Vooruit: socialistisch dagblad

700 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1915, 23 Juli. Vooruit: socialistisch dagblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/bz6154fv6m/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Drukstcr-U Hgeeïste» Sam: Maatschappij KET LICHT beatuorder : P. J?£ VSSCH, Ledeberg-Oent / _ . . REDACTJE . . ADMINISTRATIE HOOGPOORTi 29. GENT ABONNEMENTSPRIJS BELGiE Dric maanden. . . , . fr. 3.23 Ze» maandcn ■•.•••<*. 6.^0 Een jaar. ...... fr. 12.5® Mea ibonneert zicti op aile postbureeiea DEN VtCÊEMDE Dric maandea (ctegeîsjks vcrïcr'den). ..... fr. 6.73 Qrgaan der Belgische Wepkliedenparùj,' Verschijnende aile dagen. Bekendmaking BESLAG OP DE VOORTBRENGST VAN 1)EN OOG»i'. De heele nieuwe oogst van rogge, ta,rwe, haver, wordt onmiddeilijk voorwaardelijk in beslag genomen, zooals gedaan is met het hooi. Aile verkoop is op voorhand verboden. De overtredingen zullen gestraft worden met verbeurdverklaring en eene gelùboet van 500 marken. De betaling der door de legeroverheid aangeslagen hoeveelheden zal gedaan worden bij middel van opeischingsbons. Deze bons zullen slechts afgeleverd worden als de bedoelde hoeveelheden wezenlijk in ont-• vangst zullen genomen zijn. De hoeveelheid die zal opgeëischt worden door de legeroverheid zal vastgesteld worden door voorafgaandelijke bepalingen. Do garst mag niet opgeëischt worden. Zij mag vrijelijk vervoerd worden, maar enke-lijk binnen het gebied der krijgsoperaties van het vierde leg-erkorps en uitsluitelijk ten gebruike der brouwers. Aile uitvoer er van is verboden. Ten einde aile winstbejag of prijsopdrij-ving te voorkomen, zijn aile wettelijke schikkingen die den graan- en den hooi-oogst voor dit jaar betrefien, voor zooveel deze kan aangeslagen worden, uieiig ver-klaard.Dit bevel wordt ook onmiddeilijk van lcracht. Gent, 14 Juli 1915. De etappecommandant. le Vàcantieklassen en het "a 5, P* Hnoerwijz^nci p©rs©n©si In den gemeenteraad van Gent waren er nog leden die geneigd waren om te pogen de zaak in der minne bij te leg-gen.Zoo stelde een liberaal raadslid voor, de onderwijzers samen te roepen en hen voor te stellen het verlies hunner vijf vacantiedagen te vergoeden, door den verloftijd met vijf dagen te verlengen. Aldus hoopte M. V. C. op eene gun-Btige oplossing. Onze schepen, gezel Anseele, trad di-rekt dit voorstel bij. Onze vriend legde er zich \oorname-lijk op toe, om met eenvoudige, klare en treffende argumenten aan te toonen, dat er niets vernedercnds in stak, noch voor het college, noch voor den Raad, om nog eene poging tôt overeenkomst te doen. Hij — Anseele — zag er toch dat bezwaar niet in. En kameraad Coppietters deed, vol-gens ons met veel recht, opmerken, dat aile fijngevoeligheid en prikkelbaarheid van onzentwege, zoowel als de pedago-gische beschouwingen der onderwijzers, moesten wijken voor het belang der kinderen, dat hier ten 3lotte de hoofd-zaak was en welke niet uit het oog mocht verloren worden. Het was ook daarom dat gezel Anseele dacht aan de spreuk van Maho-med, zeggende : « Als de berg tôt U niet komt, moet gij tôt den berg gaan. » Dat is de filosofie van den socialist, die te midden van den strijd, met voor-spoed en tegenslag, geleerd heeft toe-gevend te zijn en geduld te hebben. De meerderheid der bourgeoisie mist die deugden omdat zij niet gewoon is te onderhandelen met minderen, maar wel van te bevelen. Vandaar het gevoel dat zij zich zou