— •———r==.- Orokstar-ljUgcefste» lasîMaaîschappij H El UCIHSÎ bcstutîrd«r> S». DE VtSCH. Ledcberg-Ocirt . . REDACTÎE . . ADMINISTRATES HOOGPOORT. 29. OEN'Ï VOORUIT A30NNEMENTSPRIJ3 BELGIE Drie rnsartde». . . , . »r. 3.2flf Zea tr.aandea » . . . . fr. 6 50 Cen jaer ....... fr. !2.50 Mto abounecri zich op aile postburedt* DEN VREEMDE Dr!» eri«andeo !i302e!'jH* verzondeu). « , . . . fr. 6.79 ûrgam des* 3e/fflsche Werklledenpartij. — Yerschjjnende alla dagen. twi: à. Bekendmakingen BLJVOEGSEL tôt de VERORDENÏNG Betreffende de EE-NZELViGHEIDSKA ARIEN wordt nog het vol^ende bepaald : Aanwijzing' tôt de uitreiking va:i eenzel-yigheidskaarten.(Niet te drukken bij het vervaardigen der kaarten). 1. Het is volstrekt voor iedereen vorbo-den in het bezit te zijn van meer dan EENE eenzelvigheiuskaart. 2. Aan personen dis aan de ondergetee-kende burgemeesters enz., pfcrsoonlijh be» jsend zijn, kunnen onmiddellijk eenzelvigheidskaarten uitgereikt worden met inachv iieuiing der volgenda reeds vroeger bepaalde bepalitigen. Indien de ; ersonen door de uit-vaardigenden ambtenaar niet persooniijk gekeud zijn, maar door hen bewezen kan worden, dat zij in de gemeente woonachtig rijn, zoo kan de ambtenaar de identiteit door twee getuigen l&ten bekrachtigen, en moet zulks op de eenzelvighaidskaart ver-melden.3. VVanneer eenzelvigheidskaarten zoek raken, moet zulka seffens bij do bovoegde etappenkommandantunr — voor Gent, bij den chef van de militaire politie —, opge-jfven worden, en mag slechts met toeetem-iïiing dezer overheden da eenzelvigheids-kaart vernieuwd worden. Aan den boven-kant dezer saart is in dat geval het woord «Neuausfertigung» (nieuwe uitvaardiging) groot en ieesbaar te vermelden en met roode iakt te onderlijnen. Het bepaien van on-onkosten hiervoor wordt aanbevolen en aan de gemeenteoverheden overgelaten. 4. Aan personen die niet bestendig eene gemeente bewonen, mag door de gemeenteoverheden sreen eenzelvigheidskaart afgele. verd worden : ten zij het schippers geldt, die in de betreffende gemeente inge&chreven itaan. 5. Id aile andere gevallen (als bet personen geldt die niot bestendig de gemeente jwwonen, zooals vïuchtelingen, doorreiren-de personen, niet ingeschreven sebipper», enz.) moeten de plaatselijke overheden een-leivigheidskaarten bij de bevoegdo overheid àer gemeenten a^nvragen, waar deze per-mea gehuiBve?tigd zijn. iliorbij is da tus-Bchenkombt v.n de militaire overheid aan te Vxagen. (Bat inzenden van eene ingevulde eenzelvigaeidskaart met fotografie van den aanvrager wordt als doelmatig aanbevolen.) Alleenlijk als de bevoegde overheden van de woonplaats, tengevolge van vernieling of ontruiming van de plaata, tijdelijk hun urnbt niet waarnemen, kunnen de eenzelvigheidskaarten door elke ander© geme®ntc-overheid uitgereikt w orden, onder afwiizing ier verantwoordelijkheid en uitlegging der omstandigheden. Voor afgifte moeten zij aan de bevo?gde etappenkommandantuur, — voor Gent, aan den chef van de militaire politie —, voorgeiegd worden. 6. Personen, die van woonplaats veran-deren, mogen nieuwe eenzelvigheidskaarten enkel tegen teruggave van de onde eenzelvigheidskaarten bekomeu, die dan steeds door de overheid vernietigd moeten worden. 7. Eenzelvigheidskaarten voor gehuwde vrouwen moeten altijd op den naarn van hunnea echtgenoot uitgevaardigd worden, waarbij moet gevoegd worden de voor- en geboortenaam der houderes. 