■ 30 aal .. n. 11s Priis per nummer : voor Bclgio S cantiemen. voor don tfreemde 5 centieme Te9efonn ? HedaotSe 247 - Administratie 2841 iOrak*t«r-Uttt*e,«t*t Sam; Maatscbappï j HET UCH1 bestwardef s p, pE VISCH. L#<*«berg-Q«nt .. redactie . . administratie. HOOÛPOORT. 29. CENT VOORUIT Or gaan efer Be/ff/sche Werkh'edenpapfij* — Yersohijmnde a//e é« ABO^NEMENTSPRIJS BELGÎE Orie maanden. » » , , fr. £2 Zes maanden fr, <i.5i ^en jaar . 12.51 Men abonncert 2icïs op altepostbureele DEN VREEMDE Drie n:aanden 'daRelîjks vcrzomien). < . , , , fr. o.r. I03STZB O^EZRTW^IITIDTXÏTGr X3ST WXU±T*rœJElTJmTZ1 0,000 stemmen gewonnexi te JParïjs — 25,000 stemmen g-ewonnen in de omstreken iran JParijs 280,000 stemmen geworinen in heel Frankrijk. — 4© SOGIALISTISCHE GEKOZENEM — 56 balloteeringen gunstig aan de socialisten. — De Parti! zal iia de nïeuwe Kamer minimum 3© zetels saiees* hebben. IHoog de harten! 't Is Mei! ■ Gelijk vorige jaren, zal de werkende Blesse over gansch de beschaafde Rereld, vrijdag aanstaande, wederom Met geestdrift en geloof het Eerste Mei-B;st vieren. ■ De katholieken hebben hoog- en Hestdagen voor tal van heiligen, maar Raclât èr te veel waren, hebben zij dan H? een Allerheiligen gevonden, om ze Hlen in groep te herdenken en te ver- ■De werkende klasse kan niet anders ■ De Arbeid is een levende heilige, een Rst- en zichtbare Gcdheid en zijn won-He:- en reuzenwerken zijn zoo talrijk, Bjn invloed op aile gebied der sociale Hereld is zoo groot en zoo weldoende, B: wij hem wel f 365 dagen per jaar Bien mogen vieren, zonder dat men H: van overdrijving zou mogen be-Rnldigen.Bij herdenken den Arbeid, aile da-H maar wij vieren hem maar ëën-Baal per jaar. ■ilen kan de werklieden dus van geene Berdrijving beschuldigen, wel integen-Bel, 't verkeerde zou eerder waar zijn. H Wij zijn gematigd in den hoogsten ■: van 't woord. ■De Arbeid, de schepper van ailes, ■|e!t zich kontent met een feestdag, ge-K: een eenvoudig zomerlief, een Akker-Bm- 0! H. Kerstkermis, enz. ■ Men moest ons loven en prijzen, om ■» goeden wil, die wij zoo openlijk en ■ereidwillig aan den dag leggen. ■ Het verkeerde is juist waar. BNaarmate de werklieden zich braver ■n inschikkelijker toonen, vinden onze Hfeenstrevers en vooral de klerikalen, ■eheel het gemengd zoodje van vast-■wdisten en dompers, naar het schijnt H een dubbel plezier in, van de werkHe-■en te tergen en te bespotten. ■ Oh, wij lastexen zeker weer al'? ■Tiens, tiens, wij gelooven nochtans ■®p in de waarheid te zijn. ■ Het zal weldra de vijf en twintigste gaan zijn dat de werklieden feest ■eren en hunne eischen voorop stellen gunste van den Artseid. ■m>u men ons wel willen zeggen weïke ■^eving er alreeds gedaan is gewor-E we£e de regeeringen hier en |.!,ir,j zijn geheeî benieuwd eens die ■st voor oogen te krijgen. I m dS ^eercn tÇgenstrevers> voortrit |Van achtnrenwerk kennen wij nie- 1 ■S behalve de socialistische in-B 'ngen, die gansch alleen staande, ■out en moedig den weg zijn opge-»'îr: om tôt daar te komen en die er ■P. tusschen haakjes gezegd, goed ■fj bevinden. ■ e bijzondere nrjveraars, die dctor- ■ ans meer tegen, dan voor de Staats-■fhenkomst gekant zijn, hebben ■an"?lri iets gedaan, dat de moeite ■ au ls,.om te worden aangestipt. ■ 1 '""ien al die officieele en met offi-Kn 6 fere"> ten minste ernstige schrif-■en'^ i kcht gaven, om aan te too-E' onze eischen ofwel