vermir.deren, indien zij aan onderhoori-gen raad vroeg, zich over hunne inzich-ten aadpleegde en er rekening van hield in mindere of in meerdere mate. Dat noemen wij eene verkeerde be-treurenswaardige handelwijze. Zij ver-groot nog den afstand die nu reeds zoo breed is tusschen de klassen,_en zij be-antwoordt niet aan de theorie, die wij reeds tôt vervelens toe hoorden aan-preeken, namelijk yan te verzoenen in plaats van door onverzoenlijkheid de maatschappelijke klove van het klassen-onderscheid nog breeder en dieper te maken. En het zal onze burgerlijke collegas zeker treffen, dat het van sociaal-demo-kraten is, die logieke wereldhervormers | zijn, dat zij die les van gematigdheid en verzoening krijgen. Kortom het goed voorstel van het liberaal raadslid, M. V. C., bijgetreden door de radico-socialisten viel in 't wa-ter, misschien wel door het voornaam argument van den burgemeester, die Mcn heeft het College en den Raad een kaakslag toegebracht, het ware mogelijk dat wij ~en twee-de opliepen, en wij weigeren ons daaraan bloot te stellen. Wij zijn zoo fijngevoelig niet op dat gebied en als het is om een deel onzer klasse, tôt eene houding te bekeeren die wij beter achten en onze klasse in al hare schakeeringen tôt meer eenheid van zienswijze en handelen te brengen, dan schudden wij allen hoogmoed af onn ons doel t? bereiken. n-t- b«".«/nst dat het stoffelijk verschiî dat bestaat tusschen rijken en armen, weerklank vindt ook in hunne karakters en in hun denken en opvatten. 't Zijn twee werelden, zooals wij het altiîd gezegd hebben. * * * Een tweede voorstel werd gedaan door een ander liberaal raadslid- M. D. P. Het had ci verdienste niet van verzoening te bewerken met het onderwij-zend personeel, maar het had de groote waarde van eene ernstige poging daar te stellen om tôt eene oplossing te ge-raken.Onze achtbare collega zegde kort sa-mengevat : Ais de cnwijzers en onderwijze-ressen weigeren de vraag van het College en van geheel den raad gunstig te beantwoorden, ehwel dan ben ik verzekerd, dat wij in de schoolbonden het noodig personeel zullen vinden, cm de vacantieklas-sen te leiden, .desgevallend met de hulp van het gering getal school-hoofden, onderwijzeressen en onderwijzers die zich aangegeven hebben. Alleenlijk verlangen wij van de stad de noodige loka.len en een hulpgeld M. D. P. deed zijn voorstel met zooveel warmte en overtuiging dat vele leden hunne instemming lieten blijken. Vanwege het college kwam er geene stelselmatige cppositie tegen het voorstel op zich zelve, maar de heer burgemeester en de heer Schepen van Onder-wijs deden opmerken, dat de stad in dergelijk geval geene burgerlijke ver-antwoordelijkheid op zich kon la den, daar de leiders-liefhebbers der vacan-tieklassen niet tôt het stadspersoneel behoorden voor wier daden de stad kan en moet verantwoordelijk zijn. Na eene korte discussie werd besloten d-t het college de vraag in aanmerking zou nemen en het voorstel zou onder-zoeken.