8. Van de uitgevaardigde eenzelvigheidskaarten moeten de plaatselijke overheden lijsten houden. Gont, den 28 Oktober 1915. Der Etappeninspekteur, von V N G ER, Generalleutnant. * & VER0RDE1SÎING actrel'f^nde het rerbod van postzegels van het rijandelijk buitenland in te voeren. Het invoer van gebruikte en ongebruikte postzegels en weldadigheidszogels, welke sedert 't begin van den oorlog door de lan-den, die met Duitschlaud en zijne verbon-denen oorlog voeren, nieuw uitgegeven zijn en nog uitgegeven worden, alsook de handel met zulke postzegelB en weldadigheidazegels is verboden. Inzonderheid wordt het aan-prijzen of 't uitstallea van zulke postzegels verboden. Overtredingen worden gestraffc sn#t ten hoogste 10.000 Mark geldboete en ten hoog-ste één jaar gevangenis of met één van deze «traffen. Ook kunnen de genoemde zegels in besiag g«nomen worden. Gent, deon S November 1918. Der Etappeninspekteur, von UNGER, Geaeralleutn&nt. Jjf. ^ ^ Da uitvoer van aile soortsn van vet uit h«t Etappen gebied zonder > ergunning van den « Wirtsohafts-A usBchus* der Et&ppeo-Inspektion 4» is verboden. Overtredingen worden met eene geldboete tôt 500,- Mk. en met ga'vangenis tôt 6 wekan of met eene dezer b^ide straffen gestraft. De voor uitvoer bestemde waren zullen verbeurd verklaard worden. Et. T. B. 518/5.) Gent, 15 November 1015. Do Etappen-KoDiiQaiidaE». X Over d'en geteisterden bakkerssiid haalt de heer Lewinski nog m car voor-beelden aan. Diegenen die te C'0«t©lHl3 «en iak bloem per dag verwerken sijn zeldzaam. Het zijn de best gekalanten. Te Niaise» zijn veel firmas verdwenen. Te Walsourt zijn twee bakkers gerul-neerd door de concurrentie der coopera-tieve, de anderen hebben ecn deel hun-ner kliénteel verloren. Te HasseSt hebben de bakkers moeits om zich recht te houden, sedert de stich-ting der coopéra tieve. Te Minowe nemen de cooperatieven langzaam al de klienteel af der bakkers. Te Dondermonde zijn er op 10 bur-gers9 8 die zich bevoorraden in de coo-peratieve.Te Lokeron woedt de crisis in de bak-kerij sedert io jaar ; acht of negen ovens ïijn sedert het ontstaan der cooperatieve uitgedoofd. le Ant'verpen is in twee jaar tijds het getal bakkers vervaîlen van 500 op 400. le kîol! is het zakencijfcr aanzienlijk verminderd. Zelfs p den buiten doen de cooperatieven en de broodfabrieken, eene nard-nekkige concurrentie aan de bakkers. ,, ^sn inwoner van Visé bijvoorbeeld, klaagt dat de naamlooze maatschappij I ' Grande boulangerie » eene verschrikke-!|jke concurrentie doet aan de bakkers coor lo centiemen onder de plaatselijke broodprijzen te verkoopen. *c Ninovo koraen de dragers der brus-selsche maatschappij, La PanlfÊaaitol Intégrale, aile dagen brood leveren met Qtn buurtspoorweg in de stad en de bui-t«ns daarrond. 'e Hamme slaan de cooperatieven Jn Pendermonde en van Ântwerpen oedige wonden aan de bakkers, zij ook Çikoopen beneden de plaatselijkç prij- l Te Zela beklagen de bakkers zich dat de groote maatschappijen gansche kar-ren brood leveren. Te Lskeron wordt brood verkocht uit Antwerpen. Te 8om®rgeni komt het Volksbelang van Gent met voile karren door het dorp gereden en het doet veel nadeel aan de bakkers. De groote fabrieken van Leuven be-vcorraden C buitens van den omtrek. De stiel van bakker wordt geheel en al verlaten door de werklieden. Een ernstige jongeling te Gent bijvoorbeeld wil den bakkersstie! niet aangaan, gezien de geringe hoop die hij heeft om zich later voor eigen rekening te vesti-gen.Te BmsseJ zijn het alleen de zonen der talrijke families, die zich engageeren bij de_ bakkers om voedsel en huisvesting te hebben, zij zijn met spaarzaam, zonder orde of zonder