Drukstcr-Uitgeefster -am; Maatschappij H ET 11CHÎ bestuurder : P. DE VIS CH. Lcdeberg-Qcnt . . REDACT1E . . ADMÎN1STRATIE HOOGPOORT. 29. GENT ABONNEMENTSPRSJS J BELQIE Drie maanden. . . , . fr. 3.25 Zca rnaandcn » , , , . fr. 6 50 Een jaar fr. 12.5(1 Mtn abonneert zich ep aile pastburcele^ DEN VREEMDE j Orle maanden tdagelijks vcrzonden). ..... fr. 6.75 ûrffaan der Be/wscke WerkHedenpmtif* — Werschjjnende aile dagen. ârseilJWELIJlS TA AL Hgryit7**yg!!g^BBïWK.?K^>B^Sa^tidw" » r iJHa ERRATA In het artikel van gisteren «Een andere fclok ^ enz. is, in het begin, een zet-regel uitgelaten. waardoor de geheele zin ondui-delijk wordt. De zin luidt aldus : «Niet voor niet hebben de helft der s. d. Rijksdagsafgevaardigden het Dr Jur. Dr. Ph.il. en andere Dr's voor hun naa-m. Een QostenrijKsch oordeel Ons Weensch partijblad » Arbeiter Zei-. tung j, van 8 September — het eerste num-mer dat wij na dat van 28 Augustus ont-vingen — heeft een hoofdartikel, waaruit wij het volgende vertalen : « De voile waarheid over <îen wereldoor-llog is, dat hij nimmer zou zijn uitgebroken, 'indien ook inaar één der mogendheden van I de drievoudige Entente ernstig den vrede had willen bewaren : zôô ernstig namelijk, dat zij vierkant zou hebben geweigerd om door Servië, de Europeesche menschheid }te onderwerpen aan het nameloos onheil |van den oorlog van allen tegen allen. » Toen de heer Poincaré (voorzitter der iFransche republiek) in Rusland was, was het Oostenrijkscho konflikt volop in gang. Indien de président den Czaar had ver-klaard, dat Frankrijk den oorlog niet wilde en zich niet in den oorlog zou laten voeren, dan zou de Czaar zich vrel hebben onthou-t den van inmenging in het Oostenrijksch-Servisch konflikt, want dan, namelijk zon-'der Frankrijk's deelname, zou de zaak er Voor Ruslandl zeer gevaarlijk hebben uitge-zien ; de oorlog zou dan begrensd gebleven zijn, beperkt tusschen Oostenrijk en Servië.» En zoo de Engelsche regeering den vrede ernstig had willen bewaren, dan zou zij niet iiaar voorwendsels en uitvluchten hebben rœfrszjen, zou zo ook niet fdlôgsa op Duitschland druk hebben uitgeoefend, waartoe des jheeren Grey's eenige werkzaamheid zich in 'dien dreigenden tijd beperkte, maar zou r.ij den druk ook naar den kant van Frankrijk en van Rusland hebben laten werken; hare besliste verklaring, dat zij aan een oorlog niet zou deelnemen, zou Frankrijk, welks uitzichten zonder Engeland's deel-namo reeds van te voren zeer zouden zijn verminderd, zeer beslist tôt bezinning ge-bracht hebben, en ook de Czaar zou hebben ingezien wat voor gevaren Rusland, zonder Engeland's dreadnoughts, van de zij de der (Duitsche vloot bedreigden. » Had de Drievoudige Entente den vrede gewild, dan zou hij hem gehad hebben, en had ook maar één van zijn mogendheden den oorlog geweigerd, dan ware hij niet uitgebroken : dat is de eenvoudige waar-«heid, welke de huichelarij des heeren Grey ien de gezwollenheden der Fransche mani-| festen niet zullen wegnemen. » Met de algemeene stelling van de « Arbeiter Zeitung » kan men het volkomen eena zijn, zonder met haar besluifc in te stem-inen. Immers, in hare algemeenheid geldt die stelling evenzeer voor den Driebond , (Oostenrijk, Duitschland en Itaîië). 'Indien, kan men op het voorbeeldl van ons Rond den Oorlog Twsb eteliikei) Fraas, een. soldaat van de linietroepen, zat nog- met het hoofd tusschen de handen te zucliten, denkende aan zijne vrouw en twee kinderen van wien hij zoo smartelijk gescheiden was, toen hij eensklaps het iïoorngeschal van zijn regiment hoorde. Hij sprong recht om zich met zijne wapenbroeders te vereenigen om den vijand te gemoet te gaan. De vtja-nd?... Overtuigd socialist als hij iras, wist Frans heel wel wie de eigenlijken lijand was, maar 't was a-1 zoo aardig ge-komen en aan twijfelen vilej er niet te denken. 