* * * Wat de beslissing van onzen burgemeester en onze schepenen zal zijn, weten wij niet. Maar wordt het voorstel aangenomen, dan stellen wij met treurnis vast dat het een kaakslag, een affront zal zijn voor ons onderwijzend personeel, helaas door hunne eigrene schuld. Maar als het ons geoorloofd is nog een raad te geven, ehwel dan zouden wij tôt al onze leerkrachten zeggen : Vrien-dinnen en vrienden, sluit U aan, biedt Uwe zoo gewaardeerde medehulp aan, di opwelling za.l met plezier gezien worden en de spons vagen over de treurige voorvallen, waarvan wij met zooveel sp'Jt getuigen zijn geweest. Wij willen in geen twist leven met het onderwijzend personeel, daarvoor schat-ten wij het te hoog, daarvoor hechten wij eene te groote waarde aan de schoone, beschavende roi die het ver-vult en waardoor het zal helpen aan de geestelijke en stoffelijke ontvoogding of vrijmaking der werkende klasse. En daarom durven wij nog het beste verwachten en voelen wij onze hoop ge-sterkt- F. H. # % $ $ $ £ # * # # $ $ 3}C Leest en verspreitit VOORUÎT Onze propagonda van vroegar su m Jaarlij'ks verschijnt, sinds 1881, onze Al-manak « Vooruit ». Gedurende vijf vorige jaren had de almanak verschenen onder den titel : « De Vlaamsche i antaarn ». Het is in de « Vlaamsche Lantaarn » van 1876 dat wij een artikel aantreffen — onder vele andere meer — hetwelk ons bewijst dat onze propaganda van toen en nu steeds dezelfde is Wij drukken het dan ook, voor de juist-heid der beredeneering, in zijn geheel over. daar wij niet genoeg op denzelfden nagel kunnen kloppen: EEN GEDACHT OVEK DE 5IEKANIEKEN Op eenen schoonen lentedag, gebruik wii-lende maken van de weinige vrije oogenblik-ken die den armen zwoeger ten deele val-len, v/endde ik mijne schreden naar de boulevards, ten einde er ook het schoone en aangename der natuur te çrenieten. Eene bonté menigte wemelde ©r door el-kander; den nijverigan ambachtsman meng-de er zich tusschen den luien nietsdoener ; ook vloog er van tijd tôt tijd hen een of ander prachtrijtuig vooi'i-ij, waarin de een of andere uitbuiter of verleidar onzer doch-ters, in het zaehte dons lag uitgsstrekt. Te midden al dat gewoel zat in eenen hof of « square » die men op deze wandelplaat-sen aantrefb. een werkman neerslachtig op eene bank; ik spoedde cr mij heen en ner-keede dadelijk een mijner vroegere mak-kers.Vriendelijk drukte ik hem de hand, en ,vroeg hem uaar de reden zijner droefgees-tigheid. Kij zagde mij op zijne fabriek afge-dankt te zijn door het piaatsen van een werktuig, waaraan men vroeger met vier mannen arbeidde, en hed&n werd hel. olfde \verk voîbracht door twee mannen. Yolgens mijnen vriend moèst men al de uitvinders ophangen, aile mekanieken verbnjzelen, enz., wilde de werkman weder goea eu ge-lukldg worden. Medelijdend haalde ik voor zijne redenee" riag de schouders op ; :.i: antwoordde hem, dai hij voor2eker te beklr.çsn was, dat ik maar al te goed wist wat het zeggen wilde zich zonder werk te bevinden, bijzondsrlijk wanneer men vader van familie was, doch dat hij zeer verkeerd dacht. wanneer hij meende dat de redding van den werkman in het verbrijzelen der mekanieken lag. Geloof mij, vriend, de mekanieken zijn in het algemoen tôt nut der samenleving in beweging, en eerder zouden wij de uitvinders dienen te danken dan te laken ; maar het is door de domheid en de onverschillig-heid der werkliden zelve dat de machienen niet in hun voordeel zijn ; ze zouden moeten begrijpen wanneer een werktuig wordt uit-gevonden dat op 8 uren tijd zooveel v, erk af-lcgt dan vroeger op 12 uren, het de plicht van den werkman is dan maar 8 uren meer te werken, gezien hij dezelfde hoeveelheid werk aflcgt dan vroeger op 12 ; ook moet hij zich voor die 8 uren arbeid. even als vroe" ger voor 12 uren, doen betalen, en op die wijze zullen er bij elke nieuwe uitvinding gee»e werkers broodeloos gesteld v;orden en de voordeelen. die er aan verbonden zijn, zullen dan niet als