opvoeding. Te Bfusssê schiet er niets meer over van de oude ofganisatie van het leerling-schap ; over het algemeen kennen de werklieden hunnen stiel niet meer. Zelfs de kinderen verlaten den stiel van hun vader, zij worden werkers, be-dienden, enz., en beSetten dSkwijis door hwn îoon don vcISedlgen ondkîrHane der famille. De statistiek toont ons hier ook de al-gemeenheid van het verlaten van dit vak. Terwijl het getal patroons steeg met 80 ten honderd van 1846 tôt î8g6, klora het aantal werklieden slechts 26 per honderd, trots de klimmende ontwikkeling der cooperatieven. In i8g6 op 13,500 bakker3bazen, waren 8184 die zonder knecht werkten, 1387 alleenlijk met familieleden, hetzij te samen 9571 of 70,9 per honderd van het totaal, & & 3§C De stîeî van kleermaker die op Het eerste zicht zeer voorspoedig schijnt, . j^doorwc^stelt ook eene sc&crgç crisis, die \ toeneemt. Het groot magazijn trekt niet allcei de kliënteel der stad aan, maar ook dezi van het omhggende en zelfs van gehee het land. Te Aaîst doen vele inwoners vooral d< rijken, zich kleeden te Brussel. Te Leu^e bevoorraadt de goede bur gerij zich in de stad. « Het is waar zeg een kleermaker dezer stad dat de stuk ken beter zijn afgewerkt oxndat de be roepsbekwaamheid der werklieden groo ter is als op den buiten. » Te Rousseiaeïe i$ de. concurrentie zee: moeilijk geworden. Vertegenwoordigers van Gent, Brugg( en Brussel bezoeken de plaats, drager: van eene kataloog, die de prijzen en dt modellen van al de kleederen voor de 1 twee geslachten aanduiden, alsook vooi de kinderen. Evenals in de bakkerij en in de schoen-makerij is het voor den kleermaker moeilijk, om aan werklieden te geraken, wanl deze verkiezen naar het rabriek te gaan Een meester-kleermaker drukte zicl als volgt uit : « Wat er waarlijk ernstig is voor de toekoxnst der ambàchten, is de algemeenheid dier vaststelling, dai het Icerlmgschap -aitsterft, het is zelfs dood. » Te Aalst vindt men nog moeilijk leer-lingen.Len kleermaker die getuigde Toor de Nationale Commissie der Klein Burgerii, zoekt sedert drie à vier jaar een leening. Het is alleen op den buiten dat men ei vindt maar na een of twee jaren vertrek-ken zij naar Brussel. Te '8 Cravenbi'ake] is er geen enkeler leerling meer sedert tien jaren. Van 1846 tôt 1896 verminderde het aantal werklieden kleermakers met 6,2 per honderd, trots eene vermeerdering van 59,7 per honderd patroons-kleerma-kers.In 1806 op 11,312 patroons, waren ex 8745 of 77,31 per honderd, die geene werklieden bezigden die vreemd waren aan hunne familie. Maar de ware crisis is maar aan haai begin. Het is maar sedert enkele jaren, dat het machinisme zich op de nieuwe nijverheidstaak heeft geworpen. Beigië telde voor zoover wij weten in 1904, ten minste eene iririchting die me-kanisch fabrikeerde. Het was eene inrichting te Dison, ce firma Crutzen & broeders. Wat moet men verwachtan van de ms>-dehulp van al die machines? schrijft G^nart. Voor sommige oppervlakkige geesten is de superioriteit van het handv/erk een dogma, dat men niet discuteert. Hoeveel malen hebben wij niet hooren herhalen, dat de machienen slechts geheel slecht werk konden leveren. Ik geloof er niets van • ieder van die gereedschappen is niet mmder volmaakt dan de gewone naaimachienen, waarvan niemand het nut betwist. Doorgaans werken al die mekanicken met eene juistheid, die een handswerk-man nooit bereiken kan. F. H. schrijnwerkerij De stad Gent heeft een gemeentelijk werk-huis geopend van schrijnwerkery, onder toezicht van onzen schepen, gezol