onmogelijk Kj ^'wuden ten minste de gelegen- ■ • iebben om hunne argnmenten te I- Vn^ge"> ,-te bcspreken en desnoods ■J°°r te bukken ■ aar dat doen ze niet, 't is mrôsehien |C hun"e waardigherid, maar wij ■arht "s G ^ t>ovcn hftnne ld?iiSimme" jaraœer voor hen, rdat ■a ;n n?en' Nieuw Zeeland, Victo-Kten , Us^alië in groote deelen en Imiv.f-^-Àraerika en deels in ihti,Lrbei? van Engeland, waar het slag heeft opgeleverd. De uitslag der oroeven, de opgedane ondervinding keert dus tegen hen. Ons brutaal kapitalisme wil onder-drukken, zijn eigen wil doen^ zondex rekening te houden van de werkende klasse, dat is de waarheid. Ware het anders, dan zouden de nij-veraars, stonden zij ineens niet ailes toe, ten minste de baan openen om tôt een duidelijk afgeteekend doel te ko men, dat beantwoordt aan de verzuch-tingen onzer klasse. Zij zouden ten minste hand over harte leggen en zeggen : de Arbeid, hij die ons welsteïïend of rijk maakte, die ons in aile geval een vrij, onbezorgd bestaan verschafte, die verdient toch 00k wel een feestdag per jaar, laat hem ons sa-men vieren met onze werklieden. 't Is misschien de eerste stap tôt verzoening en wij zeggen geheel zeker, tôt betere verstandhouding. Maar helaas niet s van dat ailes en juist het verkeerde gebeurt. De werklieden, als zij de bilans op-maken van den Eersten Mei die zij op-volgende jaren vierden, zullen sluiten, met veel liefde, opoffering, geestdrift en grootheid eenerzijds door hen ge-toond en die beloond zijn met laster, leugen, werkloosheid, vervolging en lijken van wege hunne tegenstrevers. îifc Hfc 7& VF V Oh, wij vallen uit de lucht niet! Wij weten dat de strijdbaan der werkende klasse een lange lijdensweg, een calva-rieherg is, waarop de arbeider meer dan een kruis h'eeft, zooals de Christus er maar een te dragen had. Maar lamenteeren, schier aan den vooravond van onzen grooten feestdag ligt nu in ons inzicht niet. Maar wij mogen en moeten hier zeggen dat onze houding en deze onzer tegenstrevers, hier het einde uitmaakt eener legende of van een kindervertelselken. Als wij door den band weinig beko-men, wel dan is het gewoonlijk onze schuld of deze van ons grootje. Wij zijn doorgaans te brutaal, te stout, te geweldig, wij willen te veel in eens, kortom wij zijn zoo gemeen, zoo ongemanierd. De Eerste Meifeesten heeft dat vogel-ken zijne vleugels afgeknipt. Onze Eerste Mei heeft altijd, en eerst en vooral een vredelievend karakter ge-had, in zooverre, dat het terzelfdertijd voorkomt als het Feest voor den Inter-nationalen Vrede en het scheidsgerecht tusschen de natiën. Onze zangen, onze betoogingen, Kad-den een idealistisch karakter, 't waren maagdekens, bloemen, festoenen, die ailes verlevendigden en overal vreugde, geloof en geestdrift brachten. En dit jaar komt dat beter en tref-fender uit, nu dat de Eerste Mei valt te midden van dat vredelievend petiti-ormement, voor eene zaak van zuiver Al gemeen Stemrecht, waarvoor de de-mokratie al meer dan eene halve eeuw strijdt en offert. Het is ■ goed dat die waarheid in 't liçht worde gesteld. Mag zij ons ontmoedigen? Integendeel! Zij moet dieper in fcîe Karten en in de hersenen van aile partij-genooten, die grondige waarheid doen dringen die aan allen zegt : Werkers, wilt gij wat bekomerf? Rekent voor ailes op uw eigen zelven ! Maar laat niet los! Houdt vast, klopt voort tôt de eindoverwinning toe. Wordt