't Was avond. Men trok vooruit in stilte, langs bosschen en velden, tôt eindelijk in de verte eene donkere massa als uit den grond scheen op te dagen. i Enkele geweerschoten werden gelost; de beide legers kwamen nader; een verwoed jevecht ontstond. Frans was de eerste 'ogenblikken ontsteld geweest ; hier en laar waren reeds jongens gevallen, en hij, • >o teer en zacht van harte, noemde in-i endig zijne \ rouw en kinderen, welke hij '00 innig beminde. ïlet duurde echter niet lang of de reuk van ' t poer, het knallen der geweren en ^et 2ich.tj.yaii vuur en Jjloed-.maakten hein J Oostenrijksch hoofdorgaan en de daarin vooropgeEette algemeene stelling ontwikke-len, indien Duitschland niet, zooals in de voorrede van het officieele Duitsche wit-boek wordt verklaard, van te voren aan Oostenrijk zijn vollen stcun had toegezegd in do konflikten, die dit rijk klaarblijke-lijk, en terecht, vreesde, dat konden voort-komen uit zijn aanval op Servie; indïon Duitschland vierkant had geweigerd, om door de door Oostenrijk genomen aanlet-ding tôt zijn Servische « strafexpeditie t de Europeesche menschheid te onderwerpcn aan het nameloos onheil van den oorlog van allen tegen allen, dan had Oostenrijk nimmer zijn ultimatum aan Servié gezonden in een vorm, die met een oorlogsverklaring feit-elijk gelijk stond. Wij gelooven dus, da.t met de redeneering van de « Arbeiter Zeitung » allerminst af-doende kan geacht worden te zijn aange-toond, dat de schuld van den oorlog uit-sluitend moet worden gezocht aan den kant j der Drievoudige Entente (-aisland, Frankrijk en Engeland). Een orofetisohe brief La Revue des Deux Mondes kondigt in een harer laatste nummers een brief af van Emiel Olivier, minister van Napoléon III. Dit schrijven was gericht aan den keizer van Duitschland, Willem I, na den val van het fransch keizerrijk, ten gevolge van den oorlog van 1870. 1 October ISTO. Sîre, Gij zijt gelukkig geweest, wees nu ook groot. Ik heb den oorlog aangeraden, maar het was niet om de duitsche eenheid te belet-ten of om den Rijn te nemen. Ik heb hem enkel a-angeraden omdat eene fiere natie niet kon aanvaarden hetgeen Mommissen geheel trotsch het antwoord van Ems noemde. Ik ken mijn land beter dan uwe duitsch» dagbladschrijvers. Indien gij ons grondgebied eerbiedigt, u tevreden stellend met do oneindige glorie die gij komt te verwerven en het gemak voor u van voortaan fn Duitschland te doen wat gij wilt, dan zult gij aan de wereld eene lange en schoone vrede verzekeren. Raakt gij wel aan ons grondgebied, dan begint gij een nieivw dertigjarigen oorlog. Indien gij belangloos zijt, dan bereidt gij het onverbreekbaar verbond der latijnsche en germaansche rassen, zijt gij inpalmend, dan bereidt gîj tegen Pruisen het verbond der slavische en latjjnselie rassen. Gij beroept u in uwe proclamatiën op God. Ik ook geloof in God en in zijne recht-vaardigheid.Hij straft ons omdat wij verwijfd geworden waren door een langdurigen voor-spoed, maar wees er zeker van, hij zal uw volk straffen en uw ras, opgelblazen door de overwinning. Misprijst mijne woorden niet, omdat zij dezen zijn van een overwonnene. Na Iéna heeft Napoléon ook het woord der overwonnenen misprezen en deze ge-slagenen hebben hem geantwoord met Waterloo. Dat de geest van zachtheid en ^rechtva-ar-digheid uw hart doordringe. Ik ben met eerbied Sire, uw dienaar. Emiel Ollivicr. als krankzinnig en deden hem vechten als een leeuxy. Na enkele uren strijdens was de vijand acEteruitgeslagen, doch beide legers waren verdeeld geraakt, de duitschers in hun vlucht, de belgen in 't verjagen. In 't gewoel en de duisternis was Frans in een diepte gevallen en bleef er roer-loos liggen. In 't opkomen van den dag kwam de arme jongen tôt bezinning. Ilij was terecht gekomen met het hoofd op den wortel van een boom en had een groote buil bekomen. Het ergste van al, zijn voel was verstuikt en hij kon er maar niet op steunen. Doch hij moest vooruit, sleepte zich voort en bereikte weldra het opene veld, waar hij zich rekening kon geven