àan Lam-pens.Maar onze goede stad schijnt een kernel geschoten te hebben ; ïij heeft dat gedaan sonder e Le Bien Public » te kennen of zijn ad vies te vragon. Het blad is er gansch door ontsrteld : zoo-veel oneerbiedigheid ten xijnen opzickta gaat wezenlijk over zijn hout. Wel erkent onze klerikalo confrater dat het doel dier stichting — arbeid verschaf fen a. 1 de werkeloozen — prijsbaar is,maar dit kon evengoed bereikt worden, meent h;j, door de aanbestedmg. Volgens « Le Bien Public » zijn de onder-vindingen van regie niet van aard om af te sien van de onenbare aanbesteding. Neen en ja is laug atrijden. maar wij verkiezen de regie boven de aanbesteding, vooral in rampspoedige tijdon als deze die wij nu beleven. Vooreerst is de regie met een driepartij-digen gemeenteraad, e«ne waarborg van goed en onpartijdia beheer. Dat i» de» te meer waar, als de afgevaar-digde overheid. die dat werk bestuurt, een man is als onxe vriend Lampens, die van het vak i» »n die nog altijd deelmaakt van de Vakvereeniging der Houtbewerkers, die hij niet sal nalatsn ts raadplegen ali hij hot noodig sindi. Wij zijn dus op het gebied der onpartij j digheid volkomen gerust en overtuigd, da niemand « een roodeo poot » zal moetei 1 toonea om arbeid te verkrijgen. Enfin, «Le Bien Public» troost er zicl in nu dat het werkrhuis toch bestaat, maa : hij meent dat het College wel zou doei door het bestuur ervan toe te vertrouwes aan eene gemengde driepartijdige commis si van den gemeenteraad. tçelijk dit overi gens geschiedt voor de darsenwerken. Wij hebben daar volstrekt niets tegen. De vertegenwoordiging der drie partijei in aile bestuurlijke commissien beboor overigens toi ons programma en zij béant woordt aan de wet op de evenredige ver tegenwoordiging eu aaja de samenslellinj van den Geuwchen gemeenteraad zelven. Wij zij 11 zelfs gelukkig bij deze gelegen i heid « Le Bien Public > geluk te mogei wenschen met zijne bekeering, want wi herinneren ons geheel goed don tijd dat d' ; Gentsche katholie'ken minder geestdriftij waren om de evenredige vertegenwoordi ging toe te passen en er zelfs radikaai te gen waren. Nu, beter laat dan nooit. Wij zijn eveneens tevreden dat « Le Biet 1 Public» de Comniisaie der darsenwerkei aanhaalt. Vo6r de benoeming dier commissie, be staande uit Je heeren Crevaels en Van dei Motte, katholiekan, D« Pauw en Schauw vliege, liberalen, on de gezellen Coppie ters, Lampens en Anseele, schepenen, wa reai er aan de darsen talrijke en groote moeilijkheden opgerezeiî en zulks op aile gebied. Onze vrienden Anseele, Coppieters et Lampens, die deze werken bestuurden, ge droegen zich geheel knap en geheel kracht. dadig. Nadat aile maatregelen en veel goe de wil niets baatten om orde te doen heer schen aan de darsen, aarzelden zij niei eene tijdelijke schorsing van het werk vooi te stellen van 8 tôt 14 dagen, wat dan ook gschiedde. En onze partijgenoofcen verklaarden eer-lijk en stout de verantwoordelijkheid op zich te ncmen van dien energieken maatre-gel.Die duidelijke, krachtdadige boudins; heeft haar effekt nist genust: er is verbe-tering gekomen. De gemengde commissie, die dan werd ge-sticht en waarvan wij de samenstelling hoo-ger gaven, heeft zeker medegeholpen om den toe&tand te verbeteren. Deze commissie heeft de ordemaatregelen vroeger door onze partijgenooten genomen, zoo goed als bevestigd en voortaan dub-bele kracht bijgezet aan ailes wat besloten word. Kortom, het socialisme dat controol aan-vaardt, ze zelf vraagt en eischt, is hier U. voorschijn