zulks gedaan, partijgenooten, dan zal de Eerste Mei prachtig zijn op zijnen dag, de lcîezingen zullen ons tri-omfantelîjk den weg toonen voor_ Iater, de geestdrift zal stijgen, den strijd ver-dubbelen en de zege is aan -'t einde. ; " ~ " F, H- Da verschiilende oniwerpen «an wat tôt verzekering tsgeîi Mte, vroagtijdip werkonbekwaamheid ai onMm vm Wanneer het onmogelijk is een ge-nees- en apothekersdienst in te richten in zekere streken, dan verhoogt M. Pe-cher de dagelijksch vergoeding tôt 2 fr. Gezel Huysmans voor wie de vergoeding reeds hooger is, legt er eenvoudig een frank bij. Dat geval is in groote steden, kleme en zelfs in de gemeenten van belang niet te vreezen. Beide voorstellers vragen 00k het vol-gende : De gewestehjke mutualiteiten kan voornoemde diensten inrichten voor de leden der familie van den aangeslotene die niet onder de wet valt, mits eene bij-komende bijdrage ; deze wordt in eene bijzondere kas gestort. Eene bijkomende vergoeding wordt uit dien hoofde toegekend aan de aangeno-men geneesheeren. Gezel Huysmans stelt 00k voor in twee artikelen : De arbeiders die, meer dan 65 jaar oud zijnde, tôt dezen leeftijd voldeden aan de voorwaarden vereischt opdat de ze worde toegepast op de verplichte aangeslotenen, hebben recht op genees-kundige zorgen en op artsenijkundige diensten; deze worden hun verstrekt door de gewestelijke mutualiteiten van het gebied hunner verblijfplaats. De raden der gewestehjke mutualiteiten worden gemachtigd tôt het inrichten : i° Van kostelooze raadplegingen voor de kinderen in de eerste kindsheid ; 2° Van verpleeghuizen tôt genezing van tering, kanker en syhilis ; 3° Van diensten voor ziekenverpleeg-sters, belast met het geven van zorgen ten huize der zieken ; 40 Van laboratoria voor ontleding ; 5° Van openbare voordrachten over maatschappelijke gezondheidsleer, alco-holism en van kostelooze leergangen over de hygiène tôt voorkoming van be-roepsziekten.M. Pecher doet daaromtrent hetzelfde voorstel, op eene kleinigheid na. Hetzelfde kan gelden voor het volgen-de artikel ; Eene bijzondere en jaarlijksche onder-steuning wordt op de Begrooting van het Ministerie van Nijverheid en Arbeid uitgetrokken ten einde op de wijze aan te duiden bij koninklijk besluit, te worden verdeeld onder de verschillige gewestelijke mutualiteiten, rekening hou-dende met het getal harer aangeslotenen en met de belangrijkheid van de bijhoorige diensten, door hare bemoei-ingen tôt stand gebracht. De twee volgende artikels treffen wij aan in het voorstel Huysmans, zonder er tegenhaners van te vinden in de an-» dere ontwerpen. e Ten eerste : De gewestelijke mutualiteiterf hebben het recht, hare opaichters te zenden tôt onderzoek van de inrichtingen waarin arbeiden aangeslotenen, die verplicht zijn onderworpen aan deze wet, en tôt het doen van ver slag, aan de betrokken overheden, nopens de verbeteringen welke in deze inrichtingen dienen te worden gebracht ten einde de ziekten te voorkomen en de risico's te verrninde-ren.Ten tweede : Wanneer het is vastgesteld door den dienst der mutualitclt, dat eene besmet-telijke ziekte werd veroorzaakt door den ongezonden staat van eene fabriek of van eene werkplaats, kan de werkgever, en, bij onstentenis van deze, de eigenaar aansprakelijk worden verklaard voor de betaling van de sommen, met dât doel door de voorzorgsinstellingen verschoten tôt het