van den toe-stand.Niets te zien, geen spoor van vijand of vriend. Zij hadden hem voor dood acliterge. laten. Frans spitste de ooren, hij scheen toch eenig gerucht te hooren in een dicht nabijzijnde bosah. Mankeind en steunend op zijn geweer stronkelde hij voorts. Zijn hart begon te kloppen ; daar scheen iemand te zuchten en te kermen,... misschien een vriend die ook hulp noodig had. Ja, 't was een soldaat. Hé! Pas op!... Het was een Duitsch. Frans verzekerde zijn geweer en kwam nader op den maji af. j ^Hij liefe echter .weldra zijn moordtuig zak- De oorlog verwekt sihrikkelijke ver-woestingen op aile gebi-'d. 1-iij weze ge-vloekt.Maar de papenschntten verwekken niet minder nadeel. Zij zijn op zedelijk en verstandelijk gebied zoo moorddadig en ruineerend, als de oorlogen het hoofdzakelijk op stoffelijk gebied zijn. Zoo verschijnt er te Gënt een week-blad getiteld « De Godsdienstige Week van Vlaanderen »; het draagt als motto : Onderwijs en Stithting. Het nummer van September ligt voor ons, en ziehier wat wij daarin te lezen krijgen : De rijkdommen maken den mensch niet gelukkig op aarde, maar kruisigen het hert met kom-mernissen, als met zoovele doornen die het doorsteken.Zij.die de groot-ste schatten bezitten, weten door-gaans er minst goed gebruik van te maken. De duivel verblindt hen, en sleept hen mede dbor de drift der gierigheid, eene hoofdzonde, waaruit aile buitensporigheden en schelmstukken voortkomen. Benij-den wij nooit den niterlijken wel-stand der rijken ; want met de rijkdommen zijn groote plichten ver-bonden en eene verantwoordelijk-heid, die ons te recht moet ver-schrikken. Het geld geeft aanlei-ding tôt bekoringeri, te midden van welke de schoonste deugden ver-gaan, en de edelste gevoelens in het herte verdoofd werden. Hoeve-len zijn er die meester zijn van de schatten, die zij bezitten? Voorze-ker hun getal is klein, en ontelbare voorbeelden bewijzen ons de on-vergankelijke waarheid van het woord des Heeren, dat het, wel is waar niet onmogelijk, maar toch moeilijk is voor e aen riike naar den Hemel te gaan. Loveïi en tiar:-ken wij den Heer, Die in onzen on-darhoud cp vadeHijke vjijza voor-zict, en ons van de gevaren, de ver-plichtingen en oRuîisprekelijks moeilijkheden der rijkdommen, ingezien onze krankheîd, vrij be-waart. Want wij mogen ons eigen niet bedriegen met te denken dat wij, in het bezit gekomen van eene aanzienlijke fortuin, er beter gebruik zouden van maken dan vele anderen. Zij zijn voorwaar de gelukkigsten op aarde, die de Heer heeft doen geboren worden in eenen geringen stand. Hun dageiijksch wark, hoe lastig ook, schenkt hun meer ge-noegen dan al de aardsche bezit-tingen van de rijksten oHdsr ons. Doch hiertoe is het noodig een christelijk leven te leiden, en met een goed inzicht te werken. Immers in een huis, waar Gods rechtveer-digheid niet heerscht ; waar men leeft en werkt zonder Geloof en zonder Hoop van naar den Hemel te gaan, dààr kan ook geen waar ken, toen hjj zag hoe weerloos en smee-kend zijn vijand... hem aanzag. Geen wapens omtrent hem. Met beide armen doorschoten was de duitsche soldaat tôt aan het bosch gesukkeld om daar aan den voet van een boom dea nacht door te brengen of te sterven. Frans voelde een innig medelijden met den gewonden,doodsbleeken soldaat; zijne wezenstrekken waren zoo zacht en zoo klar-gend, hij kon onmogelsjk een van die brandstichters zijn. Maar, toen F.vans zag hoe den duitsch pogingen aajiwendde om met ziin machtelooze armen het portret van zijne vrouw en kinderen aan den mond te brengen, voelde hij zijn harte breken. Het was geen vijand meer, neen, 't was ook een vader vau familie, ook een slaehtoffer van den wreeden oorlog. Onze Belg gaf den man te drinken, hij opende nog met moeite den mond er stierf enkele stonden nadieu van pijn en bloedverlies. Frans vond hij het afbeedsel van de vrouw en twee lieve meisjes van den gc-snemvelde soldaa.t nog een briefje en