getreden als een princiep van orda en van tucht, alhoewel msn ons zoo dikwnla von het verkeerde beschuldigde, uamelijk van wanorde en tuchteloosheid in de hand te werken. Die darsencominissie vergadert nog regel-matig aile weken 's Maandags, en wij me en en dat de verbotering voortduurt, zonder ophouden. Des te beter. Wil men nu hetzelfde beproeven met het schrijnwerkersatelier 1 Wij zien or gecn bezwa.ir in, wel integendeel. Fit komt hierop nesr, dat «Le Bien Public » op zijn minst zijn poer voor da musschen verschoten heeft door te predi-ken aan bekeerden. F. H. Ees epen brief van het Roode Kruis Het Internatioaaal Comité van het R. K. heeft aan ds souvereinen, staatshoofden en regeeringsn der oorlogvoerende landen den volgenden Open Brief, onderteekend door den voorzitter G. Ador, gericht: Het Internationaal Comité van het R. K. is, sinds het begin van den oorlog, smarte-iijk getroffen door het aaniienlijk aantai strijderï, die verdwenen zijn, zonder dat het mogelijk is hun identiteit vast te stellen. Daar het Comité, wegens het internationaal agentschap van oorlogsgevangenen, dat het te Genève oprichtte, dagelijks ge-tuige is van de angsten der gezinnen, die in een vreeselijke onzekerbeid verkeeren omirent het lot der hunnen, neemt het de vrzjheid, eerbiedig te verzoekon, dat onmiddellijk zeer stellige opdrachten gegeven worden aan do verschiilende commandauten, opdat er een verlichting kome in deze nut-telooze verwarring van het oorlogslijden. Telkens als de noodwendigheid van het gevecht zich er niet tegen verzet, zou een wapenstilstand van eenige uren moeten worden toegestaan, om de ziekenverplegers in staat t© stellen, do gewonden op te rapen en de lijken te begraven, nadat de identiteit der slaehtoffere van den dag i» vastgesteld. De lijBten Jer gewonden en doo-den, onverwij'd aan da oorlogsdepartemen-ten en aan het Internationaal Comité too-gezonden, louden in staat stellen tôt snelle inlichting van de familie». Het meest elementaire gevoel va-i barm-hartighsid. het meest dringend gevoei van medelijden maken aanspraak op aile nut-tige maatregeleu, die aan de families het J loi van hen, die op het veld van aer in den dienst van het vaderland violen, kunnen t bekend maken. 1 Met vertrouwen doet het it. K. dit beroep, overtuigd, dat iti aile legers da leiders van 1 harte gezir.d zijn, zonder noodzaak het r lijden van den oorlog niet te vergrooten. • 1 Hoe langer de oorlog duurt en hoe ver-1 der hij zich uitbreidt, des te noodzakelijkeF wordt het, naar middelen te zoeken, om de onberekanbara smarten, die er uit voort-vloeien, te lenigen. Schouloudis-de-Millioenair Bkouloudis, de voorzitter van het nieuwj grieksch «antivenizelistisch> ministerie, i»j i een zonderling gematigde man, van wien j in de eerste plaats moet vastgesteld i den dat hij nooit de politiek van zijn voor-; ç ganger bestreden heeft tenzij voor wat d» buicenlandache zaken aanging. In de t-.veede plaats moet er van hem gezegd worden dat hij, zonder als politiak man gekend te zijn, door Venizelos zelf! ?angesteld was om de griekscho belangen 1 te gaan verdedigen op d« londoner confe-1 rende na den eersten balkanoorlog. Zoowel als Zaïrois had Skouîoudis ziclj tôt hiertoe verwijderd gehouden van aile poLitieke kwesties. Beiden leefden zij kaim en gerust op hunne kasteelen en beiden werden zij op het onverwacht, zonder datf zii er aan gedacht hadden, naar het politiek forum geslecpt om zich in do moeilijk-1 sts omstandigheden te zien plaatsen voor1 de moôilijkste staatkundige aangeiegenho4 