verstrekken van de genees- en artsenijkundige zorgen, alsmede tôt het verleenen van de vergoedingen. * * * Hier volgen nu twee artikels eene van M. Pecher en eene van gezel Huysmans, die van het hoogste gewicht zijn en waarop wij al de aandacht roepen onzer lezers. WANNEER &10ET DE VERGOEDING NIET EETAALD WORDEN? M. Pecher en gezel Huysmans stellen beiden in groote lijnen voor : Geene vergoeding is door de gewestelijke mutualiteit verschuldigd aan hare aangeslotenen : i° Indien het is bewezen dat de ziekte of de gewonde de hem door den genees-heer opgelegde behandeling niet volgt : 2° Indien de verzekerde wonden of eenig ander letsel kreeg in eene vecht-partij, als het is bewezen dat hij de aan-valler was ; 30 Indien de wonden het gevolg zijn van zijne deelname aan spelen van kracht, behendigheid of sport ; 40 Als hij in gebreke is zijne bijdra-gen te betalen, ten minste sinds drie maanden. Nochtans kan, in dit geval, door den raad worden gewacht met de toepassing van dezen maatregel, wanneer de verzekerde bewijst dat hij ach-terstallig is door omstandigheden onaf-hankelijk van zijnen wil. Onze vriend Huysmans voegt daarbij: Ingeval de ziekte of de wonde is veroorzaakt door onmatigheid, kan de mutualiteit de betaling in geld vervangen door de betaling in natura. (Wordt voortgezet.) Het Socialisme is lassÉrm II. Aug. Eeman sprak, niet als afgevaardig-de van het volk, doch als patrooDvertegen-woordigers. Hij deelde de dwaze vooroor-deelen der leidende, hoogere standen jegens de werkende klas. Hij vond het onmogelijk de werkman in volkomene vrijheid te laten handelen, en in algeheele onafhankelijkheid zelf de voorwaarden van zijne verbintenis met een pa-troon te bepaleu. Hij scheen goed te weten Jipe spitsYondis jsgn haas tesenoyer een . werkman kan zijn. In verbloemde advokatentaal wist Eemau te vertellen dat de werkman onbevoegd, te weinig onwikkeld — dus te dom — is, om over de wederzijdsche verplichtingen tusschen hem en zijn werkgever behoorlijk te onderzoeken. De waanwijze socioloog vond, dat machinisme en konkurrentie aan de patroons het recht moeten geven om — wat hij in andere woorden zegde, de handen vrij te hebben. voud het onaannejneliik dat. in ega , werkkontrakt, de arbeider op gelijken YOôfc zou gesteld zijn met zijnen baas. Er zal, wij weten het, nog veel water door de Schelde loopen, vooraleer de werkman evenveel recht zal hebben als den werkgever. Deze is de macht, de drukkende kapi-talistische macht, waaronder de eerste steeds zal blijven gebukt gaan zoolang zij- ' ne politieke ontvoogding niet heelemaal voltooid is. Die ontvoogding is de taak en het doel van het socialism. Verder schermde Eeman met de noodza-i kelijkheid der tucht. Hij vergt evenwel ta zeggen dat meestal de misnoegdheid der werklieden — in den grond een vorm, een1 begin van tuchteloosheid — aan niets anders te wijten is dan aan patronaaï machtmisbrnik. Het is niet eerlijk de wwïSl-lieden voor opstandelingen te "verwijten^ wanneer zij zich tegen onreekt verzetten,! Tucht, in vele gevallen, is enkel dat, wat' de grooten den kleinen opleggen. Eeman zag niet veel nut in het werktoe-zicht. Zijn persoonlijk gedacht, dat van den! patroon, durfde hij niet uiten; hij verge-' noegde zich met te doen uitschijnen dat het ambt van werkopzichter veel ta-kt en om-zichtigheid vergde. Dat de Staat iemand aanstelle om het; toepassen der