eene partijkaart van de duitsche socialisten. Onze soldaat boog met ontdekten hoofde over zijn partijgenoot, sloot. hem zachtjes de oogen en zwoer méér dan ooit propagande te makep voor den zegepraal van 't socialisme, het eenige welke den Vrede betracht en het welzijn van de lijdende menschheid. Toen er hulp van de burgers opdaagde, werd de duitsche soldaat begraven, er Frajis naar Antwerpen gestuurd, waar hij mij het geval ve.rhaalde terwijl ik zijne voe-ten waschte en hem verzorgde »- ' •" REINTJE. geluk gevonden worden. Daarom na geleerd te hebben dat wij dei afgod van het geld niet mogen die nen, vermaant ons de Verlosser to' betrouwen iil de goddelijke Voor zienigheid, Die over allé schepselet waakt, de planten doet groeien, d( onredelijke dieren spijst, en voor zeker de menschen, die van goeder wil zijn, niet zal verlaten. God is zoo goed, dat Hij niemanc verlaat ; wanneer Hij soms gedoogi dat er in een huis gebrek ontstaat daarom toch wendt Hij van Zijne duurbare kinderen Zijne oogen niei af. Lichamelijk gebrek is dikwijlî het beginsel van geesteiiiken wei stand; daarin ligt eene zalige be proevfng besioîen, waardoor d< mensch zich van de wereld en eer zondig leven onthëcht, om getrou welijk en beter dan te voren dei Heer te dienen. De Heer laa' armoede, gebrek en lijden tœ, om ons tôt inkeer te brengen, en ons,i om zoo te zeggen, tôt het g'ebec? te dwingen, door hetwelk wij Gcxi vereeren, ons betrouwen in Heni; bevestigen, onze zielen tôt dea Hemel verheffen, en onze eeuwigej Zaligheid verzekeren. Om die rede-^ nen wil onze hemelsche vader, dat wij biddend voor Hem nederknielen,, hoewel hij weet wat wij noodig heb-i ben. God wil niet dat wij leven als' waren wij van Hem onafhankelijk ; maar hij ziet ons geerne tôt hemi naderen, om de hulde onzer gebeden; te ontvangen, en zeîf tôt onze her-i ten te spreken. ' * * « Dat bespreken doen wij niet. T Wij zeggen alleen dat zulke dingenj schrijven, wanneer de ellende voor dui-zende gezinnen dreigend voor de deuif' staat, alleen kan gedaan zijn door eea( zot of een slechterik. Europeesche Oorlog * 9e iKstaiâ Er is geene officieele mededeeling door het gouvernement gedaan. Hetgeen meldenswaardig in België voor-■viel is het volgende: BOTSING TE LEETJWEE-• GIM Woensdag morgend te 11 1/2 ure heeft op het grondgebied Leeuwergem (bij Sotte-gem) eene botsing plaats gehad tusschen een 15 tal belgische soldaten, en een 8tal duitschers die in een bosch lagen. Een duitscher werd gekwetst en twee krijgsgovangenen gemaakt.. - Van den kant der Belgen waren twee ge-kwetsten, waaronder een offioier. « X * Âankomst van Fransche kriigsgevangenen Twee duizend krijgsgevangenen, komende van Maubeuge zijn aiangekomen in de West-statie van Curegem. De bevolking heeft ze hartelijk onthaald ; gevoed en van tabak enzoovoorts voorzien, terwijl geroepen werd : c Leve Frankrijk ! » Toen de duitsche hoofdofficieren dat ver-namen deden zij de volgende treinen door-rijden.Toebereidselen tôt den aîtocht? Een overgroot getal Duitsche automobie-len, geladen met reiskoffers en valiezen van Duitsche officieren, staan te Leuven ver-trekkens gereed in de richting van Luik. De Riissische soldaat Hugo Schulz, die in het hoofdkwartier ir Galicié als verslaggever den oorlog mee-maakt voor Oostenrijk en die een bekenc schrijver over militaire zaken is, schrijft: Wij moeten ons niet vergissen ! De over winning op russische millioenen-legers il zwaar te bovechten, veel zwaarder dan teger Fransche. Tegen de Franschen vallen ver nietigende veldslagen te leveren, Russischi legers laten zich slechts met moeite uit hc veld di'ingen. Het was tôt dusver nooit hui zaak in grooten stijl te overwinnen, maai daartegenover hebben zij ook altijd neder lagen in grooten stijl weten te vermijdcn Hoe moeilijk het is, Russische legers volko men te verslaan en door een beslissend< overwinning buiten rekening te stellen heeft Napoléon moeten ervaren