1 den huns iands. Van beiden moet nu ook nog gezegd worden dat de eene een fanatieke visscher en de andere een dolle jagor is en dat zij van geene andere genoegens houden dan van -deze die zij in hunnen geliefkoosden sport vinden op hunne uitgestrekte gebieden. Skouîoudis is dus volstrekt geen politie-ke man, zelfs niet acfcter de schermen. Tôt voor een jaar had hij er nooit aan gedacht dat men hem zou kunnen roepen als verde-diger der politieko belangen van zijn land, en had iemand hem daarover moeten spre-ken hij zou zeker met verachting de schovidera opgebaald hebben. Skouîoudis is geboren op hat) eiland Chio, Als knaap- werd hij naar Parijs, later naar! Londen gezoeden om er te gaan studeeren in hij wist zelf niet wat. Hij had van allesj wat geleerd en als hij «volleerds terug naar zijn land kw.un trok hij naar Constantino-pel om er zijn weg te zoeken in de financiers wereld, in het bankwezen. Hij had zich als financieman weldra ondarscheiden en men nsm hem als vennoot op in de groote bank Syugro-Coronio, waar hij weldra zijne eersta millioenen had verdie nr] Ala door den politieken storœ, waarop da( russisch-turksche oorlog van *77-'78 uit-i brak, de constantinopolitaanscho geld-l markt zoo goed als heelemaal ovarhoop geworpen was, zoodat het onmogelijk gewor-l den was er geldzaken te ondernemen, gingi Skouioudis zich met» zijne landgenooten1 voorloopig in Athenen vestigen, waar hiij volgens zijne eigen verklaringen ook veel millioenen gewonnen heeft dank aan zijne' spitsvondigheid in geldzaken. Later i» do uitgeslapen goldman zich t» Pallas gaan vestigen, waar zijne zaken nog wat beter bioeiden, waar hij millioenen won zooveel hij wilde en waar hij weldra bekend stond aïs een der rijkste, zoo niet den rijkste van aile grieksche bankiers. Als Skouioudis eindelijk tôt over den kop in het goud zat en «den eind van zijn goed» niet meer kende.begon hij, ondanks zijn eigenzelven zegt hij, zonder te kunnen zeg-gen waaroœ, eenigen trek te krijgen in het politiek leven van zijn land. Zoo bijna om toch iets te doen te hebbert liet hij zich eindelijk kiezon als volksverte-! genwoordiger en als minister, maar nooiil als voorzitter van den ministerraad, eenl baantje dat hem volstrekt niet kon aan-* staan. Skouioudis staat gekend als een vastbe-raden man, als een durver met scherpen geest, die goed overwogen heeft eer hij aaii het handelen gaat. Hij is geboren op eed afgezonderd eiland vol zonneschijn en dich-terlijka omgevingen, maar als men liera! ziet aankomen in zijne strenge houding,i » met zijn langen witten baard, met ziin* grooten bril waarachter een paar diepl doordringende oogen loaren, zou men hem; nemen voor een streng gelearden heer die in zijne uitstekende hoedanigheid van eerste n hoogleoraar trots ailes jongman is moeten blijven, in het belang der weten-schap.Skoidoudis is in de moeilijkste omstandigheden, door den koning zoowel als door| de voormannen der partijen, vaak garaad-pleegd geweest over de te nemen maatre-gels, over den te volgen weg, en nu dat hij gebulrt gaat onder den last der jaren, om zoo ta zeggen onder den last der ondervin-dingen, is hij er andermaal aan de harea bijgesleept om zijn woord te zeggen over dat wat er het best kan gedaan worden iD het belang van volk en land. Leest en verspreldf ÏBORUIT ' 3î aai* — i*. 322 Prij» pu nsmmu ; *001 Belgie S oentiemoB, tooi don vreeaide5 centiem«n Te6e?oon 1 Badas^e 247 » AdminiSlrai». :'846 Vf ?do»i 19 HOVEMBEft 1913

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.