op de Duitsch-Boheen sche grens werd door Tschekko-Slowakscl» troepen bezet. De sehuldigen van den ooriog De staat Columbia in de Yereeuigde Stai ten stuurde eene resolutie, voorstelleni dat de vredèskonferentie een Gerechtshd zou instellen om den ex-kanselier, de chef yan het léger, yan de marine en van Krupj

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.