en van ziji overwinningen hebben die bij Elan, Fried land, Srriolensk en Moskwa de allerminst uitslag gehad. Het feit, dat Russische ' legers een zo< buitengewoon taaien tegenstander vormen vindt zijn diepen gïond in den Russischei volksaard. De Rus is in den oorlog de lijn rechte tegenhanger van den Franschman wiens pathetisch-ridderlijke opvatting vai den oorlog hem volkomen ontbreekt. D Russische moejik is van huis uit lijdelijl vredelievend en weinig- tôt daden geneigd De merkteekenen die eeuwen-oude onder drukking en verstijving op zijn karakter ge drukt hebben, bepalen ook zijn militairei aard. Hij veretaat het' niet zoo.gQeci._als d De Duitsche pwslsiaijen te St-GIIIss-iMj-Qsndermande Na verschillige burgers gevangen en ge-j dood te hebben, bonden zij nog anderaj burgers van de Buisstra-at aan elkandeK' rechtover den Otter, legden hunne geweren met den loop op de schouders der burgers en vuurden alzoo naar onze belgischa soldaten welke post hielden op den ijze-renweg tegen de st-atie Dendermonde. Onze soldaten virurden naar dezen niet, maar sohoten eenige Duitschers neer dis niet voorzien waren v.an voorafgaande burgers. Hierdoor in woede ontstoken, staken dey Duitschers de volgende huizen op deq( Brusselschen steenweg in brand : het huis van den burgemeester en zoo gaande tôt! aan de baorreel, zijn er links en rechts 8lj huizen afgebrand ; de nieuwe kerk en hefc, gemeentehuis zijn ook totaal verbrand ;; voorts heeft de Buisstraat veel geleden, van aan den Otter tôt aan den ijzerenweg der Hullekestra-at. Men mag tôt hiertoe rekenen op 130 huizen die afgebrand zijn. Van de 200 burgers, die in den grootea* slag mede genomen zijn, is er nog geen enkele teruggekeerd. De angst der moeders en vrouwen is zeer/ groot, denkende hunne zonen of echtge > nooten nimmer weer te zien. Te St-Gilles-Lebbeke en omstreken, waan de Duitschers nog altijd verblijven, is be<| onmogelijk geworden voor de jongelingeu en mannen nog te verblijven. Allen wor^ den door de Duitschers mede genomen. , St-Gilles mag een waar slachtveld «ey noemd worden. Overal, in aile straten ligij gen Duitschers begraven. Op de graverf der officieren zijn houten kruisjes geplant.; Franschman een vurige held te zijn. maar, daartegenover wel, om als martelaar derj stompzinnige gehoorzaamheid in lijdzama, berusting te sterven. Bij den Franschen militair slaat de heeto, dadendrang aanstonds in paniek om, als de verliezen een zekeren graad te boven gaan. Zoodra. de vijand hem in het vuren de baas geworden is, is de wil van den Franschen soldat gebroken en terugtrekkende Fran-sche troepen zijn uitgebrande slakken, waarmee men niets meer doen kan dan hen wegwerpen. Zij verliezen aile vertrouwen in zich zelven en in de leiding, schreeuwen dat zij verraden on vcrkocht zijn en er verstrij-ken weken voordat zij uit de diepte van hunj demoralisatie weer den weg omhoog vinden.< Heel anders die Russische moejik, bij wienf de hooge oorlogsgevoelens niet tôt kookhitta stijgen, maar die dan ook een zeer buitenge-j woon, wellicht uit dô eentonigheid van zijn knechtebestaan opgegroeid vermogen heefo om zich bij de gruwelijke indrukken van het, slagveld aan te passen en verliezen te ver-' dragen, die den normal en omvang verra' overtreffen. Het vuur, dat hein tôt het verlaten van zijn posities dwing, moet al zeer1 sterk zijn en meestal moet de bedreiging met de bajonet er nog bijkomen. Zijn Russischa troepen tôt den terugtocht gedwongen, dan heeft men ermee" to rekenen, dat zij slechtl weinige kilomefcers verder in te voren voor^| bereide, versterkte stellingen opnieuw ver-< zet zullen bieden. Daarom is het geweldigj moeilijk, Russische legers met een enkelen. veldslag te vernietigen. RaaB* Se. 25î5 Pn]s per nummer : voor België 3 ceatiemen, vooi den v'reemde 5 centiemen Tslpfoon i RedacfSe 247 « Adnsînistrafb 2845 ? 17 SeïsfeHftSjer 1S14

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.