n:i de geldkoffers onzer nooit voldane uitbuiters opvullen. — Dit ailes is goed en wel, zegde mijn vriend, doch dat bepaalt zich slechts bij woorden. — ÎTatuurlijk antwoordde ik hem, kan dit voor het oogenblik niet anders, omdat de werkman in hst algemeen nog zijne eigen-waarde niet begrijpt; maar wanneer het volk, dat zich allengs begint te ontwikkelen, wat meer de volksvergaderingen en zittin-gen bijwoont-, — dan naar den een of ande-ren fanatieken of burgerlijken poluieken dweeper te luisteren — dan zal weldra het inir aanbreken dat mijne woorden zullen bewaarh'eid worden. * * * De redding van het proletariaat moet zijn eigen werk zijn, de volksmacht moet ailes weten te overwinnen. Dat zegden onze veteranen van v66r veer-tig jaar; dat zeggen wij nu nog meer dan ooit. Oe wareld is eene aardigs parochle De woorden « eerlijkheid » en « recht-veerdigheid » worden elke seconde op de wereld misbruikt, verlooehend en met de voeten vertreden. De arbeider klaagt over de oneerlijke handelwijze van zijn patroon die hem op onrechtveerdige wijze een deel der waarde van z'ijTi arbeids-produkt ontneemt. De patroon klaagt ovsr de oueerlijke concùrrentie hem aangedaan, die hem ver-plicht den arbeider steeds ininder te betalen in verhouding dezes voortbrengst. De groothandeiaar zweert bij god dat hij zijne waren vervalscht, niet om geld te winnen, maar omdat hij verplicht is zijne noncurrenten te volgen die hetzelfde doen. De kleine handelaar verklaart met het meest koster-achtige gezicht dat hij de dure tijden met kan Uoorieven met zO per honderd winst en tracht erbij nog 5 per honderd te nemen op het gewicht. En z66 wordt de domheid van het volk uitgebuit ; z66 worden de woorden « eerlijkheid » en « rechtvaardigheid s ijdeie klanken ; z66 ziet men dat de menschen in een kapitalistische maatschappij leven door anderen te bedriegen. De arbeider werkt en brengt voort; zijn produkt wordt door den groot-industrieel gekocht, aan, laat ons zeggen, 20 per honderd onder de waarde. De groot-industrieel zet nu het onder de waarde gekochte produkt aan een groothandeiaar af, en brengt aldus het produkt op zijne werkelijke waarde terug, het verschiî als winst opstrijkende. De groot handelaar heeft op zijne beurt een tusschenpersoon, die 5 per honderd krijgt als salaris om het produkt aan klein-handelaars af te zetten, aan een prijs dia den groot-handelaar toelaat eene winst te behalen van 10 per hondend. De klein-handelaar, aan zijn klant het produkt verkoopende, verzekert zich eene winst van 20 per honderd, zoodat het produkt door den arbeider aan de groot-industrieel verkocht, met 20 per honderd onder de waarde, reeds tôt 35 per honderd boven de waarde is gestegen als de arbeider-voortbrenger het terug koopt. Dit laat de kapitalistische wet der vrije concùrrentie, de wet van vraag en aanbod toe. Wetenschappelijke mannen slaken een noodkreet over het verminderen der ge-boorten, en zoeken naar middelen om de volkeren voor ondergang te behoeden, door meer kindersn te verwekken. De geneeskundige wereld slaakt een hulpkreet tegen de vervrdschte eetwaren en de verregaande onwetendheîd der vrou-wen in zake kindervoeding is hunne groot-ste bekommering, daar beiden zulke groote sterften voor gevolg hebben. En intusschen wordt de kracht van het Europeasche volk weggemaaid op de slag-velden, ten zege der kapitalistische belan-gcn.Het Socialisma en dezes organisaties hee|i in de verschillende steden mannen