arbeidswetten na. te gaan, valt natuurlijk weinig in den smaak van) den patroon. Al zijn sommige werkopzich-tera wel eens geneigd om de willekeur de*1' invloedrijke bazen niet te zien, toch kun-nen zij soma feiten aan het licht brengen, die, in het belang der werkgevers, volgens dezen beter zouden kunnen verzwegen blijven.Toezieht over den arbeid verd ten allen tijdo door de meeste fabrikanten aanzien-als eene onaangename, ongewenschte in-' menging in hunne persoonlijke zaken. Van-daar destijds hun tegenstand zoodra er' spraak was het arbeidstoezicht wettiglijk' te bepalen, en, nu nog, hun bedtelct tegen-' streven wanneer voorgesteld wordt het g a-' tal arbeidstoezichters te vermeerderen. Auguste Eeman, de onbetaalbare klucht-speler, wist ook, op zijne manier, uit te' leggen hoe nutteloos het zou zijn, den patroon te beboeten wegen niet-naleving van, de wetsbepalingen over de arbeidskontrak~f ten. Hij vond, integendeel, dat de boeten,, den werkman opgelegd, een heilzamen invloed konden uitoefenen. Arme Eeman, ia zijn pleidooi ten gunste van het patronaat, vergat hij het werkmansbloed in opstooteni reeds vergoten ten gevolge van willekeu-i rige boeten. Hoe klassenhaat en vooringe-) nomenheid iemand kunnen verblinden ! Uit) haat voor de werkliedenpartij was het, dafe Eeman, om zijne armzalige argumentatie te' trachten te staven, begon te schimpen op» de instellingen van « Vooruit» te Gent. Uit haat was het. dat hij al de socia-listen verdacht wilde maken, die aan het grootsch werk der politieke ontvoogding des volks al kunnen ijd, al hunne krachten offeren. Uit haat sprak hij, en tevens uîtf vrees, want hij voorzag wel dat, door hun-: ne cooperatie, de Gentsche voormanneni weldra de macht van het bewuste proleta-riaat heel Vlaanderen door zouden doen ge-voelen.Uit Eaat, uit dwazen, niet redeneerendenj haat was het, dat hij uitviel tegen alwio1 het volk aanspoort zich te vereenigen om, door eendrachtig samengaan, het hoofd te kunnen bieden aan de geldmannen, aani het alverdukkend kapitalisme, datiiier het'1 volk in armoede tracht te houden. Heel Eeman's_ ijdfil gestoef en flauw ge-. praat ademde niets dan wrok en nijd tegen-«Vooruit».Er pleit slechts een ding ot zijne gedeel-telijke verschooning : hij was advokaat, woordenkramer, en als dusdanig, had hiji zich véel te Eekommeren met de holheid, de onbeduidendheid en de partijdigheidi van zijn pleidooi. De klerikalen, wier politiek hij verdedig-de, gaven hem Jater loon naar werken. Een ander heïd uit het kamp der ouder-wetsche achteruitkruipers was De Guchte-naere.Deze, in ljovengemelde zitting, sprak als knecht der geestelijkheid, en toonde hoe lichtzinnig en gewillig een christen- democraat de belangen der werklieden die hem kozen — kan oîferen aan de aard-sche belangen der Kerk. Eerst katholiek, dan mensch, was dï grond van zijne rede. De Guchtenaere, evenals menige andera klerikalen, dacht zich waarlijk democraat. Omdat hij nu eu dan, als zijne politieke oversten het hem toelieten, iets gezegd had; ten voordeele der werklieden, was hij over-tuigd dat hij, beter dan anderen, de kwa-len kende waaraan de werkende klas se-dert zoolang le€3, en dat hij mede geroe-pen was, om haar te leiden naar nare ware bestemming. Hij verspilde echter zijnen tijd en zijne* t werkkracht woa pîeisters te lesseu op eea's

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.