gek\veekt die met aile kracht het volke-renrecht verdedigen, het kapitalisme be-strijden, eerlijkheid en rechtveerdigheid willen door aan allen die werken, kunnen en willen, een verzekerd bestaan te geven.Die mannen worden met razernij aange-vallen door allen die als parasieten aan 's volks krachten zich vet zuigen en de domheid ten top, een groot deel onzer eigene klassegenooten, — wier zaak met z66veel standvastigheid door hen verde-digd wordt, — worden uit nijd, haat of ja-loerschheid, door hen aangevallen en deza dommerikken huilen met de wolven ; adel Niet waar, de w:ereld is eene aardige pa-rochie ? Meenen. A. D. Wsidebouw en «rMooslseid Onze lezers zullen zich herinneren dat wij destijds geweîen hebben op de onverschil-ligheid of liever de nalatigheid van vele groot-eigenaars van weiden welke in deze tijden van schaarschheid der scheikundige meststoffen er niet eens aan dachten de' talrijke werkeloozen te benuttigen om de grachten hunner weide te diep>en en de uit-gestokene aarde op het gras te strooien. De ondervinding heeft bewezen dat deze werkwijze, ons overgelaten door onze over-grootouders, zeer goede uitslagen geeft en de meerdere opbrengst van het hooigras ruimschoots de gedane onkosten vergoedt. En nochtans, niets werd in dien zin ver-leden winter beproefd en het schijnt dat' men er dit jaar ook niet aan denken zal. De tijd is gekomen om de vruchten uit te steken, ten einde de aarde te kunnen openspreiden na het hooien of het afweiden van het gras. Vele gemeenten, weldadigheidsbureelen en godshuizen hebben weiden in eigendom welke niet verpacht zijn, waarom geven zij niet liever wat geld uit voor verbetering dier weiden in plaats van aalmoezen te betalen aan de werkeloozen ? Hoevele leden van Hulpcomiteiten 2"ijn er niet die in dezen tijd hunne schoenen van hun voeten loopen en rust noch poozen hebben door allerlei werkzaamheden, vergade-ringen,aankoopen van menschen- en dieren-voeder, opeischingen, enz., ailes in 't belang hunner onderhoorigen. Maar wanneer het er op aankomt hunne werkelooze mede-burgers eenig geld te laten verdienen aan het onderhoud hunner eigendommen, daar denken zij niet aan 1 En hoe vele andere personen zijn er niet, notarissen en andere burgers die, ten titel van beheerdérs van goederen, als leden der hulpcomiteiten zich niet eeos herinneren dat het veel beter is de gevolgen der ge-dwongene werkeloosheid te verzachten door het geven van werk dan door bedeelingen. Wij duiden hen een middel aan, een zeer goed middel dat grooten interest zou op-brengen : het uitgrachten der weiden I Wie geeft er het goede voorbeeld? Oe iotemalionale SeoiaeNeiolntii ai liaren strijd 01 iirsftefe Steeds hebben wij, sociaal-demokraten, er met iierheid op gewezen, dat alleen onze beginselen, dat alleen ons partijprogramma tegenover aile amdere partijen en godsdien-sten het op zich had genomen een onverbid-delijke karnp te voeren ten voordeele van de Wereldtrede en tegen het militarisme. In dezen strijd van hooge menschelijkheid vonden wij niets dan spot en beleedigingen vanwege onze tegenstrevers en niet het minst vanwege de Boomsch-katholieke kerk. Maar met de taaiheid die de sociaal-demo-kratie kenmerkt hebben we onbekommerd onzen weg voortgezet, geene gelegenheid noch poging onverlet gelaten, en in aile internationale kongressen werd de wenseh ten bate van de Wereldvrede uitgedrukt. Wij meenen het van het hoogste nut als bewijsvoering en dokumentatie, Se verschil-lige resoluties over te drukken, die sinds de stichting der eerste werkersinternationale in dezes wederlandsche kongressen werden aangenomen en alom verbreid. De laatste dagorde dagteekent van 1912, toen we ook voor een wereldbrand stonden, en de sociaal-demokratie in buitengewoon kongres te Bazel (Zwitserland) werd bijeen-geroepen.Onze oude en nieuwe les/ers zullen deze belangrijke dokumentatie van onzen onop-houdenden strijd tegen het militarisme le7,en en in eere houden. Oe internationale DaprÉn JSS7 Het wereldcongres der Werkersinternationale, vergaderd te Lausanne, overwogen hebbend: Dat de oorlog het zwaarsfc drukt op de werkende klasse, die niet alleen beroofd wordt van ailes wat zij noodig heeft om te leven maar daarbij nog haar bloed moet vergieten ; Dat de gewapende rrede de voortbren-gende kracht van het meuschdom verlamt, terwijl daarbij koortsachtiger moet gewerkt worden aan allerhande nuttelooze dingen die men noodig heeft om oorlog te voeren ; Dat de vrede, allereerste voorwaarde voor het welzijn van allen, moet gewaar-borgd zijn in éene hervormda, maatschappij waarin geene spraak is van kiaasen van menschen die elkander uitbuiten ; Dat de oorlog steeds ais eerste gevolgen. de schrikkelijkste volksarmoede en de ver-storing van de economische toestanden mee-brengt ; Dat het, om den oorlog af. te schaffen, niet voldoende is de sta-o.nde legers te ont-binden, maar de maatschappij zoo in te richten dat de opbrengst van den arbeirt rechtmatig onder allen verdeeld worde ; Besluit dat het zich geheelemaal aansluit bij het vredecongres dat in September ge-houden wordt te Geneve van den oogenblik dat het de bovenstaande verklaring aan-neemt ; Besluit verder dat het zijn krachtdadig-sten steun zal verleenen aan aile pogingen die aangewend worden om de staande legers af te schaffen, om den oorlog te ver-mijden, om den vrede te bewaren, met het doel oui te komen tôt de volledige ontvoogding der arbeidende klasse en de stichting van een bondgenootschap tusschen de ver schillende staten van Europa. 18S8 Het te Brussel vergaderd wereldcongres heeft overwogen : Dat de rochtvaa-rdigheid in allereerste plaats sou moeten overheerschen bij aile betrekkingen tusschen de volkeren, de men-schengroepen en de personen van aile streken ; Dat de oorlogen in de allereerste plaats eeu gevolg zijn van het gebrek aan even-wicht in de economische toestanden in de verschillende landen en streken ; Dat de oorlog steeds het middel van den sterkste is en nooit door het eigenlijk recht bekrachtigd wordt; Dat <îfc oorlog niets anders is dan een middel om de volkeren te houden onder den hiel van de beroorrechtte klassen of de regeeringen die haar vertegsnwoordigen ; Dat de oorlog steeds met den ondergang en den rouw de demoralisatie na zich sleept en aldus de armoede en" de onwetendheid komt bestendigen; Dat verder het goud en het bloed der volkeren nog nooit tôt iets anders gediend hebben dan om de woeste driften op te wekkeo die bij den natuurmensch bestonden; Dat in eene maatschappij, die steunt op den menscheliiken arbeid en zijne voort 31e |aai* M. 2©3 Prijs per nammer : voor België 3 centiemen, voor den reemde 5 centiemea Telsfson : Ksdactie 247 « /Idmînistratie 2345 23 1 tth ft

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Vooruit: socialistisch dagblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1884 tot 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes